nie zatrzymał

Sygn. akt VW 1897/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 18 marca 2016 r.
Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny
w składzie:
Przewodnicząca: SSR Anna Walenciak
Protokolant: st. sekr. sądowy Beata Lechowicz
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2016 r. i 18 marca 2016 r.
sprawy S. W. s. Z. i M. z domu L. ur. (...) w M.,
obwinionego o to że:
1. w dniu 5 marca 2015 roku około godz. 11:50 w W. przy ul. (...) kierując samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) nie
zatrzymał pojazdu w związku ze znakiem B-20 "stop",
2. w tym samym miejscu i czasie co w pkt 1 kierując samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) nie korzystał z pasów
bezpieczeństwa podczas jazdy pomimo takiego obowiązku,
3. w tym samym miejscu i czasie jako użytkownik pojazdu marki T. (...) o nr rej. (...), na drodze publicznej j dopuścił
pojazd do jazdy pomimo, że pojazd nie był należycie zaopatrzony w wymagane urządzenia i przyrządy - brak trójkąta
ostrzegawczego i gaśnicy,
tj. o czyny z art.: 92 § 1 kw, 97 kw., art 96 § 1 pkt 5 kw,
orzeka
I. obwinionego S. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 1 wykroczenia z art. 92 § 1 kw oraz za
winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 wykroczenia z art. 97 kw i za to na podstawie art. 92 § 1 kw w zw. z art.
24 § 1 i 3 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza obwinionemu łącznie karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych,
II. obwinionego S. W. uniewinnia od popełniania zarzucanego mu w pkt 3 wykroczenia z art. 96 § 1 pkt 5 kw,
III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. G. wynagrodzenie za nieopłaconą pomoc prawna udzieloną z urzędu
w wysokości 265,68 złotych (dwieście sześćdziesiąt pięć złotych, sześćdziesiąt osiem groszy),
IV. zwalnia obwinionego z obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania.
Sygn. akt V W 1897/15
UZASADNIENIE
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
S. W. w dniu 5 marca 2015 roku około godz. 11:50 w W. przy ul. (...), kierując samochodem marki T. (...) o nr rej. (...)
nie zatrzymał pojazdu w związku ze znakiem B-20 "stop", co zostało zauważone przez funkcjonariusza Policji P. W.,
pełniącego służbę z funkcjonariuszem R. P.. W tym samym miejscu i czasie S. W. kierując samochodem marki T. (...)
o nr rej. (...) nie korzystał z pasów bezpieczeństwa podczas jazdy pomimo takiego obowiązku, lecz zapięty pas miał
za sobą, za plecami.
S. W. dzierżawił pojazd T. (...), który użytkował od kilku miesięcy. Funkcjonariusz Policji polecił S. W., aby okazał
wymagane wyposażenie w postaci trójkąta ostrzegawczego i gaśnicy. S. W. poinformował funkcjonariusza, że nie
orientuje się gdzie w pojeździe znajdują się te urządzenia. Funkcjonariusze nie sprawdzili, czy pojazd był wyposażony
w te urządzenia.
Obwiniony w czasie prowadzenia pojazdu był trzeźwy.
S. W. ma 49 lat. Jest żonaty, nie ma małoletnich dzieci na utrzymaniu. Z zawodu jest garmażerem, zarejestrowany jako
bezrobotny, deklaruje, ze utrzymuje się z pomocy przyjaciół. Leczył się psychiatrycznie, ma zaburzenia osobowości,
poczytalność w czasie czynów nie budzi wątpliwości, z uwagi na zaburzenia osobowości nie jest zdolny do samodzielnej
i rozsądnej obrony, /opinia sądowo - psychiatryczna k. 48-49, e-protokół rozprawy z dnia 10.02.2015 r. wyjaśnienia
obwinionego, k. 81 - 83/
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień obwinionego S. W. k. 81 - 83, zeznań świadka: P. W. k.
83-84, zeznań świadka R. P. k. 88-89, n/u k. 1 -2, zlecenia badania k.3, zaświadczenia lekarskiego k.4, oświadczenia
k.5, prawa jazdy k.6, zlecenie k. 7, 8, karty rejestracyjnej k.9, n/u k.ll, sprawozdania k.12, protokołu pobrania krwi
k.13, pokwitowanie k.14-15, zlecenie badania k.27, opinii sądowo- psychiatrycznej k.48 -60.
Obwiniony S. W. k. 81-83, k. 16-17 nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że na ul. (...)
został zatrzymany przez patrol, który stwierdził, że nie zatrzymał się na zakazie „stop", obwiniony zakwestionował, by
policjant mógł go widzieć. Wyjaśnił, że w momencie zatrzymania zaprzeczał, że się tam nie
zatrzymał. Obwiniony wyjaśnił, że w czasie kontroli rozpiął pasy bezpieczeństwa. Wyjaśnił, że funkcjonariusz prosił
żeby otworzył kufer, wskazał, że gaśnica była w aucie, samochód miał 3 miesiące, wyjaśnił, że nie wiedział gdzie
była. Obwiniony wyjaśnił, że policjant poprosił żeby dmuchnął w alkomat, on zaś odmówił. Obwiniony wyjaśnił, że
prosił o pobranie i zmierzenie alkoholu we krwi oraz że wskazał, że policja musi pilnować auta jak będzie na badaniu.
Wyjaśnił, że zabrano mu prawo jazdy. Obwiniony wyjaśnił, że funkcjonariusz cały czas nalegał żeby przyjął mandat,
że auto będzie zholowane, punkty karne zostaną mu nałożone. Obwiniony wskazał, że poinformował, że jego auto nie
będzie sholowanej bo drugi samochód będzie pilnował auta jak on pojedzie na badanie. Obwiniony wskazał, ze Policja
„czepiała się" do wszystkiego co było możliwe.
Obwiniony wyjaśnił, że o pasach rozmowa zaczęła się po 3 minutach oraz że dopiero w czasie trwania rozmowy
rozpiął pasy, gdy sięgnął do schowka po dokumenty. Obwiniony wyjaśnił, że nawet nie wiedział gdzie jest trójkąt po
otworzeniu kufra oraz że powiedział, że to jest nowe auto i że nie wiem gdzie dokładnie co leży, wyjaśnił, że auto to było
z T. (...) użytkowane na podstawie umowy z dzierżawy przez korporację oraz że je dzierżawił od 1 lipca 2014 na rok.
Sąd zważył, co następuje:
Sąd uznał wyjaśnienia obwinionego w zakresie, w jakim obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu w
pkt 1 i 2 wniosku o ukaranie, za niewiarygodne, jako sprzeczne z całym wiarygodnym zebranym w sprawie materiałem
dowodowym, w szczególności z zeznaniami naocznego świadka wykroczeń polegających na niezastosowaniu się do
znaku B - 20 i nie korzystaniu z pasów bezpieczeństwa - funkcjonariusza Policji P. W. oraz drugiego funkcjonariusza
Policji świadka R. P.. Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia obwinionego w zakresie w jakim nie przyznał się do
popełniania zarzucanego mu w pkt 3 wniosku o ukaranie wykroczenia - brak w pojeździe trójkąta ostrzegawczego i
gaśnicy. W tym zakresie wyjaśnienia obwinionego wykazują okoliczność, że nie miał on wiedzy czy i gdzie posiada w
pojeździe to wyposażenie, a samochód był dosyć nowy oraz że na polecenie policjanta z tego powodu nie wyciągnął
tych urządzeń. Wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie nie pozostają w sprzeczności zeznaniami funkcjonariusza
Policji, który powyższe także potwierdził, a którego zeznania obrazują, że nie dokonano sprawdzenia czy pojazd
jest wyposażony w wymagane urządzenia, co obrazuje brak danych wskazujących na popełnienie przez obwinionego
wykroczenia z art. 96 § 1 pt 5 kw.
Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka P. W. k. 83-84, 19-20 funkcjonariusza Policji, który zatrzymał obwinionego
do kontroli. Zeznania świadka są logiczne, szczegółowe i konsekwentne. Obejmują szczegółową relację z tego co
świadek widział, jeśli chodzi o zachowanie obwinionego. Świadek jest osobą obcą dla obwinionego, nie mającą żadnych
powodów, by pomawiać obwinionego o popełnienie wykroczenia. Świadek powziął wiadomości na temat zachowania
obwinionego i popełnienia przez niego wykroczeń - nie zastosowania się do znaku B-20 oraz nie korzystania podczas
jazdy z pasów bezpieczeństwa, z uwagi na to, że ich popełnienie widział, w związku z wykonywanymi czynnościami
służbowymi. Sąd stwierdził brak podstaw do kwestionowania wartości dowodowej zeznań świadka.
Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka R. P. k. 88 - 89, drugiego funkcjonariusza Policji, zeznania obrazują,
z uwagi na upływ czasu, pewną niepamięć szczegółów, poza tym, są zgodne z zeznania świadka P. W., który był
prowadzącym czynności wobec obwinionego. Zeznania są logiczne, Sąd stwierdził brak podstaw do kwestionowania
wiarygodności.
Wiarygodne dowody w sprawie stanowiły ponadto ujawnione na rozprawie dokumenty, ich treści nie budziły
wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy ani nie były kwestionowane przez strony.
Obwinionemu S. W. zarzucono w pkt 1 popełnienie czynu określonego w art. 92 § 1 kw. W myśl tego przepisu,
odpowiedzialności za wykroczenie odpowiada ten, kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo
do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego. Znaki i
sygnały obowiązujące w ruchu drogowym, ich znaczenie i zakres obowiązywania określa Rozporządzenie Ministrów
Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów
drogowych (Dz. U. z 2002 r., Nr 170 poz. 1393 ze zm.). Przepis § 21 ust. 1 rozporządzenia ministrów Infrastruktury
oraz spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. reguluje, ze znak ten oznacza zakaz wjazdu na
skrzyżowanie bez zatrzymania się przed drogą z pierwszeństwem i obowiązek ustąpienia pierwszeństwa kierującym
poruszającym się tą droga i zgodnie z ust. 4 powołanego przepisu stosuje się go odpowiednio d znaku B 20 umieszczonego przed torowiskiem pojazdów szynowych lun w innych miejscach przecinania się kierunków.
Wiarygodne zeznania funkcjonariusza Policji P. W. jednoznacznie wykazują, że obwiniony kierując samochodem
T. (...) o nr rej. (...) nie zatrzymał pojazdu w związku ze znakiem B - 20 „stop". Obwiniony w dniu 5 marca 2015
roku około godz. 11:50 w W. przy ul. (...) kierując samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) nie zatrzymał pojazdu w
związku ze znakiem B-20 "stop", swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia określonego w art. 92 § 1 k
Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dn. 31 lipca 2002 r. w sprawie
znaków i sygnałów drogowych (Dz.U. Nr 170 poz. 1393),
Obwinionemu ponadto zostało zarzucone w pkt 2 popełnienie wykroczenia z art. 97 kw - polegającego na nie
korzystaniu z pasów bezpieczeństwa podczas jazdy. Zeznania świadka funkcjonariusza Policji P. W. oraz świadka R. P.
jednoznacznie wykazują, że obwiniony nie korzystał z pasów bezpieczeństwa - nie spełniały swojej funkcji, były zapięte
za plecami obwinionego. Przepis § 39 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym reguluje bowiem obowiązek korzystania
z pasów bezpieczeństwa podczas jazdy przez kierującego pojazdem i przez osoby przewożone. Obwiniony w dniu 5
marca 2015 roku około godz. 11:50 w W. przy ul. (...) kierując samochodem marki T. (...) o
nr rej. (...) nie korzystał z pasów bezpieczeństwa podczas jazdy pomimo takiego obowiązku, czym wyczerpał znamiona
wykroczenia z art. 97 kw.
Przechodząc do rozważań w kwestii strony podmiotowej zarzuconych wykroczeń, całość okoliczności sprawy
pozwoliła na ustalenie, że obwiniony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim. Jako osoba dorosła bowiem,
uprzednio przeszkolona jako kierowca w zakresie podstawowych przecież przepisów z zakresu ruchu drogowego, miał
świadomość obowiązku stosowania się do przepis B - 20 i do obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa podczas
jazdy i niego nie uczynił. W sprawie nie wystąpiły żadne okoliczności wyłączające winę obwinionego we wskazanym
zakresie, poczytalność jego nie budził wątpliwości.
Sąd uniewinnił obwinionego od popełnienia zarzucanego mu w pkt 3 wniosku o ukaranie wykroczenia z at. 96 § 1 pkt
5 kpw, tj. od zarzutu, że w dniu 5 marca 2015 r. około godz. 11:50 w W. przy ul. (...) kierując samochodem marki T.
(...) o nr rej. (...) na drodze publicznej dopuści pojazd do jazdy pomimo, że pojazd nie był należycie zaopatrzony w
wymagane urządzenia i przyrządy - brak trójkąta ostrzegawczego i gaśnicy.
Zeznania świadka funkcjonariusza Policji P. W., podobnie jak wyjaśnienia obwinionego wykazały, że nie dokonano
dostatecznego ustalenia, czy pojazd prowadzony przez obwinionego był we wskazane w zarzucie przyrządy (trójkąt
ostrzegawczy, gaśnica) wyposażony, policjanci tego nie sprawdzili. Dowody te wykazały jedynie, że obwiniony
nie okazał tych przyrządów, wyjaśniając, że nie może ich znaleźć i nie wie gdzie są. Wyjaśnienia obwinionego
wskazującego, że samochód był nowy, od niedawna przez niego eksploatowany, co powodowało brak rozeznania, gdzie
te przyrządy są umieszczone, są logiczne. Z uwagi na brak danych dostatecznie wykazujących, aby obwiniony nie
posiadał wymaganego trójkąta ostrzegawczego i gaśnic w czasie kontroli w pojeździe - Sąd uniewinnił obwinionego
od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia w tym zakresie tj. od popełnienia czynu z art. 96 § 1 pkt 5 kpw.
Wymierzając karę obwinionemu za czyn z pkt 1 i 2 zarzutu, Sąd kierował się ustawowymi dyrektywami jej wymiaru
określonymi w art. 33 § 1 i 2 kw, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, a także cele kary w zakresie
społecznego oddziaływania oraz cele, jakie ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego, stopień winy, pobudki, sposób
działania, warunki osobiste i majątkowe, sposób życia przed popełnieniem wykroczenia i zachowanie się po jego
popełnieniu. Odnosząc powyższe dyrektywy wymiaru kary do ustalonych okoliczności popełnienia wykroczenia przez
obwinionego i średniego w ocenie Sądu stopnia szkodliwości społecznej obu czynów w zakresie wyczerpania ich
znamion, Sąd ocenił, że karą adekwatną i jednocześnie dostatecznie dolegliwą dla obwinionego za te dwa wykroczenia
jest kara grzywny w łącznej wysokości 300 zł., tj. zbliżona do ustawowych dolnych granic zagrożenia za wskazane
wykroczenia. W ocenie Sądu kara ta, biorąc pod uwagę skromną aktualną sytuację materialną obwinionego, będzie
wystarczająca, aby oddziałała na obwinionego wychowawczo, skłaniając do refleksji nad prawidłowością wykonywania
obowiązków określonych w ustawie Prawo o ruchu drogowym.
§ 2, 14 ust. 2 pkt 2 oraz § 19 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat
za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z
urzędu
Na podstawie § 2, 3 i 4 oraz § 14 ust. 2 pkt 2 oraz § 16 i § 19 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. G. obrońcy z urzędu obwinionego,
wynagrodzenie za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną z urzędu w wysokości 265,68 zł., z uwagi na udział obrońcy
w dwóch terminach rozprawy.
Mając na uwadze skromną sytuację materialną obwinionego, Sąd zwolnił go z obowiązku uiszczenia kosztów
postępowania.