Nowe przygody dzieci z Bullerbyn autorka: Justyna

Nowe przygody dzieci z Bullerbyn
autorka: Justyna Kuczmierowska
Lissa wraz z dwójką braci Lassem i Bossem oraz rodzicami mieszkają w środkowej zagrodzie.
Po sąsiedzku w północnej zagrodzie mieszkają siostry Britta i Anna wraz z rodzicami i
dziadkiem oraz w trzeciej – południowej zagrodzie mieszka rodzina z Ollem i małą Kerstin
oraz psem Stifem. Dzieci zakończyły właśnie pełne przygód wakacje. Przyszedł czas na
powrót do szkoły. Dni wypełnią dzieciom wspólne chodzenie do szkoły i nauka, ale też
zabawy i obowiązki, wspólne radości, ale i pokonywanie swoich słabości, ekscytujące chwile
związane ze zmienianiem się pór roku, z nadejściem jesieni, a potem kolejno zimy wraz z
wyczekiwanym śniegiem i Świętami Bożego Narodzenia, Nowym Rokiem oraz wiosny i
Świętami Wielkanocnymi.
Główne wątki poruszane w filmie:
- Stosunek dzieci do szkoły – „To dobra szkoła, gdy po wakacjach spotyka się tam z
przyjaciółmi” - tak o szkole opowiada Lissa. W pierwszej zaś części Dzieci z Bullerbyn
początek filmu był zaś analogiczny „To dobra szkoła, gdy zamykają ją na wakacje”. No to
jak, czy dzieci z Bullerbyn lubiły swoją szkołę? Warto o tym porozmawiać z młodymi
widzami. Czy to była fajna szkoła? Co było w niej fajnego? Bohaterowie filmu bardzo
lubili swoją panią, w szkole się dużo śmiali, uczyli ciekawych rzeczy, mieli okazję do
żartów, bardzo szanowali swoją Panią mówiąc jej zawsze dzień dobry, do widzenia,
dziękuję. Od przykładu filmowego można płynnie przejść do odczuć dzieci w stosunku do
ich szkoły, do tego, czy i dlaczego lubią/nie lubią uczęszczać do szkoły. Warto tą dyskusją
pokazać, że każda szkoła wiąże się z wieloma fajnymi możliwościami (bycia z przyjaciółmi,
kolegami i koleżankami, możliwością poznania ciekawych rzeczy, uczenia się świata,
bycia w relacji z panią, wspólnych wypraw do szkoły i ze szkoły), ale czasami też tak jak i
w filmie życie wymaga wyrzeczeń (gdy trzeba było się rano zbudzić, iść do szkoły lub
wracać z niej w czasie brzydkiej pogody, śnieżnej zamieci, gdy trzeba do niej iść, a się nie
chce). Dzieci z Bullerbyn wspierały się wzajemnie w pokonywaniu szkolnych trudności
poprzez wspólne, pełne różnych pomysłów pokonywanie trasy do niej, poprzez czekanie
na przerwy Świąteczne, wypatrywanie śniegu, potem oznak wiosny.
- Codzienne obowiązki – dzieci z Bullerbyn są często proszone przez dorosłych o pomoc w
wypełnieniu różnych obowiązków. Pamiętacie jakie zadania były im zlecane? Zrywanie
żurawiny, mielenie mięsa, grabienie siana, ścinanie choinek, robienie kiełbas, palenie liści
i suchych traw po zimie, karmienie zwierząt w zagrodzie, opiekowanie się małą Kersten,
przygotowywanie ozdób świątecznych, pierniczków, ozdabianie choinki, czytanie
dziadziusiowi gazety. Czasami obowiązki bywają nużące, męczące, ponad dziecięce siły i
możliwości, wiążą się z pokonywaniem swojej niechęci, obaw.
Jakie Wy - dzieci macie obowiązki? I jakie macie sposoby na pokonywanie niechęci,
znużenia? Na radzenie sobie z trudnymi wyzwaniami? Jakie było najtrudniejsze
wyzwanie, któremu musieliście sprostać?
- Radości dnia codziennego – dzieci z Bullerbyn potrafiły również bardzo się cieszyć z
wielu rzeczy. Radość sprawiały im zmieniające się pory roku. Jesienią rzucały się liśćmi,
zimą bawiły na śniegu, jeździły na łyżwach i kuligiem, aktywnie uczestniczyły w
przygotowaniach do Świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku, zgodnie z tradycją lały
ołów, a wraz z nadejściem wiosny czerpały dużo radości z budzącej się do życia przyrody
– z kwiatów, żab, rodzących się jagniąt a także Świąt Wielkanocnych. Dzieci uwielbiały
także się wspólnie bawić, robić sobie psikusy. Radości dnia codziennego są bardzo ważne,
bo dodają nam siły i energii, bo nas wspierają i rozwijają. Są jak paliwo tankowane do
samochodu. Można poprosić dzieci, aby opowiedziały, jakie radości są dla nich ważne i
przygotować się na dyskusję, która może pójść w kierunku nadmiernego korzystania z
komputerów, tabletów i telefonów komórkowych tak, by wskazać zagrożenia płynące z
takiego rodzaju aktywności.
- Odwaga vs brawura – Lasse – jeden z bohaterów filmowych jest chłopcem o wielu
licznych pomysłach i talentach. Lubi robić innym psikusy i sobie żartować. Czasami jego
odwaga bywa wielkim wsparciem i pomocą (tak jak w przypadku nocnego wyrwania zęba
Ollemu) a czasami bywa niebezpieczna (tak jak w przypadku jazdy wokół przerębli na
jeziorze, co skończyło się niebezpieczną kąpielą w lodowatej wodzi). Jak myślicie
dlaczego Lasse jeździł wokół przerębli? Czy warto być odważnym? Jak przy tym zadbać o
własne bezpieczeństwo?
- Kim jestem? – w filmie mamy wielu ciekawych bohaterów. Stanowi to wspaniałą okazję
do zadania dzieciom pytania, który bohater był im najbliższy/najważniejszy i dlaczego?
Dzięki temu dzieci będą miały okazję do lepszego poznania samych siebie, a
rodzice/nauczyciele do lepszego poznania swoich rozmówców.
Literatura polecana:
- „Felek i Tola” Sylwia Vanden Heede