Razem odrabiamy zadania domowe

Razem odrabiamy zadania domowe
Rezultaty tego działania są odczuwane przez dziecko jako powodzenie lub niepowodzenie w nauce
szkolnej. Stają się one ważnym czynnikiem jego ogólnego rozwoju psychicznego.
Najczęstsze kłopoty są związane z obowiązkami, jakie pojawiają się w życiu dziecka w momencie
rozpoczęcia nauki szkolnej. Mniejsze lub większe trudności napotyka w swej pracy każdy uczeń. Mają
one nawet pewną wartość wychowawczą, gdyż w walce z nimi ćwiczy się jego wytrwałość, wola i
charakter.
Jednak nie wszystkie dzieci potrafią przezwyciężyć trudności szkolne i podczas gdy jedni pokonują je
łatwo, innym przychodzi to z dużym wysiłkiem, a jeszcze inni nie radzą sobie wcale. Uczniom jest
potrzebna wiedza, która może być wykorzystana w różnych sytuacjach życiowych. Są im potrzebne
umiejętności i sprawności przydatne w uczeniu się, w procesie samokształcenia.
Czynnikiem sprzyjającym realizacji tych zadań może być nauka domowa, do której uczeń jest
wdrażany od początku edukacji szkolnej. Nie jest mu łatwo zrozumieć, że nie uczy się po to, by
zaspokoić wymagania rodziców, czy też otrzymać dobry stopień, lecz dlatego, że jest to ciekawe,
ważne, potrzebne jak każda inna praca. Uczeń z chwilą rozpoczęcia nauki szkolnej powinien
odczuwać i zrozumieć, że ma nie tylko nowe obowiązki, ale i nowe prawa.
Pojęcie nauki domowej nie było i nie jest jednoznacznie rozumiane. W literaturze pedagogicznej
spotyka się różne określenia omawianej formy zajęć uczniów: nauka domowa, praca domowa, praca
międzylekcyjna, praca lekcyjno-domowa, nauka własna. Sama czynność uczenia się bywa określana
terminem odrabianie pracy domowej, odrabianie lekcji.
W. Okoń (1981) mianem pracy domowej uczniów określa formę obowiązkowych, wykonywanych
zwykle w domu zajęć szkolnych uczniów, których celem jest rozszerzenie, utrwalenie i pogłębienie ich
wiedzy wzbieraniu informacji, w dokonywaniu obserwacji, rozwiązywaniu zagadnień oraz ich
pisemnym
opracowaniu.
Dobrze zorganizowana praca domowa stanowi świadome kształcenie dyscypliny. W szkole na lekcji
uczeń przebywa pod nadzorem nauczyciela, który przez wydawane polecenia kieruje jego pracą,
kontroluje jej wykonanie. W domu natomiast uczeń podejmuję pracę zwykle z własnej inicjatywy.
Organizuje sobie miejsce do pracy, potrzebne materiały, ustala kolejność wykonywanych czynności,
wybiera odpowiednią metodę uczenia się i przez samokontrolę sprawdza jej wyniki.
Bardzo często dzieci mają możliwość odrobienia pracy domowe w szkole, a mianowicie w świetlicy
szkolnej.
Zajęcia świetlicowe, podczas których organizujemy odrabianie zadań domowych, powinny odbywać
się systematycznie, o stałej porze dnia, jednak nie bezpośrednio po lekcjach, ponieważ dzieci po kilku
godzinach intensywnej pracy intelektualnej potrzebują odprężenia i wypoczynku umysłowego.
To w świetlicy pod kierunkiem nauczyciela można odrobić zadanie domowe.
Większość uczniów woli jednak odrabiać zadania domowe w domu przy pomocy dorosłego, dziecko
ma wtedy poczucie bezpieczeństwa, że praca domowa jest odrobiona dobrze.
Starajmy się zachęcać nasze dziecko do odrabiania pracy zadanej do domu, możemy mu pomóc, ale
nigdy nie wykonać tego za dziecko.
Zadaniem rodziców jest zachęcanie dziecka do nauki w domu, odrabiania pracy domowej,
ewentualne wytłumaczenie treści i sprawdzenie zadania.
Pamiętajmy, że praca ta może być jedynie wspomagana przez rodzica, a nie wykonana przez niego.
Rodzic jest tu zainteresowany nauką dziecka i wspomaga proces jego samodoskonalenie.
BIBLIOGRAFIA
1.
Drozd
E.,
Zadawanie
do
domu,
W:
2. Okoń W., Słownik pedagogiczny, Warszawa 1981.
Edukacja
i
Dialog,
nr
9/1999.