D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego we Wrocławiu

Sygn. akt III Kop 27/13
POSTANOWIENIE
dnia 8 lutego 2013 roku
Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący - SSO Mariusz Wiązek
Protokolant: Emilia Rąk
przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej Jadwigi Rutyny
po rozpoznaniu na posiedzeniu w sprawie W. W. (1)
podejrzanego o przestępstwa z paragrafów 113, 145d, 185, 194, 224, 240, 241, 303, 303c, 23, 52, 53 niemieckiego
kodeksu karnego (StGB) oraz paragrafu 52 n. ustawy dotyczącej posiadania broni
oraz przestępstwa z paragrafów 185, 223, 224, 240, 241, 242, 243, 52, 53, paragrafu 52 ust. 3 nr 2 a i b n. ustawy o
broni w zw. z paragrafem 2 ust. 2 ustawy o broni i załącznik 1 części I rozdział nr 2.7, 2.8 i 2.9
z wniosku Prokuratora Okręgowego we Wrocławiu z dnia 7 lutego 2013 roku (data wpływu), sygn. akt III Oz 59/13
i III Oz 60/13
w przedmiocie przekazania z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium R. osoby ściganej na podstawie
niemieckiego Europejskiego Nakazu Aresztowania w celu przeprowadzenia przeciwko niej postępowania karnego
oraz w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania
na podstawie art. 607k k.p.k., art. 607 p k.p.k. i art. 607 r k.p.k. a contrario, art. 607t § 1 k.p.k. oraz art. 258 § 1 pkt
1 i § 2 k.p.k., 263 § 1 k.p.k.
postanawia:
I. przekazać obywatela polskiego W. W. (1), syna W.i M.z domu W., urodzonego (...)w S., z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium R.do dyspozycji Prokuratury w B.celem przeprowadzenia przeciwko niemu
postępowania karnego w sprawie o sygn. akt 35 Js 5316/10 o dziewiętnaście przestępstw z paragrafów 113, 145d,
185, 194, 224, 240, 241, 303, 303c, 23, 52, 53 niemieckiego kodeksu karnego (StGB) oraz paragrafu 52 n.ustawy
dotyczącej posiadania broni oraz celem przeprowadzenia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o sygn.
akt 253 Js 1413/12 o dwanaście przestępstw z paragrafów 185, 223, 224, 240, 241, 242, 243, 52, 53, paragrafu 52 ust.
3 nr 2 a i b n. ustawy o broni w zw. z paragrafem 2 ust. 2 ustawy o broni i załącznik 1 części I rozdział nr 2.7, 2.8 i
2.9 pod warunkiem, że zostanie on odesłany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po prawomocnym zakończeniu
postępowania w państwie wydania Europejskiego Nakazu Aresztowania;
II. zastosować wobec W. W. (1), syna W. i M. z domu W., urodzonego (...) w S. tymczasowe aresztowanie na okres
jednego miesiąca, tj. do dnia 5 marca 2013r.,
III. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w O. kwotę 738 zł (siedmiuset
trzydziestu ośmiu złotych) brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
UZASADNIENIE
W dniu 21 listopada 2012r. w sprawie o sygn. akt 35 Js 5316/10 Prokuratura w B.wydała europejski nakaz aresztowania
wobec obywatela polskiego W. W. (1)podejrzanego o dziewiętnaście przestępstw z paragrafów 113, 145d, 185, 194,
224, 240, 241, 303, 303c, 23, 52, 53 niemieckiego kodeksu karnego (StGB) oraz paragrafu 52 n. ustawy dotyczącej
posiadania broni. Przestępstwa te określono jako naruszenie ustawy o broni (czyn 1); opór wobec egzekwujących
funkcjonariuszy w zbiegu ze zniewagą (czyn 2); zniewaga (czyn 3); groźba w zbiegu ze zniewagą (czyn 4); niebezpieczne
uszkodzenie ciała (czyn 5); usiłowanie zmuszania (czyn 6); groźba w zbiegu ze zniewagą (czyn 7); groźba (czyny 8 i 9);
uszkodzenie rzeczy w zbiegu z groźbą (czyn 10); usiłowanie uszkodzenia ciała w zbiegu z oporem wobec egzekwujących
funkcjonariuszy w zbiegu ze zniewagą (czyn 11); zniewaga (czyn 12); groźba w zbiegu ze zniewagą (czyn 13); zniewaga
(czyny 14 i 15); usiłowanie zmuszania (czyn 16); groźba (czyn 17); pozorowanie przestępstw (przypadek 18); groźba
(czyn 19).
W dniu 13 grudnia 2012r. w sprawie o sygn. akt 253 Js 1413/12 Prokuratura w B.wydała europejski nakaz aresztowania
wobec obywatela polskiego W. W. (1)podejrzanego o dwanaście przestępstw z paragrafów 185, 223, 224, 240, 241,
242, 243, 52, 53, paragrafu 52 ust. 3 nr 2 a i b n. ustawy o broni w zw. z paragrafem 2 ust. 2 ustawy o broni i załącznik 1
części I rozdział nr 2.7, 2.8 i 2.9. Przestępstwa te określono jako występek kradzieży w szczególnie ciężkim przypadku
(1, 2 i 12); groźba ze zbrodnią (przypadki 3, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11); niebezpieczne uszkodzenie ciała (przypadki 3, 4, 5);
naruszenie Ustawy o broni (przypadek 3); zmuszanie (przypadek 4), zniewaga (przypadki 5, 8 i 11), uszkodzenie ciała
(przypadki 6, 8 i 10).
W dniu 7 lutego 2013 roku do Sądu Okręgowego we Wrocławiu wpłynął wniosek Prokuratora Okręgowego we
Wrocławiu w kwestii tymczasowego aresztowania wymienionego i jego przekazania z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na terytorium R. na podstawie art. 607k § 1 k.p.k.
W trakcie posiedzenia Sądu w dniu 8 lutego 2013r. podejrzany nie wyraził zgody na przekazanie go na terytorium
R.ani na to, by w wypadku ewentualnego przekazania prowadzono przeciwko niemu postępowania o przestępstwa
nieobjęte powyższymi ENA a także na ewentualne wykonywanie kary za takie przestępstwa.
Sąd zważył, co następuje.
Wniosek Prokuratora zasługuje na uwzględnienie.
W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie zostały spełnione warunki, od których wystąpienia polskie przepisy
procedury karnej – wyrażone w rozdziale 65b k.p.k. – uzależniają wykonanie Europejskiego Nakazu Aresztowania.
Przekazanie ma nastąpić w celu przeprowadzenia przeciwko W. W. (1) postępowań karnych.
Brak jest przesłanek określonych w art. 607p § 1 k.p.k. które obligowałyby Sąd do odmowy wykonania Nakazu. W.
W. (1)jest podejrzany o przestępstwa, które nie podlegają darowaniu na mocy amnestii, nie zapadło w stosunku
do nich prawomocne orzeczenie w innym państwie odnośnie tego samego czynu, nie przekazano go również na
podstawie prawomocnego orzeczenia do innego państwa Unii Europejskiej. Nadto odpowiedzialność ściganego nie
ulega ograniczeniu na gruncie prawa polskiego z racji jego wieku. Wykonanie ENA w niniejszej sprawie nie narusza
wolności i praw człowieka i obywatela, nakaz nie został wydany został w związku z przestępstwem popełnionym bez
użycia przemocy z przyczyn politycznych.Nie zachodzi również obligatoryjna przesłanka odmowy wykonania ENA
określona w art. 607 p § 2 k.p.k., bowiem czyny zarzucone W. W. (1)zostały popełnione na terytorium Niemiec – w
B.i stanowią one przestępstwa według prawa polskiego.
Zastosowania nie znajdują również w przedmiotowej sprawie określone
w art. 607 r k.p.k. fakultatywne przesłanki odmowy przekazania.
Przestępstwa, o które W. W. (1)jest podejrzany objęte ENA wydanym przez Prokuraturę w B.w dniu 21 listopada 2012r.
w sprawie o sygn. akt 35 Js 5316/10 określone jako naruszenie ustawy o broni (czyn 1); opór wobec egzekwujących
funkcjonariuszy w zbiegu ze zniewagą (czyn 2); zniewaga (czyn 3); groźba w zbiegu ze zniewagą (czyn 4); niebezpieczne
uszkodzenie ciała (czyn 5); usiłowanie zmuszania (czyn 6); groźba w zbiegu ze zniewagą (czyn 7); groźba (czyny 8 i 9);
uszkodzenie rzeczy w zbiegu z groźbą (czyn 10); usiłowanie uszkodzenia ciała w zbiegu z oporem wobec egzekwujących
funkcjonariuszy w zbiegu ze zniewagą (czyn 11); zniewaga (czyn 12); groźba w zbiegu ze zniewagą (czyn 13); zniewaga
(czyny 14 i 15); usiłowanie zmuszania (czyn 16); groźba (czyn 17); pozorowanie przestępstw (przypadek 18); groźba
(czyn 19), choć nie są wyszczególnione w art. 607w k.p.k., odpowiadają znamionom przestępstw stypizowanych w
polskiej ustawie z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks karny, tj. znamionom przestępstwa z art. 226 § 1 k.k., art. 190 § 1
k.k,, art. 245 k.k., art. 216 § 1 k.k., art. 224 § 2 k.k., art. 238 k.k., art. 157 § 2 k.k., art. 217 § 1 k.k.
Przestępstwa, o które W. W. (1)jest podejrzany objęte ENA wydanym przez Prokuraturę w B.w dniu 13 grudnia 2012r.
w sprawie o sygn. akt 253 Js 1413/12 określone jako występek kradzieży w szczególnie ciężkim przypadku (1, 2 i 12);
groźba ze zbrodnią (przypadki 3, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11); niebezpieczne uszkodzenie ciała (przypadki 3, 4, 5); naruszenie
Ustawy o broni (przypadek 3); zmuszanie (przypadek 4), zniewaga (przypadki 5, 8 i 11), uszkodzenie ciała (przypadki
6, 8 i 10), choć nie są wyszczególnione w art. 607w k.p.k., odpowiadają znamionom przestępstw stypizowanych w
polskiej ustawie z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks karny, tj. art. 279 § 1 k.k., art. 190 § 1 k.k., art. 216 § 1 k.k., art.
157 § 2 k.k., art. 217 § 1 k.k.
Zważyć również należy, iż przeciwko ściganemu nie toczy się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie karne
w sprawie, której dotyczy ENA, nie nastąpiło przedawnienie ścigania lub wykonania kary według prawa polskiego,
nie zapadło też wobec ściganego – w związku z czynami będącymi podstawą do wydania niniejszego nakazu –
prawomocne orzeczenie o odmowie wszczęcia postępowania, umorzeniu postępowania, lub inne orzeczenie kończące
sprawę. Przestępstwa zarzucone W. W. (1)nie są zagrożone w państwie wydania ENA karą dożywotniego pozbawienia
wolności.
Z uwagi na fakt, że ścigany jest obywatelem polskim, Sąd poczynił zastrzeżenie, o którym mowa w art. 607t § 1 k.p.k.
Sąd zdecydował również o zastosowaniu wobec W. W. (1) środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego
aresztowania na okres 1 miesiąca, uznając, że tylko taki środek zapewni prawidłowy przebieg postępowania.
Wskazać należy, iż stosownie do treści art. 607 § 3 k.p.k., samoistną podstawą zastosowania tymczasowego
aresztowania w niniejszym postępowaniu jest istnienie wydanego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej
prawomocnego wyroku skazującego lub innej decyzji stanowiącej podstawę pozbawienia wolności osoby ściganej.
Tymczasem w stosunku do W. W. (1) w dniu 30 października 2012r. i w dniu 5 listopada 2012r. Sąd w Berlinie – T.
wydał nakazy aresztowania.
Ponadto w ocenie Sądu istnieje realna obawa ucieczki bądź ukrycia się osoby ściganej gdyby pozostawała ona na
wolności. Podkreślić należy, że W. W. (1)nie posiada miejsca stałego zameldowania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej. Ponadto w trakcie prowadzonego postępowania podejrzany swobodnie przemieszczał się na terytorium
państw Unii Europejskiej. Wskazać należy też na zachowanie podejrzanego w trakcie zatrzymania i wykonywania
czynności procesowych w niniejszej sprawie. Skoro podejrzany podjął takie zachowania, realna jest obawa, ze
w razie pozostawania na wolności będzie utrudniał prowadzone postępowanie i przekazanie go na terytorium
R.. Ponadto w stosunku do wymienionego nie zachodzą warunki uzasadniające odstąpienie od stosowania
przedmiotowego środka zapobiegawczego, określone w art. 259 § 1 k.p.k. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą
wykazanie okoliczności przemawiających za odstąpieniem od stosowania tymczasowego aresztowania obciąża stronę
która domaga się zastosowania powyższego przepisu (por. postanowienie SA w Krakowie II AKz 144/06, KZS
2006/5/40, postanowienie SA w Lublinie II AKa 470/09). Podkreślić należy, że naturalne jest, iż tymczasowe
aresztowanie łączy się z dolegliwością dla osoby, wobec której jest stosowane, a także jego rodziny, często pogarszając
jej sytuację materialną; odstąpienie od tymczasowego aresztowania na podstawie art. 259 § 1 k.p.k. może nastąpić
gdy stosowanie go zagraża poważnie i rzeczywiście życiu aresztowanego bądź egzystencji jego najbliższych, lecz nie
wtedy gdy powoduje jakiekolwiek niewygody czy zagrożenia (por. postanowienie SN z 30.08.2005r., WZ 62/2005,
OSNKW 2005/1568, postanowienie SA w Katowicach z 16.01.2008r., II AKz 33/08, postanowienie SA we Wrocławiu
z 10.12.1997r., II AKz 280/97, KZS 1997/11-12/60, postanowienie SA w Krakowie z 19.10.2006r., AKz 393/06, KZS
2006/11/31).
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie.
Wysokość zasądzonego od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu wynagrodzenia wynika z § 14 ust. 2 punkt 5
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163 poz. 1348
z późn. zm.).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych powyżej przepisów orzeczono jak na wstępie.