Świebodzin-lądowisko-Opis techniczny do części lotniskowej…

Opis techniczny do części lotniskowej i drogowej
1. Przedmiot opracowania
Przedmiotem opracowania jest projekt budowlany i wykonawczy budowy lądowiska sanitarnego
dla śmigłowców ratunkowych w Świebodzinie przy ul. Jeziorowej na działkach
Rozwiązaniem projektowym objęto:
- mapę do celów projektowych
- dokumentację geotechniczną
- pole wzlotów - strefę podejścia końcowego i startu
- strefę przyziemienia i wzlotu
- drogę dojazdową
- odwodnienie lądowiska
- oświetlenie lądowiska
- wyposażenie lądowiska
- oznakowanie lądowiska
- ogrodzenie lądowiska
2. Stan istniejący
Teren przeznaczony na lokalizację lądowiska położony jest w we wschodniej części miasta
Świebodzin, przy ul. Jeziorowej. Są to działki nr 165/1 i 166/4. Działki są niezabudowane,
pokryte zielenią. Od strony wschodniej projektowanego lądowiska przebiega droga publiczna –
ul. Jeziorowa. Za drogą w kierunku wschodnim rozciąga się Jezioro Zamecko. Po stronie
północnej zlokalizowana jest wytwórnia materiałów budowlanych i zakład wulkanizacyjny. Za
nimi przebiega ul. Młyńska, przy której zlokalizowany jest Nowy Szpital w Świebodzinie. Od
strony południowej i zachodniej znajduje się luźna zabudowa mieszkaniowa o niskiej
intensywności. W rejonie lądowiska, w zasięgu powierzchni ograniczających, które wyznaczają
granice przestrzeni powietrznej, niezbędnej dla zapewnienia bezpiecznych warunków ruchu
śmigłowców sanitarnych znajdują się drzewa, które będą kolidować z funkcjonowaniem
lądowiska. Na terenie przewidzianym pod lądowisko nie przebiegają sieci uzbrojenia
podziemnego i nadziemnego.
3. Przyjęcie kierunku głównego podejścia
Preferencyjny kierunek podejścia dla projektowanego lądowiska sanitarnego dla śmigłowców
przyjęto na podstawie rozpoznania kierunków najczęściej wiejących wiatrów oraz uwarunkowań
lokalnych związanych z istniejącym zagospodarowaniem terenu.
Najczęściej wiejące wiatry występują na kierunku wschód – zachód. Uwarunkowania wynikające
z zagospodarowania terenu uwzględniają lokalizację i wysokości poszczególnych obiektów oraz
zminimalizowanie uciążliwości funkcjonowania lądowiska. Zabezpieczenie korytarza w
przestrzeni powietrznej, który zapewni bezpieczne loty śmigłowców sanitarnych, przyjęto przy
osi głównego kierunku podejścia o kącie = GEO 235° 31`
4. Powierzchnie ograniczające
Dla projektowanego lądowiska wyznaczono powierzchnie ograniczające. Powierzchnie
ograniczające składają się z powierzchni podejścia i wznoszenia oraz powierzchni przejściowej.
Powierzchni podejścia i wznoszenia posiada nachylenie 1:6, a jej na długość wynosi 600m, licząc
od krawędzi pola wzlotów. Rozchylenie zewnętrznych krawędzi powierzchni podejścia i
wznoszenia wynosi 15°.
Powierzchnia przejściowa posiada nachylenie 1:2. Jest ona prostopadła do głównej osi podejścia i
wznoszenia i wyznacza się ją od krawędzi pola wzlotów do wysokości 100 m.
Powierzchnie ograniczające dla projektowanego lądowiska wyznaczono przy pomocy planu
warstwicowego. Wszelkie istniejące i projektowane obiekty kubaturowe i punktowe, skrajnie
drogowe i kolejowe, w czasie funkcjonowania lądowiska, muszą posiadać wysokości poniżej
rzędnych, wyznaczonych przez powierzchnię podejścia i wznoszenia oraz powierzchnie
przejściowe. Utrzymanie wolnej od przeszkód przestrzeni powietrznej będzie w kompetencjach
władz samorządowych w Świebodzinie.
Kolidujące z powierzchniami ograniczającymi drzewa należy bezwarunkowo wyciąć. Projekt
zawiera inwentaryzację kolidującego drzewostanu, przeznaczonego do wycinki.
5. Lokalizacja pola wzlotów
Lokalizacja pola wzlotów zapewnia uzyskanie czasu transportu karetką sanitarną pacjenta z
lądowiska na szpitalny oddział ratunkowy, przy szpitalu w Świebodzinie, nie przekraczający
wielkości 5 min. Przyjęta lokalizacja pola wzlotów pozwoli na uzyskanie przestrzeni powietrznej
wolnej od przeszkód lotniczych.
Wymiary pola wzlotów i wyposażenie lądowiska przyjęto dla obliczeniowego śmigłowca
Eurocopter EC 135.
Wymiary śmigłowca obliczeniowego:
Średnica wirnika głównego 10,20 m, długość 12,16 m, wysokość: 3,62 m
Osiągi:
Prędkość maksymalna: 259 km/h, prędkość wznoszenia (lot pionowy) 7,6 m/s, pułap 3045 m,
zasięg: 595 km.
Śmigłowiec ten posiada śmigło ogonowe zabudowane i podwozie płozowe. Napęd stanowią dwa
silniki o mocy ok. 600 KM każdy. Masa własna śmigłowca wynosi 1465 kg, maksymalna masa
startowa: 2835 kg.
Na podstawie tych danych w projekcie przyjęto powierzchnię pola wzlotów w formie kwadratu o
boku długości 25,00 x 25,00 m. Przyjęte wymiary pola wzlotów projektowanego lądowiska
sanitarnego pozwalają na obsługę śmigłowców, których największy wymiar nie przekracza
12,50m. Symetrycznie w środku pola wzlotów zaprojektowano płaszczyznę przyziemienia i
wzlotu. Jest to płyta w formie kwadratu o bokach 15m x 15 m. Wymiary te zapewniają
prawidłową obsługę większości śmigłowców, które mogą pełnić rolę śmigłowców sanitarnych.
Warunkiem, który musi być spełniony przez śmigłowce obsługiwane przez projektowaną
płaszczyznę strefy przyziemienia i wzlotu jest wielkość bazy podwozia śmigłowca, która nie
może przekroczyć 10,00 m. Płyta ta posiada utwardzoną nawierzchnię. Wzniesienie pola
wzlotów nad poziom morza wynosi 75,91 m. Odpowiednio przyjęte spadki podłużne
i poprzeczne zapewnią prawidłowe odwodnienie płaszczyzny pola wzlotów
Pole wzlotów zostało obramowane oznacznikami z kostki betonowej szerokości 1,0 m, koloru
szarego. Pole wzlotów, poza płaszczyzną przyziemienia i wzlotu posiada nawierzchnię darniową
wykonaną z odpowiednio dobranej mieszanki traw.
6. Płaszczyzna przyziemienia i wzlotu
Symetrycznie w środku pola wzlotów zaprojektowano płaszczyznę przyziemienia i wzlotu. Jest
to płyta w formie kwadratu o bokach 15m x 15 m. Wymiary te zapewniają prawidłową obsługę
większości śmigłowców, które mogą pełnić rolę śmigłowców sanitarnych. Warunkiem, który
musi być spełniony przez śmigłowce obsługiwane przez projektowaną płaszczyznę strefy
przyziemienia i wzlotu jest wielkość bazy podwozia śmigłowca, która nie może przekroczyć
10,00 m. Wzniesienie pola wzlotów nad poziom morza wynosi 75,91 m. Spadki podłużne
i poprzeczne zapewnią prawidłowe odwodnienie płaszczyzny pola wzlotów poprzez elementy
liniowe do kanalizacji deszczowej. Ukształtowanie powierzchni przyziemienia i wzlotu
wyznaczone jest przy pomocy planu warstwicowego. Ukształtowanie to bierze pod uwagę
uwarunkowania techniczne związane z odwodnieniem płyty i uwarunkowania wynikające z
techniki przyziemiania śmigłowców ratunkowych wyposażonych w płozy.
Dla płaszczyzny strefy przyziemienia i wzlotu przyjmuje się nawierzchnię utwardzoną z kostki
betonowej bezfrezowej koloru szarego, na podbudowie betonowej. Strefa przyziemienia i wzlotu
została obramowana wtopionym ogranicznikiem typu drogowego, ułożonym na ławie betonowej
z oporem.
Konstrukcję i wymiary poszczególnych elementów lądowiska przedstawiono na rysunkach.
Strefa przyziemienia i wzlotu powinna być prawidłowo oznakowana. Oznakowanie to polega na
wymalowaniu znaku identyfikacyjnego lądowiska i zawierać literę „H” koloru czerwonego
umieszczoną na tle białego krzyża. Znaki te powinny być wymalowane farbą, zapewniającą
trwałą, odblaskową i antypoślizgową powierzchnię, a ich wymiary określone są w załączonym do
projektu rysunku.
7. Droga dojazdowa
Droga dojazdowa zapewnia powiązanie lądowiska z drogą publiczną, w tym przypadku z ul.
Jeziorową. Droga ta dostosowana jest do obsługi wózków noszowych, karetek sanitarnych i
pojazdów pożarniczych. Szerokość drogi dojazdowej wynosi 4,0 m. Promienie krawężnikowe
skrętu wewnętrznego wynoszą 7,00 m, a skrętu zewnętrznego 11,00 m. Parametry te zapewnią
niezbędne standardy dla wjazdu pojazdów pożarniczych. Z ul. Jeziorową powiązana jest zjazdem
publicznym. Droga dojazdowa wykonana będzie z kostki betonowej, bezfrezowej, koloru
czerwonego. W obszarze lądowiska droga dojazdowa stanowi jednolitą płaszczyznę z
płaszczyzną przyziemienia i wzlotu oraz z powierzchnią pola wzlotów. Poza lądowiskiem droga
dojazdowa posiada plac do zawracania karetek sanitarnych. Plac ten pełnił będzie również
funkcję miejsca oczekiwania karetki na przylot śmigłowca.
8. Kontener
W rejonie lądowiska, przy drodze dojazdowej usytuowano kontener niezbędny do umieszczenia
urządzeń związanych z oświetleniem lądowiska i gaśnic przeciwpożarowych. Kontener może
służyć jako schronienie dla personelu medycznego oczekującego na przylot śmigłowca. Na
kontenerze będą umieszczone niezbędne anteny, kamera wideo, włączniki i wyłączniki
oświetlenia lotniskowego.
9. Ogrodzenie
. Ogrodzenie lądowiska powinno spełniać następujące wymagania techniczne:
1) ogrodzenie powinno być wykonane z metalowych paneli drucianych, siatkowych lub
rozciągniętych metalowych siatek drucianych, o grubości drutu nie mniejszej niż 2,5 mm,
których minimalna wysokość powinna być nie mniejsza niż 180 cm, nie wliczając w to
umieszczonej nad nim zwyżki wykonanej z minimum trzech rzędów drutu kolczastego lub
drutu ostrzowego, zamocowanego na stelażach w kształcie litery "V", lub uformowanego w
walec wykonany z minimum jednego drutu kolczastego lub drutu ostrzowego.
2) całkowita wysokość ogrodzenia, liczona od powierzchni gruntu, powinna wynosić w każdym
jego punkcie minimum 2,44 m, włącznie ze zwyżkami z drutu kolczastego lub drutu
ostrzowego;
3) odległość pomiędzy górną krawędzią metalowego panelu drucianego, siatkowego lub
rozciągniętej metalowej siatki drucianej oraz dolną krawędzią zwyżki z drutu kolczastego lub
drutu ostrzowego powinna wynosić maksymalnie 20 cm;
4) dolna krawędź metalowego panelu drucianego, siatkowego lub rozciągniętej metalowej siatki
drucianej powinna być trwale zamocowana w podłożu, poprzez jej zabetonowanie lub inne trwałe
osadzenie w gruncie.
5) całkowita wysokość i konstrukcja bramy wjazdowych i furty osobowej powinna spełniać
wymagania określone w pkt 1-3, z uwzględnieniem zapewnienia ich funkcjonalności;
6) Co 25 m długości ogrodzenia powinny być wykonane zastrzały.
7) Wokół ogrodzenia powinna być zapewniona całkowicie wolna przestrzeń o szerokości
minimum 3 m po jego obu stronach - w celu zapewnienia możliwości jego skutecznego
obserwowania przez monitoring.
8) Na słupkach ogrodzeniowych będą umieszczone latarnie oświetlające w porze nocnej teren
lądowiska.
9) Ze względu na to, że podłoże gruntowe stanowi warstwa torfu grubości ok. 2 m, słupki
ogrodzenia zaprojektowano na mikropalach dł. 4,5 m, które pozwolą osadzić słupki na gruncie
nośnym. Zastosowano w projekcie mikropale wg technologii firmy TITAN Polska.
10. Elementy wyposażenia lądowiska
10.1. Wskaźnik kierunku wiatru
Wskaźnik kierunku wiatru będzie oświetlony. Ma on kształt ściętego stożka zrobionego z
tkaniny. Tkanina powinna być w kolorach białym i czerwonym ułożonych naprzemiennie.
długość – 3,6 m
Umieszczono go na przystosowanym maszcie wysokości 6,5 m. Zlokalizowano go w takim
miejscu, aby był widoczny z ziemi i z powietrza, a jego wskazania nie były zniekształcone
podmuchem wzbudzanym przez wirniki śmigłowców i zawirowaniami od innych obiektów.
10.2 Latarnia naprowadzająca
Zadaniem latarni jest naprowadzanie wizualne dalekiego zasięgu ze względu na utrudnioną
identyfikację lądowiska z powodu obecności innych źródeł światła w pobliżu miejsca lądowania
śmigłowców. Latarnię usytuowano na dachu najwyższego budynku szpitala przy ul. Młyńskie nr
6. Latarnia wyposażona jest w fotokomórkę, która dobiera poziom jasności w zależności od
warunków atmosferycznych. Przyjęte usytuowanie latarni sprawia, że będzie widoczna ze
wszystkich kierunków i nie będzie oślepiać załogi śmigłowców.
10.3. System włączania oświetlenia lądowiska
Projekt zawiera instalację radiowego systemu załączania oświetlenia lotniczego lądowiska przez
załogę śmigłowców sanitarnych, podchodzących do lądowania, przez załogę oddziału
ratunkowego na terenie szpitala oraz ręcznie, na kontenerze na terenie lądowiska przez personel
oczekujący na przylot śmigłowca. Na terenie lądowiska będzie możliwość, po wylądowaniu
śmigłowca, ręcznego włączenia i wyłączenia oświetlenia reflektorowego, oświetlającego
powierzchnię przyziemienia i wzlotu. Sygnały ze śmigłowca i ze szpitalnego oddziału
ratunkowego będą odbierane przez antenę, zainstalowaną na kontenerze. Dyspozytor szpitalnego
oddziału ratunkowego będzie miał łączność radiową z załogą śmigłowca, a na swoim biurku
pulpit z opisanymi włącznikami poszczególnych elementów oświetlenia.
10.4. Oświetlenie strefy przyziemienia i wzlotu
Oświetlenie strefy przyziemienia i wzlotu lądowiska będzie się składać z 4 białych świateł
krawędziowych usytuowanych na rogach płaszczyzny przyziemienia. Wysokość świateł nie
powinna przekraczać 5 cm.
Dodatkowo strefa przyziemienia i wzlotu powinna będzie oświetlona oświetleniem
projektorowym po wylądowaniu śmigłowca. Projektory należy ustawić po obu stronach pola
wzlotów , równolegle do osi głównego kierunku podejścia, poniżej powierzchni przejściowej, w
odległości minimum 3,00 m od krawędzi pola wzlotów. Włączanie oświetlenia projektorowego
będzie na terenie lądowiska, niezależnie od pozostałego oświetlenia lądowiska. Pozwoli to
uchronić załogę śmigłowców przed oślepieniem oświetleniem projektorowym.
10.5. Oświetlenie pola wzlotów
Oświetlenie pola wzlotów / strefy końcowego podejścia / powinny zapewnić białe świata
krawędziowe umieszczone na fundamentach w odległości 1,0 m od krawędzi pola wzlotów. Ich
wysokość nie może przekraczać 5 cm od poziomu opaski. Rozstaw świateł wynosi minimum
10,0 m.
10.6. Linia świateł głównego kierunku podejścia
Światła te będą usytuowane na osi głównego podejścia. Będą to światła białe w ilości 6 sztuk,
usytuowane w odstępach co 5 m. Pierwsze światło powinno być usytuowane w odległości 5 m od
krawędzi pola wzlotów. Światła powinny być usytuowane w poziomie, na wysokości krawędzi
pola wzlotów z dopuszczalnym wzniesieniem lub obniżeniem w spadku 1:66. Światła te nie
mogą wystawać ponad płaszczyznę powierzchni podejścia. Oświetlenie to będzie zainstalowane
na odpowiednich oprawach i słupkach.
10.7. Monitoring lądowiska
Ze względu na położenie lądowiska poza terenem szpitala zaprojektowano monitoring, połączony
drogą radiową z oddziałem ratunkowym szpitala. Pozwala on na bieżąco obserwować teren
lądowiska i interweniować podczas ewentualnych prób wtargnięcia niepowołanych osób na
lądowisko. Pozwala również na obserwację przez personel oddziału ratunkowego lądowania
śmigłowca i procesu transportu pacjentów ze śmigłowca do karetki sanitarnej. Radiowa łączność
monitoringu będzie zapewniona poprzez anteny usytuowane na dachu szpitala i na dachu
kontenera na lądowisku.
11. Oznakowanie lądowiska
Oznakowanie lądowiska należy wykonać farbą zapewniającą trwałą i odblaskową powierzchnię.
Oznakowanie poziome lądowiska stanowią następujące elementy:
•
Oznakowanie poziome powierzchni przyziemienia i wzlotu farbą akrylową białą, poprzez
wymalowanie znaku w kształcie krzyża, zgodnie z wymiarami podanymi na załączonym
rysunku.
• Oznakowanie poziome powierzchni przyziemienia i wzlotu farbą akrylową czerwoną poprzez
wymalowanie znaku w kształcie litery „H” zgodnie z wymiarami podanymi na załączonym
rysunku.
- Przy bramie wjazdowej należy umieścić 2 tablice z żółtym tłem i czerwonym obramowaniem o
wymiarach 297 x 420 mm i treści: „UWAGA! Miejsce lądowania i startu śmigłowca
ratunkowego. Wstęp wzbroniony”. W podpisie : „Nowy Szpital w Świebodzinie”
Wzór tablicy umieszczony jest na rys. nr 8 w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 3
listopada 2011 r (poz. 1420).
12. Utrzymanie i eksploatacja terenu lądowiska
Teren lądowiska powinien być utrzymywany w sposób zapewniający ciągłą obsługę
śmigłowców sanitarnych. Nie powinien być wykorzystywany na inne funkcje, takie jak np.
wjazd obcych pojazdów czy przebywanie postronnych osób. Ciągła obsługa lądowiska musi
być również zapewniona w czasie opadów śniegu. Ciągłemu odśnieżaniu podlega droga
dojazdowa, pole wzlotów, powierzchnia podejścia końcowego i wzlotu, światła podejścia i
oświetlenie nawigacyjne, rejon usytuowania wskaźnika wiatru.
W trakcie transportu pacjentów śmigłowcem, wejście upoważnionego personelu szpitala i
wjazd karetki do wnętrza pola wzlotów są możliwe dopiero po zezwoleniu, wydanym przez
załogę śmigłowca. W trakcie przyziemienia i startu śmigłowca pole wzlotów musi być wolne
od wszelkich przeszkód.
W trakcie eksploatacji lądowiska należy na bieżąco kontrolować wysokość zadrzewienia w
przestrzeni wyznaczonej powierzchniami ograniczającymi.
13. Zabezpieczenie przeciwpożarowe
Własne środki zabezpieczenia przeciwpożarowego stanowić będą 2 agregaty pianowe 25 kg
każdy, umieszczone w rejonie w kontenerze na lądowisku.
14. Rozwiązania wysokościowe
Ukształtowanie powierzchni przyziemienia i wzlotu wyznaczone jest przy pomocy planu
warstwicowego. Rzędne w charakterystycznych punktach płaszczyzny przyziemienia i wzlotów,
pola wzlotów, drogi dojazdowej przedstawiono na planie sytuacyjnym, na przekrojach
poprzecznych i podłużnych. Przyjęte rozwiązania projektowe opracowano w formie planów
warstwicowych. Wszelkie elementy konstrukcyjne lądowiska nie mogą wystawać powyżej
poziomu płaszczyzny wyznaczonej przez projektowane rzędne charakterystycznych punktów
lądowiska. Pochylenie podłużne drogi dojazdowej przedstawiono na załączonych rysunkach z
planem warstwicowym. Przyjęte wielkości spadków podłużnych i poprzecznych zapewniają
prawidłowe odwodnienie powierzchni lądowiska i drogi dojazdowej. Pochylenie skarp pola
wzlotów i drogi dojazdowej należy ukształtować zgodnie z rysunkiem przekrojów poprzecznych.
Lądowisko wyniesiono średnio o 0,8 m ponad istniejący teren, ze względu na możliwość zalania
terenu wodą deszczową.
15. BUDOWA GEOLOGICZNA I WARUNKI WODNE.
Analizowany obszar znajduje się w Świebodzinie przy ul. Jeziorowej, na działce
oznaczonej nr 165/4. Jest to północno - wschodnia część miasta.
Pod względem geomorfologicznym obszar ten jest fragmentem Pojezierza Łagowskiego,
(nr 315.42 w podziale J. Kondrackiego).
Badany teren jest płaski i znajduje się na rzędnych około 75,0-75,5 m n.p.m. Około 150 m
na wschód znajduje się brzeg Jeziora Zamecko, przez które przepływa Lubinica, prawy dopływ
Kanału Obra.
Budowa geologiczna została rozpoznana do głębokości 3,0 m p.p.t.
Stwierdzono występowanie osadów współczesnych (holocen) o genezie jeziornej i bagiennej.
W wyższej części profilu (bezpośrednio od powierzchni terenu) są one reprezentowane
przez torfy i namuły (grunty organiczne, bagienne), a poniżej przez piaski średnie i grube ze
żwirem. Spąg piasków nie został udokumentowany
Napięte lustro wody gruntowej stabilizowało się na głębokości 0,3 – 0,5 m p.p.t. Podlega
ono okresowym wahaniom w zakresie około ± 0,5 m względem stanu podanego. Oznacza to, że
okresowo teren badań jest podtapiany bądź nawet zalewany.
Rys. 1.
Rys. 2.
Przekrój geotechniczny I-I
Tabela parametrów geotechnicznych
16. METODA KOLUMN PRZEMIESZCZENIOWYCH CMC
Kolumny betonowe CMC systemu Menard są przyjaznymi dla środowiska kolumnami
XXI wieku. Zdobywają sobie coraz większe uznanie na całym świecie, jako ekonomiczna
metoda podnoszenia nośności oraz modułu odkształcenia podłoża. Ma swoje zastosowania przy
dużych obciążeń naziomu dając gwarancje spełnienia wymaganych parametrów nośności,
osiadań i stateczności globalnej.
Zasada wzmocnienia podłoża kolumnami CMC systemu Menard polega na stworzeniu
kompozytu gruntu i kolumn betonowych. Do wykonywania kolumn CMC stosowany jest
specjalnie zaprojektowany świder przemieszczeniowy, który rozpychając istniejący grunt tworzy
przestrzeń, w której zostaje wykonana kolumna betonowa. Kiedy wykonujący otwór świder
osiągnie wymaganą głębokość, rozpoczyna się pompowanie mieszanki betonowej pod dużym
ciśnieniem przez otwór umieszczony w rdzeniu świdra.
Kolumna wykonywana jest równolegle z podciąganiem wiertła do góry, niemal
natychmiast po przemieszczeniu gruntu poza obręb otworu (schemat wykonania kolumn
CMC przedstawia rysunek). Dzięki takiej technologii wyeliminowane zostaje
niebezpieczeństwo uszkodzenia ścian otworu podczas procesu wykonywania iniekcji oraz
przerwanie ciągłości kolumny. Nie dochodzi do mieszania się gruntu z podawaną
mieszanką betonową.
Rys. 3.
Schemat instalacji kolumn betonowych CMC.
Kolumny wykonywane są w oparciu o projekt wykonawczy i projekt technologiczny, w
sposób pozwalający na bieżące, śledzenie wartości oporu gruntu pod głowicą świdra.
System monitoringu pozwala na śledzenie wszystkich niezbędnych parametrów
formowania kolumny, co daje pełną gwarancję, jakości jej wykonania.
16.1. ROZWIĄZANIE PROJEKTOWE
Po analizie obciążeń oraz warunków gruntowych przyjęto następujące rozwiązanie posadowienia
konstrukcji z użyciem CMC:
 Średnica kolumn:
 Założona długość kolumn:
250 - 320mm
ok. 4,0 - 5,0 m
 Rozstaw kolumn
1,5-2,0m
 Mieszanka betonowa do wykonania kolumn:
C16/20
 Założono, iż po wykonaniu kolumn, ich górna część , w warstwie platformy roboczej zostanie
usunięta na odcinku 0,5m a jej miejsce zostanie wypełnione zagęszczonym materiałem
platformy roboczej.
 Po wyrównaniu i zagęszczeniu platformy roboczej należy ułożyć warstwę gruntu
stabilizowanego cementem Rm 5,0 MPa o miąższości 0,5 m (warstwa transmisyjna) i
dopiero przystąpić do formowania warstw konstrukcyjnych lądowiska i dróg dojazdowych.
Rys. 4. Schemat wykonania wzmocnienia podłoża pod płytą lądowiska
1
13 cm Kostka brukowa z podsypką wyrównawczą
2
20 cm Płyta żelbetowa
3
50 cm Kruszywo naturalne stabilizowane mechanicznie Rm=5MPa
4
50 cm Platforma robocza
Rys. 5. Schemat wykonania wzmocnienia podłoża pod drogami dojazdowymi
1
8 cm Kostka brukowa
2
15 cm Piaszczysta podsypka
3
20 cm Kruszywo łamane 0-63mm
4
50 cm Kruszywo naturalne stabilizowane mechanicznie Rm=5MPa
5
50 cm Platforma robocza
16.1.1. WYMAGANIA DOTYCZĄCE PRZYGOTOWANIA PLATFORMY ROBOCZEJ
Platformę robocza dla maszyn wykonujących betonowe kolumny przemieszczeniowe
stanowić będzie nasyp z materiału niespoistego.
Platforma robocza musi stanowić stabilne podłoże dla ciężkiego sprzętu budowlanego w każdych
warunkach pogodowych.
Wymagania techniczne dla platformy roboczej:
• Wymagania narzucone są ze względu na konieczność przygotowania stabilnego podłoża dla
ciężkiego sprzętu, zapewnienie możliwości swobodnych manewrów oraz potrzeby procesu
technologicznego.
• Obszar platformy roboczej należy odhumusować.
• Wymagany materiał platformy: gruz, kruszywo łamane, kruszywo naturalne tj. piasek lub
pospółka. Zasadnicze ograniczenie dla ziaren przechodzących przez sito 0,075 mm, nie więcej
niż 5%.
• Miąższość materiału platformy roboczej: od minimum 30 do 60 cm.
• Rzędna platformy roboczej powinna znajdować się min. 100 cm powyżej zwierciadła wody
gruntowej.
• Pochylenie ramp zjazdowych dla maszyny maksimum 20º.
• Platforma robocza powinna być odwodniona i w każdych warunkach pogodowych stanowić
stabilne podłoże dla ciężkiego sprzętu.
• Platforma robocza musi umożliwiać poruszanie się ciężkiego sprzętu budowlanego o masie 80
T oraz być wolna od przeszkód podziemnych, naziemnych oraz nadziemnych.
• Drogi technologiczne muszą umożliwiać poruszanie się ciężarówek dowożących beton o
masie 50 T.
17. Konstrukcja nawierzchni
17.1. Dla nawierzchni płaszczyzny przyziemienia i wzlotu przyjęto następującą
konstrukcję:
-
8 cm - kostka betonowa szara bezfrezowa koloru szarego
3 cm – podsypka cementowo – piaskowa 1:2
22 cm – podbudowa zasadnicza z betonu cementowego C 20/25
60 cm – warstwa transmisyjna z kruszywa łamanego 0/63 mm
-
2 razy geosiatka PET 300/30 o wymiarach oczek 40 mm ( układana krzyżowo)
5 cm warstwa z piasku
geomembrana gr. min. 1,5 mm
5 cm warstwa z piasku
min. 50 cm platforma robocza z pospółki 32/120 mm
geowłóknina seperacyjna
Nawierzchnię płaszczyzny przyziemienia i wzlotu obramowano wtopionym opornikiem
betonowym typu drogowego 12 cm x 30 cm, osadzonego na ławie betonowej z oporem, zgodnie
z załączonym rysunkiem konstrukcyjnym.
17.2. Dla drogi dojazdowej przyjęto:
-
8 cm - kostka betonowa czerwona bezfrezowa
3 cm – podsypka cementowo – piaskowa 1:2
30 cm warstwa podbudowy z kruszywa łamanego 0/31,5
50 cm warstwy transmisyjnej
2 razy geosiatka PET 300/30 o wymiarach oczek 40 mm ( układana krzyżowo)
5 cm warstwa z piasku
geomembrana gr. min. 1,5 mm
5 cm warstwa z piasku
min. 50 cm platforma robocza z pospółki 32/120 mm
geowłóknina seperacyjna
Nawierzchnię drogi dojazdowej na odcinku od krawędzi powierzchni przyziemienia i wzlotu do
krawędzi pola wzlotów /strefy podejścia końcowego i startu / obramowano wtopionym
krawężnikiem betonowym typu drogowego 15cm x 30 cm, osadzonego na ławie betonowej z
oporem, zgodnie z załączonym rysunkiem konstrukcyjnym. Poza krawędzią pola wzlotów
nawierzchnię drogi dojazdowej należy obramować krawężnikiem wyniesionym do 12 cm.
17.3. Nawierzchnia oznacznika:
-
8 cm kostka betonowa
3 cm podsypka cementowo piaskowa
15 cm podbudowa z kruszywa łamanego
17.4. Nawierzchnia darniowa dla pola wzlotów:
-
humus gr. min. 20 cm
geomembrana
grunt nasypowy
30 cm warstwa transmisyjna z kruszywa łamanego
2 razy geosiatka PET 300/30 o wymiarach oczek 40 mm ( układana krzyżowo)
5 cm warstwa z piasku
geomembrana gr. min. 1,5 mm
5 cm warstwa z piasku
-
min. 50 cm platforma robocza z pospółki 32/120 mm
geowłóknina seperacyjna
Na warstwie 20 cm humusu zaprojektowano nawierzchnię darniową z trawy o następującym
składzie procentowym mieszanki:
- mietlica – 30%,
- kostrzewa czerwona – 25%,
- rajgras angielski 20%,
- wiechlina łąkowa 20%,
- koniczyna biała – 5%.
18. Odwodnienie
Odwodnienie powierzchniowe lądowiska i drogi dojazdowej zaprojektowano poprzez
wykształcenie odpowiednich spadków podłużnych i poprzecznych poszczególnych elementów
lądowiska i drogi dojazdowej. Ścieki deszczowe do czasu wykonania nowego kanału
deszczowego, który ma przebiegać w rejonie projektowanego lądowiska odprowadzone będą w
przyległy teren. Ścieki deszczowe mogą być podłączone do nowego kanału deszczowego po jego
realizacji.