Szanowna pogrążona w smutku Rodzino, przyjaciele, koleżanki i

Szanowna pogrążona w smutku Rodzino, przyjaciele, koleżanki i koledzy
Zgromadziliśmy się tutaj, aby pożegnać najdroższą żonę, mamę, siostrę, przyjaciółkę
i koleżankę śp. Małgorzatę, której śmierć okryła nas wielką żałobą i smutkiem.
Nawet stojąc tutaj, teraz, w tej chwili trudno nam uwierzyć, że jest to nasze ostatnie
spotkanie z Małgosią. Wciąż brzmią mi w uszach słowa wypowiadane podczas naszego
ostatniego spotkania, w piątek 2 września, gdy razem wychodziliśmy z pracy.
Pożegnaliśmy się tak jak zwykle, jakbyśmy mieli za kilka dni znowu się przywitać.
Myślę, że słowa wiersza ks. Jana Twardowskiego pomogą wyrazić to, o czym teraz
wszyscy myślimy:
"Odeszłaś cicho, bez słów pożegnania.
Tak jakbyś nie chciała, swym odejściem smucić...
tak jakbyś wierzyła w godzinę rozstania,
że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić"
Małgosia w roku 1980 ukończyła studia na Uniwersytecie Wrocławskim uzyskując dyplom
magistra pedagogiki specjalnej. Pierwszą pracę podjęła w Specjalnym Ośrodku Szkolno
Wychowawczym w Złotoryi. W latach 1980 – 1991 oraz 1994 – 2003 zajmowała tam
między innymi stanowisko wychowawczyni internatu, pedagoga szkolnego, nauczyciela
języka polskiego i nauczania początkowego, wicedyrektora ośrodka. W międzyczasie
w związku ze zmianą miejsca zamieszkania przez 3 lata pracowała jako nauczycielka
j. polskiego i zajęć rewalidacyjnych w Szkole Podstawowej Specjalnej w Żarach.
W związku z kolejną zmianą miejsca zamieszkania przed 13 laty związała się zawodowo
z Poradnią Psychologiczno – Pedagogiczną w Trzebnicy. Stale doskonaląc się w zawodzie,
w kolejnych latach pracy ukończyła studia podyplomowe w zakresie terapii pedagogicznej
oraz wczesnego wspomagania rozwoju dziecka. Byłą certyfikowanym Liderem zmian
w obszarze kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Prowadziła
szkolenia dla nauczycieli, pedagogów, psychologów i dyrektorów szkół i placówek
oświatowych. Poza diagnozą, poradnictwem i terapią indywidualną prowadziła zajęcia
doskonalące kompetencje wychowawcze rodziców, nauczycieli i specjalistów. Przez wiele
lat była zastępcą dyrektora Poradni. Współpracowała z Ośrodkiem Rozwoju Edukacji
w Warszawie, Jej prace były publikowane w banku dobrych praktyk. W zawodzie
nauczyciela – pedagoga, osiągnęła mistrzostwo uzyskując w roku 2003, stopień
nauczyciela dyplomowanego.
Była osobą o niespożytej energii. Nie było dla Niej rzeczy niemożliwych. Gdy w grę
wchodziło najlepiej pojęte dobro dziecka potrzebującego wsparcia i pomocy był gotowa
na wiele. Miała niezwykły dar zjednywania i zbliżania do siebie ludzi. Zawsze gotowa
służyć radą mniej doświadczonym koleżankom i kolegom, opiekunka studentów
odbywających praktyki pedagogiczne, nauczycieli stawiających pierwsze kroki
w zawodzie, koleżanek odbywających staże na kolejne stopnie awansu zawodowego.
Za wybitne osiągnięcia w pracy pedagogicznej była wielokrotnie wyróżniana nagrodami
dyrektora szkoły i dyrektora poradni, w roku 2001 otrzymała nagrodę specjalną Starosty
Powiatu Złotoryjskiego, za kilka dni z okazji Dnia Edukacji Narodowej miała otrzymać
nagrodę Starosty Powiatu Trzebnickiego.
Była odznaczona Honorową Odznaką Przyjaciół Harcerstwa.
Nigdy nie zapomnę pierwszego spotkania z Małgosią. Od pierwszej rozmowy nie miałem
wątpliwości, że spotkałem wyjątkowego, ciepłego człowieka, mądrego wiedzą
i doświadczeniem pedagoga, niezwykle życzliwą koleżankę. Zawsze odpowiedzialna,
sumienna, wymagająca przede wszystkim od siebie – wszyscy, starsi i młodsi
doświadczyliśmy Jej wielkiego serca.
Na pierwszym miejscu zawsze stawiała rodzinę. Bardzo emocjonalnie przeżywała
wszystkie sukcesy jedynej córki, z której zawsze była bardzo dumna. Czuła się
odpowiedzialna za rodzinę, uczniów, podopiecznych, wychowanków. Posiadała wielki dar
- potrafiła cierpliwie wysłuchać każdego, kto tego potrzebował.
Nikt z nas nie spodziewał się, że tak szybko Małgosiu od nas odejdziesz. Odczuwamy
nieustannie Twoją obecność w naszych myślach i sercach. W Poradni widoczne jest
i na zawsze pozostanie Twoje dzieło, duchowe i materialne.
Dziękujemy, że nieustannie pokazywałaś nam, co jest najważniejsze, choć jak mówiłaś
"w życiu nie zawsze jest tak, jak byśmy tego chcieli".
Małgosiu, postawą i wartościami szlifowałaś nasz stosunek do codziennej pracy, rozwoju
kompetencji i budowania relacji z dziećmi, młodzieżą, rodzicami, nauczycielami,
współpracownikami. Widzieliśmy w Tobie większą troskę o innych niż o siebie.
Z uśmiechem i spokojem rozpoczynałaś dzień, wspierałaś nas w radzeniu sobie
z osobistymi i zawodowymi dylematami, mobilizowałaś do stałego doskonalenia się.
Byłaś Człowiekiem wielkiego serca, przykładem mądrości, dobroci i skromności.
Byłaś Koleżanką pełną niezwykłej życzliwości, niezwykłych talentów, niezwykłego
poczucia humoru, miałaś dystans do świata i samej siebie.
Gosiu, będzie nam Ciebie bardzo brakowało, Twojego spokoju, cierpliwości, wiary
i oddania.
Pozostaniesz na zawsze w naszej pamięci jako wspaniały Pedagog, Mistrz
i Przyjaciel.
Zawsze zmierzałaś w górę, dotarłaś do Boga, chcemy wspólnie modlić się o radość życia
wiecznego dla Ciebie.
Żegnaj droga Małgosiu.