EDUKACJA DOMOWA

W praktyce edukacja domowa jest nie
tylko uczeniem dziecka, ale doprowadzeniem
go do dojrzałości i ukształtowaniem w pełni
młodej
osobowości.
Obejmuje
ono
wychowanie,
moralność,
kompetencje,
samodzielność.
W
edukacji
domowej
uczniowie pracują w skupieniu, we własnym
tempie, używając wybranych materiałów.
Uczą się samodzielnie lub z dorosłym, jeżeli
zachodzi taka potrzeba.
Musimy zawalczyć o serca dzieci i o ich
uczucia. Zadbajmy o czas, kiedy jesteśmy
razem i poświęcajmy czas na zabawy. Wtedy
nie ma rywalizacji i oceniania. Jeśli w procesie
poznawania nie ma emocji i kontaktu
z drugim człowiekiem to nie następuje wzrost.
Dzieci emocjonalnie potrzebują domu.
STOWARZYSZENIE
EDUKACJI W RODZINIE
Cele Stowarzyszenia:
1. Wspieranie rodzin w realizacji
konstytucyjnego prawa do
wychowania dzieci zgodnie z własnymi
przekonaniami (Art. 48. ust.1).
2. Upowszechnianie pozaszkolnych form
realizacji obowiązku szkolnego i nauki.
3. Wspieranie demokracji i budowanie
społeczeństwa obywatelskiego.
4. Działalność szkoleniowa i edukacyjna.
Więcej informacji na stronie
www.edukacjadomowa.pl
„Istota kształcenia nie polega na wpajaniu wiedzy
encyklopedycznej, lecz na ćwiczeniu umysłu
w dochodzeniu do tego, czego nie da się znaleźć
w podręcznikach”
Albert Einstein
Kontakt:
ul. Polnej Róży 6/59,
02-798 Warszawa
tel. 603 939 866
[email protected]
EDUKACJA
DOMOWA
NIE JEST niczym nowym.
Od
wieków
nauczanie
domowe
współistniało ze szkołą i miało licznych
zwolenników. W średniowieczu możne rody
kształciły dzieci przede wszystkim w domach.
Później
nauczanie
domowe
działało
równolegle
do
szkolnego,
stanowiąc
przygotowanie do dalszej nauki szkolnej albo
jej uzupełnienie. Stanowiło ono skuteczną
formę opozycji wobec zaborców. Obecnie
edukację domową można określić, jako
nauczanie dzieci poza systemem szkolnym.
Dzieci
takie
nie
chodzą
do
szkoły
a odpowiedzialność za ich edukację biorą na
siebie rodzice lub opiekunowie. Od 2009 roku
gwałtownie powiększa się grono osób
decydujących się na taką formę edukacji.
W Polsce edukacja domowa jest legalna na
wszystkich etapach edukacyjnych. W Ustawie
o Systemie Oświaty (art. 16 ust. 8 do 14)
określana jest mianem edukacji poza szkolnej.
DLACZEGO EDUKACJA DOMOWA DZIAŁA?
Praca indywidualna we własnym tempie,
rozwijanie
zainteresowań,
wspieranie
mocnych stron stawia dziecko w miejscu
gdzie ma poczucie własnych możliwości.
Celem edukacji domowej jest nauczenie
dzieci jak się uczyć. Rodzice dążą do
usamodzielnienia się ucznia. Wymaga to od
niego zaangażowania i twórczości. Większy
niż w szkole wysiłek szybko przynosi lepsze
efekty. U młodszych dzieci często nauka jest
połączona
z
zabawą
i
pozytywnymi
emocjami. Odkrywają one świat wraz
z rodzicem. Jak potwierdzają naukowcy
w czasie takiej nauki tworzą się nowe, trwałe
połączenia w mózgu, co skutkuje lepszym
zapamiętywaniem.
Odejście od schematów
i nauczenie jak sobie
radzić z trudnościami jest
efektem edukacji
w domu. Rozwiązywanie
szkolnych testów nigdy nie
doprowadzi ucznia do
umiejętności radzenia
sobie w trudnych
sytuacjach.
„Nie ma dowodów na to, że
edukacja domowa jest zła dla
dzieci”
Brian D. Rey
DLACZEGO RODZICE DECYDUJĄ SIĘ NA
EDUKACJĘ DOMOWA?
CZY KAŻDY RODZIC MOŻE UCZYĆ SWOJE
DZIECI W DOMU?
Motywacji jest wiele. Najważniejszymi
z nich są chęć budowania i podtrzymywania
więzi
rodzinnych,
potrzeba
bardziej
efektywnej edukacji, pracy indywidualnej
dostosowanej do potrzeb dziecka, względy
religijne, oszczędność czasu.
Każdy rodzic, którego cechuje wytrwałość
jest kompetentny aby uczyć swoje dzieci
w domu. Rodzice, którzy wkładają całe swoje
serce w edukację uzyskują wysoką skuteczność. Edukacja następuje w kontekście
relacji. Wysiłek rodziców jest nieoceniony.
Miłości i relacji rodziców z dziećmi nie da się
zastąpić niczym innym.
A CO Z SOCJALIZACJĄ?
Badania dowodzą, że wśród edukatorów
domowych jest wielu wolontariuszy, ludzi
zaangażowanych społecznie, tworzących
trwałe i odpowiedzialne relacje z innymi.
Choć socjalizacja to dziedzina, która
często jest podawana, jako zarzut przeciw
edukacji domowej, to rodzice mają zupełnie
inne doświadczenia. Dziecko do prawidłowej
socjalizacji nie potrzebuje 30 rówieśników.
Naturalnym środowiskiem dziecka są starsi
i młodsi. To od rodziców i najbliższych uczy się
ono prawidłowych zachowań społecznych.
Nieocenione są także spontaniczne zabawy.
Dzieci wiele się uczą o relacjach kiedy
zostawimy im więcej przestrzeni. W czasie
zabaw
zorganizowanych
wszystko
jest
narzucone z góry. Dzieci edukacji domowej
mają przyjaciół nie tylko z jednej klasy, ale
także z innych miast czy nawet krajów,
różnych kultur i języków. Rodzice uznają
socjalizację w rodzinie za duży plus i dlatego
sami pragną kształtować swoje dzieci.
JACY RODZICE UCZĄ SWOJE DZIECI W
DOMU?
Rozmaici. Bogaci i niezamożni. Mieszkający
w miastach i na wsi. Religijni i niewierzący lub
niepraktykujący. Tworzący pełne rodziny
i samotni. Rodzice jedynaków i rodzice
gromadki dzieci. Pracujący i niepracujący
zarobkowo. Prawdopodobnie wspólną cechą
tych rodziców jest to, że zdecydowali się
podjąć niepopularną decyzję dotyczącą
kształcenia własnych dzieci, zdecydowali się
podporządkować swoje życie temu celowi,
są odważni, zdecydowani i bardzo zależy im
na własnych dzieciach.
Zjazd Edukatorów Domowych, Olesin 2008