Komunikacja wspomagająca i alternatywna – mity i fakty

Komunikacja wspomagająca
i alternatywna – mity i fakty
1. Wprowadzenie gestów, bądź symboli spowoduje zahamowanie mowy.
MIT
Wprowadzając dziecku symbole lub gesty umożliwiamy mu podstawową
komunikację, a następnie o ile jest to możliwe, przejście do pełniejszego systemu
komunikacji, jakim jest mowa. Nie wywołamy mowy lub komunikacji jeśli będziemy
naciskać, przymuszać, przykręcać śrubę. Osoba niemówiąca musi zrozumieć po co
jest komunikacja, jakie korzyści ona przynosi, jaką radość daje, a aby to uzyskać
często musi „odpocząć” od naciskania na mowę artykułowaną.
Metody AAC wspomagają mowę, nigdy jej nie hamują!
2. Ale ja świetnie rozumiem moje dziecko
MIT
Rezygnując z uczenia niemówiącej osoby jak ma komunikować swoje myśli za
pomocą symboli lub gestów, uczymy ją bierności, tego że będziemy czytać jej w
myślach, domyślać się i zgadywać.
3. Nie należy mieszać różnych metod AAC
MIT
Dobór metody zależy od indywidualnych możliwości ucznia. Możemy wprowadzać
dziecku np. symbole PCS w połączeniu z gestami. Jednakże błędem jest kiedy
wymagamy od dziecka aby dane pojęcie jednocześnie pokazywało gestem i
wskazywało na symbol. Ucząc wyrażania danego słowa określamy czy będzie to
wykonywane za pomocą gestu lub symbolu. Następnie taką informację muszą
posiadać wszystkie osoby mające kontakt z osobą używającą AAC aby zapewnić
spójność pracy i odpowiednie tempo nabywania języka.
4. Każde dziecko niemówiące jest przygotowane do wprowadzenia komunikacji
wspomagającej bądź alternatywnej
MIT
Istnieją pewne umiejętności, które dziecko powinno posiadać, zanim wprowadzimy
mu komunikację wspomagającą. Dziecko gotowe do używania wspomagających
sposobów porozumiewania się potrafi uczestniczyć w dialogu, zna swoją moc
sprawczą, potrafi świadomie wybrać jeden spośród dwóch elementów, potrafi
wskazać to, co wybrało, potrafi adekwatnie i konsekwentnie sygnalizować tak lub nie,
rozumie język na poziomie co najmniej podstawowym i potrafi oznaczać elementy
rzeczywistości oraz zastępować je symbolami, ma percepcyjne i ruchowe możliwości
wystarczające do korzystania z gestów lub symboli graficznych.
Jeżeli któryś z podanych wyżej warunków nie jest spełniony – trzeba zaplanować
pracę tak, by dziecko mogło wyrównać lub skompensować braki.
Nie wprowadzamy symboli dzieciom, które potrzebują edukacji na bardziej
podstawowym, przedsymbolicznym poziomie: kształtowania świadomości siebie,
uczenia znaczenia własnych sygnałów, stymulacji sensomotorycznej, oswajania się z
przedmiotami itp.