Słowa „Kopt” i „Egipcjanin” mają identyczne znaczenie i oba

Słowa „Kopt” i „Egipcjanin” mają identyczne znaczenie i oba
wywodzą się z greckiego słowa Αἰγύπτος, którego Grecy używali na
określenie zarówno Nilu, jak i Egiptu. Słowo to jest z kolei fonetycznym zniekształceniem staro-egipskiej nazwy Memfis: Hut-kaPtah. Z rdzenia słowa greckiego w języku arabskim utworzono
formy Qibt lub Gypt, w językach europejskich zaś współczesne
terminy „Egipt” i „Kopt” (według pierwotnej wymowy koptyjskiej
„Keft” lub „Kepto”).
Inna tradycja zgodnie z arabskimi i innymi semickimi źródłami
wywodzi wspomniane terminy od imienia Kuftaima, syna
Misraima i wnuka Noego, który pierwszy osiedlił się w dolinie Nilu
i którego imię nosi stare miasto Quft (Guft) w pobliżu Teb, starożytnej stolicy Egiptu.
Arabowie zwali Egipt Dar al-Qibt (Dom Koptów), a ponieważ
mieszkańcy tego kraju byli chrześcijanami, słowa „koptyjski”
i „chrześcijański” były traktowane przez nich jako wymienne.
Niemniej jednak trzeba pamiętać, że pierwotnie nazwa „Kopt” nie
dotyczy religii i słowo „koptyjski” powinno być uważane za synonim słowa „egipski”.
Kościół koptyjski należy więc określać jako Kościół egipski.
Pod względem etnicznym Koptowie nie są ani Semitami, ani Chamitami, ale rasą śródziemnomorską. Uważa się ich za potomków
starożytnych Egipcjan; starano się nawet wykazać ich podobieństwo do tych pradawnych mieszkańców doliny Nilu. Jakakolwiek
byłaby prawda, jest rzeczą pewną, że religia powstrzymywała ich
od mieszania się z kolejnymi falami najeźdźców innej wiary. Dlatego czystość rasy koptyjskiej nie jest tylko legendą. Religia była
czynnikiem cementującym koptyjską społeczność, a prawowierność określała zarówno sposób życia, jak i kultu.
Zazwyczaj Koptowie skupiali się w swoich wsiach lub tych samych dzielnicach miast; tak było aż do końca XVIII w. Zaranie
współczesnej demokracji w ubiegłym stuleciu przyniosło ze sobą
nadanie Koptom równych praw, w wyniku czego odseparowywanie się przestało mieć znaczenie. Obecnie mieszkają oni wszędzie
obok sąsiadów muzułmanów i oficjalnie nie są dyskryminowani
ani politycznie, ani rasowo, choć nie zawsze jest to prawdziwe.
Korzystają z wolności religijnej, a ilość kościołów koptyjskich
w Egipcie wciąż się zwiększa. Koptowie przetrwali jako grupa religijna, całkowicie zintegrowana, w ramach państwowych narodu
egipskiego, dzieląc przywileje i obowiązki wszystkich jego obywateli, niezależnie od wiary czy wyznania.