BEZPIECZEŃSTWO W LOTNICTWIE, Bezmiechowa doc
Transkrypt
BEZPIECZEŃSTWO W LOTNICTWIE, Bezmiechowa doc
GŁÓWNE TEZY PANELU DYSKUSYJNEGO BEZPIECZEŃSTWO W LOTNICTWIE 1. UWARUNKOWANIA PRAWNO ORGANIZACYJNE: 1.1 ICAO – agenda Organizacji Narodów Zjednoczonych od października 1947 r. ( Economic and Social Commission) Powołana Konwencją Chicagowską z 7 grudnia 1944 r. Szczegółowe rozwiązania prawne zawarte w 18 Aneksach, w tym w 16 Aneksach ustalenia dotyczące bezpieczeństwa w lotnictwie, obowiązujące wszystkich członków ICAO. 1.2 EASA (European Aviation Safety Agency) powołana rozporządzeniem 1592/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady Europy – dostarcza wiedzy technicznej Komisji Europejskiej, jako pomocy w zakresie kształtowania i stanowienia prawa dotyczącego bezpieczeństwa w lotnictwie i obowiązującego wszystkich członków Unii Europejskiej oraz krajów innych, które te zasady akceptują. 1.3 ECAC (European Civil Aviation Conference) załoŜona na podstawie wspólnej deklaracji w 1955 r – obecnie członkostwo 42 państw europejskich, współpraca z ICAO, Radą Europy i organizacjami eksperckimi, obejmująca równieŜ zagadnienia bezpieczeństwa w lotnictwie. 1.4 EUROCONTROL - załoŜona w 1963 r. Obecnie liczy 38 członków, działalność przede wszystkim w zakresie bezpieczeństwa ruchu lotniczego. 1.5 Organizacje pozarządowe, (IATA, IFALPA, AOPA, FAI, OSTIV, które w swoich statutach zawarły zaangaŜowanie w bezpieczeństwo w lotnictwie. 2. GŁÓWNE OBSZARY LOTNICTWA OBJĘTE SYSTEMAMI BEZPIECZEŃSTWA: 2.1` Projektowanie i konstrukcja statków powietrznych oraz badania, w tym dowodowe i certyfikacyjne. 2.2 Wytwarzanie, naprawy i remonty. 2.3 Eksploatacja: - utrzymanie (przeglądy, diagnostyka, prace obsługowe itp. zgodnie z dokumentacją producenta akceptowaną przez państwowy nadzór lotniczy); - uŜytkowanie – zgodnie z przeznaczeniem oraz w myśl dokumentacji opracowanej przez producenta i zatwierdzonej przez państwowy nadzór lotniczy. Uwaga: dokumentacja eksploatacyjna jest integralną częścią certyfikatu wyrobu. 2.4 Certyfikacja wyrobów oraz licencjonowanie jednostek i personelu. 2.5 Badania incydentów i wypadków lotniczych: - określenie przyczyn, - zdefiniowanie okoliczności, - wskazanie działań w zakresie profilaktyki. 3. UWAGI DO STANDARDÓW KSZTAŁCENIA NA KIERUNKU LOTNICTWO I KOSMONAUTYKA: Studia pierwszego stopnia: - w ”kwalifikacjach absolwenta” nie istnieje Ŝadne bezpośrednie odniesienie do problematyki bezpieczeństwa w lotnictwie; - w grupie „treści podstawowych” równieŜ brak odniesienia bezpośredniego do tej problematyki, chociaŜ w treściach objętych np. aerodynamiką czy mechaniką lotów warto te elementy uwzględnić i czasami są uwzględniane; - w grupie „treści kierunkowych” nawiązanie do problematyki bezpieczeństwa znajduje się tylko w zakresach budowy i projektowania obiektów latających, wyposaŜenia pokładowego oraz eksploatacji statków latających. Studia drugiego stopnia: - w Ŝadnym fragmencie tego dokumentu nie występuje bezpośrednie nawiązanie do problematyki bezpieczeństwa. 4. KSZTAŁCENIE SPECJALNOŚCIOWE: Zbiór przedmiotów w zakresie kształcenia specjalnościowego wynika głównie z określenia kwalifikacji absolwenta i jest zdefiniowany w programach opracowanych na wydziałach poszczególnych Uczelni. Zarówno dobór przedmiotów, jak i zakres ich treści zaleŜą więc, przede wszystkim, od nauczycieli akademickich prowadzących dane zajęcia. Ujęcie w tych elementach kształcenia problematyki bezpieczeństwa lotniczego jest w znacznym stopniu wynikiem subiektywnej oceny oraz wiedzy i doświadczenia nauczyciela. W świetle wielu wydarzeń trzeba więc na te zagadnienia zwrócić większą uwagę i podjąć skoordynowanie działanie edukacyjne na wszystkich wydziałach w polskich jednostkach kształcących na kierunku Lotnictwo i Kosmonautyka. Przydatne moŜe okazać się spotkanie inicjatywne na szczeblu Dziekanów, poświęcone większemu znaczeniu zagadnień bezpieczeństwa w lotnictwie w programach kształcenia.