Analiza zmiany polityki nale ności – metoda
Transkrypt
Analiza zmiany polityki nale ności – metoda
Koszt kredytu kupieckiego Koszt kredytu kupieckiego można zatem wyznaczyć z następującego wzoru: skonto 365 * 100 − skonto okres kredytowania − okres skonta s 365 kkk = * 100 − s ok − os kkk = kkk-koszt rezygnacji ze skonta w skali roku, os-okres skonta, ok-okres kredytowania Powyższy wzór stosuje się, jeżeli korzystanie z kredytu handlowego ma charakter niepowtarzalny (incydentalny). Rzeczywista wielkość kosztu rezygnacji ze skonta w przypadku cyklicznego korzystania z kredytu kupieckiego oblicza się ze wzoru: 365 kkkef = (1 + skonto ) ok −os − 1 100 − skonto kkkef - efektywny koszt rezygnacji ze skonta Analiza zmiany polityki należności – metoda porównania rachunku zysków i start Etapy: 1. Ustalenie kosztów utrzymania należności. KUN = DSO * ADS *V * i KUN – koszty utrzymania należności DSO – cykl inkasowania należności ADS – przeciętna wartość dziennej sprzedaży V – udział kosztów zmiennych w przychodach ze sprzedaży i – koszt kapitału finansującego należności 2. Ustalenie wartości upustów za płatność. Wartosc upustow = S * d *Uk S – wartość przychodów ze sprzedaży d – stopa upustu za płatność (skonto) Uk – udział w wartości sprzedaży klientów korzystających z opustów 3. Ustalenie i porównanie zysku operacyjnego przed i po wprowadzeniu nowych warunków polityki kredytowej. Zarządzanie zapasami Koszty zapasów: − Koszty zamówień, transportu i odbioru zapasów, − Koszty utrzymania zapasów, Koszty zamówień: TOC = F * N TOC = F ∗ S Q Gdzie: TOC –całkowite koszty zamówienia (Total Order Costs) F – średni stały koszt jednego zamówienia N – liczba zamówień w ciągu określonego czasu S – planowana wielkość sprzedaży Q – planowana wielkość jednej partii dostawy Koszty utrzymania zapasów obejmują: Koszty magazynowania Koszty utraconych korzyści (opportunity costs) z tytułu zamrożenia środków pieniężnych w zapasach (aktywach najmniej płynnych). Koszty utrzymania zapasów są proporcjonalne do wielkości dostaw (mniej dostaw – wyższe koszty). Całkowite koszty utrzymania zapasów wyznacza się ze wzoru: Cp = Kjm + P * i TCC = Cp * Q 2 Gdzie: Cp –koszt utrzymania jednostki zapasu, Kjm – koszt magazynowania jednostki zapasu, P – cena nabycia jednostki materiału i – przeciętna okresowa stopa procentowa rynku pieniężnego. TCC – całkowity koszt utrzymania zapasów (Total Carrying Costs) Całkowity koszt dostaw S Q TCI = TOC + TCC = * F + * Cp Q 2 Gdzie: TCI – całkowite koszty zapasów S – zapotrzebowanie na materiały w danym okresie Q – wielkość zamówienia F – stały koszt dostawy Cp – koszt utrzymania jednostki zapasu Model optymalnej wielkości zamówienia EOQ to taka wielkość zakupów materiałów i towarów, przy której całkowite koszty gospodarki zapasami (TIC) są najmniejsze tzn. suma kosztów zamówień i utrzymania zapasów jest minimalna. Funkcje kosztów zapasów i optymalna wielkość zamówienia 1200 Koszt zapasów 1000 Całkowite koszty zapasów 800 Koszt utrzymania zapasów 600 400 Koszt odnowienia zapasow 200 0 0 1000 2000 3000 4000 5000 6000 7000 8000 9000 10000 Wielkość zamówienia EOQ = 2* S * F i*P EOQ – optymalna wielkość zamówienia S – zapotrzebowanie na materiały w danym okresie F – stały koszt dostawy i - koszt alternatywny utrzymania zapasów P- cena jednostkowa nabycia materiału Znając EOQ można ustalić: Liczbę dostaw (zamówień) liczba dostaw = Czas utrzymania zapasu (częstotliwość dostaw) Koszty całkowite gospodarowania zapasami TIC EOQ = F * S EOQ czestotliwosc dostaw = 365 liczba dostaw S EOQ + Cp * EOQ 2 Zapas sygnalny – to taka ilość materiału lub towaru na magazynie przedsiębiorstwa, która wymusza zamówienia na kolejną partię towarów. AS=SS+t*DIT Gdzie: AS – zapas sygnalny (alarm stock), SS – zapas bezpieczeństwa (safety stocks), t - przeciętny czas jednej dostawy, DIT – przeciętne dzienne zapotrzebowanie na dany materiał lub towar.