dr Marian Stefański, prof. WSEI

dr Marian Stefański, prof. WSEI
Prorektor WSEI ds. Studenckich i Współpracy
Urodził się 22 maja 1949 roku w Lublinie. Tutaj skończył szkołę podstawową
i liceum ogólnokształcące. Jako nastolatek miał wiele zainteresowań: sport,
archeologia, genetyka, ale wybrał studia ekonomiczne. W 1971 roku ukończył
Wydział Ekonomiczny UMCS w Lublinie pisząc pracę magisterską z
ekonometrii. Po studiach został asystentem na tym wydziale, gdzie prowadził
zajęcia dla studentów z przedmiotów o charakterze ogólnoekonomicznym.
W 1979 roku obronił pracę doktorską pt. Modelowa analiza intensywnych
czynników wzrostu w przedsiębiorstwie przemysłowym. Była to praca
z pogranicza ekonomii politycznej, metodologii nauk i ekonometrii. Zdobyła
III miejsce w konkursie na najlepsze prace doktorskie i habilitacyjne
przyznawane przez Prezesa GUS. Lata 80. to okres stracony dla działalności
naukowo-badawczej.
Po powrocie z zagranicznego prywatnego urlopu naukowego, który odbył
w latach 1988-1989, dostosował swoją działalność do temperamentu
i zainteresowań. Wraz z kolegami (m. in. dr M. Jarmuł i dr A. Lulek)
uczestniczył w tworzeniu Fundacji Rozwoju KUL, która powołała do życia
instytucję kształcącą menadżerów – Lubelską Szkołę Biznesu. Do 2001 roku
był tam wykładowcą na licencjonowanych przez Univercity of Central
Lancasire studiach Master of Business Administration. W 1991 roku został
fundatorem Fundacji OIC Poland, która dzisiaj jest właścicielem Wyższej
Szkoły Ekonomii i Innowacji. Także w 1991 roku utworzył i zorganizował
Delegaturę Ministerstwa Przekształceń Własnościowych w Lublinie. Następnie
w latach 1993-1996 zorganizował i był pierwszym dyrektorem Biura Inwestycji
Kapitałowych Banku Depozytowo-Kredytowego w Lublinie. Instytucja ta
współpracowała z Departamentem Kredytów Trudnych w restrukturyzacji
takich molochów państwowych, jak Huta Stalowa Wola, WSK PZL Mielec,
Autosan SA, Star Starachowice SA.
W rezultacie zdobytych dświadczeń, w 1996 roku, tj. w momencie przyznania
przez angielski Know-How Fund Bankowi Depozytowo-Kredytowemu SA
środków finansowych na dalszą restrukturyzację przedsiębiorstw ze
Wschodniej Polski, został organizatorem i prezesem pierwszego, i do dzisiaj
jedynego, regionalnego lubelskiego funduszu restrukturyzacyjnego typu
venture capital – Wschodniego Towarzystwa Inwestycyjnego Sp. z o.o. (WTI Sp.
z o.o.). Fundusz miał za zadanie wspierać finansowo i w formie doradztwa
przedsiębiorstwa z naszego regionu w okresie gwałtownych zmian
własnościowych i rynkowych. Jednocześnie prowadził działalność typową dla
firm kapitału podwyższonego ryzyka. Rezultatem wspomagania finansowego
takich inwestycji jest rozwój na naszym terenie Anica System SA, czy Zakładu
Ceramiki Budowlanej EkoKLINKIER.
W 1999 roku w wyniku wchłonięcia przez Bank Pekao SA Banku
Depozytowo-Kredytowego SA nastąpiła zmiana przedmiotu działania WTI Sp. z
o.o. Przedsiębiorstwo zaczęło świadczyć usługi faktoringowe. W okresie trzech
lat, tj. do 2001 roku, gdy był tam zatrudniony jako członek zarządu, spółka
stała się największym w Polsce przedsiębiorstwem faktoringowym. Warto
zauważyć, że wszyscy pracownicy Spółki to absolwenci KUL-u i UMCS w
Lublinie. Rekrutował pracowników spośród swoich najlepszych studentów.
Było to możliwe, ponieważ w tamtym okresie prowadził również zajęcia z
„Zarządzania finansami” na dwóch lubelskich uniwersytetach. Dzisiaj są oni
członkami zarządów lub prezesami w większości polskich firm świadczących
usługi faktoringu.
W 2001 „powracając do korzeni” został pracownikiem etatowym Fundacji OIC
Poland. W tym samym roku Fundacja powołała do życia Wyższą Szkołę
Ekonomii i Innowacji, gdzie został dziekanem Wydziału Ekonomii. Funkcję tę
sprawuje do dzisiaj. Prowadzi zajęcia z mikroekonomii i przedmiotów
związanych z zarządzaniem finansami. Jego pozadydaktyczna aktywność to
działalność naukowa i angażowanie się w rozwój Lublina i regionu we
wszystkich możliwych formach. Lubelszczyzna i Lublin to jego „małe
ojczyzny”, których dzisiejsza sytuacja ekonomiczna i społeczna bardzo go
niepokoi. Z tego względu w latach 2007-2008 roku był członkiem zespołu,
który przygotował powstanie Specjalnej Strefy Ekonomicznej Euro-Park
Mielec, Oddział w Lublinie. Dzisiaj poszukuje możliwości utworzenia
regionalnej firmy typu venture capital, która wspierałaby finansowo
i doradzałaby tworzonym przedsiębiorstwom wysokich technologii.
W działalności naukowej od kilku lat koncentruje się na tematyce rozwoju
regionalnego. Z tego względu Wydział Ekonomii WSEI w Lublinie organizuje
wieloletni projekt badawczy dotyczący rozwoju Polski Wschodniej pod
angielską nazwą „The Lublin Project”. Prace badawcze poświęcone barierom i
stymulatorom rozwoju lokalnego i regionalnego realizowane są we współpracy
z wieloma uczelniami z Polski Wschodniej a także we współpracy z Polska
Akademią Nauk, Uniwersytetem Warszawskim, SGH a także z uczelniami z
Ukrainy i przedstawicielami życia gospodarczego z Izraela. Rezultatem
tegorocznej konferencji poświęconej wyżej wymienionej tematyce są cztery
tomy o łącznej wielkości 1000 stron, wydane w języku polskim i angielskim.
„The Lublin Project” będzie kontynuowany przy współudziale uczonych z
Włoch, Niemiec i Francji.
Jego osobisty dorobek naukowy to około 30 pozycji poświęconych sektorowi
MŚP oraz problematyce rozwoju regionalnego. Hobby, to spośród wielu innych,
ale najbardziej ukochane, żeglarstwo w dosyć specyficznej formie. Jest to
prowadzenie łódki regatowej „Latającego Holendra”. Co to znaczy ,wie każdy,
kto choć raz obserwował lub żeglował na FD.