D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa

Sygn. akt VII U 1067/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 września 2016 r.
Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSO Lucyna Łaciak
Protokolant: protokolant sądowy Małgorzata Nakielska
po rozpoznaniu w dniu 28 września 2016 r. w Warszawie
sprawy J. B.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy
z udziałem
na skutek odwołania J. B.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.
z dnia 24 kwietnia 2014 r. znak: (...)
zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu J. B. prawo do renty z tytułu częściowej
niezdolności do pracy od dnia 1 marca 2014 roku do dnia 30 września 2018 roku.
UZASADNIENIE
J. B. w dniu 6 maja 2014 r. złożył odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.
do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga
w Warszawie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 24 kwietnia 2014 r., znak: (...) wnosząc o jej zmianę poprzez jej
uchylenie w zakresie odmowy przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1 marca 2014 r. wraz
z ustawowymi odsetkami. Odwołujący podniósł, że jego aktualny stan zdrowia uniemożliwia mu podjęcie pracy
zarobkowej ( k. 2-3 a. s.).
Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 3 czerwca 2014 r. wniósł o jego
oddalenie na podstawie art. 47714 § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że w toku postępowania ubezpieczony został
ostatecznie skierowany na badanie do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 15 kwietnia 2014 r.
nie uznała go za niezdolnego pracy. W oparciu o powyższe, Oddział zaskarżoną decyzją
z dnia 24 kwietnia 2014 r. odmówił odwołującemu prawa do przedmiotowego świadczenia
(k. 5 a. s.).
Sąd w postanowieniu z dnia 9 czerwca 2014 r. dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów
ortopedy, pulmonologa i neurologa celem ustalenia,
czy wnioskodawca utracił zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje
odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, czy jest
to niezdolność częściowa lub całkowita, jeżeli tak, to na jaki okres, ze szczególnym wskazaniem, jaka jest data
początkowa tej niezdolności (k. 8 a. s.).
Odwołujący w piśmie procesowym z dnia 5 marca 2015 r. wniósł o powołanie innego biegłego sądowego lekarza
z zakresu ortopedii i traumatologii celem orzeczenia o stanie jego zdrowia po uwzględnieniu pełnej dokumentacji
lekarskiej i okoliczności przebycia przez niego trzech operacji kręgosłupa, w tym jednej po wycieku płynu rdzeniowomózgowego. Ubezpieczony wskazał, że wydana przez ww. biegłego sądowego opinia jest niepełna,
nie analizuje lekarskich przyczyn, jakie posłużyły biegłemu do wyciągnięcia wniosków,
a nadto pozostaje sprzeczna z dokumentami (k. 78-79 a. s.).
Sąd w protokole rozprawy z dnia 10 marca 2015 r. dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego sądowego z zakresu
ortopedii w związku z przedstawieniem przez odwołującego nowej dokumentacji medycznej (k. 84 a. s.).
W piśmie procesowym z dnia 12 czerwca 2015 r. odwołujący stwierdził, że opinia lekarska, w oparciu o którą
odmówiono mu renty z tytułu niezdolności do pracy, została sporządzona z naruszeniem podstawowych zasad
należytej staranności oraz rzetelności. Ubezpieczony wskazał, że kardynalne błędy są zawarte również w orzeczeniu
Komisji Lekarskiej ZUS. Ubezpieczony stwierdził, że opinie sporządzone przez biegłych sądowych pulmonologa i
neurologa mogą mieć jedynie charakter pomocniczy. Natomiast opinia biegłego sądowego ortopedy, w ocenie J. B.
nadal jest niepełna, niedokładna
i sporządzona bez należytej staranności. Do pisma procesowego odwołujący wniósł
o przeprowadzenie dowodu z karty informacyjnej z leczenia szpitalnego z dnia 16 czerwca 2014 r. i z dnia 4 sierpnia
2014 r., z wyniku badania rezonansem magnetycznym odcinka L-S kręgosłupa wykonanego w dniu 15 stycznia 2014
r., z wyniku badania tomografem komputerowym miednicy wykonanego w dniu 8 stycznia 2014 r., z zaświadczenia o
stanie zdrowia z dnia 3 lutego 2015 r. i z dnia 25 lutego 2015 r., skierowania do szpitala z dnia
23 stycznia 2014 r., druku zapisu do kolejki wystawionego w dniu 11 marca 2014 r.
oraz o przeprowadzenie opinii z orzeczenia lekarskiego wydanego w dniu 9 marca 2015 r. przez lekarza J. R. (k. 126-136
a. s.).
Sąd w postanowieniu zawartym w protokole rozprawy z dnia 10 lipca 2015 r. dopuścił dowód z opinii łącznej biegłego
ortopedy z wyjątkiem J. S. oraz specjalisty medycyny pracy celem ustalenia, czy odwołujący odzyskał zdolność do
wykonywania pracy po dniu 28 lutego 2014 r., a jeżeli nie, to czy jest nadal całkowicie lub częściowo niezdolny do
pracy, a jeżeli tak, to jaka jest długość jej trwania (k. 156 a. s.).
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
J. B. w dniu 13 kwietnia 2012 r. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniosek o rentę z tytułu
niezdolności do pracy
(k. 1 a. r.).
Odwołujący decyzją wydaną przez organ rentowy z dnia 31 maja 2012 r. miał przyznane prawo do renty z tytułu
niezdolności do pracy, które było systematycznie przedłużane decyzjami z dnia 22 stycznia 2013 r. i z dnia 20 sierpnia
2013 r. do dnia
28 lutego 2014 r. (k. 29, 50 i 56 a. r.).
Ubezpieczony w dniu 10 lutego 2014 r. złożył kolejny wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności
do pracy (k. 60 a. r.).
Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 21 lutego 2014 r. odwołujący został uznany za zdolnego do pracy (k. 64
a. r.).
Od powyższego orzeczenia ubezpieczony złożył sprzeciw w dniu 10 marca 2014 r.
(k. 66 a. r.).
Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 15 kwietnia 2014 r. podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika ZUS,
uznając badanego za zdolnego do pracy (k. 70 a. e.).
Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wydał decyzję z dnia
24 kwietnia 2014 r., znak: (...), którą odmówił odwołującemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia
1 marca 2014 r. Organ rentowy stwierdził, że zgodnie z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 15 kwietnia 2014
r. ubezpieczony nie spełnił przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż jest osobą zdolną do pracy (k. 71 a. r.).
W oparciu o sporządzone przez niezależnych biegłych opinie sądowe zgodnie
z dopuszczonym dowodem z urzędu, Sąd ustalił, że u odwołującego rozpoznano:
- w zakresie pulmonologicznym przewlekłą obturacyjną chorobę płuc bez istotnego upośledzenia wentylacji u palacza
tytoniu, przebytą prawostronną samoistną odmę opłucnową w 2001 r. i rozsiane zmiany drobno guzkowe w płucach
w trakcie obserwacji. Fizykalnie
nie stwierdzono w zakresie układu oddechowego odchyleń od stanu prawidłowego.
Na podstawie całości obrazu brak jest podstaw do stwierdzenia przynajmniej częściowej niezdolności do pracy
zarobkowej z przyczyn pneumonologicznych obecnie i w przyszłości (opinia biegłego sądowego R. C., k. 25 a. s.);
- w zakresie neurologicznym przewlekły zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego
w przebiegu choroby zwyrodnieniowej i dyskopatii bez istotnych powikłań neurologicznych oraz stan po operacji
z powodu obustronnej ciasnoty kanału kręgowego L4/L5, następnie płynotoku w 2014 r. Odwołujący nie jest
osobą niezdolną do pracy z przyczyn neurologicznych. W aktualnym badaniu ubezpieczony prezentował logiczny
kontakt, prawidłową orientację auto- i allopsychiczną. Nie stwierdzono niedowładów, obecności istotnych objawów
ubytkowych, korzeniowych, zespołu piramidowego ani patologicznych. Przebyte leczenie operacyjne i rehabilitacyjne
pozwoliło na uzyskanie poprawy stanu zdrowia w postaci wycofania się objawów korzeniowych. Stwierdzone
schorzenia w okresach zaostrzeń dolegliwości mogą wymagać leczenia i rehabilitacji w ramach czasowej niezdolności
do pracy (opinia biegłego sądowego B. A., k. 41-42 a. s.);
- w zakresie ortopedycznym chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną kręgosłupa C i L-S
z kręgozmykiem L5-S1, po leczeniu operacyjnym w 2012 r. discektomię L4, powikłania płynotokiem z powodu
obustronnego wąskiego kanału kręgowego z zespołem bólowym
w 2014 r., (...) z łagodną obturacją, liczne guzki w płucach bez progresji zmian, początkowe zmiany zwyrodnieniowe
stawów biodrowych oraz przebytą samoistną odmę opłucnową prawostronną w 2001 r. Jednak aktualny stopień
zaawansowania schorzeń narządu ruchu i tarczycy nie daje podstawy do uznania badanego za przynajmniej częściowo
niezdolnego do pracy. W zaświadczeniu lekarskim z dnia 25 lutego 2015 r. specjalista rehabilitacji, nie podając na jakiej
podstawie, rozpoznała ciasnotę kanału kręgowego. Wypełnienie tego druku wskazane jest jedynie przez odwołującego
bez opierania się
o niepodważalne badanie pacjenta i badania dodatkowe, których nie zamieszczono w druku (opinia główna i
uzupełniająca biegłego sądowego J. S., k. 67 i 100 a. s.);
- w zakresie ortopedycznym dyskopatię kręgosłupa lędźwiowego po trzykrotnym leczeniu operacyjnym z
upośledzeniem sprawności i z objawami zespołu bólowego, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa bez
następstw neurologicznych, stan
po dwukrotnej operacji z powodu wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego z plastyką ubytku opony w 2014 r., wczesne
zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, rozsiane drobne guzkowe zmiany
w płucach do obserwacji, przebytą samoistną odmę opłucnową i przepuklinę do rozworu przełykowego. Analiza
przedstawionej dokumentacji, zebrany wywiad oraz przeprowadzone badanie pozwalają stwierdzić, że badany nadal
jest częściowo niezdolny do pracy od dnia 1 marca 2014 r.
do dnia 30 września 2018 r. z powodu dysfunkcji kręgosłupa w przebiegu dyskopatii lędźwiowej i zespołu bólowego.
Po operacji w marcu 2012 r. wystąpiły u ubezpieczonego objawy przepukliny nawrotowej i konieczne było ponowne
leczenie operacyjne poprzez dekompresję wykonaną w czerwcu 2014 r. Pomiędzy operacjami J. B.
nie odzyskał zdolności do pracy. Po drugiej operacji nastąpiło powikłanie w postaci wycieku płynu mózgowordzeniowego, co wymagało reoperacji, po której stał się częściowo niezdolny do pracy na okres roku nadal.
Utrzymujące się objawy zespołu bólowego i upośledzenie sprawności uzasadniało uznanie dalszej częściowej
niezdolności do pracy. Natomiast
od marca 2015 r. ubezpieczony ma orzeczoną częściową niezdolność do pracy przez organ rentowy (opinia biegłego
sądowego M. G., k. 172-173 i 234-235 a. s.);
- w zakresie medycyny pracy zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego bez objawów
drażnienia korzeni nerwowych, stan po dwukrotnej operacji
z powodu zespołu wąskiego kanału kręgowego L4/L5, stan po operacji z powodu wycieku płynu mózgowordzeniowego z plastyką ubytku opony w 2014 r., wczesne zmiany zwyrodnieniowe obu stawów biodrowych, przewlekłą
obturacyjną chorobę płuc, rozsiane drobno guzkowe zmiany w płucach w trakcie obserwacji, przebytą samoistną
prawostronną odmę opłucnową oraz przepuklinę rozworu przełykowego przepony. Badaniem fizykalnym układu
kostno-stawowego stwierdzono nieznacznie ograniczoną ruchomość kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i niewielkie
ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego bez objawów drażnienia korzeni nerwowych i bez objawów ubytkowych.
Odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy od dnia 1 marca 2014 r. do dnia 30 września 2015 r. (opinia biegłego
sądowego K. Z., k. 226-227 a. s.).
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy oraz na podstawie
dokumentów zgromadzonych w aktach rentowych odwołującego. Autentyczność zgromadzonych dokumentów nie
była kwestionowana przez żadną ze stron, dlatego Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy. W ocenie
Sądu opinie biegłych sądowych lekarzy specjalistów są wiarygodnym dowodem w sprawie, gdyż wydane zostały w
oparciu o obiektywne wyniki badań ubezpieczonego oraz o bezpośrednie badania przez lekarzy. Jednakże Sąd nie wziął
pod uwagę wniosków płynących ze wszystkich opinii biegłych sądowych. Sąd uznał za przekonywujące opinie biegłych
sądowych z zakresu medycyny pracy i ortopedii sporządzone przez K. Z. i M. G., co do uznania ubezpieczonego za
częściowo niezdolnego do pracy. Wyżej wymienione opinie były ze sobą spójne w zakresie orzeczenia o częściowej
niezdolności
do pracy w okresie od dnia 1 marca 2014 r. do dnia 30 września 2015 r. i korespondowały wzajemnie oraz z całością
materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie. Zatem Sąd
nie uznał za własne wniosków zawartych w opiniach biegłych sądowych R. C., B. A. i J. S.. Sąd nie wziął pod
uwagę treści biegłych sądowych o innych specjalizacjach niż ortopedyczne, tj. B. A. i J. S., gdyż ubezpieczony
w głównej mierze zmagał się ze zmianami zwyrodnieniowo-dyskopatycznymi kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego,
wczesnymi zmianami zwyrodnieniowymi obu stawów biodrowych, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, przebytą
samoistną prawostronną odmę opłucnową oraz przepukliną rozworu przełykowego przepony. Choroby te okazały
się być schorzeniami najistotniejszymi dla ustalenia prawidłowego stanu zdrowia ubezpieczonego na dzień wydania
zaskarżonej decyzji. Sąd również nie uznał opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii J. S., ponieważ stała ona w
opozycji
do treści opinii biegłych sądowych M. G. i K. Z., które to pozostają w zgodzie z pozostałym materiałem dowodowym.
Sąd również nie uznał łącznej opinii biegłych z zakresu medycyny pracy i ortopedii, gdyż na przedmiotowej opinii
brak było podpisu K. Z..
Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał zgromadzony materiał dowodowy
za wystarczający do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie J. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
II Oddział w W. z dnia 24 kwietnia 2014 r., znak: (...) odmawiającej prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności
do pracy, jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie.
W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2015 poz. 748 j. t.) zwana dalej ,,ustawą’’ renta z tytułu niezdolności do
pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:
1. jest niezdolny do pracy;
2. ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;
3. niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18
miesięcy od ustania tych okresów.
W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, iż odwołujący cierpiał z powodu wielu schorzeń natury
pulmonologicznym, neurologicznym i ortopedycznym. Jednakże
w niniejszej sprawie ubezpieczony leczył się w związku ze zmianami zwyrodnieniowo-dyskopatycznymi kręgosłupa
lędźwiowo-krzyżowego, wczesnymi zmianami zwyrodnieniowymi obu stawów biodrowych, przewlekłą obturacyjną
chorobę płuc, przebytą samoistną prawostronną odmą opłucnową oraz przepukliną rozworu przełykowego przepony.
Sąd doszedł do przekonania, że ww. choroby z punktu widzenia medycznego oddziałują najbardziej na ogólny stan
zdrowia odwołującego, a co za tym idzie należało uznać
w niniejszej sprawie za najbardziej wartościowe opinie biegłych sądowych z zakresu ortopedii i medycyny pracy.
Obowiązujące przepisy nie formułują wymogu, by wszyscy biegli lekarze oceniający zdolność ubezpieczonego do
wykonywania pracy zawodowej byli jednomyślni. Sąd na potrzeby niniejszej sprawy dokonał rozważań dotyczących
wszystkich opinii sądowych sporządzonych w niniejszej sprawie.
Sąd oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności opinie biegłych sądowych ustalił,
iż schorzenia z zakresu pulmonologii i neurologii należało uznać za poboczne, niemające istotnego znaczenia dla
ustalenia niezdolności do pracy odwołującego. Istotne dla rozstrzygnięcia w sprawie pozostawały opinie biegłych
sądowych
z zakresu ortopedii i medycyny pracy. Zdaniem Sądu biegli sądowi M. G.
i K. Z. prawidłowo wykonali swoje czynności, a treść i wnioski płynące z ich opinii w sposób niebudzący wątpliwości
Sądu zostały zredagowane. Biegli powołani w niniejszej sprawie są specjalistami w swoich dziedzinach i posiadają
wieloletnie doświadczenie w opiniowaniu spraw. Z opinii łącznej wynika, że biegli sądowi M. G. i K. Z. zgodnie
stwierdzili, że odwołujący jest niezdolny do pracy w okresie od dnia 1 marca 2014 r. do dnia 30 września 2018 r.
Jednak z powodu niepodpisania przez biegłą z zakresu medycyny pracy przedmiotowej opinii, Sąd nie miał możliwości
uznać jej za sporządzoną łącznie. Z uwagi na powyższe, należało uznać stanowisko biegłej sądowej, która wskazywała,
iż odwołujący jest niezdolny do pracy jedynie w okresie od dnia 1 marca 2014 r. do dnia 30 września 2015 r. Tym
niemniej w ocenie Sądu najistotniejszym elementem, który zaważył o przyznaniu ubezpieczonemu renty z tytułu
niezdolności do pracy również od dnia 1 października 2015 r. do dnia 30 września 2018 r. były utrzymujące się
objawy zespołu bólowego i upośledzenie sprawności. Należy podkreślić, że organ rentowy nie wykazał, iż w świetle
zgromadzonego materiału dowodowego możliwa była inna ocena stanu zdrowia odwołującego niż wynikająca z opinii
biegłych sądowych powyższych specjalności. Organ rentowy w toku postępowania nie wnosił uwag do opinii biegłych
sądowych, a więc w ocenie Sądu nie było żadnych podstaw do dopuszczania innych dowodów w niniejszej sprawie.
Sąd doszedł do przekonania, że powołanie kolejnych biegłych sądowych prowadziłoby de facto do przedłużenia
postępowania. Sąd nie znalazł podstaw
do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego.
Odnośnie ustalenia terminu od jakiego Sąd uznał za zasadne przyznanie odwołującemu prawa do renty, to
zastosowanie znajduje w tym zakresie art. 129 pkt. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych. Świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania do nich prawa na wniosek zainteresowanego, nie
wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.
W związku z ustalonym dla odwołującego prawem do renty z tytułu niezdolności do pracy
z upływającym terminem w dniu 28 lutego 2014 r., Sąd za zasadne przyjął orzeczenie prawa do powyższego
świadczenia od kolejnego dnia, tj. od dnia 1 marca 2014 r. do dnia
30 września 2018 r.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 47714 § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.
Zarządzenie: (...)
(...)