Rozk³ad materia³u

Transkrypt

Rozk³ad materia³u
Rozk³ad materia³u
Zakres podstawowy (2 godziny tygodniowo)
Temat i zakres treœci
Wymagania podstawowe
Uczeñ:
Wymagania ponadpodstawowe
Uczeñ:
1
2
3
4
1. Podstawowe mechanizmy zmian spo³ecznych
– wprowadzenie w œwiat
pojêæ
– czynniki wp³ywaj¹ce
na spo³eczeñstwo
– transformacja ustrojowa pañstw by³ego bloku komunistycznego
• dokonuje charakterystyki
analizy struktury spo³ecznej
• analizuje tabele, mapki
i dane statystyczne
• analizuje ikonografiê
jako Ÿród³o historyczne
• okreœla czynniki, które
wp³ywaj¹ na spo³eczeñstwo
• rozumie istotê transformacji ustrojowo-gospodarczej po 1989 roku
• podaje przyk³ady historyczne œwiadcz¹ce
o wp³ywie konkretnych
czynników na spo³eczeñstwo
• porównuje procesy transformacji w wybranych
pañstwach postkomunistycznych
2. Od wspólnoty pierwotnej do polis
– podzia³ ról spo³ecznych
we wspólnocie pierwotnej i plemiennej
– patriarchat
– polis jako wspólnota
spo³eczno-religijna
• wyjaœnia pojêcia: polis,
wspólnota pierwotna,
wspólnota rodowa
• zaznacza na mapie konturowej g³ówne polis staro¿ytnej Grecji
• wyjaœnia pojêcia: patriarchat i matriarchat
• wykorzystuje dorobek
archeologów w prezentacji zagadnieñ
• analizuje teksty Ÿród³owe
• dokonuje analizy zjawiska polis
3. Spo³eczeñstwo feudalne
– kszta³towanie siê spo³eczeñstwa feudalnego
– spo³eczeñstwo stanowe
– podzia³y spo³eczne
w Rzeczypospolitej
Obojga Narodów; struktura spo³eczna we Francji doby absolutyzmu
– spo³eczeñstwo rosyjskie
w wiekach XVI-XIX
• wyjaœnia podstawowe
pojêcia zwi¹zane z funkcjonowaniem spo³eczeñstwa feudalnego (senior,
wasal, lenno, ho³d lenny,
inwestytura, renta feudalna) oraz przywileje szlacheckie
• rozumie pojêcie stan
i charakteryzuje stany
• wie, jak funkcjonowa³o
spo³eczeñstwo feudalne, i omawia je na konkretnych przyk³adach
• wyjaœnia pojêcia: komendacja, prekarium,
allodium, beneficjum,
tabela rang, stan trzeci
(we Francji)
• na podstawie schematu
wyjaœnia wspó³zale¿noœci miêdzy pojêciami
• dostrzega ró¿nice miêdzy spo³eczeñstwem
stanowym we Francji,
w Polsce i w Rosji
4. Spo³eczeñstwo II Rzeczypospolitej
– struktura spo³eczna Polski w okresie miêdzywojennym
– mo¿liwoœci awansu spo³ecznego
• wymienia g³ówne grupy
i warstwy spo³eczne II RP
• porównuje zmiany, jakie
zasz³y w spo³eczeñstwie
polskim po zaborach
• analizuje tablice i Ÿród³a
• na przyk³adzie ¿yciorysu
Wincentego Witosa obrazuje awans spo³eczny
w II RP
• potrafi wskazaæ odzwierciedlenie problemów
spo³ecznych w literaturze
HISTORYCZNE MODELE SPO£ECZEÑSTW
Dzia³
4
1
2
3
HISTORYCZNE MODELE SPO£ECZEÑSTW
– kariera Wincentego Witosa
– obraz spo³eczeñstwa
polskiego w ówczesnej
literaturze polskiej
4
dwudziestolecia i odró¿niæ fikcjê od realiów historycznych
5. Spo³eczeñstwo totalitarne
– spo³eczeñstwo inkaskie
– ujednolicanie spo³eczeñstwa III Rzeszy
– spo³eczeñstwo bezklasowe w ZSRR
• wyjaœnia pojêcia: glajchszaltowanie, homo sovieticus
• przedstawia struktury spo³eczeñstwa inkaskiego
• wyjaœnia mechanizmy
formowania siê spo³eczeñstw totalitarnych
w III Rzeszy i ZSRR
• uzasadnia totalitarny
charakter spo³eczeñstwa
Inków
• porównuje system totalitarny w III Rzeszy i ZSRR
• uogólnia mechanizmy
totalitarnej kontroli nad
spo³eczeñstwem
6. Spo³eczeñstwo obywatelskie
– idea spo³eczeñstwa
obywatelskiego
– formowanie siê spo³eczeñstwa obywatelskiego podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej
– funkcjonowanie spo³eczeñstwa obywatelskiego
w starych demokracjach
• zna definicjê spo³eczeñstwa obywatelskiego
i umie dopasowaæ do
niego konkretne przyk³ady
• bierze udzia³ w debacie,
argumentuj¹c swoje
zdanie
• ocenia funkcjonowanie
spo³eczeñstwa obywatelskiego, dostrzega jego
zalety, wady, osi¹gniêcia
i zagro¿enia
• porównuje ró¿nice miêdzy spo³eczeñstwem obywatelskim a innymi modelami spo³eczeñstwa
7. Polska droga do spo³eczeñstwa obywatelskiego
– powojenne zmiany
w strukturze spo³eczeñstwa polskiego
– prze³om lat osiemdziesi¹tych XX wieku
• przedstawia zmiany demograficzne w Polsce po
1945 roku
• zna organizacje tworz¹ce opozycjê demokratyczn¹ w PRL-u
• wymienia grupy spo³eczne funkcjonuj¹ce w PRL-u
• analizuje ikonografiê
jako Ÿród³o historyczne
• bierze udzia³ w debacie
„Polaków portret w³asny”, argumentuj¹c swoje zdanie
• dostrzega przyczyny
i uwarunkowania zmiany postawy spo³ecznej
od wzglêdnej akceptacji
do krytyki PRL-u
• podaje przyk³ady dzia³alnoœci i osi¹gniêcia
opozycji w PRL-u
• dostrzega ró¿nice w strukturze i funkcjonowaniu
spo³eczeñstwa polskiego przed 1989 rokiem
i po nim
8. Historyczne modele
spo³eczeñstw (lekcja
powtórzeniowa)
• wymienia kolejne modele spo³eczeñstw w historii
• przedstawia relacje miêdzy ró¿nymi grupami
spo³ecznymi oraz miêdzy nimi a w³adz¹
• wyjaœnia podstawowe
pojêcia
• okreœla warunki powoduj¹ce zmiany w strukturach i modelach spo³ecznych
• ocenia na konkretnych
przyk³adach funkcjonowanie spo³eczeñstw
• okreœla skutki transformacji gospodarczo-ustrojowej w koñcu XX wieku
5
DZIEJE
NARODÓW
RODZINNY I OSOBISTY WYMIAR HISTORII
1
2
3
4
9. Historyczne modele rodzin
– od rodu do rodziny
– rola i zadania rodziny
w staro¿ytnoœci
– œredniowieczna rodzina wielopokoleniowa
– rodzina dwupokoleniowa w oœwieceniu
• zna podstawowe pojêcia: rodzina, wielka rodzina, ród
• rozumie ró¿nice miêdzy
wspólnot¹ pierwotn¹
a rodow¹
• wyró¿nia charakterystyczne cechy tzw. wielkiej rodziny
• wymienia rolê rodziny
w ró¿nych epokach historycznych
• analizuje mapê demograficzn¹
• porównuje cechy rodziny w epokach historycznych i wyci¹ga wnioski
• debatuje nad znaczeniem rewolucji francuskiej dla rodziny
10. Rola rodziny w historii
– u Ÿróde³ nepotyzmu
– czynniki buduj¹ce dobr¹ i z³¹ legendê rodziny
– analiza dziejów rodziny
Czartoryskich
• wyjaœnia pojêcie nepotyzm
• na podstawie tekstu tworzy genealogiê rodziny
• analizuje drzewo genealogiczne
• ³¹czy informacje z historii
rodziny z histori¹ ojczyst¹
• tworzy biogramy
• przedstawia przyk³ady
nepotyzmu w historii
• podaje przyk³ady dobrej
lub z³ej legendy rodziny
• ocenia dzia³alnoœæ Czartoryskich
11. Twórcy historii
– wodzowie i politycy
– autorytety moralne i religijne
– ludzie gospodarki
• dokonuje analizy tabeli
statystycznej
• ³¹czy fakty w procesy
przyczynowo-skutkowe
• analizuje mapê i teksty
Ÿród³owe
• prezentuje biografie wybranych bohaterów
• analizuje ikonografiê
pod k¹tem przydatnoœci
do tematu
• dokonuje samodzielnej
oceny postaci historycznej z punktu widzenia
danej epoki i wspó³czesnoœci
12. Rodzinny i osobisty wymiar historii (lekcja powtórzeniowa)
• wyjaœnia podstawowe
pojêcia zwi¹zane z tematyk¹ dzia³u
• okreœla, z jakim miejscem
i czasem s¹ zwi¹zane
dane postaci historyczne
• zbiera i prezentuje materia³y zwi¹zane z tematyk¹
• omawia mechanizmy
przemian spo³ecznych
i cywilizacyjnych warunkuj¹cych zmiany modeli
rodziny i postaw jednostki
• dokonuje samodzielnej
oceny postaci historycznych
• stawia i rozwi¹zuje problemy zwi¹zane z tematyk¹, argumentuje swoje
zdanie
13. Powstanie i rozwój narodów Europy Zachodniej
– œwit narodów francu-
• wie, jak zmienia³o siê pojêcie Francja
• przedstawia czynniki u³atwiaj¹ce proces formowania
• porównuje procesy narodowotwórcze we W³oszech i Niemczech
6
DZIEJE NARODÓW
1
2
3
4
skiego i angielskiego
w œredniowieczu
– powstanie nowo¿ytnych narodów w³oskiego i niemieckiego
siê œwiadomoœci narodów w Europie Zachodniej
• wyjaœnia wp³yw rewolucji
i Napoleona I na proces
rozwoju œwiadomoœci
narodowej
• porównuje ich d¹¿enia
narodowe z polskimi
w XIX wieku
14. Odrodzenie narodowe
w œrodkowowschodniej
Europie w XIX I XX wieku
– wp³yw romantyzmu na
wzrost poczucia œwiadomoœci narodowej
– prze³omowe znaczenie
Wiosny Ludów 1848-1849
– d¹¿enia narodowoœciowe w imperiach rosyjskim i habsburskim
• podaje przyk³ady wp³ywu romantyzmu na rozbudzenie œwiadomoœci
narodowej
• rozumie pojêcie mesjanizm i dopasowuje do
niego przyk³ady
• przedstawia przyk³ady
odrodzenia narodowego
w monarchiach Habsburgów i Romanowych
• ³¹czy wiedzê z jêzyka
polskiego i historii
• wymienia czynniki u³atwiaj¹ce i utrudniaj¹ce
rozwój œwiadomoœci narodowej w Europie Œrodkowej i Wschodniej w XIX
wieku
• dyskutuje nad problemem to¿samoœci narodowej Bia³orusinów
15. Zró¿nicowanie etniczne Europy
– mozaika etniczna Europy
w czasach antycznych
– narody œredniowiecznej Europy
– stosunki narodowoœciowe w epoce nowo¿ytnej
– wspó³czesne narody
europejskie
• wyjaœnia pojêcia: Wielka
Grecja, Normanowie,
wêdrówka ludów
• rozumie znaczenie wêdrówek ludów, najazdów Normanów i Arabów, zdobycia Grenady,
Wiosny Ludów i holokaustu
• analizuje mapê, okreœlaj¹c obszar podbojów lub
osadnictwa
• analizuje tekst Ÿród³owy
• porównuje czynniki narodowotwórcze
• porównuje mapy i wyci¹ga wnioski
• ocenia obiektywizm przekazów dla zrozumienia
i analizy procesu zmian
etnicznych w Europie
• zabiera g³os w dyskusji
nad problemami etnicznymi wspó³czesnej Europy
16.
–
–
–
–
–
Migracje i diaspory
geneza wielkich migracji
wielka wêdrówka ludów
wyprawy wikingów
podbój Dzikiego Zachodu
czynniki kszta³tuj¹ce
byt diaspory
– historyczne przyk³ady
narodów ¿yj¹cych
w diasporze
– organizacje emigracyjne
• wyjaœnia pojêcia: migracja i diaspora
• okreœla przyczyny emigrowania ludzi, tworzenia diaspor i dopasowuje do nich przyk³ady
• okreœla zasiêg i skutki wielkiej wêdrówki ludów, najazdów Normanów, zasiedlania Dzikiego Zachodu
• koreluje wiedzê z tekstów
Ÿród³owych i map
• porównuje ró¿ne modele migracji
• rozstrzyga problem asymilacji i alienacji ¯ydów
17. Kszta³towanie siê narodu polskiego
– geneza i rozwój œwiadomoœci narodowej
w spo³eczeñstwie polskim (do XVIII wieku)
• dostrzega, w jaki sposób
kszta³towa³a siê œredniowieczna odrêbnoœæ narodowa Polaków
• omawia Ÿród³a zmian
spo³ecznych w XIX wieku
• wyjaœnia pojêcie naród
szlachecki, pos³uguj¹c
siê stosownymi przyk³adami
• analizuje schemat przemian
spo³ecznych w wiekach
7
DZIEJE NARODÓW
1
2
3
4
– zró¿nicowanie postaw
Polaków wobec zaborców i okupantów
• omawia, pos³uguj¹c siê
przyk³adami, ró¿ne postawy Polaków wobec
zaborców i okupantów
• wyjaœnia skróty, daty i pojêcia zwi¹zane z dziejami
porozbiorowymi i okupacyjnymi Polaków
XVIII-XIX i wyci¹ga wnioski
• debatuje nad optymalnymi postawami Polaków
18. Polacy jako mniejszoϾ
narodowa
– wp³yw zmian granic
pañstwa polskiego na
losy Polaków
– Polacy w pañstwie niemieckim
– Polacy w Wolnym Mieœcie Gdañsku
– Polacy na Wschodzie
• na podstawie mapy i wiedzy analizuje wp³yw
zmian granicznych na
losy Polaków w XIX
i XX wieku
• na podstawie wczeœniej
znanych faktów charakteryzuje zasady autonomii na ziemiach polskich
w XIX wieku
• analizuje politykê zaborców i okupantów wobec
ludnoœci polskiej
• charakteryzuje postawy
Polaków jako mniejszoœci narodowej
• porównuje postawy
w³adz pañstwowych
wobec mniejszoœci polskiej oraz formy dzia³alnoœci Polaków w obcych
pañstwach
19. Mniejszoœci narodowe
w Polsce
РmniejszoϾ niemiecka
na ziemiach polskich
– s¹siedzi: Polacy i ¯ydzi
• wie, jakie mniejszoœci zamieszkiwa³y ziemie RP
• przedstawia etapy kolonizacji niemieckiej
• charakteryzuje miejsce
i rolê ¯ydów na ziemiach polskich oraz podaje przyk³ady stosunków polsko-¿ydowskich
• dostrzega wp³yw i rolê
mniejszoœci niemieckiej
na stosunki polsko-niemieckie w historii
• okreœla czynniki wp³ywaj¹ce na kszta³t stosunków polsko-¿ydowskich
• dokonuje rozrachunku
ze stereotypami
20. Dzieje narodów (lekcja
powtórzeniowa)
• omawia procesy narodowotwórcze na przestrzeni epok
• omawia genezê i podaje
przyk³ady konfliktów etnicznych oraz ich skutki
• przedstawia proces rozwoju œwiadomoœci narodu polskiego i zwi¹zanych z tym zagro¿eñ
• dokonuje krytycznej
analizy korzyœci i niebezpieczeñstw p³yn¹cych z procesów integracyjnych, diaspor,
emigracji i ¿ycia w mniejszoœci, a w efekcie zajmuje okreœlone stanowisko
8
IDEOLOGIE РNADZIEJE A RZECZYWISTOή
1
2
3
4
21. Ideologie prawicowe
– ideologia liberalna
– ideologia konserwatywna
– ideologia chadecka
• wyjaœnia etymologiê pojêcia liberalizm
• wyjaœnia pojêcie leseferyzm
• zna nazwiska g³ównych
teoretyków i przywódców oraz wymienia podstawowe za³o¿enia liberalizmu, konserwatyzmu
i chadecji
• porównuje za³o¿enia,
programy i ideologiê nurtów prawicowych, opiniuje, ocenia i wyci¹ga
wnioski
• dostrzega i okreœla funkcjonalnoœæ ideologii stworzonych w XIX wieku we
wspó³czesnym œwiecie
• dostrzega i ocenia zagro¿enia, niebezpieczeñstwa i nadzieje zwi¹zane
z ruchami prawicowymi
22. Ideologie lewicowe
– socjalizm i komunizm
w pierwszej po³owie
XIX wieku
– socjalizm i komunizm
w drugiej po³owie XIX
wieku (do 1914 roku)
– socjalizm i komunizm
w XX wieku
• charakteryzuje t³o powstania ruchu robotniczego
• charakteryzuje pogl¹dy
socjalistów utopijnych
i przedstawicieli socjalizmu naukowego
• okreœla historyczny rozwój lewicy w Polsce
• wymienia zas³ugi Józefa
Pi³sudskiego i PPS dla
kwestii niepodleg³oœci
Polski
• porównuje pogl¹dy socjalistyczne
• dostrzega zwi¹zek miêdzy ideami socjalizmu
a zasadami funkcjonowania pañstwa dobrobytu; zna cechy tego typu
pañstwa i zwi¹zane z nim
osi¹gniêcia i sukcesy
23. Ideologia nacjonalistyczna
– charakterystyka nacjonalizmu i jego odmian
– nacjonalizm na ziemiach polskich
• przedstawia genezê i nurty europejskiego i polskiego nacjonalizmu
• kszta³tuje umiejêtnoœæ
myœlenia przyczynowo-skutkowego
• kszta³tuje umiejêtnoœæ
oceny postaw i ideologii
• wyjaœnia genezê i g³ówne nurty ideologii
• podaje przyk³ady dzia³añ nacjonalistycznych
i ocenia ich skutki
• krytycznie analizuje teksty Ÿród³owe
24.
–
–
–
–
–
Ideologie totalitarne
utopia Campanelli
faszyzm
nazizm
bolszewizm
maoizm
• przedstawia genezê faszyzmu
• wyjaœnia etymologiê pojêæ: faszyzm, nazizm,
bolszewizm, maoizm
• prezentuje przyk³ady
wprowadzania ideologii
totalitarnej w praktyce
politycznej i okreœla ich
wp³yw na historiê
• prezentuje pogl¹dy Tomassa Campanelli
• porównuje ró¿ne odmiany ideologii totalitarnej i na tej podstawie samodzielnie formu³uje
definicjê totalitaryzmu,
podaj¹c konkretne
przyk³ady dzia³añ totalitarnych
25. Zbrodnie nazizmu
– Szoah – holokaust
– hitlerowskie plany eksterminacji narodu polskiego
• porównuje ró¿ne odmiany ideologii totalitarnej i na tej podstawie samodzielnie formu³uje
definicjê totalitaryzmu,
• przedstawia za pomoc¹
metody portfolio problematykê eksterminacji
narodu ¿ydowskiego
i polskiego
9
1
2
3
4
REWOLUCJA I EWOLUCJA W HISTORII
IDEOLOGIE РNADZIEJE A RZECZYWISTOή
podaj¹c konkretne przyk³ady dzia³añ totalitarnych
26. Ludobójstwo w systemie komunistycznym
– zbrodnie w ZSRR
– zbrodnie w Chinach
– zbrodnie w Kambod¿y
– zbrodnie w Polsce
• wyjaœnia pojêcia: Czeka,
Gu³ag, NKWD, ³agry, rewolucja kulturalna, Czerwoni Khmerzy, UB
• charakteryzuje i ocenia
system komunistyczny
w PRL-u, podaj¹c stosowne przyk³ady
• analizuje teksty Ÿród³owe i wyci¹ga wnioski
• porównuje mechanizmy
zbrodni komunistycznych w wybranych pañstwach
• ocenia zbrodnie komunistyczne i porównuje je
ze zbrodniami nazizmu
27. Ideologie – nadzieje
a rzeczywistoϾ (lekcja
powtórzeniowa)
• omawia podstawowe
fakty i postaci wa¿ne dla
historii ideologii
• doskonali metody portfolio, analizy SWOT, dyskusji
• omawia mechanizmy
przemian spo³ecznych
warunkuj¹cych powstanie i rozwój ideologii
• dokonuje krytycznej
analizy korzyœci i niebezpieczeñstw p³yn¹cych
z wdra¿ania w ¿ycie ideologii i w efekcie zajmuje w³asne stanowisko
28. Rewolucja i kontrrewolucja
– rewolucja w historii
– kontrrewolucja
– rewolucja a ewolucja
• utrwala znaczenie pojêæ:
rewolucja, kontrrewolucja, ewolucja, zamach
stanu, pucz, przewrót,
rewolta
• dopasowuje wydarzenia
do poznanych pojêæ
• systematyzuje wiedzê
chronologiczn¹
• poznaje historiograficzne ujêcia wydarzeñ
• prezentuje w³asne stanowisko dotycz¹ce istoty
„Solidarnoœci”
29. Rewolucje religijne
– reformacja i kontrreformacja
– rewolucja islamska
w Iranie
• wyjaœnia pojêcia: reformacja, kontrreformacja,
inkwizycja
• zna daty: 1517, 1979
• zna postaci: Marcin Luter, Jan Kalwin, Rühollah
Chomejni, Mohammad
Reza Pahlawi
• przedstawia przebieg rewolucji w Iranie
• zna datê 1545-1563
• dokonuje bilansu rewolucji religijnych
• przedstawia skutki reformacji, reformy soboru
w Trydencie
30. Rewolucje polityczno-spo³eczne
– rewolucja angielska
– Wielka Rewolucja
Francuska
– Komuna Paryska
• wyjaœnia pojêcia: chwalebna rewolucja, jakobini, zamach 9 thermidora, Dyrektoriat, zamach 18 brumaire'a,
Komuna Paryska
• wyjaœnia pojêcia: Spisek
Prochowy, Konstytuanta,
blankiœci i proudhoniœci,
• zabiera g³os w sporze
o Wandeê
10
REWOLUCJA I EWOLUCJA W HISTORII
1
2
3
– rewolucja paŸdziernikowa w Rosji
– Sierpieñ '80 w Polsce
– geneza rewolucji
– mechanizmy rozwoju
rewolucji
– symbolika rewolucji
• zna daty: 1649, 14 VII
1789
4
31.
–
–
–
–
–
Rewolucje narodowe
rewolucja amerykañska
powstanie w Irlandii
powstanie w Belgii
powstanie listopadowe
Wiosna Ludów na Wêgrzech
– powstanie styczniowe
– zjednoczenie W³och
i Niemiec
– mechanizmy rewolucji
narodowych
• przedstawia istotne elementy wydarzeñ rewolucyjnych
• porównuje mechanizmy
rewolucji
• dokonuje syntezy procesu historycznego
• ocenia wydarzenia rewolucyjne
• analizuje teksty Ÿród³owe
32. Jesieñ ludów w Europie
1989 roku
– koniec PRL-u – pocz¹tek III Rzeczypospolitej
– zburzenie muru berliñskiego i jego skutki
– „aksamitna rewolucja”
w Czechos³owacji
– Wêgry – rehabilitacja
rewolucji 1956 roku
– jesieñ ludów na Ba³kanach
– zmiany w ZSRR
– Plac Niebiañskiego Pokoju – Chiny
• przedstawia przebieg jesieni ludów w poszczególnych pañstwach
• zna i rozumie pojêcia:
Okr¹g³y Stó³, kontraktowe wybory
• zna nazwy organizacji
opozycyjnych i nazwiska przywódców
• przedstawia zasadnicze,
wspólne cechy jesieni ludów, dopasowuj¹c do
nich konkretne przyk³ady
33. Rewolucja i ewolucja
w historii (lekcja powtórzeniowa)
• sporz¹dza kalendarium
wydarzeñ
• ustala kryteria i dopasowuje do nich fakty
• porównuje mechanizmy
rewolucji jako zjawiska
• poprawnie stosuje pojêcia
• analizuje teksty Ÿród³owe
• ustosunkowuje siê do
opinii: „narodowe, wiêc
rewolucyjne; rewolucyjne – wiêc narodowe”
• dokonuje syntezy materia³u
11
NAJSTARSZE SYSTEMY SPO£ECZNO-GOSPODARCZE
1
2
3
4
34. Gospodarka w staro¿ytnoœci
– technika i technologia
– rolnictwo
– miasto Wschodu a miasto grecko-rzymskie
– rzemios³o
РjednoϾ gospodarcza
œwiata œródziemnomorskiego
• wyjaœnia pojêcia: ¯yzny
Pó³ksiê¿yc, autarkia, niewolnictwo pa³acowe,
villa
• okreœla czynniki, które
wp³ywa³y na kszta³t gospodarki antycznej
• wymienia charakterystyczne cechy gospodarki opartej na niewolnictwie produkcyjnym
• przedstawia przyczyny
kryzysu gospodarki antycznej
• wskazuje na mapie wa¿ne okrêgi gospodarcze
œwiata staro¿ytnego
• porównuje systemy gospodarcze ró¿nych
pañstw staro¿ytnych
i wyci¹ga wnioski
• hierarchizuje przyczyny
rozwoju gospodarczego
Aten i Rzymu
35. Gospodarka w œredniowieczu
– feudalni ch³opi i panowie
– w³asnoœæ podzielona
– w³oœæ feudalna
– kolonizacja na prawie
polskim i niemieckim
– rozwój miast
– cechy, gildie i bractwa
• wyjaœnia pojêcia: feudalizm, umowa komendacyjna, prekaria, lenno,
wasal, senior, zasadŸca,
lokacja, trójpolówka
• wyjaœnia mechanizmy
funkcjonowania systemu lennego
• przedstawia system kolonizacji na prawie polskim
i niemieckim
• przedstawia gospodarcze
funkcje stanów spo³ecznych w œredniowieczu
• wyjaœnia pojêcia: lokacja przestrzenna, prawo
magdeburskie, wilkierze, cechy, gildie, komuny miejskie
• omawia funkcjonowanie
ró¿nych systemów samorz¹dowych w miastach i wsiach
36. Dualizm w rozwoju gospodarczym Europy
– system nak³adczy
– manufaktura
– skutki wielkich odkryæ
geograficznych
– ogradzanie w Anglii
– dualizm
– merkantylizm
– fizjokratyzm
• wyjaœnia pojêcia: dualizm, rewolucja cen,
ogradzanie
• przedstawia genezê zjawiska zwi¹zan¹ z odkryciami geograficznymi
• analizuje mapê i teksty
Ÿród³owe
• charakteryzuje istotê systemu nak³adczego i manufaktur
• porównuje systemy gospodarcze po obu stronach £aby
• ocenia skutki podzia³u
gospodarczego Europy
• omawia teorie ekonomiczne epoki nowo¿ytnej: fizjokratyzm i merkantylizm
37. Gospodarka polska od
XV do XVIII wieku
– folwark pañszczyŸniany
– przywileje ekonomiczne szlachty
– kalkulacja ekonomiczna folwarku
– rola gospodarcza
• wyjaœnia pojêcia: pañszczyzna, folwark pañszczyŸniany, refeudalizacja
• przedstawia czynniki
rozwoju i kryzysu gospodarczego Polski od XVI
do XVIII wieku
• wyjaœnia pojêcia: pañszczyzna piesza, pañszczyzna sprzê¿ajna,
taksy wojewodziñskie
• okreœla zmieniaj¹c¹ siê
pozycjê mieszczañstwa
i ch³opstwa w Rzeczypospolitej
12
U RÓDE£ WSPÓ£CZESNYCH SYSTEMÓW
EKONOMICZNYCH
NAJSTARSZE SYSTEMY SPO£ECZNO-GOSPODARCZE
1
2
3
4
Gdañska w epoce nowo¿ytnej
– pozycja miast i mieszczañstwa w Rzeczypospolitej
– upadek gospodarczy
Rzeczypospolitej w czasach saskich
– odbudowa gospodarcza
Rzeczypospolitej w czasach stanis³awowskich
• omawia najwa¿niejsze
przywileje ekonomiczne
szlachty
• dokonuje klasyfikacji
i hierarchizuje czynniki
wp³ywaj¹ce na kszta³t gospodarki polskiej
• porównuje rozwój gospodarczy w Polsce i na
Zachodzie
38. Najstarsze systemy
spo³eczno-gospodarcze (lekcja powtórzeniowa)
• przedstawia g³ówne pojêcia i teorie gospodarcze
• wyjaœnia zasady funkcjonowania gospodarki
od antyku do koñca XVIII
wieku
• wskazuje miejsce Polski
w historii gospodarczej
Europy
• dokonuje syntezy materia³u
• wyró¿nia podobieñstwa
i ró¿nice w ewolucji
dziejów gospodarki
• okreœla warunki i czynniki kszta³tuj¹ce ewolucjê gospodarek
• porównuje struktury
i zasady funkcjonowania gospodarek
• okreœla warunki i mechanizmy powoduj¹ce
upadek jednych, a powstanie innych systemów gospodarczych
• okreœla korzyœci i straty
z punktu widzenia obywatela i pañstwa wynikaj¹ce z funkcjonowania
gospodarek
39. Kapitalizm wolnokonkurencyjny
– pojêcie kapitalizmu
i kapita³u
– ekonomia klasyczna
– zasady funkcjonowania
kapitalizmu wolnokonkurencyjnego
• wyjaœnia pojêcia: kapitalizm, kapita³, kryzys, depresja, o¿ywienie, rozkwit
• przedstawia przyczyny
kryzysu nadprodukcji
• wymienia cele i d¹¿enia
bur¿uazji
• na podstawie schematu wyjaœnia funkcjonowanie cyklu koniunkturalnego
• prezentuje pogl¹dy Davida Ricarda
• wyjaœnia teoriê kosztów
komparatywnych
• analizuje teksty Ÿród³owe
40. Kapitalizm monopolistyczny
– cechy charakterystyczne kapitalizmu monopolistycznego
– sposoby powstawania
monopoli i ich formy organizacyjne
• wyjaœnia pojêcie kapitalizmu monopolistycznego, przyczyny jego powstania i cechy charakterystyczne
• wyjaœnia pojêcia: monopol, koncern, kartel, syndykat, trust, koncentracja
pozioma i koncentracja
• przedstawia zarys historii wybranego koncernu,
np. Kruppa, Forda
• porównuje stosunek liberalizmu do monopoli
• analizuje teksty Ÿród³owe
13
U RÓDE£ WSPÓ£CZESNYCH SYSTEMÓW EKONOMICZNYCH
1
2
3
– powstanie i rola wielkich przedsiêbiorstw
w XIX i XX wieku
pionowa
• na podstawie schematu
wyjaœnia formy organizacyjne monopoli
41. Wielki kryzys gospodarczy na œwiecie
– przyczyny kryzysu
– „czarny czwartek” na
gie³dzie nowojorskiej
– przebieg kryzysu
– skutki kryzysu
• zna daty: 1929, 1932
• zna pojêcia: „czarny
czwartek”, wielki krach,
no¿yce cen
• wymienia przyczyny
kryzysu i charakteryzuje
jego przebieg
• wyjaœnia pojêcie wskaŸnik Dow Jones
• wyró¿nia specyfikê przebiegu kryzysu w poszczególnych pañstwach
• na podstawie Ÿród³a
przedstawia g³êbiê wielkiego kryzysu gospodarczego
42. Interwencjonizm pañstwowy
– charakterystyka interwencjonizmu pañstwowego
– John Maynard Keynes –
„wielki poprawiacz kapitalizmu”
– metody wychodzenia
z wielkiego kryzysu gospodarczego
• wyjaœnia pojêcia: inflacja,
dumping, dewaluacja,
protekcjonizm, etatyzm,
autarkia, interwencjonizm, COP, New Deal
• zna daty: 1933, 1936
• prezentuje pocz¹tki interwencjonizmu zwi¹zane
z postaci¹ Ottona von
Bismarcka
• przedstawia charakterystykê interwencjonizmu
pañstwowego
• wie, na czym polega³a
dzia³alnoœæ Franklina
Delano Roosevelta i Eugeniusza Kwiatkowskiego
• wyjaœnia pojêcia: deflacja, samarytanizm gospodarczy, 4-letni plan
inwestycyjny
• zna ró¿nicê miêdzy pojêciami etatyzm i interwencjonizm
• przedstawia pogl¹dy Johna Maynarda Keynesa
• wyró¿nia specyfikê interwencji pañstwowej w poszczególnych krajach
w okresie wielkiego kryzysu
• potrafi przedstawiæ ró¿ne
oceny interwencjonizmu
43. Komunizm a gospodarka
– ZSRR – od komunizmu
wojennego do gospodarki nakazowo-rozdzielczej
– specyfika gospodarki
PRL-u na tle innych
pañstw bloku komunistycznego
– specyfika gospodarki
jugos³owiañskiej w drugiej po³owie XX wieku
– Chiny miêdzy komunizmem a gospodark¹
rynkow¹
• wyjaœnia pojêcia: komunizm wojenny, NEP, kolektywizacja rolnictwa, piêciolatki, „bitwa o handel”,
polska droga do socjalizmu, prywaciarze, gospodarka nakazowo-rozdzielcza
• zna daty: 1921, 1928,
1989
• charakteryzuje specyfikê
gospodarki ZSRR, PRL-u,
Jugos³awii
• wyjaœnia pojêcia: gospodarka niedoborów, w¹skie gard³o, socjalistyczne
spo³eczeñstwo konsumpcyjne, wielki skok
• konfrontuje teksty Ÿród³owe
• porównuje specyfikê gospodarek w pañstwach
komunistycznych
14
4
HANDEL I JEGO HISTORIA
1
2
3
4
44. U Ÿróde³ wspó³czesnych systemów ekonomicznych (lekcja powtórzeniowa)
• wymienia kolejne wspó³czesne systemy ekonomiczne, potrafi je scharakteryzowaæ i przedstawia
relacje zachodz¹ce miêdzy nimi
• okreœla miejsce Polski we
wspó³czesnych systemach ekonomicznych
• wyjaœnia podstawowe
pojêcia
• ocenia na konkretnych
przyk³adach funkcjonowanie poszczególnych
systemów ekonomicznych
• okreœla z punktu widzenia obywatela korzyœci
i straty wynikaj¹ce z funkcjonowania ró¿nych
systemów gospodarczych
• dokonuje syntezy materia³u
45. Rozwój form wymiany
handlowej
– pojêcie handlu
– handel wymienny
– pocz¹tki gospodarki towarowo-pieniê¿nej
– rodzaje rynków
– oœrodki i szlaki handlowe od staro¿ytnoœci do
nowo¿ytnoœci
– wspó³czesne formy
handlu
• wyjaœnia pojêcie protekcjonizm
• przedstawia pocz¹tki
handlu w staro¿ytnoœci
• prezentuje kierunki handlu w œwiecie Greków
i Rzymian
• na podstawie mapy
wskazuje centra handlowe w staro¿ytnoœci i œredniowieczu
• przedstawia rodzaje rynków i ich funkcje w ró¿nych epokach
• charakteryzuje politykê
celn¹
• okreœla rolê odkryæ geograficznych w zmianie
kierunków handlu œwiatowego
• omawia rolê Hanzy i jarmarków szampañskich
w œredniowieczu
46. Historia pieni¹dza
– najstarsze formy pieni¹dza
– systemy monetarne
w czasach antycznych
– reforma monetarna Karola Wielkiego
– pieni¹dz w œredniowieczu
– prawo Greshama
– pocz¹tki pieni¹dza papierowego
– parytet z³ota
– pieni¹dz gotówkowy
i pieni¹dz bezgotówkowy
– wspó³czesne pieni¹dze: dolar i euro
• wymienia najstarsze w historii formy pieni¹dza
• omawia systemy monetarne staro¿ytnoœci
• okreœla rolê pieni¹dza
w œredniowieczu
• wyjaœnia, na czym polega³a reforma monetarna
Karola Wielkiego
• przedstawia cele wprowadzenia pieni¹dza papierowego
• wyjaœnia reformê walutow¹ Grabskiego
• wyjaœnia, jak wspó³czesna technologia wp³ywa na
zmiany w bankowoœci
• przedstawia prawo Greshama (prawo Kopernika)
• wyjaœnia, na czym polega parytet z³ota i jego
konsekwencje
• prezentuje polskie systemy monetarne w historii
• prezentuje wspó³czesne
formy handlu
47. Banki
– banki w staro¿ytnoœci
i œredniowieczu
– rodzaje banków i us³ug
bankowych w dziejach
• omawia przyczyny powstania banków w œredniowiecznych W³oszech
• przedstawia, jak zmienia³y
siê funkcje banków w poszczególnych epokach
• prezentuje losy bankierów na przyk³adzie Rothschildów i Fuggerów
• okreœla funkcje banków
centralnych
15
GOSPODARCZE I SPO£ECZNE ASPEKTY KOLONIALIZMU
HANDEL I JEGO HISTORIA
1
2
3
4
Gie³da
pojêcie gie³dy
pocz¹tki gie³dy
dzieje gie³dy w Polsce
papiery wartoœciowe
najs³ynniejsze gie³dy
œwiata
• wymienia przyczyny pojawienia siê gie³dy
• zaznacza na mapie najwa¿niejsze gie³dy epoki
nowo¿ytnej
• wymienia rodzaje gie³d
• okreœla wp³yw gie³d na
politykê i gospodarkê
œwiatow¹
• wymienia rodzaje papierów wartoœciowych i zna
ich zastosowanie
49. Handel i jego historia
(lekcja powtórzeniowa)
• dokonuje syntezy materia³u
• utrwala podstawowe pojêcia
• utrwala umiejêtnoœci
pracy z map¹ i tekstami
Ÿród³owymi
• prezentuje znajomoœæ
wspó³czesnych form
handlu i bankowoœci
• prezentuje ewolucjê
form handlu, bankowoœci w ci¹gu epok
50. Kolonie w staro¿ytnoœci
– przyczyny, zasiêg i metody kolonizacji greckiej
– przyczyny, zasiêg i metody kolonizacji fenickiej
– przyczyny, zasiêg i metody kolonizacji rzymskiej
• wyjaœnia pojêcia: Wielka
Grecja, ekumena
• wymienia przyczyny zak³adania kolonii
• na podstawie mapy
przedstawia ich zasiêg
• omawia metody kolonizacji w Fenicji, Grecji,
Rzymie
• przedstawia wielorakie
skutki kolonizacji w œwiecie staro¿ytnym
• porównuje ró¿ne modele kolonizacji w œwiecie
antycznym
• porównuje wp³yw polityki, handlu i gospodarki na rozwój kolonii
• porównuje przekaz literacki (Odyseja) z historycznym
• analizuje teksty Ÿród³owe dotycz¹ce kolonizacji
51. Hiszpañski i portugalski
model kolonializmu
– wielkie odkrycia geograficzne
– metody podboju i kolonizacji
– zasiêg terytorialny kolonializmu w wiekach
XVI-XVIII
• wyjaœnia pojêcia: konkwistadorzy, encomienda, faktoria
• zna nazwiska: Kolumb,
Vespucci, Pizarro, Cortés
• wymienia przyczyny odkryæ geograficznych
• dokonuje hierarchizacji
czynników w genezie
odkryæ
• na podstawie mapy okreœla zasiêg zdobyczy europejskich w œwiecie
• charakteryzuje metody
podboju i kolonizacji
• wyjaœnia pojêcie Kreolowie
• porównuje systemy kolonialne oraz ró¿nice
w zarz¹dzaniu nimi
• prezentuje i ocenia rolê
Koœcio³a w œwiecie kolonialnym
• ocenia kolonizacjê
w œwiecie
• przedstawia spo³eczne
i gospodarcze skutki kolonizacji
52. Problem niewolnictwa
od staro¿ytnoœci do
wspó³czesnoœci
• wyjaœnia pojêcia:
niewolnictwo pa³acowe,
• wyjaœnia pojêcia: apartheid, kompromis Missouri
– banki w Polsce w wiekach XVIII-XX
– wielcy bankierzy
w dziejach
– bankowoœæ wspó³czesna
48.
–
–
–
–
–
16
GOSPODARCZE I SPO£ECZNE ASPEKTY KOLONIALIZMU
1
2
3
4
– niewolnictwo w staro¿ytnoœci
– niewolnictwo a poddañstwo w œredniowieczu
– niewolnictwo w Nowym Œwiecie
– handel niewolnikami
– abolicjonizm
– pozosta³oœci niewolnictwa w œwiecie wspó³czesnym
abolicjonizm, umowa
prekaryjna
• zna datê 1863
• porównuje formy niewolnictwa antycznego
• porównuje formy niewolnictwa w dziejach
• ocenia znaczenie aktu
o zniesieniu niewolnictwa w USA
• zajmuje stanowisko
w dyskusji nad pozosta³oœciami niewolnictwa
w œwiecie wspó³czesnym
53. Kolonializm w XIX
wieku
– przyczyny i metody
zdobywania kolonii
– formy zarz¹dzania koloniami
– zasiêg terytorialny kolonializmu w XIX wieku
– potêgi kolonialne
• wyjaœnia pojêcia: kolonia, dominium, era Meiji
• wymienia przyczyny i metody zdobywania kolonii
• przedstawia brytyjski
i francuski model zarz¹dzania koloniami
• ukazuje drogê Japonii,
Niemiec i USA do potêgi
kolonialnej
• przedstawia rozwój kolonializmu w œwiecie, podzia³ kolonialny œwiata
• zna i wyjaœnia pojêcia:
kondominium, panamerykanizm, Weltpolitik
• hierarchizuje i ocenia
przyczyny i metody kolonizacji
• analizuje wykres i wyci¹ga wnioski
• porównuje brytyjski
i francuski model zarz¹dzania koloniami
• analizuje teksty Ÿród³owe
dotycz¹ce kolonializmu
54. Problemy dekolonizacji
– przyczyny zmierzchu
potêg kolonialnych
– dekolonizacja francuska i brytyjska
– problemy neokolonializmu
• wyjaœnia pojêcie system
mandatowy
• wymienia przyk³ady ruchów antykolonialnych
• wymienia przyczyny
zmierzchu potêgi mocarstw kolonialnych
• analizuje Ÿród³o normatywne
• analizuje mapê
• charakteryzuje cechy ruchów antykolonialnych
• wyjaœnia pojêcie Jom
Kippur
• ³¹czy nazwiska z wydarzeniami
• porównuje proces dekolonizacji na wybranych
przyk³adach
• dokonuje hierarchizacji
czynników okreœlaj¹cych zmierzch kolonializmu
• zajmuje stanowisko w sprawie neokolonializmu
55. Gospodarcze i spo³eczne aspekty kolonializmu
(lekcja powtórzeniowa)
• utrwala podstawowe pojêcia
• przedstawia przyczyny,
metody i zasiêg kolonizacji w ró¿nych epokach
historycznych
• wymienia formy ruchów
antykolonialnych
• okreœla przyczyny i sposoby
dekolonizacji
w œwiecie
• okreœla kryteria przyczyn
i skutków kolonializmu
• porównuje systemy kolonialne
• porównuje systemy niewolnicze
• okreœla zwi¹zki miêdzy
gospodark¹, polityk¹,
kolonializmem i niewolnictwem
• dokonuje syntezy materia³u
17
REWOLUCJA PRZEMYS£OWA I TECHNOLOGICZNA
1
2
3
4
56. Geneza rewolucji przemys³owej
– pojêcie rewolucji przemys³owej
– czynniki kszta³tuj¹ce jej
genezê
– najwa¿niejsze wynalazki
• wyjaœnia pojêcie rewolucja przemys³owa
• wymienia czynniki kszta³tuj¹ce genezê rewolucji
przemys³owej
• wymienia najwa¿niejsze
wynalazki i nazwiska ich
twórców (Watt, Cartwright, Stephenson)
• dokonuje hierarchizacji
czynników kszta³tuj¹cych genezê rewolucji
przemys³owej
• wymienia etapy rewolucji przemys³owej
• wyjaœnia pojêcie rewolucja agrarna
• wyjaœnia zale¿noœci miêdzy rewolucj¹ agrarn¹
a przemys³ow¹
• wymienia inne, mniej
znane wynalazki i nazwiska ich twórców
• wyjaœnia zwi¹zek wydarzeñ politycznych ze
zmianami gospodarczymi
• ocenia prze³omowoœæ
daty 1750 roku
57. Etapy rewolucji przemys³owej
– Wielka Brytania w drugiej po³owie XVIII wieku
– XIX wiek
– „stulecie pary i postêpu”
– skutki rewolucji przemys³owej
• wyjaœnia pojêcia: akumulacja pierwotna, luddyœci, czartyœci
• analizuje gospodarcz¹
mapê Anglii
• wymienia najwa¿niejsze wynalazki, osi¹gniêcia i zna nazwiska
ich twórców
• na podstawie mapy
wskazuje zale¿noœci
miêdzy gêst¹ sieci¹ kolejow¹ a rozwojem gospodarki
• przedstawia zastosowanie wynalazków w gospodarce
• wymienia skutki rewolucji przemys³owej
• podaj¹c konkretne przyk³ady, wyjaœnia pojêcie
urbanizacja
• wymienia szczegó³owe
wynalazki, osi¹gniêcia
i zna nazwiska mniej
znanych twórców
• wyjaœnia zwi¹zki miêdzy
rozwojem komunikacji
a rozwojem przemys³u
• analizuje teksty Ÿród³owe
• dokonuje klasyfikacji
i hierarchizacji skutków
rewolucji przemys³owej
58. Dysproporcje w tempie
uprzemys³owienia
– uprzemys³owienie USA
– uprzemys³owienie
Ameryki £aciñskiej
– uprzemys³owienie Rosji
– uprzemys³owienie Niemiec
– uprzemys³owienie
Francji
• analizuje tabelê
• wyjaœnia, kim by³ Ksawery Drucki-Lubecki
• wymienia cechy charakterystyczne gospodarki
Ameryki Po³udniowej,
Rosji, USA
• na podstawie mapy
wskazuje i charakteryzuje rejony gospodarcze
ziem polskich
• wyjaœnia pojêcia: rozbiory gospodarcze, czas rekonstrukcji
• na podstawie analizy
wykresów wskazuje podobieñstwa i ró¿nice
w rozwoju gospodarczym
• wymienia ró¿nice miêdzy gospodark¹ Pó³nocy i Po³udnia USA
59. Rewolucja technologiczna
– pocz¹tki komputeryzacji
– Internet
– telefonia komórkowa
• definiuje pojêcie rewolucji technologicznej i spo³eczeñstwa otwartego
• podaje przyk³ady wyœcigu zbrojeñ
• podaje przyk³ady wykorzystania wynalazków
• definiuje pojêcie trzecia
fala
• ustosunkowuje siê do pogl¹dów Alvina Tofflera
18
MIÊDZYNARODOWE STRUKTURY GOSPODARCZE
REWOLUCJA PRZEMYS£OWA
I TECHNOLOGICZNA
1
2
3
4
– spo³eczeñstwo postindustrialne
• analizuje mapê
• charakteryzuje cztery generacje komputerów
• przedstawia nadzieje i zagro¿enia zwi¹zane ze spo³eczeñstwem postindustrialnym
60. Rewolucja przemys³owa i technologiczna
(lekcja powtórzeniowa)
• utrwala podstawowe pojêcia
• wymienia najwa¿niejsze
wynalazki, ich twórców
i odkrywców
• przedstawia etapy rewolucji przemys³owej
i technologicznej
• prezentuje dobre i z³e
strony postêpu
• porównuje dysproporcje w tempie uprzemys³owienia wybranych rejonów œwiata i okreœla
ich przyczyny
• okreœla zwi¹zki miêdzy
ewolucj¹ gospodarcz¹
a spo³eczn¹
• dokonuje syntezy materia³u
61. Integracja gospodarcza
Europy
– etapy procesu integracji
gospodarczej
– przekszta³cenia EWG
– koncepcje integracji
w XXI wieku
• wyjaœnia skróty i pojêcia:
EWWiS, Euratom, EWG,
UE
• podaje okolicznoœci powo³ania EWG
• wymienia cele integracji
gospodarczej
• analizuje dokument normatywny
• przedstawia proces integracji europejskiej od
1951 roku w zakresie legislacyjnym i terytorialnym
• przedstawia proces integracji Polski z UE
• wyjaœnia pojêcia: dialog
strukturalny, Uk³ady Europejskie
• wyjaœnia zasady planu
Wernera, planu Delorche'a
• omawia koncepcje integracji europejskiej w XXI
wieku
62. Polska w miêdzynarodowych strukturach gospodarczych
– Polska w RWPG
– Polska w miêdzynarodowych strukturach gospodarczych po 1989
roku
– ekonomiczne problemy integracji z Uni¹ Europejsk¹
• wyjaœnia pojêcia i skróty: Pentagonale, Grupa
Wyszehradzka, OECD,
CEFTA, PHARE
• analizuje wykresy i schematy i wyci¹ga wnioski
• dokonuje analizy dokumentu normatywnego
• podaje przyk³ady wspó³pracy Polski z RWPG
• przedstawia drogê Polski
do UE i system sojuszy
po 1989 roku
• ocenia wspó³pracê Polski z RWPG i strukturami Zachodu
• omawia przyczyny kryzysu RWPG
• uczestniczy w debacie
wokó³ wejœcia Polski do
UE
19
MIÊDZYNARODOWE STRUKTURY GOSPODARCZE
1
2
3
4
63. Konflikty wokó³ globalizacji
– geneza sporu Pó³noc –
Po³udnie
– ruch antyglobalistów
i formy jego dzia³ania
– globalizacja a religia
• wyjaœnia pojêcia: bogata Pó³noc, biedne Po³udnie
• przedstawia genezê sporu Pó³noc – Po³udnie
• charakteryzuje ruch antyglobalizacyjny, pogl¹dy i formy jego dzia³ania
• zna i wyjaœnia datê: XI
1999
• interpretuje dane zawarte w wykresach
• analizuje ikonografiê
jako Ÿród³o historyczne
• konfrontuje teksty Ÿród³owe i wyci¹ga wnioski
• zajmuje stanowisko wobec prób rozstrzygniêcia
sporu Pó³noc – Po³udnie
64. Miêdzynarodowe struktury gospodarcze (lekcja
powtórzeniowa)
• okreœla warunki powoduj¹ce pojawienie siê
koncepcji integracyjnych
• wymienia kolejne etapy
integracji gospodarczej
Europy i œwiata oraz potrafi je scharakteryzowaæ
• porównuje dwa modele
integracji gospodarczej
w Europie: EWG i RWPG
• okreœla miejsce i rolê Polski w procesach i strukturach integracyjnych
• wyjaœnia podstawowe
pojêcia
• ocenia na konkretnych
przyk³adach funkcjonowanie poszczególnych
struktur ekonomicznych
• zajmuje stanowisko
w kwestii sporu Pó³noc –
Po³udnie
• okreœla z punktu widzenia obywatela korzyœci
i straty wynikaj¹ce z procesów globalizacyjnych
• dokonuje krytycznej analizy korzyœci i niebezpieczeñstw p³yn¹cych z integracji i globalizacji,
a w efekcie zajmuje okreœlone stanowisko
• dokonuje syntezy materia³u
65. Ocena ca³orocznej nauki
20
Zakres podstawowy i rozszerzony (3 godziny tygodniowo)
Temat i zakres treœci
Wymagania podstawowe
Uczeñ:
Wymagania ponadpodstawowe
Uczeñ:
1
2
3
4
1. Nauki pomocnicze historii
– przegl¹d wybranych
nauk pomocniczych
historii
– badania statystyczne
• wyjaœnia pojêcia zwi¹zane z nazwami poszczególnych nauk pomocniczych
historii
• zapoznaje siê z dzia³ami
statystyki
• dokonuje analizy dokumentu normatywnego
• na podstawie Ÿróde³
sporz¹dza drzewo genealogiczne
• przelicza czas w ró¿nych systemach kalendarzy
• potrafi przeprowadziæ
ankietê i zanalizowaæ
dane statystyczne
• dokonuje próby analizy
materia³ów z ró¿nych
dziedzin nauk pomocniczych
2. Metodologia badañ
spo³ecznych
– socjologia jako nauka
– historia a socjologia
– historia a demografia
• wyodrêbnia i nazywa
nauki spo³eczne oraz
okreœla zakres ich badañ
• zna przedstawicieli poszczególnych tzw. szkó³
socjologicznych i ich pogl¹dy
• zna metody socjologiczne przydatne do badania
przesz³oœci
• analizuje dane statystyczne
• analizuje ikonografiê
jako Ÿród³o historyczne
• rozbudowuje schemat
o dalsze elementy
• umiejscawia historiê i socjologiê w obrêbie nauk
spo³ecznych
• dokonuje próby zastosowania badañ socjologicznych w odtwarzaniu
przesz³oœci
3. Podstawowe mechanizmy zmian spo³ecznych
– wprowadzenie w œwiat
pojêæ
– czynniki wp³ywaj¹ce
na spo³eczeñstwo
– transformacja ustrojowa pañstw by³ego bloku komunistycznego
• dokonuje charakterystyki analizy struktury spo³ecznej
• analizuje tabele, mapki
i dane statystyczne
• analizuje ikonografiê
jako Ÿród³o historyczne
• okreœla czynniki, które
wp³ywaj¹ na spo³eczeñstwo
• rozumie istotê transformacji ustrojowo-gospodarczej po 1989 roku
• podaje przyk³ady historyczne œwiadcz¹ce o wp³ywie konkretnych czynników na spo³eczeñstwo
• porównuje procesy transformacji w wybranych
pañstwach postkomunistycznych
HISTORYCZNE MODELE SPO£ECZEÑSTW
Dzia³
21
HISTORYCZNE MODELE SPO£ECZEÑSTW
1
2
3
4
4. Od wspólnoty pierwotnej do polis
– podzia³ ról spo³ecznych we wspólnocie
pierwotnej i plemiennej
– patriarchat
– polis jako wspólnota
spo³eczno-religijna
• wyjaœnia pojêcia: polis,
wspólnota pierwotna,
wspólnota rodowa
• zaznacza na mapie konturowej g³ówne polis staro¿ytnej Grecji
• wyjaœnia pojêcia: patriarchat i matriarchat
• wykorzystuje dorobek
archeologów w prezentacji zagadnieñ
• analizuje teksty Ÿród³owe
• dokonuje analizy zjawiska polis
5. Spo³eczeñstwo feudalne
– kszta³towanie siê spo³eczeñstwa feudalnego
– spo³eczeñstwo stanowe
– podzia³y spo³eczne
w Rzeczypospolitej
Obojga Narodów; struktura spo³eczna we Francji doby absolutyzmu
– spo³eczeñstwo rosyjskie w wiekach XVI-XIX
• zna podstawowe pojêcia zwi¹zane z funkcjonowaniem spo³eczeñstwa feudalnego (senior,
wasal, lenno, ho³d lenny, inwestytura, renta
feudalna) oraz przywileje szlacheckie
• rozumie pojêcie stan
i charakteryzuje stany
• wie, jak funkcjonowa³o
spo³eczeñstwo feudalne, i omawia je na konkretnych przyk³adach
• wyjaœnia pojêcia: komendacja, prekaria, allodium, beneficjum, tabela rang, stan trzeci (we
Francji)
• na podstawie schematu
wyjaœnia wspó³zale¿noœci miêdzy pojêciami
• dostrzega ró¿nice miêdzy spo³eczeñstwem
stanowym we Francji,
w Polsce i w Rosji
6. Spo³eczeñstwo II Rzeczypospolitej
– struktura spo³eczna Polski w okresie miêdzywojennym
– mo¿liwoœci awansu spo³ecznego
– kariera Wincentego Witosa
– obraz spo³eczeñstwa
polskiego w ówczesnej
literaturze polskiej
• wymienia g³ówne grupy
i warstwy spo³eczne II RP
• porównuje zmiany, jakie
zasz³y w spo³eczeñstwie
polskim po zaborach
• analizuje tablice i Ÿród³a
• na przyk³adzie ¿yciorysu Wincentego Witosa
obrazuje awans spo³eczny w II RP
• potrafi wskazaæ odzwierciedlenie problemów
spo³ecznych w literaturze dwudziestolecia i odró¿niæ fikcjê od realiów
historycznych
7. Spo³eczeñstwo totalitarne
– spo³eczeñstwo inkaskie
– ujednolicanie spo³eczeñstwa III Rzeszy
– spo³eczeñstwo bezklasowe w ZSRR
• wyjaœnia pojêcia: glajchszaltowanie, homo sovieticus
• przedstawia struktury
spo³eczeñstwa inkaskiego
• wyjaœnia mechanizmy
formowania siê spo³eczeñstw totalitarnych
w III Rzeszy i ZSRR
• uzasadnia totalitarny
charakter spo³eczeñstwa
Inków
• porównuje system totalitarny w III Rzeszy i ZSRR
• uogólnia mechanizmy
totalitarnej kontroli nad
spo³eczeñstwem
22
HISTORYCZNE MODELE SPO£ECZEÑSTW
1
2
3
4
8. Spo³eczeñstwo obywatelskie
– idea spo³eczeñstwa
obywatelskiego
– formowanie siê spo³eczeñstwa obywatelskiego podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej
– funkcjonowanie spo³eczeñstwa obywatelskiego w starych demokracjach
• zna definicjê spo³eczeñstwa obywatelskiego i umie dopasowaæ do
niego konkretne przyk³ady
• bierze udzia³ w debacie,
argumentuj¹c swoje
zdanie
• ocenia funkcjonowanie
spo³eczeñstwa obywatelskiego, dostrzega jego
zalety, wady, osi¹gniêcia
i zagro¿enia
• porównuje ró¿nice miêdzy spo³eczeñstwem
obywatelskim a innymi
modelami spo³eczeñstwa
9. Polska droga do spo³eczeñstwa obywatelskiego
– powojenne zmiany
w strukturze spo³eczeñstwa polskiego
– prze³om lat osiemdziesi¹tych XX wieku
• przedstawia zmiany demograficzne w Polsce po
1945 roku
• zna organizacje tworz¹ce opozycjê demokratyczn¹ w PRL-u
• wymienia grupy spo³eczne funkcjonuj¹ce
w PRL-u
• analizuje ikonografiê
jako Ÿród³o historyczne
• bierze udzia³ w debacie
„Polaków portret w³asny”, argumentuj¹c swoje
zdanie
• dostrzega przyczyny
i uwarunkowania zmiany postawy spo³ecznej
od wzglêdnej akceptacji
do krytyki PRL-u
• podaje przyk³ady dzia³alnoœci i osi¹gniêcia
opozycji w PRL-u
• dostrzega ró¿nice w strukturze i funkcjonowaniu
spo³eczeñstwa polskiego przed 1989 rokiem
i po nim
10. Spo³eczeñstwo feudalne œredniowiecznej Europy (praca kursowa)
• okreœla rodzaj Ÿród³a
• dokonuje selekcji materia³u
• ³¹czy fakty w zwi¹zki
przyczynowo-skutkowe
• porównuje Ÿród³a i wyci¹ga wnioski
• ocenia obiektywnoœæ
Ÿród³a
• datuje tekst na podstawie
jego treœci
• ³¹czy wiedzê ze Ÿróde³
z wiadomoœciami z lekcji
11. Historyczne modele
spo³eczeñstw (lekcja
powtórzeniowa)
• wymienia kolejne modele spo³eczeñstw w historii
• przedstawia relacje miêdzy ró¿nymi grupami
spo³ecznymi oraz miêdzy nimi a w³adz¹
• wyjaœnia podstawowe
pojêcia
• okreœla warunki powoduj¹ce zmiany w strukturach i modelach spo³ecznych
• ocenia na konkretnych
przyk³adach funkcjonowanie spo³eczeñstw
• okreœla skutki transformacji gospodarczo-ustrojowej w koñcu XX
wieku
23
RODZINNY I OSOBISTY WYMIAR HISTORII
1
2
3
4
12. Historyczne modele rodzin
– od rodu do rodziny
– rola i zadania rodziny
w staro¿ytnoœci
– œredniowieczna rodzina wielopokoleniowa
– rodzina dwupokoleniowa w oœwieceniu
• wyjaœnia podstawowe
pojêcia: rodzina, wielka
rodzina, ród
• rozumie ró¿nice miêdzy
wspólnot¹ pierwotn¹
a rodow¹
• wyró¿nia charakterystyczne cechy tzw. wielkiej rodziny
• wymienia rolê rodziny
w ró¿nych epokach historycznych
• analizuje mapê demograficzn¹
• porównuje cechy rodziny w epokach historycznych i wyci¹ga wnioski
• debatuje nad znaczeniem rewolucji francuskiej dla rodziny
13. Chrzeœcijañski, islamski
i laicki model rodziny
– chrzeœcijañski model
rodziny
– rodzina w œwiecie islamu
– ró¿ne modele rodziny
wspó³czesnej
• porównuje antyczny
i chrzeœcijañski model
rodziny
• dostrzega zró¿nicowanie
w modelu rodziny islamskiej
• okreœla, jakie zagro¿enia
dla rodziny niesie totalitaryzm
• debatuje nad kryzysem tradycyjnego modelu rodziny
• dostrzega ró¿nice miêdzy
ró¿nymi modelami rodzin; zna genezê zjawiska, wnioskuje i opiniuje
• analizuje ikonografiê
jako Ÿród³o historyczne
14. Rola rodziny w historii
– u Ÿróde³ nepotyzmu
– czynniki buduj¹ce
dobr¹ i z³¹ legendê rodziny
– analiza dziejów rodziny
Czartoryskich
• wyjaœnia pojêcie nepotyzm
• na podstawie tekstu tworzy genealogiê rodziny
• analizuje drzewo genealogiczne
• ³¹czy informacje z historii
rodziny z histori¹ ojczyst¹
• tworzy biogramy
• przedstawia przyk³ady
nepotyzmu w historii
• podaje przyk³ady dobrej
lub z³ej legendy rodziny
• ocenia dzia³alnoœæ Czartoryskich
15. Spór w historiografii i historiozofii o rolê jednostki w kszta³towaniu
dziejów
– biografistyka antyczna
i œredniowieczna
– kto tworzy historiê –
cz³owiek czy Opatrznoœæ?
– XIX-wieczny spór o rolê
jednostki w historii
• wyjaœnia pojêcia: historiografia i historiozofia
• zna nazwiska pisarzy historycznych tocz¹cych
spór wokó³ roli prowidencjalizmu w dziejach
• porównuje pogl¹dy
uczonych
• do tez stawianych przez
historyków dopasowuje
znane sobie przyk³ady
• debatuje nad znaczeniem biografistyki w odtwarzaniu przesz³oœci
• samodzielnie ustosunkowuje siê do pogl¹dów
historyków
16. Twórcy historii
– wodzowie i politycy
– autorytety moralne i religijne
– ludzie gospodarki
• dokonuje analizy tabeli
statystycznej
• ³¹czy fakty w procesy
przyczynowo-skutkowe
• analizuje mapê i teksty
Ÿród³owe
• dokonuje samodzielnej
oceny postaci historycznej z punktu widzenia danej epoki
i wspó³czesnoœci
24
1
2
3
4
DZIEJE NARODÓW
RODZINNY I OSOBISTY WYMIAR HISTORII
• prezentuje biografie wybranych bohaterów
• analizuje ikonografiê
pod k¹tem przydatnoœci
do tematu
17. Szary cz³owiek a historia
– szary cz³owiek – p o d miot czy przedmiot historii
– przekazy pamiêtnikarskie jako materia³y badawcze
– Pamiêtniki Jana Chryzostoma Paska
– Dziennik Anne Frank
• okreœla rodzaje Ÿróde³
• dokonuje selekcji materia³u
• prezentuje zebrane
przez siebie dane
• analizuje Ÿród³a
• debatuje nad rol¹ „szarego cz³owieka” w historii
• ocenia rzetelnoœæ danego Ÿród³a i jego przydatnoœæ do badania konkretnego problemu
• odnosi siê do problemu
wartoœci relacji „naocznych œwiadków”
18. Maria D¹browska
w œwietle Dzienników
powojennych 1945-1965 – œwiadek czy
twórca historii? (praca
kursowa)
• okreœla rodzaj Ÿród³a
• dokonuje selekcji materia³u
• ³¹czy fakty w zwi¹zki
przyczynowo-skutkowe
• interpretuje Ÿród³a ikonograficzne
• porównuje Ÿród³a i wyci¹ga wnioski
• ocenia obiektywnoœæ
Ÿród³a
• ³¹czy wiedzê ze Ÿróde³
z wiadomoœciami z lekcji
• dokonuje syntezy wiedzy
19. Rodzinny i osobisty wymiar historii (lekcja powtórzeniowa)
• wyjaœnia podstawowe
pojêcia zwi¹zane z tematyk¹ dzia³u
• okreœla, z jakim miejscem i czasem s¹ zwi¹zane dane postaci historyczne
• zbiera i prezentuje materia³y zwi¹zane z tematyk¹
• omawia mechanizmy
przemian spo³ecznych
i cywilizacyjnych warunkuj¹cych zmiany modeli
rodziny i postaw jednostki
• dokonuje samodzielnej
oceny postaci historycznych
• stawia i rozwi¹zuje problemy zwi¹zane z tematyk¹,
argumentuje swoje zdanie
20. Czynniki narodowotwórcze i œwiadomoœæ
narodowa
– wprowadzenie w œwiat
pojêæ
– czynniki narodowotwórcze
– œwiadomoœæ narodowa
• wyjaœnia pojêcia: naród,
narodowoœæ, grupa etniczna, mniejszoœæ narodowa, œwiadomoœæ narodowa
• rozumie ró¿nice miêdzy
podobnymi pojêciami
• analizuje teksty Ÿród³owe
• okreœla i hierarchizuje
czynniki narodowotwórcze
21. Naród a historia
– rola historii i historiografii
w budowaniu poczucia
œwiadomoœci narodowej
– hagiografia narodowa
i pañstwowa
• podaje przyk³ady formowania siê œwiadomoœci
narodowej oraz roli historiografii
• okreœla czynniki wp³ywaj¹ce na kszta³t œwiadomoœci narodowej
• dostrzega zagro¿enia
i niebezpieczeñstwa
zwi¹zane z budowaniem
hagiografii narodowej
• stawia tezy historiozoficzne i argumentuje je
• prezentuje w³asne stanowisko wokó³ sporu
o „odwieczne” siedziby
plemion
25
DZIEJE NARODÓW
1
2
3
4
22. Powstanie i rozwój narodów Europy Zachodniej
– œwit narodów francuskiego i angielskiego
w œredniowieczu
– powstanie nowo¿ytnych narodów w³oskiego i niemieckiego
• wie, jak zmienia³o siê pojêcie Francja
• przedstawia czynniki
u³atwiaj¹ce proces formowania siê œwiadomoœci narodów w Europie
Zachodniej
• wyjaœnia wp³yw rewolucji i Napoleona I na proces rozwoju œwiadomoœci narodowej
• porównuje procesy narodowotwórcze we W³oszech i Niemczech
• porównuje ich d¹¿enia
narodowe z polskimi
w XIX wieku
23. Odrodzenie narodowe
w œrodkowowschodniej
Europie w XIX i XX wieku
– wp³yw romantyzmu na
wzrost poczucia œwiadomoœci narodowej
– prze³omowe znaczenie
Wiosny Ludów 1848-1849
– d¹¿enia narodowoœciowe w imperiach rosyjskim i habsburskim
• podaje przyk³ady wp³ywu romantyzmu na rozbudzenie œwiadomoœci
narodowej
• rozumie pojêcie mesjanizm i dopasowuje do
niego przyk³ady
• przedstawia przyk³ady
odrodzenia narodowego
w monarchiach Habsburgów i Romanowych
• ³¹czy wiedzê z jêzyka
polskiego i historii
• wymienia czynniki u³atwiaj¹ce i utrudniaj¹ce
rozwój œwiadomoœci narodowej w Europie Œrodkowej i Wschodniej w XIX
wieku
• dyskutuje nad problemem to¿samoœci narodowej Bia³orusinów
24. Zró¿nicowanie etniczne Europy
– mozaika etniczna Europy w czasach antycznych
– narody œredniowiecznej Europy
– stosunki narodowoœciowe w epoce nowo¿ytnej
– wspó³czesne narody
europejskie
• zna pojêcia: Wielka Grecja, Normanowie, wêdrówka ludów
• rozumie znaczenie wêdrówek ludów, najazdów Normanów i Arabów, zdobycia Grenady,
Wiosny Ludów i holokaustu
• analizuje mapê, okreœlaj¹c obszar podbojów lub
osadnictwa
• analizuje tekst Ÿród³owy
• porównuje czynniki narodowotwórcze
• porównuje mapy i wyci¹ga wnioski
• ocenia obiektywizm
przekazów dla zrozumienia i analizy procesu
zmian etnicznych w Europie
• zabiera g³os w dyskusji
nad problemami etnicznymi wspó³czesnej Europy
25. Konflikty etniczne
– Ÿród³a konfliktów etnicznych
– Kraj Basków
– republiki postradzieckie
– Afryka – Tutsi-Hutu
• dopasowuje przyk³ady,
tak¿e znane z wczeœniejszych lekcji, do przyczyn konfliktów etnicznych
• wyjaœnia konflikt baskijski
• analizuje mapê po rozpadzie ZSRR i omawia
przebieg konfliktów w republikach postradzieckich
• korzystaj¹c z mapy,
przedstawia przebieg
konfliktów etnicznych
w Afryce
• okreœla, hierarchizuje
i porównuje przyczyny
konfliktów etnicznych
oraz przedstawia ich
skutki
• pog³êbia umiejêtnoœci
prezentowania zebranych materia³ów
• analizuje konflikty, szukaj¹c mo¿liwoœci ich
rozwi¹zania
26
DZIEJE NARODÓW
1
2
3
4
26.
–
–
–
–
Migracje i diaspory
geneza wielkich migracji
wielka wêdrówka ludów
wyprawy wikingów
podbój Dzikiego Zachodu
– czynniki kszta³tuj¹ce
byt diaspory
– historyczne przyk³ady
narodów ¿yj¹cych
w diasporze
– organizacje emigracyjne
• rozumie pojêcia: migracja i diaspora
• okreœla przyczyny emigrowania ludzi, tworzenia
diaspor i dopasowuje do
nich przyk³ady
• okreœla zasiêg i skutki
wielkiej wêdrówki ludów,
najazdów Normanów,
zasiedlania Dzikiego Zachodu
• koreluje wiedzê z tekstów
Ÿród³owych i map
• porównuje ró¿ne modele migracji
• rozstrzyga problem asymilacji i alienacji ¯ydów
27. Kszta³towanie siê narodu polskiego
– geneza i rozwój œwiadomoœci narodowej
w spo³eczeñstwie polskim (do XVIII wieku)
– zró¿nicowanie postaw
Polaków wobec zaborców i okupantów
• dostrzega, w jaki sposób
kszta³towa³a siê œredniowieczna odrêbnoœæ narodowa Polaków
• omawia Ÿród³a zmian
spo³ecznych w XIX wieku
• omawia, pos³uguj¹c siê
przyk³adami, ró¿ne postawy Polaków wobec
zaborców i okupantów
• wyjaœnia skróty, daty
i pojêcia
zwi¹zane
z dziejami porozbiorowymi i okupacyjnymi
Polaków
• rozumie pojêcie naród
szlachecki i umie je wyjaœniæ, pos³uguj¹c siê
stosownymi przyk³adami
• analizuje schemat przemian spo³ecznych w wiekach XVIII-XIX i wyci¹ga
wnioski
• debatuje nad optymalnymi postawami Polaków
28. Polskie emigracje
– emigracje Polaków
w XVIII wieku
– Wielka Emigracja
– emigracja po powstaniu styczniowym
– emigracje zarobkowe
– emigracja okresu II wojny œwiatowej
– emigracje po II wojnie
œwiatowej
• stosuje pojêcia: Wielka
Emigracja, wychodŸstwo
• wymienia etapy emigracji Polaków w historii
• wskazuje na mapie kraje
docelowe emigracji
• prezentuje przywódców,
struktury i programy
emigracyjne
• wyjaœnia, dlaczego emigranci udawali siê w danym kierunku
• dokonuje analizy porównawczej tekstów Ÿród³owych dotycz¹cych
Wielkiej Emigracji
• porównuje modele polskiej emigracji XIX i XX
wieku
• ocenia dorobek i znaczenie polskich emigracji
29. Polacy jako mniejszoϾ
narodowa
– wp³yw zmian granic
pañstwa polskiego na
losy Polaków
– Polacy w pañstwie niemieckim
– Polacy w Wolnym Mieœcie Gdañsku
– Polacy na Wschodzie
• na podstawie mapy i wiedzy analizuje wp³yw
zmian granicznych na losy
Polaków w XIX i XX wieku
• na podstawie wczeœniej
znanych faktów charakteryzuje zasady autonomii na ziemiach polskich
w XIX wieku
• porównuje postawy
w³adz pañstwowych
wobec mniejszoœci polskiej oraz formy dzia³alnoœci Polaków w obcych
pañstwach
27
1
2
3
4
IDEOLOGIE – NADZIEJE
A RZECZYWISTOή
DZIEJE NARODÓW
• analizuje politykê zaborców i okupantów wobec
ludnoœci polskiej
• charakteryzuje postawy
Polaków jako mniejszoœci narodowej
30. Mniejszoœci narodowe
w Polsce
РmniejszoϾ niemiecka
na ziemiach polskich
– s¹siedzi: Polacy i ¯ydzi
• wie, jakie mniejszoœci zamieszkiwa³y ziemie RP
• przedstawia etapy kolonizacji niemieckiej
• charakteryzuje miejsce
i rolê ¯ydów na ziemiach polskich oraz podaje przyk³ady stosunków polsko-¿ydowskich
• dostrzega wp³yw i rolê
mniejszoœci niemieckiej
na stosunki polsko-niemieckie w historii
• okreœla czynniki wp³ywaj¹ce na kszta³t stosunków polsko-¿ydowskich
• dokonuje rozrachunku
ze stereotypami
31. Stosunki polsko-ukraiñskie w XIX wieku (praca
kursowa)
• okreœla rodzaj Ÿród³a
• dokonuje selekcji materia³u
• analizuje Ÿród³o statystyczne
• wyci¹ga wnioski i prezentuje wyniki analizy
w postaci diagramu
• na podstawie Ÿród³a definiuje pojêcia
• ³¹czy wiedzê Ÿród³ow¹
z pozaŸród³ow¹
• ocenia postawy postaci
• ocenia obiektywizm
Ÿróde³
• porównuje Ÿród³a
• dokonuje syntezy materia³u
32. Dzieje narodów (lekcja
powtórzeniowa)
• omawia procesy narodowotwórcze na przestrzeni epok
• omawia genezê i podaje
przyk³ady konfliktów etnicznych oraz ich skutki
• przedstawia proces rozwoju œwiadomoœci narodu polskiego i zwi¹zanych z tym zagro¿eñ
• dokonuje krytycznej analizy korzyœci i niebezpieczeñstw p³yn¹cych
z procesów integracyjnych, diaspor, emigracji
i ¿ycia w mniejszoœci,
a w efekcie zajmuje okreœlone stanowisko
33. Wiek ideologii
– wprowadzenie w œwiat
pojêæ
– klasyfikacja ideologii
– technokraci w œwiecie
polityki
• wyjaœnia podstawowe
pojêcia: ideologia, doktryna, program
• na podstawie schematu
wyjaœnia relacje zachodz¹ce miêdzy ideologi¹,
doktryn¹ i programem
politycznym
• dokonuje klasyfikacji
ideologii
• wyjaœnia ró¿ne znaczenia technokracji
• umie zastosowaæ pojêcia
do opisu rzeczywistoœci
historycznej
28
IDEOLOGIE РNADZIEJE A RZECZYWISTOή
1
2
3
4
34. Ideologie prawicowe
– ideologia liberalna
– ideologia konserwatywna
– ideologia chadecka
• wyjaœnia etymologiê pojêcia liberalizm
• rozumie znaczenie pojêcia leseferyzm
• zna nazwiska g³ównych
teoretyków i przywódców oraz wymienia podstawowe za³o¿enia liberalizmu, konserwatyzmu
i chadecji
• porównuje za³o¿enia,
programy i ideologiê nurtów prawicowych, opiniuje, ocenia i wyci¹ga
wnioski
• dostrzega i okreœla funkcjonalnoœæ ideologii stworzonych w XIX wieku we
wspó³czesnym œwiecie
• dostrzega i ocenia zagro¿enia, niebezpieczeñstwa i nadzieje zwi¹zane
z ruchami prawicowymi
35. Ideologie lewicowe
– socjalizm i komunizm
w pierwszej po³owie
XIX wieku
– socjalizm i komunizm
w drugiej po³owie XIX
wieku (do 1914 roku)
– socjalizm i komunizm
w XX wieku
• charakteryzuje t³o powstania ruchu robotniczego
• charakteryzuje pogl¹dy
socjalistów utopijnych
i przedstawicieli socjalizmu „naukowego”
• okreœla historyczny rozwój lewicy w Polsce
• wymienia zas³ugi Pi³sudskiego i PPS dla kwestii niepodleg³oœci Polski
• porównuje pogl¹dy socjalistyczne
• dostrzega zwi¹zek miêdzy ideami socjalizmu
a zasadami funkcjonowania „pañstwa dobrobytu”; zna cechy tego
typu pañstwa i zwi¹zane
z nim osi¹gniêcia i sukcesy
36. Ideologia nacjonalistyczna
– charakterystyka nacjonalizmu i jego odmian
– nacjonalizm na ziemiach polskich
• przedstawia genezê i nurty europejskiego i polskiego nacjonalizmu
• kszta³tuje umiejêtnoœæ
myœlenia przyczynowo-skutkowego
• kszta³tuje umiejêtnoœæ
oceny postaw i ideologii
• wyjaœnia genezê i g³ówne nurty ideologii
• podaje przyk³ady dzia³añ nacjonalistycznych
i ocenia ich skutki
• krytycznie analizuje teksty Ÿród³owe
37.
–
–
–
–
–
Ideologie totalitarne
utopia Campanelli
faszyzm
nazizm
bolszewizm
maoizm
• przedstawia genezê faszyzmu
• wyjaœnia etymologiê pojêæ: faszyzm, nazizm,
bolszewizm, maoizm
• prezentuje przyk³ady
wprowadzania ideologii
totalitarnej w praktyce
politycznej i okreœla ich
wp³yw na historiê
• prezentuje pogl¹dy Tomassa Campanelli
• porównuje ró¿ne odmiany ideologii totalitarnej
i na tej podstawie samodzielnie formu³uje definicjê totalitaryzmu, podaj¹c konkretne przyk³ady
dzia³añ totalitarnych
38. Zbrodnie nazizmu
– Szoah – holokaust
– hitlerowskie plany eksterminacji narodu polskiego
• porównuje ró¿ne odmiany ideologii totalitarnej i na tej podstawie samodzielnie formu³uje
definicjê totalitaryzmu,
podaj¹c konkretne przyk³ady dzia³añ totalitarnych
• przedstawia za pomoc¹
metody portfolio problematykê eksterminacji
narodów ¿ydowskiego
i polskiego
29
REWOLUCJA I EWOLUCJA
W HISTORII
IDEOLOGIE РNADZIEJE A RZECZYWISTOή
1
2
3
4
39. Ludobójstwo w systemie komunistycznym
– zbrodnie w ZSRR
– zbrodnie w Chinach
– zbrodnie w Kambod¿y
– zbrodnie w Polsce
• wyjaœnia pojêcia: Czeka,
Gu³ag, NKWD, ³agry, rewolucja kulturalna, Czerwoni Khmerzy, UB
• charakteryzuje i ocenia
system komunistyczny
w PRL-u, podaj¹c stosowne przyk³ady
• analizuje teksty Ÿród³owe i wyci¹ga wnioski
• porównuje mechanizmy
zbrodni komunistycznych w wybranych pañstwach
• ocenia zbrodnie komunistyczne i porównuje je
ze zbrodniami nazizmu
40. Oblicza socjalizmu
w XIX wieku (praca kursowa)
• na podstawie Ÿróde³ formu³uje definicje i rozumie znaczenie pojêæ
• dokonuje selekcji materia³u
• wymienia tezy i za³o¿enia programowe
• porównuje Ÿród³a i wyci¹ga wnioski
• porównuje programy
z ich realizacj¹ w praktyce
• ocenia obiektywizm
i rzetelnoœæ Ÿróde³
• charakteryzuje wizjê
spo³eczeñstwa w ustroju socjalistycznym, podkreœlaj¹c zalety i wady
• dokonuje syntezy materia³u
41. Ideologie – nadzieje
a rzeczywistoϾ (lekcja
powtórzeniowa)
• omawia podstawowe
fakty i postaci wa¿ne dla
historii ideologii
• doskonali metody portfolio, analizy SWOT, dyskusji
• omawia mechanizmy
przemian spo³ecznych
warunkuj¹cych powstanie i rozwój ideologii
• dokonuje krytycznej
analizy korzyœci i niebezpieczeñstw p³yn¹cych
z wdra¿ania w ¿ycie ideologii i w efekcie zajmuje w³asne stanowisko
42. Rewolucja i kontrrewolucja
– rewolucja w historii
– kontrrewolucja
– rewolucja a ewolucja
• utrwala znaczenie pojêæ:
rewolucja, kontrrewolucja, ewolucja, zamach
stanu, pucz, przewrót,
rewolta
• dopasowuje wydarzenia
do poznanych pojêæ
• systematyzuje wiedzê
chronologiczn¹
• poznaje historiograficzne ujêcia wydarzeñ
• prezentuje w³asne stanowisko dotycz¹ce istoty
„Solidarnoœci”
30
REWOLUCJA I EWOLUCJA W HISTORII
1
2
3
4
43. Rewolucje religijne
– reformacja i kontrreformacja
– rewolucja islamska
w Iranie
• wyjaœnia pojêcia: reformacja, kontrreformacja,
inkwizycja
• zna daty: 1517, 1979
• zna postaci: Marcin Luter, Jan Kalwin, Ruhollah
Chomejni, Mohammad
Reza Pahlawi
• przedstawia przebieg rewolucji w Iranie
• zna datê 1545-1563
• przedstawia skutki reformacji, reformy soboru
w Trydencie
• dokonuje bilansu rewolucji religijnych
44. Rewolucje polityczno-spo³eczne
– rewolucja angielska
– Wielka Rewolucja Francuska
– Komuna Paryska
– rewolucja paŸdziernikowa w Rosji
– Sierpieñ '80 w Polsce
– geneza rewolucji
– mechanizmy rozwoju
rewolucji
– symbolika rewolucji
• wyjaœnia pojêcia: chwalebna rewolucja, jakobini, zamach 9 thermidora, Dyrektoriat,
zamach 18 brumaire'a,
Komuna Paryska
• zna daty: 1649, 14 VII
1789
• wyjaœnia pojêcia: Spisek
Prochowy, Konstytuanta,
blankiœci i proudhoniœci
• zabiera g³os w sporze
o Wandeê
45.
–
–
–
–
–
Rewolucje narodowe
rewolucja amerykañska
powstanie w Irlandii
powstanie w Belgii
powstanie listopadowe
Wiosna Ludów na Wêgrzech
– powstanie styczniowe
– zjednoczenie W³och
i Niemiec
– mechanizmy rewolucji
narodowych
• przedstawia istotne elementy wydarzeñ rewolucyjnych
• porównuje mechanizmy
rewolucji
• dokonuje syntezy procesu historycznego
• ocenia wydarzenia rewolucyjne
• analizuje teksty Ÿród³owe
46. Jesieñ ludów w Europie
1989 roku
– koniec PRL-u – pocz¹tek III Rzeczypospolitej
– zburzenie muru berliñskiego i jego skutki
– „aksamitna rewolucja”
w Czechos³owacji
– Wêgry – rehabilitacja
rewolucji 1956 roku
– jesieñ ludów na Ba³kanach
– zmiany w ZSRR
– Plac Niebiañskiego Pokoju – Chiny
• przedstawia przebieg jesieni ludów w poszczególnych pañstwach
• zna i rozumie pojêcia:
Okr¹g³y Stó³, kontraktowe wybory
• zna nazwy organizacji
opozycyjnych i nazwiska przywódców
• przedstawia zasadnicze,
wspólne cechy jesieni
ludów, dopasowuj¹c
do nich konkretne przyk³ady
31
NAJSTARSZE SYSTEMY SPO£ECZNO-GOSPODARCZE
REWOLUCJA I EWOLUCJA
W HISTORII
1
2
3
4
47. Waœnie i konflikty wewnêtrzne rewolucji (praca kursowa)
• dokonuje selekcji materia³u
• rozumie, ¿e Ÿród³a mog¹
podawaæ ró¿ne, subiektywne wersje wydarzeñ
• na podstawie Ÿróde³ definiuje pojêcia
• odró¿nia fakty od opinii
• samodzielnie ocenia
i opiniuje Ÿród³a przez
odniesienie do okolicznoœci, w jakich powsta³y
• ³¹czy wiedzê Ÿród³ow¹
z pozaŸród³ow¹
• datuje Ÿród³a na podstawie faktów
• bada obiektywnoœæ Ÿród³a
• porównuje Ÿród³a i wyci¹ga wnioski
• wyjaœnia, jak interpretacje wydarzeñ zale¿¹ od
doboru Ÿróde³
• dokonuje syntezy materia³u
48. Rewolucja i ewolucja
w historii (lekcja powtórzeniowa)
• sporz¹dza kalendarium
wydarzeñ
• ustala kryteria i dopasowuje do nich fakty
• porównuje mechanizmy
rewolucji jako zjawiska
• poprawnie stosuje pojêcia
• analizuje teksty Ÿród³owe
• ustosunkowuje siê do opinii: „narodowe, wiêc rewolucyjne; rewolucyjne
– wiêc narodowe”
• dokonuje syntezy materia³u
49. Historia gospodarcza
– przedmiot badañ historyków gospodarki
– metodologia stosowana
przez historyków gospodarki
– Ÿród³a historyczne wykorzystywane do analizy dziejów gospodarczych
• wyjaœnia pojêcie ekonomia
• przedstawia strukturê
i zakres badañ nauk ekonomicznych
• wymienia typy Ÿróde³
przydatnych do nauki historii gospodarczej
• zbiera i przedstawia
przyk³ady osi¹gniêæ
w historii historiografii
• samodzielnie analizuje
Ÿród³a zwi¹zane z histori¹ gospodarki i wyci¹ga
wnioski
• wdra¿a siê do metody
portfolio
• koreluje wiedzê z geografii i WOS-u
50. Gospodarka a polityka
– wprowadzenie w œwiat
pojêæ
– relacje miêdzy œwiatem
polityki a gospodarki
w staro¿ytnoœci
– relacje miêdzy œwiatem
polityki a gospodarki
w œredniowieczu
– relacje miêdzy œwiatem
polityki a gospodarki
w epoce nowo¿ytnej
– relacje miêdzy œwiatem
polityki a gospodarki
w XIX wieku
– relacje miêdzy œwiatem
polityki a gospodarki na
przyk³adzie PRL-u
• wyjaœnia pojêcia: gospodarka, ekonomia
• charakteryzuje zwi¹zki
miêdzy polityk¹ a gospodark¹ na przestrzeni
epok, podaj¹c przyk³ady
• omawia gospodarkê
rzymsk¹, karoliñsk¹, piastowsk¹, angielsk¹, fryderycjañsk¹, francusk¹
• wyjaœnia pojêcia: ustrój
gospodarczy, system
ekonomiczny
• do pojêæ dopasowuje
adekwatne przyk³ady
• porównuje zwi¹zki gospodarki i polityki miêdzy epokami i wyci¹ga
wnioski
32
NAJSTARSZE SYSTEMY SPO£ECZNO-GOSPODARCZE
1
2
3
4
51. Gospodarka w czasach
prehistorycznych
– rewolucja neolityczna
– spo³eczny podzia³ pracy
– pierwsze miasta
• wyjaœnia pojêcie rewolucja neolityczna
• przedstawia, jak wygl¹da³
spo³eczny podzia³ pracy
• omawia charakter i funkcje pierwszych miast
• omawia mechanizmy
przemian spo³ecznych
i cywilizacyjnych warunkuj¹cych rozwój rewolucji neolitycznej i jej skutki
• analizuje mapy
52. Gospodarka w staro¿ytnoœci
– technika i technologia
– rolnictwo
– miasto Wschodu a miasto grecko-rzymskie
– rzemios³o
РjednoϾ gospodarcza
œwiata œródziemnomorskiego
• wyjaœnia pojêcia: ¯yzny
Pó³ksiê¿yc, autarkia, niewolnictwo pa³acowe,
villa
• okreœla czynniki, które
wp³ywa³y na kszta³t gospodarki antycznej
• wymienia charakterystyczne cechy gospodarki opartej na niewolnictwie produkcyjnym
• przedstawia przyczyny
kryzysu gospodarki antycznej
• wskazuje na mapie wa¿ne okrêgi gospodarcze
œwiata staro¿ytnego
• porównuje systemy gospodarcze ró¿nych pañstw
staro¿ytnych i wyci¹ga
wnioski
• hierarchizuje przyczyny
rozwoju gospodarczego
Aten i Rzymu
53. Gospodarka w œredniowieczu
– feudalni ch³opi i panowie
– w³asnoœæ podzielona
– w³oœæ feudalna
– kolonizacja na prawie
polskim i niemieckim
– rozwój miast
– cechy, gildie i bractwa
• wyjaœnia pojêcia: feudalizm, umowa komendacyjna, prekaria, lenno,
wasal, senior, zasadŸca,
lokacja, trójpolówka
• wyjaœnia mechanizmy
funkcjonowania systemu lennego
• przedstawia system kolonizacji na prawie polskim
i niemieckim
• przedstawia gospodarcze
funkcje stanów spo³ecznych w œredniowieczu
• wyjaœnia pojêcia: lokacja
przestrzenna, prawo
magdeburskie, wilkierze,
cechy, gildie, komuny
miejskie
• omawia funkcjonowanie
ró¿nych systemów samorz¹dowych w miastach i wsiach
54. Dualizm w rozwoju gospodarczym Europy
– system nak³adczy
– manufaktura
– skutki wielkich odkryæ
geograficznych
– ogradzanie w Anglii
– dualizm
– merkantylizm
– fizjokratyzm
• wyjaœnia pojêcia: dualizm, rewolucja cen, ogradzanie
• przedstawia genezê zjawiska zwi¹zanego z odkryciami geograficznymi
• analizuje mapê i teksty
Ÿród³owe
• charakteryzuje istotê systemu nak³adczego i manufaktur
• porównuje systemy gospodarcze po obu stronach £aby
• ocenia skutki podzia³u
gospodarczego Europy
• omawia teorie ekonomiczne epoki nowo¿ytnej: fizjokratyzm i merkantylizm
33
NAJSTARSZE SYSTEMY SPO£ECZNO-GOSPODARCZE
1
2
3
4
55. Gospodarka polska od
XV do XVIII wieku
– folwark pañszczyŸniany
– przywileje ekonomiczne szlachty
– kalkulacja ekonomiczna folwarku
– rola gospodarcza Gdañska w epoce nowo¿ytnej
– pozycja miast i mieszczañstwa w Rzeczypospolitej
– upadek gospodarczy
Rzeczypospolitej w czasach saskich
– odbudowa gospodarcza
Rzeczypospolitej w czasach stanis³awowskich
• wyjaœnia pojêcia: pañszczyzna, folwark pañszczyŸniany, refeudalizacja
• przedstawia czynniki
rozwoju i kryzysu gospodarczego Polski od XVI
do XVIII wieku
• omawia najwa¿niejsze
przywileje ekonomiczne
szlachty
• wyjaœnia pojêcia: pañszczyzna piesza, pañszczyzna sprzê¿ajna,
taksy wojewodziñskie
• okreœla zmieniaj¹c¹ siê
pozycjê mieszczañstwa
i ch³opstwa w Rzeczypospolitej
• dokonuje klasyfikacji
i hierarchizuje czynniki
wp³ywaj¹ce na kszta³t gospodarki polskiej
• porównuje rozwój gospodarczy w Polsce i na
Zachodzie
56. Kierunki rozwoju gospodarki europejskiej
w wiekach XVI-XVII
(praca kursowa)
• okreœla rodzaj Ÿród³a
• dokonuje selekcji materia³u
• analizuje mapy
• analizuje Ÿród³a statystyczne i wyci¹ga wnioski
• na podstawie Ÿróde³ wyjaœnia pojêcia: rewolucja
cen, ogradzanie, merkantylizm
• dokonuje korelacji wiedzy Ÿród³owej z mapk¹
• na podstawie Ÿróde³ wyjaœnia pojêcie protekcjonizm
• ³¹czy wiedzê Ÿród³ow¹
z pozaŸród³ow¹
• porównuje dwa Ÿród³a
na ten sam temat i wyci¹ga wnioski
• konfrontuje tekst historyczny z wizj¹ literack¹
• ocenia wydarzenia
• porównuje pogl¹dy autorów
57. Najstarsze systemy spo³eczno-gospodarcze
(lekcja powtórzeniowa)
• przedstawia g³ówne pojêcia i teorie gospodarcze
• wyjaœnia zasady funkcjonowania gospodarki
od antyku do koñca XVIII
wieku
• wskazuje miejsce Polski
w historii gospodarczej
Europy
• dokonuje syntezy materia³u
• wyró¿nia podobieñstwa
i ró¿nice w ewolucji
dziejów gospodarki
• okreœla warunki i czynniki kszta³tuj¹ce ewolucjê gospodarek
• porównuje struktury
i zasady funkcjonowania gospodarek
• okreœla warunki i mechanizmy powoduj¹ce
upadek jednych, a powstanie innych systemów gospodarczych
• okreœla z punktu widzenia obywatela i pañstwa
korzyœci i straty wynikaj¹ce z funkcjonowania
gospodarek
34
U RÓDE£ WSPÓ£CZESNYCH SYSTEMÓW EKONOMICZNYCH
1
2
3
4
58. Kapitalizm wolnokonkurencyjny
– pojêcie kapitalizmu i kapita³u
– ekonomia klasyczna
– zasady funkcjonowania
kapitalizmu wolnokonkurencyjnego
• zna i rozumie pojêcia:
kapitalizm, kapita³, kryzys, depresja, o¿ywienie, rozkwit
• przedstawia przyczyny
kryzysu nadprodukcji
• wymienia cele i d¹¿enia
bur¿uazji
• na podstawie schematu
wyjaœnia funkcjonowanie
cyklu koniunkturalnego
• prezentuje pogl¹dy Davida Ricarda
• wyjaœnia teoriê kosztów
komparatywnych
• analizuje teksty Ÿród³owe
59. Kapitalizm monopolistyczny
– cechy charakterystyczne kapitalizmu monopolistycznego
– sposoby powstawania
monopoli i ich formy organizacyjne
– powstanie i rola wielkich przedsiêbiorstw
w XIX i XX wieku
• zna i rozumie pojêcie
kapitalizmu monopolistycznego, przyczyny
jego powstania i cechy
charakterystyczne
• wyjaœnia pojêcia: monopol, koncern, kartel, syndykat, trust, koncentracja
pozioma i koncentracja
pionowa
• na podstawie schematu
wyjaœnia formy organizacyjne monopoli
• przedstawia zarys historii wybranego koncernu,
np. Kruppa, Forda
• porównuje stosunek liberalizmu do monopoli
• analizuje teksty Ÿród³owe
60. Wielki kryzys gospodarczy na œwiecie
– przyczyny kryzysu
– „czarny czwartek” na
gie³dzie nowojorskiej
– przebieg kryzysu
– skutki kryzysu
• zna daty: 1929, 1932
• zna pojêcia: „czarny
czwartek”, wielki krach,
no¿yce cen
• wymienia przyczyny
kryzysu i charakteryzuje
jego przebieg
• wyjaœnia pojêcie wskaŸnik Dow Jones
• wyró¿nia specyfikê przebiegu kryzysu w poszczególnych pañstwach
• na podstawie Ÿród³a
przedstawia g³êbiê wielkiego kryzysu gospodarczego
61. Interwencjonizm pañstwowy
– charakterystyka interwencjonizmu pañstwowego
– John Maynard Keynes –
„wielki poprawiacz kapitalizmu”
– metody wychodzenia
z wielkiego kryzysu gospodarczego
• wyjaœnia pojêcia: inflacja,
dumping, dewaluacja,
protekcjonizm, etatyzm,
autarkia, interwencjonizm, COP, New Deal
• wyjaœnia daty: 1933,
1936
• prezentuje pocz¹tki interwencjonizmu zwi¹zane
z postaci¹ Ottona von
Bismarcka
• przedstawia charakterystykê interwencjonizmu
pañstwowego
• wie, na czym polega³a
dzia³alnoœæ Franklina
Delano Roosevelta i Eugeniusza Kwiatkowskiego
• wyjaœnia pojêcia: deflacja, samarytanizm gospodarczy, 4-letni plan
inwestycyjny
• zna ró¿nicê miêdzy pojêciami etatyzm i interwencjonizm
• wyró¿nia specyfikê interwencji pañstwowej w poszczególnych krajach
w okresie wielkiego kryzysu
• przedstawia pogl¹dy Johna Maynarda Keynesa
• potrafi przedstawiæ ró¿ne
oceny interwencjonizmu
35
U RÓDE£ WSPÓ£CZESNYCH SYSTEMÓW EKONOMICZNYCH
1
2
3
4
62. Komunizm a gospodarka
– ZSRR – od komunizmu
wojennego do gospodarki nakazowo-rozdzielczej
– specyfika gospodarki
PRL-u na tle innych
pañstw bloku komunistycznego
– specyfika gospodarki
jugos³owiañskiej w drugiej po³owie XX wieku
– Chiny miêdzy komunizmem a gospodark¹
rynkow¹
• wyjaœnia pojêcia: komunizm wojenny, NEP, kolektywizacja rolnictwa,
piêciolatki, „bitwa o handel”, polska droga do socjalizmu, prywaciarze,
gospodarka nakazowo-rozdzielcza
• wyjaœnia daty: 1921,
1928, 1989
• charakteryzuje specyfikê
gospodarki ZSRR, PRL-u,
Jugos³awii
• wyjaœnia pojêcia: gospodarka niedoborów, w¹skie gard³o, socjalistyczne spo³eczeñstwo konsumpcyjne, wielki skok
• konfrontuje teksty Ÿród³owe
• porównuje specyfikê gospodarek w pañstwach
komunistycznych
63. Neoliberalizm i spo³eczna gospodarka rynkowa
– neoliberalizm
– zastosowanie neoliberalizmu w gospodarce
amerykañskiej i brytyjskiej
– ordoliberalizm i spo³eczna gospodarka rynkowa
• wyjaœnia pojêcia: neoliberalizm, spo³eczna gospodarka rynkowa, reaganomika, thatcheryzm,
• zna daty: 1979, 1981
• na podstawie wykresu
dokonuje porównania
bilansu rz¹dów Jimmy’ego Cartera i Ronalda Reagana
• zna pogl¹dy i dzia³alnoœæ
Friedricha Augusta von
Hayeka, Miltona Friedmana, Ludwiga Erharda
• wyjaœnia pojêcia: ordoliberalizm, dobrobyt dla
wszystkich
• wyjaœnia ró¿nice miêdzy
liberalizmem a neoliberalizmem
• na podstawie Ÿród³a
F. Hayeka i wiedzy pozaŸród³owej uzasadnia
tezy autora
• samodzielnie konfrontuje
za³o¿enia z osi¹gniêciami
reagonomiki i thatcheryzmu
64. Pañstwo dobrobytu
– idea pañstwa dobrobytu
– realizacja idei pañstwa
dobrobytu w Szwecji
– wspó³czesne problemy
z f unkcjonowaniem
pañstwa dobrobytu
• wyjaœnia pojêcia: pañstwo dobrobytu, pañstwo opiekuñcze, welfare state, szara strefa w gospodarce
• zna za³o¿enia teoretyczne pañstwa dobrobytu
i ich realizacjê
• wymienia problemy zwi¹zane z funkcjonowaniem
pañstwa dobrobytu
• porównuje teksty Ÿród³owe
• zna nazwiska teoretyków pañstwa dobrobytu: William Temple, William Beveridge, John
Galbraith
• ocenia zasady i osi¹gniêcia pañstwa dobrobytu
65. „Trzecia droga”
– pojêcie „trzeciej drogi”
– system ekonomiczny
Argentyny w drugiej
po³owie XX wieku
– system ekonomiczny
Indii w drugiej po³owie
XX wieku
• wyjaœnia pojêcia: „trzecia
droga”, peronizm, justycjalizm,
• przedstawia systemy gospodarcze powojennej
Argentyny i Indii
• potrafi wskazaæ zagro¿enia zwi¹zane z trzeci¹
drog¹
• wyjaœnia pojêcia: socjalizm afrykañski, socjalizm indyjski
• na podstawie manifestu
Tony’ego Blaira i Gerharda Schrödera wyjaœnia,
na czym polega nowe
znaczenie pojêcia trzecia droga od 1999 roku
36
HANDEL I JEGO HISTORIA
U RÓDE£ WSPÓ£CZESNYCH SYSTEMÓW EKONOMICZNYCH
1
2
3
4
66. Pierwsza piêciolatka
w ZSRR (praca kursowa)
• okreœla rodzaj Ÿród³a
• dokonuje selekcji materia³u
• pos³uguje siê map¹ historyczn¹ i na jej podstawie wyci¹ga wnioski
• ³¹czy fakty w zwi¹zki
przyczynowo-skutkowe
• interpretuje Ÿród³a ikonograficzne
• wyjaœnia pojêcia: powieœæ produkcyjna, piêciolatka, kolektywizacja
• odró¿nia fakty od opinii
• na podstawie tabeli porównuje za³o¿enia planu, jego wykonanie
i produkcjê w 1913 roku
i wyci¹ga wnioski
• wyjaœnia, w jaki sposób
literatura piêkna odbija
rzeczywistoœæ historyczn¹
• wyjaœnia, w jaki sposób
Ÿród³o niewiarygodne
mo¿e byæ jednak u¿yteczne
67. U Ÿróde³ wspó³czesnych
systemów ekonomicznych (lekcja powtórzeniowa)
• wymienia kolejne wspó³czesne systemy ekonomiczne, potrafi je scharakteryzowaæ i przedstawia
relacje zachodz¹ce miêdzy nimi
• okreœla miejsce Polski we
wspó³czesnych systemach ekonomicznych
• wyjaœnia podstawowe
pojêcia
• ocenia na konkretnych
przyk³adach funkcjonowanie poszczególnych systemów ekonomicznych
• okreœla korzyœci i straty
z punktu widzenia
obywatela wynikaj¹ce
z funkcjonowania ró¿nych systemów gospodarczych
• dokonuje syntezy materia³u
68. Rozwój form wymiany
handlowej
– pojêcie handlu
– handel wymienny
– pocz¹tki gospodarki towarowo-pieniê¿nej
– rodzaje rynków
– oœrodki i szlaki handlowe od staro¿ytnoœci do
nowo¿ytnoœci
– wspó³czesne formy
handlu
• wyjaœnia pojêcie protekcjonizm
• przedstawia pocz¹tki
handlu w staro¿ytnoœci
• prezentuje kierunki handlu w œwiecie Greków
i Rzymian
• na podstawie mapy wskazuje centra handlowe
w staro¿ytnoœci i œredniowieczu
• przedstawia rodzaje rynków i ich funkcje w ró¿nych epokach
• charakteryzuje politykê
celn¹
• okreœla rolê odkryæ geograficznych w zmianie
kierunków handlu œwiatowego
• omawia rolê Hanzy i jarmarków szampañskich
w œredniowieczu
69. Historia pieni¹dza
– najstarsze formy pieni¹dza
– systemy monetarne
w czasach antycznych
– reforma monetarna Karola Wielkiego
– pieni¹dz w œredniowieczu
• wymienia najstarsze w historii formy pieni¹dza
• omawia systemy monetarne staro¿ytnoœci
• okreœla rolê pieni¹dza
w œredniowieczu
• wyjaœnia, na czym polega³a reforma monetarna
Karola Wielkiego
• wyjaœnia, jak wspó³czesna technologia wp³ywa na zmiany w bankowoœci
• przedstawia prawo Greshama (prawo Kopernika)
• wyjaœnia, na czym polega parytet z³ota i jego
konsekwencje
37
HANDEL I JEGO HISTORIA
1
2
3
4
– prawo Greshama
– pocz¹tki pieni¹dza papierowego
– parytet z³ota
– pieni¹dz gotówkowy
i pieni¹dz bezgotówkowy
– wspó³czesne pieni¹dze: dolar i euro
• przedstawia cele wprowadzenia pieni¹dza papierowego
• wyjaœnia reformê walutow¹ Grabskiego
• prezentuje polskie systemy monetarne w historii
• prezentuje wspó³czesne
formy handlu
70. Banki
– banki w staro¿ytnoœci
i œredniowieczu
– rodzaje banków i us³ug
bankowych w dziejach
– banki w Polsce w wiekach XVIII-XX
– wielcy bankierzy w dziejach
– bankowoœæ wspó³czesna
• omawia przyczyny powstania banków w œredniowiecznych W³oszech
• przedstawia, jak zmienia³y siê funkcje banków w poszczególnych
epokach
• prezentuje losy bankierów na przyk³adzie Rothschildów i Fuggerów
• okreœla funkcje banków
centralnych
71.
–
–
–
–
–
Gie³da
pojêcie gie³dy
pocz¹tki gie³dy
dzieje gie³dy w Polsce
papiery wartoœciowe
najs³ynniejsze gie³dy
œwiata
• wymienia przyczyny pojawienia siê gie³dy
• zaznacza na mapie najwa¿niejsze gie³dy epoki
nowo¿ytnej
• wymienia rodzaje gie³d
• okreœla wp³yw gie³d na
politykê i gospodarkê
œwiatow¹
• wymienia rodzaje papierów wartoœciowych i zna
ich zastosowanie
72. Handel, podró¿e i gospodarka w œwiecie antycznych Greków i Rzymian (praca kursowa)
• okreœla rodzaj Ÿród³a
• dokonuje selekcji materia³u
• wnioskuje na podstawie
tekstu
• analizuje mapê, wskazuj¹c Wielk¹ Grecjê i Rzym
• na podstawie mapy okreœla zwi¹zki miêdzy handlem a kolonizacj¹
• porównuje Ÿród³a i wyci¹ga wnioski
• dokonuje korelacji wiedzy
na podstawie literatury,
Ÿróde³ historycznych
i mapy
• ³¹czy informacje Ÿród³owe z pozaŸród³owymi
• na podstawie uzyskanej
wiedzy sporz¹dza mapkê
• ocenia fakty i postaci
73. Handel i jego historia
(lekcja powtórzeniowa)
• dokonuje syntezy materia³u
• utrwala podstawowe pojêcia
• utrwala umiejêtnoœci
pracy z map¹ i tekstami
Ÿród³owymi
• prezentuje znajomoœæ
wspó³czesnych form
handlu i bankowoœci
• prezentuje ewolucjê
form handlu, bankowoœci w ci¹gu epok
38
GOSPODARCZE I SPO£ECZNE ASPEKTY KOLONIALIZMU
1
2
3
4
74. Kolonie w staro¿ytnoœci
– przyczyny, zasiêg i metody kolonizacji greckiej
– przyczyny, zasiêg i metody kolonizacji fenickiej
– przyczyny, zasiêg i metody kolonizacji rzymskiej
• wyjaœnia pojêcia: Wielka
Grecja, ekumena
• wymienia przyczyny zak³adania kolonii
• na podstawie mapy
przedstawia ich zasiêg
• omawia metody kolonizacji w Fenicji, Grecji,
Rzymie
• przedstawia wielorakie
skutki kolonizacji w œwiecie staro¿ytnym
• porównuje ró¿ne modele kolonizacji w œwiecie
antycznym
• porównuje wp³yw polityki, handlu i gospodarki na rozwój kolonii
• porównuje przekaz literacki (Odyseja) z historycznym
• analizuje teksty Ÿród³owe dotycz¹ce kolonizacji
75. Hiszpañski i portugalski
model kolonializmu
– wielkie odkrycia geograficzne
– metody podboju i kolonizacji
– zasiêg terytorialny kolonializmu w wiekach
XVI-XVIII
• wyjaœnia pojêcia: konkwistadorzy, encomienda, faktoria
• zna nazwiska: Kolumb,
Vespucci, Pizarro, Cortés
• wymienia przyczyny odkryæ geograficznych
• dokonuje hierarchizacji
czynników w genezie
odkryæ
• na podstawie mapy okreœla zasiêg zdobyczy europejskich w œwiecie
• charakteryzuje metody
podboju i kolonizacji
• wyjaœnia pojêcie Kreolowie
• porównuje systemy kolonialne oraz ró¿nice
w zarz¹dzaniu nimi
• prezentuje i ocenia rolê
Koœcio³a w œwiecie kolonialnym
• ocenia kolonizacjê
w œwiecie
• przedstawia spo³eczne
i gospodarcze skutki kolonizacji
76. Problem niewolnictwa
od staro¿ytnoœci do
wspó³czesnoœci
– niewolnictwo w staro¿ytnoœci
– niewolnictwo a poddañstwo w œredniowieczu
– niewolnictwo w Nowym Œwiecie
– handel niewolnikami
– abolicjonizm
– pozosta³oœci niewolnictwa w œwiecie wspó³czesnym
• wyjaœnia pojêcia: niewolnictwo pa³acowe, abolicjonizm, umowa prekaryjna
• zna datê 1863
• porównuje formy niewolnictwa antycznego
• porównuje formy niewolnictwa w dziejach
• wyjaœnia pojêcia: apartheid, kompromis Missouri
• ocenia znaczenie aktu
o zniesieniu niewolnictwa w USA
• zajmuje stanowisko
w dyskusji nad pozosta³oœciami niewolnictwa
w œwiecie wspó³czesnym
77. Kolonializm w XIX wieku
– przyczyny i metody
zdobywania kolonii
– formy zarz¹dzania koloniami
– zasiêg terytorialny kolonializmu w XIX wieku
– potêgi kolonialne
• wyjaœnia pojêcia: kolonia, dominium, era Meiji
• wymienia przyczyny
i metody zdobywania
kolonii
• przedstawia brytyjski
i francuski model zarz¹dzania koloniami
• ukazuje drogê Japonii,
• wyjaœnia pojêcia: kondominium, panamerykanizm, Weltpolitik
• hierarchizuje i ocenia
przyczyny i metody kolonizacji
• analizuje wykres i wyci¹ga wnioski
• porównuje brytyjski
39
GOSPODARCZE I SPO£ECZNE ASPEKTY KOLONIALIZMU
1
2
3
4
Niemiec i USA do potêgi
kolonialnej
• przedstawia rozwój kolonializmu w œwiecie, podzia³ kolonialny œwiata
i francuski model zarz¹dzania koloniami
• analizuje teksty Ÿród³owe
dotycz¹ce kolonializmu
78. Chiny i Japonia
– sytuacja spo³eczno-polityczna na Dalekim
Wschodzie w XIX wieku
– polityka mocarstw kolonialnych wobec Chin
– chiñskie ruchy antykolonialne
– rewolucja Meiji w Japonii
• omawia schemat spo³eczeñstwa japoñskiego,
• dokonuje analizy dokumentu normatywnego
• wyjaœnia pojêcia: zasada
„otwartych drzwi”, tajpingowie, „bokserzy”
• charakteryzuje cechy kolonializmu japoñskiego
• charakteryzuje istotê rewolucji Meiji
• wyjaœnia pojêcia: szogun, mandaryni, wojny
opiumowe
• zna datê 1867
• porównuje chiñskie i japoñskie „otwarcie na
œwiat”
79. Problemy dekolonizacji
– przyczyny zmierzchu
potêg kolonialnych
– dekolonizacja francuska i brytyjska
– problemy neokolonializmu
• wyjaœnia pojêcie system
mandatowy
• wymienia przyk³ady ruchów antykolonialnych
• wymienia przyczyny
zmierzchu potêgi mocarstw kolonialnych
• analizuje Ÿród³o normatywne
• analizuje mapê
• charakteryzuje cechy ruchów antykolonialnych
• wyjaœnia pojêcie Jom
Kippur
• ³¹czy nazwiska z wydarzeniami
• porównuje proces dekolonizacji na wybranych
przyk³adach
• dokonuje hierarchizacji
czynników okreœlaj¹cych
zmierzch kolonializmu
• zajmuje stanowisko w sprawie neokolonializmu
80. „Brzemiê bia³ego cz³owieka” – kolonializm
w XIX i XX wieku (praca
kursowa)
• dokonuje selekcji materia³u
• definiuje pojêcia na podstawie Ÿróde³
• analizuje mapê, wskazuj¹c informacje
• na podstawie wykresu
sporz¹dza ranking
• interpretuje Ÿród³o ikonograficzne
• ³¹czy wiedzê Ÿród³ow¹
z pozaŸród³ow¹
• porównuje Ÿród³a i wyci¹ga wnioski
• dokonuje klasyfikacji faktów i wydarzeñ
• konfrontuje tekst historyczny z wizj¹ literack¹
• wnioskuje na podstawie
dwóch Ÿróde³
• wskazuje zwi¹zki miêdzy eksportem kapita³ów a kolonializmem
• ocenia dwa spojrzenia
na tê sam¹ sprawê
40
2
3
4
GOSPODARCZE I SPO£ECZNE
ASPEKTY KOLONIALIZMU
81. Gospodarcze i spo³eczne aspekty kolonializmu
(lekcja powtórzeniowa)
• utrwala podstawowe pojêcia
• przedstawia przyczyny,
metody i zasiêg kolonizacji w ró¿nych epokach
historycznych
• wymienia formy ruchów
antykolonialnych
• okreœla przyczyny i sposoby
dekolonizacji
w œwiecie
• okreœla kryteria przyczyn
i skutków kolonializmu
• porównuje systemy kolonialne
• porównuje systemy niewolnicze
• okreœla zwi¹zki miêdzy
gospodark¹, polityk¹,
kolonializmem i niewolnictwem
• dokonuje syntezy materia³u
82. Geneza rewolucji przemys³owej
– pojêcie rewolucji przemys³owej
– czynniki kszta³tuj¹ce jej
genezê
– najwa¿niejsze wynalazki
• wyjaœnia pojêcie rewolucja przemys³owa
• wymienia czynniki kszta³tuj¹ce genezê rewolucji
przemys³owej
• wymienia najwa¿niejsze
wynalazki i nazwiska ich
twórców (Watt, Cartwright, Stephenson)
• dokonuje hierarchizacji
czynników kszta³tuj¹cych genezê rewolucji
przemys³owej
• wymienia etapy rewolucji przemys³owej
• wyjaœnia pojêcie rewolucja agrarna
• wyjaœnia zale¿noœci miêdzy rewolucj¹ agrarn¹
a przemys³ow¹
• wymienia inne, mniej
znane wynalazki i nazwiska ich twórców
• wyjaœnia zwi¹zek wydarzeñ politycznych ze zmianami gospodarczymi
• ocenia prze³omowoœæ
1750 roku
83. Etapy rewolucji przemys³owej
– Wielka Brytania w drugiej po³owie XVIII wieku
– XIX wiek
– „stulecie pary i postêpu”
– skutki rewolucji przemys³owej
• wyjaœnia pojêcia: akumulacja pierwotna, luddyœci, czartyœci
• analizuje gospodarcz¹
mapê Anglii
• wymienia najwa¿niejsze
wynalazki, osi¹gniêcia
i zna nazwiska ich twórców
• na podstawie mapy wskazuje zale¿noœci miêdzy
gêst¹ sieci¹ kolejow¹
a rozwojem gospodarki
• przedstawia zastosowanie wynalazków w gospodarce
• wymienia skutki rewolucji przemys³owej
• podaj¹c konkretne przyk³ady, wyjaœnia pojêcie
urbanizacja
• wymienia szczegó³owe
wynalazki, osi¹gniêcia
i zna nazwiska mniej
znanych twórców
• wyjaœnia zwi¹zki miêdzy
rozwojem komunikacji
a rozwojem przemys³u
• analizuje teksty Ÿród³owe
• dokonuje klasyfikacji
i hierarchizacji skutków
rewolucji przemys³owej
REWOLUCJA PRZEMYS£OWA I TECHNOLOGICZNA
1
41
REWOLUCJA PRZEMYS£OWA I TECHNOLOGICZNA
1
2
3
4
84. Dysproporcje w tempie
uprzemys³owienia
– uprzemys³owienie USA
– uprzemys³owienie Ameryki £aciñskiej
– uprzemys³owienie Rosji
– uprzemys³owienie Niemiec
– uprzemys³owienie Francji
• analizuje tabelê
• wyjaœnia, kim by³ Ksawery Drucki-Lubecki
• wymienia cechy charakterystyczne gospodarki
Ameryki Po³udniowej,
Rosji, USA
• na podstawie mapy
wskazuje i charakteryzuje rejony gospodarcze
ziem polskich
• wyjaœnia pojêcia: rozbiory gospodarcze, czas rekonstrukcji
• na podstawie analizy
wykresów wskazuje
podobieñstwa i ró¿nice
w rozwoju gospodarczym
• wymienia ró¿nice miêdzy gospodark¹ Pó³nocy i Po³udnia USA
85. Rewolucja technologiczna
– pocz¹tki komputeryzacji
– Internet
– telefonia komórkowa
– spo³eczeñstwo postindustrialne
• definiuje pojêcie rewolucji technologicznej i spo³eczeñstwa otwartego
• podaje przyk³ady wyœcigu zbrojeñ
• analizuje mapê
• charakteryzuje cztery generacje komputerów
• podaje przyk³ady wykorzystania wynalazków
• wyjaœnia pojêcie trzecia
fala
• ustosunkowuje siê do pogl¹dów Alvina Tofflera
• przedstawia nadzieje i zagro¿enia zwi¹zane ze spo³eczeñstwem postindustrialnym
86. Zmieniaj¹ce siê pojêcie
postêpu
– dobre i z³e strony postêpu
– postêp technologiczny
a tradycja we wspó³czesnej Japonii, Indiach, Irlandii
• wymienia epokowe wynalazki w œwiecie XX
wieku
• podaje przyk³ady postêpu technologicznego
w œwiecie
• analizuje teksty Ÿród³owe i mapê
• przedstawia uwarunkowania postêpu technologicznego
• ukazuje dobre i z³e strony postêpu
• podaje przyk³ady dysproporcji cywilizacyjnych w œwiecie i okreœla
jego przyczyny
87. Wiek pary i ¿elaza, wyzysku i protestu – rewolucja przemys³owa
w XIX wieku i jej skutki
(praca kursowa)
• analizuje Ÿród³a statystyczne
• dokonuje selekcji materia³u
• krytycznie ocenia obiektywizm Ÿród³a
• interpretuje Ÿród³a ikonograficzne
• analizuje mapê
• wyci¹ga wnioski na podstawie Ÿróde³ statystycznych
• porównuje Ÿród³a i wyci¹ga wnioski
• traktuje tekst literacki jako
Ÿród³o historyczne
• ustala skutki wydarzeñ
• ³¹czy wiedzê Ÿród³ow¹
z pozaŸród³ow¹
• koreluje wiedzê z analizy mapy, ikonografii
i Ÿród³a pisanego
• porównuje Ÿród³o literackie z dokumentem
normatywnym
• ³¹czy w ca³oœæ elementy
procesu dziejowego
42
2
3
4
REWOLUCJA PRZEMYS£OWA
I TECHNOLOGICZNA
88. Rewolucja przemys³owa i technologiczna
(lekcja powtórzeniowa)
• utrwala podstawowe pojêcia
• wymienia najwa¿niejsze
wynalazki, ich twórców
i odkrywców
• przedstawia etapy rewolucji przemys³owej
i technologicznej
• prezentuje dobre i z³e
strony postêpu
• porównuje dysproporcje w tempie uprzemys³owienia wybranych rejonów œwiata i okreœla
ich przyczyny
• okreœla zwi¹zki miêdzy
ewolucj¹ gospodarcz¹
a spo³eczn¹
• dokonuje syntezy materia³u
89. Integracja gospodarcza
Europy
– etapy procesu integracji
gospodarczej
– przekszta³cenia EWG
– koncepcje integracji
w XXI wieku
• wyjaœnia skróty i pojêcia:
EWWiS, Euratom, EWG,
UE
• podaje okolicznoœci powo³ania EWG
• wymienia cele integracji
gospodarczej
• analizuje dokument normatywny
• przedstawia proces integracji europejskiej od
1951 r. w zakresie legislacyjnym i terytorialnym
• przedstawia proces integracji Polski z UE
• wyjaœnia pojêcia: dialog
strukturalny, Uk³ady Europejskie
• wyjaœnia zasady planu
Wernera, planu Delorche'a
• omawia koncepcje integracji europejskiej w XXI
wieku
90. EWG i RWPG – dwa
ró¿ne modele wspó³pracy
– struktury EWG i RWPG
– zasady funkcjonowania
EWG i RWPG
• na podstawie schematu
i mapy charakteryzuje
strukturê i zasiêg RWPG
• analizuje dokumenty
normatywne
• analizuje dane z wykresu i wyci¹ga wnioski
• przedstawia kierunki rozwoju UE
• wyjaœnia, czym s¹ euroregiony
• wyjaœnia zasadê subsydiarnoœci
• porównuje cele i formy
dzia³ania EWG i RWPG
• wyjaœnia pojêcie Europartenariat i przedstawia
formy jego dzia³ania
• podaje przyk³ady dzia³alnoœci w euroregionach
91. Polska w miêdzynarodowych strukturach gospodarczych
– Polska w RWPG
– Polska w miêdzynarodowych strukturach gospodarczych po 1989
roku
– ekonomiczne problemy integracji z Uni¹ Europejsk¹
• wyjaœnia pojêcia i skróty: Pentagonale, Grupa
Wyszehradzka, OECD,
CEFTA, PHARE
• analizuje wykresy i schematy i wyci¹ga wnioski
• dokonuje analizy dokumentu normatywnego
• podaje przyk³ady wspó³pracy Polski z RWPG
• ocenia wspó³pracê Polski z RWPG i strukturami Zachodu
• omawia przyczyny kryzysu RWPG
• uczestniczy w debacie
wokó³ wejœcia Polski do
UE
MIÊDZYNARODOWE STRUKTURY GOSPODARCZE
1
43
1
2
3
4
MIÊDZYNARODOWE STRUKTURY GOSPODARCZE
• przedstawia drogê Polski
do UE i system sojuszy
po 1989 roku
92. Globalizacja gospodarki
– ró¿ne aspekty pojêcia
globalizacja
– œwiatowe struktury gospodarcze
– grupa G-7 a Rosja
– Œwiatowe Forum Ekonomiczne w Davos i jego rola
• wyjaœnia pojêcia: globalizacja gospodarki, PKB,
PNB, OECD
• przedstawia globalizacjê
w ujêciu historycznym
• przedstawia dzia³alnoœæ
organizacji G-8, Œwiatowego Forum Ekonomicznego w Davos
• interpretuje dane zawarte w wykresach
• zna nazwisko: Klaus
Schwab
• zna datê 1975
• analizuje mapê, okreœlaj¹c zasiêg dzia³alnoœci
organizacji gospodarczych
• wyjaœnia skróty organizacji: WTO, GATT, NAFTA, MFW, i przedstawia
ich dzia³alnoœæ
• przedstawia drogê Rosji
do grupy G-8
93. Konflikty wokó³ globalizacji
– geneza sporu Pó³noc –
Po³udnie
– ruch antyglobalistów
i formy jego dzia³ania
– globalizacja a religia
• wyjaœnia pojêcia: bogata Pó³noc, biedne Po³udnie
• przedstawia genezê sporu Pó³noc – Po³udnie
• charakteryzuje ruch antyglobalizacyjny, pogl¹dy i formy jego dzia³ania
• zna datê XI 1999
• interpretuje dane zawarte w wykresach
• analizuje ikonografiê
jako Ÿród³o historyczne
• konfrontuje teksty Ÿród³owe i wyci¹ga wnioski
• zajmuje stanowisko wobec prób rozstrzygniêcia
sporu Pó³noc – Po³udnie
94. Globalizacja: za czy
przeciw? (praca kursowa)
• okreœla rodzaj Ÿród³a
• dokonuje selekcji materia³u
• ³¹czy fakty w zwi¹zki
przyczynowo-skutkowe
• interpretuje Ÿród³a
ikonograficzne
• odró¿nia fakty od opinii
• na podstawie wykresu
wyci¹ga wnioski dotycz¹ce wp³ywu globalizacji na pañstwa Po³udnia
• wyjaœnia problematyczny charakter Ÿróde³, wykazuj¹c œwiadomoœæ tego,
¿e s¹dy oparte na nich
mog¹ byæ tymczasowe
• ustala pogl¹dy autorów,
argumentuj¹c swój wybór
• wyjaœnia, w jaki sposób
Ÿród³o niewiarygodne
mo¿e byæ jednak u¿yteczne
44
MIÊDZYNARODOWE STRUKTURY
GOSPODARCZE
1
2
3
4
95. Miêdzynarodowe struktury gospodarcze (lekcja powtórzeniowa)
• okreœla warunki powoduj¹ce pojawienie siê
koncepcji integracyjnych
• wymienia kolejne etapy
integracji gospodarczej
Europy i œwiata oraz potrafi je scharakteryzowaæ
• porównuje dwa modele
integracji gospodarczej
w Europie: EWG i RWPG
• okreœla miejsce i rolê Polski w procesach i strukturach integracyjnych
• wyjaœnia podstawowe
pojêcia
• ocenia na konkretnych
przyk³adach funkcjonowanie poszczególnych
struktur ekonomicznych
• zajmuje stanowisko
w kwestii sporu Pó³noc –
Po³udnie
• okreœla z punktu widzenia obywatela korzyœci
i straty wynikaj¹ce z procesów globalizacyjnych
• dokonuje krytycznej analizy korzyœci i niebezpieczeñstw p³yn¹cych z integracji i globalizacji,
a w efekcie zajmuje okreœlone stanowisko
• dokonuje syntezy materia³u
96. Ocena ca³orocznej nauki
45
Rozdzia³ 1
Historia na egzaminie maturalnym
Najwa¿niejsze zmiany w egzaminie maturalnym
z historii od 2005 roku
Od sesji wiosennej 2005 roku uczniowie trzyletnich liceów ogólnokszta³c¹cych
i liceów profilowanych bêd¹ zdawaæ po raz pierwszy egzamin maturalny wed³ug zasad
ustalonych w Rozporz¹dzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z 7 stycznia
2003 roku (Dz.U. nr 26 z 14 lutego 2003 r.). To rozporz¹dzenie (zob. s. 57-62) wprowadza
doœæ istotne zmiany w stosunku do tzw. nowej matury z maja 2002 roku, na któr¹
zdecydowa³o siê w skali kraju niewielu uczniów (oko³o 2%). Wszyscy zainteresowani
kszta³tem nowego egzaminu maturalnego (uczniowie, nauczyciele, rodzice) powinni
dotrzeæ do przygotowanego przez Centraln¹ Komisjê Egzaminacyjn¹ Informatora
maturalnego od 2005 roku z historii, który zawiera miêdzy innymi opis struktury i formy
egzaminu maturalnego, opis wymagañ egzaminacyjnych, przyk³adowe arkusze egzaminacyjne i schematy oceniania.
Mimo istotnych zmian w stosunku do tzw. nowej matury z 2002 roku (zob. tabela
na stronie obok) utrzymane bêd¹ najwa¿niejsze zasady:
– za organizacjê i przeprowadzenie egzaminu maturalnego odpowiada na danym
terenie w³aœciwa Okrêgowa Komisja Egzaminacyjna,
– egzamin z historii zdawany jest tylko pisemnie,
– prace sprawdzane bêd¹ przez egzaminatorów zewnêtrznych (poza szko³¹) wpisanych do ewidencji OKE,
– arkusze egzaminacyjne s¹ konstruowane w oparciu o podstawê programow¹
(zob. s. 50-54) i standardy wymagañ egzaminacyjnych (zob. s. 55-56), a nie na
podstawie konkretnego programu nauczania,
– egzamin z historii zdawany bêdzie w ca³ym kraju tego samego dnia i o tej samej
godzinie,
– wszyscy abiturienci zdaj¹cy historiê bêd¹ rozwi¹zywali zadania z takich samych w ca³ym kraju arkuszy egzaminacyjnych,
– w ka¿dej czêœci egzaminu zdaj¹cy otrzyma jeden arkusz egzaminacyjny (nie
komplet na pocz¹tku).
46
Najwa¿niejsze zmiany w stosunku do tzw. nowej matury z 2002 roku
Egzamin maturalny w 2002 roku
Egzamin maturalny w 2005 roku
Historia by³a w grupie przedmiotów do wyboru.
Historia mo¿e byæ trzecim przedmiotem obowi¹zkowym do wyboru (jednym z dziesiêciu)
lub przedmiotem dodatkowym.
Mo¿liwoœci wyboru jednej z trzech epok (okresów) w czêœci drugiej i trzeciej: staro¿ytnoœæ
i œredniowiecze; historia nowo¿ytna do 1815
roku; historia nowo¿ytna po 1815 roku i najnowsza (do roku okreœlonego w syllabusie).
Brak mo¿liwoœci wyboru jednej z trzech epok
(okresów) w czêœci drugiej i trzeciej (egzamin
zdawany jest z ca³oœci materia³u od staro¿ytnoœci po dzieje najnowsze).
Trzy czêœci:
1. test (60 minut),
2. analiza Ÿróde³ (90 minut),
3. wypracowanie (90 minut).
Dwie czêœci:
1. test (120 minut),
2. analiza Ÿróde³ z zadaniem rozszerzonej odpowiedzi (150 minut).
Historia mog³a byæ zdawana tylko na poziomie rozszerzonym.
Mo¿liwoœæ zdawania historii na poziomie
podstawowym lub rozszerzonym.
Punkty z arkuszy I, II i III liczone by³y ³¹cznie,
a sam egzamin by³ zdany wtedy, jeœli zdaj¹cy
uzyska³ minimum 40% punktów z ca³oœci.
Poziom podstawowy = arkusz I,
poziom rozszerzony = arkusz I + II.
Egzamin jest zdany wtedy, jeœli zdaj¹cy uzyska minimum 30% punktów z poziomu podstawowego (w przypadku wybrania historii jako
przedmiotu obowi¹zkowego). Jeœli zdaj¹cy
wybra³ historiê jako przedmiot obowi¹zkowy, ale na poziomie rozszerzonym lub historiê
jako przedmiot dodatkowy (a wiêc zdawany tylko na poziomie rozszerzonym), to nie okreœla
siê ¿adnego progu zaliczeniowego. Na œwiadectwie maturalnym zdaj¹cy uzyska jedynie
wpis punktów z poziomu rozszerzonego (mo¿e
to byæ na przyk³ad 5 lub 90% punktów).
Jak wiêc bêdzie wygl¹da³ w praktyce egzamin maturalny z historii od 2005 roku?
Zadania z arkusza I rozwi¹zywaæ bêd¹ na jednej sali i o tej samej godzinie absolwenci, którzy wybrali historiê tylko na poziomie podstawowym, absolwenci, którzy
wybrali historiê na poziomie rozszerzonym, oraz absolwenci, którzy wybrali historiê
jako przedmiot dodatkowy, zdawany tylko na poziomie rozszerzonym. Po 120 minutach
egzaminu i przerwie technicznej na salê wracaj¹ tylko ci, którzy zdaj¹ historiê na
poziomie rozszerzonym, i rozwi¹zuj¹ zadania z arkusza II. Dla tych, którzy wybrali
historiê na poziomie podstawowym, egzamin ju¿ siê zakoñczy³.
Poziom podstawowy – arkusz I
Zdaj¹cy otrzyma do rozwi¹zania w ci¹gu 120 minut test obejmuj¹cy ca³y zakres
treœci ujêtych w Podstawie programowej. W pewnym uproszczeniu mo¿na przyj¹æ
tak¹ interpretacjê zapisu z Rozporz¹dzenia MENiS, wed³ug której aby przygotowaæ
47
siê do egzaminu maturalnego na poziomie podstawowym i zdaæ go, mo¿na poznawaæ
historiê w ujêciu chronologicznym. Tak te¿ powinno siê konstruowaæ zadania testowe,
które bêd¹ sprawdzaæ okreœlone w standardach wymagañ egzaminacyjnych umiejêtnoœci za pomoc¹ wiadomoœci. Zgodnie z zasadami pomiaru dydaktycznego bêdzie to
test sprawdzaj¹cy wielostopniowy, praktycznie na wszystkich poziomach wymagañ:
od koniecznych do dope³niaj¹cych. Nie powinien byæ to test, który zawiera³by tylko
zadania z poziomu wymagañ podstawowych, odpowiadaj¹cych ocenie dostatecznej.
Test ten zawieraæ bêdzie tak zwane treœci (zagadnienia) podstawowe. Dlatego te¿
w arkuszu I powinny siê znaleŸæ obok zadañ bardzo ³atwych i ³atwych równie¿ zadania
umiarkowanie trudne i trudne (wed³ug klasyfikacji zaproponowanej przez Boles³awa
Niemierkê). Sprawdzany bêdzie ca³y zakres materia³u, wszystkie epoki, zagadnienia
zarówno z historii powszechnej, jak i z historii Polski, z historii politycznej, gospodarczej, spo³ecznej i z historii kultury.
W arkuszu I mog¹ siê znaleŸæ praktycznie wszystkie rodzaje i typy zadañ zgodnie
z typologi¹ zadañ pisemnych przyjêt¹ przez Boles³awa Niemierkê. Mog¹ wiêc byæ tu
zadania otwarte i zamkniête, a tak¿e zadania z luk¹ (L) i krótkiej odpowiedzi (KO).
Nie powinno byæ jedynie zadañ rozszerzonej odpowiedzi (RO), które bêdzie zawieraæ
arkusz II. Pojawiæ siê mog¹ tak¿e wszystkie typy zadañ zamkniêtych: wielokrotnego
wyboru (WW – jedna prawdziwa odpowiedŸ, jedna fa³szywa odpowiedŸ, zmienna
liczba prawdziwych odpowiedzi), zadania na dobieranie (D – klasyfikacja, uporz¹dkowanie, przyporz¹dkowanie), a tak¿e zadania typu prawda-fa³sz (PF). Du¿a czêœæ
zadañ testowych w arkuszu I bêdzie z tak zwan¹ obudow¹, któr¹ stanowiæ mog¹
ró¿norodne Ÿród³a informacji; ich przeanalizowanie bêdzie niezbêdne do udzielenia
prawid³owej odpowiedzi. Takimi Ÿród³ami informacji mo¿e byæ: tekst pisany, wykres,
tabela, schemat, ilustracja, fotografia, mapa konturowa, mapa wype³niona treœci¹
(problemowa, przekrojowa, rozwojowa), tablica genealogiczna itp. W takim wypadku
sprawdzany bêdzie przede wszystkim standard 2. (korzystanie z informacji). Zgodnie
z g³ównymi za³o¿eniami reformy oœwiaty, nowoczesna szko³a powinna odchodziæ od
tak zwanego encyklopedyzmu (uczenia siê na pamiêæ wielu szczegó³ów) na rzecz
kszta³cenia umiejêtnoœci. W zwi¹zku z tym nie powinno byæ wielu zadañ, które
sprawdza³yby przede wszystkim wiadomoœci (zapamiêtanie i rozumienie – kategorie
taksonomiczne A i B), a wiêc 1. standard wymagañ egzaminacyjnych. Dominowaæ powinny
zadania, które sprawdzaæ bêd¹ w³aœnie standard 2. (w uproszczeniu kategoria taksonomiczna C). Poniewa¿ taksonomia celów nauczania oznacza ich hierarchiczne
uporz¹dkowanie, oznacza wiêc te¿, ¿e kategoria taksonomiczna wy¿sza zawiera
w sobie kategoriê ni¿sz¹. Tak te¿ dziaæ siê powinno w wypadku standardów wymagañ
egzaminacyjnych. Jeœli zadania testowe sprawdzaæ bêd¹ g³ównie standard 2., oznacza
to równie¿, ¿e zdaj¹cy powinien mieæ tak¿e okreœlon¹ wiedzê faktograficzn¹
(sprawdzany standard 1.). ¯eby na przyk³ad rozpoznaæ styl architektoniczny prezentowanej budowli, trzeba znaæ cechy charakterystyczne stylów, a nastêpnie umieæ
zastosowaæ swoj¹ wiedzê w praktyce. Sprawdzanie umiejêtnoœci jest znacznie trudniejsze od sprawdzania wiadomoœci. Znacznie ³atwiej skonstruowaæ zadania, w których
sprawdzaæ mo¿na na przyk³ad znajomoœæ dat, nazwisk, nazw miejscowoœci, treœci
traktatów. Tak te¿ dzia³o siê do tej pory w czasie egzaminów wstêpnych na wiele
kierunków studiów. Nowy egzamin maturalny ma wiêc zerwaæ z t¹ z³¹ tradycj¹
i przenieœæ œrodek ciê¿koœci na sprawdzanie umiejêtnoœci.
48
Poziom rozszerzony – arkusz I + arkusz II
Jeœli abiturient zdecyduje siê zdawaæ historiê na poziomie rozszerzonym, bêdzie
musia³ rozwi¹zaæ najpierw zadania z arkusza I (test). Bêdzie to dok³adnie ten sam
arkusz, który otrzymaj¹ zdaj¹cy historiê tylko na poziomie podstawowym. Po przerwie
technicznej ci abiturienci, którzy zdecydowali siê na poziom rozszerzony lub te¿
wybrali historiê jako przedmiot dodatkowy (inny ni¿ trzy obowi¹zkowe), wracaj¹ na
salê i przystêpuj¹ do rozwi¹zywania zadañ z arkusza II. Arkusz ten jest najbardziej
zbli¿ony do dotychczasowego egzaminu dojrza³oœci (stara matura), na którym jeden
z tematów mia³ charakter Ÿród³owy i wymaga³ przeanalizowania materia³ów Ÿród³owych
(czêœæ A) oraz napisania wypracowania (czêœæ B). Cech¹ charakterystyczn¹ tego tematu
by³ te¿ sprecyzowany problem (z jednego okresu, na przyk³ad PRL-u), do którego dobrane
by³y Ÿród³a oraz temat wypracowania. Arkusz II nowego egzaminu maturalnego bêdzie
konstruowany w podobny sposób. Zwiêksz¹ siê tylko ramy czasowe (nawet do kilku
wielkich epok), których bêd¹ dotyczy³y ró¿norodne Ÿród³a informacji. Takimi Ÿród³ami
mog¹ byæ teksty pisane, schematy, wykresy, tablice, tabele, ilustracje, fotografie, mapy
itp. Arkusz ten konstruowany bêdzie wyraŸnie w ujêciu problemowym. Jest to zgodne
z istot¹ reformy w szko³ach ponadgimnazjalnych, w których historii powinno siê uczyæ
w³aœnie w tym ujêciu; z ujêciem chronologicznym uczniowie spotykaj¹ siê w gimnazjum. Niestety, praktyka pokazuje, ¿e do szkó³ ponadgimnazjalnych niekoniecznie
trafiaj¹ absolwenci gimnazjów, którzy opanowali materia³ faktograficzny niezbêdny
do nauki historii w sposób problemowy. St¹d te¿ wielu nauczycieli ma powa¿ne problemy
w kszta³ceniu przeciêtnych uczniów przy wykorzystaniu programów (i podrêczników)
napisanych w³aœnie w ujêciu problemowym. Pewnym u³atwieniem jest wiêc wprowadzenie arkusza I na poziomie podstawowym (ujêcie chronologiczne) i arkusza II na
poziomie rozszerzonym (ujêcie problemowe). Jeœli w danej szkole na jednym poziomie
kszta³cenia (kilka klas) zbierze siê grupa uczniów szczególnie zainteresowanych
histori¹, jest szansa, ¿e przynajmniej na zajêciach fakultatywnych bêd¹ mogli oni
doskonaliæ swoje umiejêtnoœci w oparciu o kszta³cenie problemowe. Ostatnim
zadaniem tego arkusza bêdzie zadanie rozszerzonej odpowiedzi, które sprawdzi
przede wszystkim standard 3., a zdaj¹cy bêdzie mia³ za zadanie na przyk³ad
uzupe³niæ wiod¹cy problem tego arkusza.
49
Podstawa programowa kszta³cenia ogólnego dla liceów
ogólnokszta³c¹cych, liceów profilowanych i techników
Ze wzglêdu na koniecznoœæ zachowania ci¹g³oœci i spójnoœci miêdzy poszczególnymi
etapami kszta³cenia nale¿y stosowaæ odpowiednio zasady ogólne kszta³cenia i wychowania przyjête dla szko³y podstawowej i gimnazjum. Nauczanie i wychowanie na kolejnym
etapie kszta³cenia stanowi¹ naturaln¹ konsekwencjê w stosunku do nauczania i wychowania na poprzednim etapie kszta³cenia.
Nadrzêdnym celem pracy edukacyjnej ka¿dego nauczyciela jest d¹¿enie do wszechstronnego rozwoju ucznia. Konieczna jest harmonijna realizacja zadañ w zakresie
nauczania, kszta³cenia umiejêtnoœci i wychowania. Zadania te tworz¹ wzajemnie
uzupe³niaj¹ce siê i równowa¿ne wymiary pracy ka¿dego nauczyciela.
Szko³a w zakresie nauczania, co stanowi jej zadanie specyficzne, zapewnia uczniom
w szczególnoœci:
1. naukê poprawnego i swobodnego wypowiadania siê w mowie i w piœmie z wykorzystaniem ró¿norodnych œrodków wyrazu,
2. poznawanie wymaganych pojêæ i zdobywanie rzetelnej wiedzy w zakresie umo¿liwiaj¹cym podjêcie studiów wy¿szych b¹dŸ u³atwiaj¹cym zdobycie zawodu,
3. dochodzenie do rozumienia, a nie tylko do pamiêciowego opanowania przekazywanych treœci,
4. rozwijanie zdolnoœci dostrzegania ró¿nego rodzaju zwi¹zków i zale¿noœci (przyczynowo-skutkowych, funkcjonalnych, czasowych i przestrzennych itp.),
5. rozwijanie zdolnoœci myœlenia analitycznego i syntetycznego,
6. traktowanie wiadomoœci przedmiotowych, stanowi¹cych wartoœæ poznawcz¹
sam¹ w sobie, w sposób integralny, prowadz¹cy do lepszego rozumienia œwiata,
ludzi i siebie,
7. poznawanie zasad rozwoju osobowego i ¿ycia spo³ecznego,
8. poznawanie dziedzictwa kultury narodowej postrzeganej w perspektywie kultury
europejskiej i œwiatowej.
W liceum ogólnokszta³c¹cym, liceum profilowanym i technikum uczniowie kszta³c¹
swoje umiejêtnoœci w celu wykorzystania zdobytej wiedzy we wspó³czesnym œwiecie. Szczególnie istotnym zadaniem jest odpowiednie przygotowanie uczniów do podjêcia pracy.
Nauczyciele tworz¹ uczniom warunki do nabywania nastêpuj¹cych umiejêtnoœci:
1. planowania, organizowania i oceniania w³asnej nauki, przyjmowania za ni¹ odpowiedzialnoœci,
2. skutecznego porozumiewania siê w ró¿nych sytuacjach, prezentacji w³asnego
punktu widzenia i uwzglêdniania pogl¹dów innych ludzi, poprawnego pos³ugiwania siê jêzykiem ojczystym, przygotowywania do publicznych wyst¹pieñ,
3. efektywnego wspó³dzia³ania w zespole, budowania wiêzi miêdzyludzkich, podejmowania indywidualnych i grupowych decyzji, skutecznego dzia³ania na gruncie zachowania obowi¹zuj¹cych norm,
4. rozwi¹zywania problemów w twórczy sposób,
5. poszukiwania, porz¹dkowania i wykorzystywania informacji z ró¿nych Ÿróde³, efektywnego pos³ugiwania siê technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi,
6. odnoszenia do praktyki zdobytej wiedzy oraz tworzenia potrzebnych doœwiadczeñ
i nawyków,
50
7. rozwijania sprawnoœci umys³owych oraz osobistych zainteresowañ,
8. przyswajania sobie metod i technik negocjacyjnego rozwi¹zywania konfliktów
i problemów spo³ecznych.
W swojej pracy wychowawczej nauczyciele wspieraj¹ rodziców w realizacji ich
zadañ wychowawczych tak, aby umo¿liwiaæ uczniom przejmowanie odpowiedzialnoœci za w³asne ¿ycie i rozwój osobowy. Nauczyciele tworz¹ w szkole œrodowisko
sprzyjaj¹ce zarówno wszechstronnemu rozwojowi osobowemu uczniów (w wymiarze
fizycznym – w tym zdrowotnym, psychicznym, intelektualnym, moralnym i duchowym), jak i ich rozwojowi spo³ecznemu, wspieraj¹c przy tym:
1. rozwijanie dociekliwoœci poznawczej, ukierunkowanej na poszukiwanie prawdy,
dobra i piêkna w œwiecie,
2. poczucie u¿ytecznoœci zarówno poszczególnych przedmiotów nauczania, jak
i ca³ej edukacji na danym etapie,
3. d¹¿enie do dobra w jego wymiarze indywidualnym i spo³ecznym, umiejêtne
godzenie dobra w³asnego z dobrem innych, odpowiedzialnoœci za siebie z odpowiedzialnoœci¹ za innych, wolnoœci w³asnej z wolnoœci¹ innych,
4. poszukiwanie, odkrywanie i d¹¿enie na drodze rzetelnej pracy do osi¹gniêcia
wielkich celów ¿yciowych i wartoœci wa¿nych dla odnalezienia w³asnego miejsca w œwiecie,
5. przygotowywanie siê do ¿ycia w rodzinie, w spo³ecznoœci lokalnej i w pañstwie,
6. d¹¿enie do rozpoznawania wartoœci moralnych, dokonywania wyborów i hierarchizacji wartoœci,
7. kszta³towanie w sobie postawy dialogu, umiejêtnoœci s³uchania innych i rozumienia ich pogl¹dów.
Uczniowie liceów ogólnokszta³c¹cych, liceów profilowanych i techników w szczególnoœci s¹ przygotowywani do podejmowania wyzwañ wspó³czesnego œwiata, takich
jak: integracja, globalizacja, wymiana informacji, postêp naukowo-techniczny.
Wszechstronny rozwój ucznia oraz zrównowa¿ony rozwój kraju wymagaj¹, aby
osnowê programów nauczania i programów wychowania w liceach ogólnokszta³c¹cych, liceach profilowanych i technikach stanowi³y równoczeœnie: otwartoœæ na œwiat,
ale i to¿samoœæ oparta na dziedzictwie kultury w³asnej ojczyzny; wiedza ogólna i umiejêtnoœæ jej praktycznego wykorzystywania, ale tak¿e zdolnoœæ rozumienia i definiowania zmiennej rzeczywistoœci; œmia³e poszukiwania wœród tego, co nowe i nieznane,
ale i wiernoϾ zasadom etycznym.
Nauczyciele w pracy wychowawczej wskazuj¹ idea³, zgodnie z którym uczeñ
dojrza³y, dobrze przygotowany do ¿ycia w spo³eczeñstwie to cz³owiek uczciwy,
umiej¹cy ¿yæ z innymi i dla innych.
Œcie¿ki edukacyjne
W liceum ogólnokszta³c¹cym, liceum profilowanym i technikum, obok przedmiotów,
wprowadza siê nastêpuj¹ce œcie¿ki edukacyjne:
1. edukacja czytelnicza i medialna,
2. edukacja ekologiczna,
3. edukacja europejska,
4. edukacja filozoficzna,
5. edukacja prozdrowotna,
6. edukacja regionalna – dziedzictwo kulturowe w regionie,
7. wychowanie do ¿ycia w rodzinie.
51
Dyrektor szko³y zapewnia uwzglêdnienie problematyki œcie¿ek edukacyjnych
w szkolnym zestawie programów nauczania. Realizacjê œcie¿ek edukacyjnych
zapewniaj¹ nauczyciele wszystkich przedmiotów, którzy do w³asnego programu
w³¹czaj¹ odpowiednio treœci danej œcie¿ki.
Czêœciowej realizacji treœci œcie¿ek edukacyjnych mo¿na dokonaæ w czasie odrêbnych, modu³owych, kilkugodzinnych zajêæ.
Dzia³alnoœæ edukacyjna liceum ogólnokszta³c¹cego, liceum profilowanego i technikum powinna byæ okreœlona przez:
1. szkolny zestaw programów nauczania, który uwzglêdniaj¹c wymiar wychowawczy,
obejmuje ca³¹ dzia³alnoœæ szko³y z punktu widzenia dydaktycznego,
2. program wychowawczy szko³y, który opisuje w sposób ca³oœciowy wszystkie treœci
i dzia³ania o charakterze wychowawczym i jest realizowany przez wszystkich
nauczycieli,
3. program profilaktyki dostosowany do potrzeb rozwojowych uczniów oraz potrzeb danego œrodowiska, który opisuje w sposób ca³oœciowy wszystkie treœci
i dzia³ania o charakterze profilaktycznym skierowane do uczniów, nauczycieli
oraz rodziców.
Szkolny zestaw programów nauczania, program wychowawczy szko³y oraz program profilaktyki powinny tworzyæ spójn¹ ca³oœæ. Ich przygotowanie i realizacja s¹
zadaniem zarówno ca³ej szko³y, jak i ka¿dego nauczyciela.
Podstawa programowa zak³ada w liceum ogólnokszta³c¹cym, liceum profilowanym
i technikum kszta³cenie w zakresie podstawowym, natomiast w liceum ogólnokszta³c¹cym przewiduje dla wybranych, zgodnie z odrêbnymi przepisami, przedmiotów
dodatkowo kszta³cenie w zakresie rozszerzonym.
HISTORIA
Zakres podstawowy
Cele edukacyjne
1. Pog³êbienie i rozwiniêcie wiedzy oraz umiejêtnoœci uzyskanych w toku wczeœniejszej edukacji celem lepszej znajomoœci i rozumienia przesz³oœci w³asnego
regionu i kraju oraz dziejów œwiata.
2. Pog³êbienie rozumienia powi¹zañ miêdzy przesz³oœci¹, teraŸniejszoœci¹ i przysz³oœci¹.
3. Budowanie w³asnej to¿samoœci i kszta³towanie systemu wartoœci.
4. Rozwijanie postaw obywatelskich i patriotycznych, poczucia przynale¿noœci do
wspólnoty rodzinnej, lokalnej, regionalnej, grupy etnicznej i narodowej.
5. Przygotowanie siê do udzia³u w ¿yciu ró¿nych spo³ecznoœci; kszta³towanie
postawy zrozumienia i tolerancji wobec odmiennych kultur, obyczajów i przekonañ mieszcz¹cych siê w kanonie wartoœci cywilizacyjnych.
Zadania szko³y
1. Wspieranie procesu dojrzewania intelektualnego i emocjonalnego uczniów.
2. Stworzenie mo¿liwoœci kszta³towania i rozwoju zainteresowañ uczniów wybranymi problemami historii.
3. Umo¿liwienie uczniom wykorzystywania zdobywanej wiedzy zgodnie z ich
zainteresowaniami i zdolnoœciami.
52
Treœci nauczania
Œwiat
1. Ró¿norodnoœæ cywilizacji œwiata w przesz³oœci i obecnie.
2. Postêp a kryzysy cywilizacyjne. Konflikty spo³eczne. Wojny, ludobójstwo, Holocaust.
3. Przemiany form gospodarowania od czasów najdawniejszych po wspó³czesn¹
rewolucjê techniczn¹; historyczny rozwój kultury materialnej.
4. Pañstwo jako podstawowa forma zorganizowania spo³eczeñstw; przemiany pañstw.
Europa
1. Fundamenty Europy; jednoœæ i ró¿norodnoœæ; przemiany ideowe. Rola chrzeœcijañstwa w tworzeniu to¿samoœci europejskiej.
2. Kszta³towanie siê narodów Europy; ich wk³ad w historiê; wspó³istnienie i konflikty
pomiêdzy pañstwami.
3. Przemiany w obrêbie struktur, œwiadomoœci i obyczajowoœci spo³eczeñstw europejskich.
Polska
1. Pañstwo polskie i przemiany jego form.
2. Uwarunkowania i przeobra¿enia polskiej œwiadomoœci narodowej i politycznej.
3. Polska w dziejach gospodarki i struktur spo³ecznych Europy.
4. Postawy jednostek oraz grup spo³ecznych wobec potrzeb epok.
5. Wielokulturowoœæ w dziejach Polski; wspó³istnienie religii i wyznañ; znaczenie
chrzeœcijañstwa, w tym koœcio³a katolickiego.
Region
1. Ma³a ojczyzna a terytorium pañstwa polskiego.
2. Odrêbnoœæ i wk³ad regionu do wspólnej historii.
3. Dziejowe uwarunkowania specyfiki kulturowej regionu.
4. Zabytki historyczne w regionie.
Rodzina i jednostka
Dzieje jednostki i rodziny na tle szerszych przemian historycznych.
Osi¹gniêcia
1. Umiejêtnoœæ zbierania, przedstawiania i interpretowania wiedzy historycznej
z wykorzystaniem ró¿norodnych Ÿróde³ informacji.
2. Umiejêtnoœæ dokonywania ujêæ przekrojowych i problemowych.
3. Rozumienie, ¿e jednostki i grupy spo³eczne, w przesz³oœci i obecnie, w zró¿nicowany sposób objaœniaj¹ i wykorzystuj¹ historiê.
4. Formu³owanie i uzasadnianie opinii historycznych podczas dyskusji oraz w krótkich wypowiedziach ustnych i pisemnych.
5. Wykorzystywanie zdobytej wiedzy i umiejêtnoœci w ¿yciu spo³ecznym.
Zakres rozszerzony
Cele edukacyjne
1. Ugruntowanie oraz restrukturyzacja wiedzy i umiejêtnoœci historycznych.
2. Zapoznanie siê z metodologi¹ naukowego poznawania i opisu przesz³oœci.
3. Porównywanie pogl¹dów i opinii prezentowanych przez przedstawicieli ró¿nych
nurtów historiograficznych oraz historiozoficznych.
53
Zadania szko³y
1. Wspieranie d¹¿eñ do twórczego wykorzystywania przez uczniów wiedzy i umiejêtnoœci historycznych, np. poprzez wykonanie przez nich, pod kierunkiem nauczyciela, pracy badawczej na podstawie samodzielnie zebranych materia³ów
pochodz¹cych z ró¿nych Ÿróde³ oraz literatury historycznej. Ustna prezentacja
i publiczne uzasadnienie zawartych w pracy tez.
2. Przygotowanie uczniów do stosowania podstawowych zasad naukowego poznawania i opisywania przesz³oœci.
Treœci nauczania
1. Trwa³e osi¹gniêcia cywilizacji staro¿ytnych. Religie staro¿ytnego Wschodu.
2. Przemiany ustrojowe w Grecji i w Rzymie.
3. Powstanie i rozwój religii monoteistycznych.
4. Krêgi cywilizacji œredniowiecznych. Europa a inne cywilizacje.
5. Fundamentalne znaczenie chrzeœcijañstwa w cywilizacjach œredniowiecznej
Europy.
6. Funkcjonowanie w³adzy i struktura spo³eczeñstw œredniowiecznych.
7. Powstanie i rozwój Polski w wiekach œrednich. Znaczenie chrzeœcijañstwa dla
powstania i rozwoju pañstwowoœci i kultury polskiej.
8. Cywilizacyjne przemiany w Europie od odrodzenia do oœwiecenia.
9. Nowe horyzonty. Europa wobec odmiennych kultur i systemów wartoœci.
10. Przeobra¿enia chrzeœcijañstwa w XVI i XVII wieku.
11. Powstanie nowo¿ytnej pañstwowoœci.
12. Uwarunkowania potêgi i upadku Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
13. Rewolucja przemys³owa i jej nastêpstwa.
14. Mapa polityczna XIX-wiecznej Europy i œwiata.
15. Przemiany œwiadomoœci Europejczyków.
16. Procesy demokratyzacyjne i parlamentaryzm w XIX wieku.
17. Spo³eczeñstwo polskie bez w³asnego pañstwa.
18. I i II wojna œwiatowa – geneza, charakter, nastêpstwa konfliktów.
19. Systemy totalitarne i ich zbrodniczy charakter.
20. Funkcjonowanie demokracji w XX wieku.
21. Ewolucja stosunków miêdzynarodowych i ich charakter. Struktury ponadnarodowe
w polityce i gospodarce.
22. Rewolucja techniczna w XX wieku.
23. Przemiany w sferze kultury. Sobór Watykañski II i encykliki papieskie.
24. Rzeczpospolita miêdzy zniewoleniem a niepodleg³oœci¹.
Osi¹gniêcia
1. Wykorzystywanie pog³êbionej wiedzy do opisu i oceny problemów historycznych, z uwzglêdnieniem zasad naukowego badania przesz³oœci.
2. Krytyczne analizowanie ró¿nych interpretacji historii.
3. Formu³owanie opinii i wniosków historycznych w formie obszernych wypowiedzi
ustnych i pisemnych.
4. Prezentowanie wyników pracy na forum publicznym oraz obrona w³asnych
opinii w polemice/dyskusji.
54
Standardy wymagañ bêd¹ce podstaw¹ przeprowadzania
egzaminu maturalnego
I. Wiadomoœci i rozumienie
HISTORIA
Zdaj¹cy zna faktografiê i terminologiê historyczn¹ w stopniu umo¿liwiaj¹cym
rozumienie przesz³oœci w odniesieniu do:
1. pañstw – ich organizacji, struktury w³adzy, terytorium,
2. systemów politycznych,
3. struktury i organizacji spo³eczeñstw,
4. ¿ycia gospodarczego,
5. wydarzeñ politycznych i militarnych oraz konfliktów i kryzysów spo³ecznych,
gospodarczych, religijnych i ideologicznych,
6. dzia³alnoœci najwa¿niejszych postaci, dynastii, grup spo³ecznych,
7. ¿ycia religijnego,
8. osi¹gniêæ cywilizacyjnych,
9. osi¹gniêæ kultury i sztuki, myœli politycznej, spo³ecznej i filozoficznej, które
stosuje do opisu, wyjaœnienia i oceny poni¿szych zagadnieñ oraz problemów:
Poziom podstawowy
Poziom rozszerzony
w wymiarze dziejów œwiata:
1. ró¿norodnoœæ cywilizacji œwiata w przesz³oœci i obecnie,
2. konflikty spo³eczne, wojny, ludobójstwo,
w tym Holocaust,
3. przemiany form gospodarowania od czasów najdawniejszych po wspó³czesn¹ rewolucjê techniczn¹ oraz historyczny rozwój kultury materialnej,
4. rola pañstwa jako podstawowej formy zorganizowania spo³eczeñstw i przemiany
pañstw,
jak na poziomie podstawowym oraz:
1. trwa³e osi¹gniêcia cywilizacji staro¿ytnych
i religie staro¿ytnego Wschodu,
2. przemiany ustrojowe w Grecji i w Rzymie,
3. powstanie i rozwój religii monoteistycznych,
4. krêgi cywilizacji œredniowiecznych; Europa
a inne cywilizacje,
5. znaczenie chrzeœcijañstwa w cywilizacjach
œredniowiecznej Europy,
6. funkcjonowanie w³adzy i struktura spo³eczeñstw œredniowiecznych,
7. powstanie i rozwój Polski w wiekach œrednich oraz znaczenie chrzeœcijañstwa dla
powstania i rozwoju pañstwowoœci i kultury polskiej,
8. cywilizacyjne przemiany w Europie od odrodzenia do oœwiecenia,
9. nowe horyzonty; Europa wobec odmiennych kultur i systemów wartoœci,
10. przeobra¿enia chrzeœcijañstwa w XVI i XVII
wieku,
11. powstanie nowo¿ytnej pañstwowoœci,
12. uwarunkowania potêgi i upadku Rzeczypospolitej Obojga Narodów,
13. rewolucja przemys³owa i jej nastêpstwa,
14. mapa polityczna XIX-wiecznej Europy
i œwiata,
15. przemiany œwiadomoœci Europejczyków,
w wymiarze dziejów Europy:
5. fundamenty Europy; jednoœæ i ró¿norodnoœæ oraz przemiany ideowe, rola chrzeœcijañstwa w tworzeniu to¿samoœci europejskiej,
6. kszta³towanie siê narodów Europy i ich
wk³ad w historiê, wspó³istnienie i konflikty
pomiêdzy pañstwami,
7. przemiany w obrêbie struktur, œwiadomoœci i obyczajowoœci spo³eczeñstw europejskich,
w wymiarze historii Polski:
8. przemiany form pañstwa polskiego,
55
9. uwarunkowania i przeobra¿enia polskiej
œwiadomoœci narodowej i politycznej,
10. rola Polski w dziejach gospodarki i struktur spo³ecznych Europy,
11. postawy jednostek oraz grup spo³ecznych
wobec potrzeb epok,
12. wielokulturowoϾ w dziejach Polski,
wspó³istnienie religii i wyznañ oraz znaczenie chrzeœcijañstwa, w tym Koœcio³a katolickiego.
16. procesy demokratyzacyjne i parlamentaryzm w XIX wieku,
17. spo³eczeñstwo polskie bez w³asnego pañstwa,
18. I i II wojna œwiatowa – geneza, charakter
i nastêpstwa konfliktów,
19. systemy totalitarne i ich zbrodniczy charakter,
20. funkcjonowanie demokracji w XX wieku,
21. ewolucja stosunków miêdzynarodowych
i ich charakter oraz struktury ponadnarodowe w polityce i gospodarce,
22. rewolucja techniczna w XX wieku,
23. przemiany w sferze kultury; sobór watykañski II i encykliki papieskie,
24. Rzeczpospolita miêdzy okresem zniewolenia a niepodleg³oœci¹.
II. Korzystanie z informacji
Zdaj¹cy stosuje faktografiê i terminologiê historyczn¹ do wyjaœnienia procesu
historycznego:
Poziom podstawowy
Poziom rozszerzony
1. umieszcza opisywane wydarzenia w czasie i w przestrzeni,
2. wskazuje przyczyny i skutki wydarzeñ,
3. przeprowadza hierarchizacjê faktów,
4. uwzglêdnia zmiany zachodz¹ce w czasie,
5. uogólnia fakty,
6. wskazuje cechy charakterystyczne poszczególnych epok i okresów historycznych,
7. korzysta z ró¿norodnych Ÿróde³ wiedzy
historycznej – wyszukuje informacje.
jak na poziomie podstawowym oraz:
1. korzysta z ró¿norodnych Ÿróde³ wiedzy
historycznej – wyszukuje i interpretuje informacje zgodnie z warsztatem historycznym,
2. wskazuje zwi¹zki pomiêdzy ró¿nymi dziedzinami ¿ycia spo³ecznego (polityk¹, gospodark¹, kultur¹) w przesz³oœci.
III. Tworzenie informacji
Zdaj¹cy przedstawia oraz ocenia wydarzenia i zjawiska historyczne, formu³uj¹c
przejrzyst¹ i logiczn¹ wypowiedŸ pisemn¹:
Poziom podstawowy
Poziom rozszerzony
1. porównuje, czyli wskazuje ró¿nice i podobieñstwa miêdzy wydarzeniami historycznymi,
2. formu³uje oceny,
3. uzasadnia sformu³owane oceny.
jak na poziomie podstawowym oraz:
1. porównuje, czyli wskazuje ró¿nice i podobieñstwa miêdzy zjawiskami i procesami,
2. krytycznie analizuje i ocenia ró¿ne interpretacje historii.
56
Rozporz¹dzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu
z dnia 7 stycznia 2003 r.
(fragmenty)
zmieniaj¹ce rozporz¹dzenie w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania
i promowania uczniów i s³uchaczy oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów w szko³ach publicznych.
[...]
Rozdzia³ 5
Egzamin maturalny
§ 39.
1. Egzamin maturalny, bêd¹cy form¹ oceny poziomu wykszta³cenia ogólnego, sprawdza
wiadomoœci i umiejêtnoœci, okreœlone w standardach wymagañ egzaminacyjnych
stanowi¹cych podstawê przeprowadzania egzaminu maturalnego, ustalonych
w odrêbnych przepisach.
2. Egzamin maturalny jest przeprowadzany dla absolwentów liceów ogólnokszta³c¹cych, liceów profilowanych, techników, uzupe³niaj¹cych liceów ogólnokszta³c¹cych i techników uzupe³niaj¹cych, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 lit.
b)-f) ustawy, z uwzglêdnieniem § 120.
§ 40.
1. Egzamin maturalny sk³ada siê z czêœci ustnej, ocenianej w szkole, oraz z czêœci
pisemnej, ocenianej przez egzaminatorów wpisanych do ewidencji egzaminatorów, o której mowa w art. 9b ustawy.
2. Egzamin maturalny obejmuje nastêpuj¹ce przedmioty obowi¹zkowe:
1) w czêœci ustnej:
a) jêzyk polski,
b) jêzyk obcy nowo¿ytny,
c) jêzyk mniejszoœci narodowej – dla absolwentów szkó³ lub oddzia³ów z nauczaniem jêzyka danej mniejszoœci,
2) w czêœci pisemnej:
a) jêzyk polski,
b) jêzyk obcy nowo¿ytny,
c) jeden przedmiot wybrany przez absolwenta spoœród nastêpuj¹cych przedmiotów:
– biologia,
– chemia,
– fizyka i astronomia,
– geografia,
– historia,
– historia muzyki,
– historia sztuki,
– matematyka,
– wiedza o spo³eczeñstwie,
– wiedza o tañcu,
57
d) jêzyk mniejszoœci narodowej – dla absolwentów szkó³ lub oddzia³ów z nauczaniem jêzyka danej mniejszoœci.
3. Absolwent ma prawo przyst¹piæ do egzaminu maturalnego z jednego, dwóch lub
trzech przedmiotów dodatkowych:
1) w czêœci ustnej z:
a) jêzyka obcego nowo¿ytnego,
b) jêzyka grupy etnicznej,
2) w czêœci pisemnej z przedmiotów wymienionych w ust. 2 pkt 2 lit. c), je¿eli
nie wybra³ ich jako przedmiotów obowi¹zkowych, a tak¿e z:
a) informatyki,
b) jêzyka greckiego i kultury antycznej,
c) jêzyka grupy etnicznej,
d) jêzyka ³aciñskiego i kultury antycznej,
e) jêzyka obcego nowo¿ytnego.
4. Wybór przedmiotu zdawanego na egzaminie maturalnym nie jest zale¿ny od
typu szko³y, do której uczêszcza³ absolwent, ani od przedmiotów nauczanych
w tej szkole.
[...]
§ 42.
1. Egzamin maturalny z przedmiotów obowi¹zkowych mo¿e byæ zdawany na poziomie podstawowym lub rozszerzonym, z wyj¹tkiem przedmiotów, o których mowa
w ust. 2. Wyboru poziomu egzaminu maturalnego z danego przedmiotu dokonuje
zdaj¹cy:
1) w czêœci ustnej – w deklaracji, o której mowa w § 48 ust. 1 pkt 2,
2) w czêœci pisemnej – w czasie egzaminu.
2. Egzamin maturalny w czêœci ustnej z jêzyka polskiego, jêzyka mniejszoœci narodowej lub grupy etnicznej jest zdawany na jednym poziomie, okreœlonym w standardach wymagañ egzaminacyjnych, o których mowa w § 39 ust. 1.
3. Egzamin maturalny z przedmiotów dodatkowych jest zdawany na poziomie rozszerzonym, z wyj¹tkiem jêzyka grupy etnicznej zdawanego w czêœci ustnej.
4. Zdawanie egzaminu maturalnego w czêœci pisemnej na poziomie rozszerzonym
z przedmiotów, o których mowa w § 40 ust. 2 pkt 2 oraz w ust. 3 pkt 2 lit. e),
wymaga rozwi¹zania zadañ egzaminacyjnych zawartych w arkuszu egzaminacyjnym dla poziomu podstawowego oraz zadañ egzaminacyjnych zawartych
w arkuszu egzaminacyjnym dla poziomu rozszerzonego.
[...]
§ 44.
1. Laureaci i finaliœci olimpiad przedmiotowych s¹ zwolnieni z egzaminu maturalnego
z danego przedmiotu.
[...]
§ 46.
1. Egzamin maturalny przeprowadza komisja okrêgowa dwa razy w ci¹gu roku szkolnego – w sesji zimowej i wiosennej.
2. Harmonogram przeprowadzania egzaminu maturalnego ustala dyrektor Komisji
58
Centralnej i og³asza go na stronie internetowej Komisji Centralnej, nie póŸniej
ni¿ na 4 miesi¹ce przed terminem egzaminu maturalnego.
§ 47.
Informator, zawieraj¹cy opis zakresu egzaminu maturalnego dla danego przedmiotu oraz kryteriów oceniania i form przeprowadzania egzaminu maturalnego, a tak¿e przyk³ady zestawów zadañ egzaminacyjnych, og³aszany jest nie póŸniej ni¿ do dnia
1 wrzeœnia roku szkolnego poprzedzaj¹cego rok szkolny, w którym przeprowadzany
jest egzamin maturalny.
§ 48.
1. Zdaj¹cy, nie póŸniej ni¿ do dnia 30 wrzeœnia roku szkolnego, w którym przystêpuje do egzaminu maturalnego w sesji wiosennej, z zastrze¿eniem § 88 ust. 3,
i nie póŸniej ni¿ do dnia 30 czerwca roku szkolnego poprzedzaj¹cego rok szkolny,
w którym przystêpuje do egzaminu maturalnego w sesji zimowej, sk³ada przewodnicz¹cemu szkolnego zespo³u egzaminacyjnego, o którym mowa w § 49 ust. 1,
a w przypadku osób nieuczêszczaj¹cych do szko³y – dyrektorowi komisji okrêgowej, pisemn¹ deklaracjê dotycz¹c¹ wyboru:
1) przedmiotów zdawanych na egzaminie maturalnym, w tym jêzyka lub jêzyków, z okreœleniem przedmiotów zdawanych jako obowi¹zkowe i dodatkowe,
[...].
3. Zdaj¹cy mo¿e dokonaæ zmian w deklaracji, o której mowa w ust. 1, je¿eli nie
narusza to harmonogramu przeprowadzania egzaminu maturalnego, o którym mowa
w § 46 ust. 2, nie póŸniej jednak ni¿ na 2 miesi¹ce przed terminem czêœci pisemnej egzaminu maturalnego.
4. W przypadku gdy zmiany w deklaracji, o której mowa w ust. 1, nie naruszaj¹
harmonogramu przeprowadzania egzaminu maturalnego, o którym mowa w § 46
ust. 2 i nie powoduj¹ zmiany liczby arkuszy egzaminacyjnych do przeprowadzenia
egzaminu maturalnego w danej szkole, zdaj¹cy mo¿e dokonaæ zmian w deklaracji, nie póŸniej ni¿ na 2 tygodnie przed terminem czêœci pisemnej egzaminu
maturalnego.
5. O dokonanych przez zdaj¹cego zmianach w deklaracji, o której mowa w ust. 1,
przewodnicz¹cy szkolnego zespo³u egzaminacyjnego niezw³ocznie powiadamia
dyrektora komisji okrêgowej.
[...]
§ 61.
1. Wyniki czêœci ustnej egzaminu maturalnego wyra¿ane s¹ w skali procentowej.
2. Zdaj¹cy zda³ egzamin maturalny w czêœci ustnej, je¿eli z ka¿dego z przedmiotów zdawanych jako obowi¹zkowe otrzyma³ co najmniej 30% punktów mo¿liwych do uzyskania z egzaminu z danego przedmiotu.
[...]
§ 64.
Niezdanie egzaminu maturalnego z przedmiotu lub przedmiotów w czêœci ustnej
nie stanowi przeszkody w zdawaniu egzaminu maturalnego w czêœci pisemnej.
59
§ 65.
Do czêœci pisemnej egzaminu maturalnego zdaj¹cy przystêpuje w szkole, w której
przyst¹pi³ do czêœci ustnej egzaminu maturalnego, z zastrze¿eniem § 51 ust. 2.
[...]
§ 67.
[...]
7. Na ka¿dym arkuszu egzaminacyjnym zamieszcza siê kod zdaj¹cego, nadany
przez komisjê okrêgow¹. Zdaj¹cy nie podpisuj¹ arkuszy egzaminacyjnych.
§ 68.
1. W czasie czêœci pisemnej egzaminu maturalnego ka¿dy zdaj¹cy pracuje przy
osobnym stoliku. Stoliki ustawione s¹ w jednym kierunku, w odleg³oœci zapewniaj¹cej samodzielnoœæ pracy zdaj¹cych.
2. W czasie trwania egzaminu na stolikach mog¹ znajdowaæ siê tylko arkusze egzaminacyjne, karty odpowiedzi oraz materia³y i przybory pomocnicze.
3. W sali egzaminacyjnej, w której jest przeprowadzany egzamin, nie mo¿na
korzystaæ z ¿adnych urz¹dzeñ telekomunikacyjnych.
§ 69.
1. Czêœæ pisemna egzaminu maturalnego rozpoczyna siê z chwil¹ zapisania w widocznym miejscu przez przewodnicz¹cego zespo³u nadzoruj¹cego czasu rozpoczêcia i zakoñczenia pracy.
2. W czasie trwania egzaminu zdaj¹cy nie powinni opuszczaæ sali egzaminacyjnej.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach przewodnicz¹cy zespo³u nadzoruj¹cego mo¿e zezwoliæ zdaj¹cemu na opuszczenie sali, po zapewnieniu warunków
wykluczaj¹cych mo¿liwoœæ kontaktowania siê zdaj¹cego z innymi osobami, z wyj¹tkiem osób udzielaj¹cych pomocy medycznej.
[...]
4. W czasie trwania egzaminu zdaj¹cym nie udziela siê ¿adnych wyjaœnieñ dotycz¹cych zadañ egzaminacyjnych ani ich nie komentuje.
§ 70.
1. Czêœæ pisemna egzaminu maturalnego z danego przedmiotu polega na rozwi¹zaniu zadañ egzaminacyjnych zawartych w arkuszach egzaminacyjnych, odrêbnych dla ka¿dej czêœci egzaminu z tego przedmiotu.
2. Czas rozpoczynania poszczególnych czêœci egzaminu z danego przedmiotu ustala
dyrektor Komisji Centralnej.
[...]
§ 74.
1. Egzamin maturalny w czêœci pisemnej z historii, wiedzy o spo³eczeñstwie, historii
muzyki, historii sztuki i wiedzy o tañcu mo¿e byæ zdawany na poziomie podstawowym lub rozszerzonym.
2. Egzamin na poziomie podstawowym trwa 120 minut i polega na rozwi¹zaniu
testu, obejmuj¹cego ca³y zakres wymagañ egzaminacyjnych, o których mowa
w § 39 ust. 1.
60
3. Egzamin na poziomie rozszerzonym trwa 270 minut i sk³ada siê z dwóch czêœci:
1) czêœæ pierwsza trwa 120 minut i polega na rozwi¹zaniu testu, obejmuj¹cego
ca³y zakres wymagañ egzaminacyjnych, o których mowa w § 39 ust. 1,
2) czêœæ druga trwa 150 minut i polega na sprawdzeniu umiejêtnoœci pracy z materia³em Ÿród³owym, interpretowania oraz syntetyzowania, a tak¿e sprawnoœci
formu³owania wypowiedzi pisemnej.
4. Zestaw zadañ egzaminacyjnych dla egzaminu na poziomie podstawowym i dla
czêœci pierwszej egzaminu na poziomie rozszerzonym jest ten sam.
[...]
§ 84.
1. Wyniki czêœci pisemnej egzaminu maturalnego wyra¿ane s¹ w skali procentowej.
2. Zdaj¹cy zda³ egzamin maturalny w czêœci pisemnej, je¿eli z ka¿dego z przedmiotów zdawanych jako obowi¹zkowe na poziomie podstawowym otrzyma³ co
najmniej 30% punktów mo¿liwych do uzyskania z danego przedmiotu.
3. Wyniki czêœci pisemnej egzaminu maturalnego z przedmiotów obowi¹zkowych
zdawanych na poziomie rozszerzonym oraz z przedmiotów dodatkowych nie
maj¹ wp³ywu na zdanie egzaminu maturalnego w tej czêœci. Wyniki egzaminów
z przedmiotów dodatkowych odnotowuje siê na œwiadectwie dojrza³oœci.
§ 85.
1. Arkusze egzaminacyjne sprawdzaj¹ i oceniaj¹ egzaminatorzy wpisani do ewidencji egzaminatorów, o której mowa w art. 9b ustawy, powo³ani przez dyrektora komisji okrêgowej. Egzaminatorzy stosuj¹ szczegó³owe kryteria oceniania arkuszy egzaminacyjnych, opracowane przez Komisjê Centraln¹, dla egzaminu
z danego przedmiotu.
2. Egzaminatorzy, o których mowa w ust. 1, sprawdzaj¹cy arkusze egzaminacyjne
z danego przedmiotu tworz¹ zespó³ egzaminatorów. W sk³ad zespo³u egzaminatorów wchodzi nie wiêcej ni¿ 20 egzaminatorów, spoœród których dyrektor komisji
okrêgowej wyznacza przewodnicz¹cego zespo³u.
3. Wyniki czêœci pisemnej egzaminu maturalnego z poszczególnych przedmiotów
ustala komisja okrêgowa na podstawie ocenionych przez egzaminatorów arkuszy
egzaminacyjnych.
4. Wynik czêœci pisemnej egzaminu maturalnego ustalony przez komisjê okrêgow¹
jest ostateczny.
5. Komisja okrêgowa sporz¹dza listê osób, które zdawa³y czêœæ pisemn¹ egzaminu
maturalnego w danej szkole, zawieraj¹c¹ uzyskane przez te osoby wyniki, i przesy³a j¹ przewodnicz¹cemu zespo³u egzaminacyjnego w celu og³oszenia.
§ 86.
Zdaj¹cy zda³ egzamin maturalny je¿eli w czêœci ustnej i czêœci pisemnej ze
wszystkich przedmiotów obowi¹zkowych na poziomie podstawowym uzyska³ wynik
okreœlony w § 61 ust. 2 i § 84 ust. 2.
[...]
61
§ 90.
Na proœbê zdaj¹cego, sprawdzone i ocenione arkusze egzaminacyjne s¹ mu udostêpniane do wgl¹du, w miejscu i czasie okreœlonym przez dyrektora komisji okrêgowej.
[...]
Rozdzia³ 7
Przepisy wspólne dla sprawdzianu i egzaminów
[...]
§ 117.
1. Uczeñ (s³uchacz) lub absolwent mo¿e, w terminie 2 dni od daty odpowiednio
sprawdzianu, odpowiedniej czêœci egzaminu gimnazjalnego, egzaminu maturalnego w czêœci ustnej lub pisemnej z danego przedmiotu albo etapu pisemnego
lub praktycznego egzaminu zawodowego, zg³osiæ zastrze¿enia do dyrektora
komisji okrêgowej, je¿eli uzna, ¿e w trakcie sprawdzianu albo egzaminu zosta³y
naruszone przepisy dotycz¹ce jego przeprowadzania.
2. Dyrektor komisji okrêgowej rozpatruje zg³oszone zastrze¿enia w terminie 7 dni
od daty ich otrzymania. Rozstrzygniêcie dyrektora komisji okrêgowej jest
ostateczne.
3. W razie stwierdzenia naruszenia przepisów dotycz¹cych przeprowadzania sprawdzianu, egzaminu gimnazjalnego, egzaminu maturalnego lub egzaminu zawodowego, na skutek zastrze¿eñ, o których mowa w ust. 1, lub z urzêdu, dyrektor
komisji okrêgowej, w porozumieniu z dyrektorem Komisji Centralnej, mo¿e uniewa¿niæ dany sprawdzian albo egzamin i zarz¹dziæ jego ponowne przeprowadzenie. Uniewa¿nienie mo¿e nast¹piæ w stosunku do wszystkich uczniów
(s³uchaczy) albo absolwentów w danej szkole lub szko³ach, a tak¿e w stosunku
do poszczególnych uczniów (s³uchaczy) albo absolwentów.
4. W przypadku niemo¿noœci ustalenia wyników sprawdzianu, egzaminu gimnazjalnego, egzaminu maturalnego w czêœci pisemnej albo etapu pisemnego egzaminu zawodowego, z powodu zaginiêcia lub zniszczenia prac egzaminacyjnych,
dyrektor komisji okrêgowej, w porozumieniu z dyrektorem Komisji Centralnej,
uniewa¿nia sprawdzian albo egzamin danych uczniów (s³uchaczy) albo absolwentów i zarz¹dza jego ponowne przeprowadzenie.
5. W przypadku stwierdzenia podczas sprawdzania arkuszy egzaminacyjnych, niesamodzielnego rozwi¹zywania zadañ przez uczniów (s³uchaczy) albo absolwentów, dyrektor komisji okrêgowej, w porozumieniu z dyrektorem Komisji Centralnej,
uniewa¿nia sprawdzian albo egzamin tych uczniów (s³uchaczy) albo absolwentów i zarz¹dza jego ponowne przeprowadzenie.
6. Termin ponownego sprawdzianu albo egzaminu, o którym mowa w ust. 3-5,
ustala dyrektor Komisji Centralnej.
[...]
§ 120.
1. Egzamin maturalny przeprowadza siê pocz¹wszy od sesji wiosennej w roku
szkolnym 2004/2005 dla absolwentów szkó³ ponadgimnazjalnych.
62

Podobne dokumenty