Kliknij na link, aby przeczytać niektóre ulubione wierszy naszej Moniki

Moje pytania
Jest zimno. Dlaczego akurat w tej chwili? Dlaczego nie ma tu nikogo?
Cztery puste ściany i ja sama. Ciemność ogarnia ten pokój, lecz nie boję się, bo wiem,
że na tym życiu się nie kończy.
Idę więc dalej, nie pałam zbytnio gniewem, lecz smutno mi samej.
Patrzę w niebo, jest piękne, lecz czemu nie ma na nim tylu gwiazd jak kiedyś?
Ciemność ogarnia mój świat. Ale choć raz chcę spojrzeć w te oczy, które kiedyś miałam.
Choć ten ostatni raz zobaczyć je przepełnione miłością i tęsknotą.
***
Sen
Jest pieśń ,a nie ma muzyki, są nuty, a nie ma śpiewnika, są godziny, a nie ma czasu,
są ludzie, zwierzęta, rośliny…
Jest wszystko, lecz klucz jest tylko jeden i wszystko zamyka.
To co teraz jest znika za białą mgłą, nie widać już nic i zostajemy sami pomiędzy
czterema ścianami.
Mgła nie ustaje, serce coraz szybciej bije, co się dzieje?
Pytanie pada, lecz nikt już nie odpowiada, lekki powiew wiatru unosi włosy w górę
po skórze przechodzi dreszczyk emocji, a w oczach szklą się łzy.
Nic już nie powiem, uciekam myślami w przeszłość.
Czas , aby zacząć życie, jeszcze raz ułożyć je i nie poddawać się.
Moje oczy zamknęły się, rytm serca spowolnił, łzy ustały, mgła zniknęła,
I obudziłam się z tego szalonego snu.
***
Ile znaczeń w życiu ma miłość?
Ile można dla niej wycierpieć i kochać mimo wszystko nadal?
Miłość to nie jest zwykłe słowo bez żadnej wartości.
Miłość to najcenniejszy dar, jaki mamy,z którego trzeba korzystać i nadal się uczyć.
Jej żar ogrzewa nasze serca i płonie, miłość jest nieugięta.
Nie możemy się poddawać, musimy o nią walczyć.
Miłości rozświetla nasze serca jak miliony gwiazd.
***
Pokonać zimę
Patrzę w dal i widzę tylko Ciebie.
Na szybie wyrysowane mroźne twoje imię...
Granice mórz i oceanów dzielą nas, lecz wiem, że kiedyś na pewno spotkamy się.
Ostatnie sny to wskazówki, żeby odnaleźć czas.
Daj mi znak, którędy iść, zniosę każdy ból i krzyk, ale i tak nie poddam się.
Oszukam przeznaczenie ,złamię każde prawo, zatrzymam Ciebie.
***
Choć wpatrzone oczy w niebo, obraz znika.
Nie powiem na razie , co się wtedy stało, muszę uciekać w cień.
Muzyka wpływa do krwi, lecz trudno bez niej żyć, uzależnieni nic nie możemy z tym zrobić.
Każdy jej dźwięk i siła uderzenia kieruje krokiem mojego życia, podtrzymuje moje serce nad tym
ciężkim kamieniem, ale kiedy ból i tęsknota pukają do drzwi, znów zaczynam od zera i znów staję
się nikim.
Na ziemi mieszkają miliony ludzi, ale coś ich zawsze różni, są inni, mają inne usposobienie i
poglądy, nikt nie może być taki sam, zawsze znajdzie się jakieś „ale” i zawsze zastanawiają się nad
pytaniem o sens życia.
Może i żyjemy, i jesteśmy, ale czy zawsze uśmiechnięci?
Ludzi smutnych i zagubionych można porównać do posągu, który ma usta, uszy, nogi i ręce.
Lecz czemu nie mówi, nie słyszy, nie chodzi i nie rusza rękoma?
Dlaczego nie chce wyrwać się ze swojej plątaniny?
Ożyć, na nowo się urodzić, zacząć wszystko od nowa?
Nadać kolor swojemu życiu, bez szarości, smutku ?
Nieraz próbujemy rzucić się w głęboki i niezatapialny sen, gdzie dla marzeń
i wyobraźni miejsca nie ma. Zasnąć i zapomnieć, że się żyje.
Że w jednej chwili muzyka umilkła.
***
Nie wiem
Dlaczego? Wiele ludzi zadaje takie pytanie, kiedy rodzi się zło na świecie
i umiera wiele dusz.
Rozpaczają, tęsknią, wspominają.
W niektórych sercach rodzi się bunt, sami rezygnują z życia lub zamykają się w swoim świecie,
gdzie nie ma żywego słowa, zostają pomiędzy z dala od wszystkich, nie odczuwają tego bólu
w pełni.
Z każdym kolejnym dniem zamykają się przed światem!
Nie chcą walczyć o siebie, czują się za słabi, lecz kiedy nadejdzie wreszcie pora, staną się sobą,
otworzą oczy i zaczną wszystko od nowa.
***
Godziny , minuty i dni
Szalenie dzień za dniem ucieka, godziny, minuty, sekundy...
Bezchmurne niebo pełne gwiazd i szum głębi oceanu wybudza nas ze snu.
Uśmiech, miłe spojrzenie i już można inaczej dzień zaczynać.
Pomocna dłoń i miękkie serce z uczuciem pcha nas w dal, aby pomóc w tych ciężkich dniach.
Muzyka, taniec, piękne i szczęśliwe chwile tkwią w naszym sercu i już na zawsze tam pozostają.
Poeta otwiera swą duszę nawet w chwilach, kiedy jest najgorzej, on widzi świat w każdym
znaczeniu tego słowa, dla niego wiersz to nie zabawa, lecz wspaniały dar, jaki kiedykolwiek mógł
dostać.
Monika Olechno – „Mona”