wrzesień w bibliotece - BUW-u

WRZESIEŃ W BIBLIOTECE
Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, ul. Dobra 56/66, 00-312 Warszawa
Tel.: 5525660, fax: 5525659, e-mail: [email protected]
http://www.buw.uw.edu.pl
wrzesień 2007 r.
SENAT UW...
...na posiedzeniu w dniu 24 września zaakceptował jednogłośnie Sprawozdanie BUW
z działalności systemu biblioteczno-informacyjnego UW w roku 2006 oraz wysłuchał
sprawozdania dyr. Ewy Kobierskiej-Maciuszko z kadencji 2003-2007.
(ekm)
REGULACJA UPOSAśEŃ
Na mocy porozumienia JM Rektor UW ze związkami zawodowymi działającymi na UW
regulacją uposaŜeń w wysokości 60 zł brutto na 1 etat (kwota obejmuje wszystkie składniki
uposaŜenia zasadniczego) objęto stanowiska w grupie pracowników niebędących
nauczycielami akademickimi, czyli w BUW wszystkich pracowników z pominięciem
bibliotekarzy dyplomowanych. Regulacja weszła w Ŝycie z dniem 1 września.
(ekm)
XI FESTIWAL NAUKI
Tegoroczny Festiwal Nauki odbył się w dniach 21-30 września. Niezmiennie od kilku lat
Festiwalowi towarzyszy hasło „Brak inwestycji w naukę, to inwestycja w ignorancję”. Hasło
to wygrało konkurs w 2002 r.. Czy jest ono nadal aktualne? W Manifeście programowym
Festiwalu Nauki pt. Dlaczego to robimy? napisano: W 1989 r. zaczęliśmy zmieniać polskie
Ŝycie. Początkiem były wolności obywatelskie, demokratyczne zasady i instytucje. To nie
wystarcza. Stoimy przed innym, moŜe trudniejszym wyzwaniem. Jak spowodować, by
w jednoczącej się Europie być równorzędnym partnerem, a nie jedynie robotnikiem bądź
technikiem odtwarzającym cudze pomysły. Rozstrzygnie o tym konkurencyjność polskich
produktów na światowych rynkach, a o niej nie wysiłek fizyczny, ale wkład myśli naukowej
umiejętnie przetworzony przez technikę i technologię...Od poziomu nauki, jej wykorzystania
i dobrego wykształcenia społeczeństwa zaleŜeć będzie, czy będziemy rozumieli świat i umieli
w nim działać. Festiwal Nauki to wkład środowiska naukowego w myślenie o lepszej Polsce.
XI Festiwal Nauki – Warszawa 2007 odbywał się pod patronatem Konferencji Rektorów
Uczelni Warszawskich, Prezesa i Prezydium Polskiej Akademii Nauk oraz Prezydent m.st.
Warszawy – Hanny Gronkiewicz-Walz. Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie wzorem lat
ubiegłych wzięła czynny udział w Festiwalu przygotowując wystawę Teatry warszawskie
wczoraj i dziś w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. W ramach klubów
i dyskusji festiwalowych odbył się wykład wraz z pokazem (24 września) a w ramach lekcji
festiwalowych — wykład i pokaz dla szkół ponadgimnazjalnych (28 września).
Na wystawie znalazły się róŜnorodne materiały dokumentujące działalność warszawskich
teatrów dramatycznych w XIX i XX wieku, pochodzące ze zbiorów głównych, z Gabinetu
Rękopisów (ze spuścizn Marii Dąbrowskiej, Aleksandra Bardiniego, Stanisława
Kowalewskiego) i Gabinetu Dokumentów śycia Społecznego.
1
Były wśród nich m.in. litografie barwne przedstawiające wybitnych aktorów, ksiąŜka
z autografem aktora Ludwika Panczykowskiego (pierwszego Dyndalskiego z warszawskich
przedstawień Zemsty), cenzorskie wykazy sztuk dozwolonych i zakazanych (np. Maria Stuart
Juliusza Słowackiego z inicjałami autora), zdjęcia gwiazd teatru pochodzące ze zbiorów
aktorek Wandy i ElŜbiety Barszczewskich, a udostępnione nam przez Igora Strojeckiego,
bogato ilustrowane albumy, programy teatralne z czasów poprzedzających wybuch I wojny
światowej. Przewodniczką po teatrach dwudziestowiecznych stała się Maria Dąbrowska.
Cytaty z jej Dzienników uzupełniały zdjęcia z albumów, rozkładówki Wiadomości
Literackich, programy teatralne, zaproszenia. Na wystawie zaprezentowano równieŜ
dokumentację przedstawienia Dziadów z 1955 r. w reŜyserii Aleksandra Bardiniego –
egzemplarz reŜyserski dramatu, brulion z notatkami, propozycje obsady, zdjęcia wykonane
przez Edwarda Hartwiga, teksty ról, zapis nutowy muzyki Tadeusza Bairda. Wystawę
uzupełniały powojenne plakaty autorstwa najwybitniejszych grafików, afisze, zbiory
zaproszeń, biletów i programów teatralnych.
Wystawa i wykłady zostały przygotowane przez OUiIN i GDśS BUW. Festiwalowi
towarzyszyły materiały informacyjne autorstwa Lilianny Nalewajskiej (OIN): ulotka na temat
wystawy oraz folder BUW na Festiwalach Nauki. Festiwale w BUW w latach 1998-2007.
(Alina Cywińska, Emilia Słomianowska-Kamińska)
W związku z XI Festiwalem Nauki odbyła się wystawa Konstanty Regamey. Polistylista.
Wystawa w stulecie urodzin kompozytora, przygotowana przez Gabinet Zbiorów Muzycznych
BUW i Instytut Muzykologii UW.
Na wystawie zaprezentowano materiały biograficzne, w tym nowe nabytki Archiwum
Kompozytorów Polskich BUW, szkice muzyczne, pisma i partytury, fragmenty nieznanej
korespondencji (m. in. z Witoldem Lutosławskim) oraz materiały dokumentujące związki
kompozytora z Festiwalem „Warszawska Jesień.”
Konstanty Regamey, kompozytor, krytyk muzyczny i orientalista, urodził się 28 stycznia
1907 r. w Kijowie w rodzinie o korzeniach szwajcarskich i polskich. Od 1919 r. przebywał w
Warszawie, gdzie odbył studia orientalistyczne, uzupełniając je następnie w paryskiej École
des Hautes Études. Po uzyskaniu tytułu doktora (1935) wykładał na Uniwersytecie
Warszawskim. W latach trzydziestych działał równieŜ jako krytyk muzyczny, zyskując
znaczny autorytet jako propagator postępowych idei w muzyce. W 1933 r. opublikował pracę
estetyczno-muzyczną Treść i forma w muzyce. Pracował jako redaktor „Biuletynu Muzyki
Współczesnej” (1932-1939), a w latach 1937-1939 redagował czasopismo „Muzyka Polska”.
Od 1937 r., kiedy się habilitował, był członkiem czynnym Polskiego Towarzystwa
Orientalistycznego a takŜe wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej.
W latach okupacji działał m.in. jako kurier Delegatury Rządu na Kraj. Z tego okresu
pochodzą jego pierwsze dojrzałe utwory: Pieśni perskie (1940-1942) i Kwintet (1942-1944),
które spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem. Po Powstaniu Warszawskim i pobycie
w obozach przejściowych, jako obywatel szwajcarski, pod koniec 1944 r. znalazł się
w Lozannie. Na Uniwersytetach w Lozannie i Fryburgu wykładał filologię orientalną
i słowiańską, równocześnie odgrywając coraz waŜniejszą rolę w Ŝyciu muzycznym
Szwajcarii, przy zachowaniu ścisłych kontaktów z Polską.
W latach 1963-1968 Konstanty Regamey pełnił funkcję przewodniczącego Związku
Muzyków Szwajcarskich i Sekcji Szwajcarskiej Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki
Współczesnej, następnie został wybrany członkiem honorowym tych stowarzyszeń oraz
członkiem Komitetu Głównego MTMW. W 1956 r. zainicjował dziesięcioletni projekt
UNESCO na rzecz porozumienia między muzycznymi kulturami Wschodu i Zachodu. Był
załoŜycielem i pierwszym przewodniczącym Szwajcarskiej Rady Muzycznej (1964-1968).
2
Otrzymał wiele nagród i wyróŜnień: m. in. francuski order „Palmes Académiques” (1967),
nagrodę Premio Marzotto za Symphonie des incantations (1968), krzyŜ Armii Krajowej
(1970), nagrodę kompozytorską Związku Muzyków Szwajcarskich (1971), nagrodę Fundacji
Pro Arte za zasługi oddane muzyce szwajcarskiej (1979), w 1980 r. Nagrodę Fundacji Alfreda
Jurzykowskiego za osiągnięcia w dziedzinie muzykologii i muzyki oraz drugą nagrodę
(pierwszej nie przyznano) na konkursie w Dreźnie za operę Mio, mein Mio.
W 1976 r. w ramach Szwajcarskiej Pomocy dla Tybetańskich Uchodźców w Indiach i Nepalu
zaadoptował dwie osierocone Tybetanki.
Zmarł w Lozannie 27 grudnia 1982 r.
Wspólną cechą utworów Konstantego Regameya jest ich ogromna róŜnorodność. Są wśród
nich utwory kameralne (Sonatina, 1946, Kwartet smyczkowy, 1948), orkiestrowe (Muzyka na
smyczki, 1953, 4 x 5. Koncert na cztery kwintety, 1963, Autographe, 1966), pieśni (Cinq
études do tekstów staroindyjskich, 1956), Symphonie des Incantations na sopran, baryton i
wielką orkiestrę (1967), kantata Alpha... (1970); dwie opery (Don Robott, nie ukończona oraz
Mio, mój Mio, opowieść baśniowa w dwóch aktach z prologiem, do libretta Gerdy Bächli
według ksiąŜki Astrid Lindgren, 1971-1973), a takŜe parodia teatru instrumentalnego
Anonymus Helveticus: NietoŜsamość a nieskończoność na niezidentyfikowaną ilość
instrumentów (1967) oraz Lila, koncert podwójny na skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę
kameralną (1976). Ostatnim utworem Regameya jest kantata Wizje do tekstu z Księgi Daniela
na baryton, chór mieszany, orkiestrę i organy (1979 r.), której polskie prawykonanie odbyło
się w czerwcu 2007 r. w Krakowie podczas 19. Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich.
Swą twórczość muzyczną sam Regamey określał mianem pluralizmu. W znacznej części
swoich utworów posługiwał się techniką dodekafoniczną, a nawet totalną serializacją, jak
w operze Don Robott. Odwoływał się takŜe do muzyki indyjskiej i muzyki przeszłości,
tworząc swój polistylistyczny idiom indywidualny.
21 września wystawę w BUW otworzył wykład Katarzyny Naliwajek-Mazurek z Instytutu
Muzykologii UW Konstanty Regamey – kompozytor, krytyk, orientalista. Między Kijowem,
Warszawą a Lozanną (1907-1982).
(Katarzyna Naliwajek-Mazurek)
PRZETARG NA DOSTAWĘ NAUKOWYCH CZASOPISM ZAGRANICZNYCH
W 2008 ROKU
Oddział Wydawnictw Ciągłych BUW, w imieniu wszystkich bibliotek Uniwersytetu,
prowadzi prenumeratę naukowych czasopism zagranicznych i innych nośników informacji
naukowej. Ze względu na znaczny koszt tej prenumeraty – ok. 1,5 mln zł rocznie tylko za
formę drukowaną i związane z nią dostępy on-line, dostawca, zgodnie z ustawą Prawo
zamówień publicznych, musi być wyłoniony w drodze otwartego postępowania
przetargowego. Całość zamówienia dzieli się na 5 części, obejmujących grupy czasopism
o określonej częstości ukazywania się oraz bazy danych dostępne on-line lub na CD-ROM,
wraz z licencją na uŜytkowanie w sieci komputerowej Uniwersytetu. Do przetargu
ogłoszonego w lipcu br. na 2008 rok stanęły 3 firmy krajowe i 1 zagraniczna. Podstawą
wyboru realizatorów poszczególnych części były największe wartości punktowe wskaźników
wyznaczanych wg algorytmów opisanych w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia.
Wartości tych wskaźników dla poszczególnych oferentów i Części zamówienia zawarte są
w Tabeli.
Ocena Punktowa Oferty
Firma
1
2
3
Części zamówienia
3
4
5
"EuroPress Polska" Sp. z o. o.
EBSCO-IPS Sp. z o. o.
1,00
ABE Marketing Sp. z o. o.
SUWECO CZ s. r. o.
0,75
2,91
3,34
3,34
0,84
4,95
2,71
5,20
3,27
4,06
3,93
1,00
0,92
W rezultacie dostawę dzienników i tygodników — część 1 zamówienia — w 2008 r.
przeprowadzi firma „EuroPress Polska” Sp. z o.o., natomiast wszystkich pozostałych
czasopism i nośników informacji — firma ABE Marketing Sp. z o. o.
(dr Jerzy Gąsiorowski)
KONFERENCJE I SEMINARIA
NARODOWY ZASÓB BIBLIOTECZNY — POTRZEBY I MOśLIWOŚCI
11 września w Centralnej Bibliotece Wojskowej w Warszawie odbyło się seminarium
Narodowy Zasób Biblioteczny – potrzeby i moŜliwości, którego celem miała być wymiana
doświadczeń miedzy bibliotekami w zakresie organizacji i ochrony NZB.
Na program seminarium składały się prelekcje o uwarunkowaniach prawnych tworzenia
zasobu, wymogach przechowywania i ochrony zbiorów oraz o prowadzonej planowej
digitalizacji zbiorów bibliotecznych, muzealnych i archiwalnych koordynowanej przez resort
kultury w odniesieniu do polityki Unii Europejskiej.
Ogólne załoŜenia dotyczące celu, definicji i uwarunkowań prawnych dla Narodowego Zasobu
Bibliotecznego powstały w 1977 r. z inicjatywy trzech bibliotek — Narodowej, Jagiellońskiej
i Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Nie powstał wówczas Ŝaden akt prawny, ale pomysł
zyskał akceptację Krajowej Rady Bibliotecznej. Dopiero przyjęta dwadzieścia lat później
ustawa o bibliotekach z 1997 r., w art. 6, daje podstawy prawne do realizacji wcześniejszych
załoŜeń. Kolejnym dokumentem regulującym zasady tworzenia NZB jest Rozporządzenie
Ministra Kultury i Sztuki z dnia 24 listopada 1998 r. „w sprawie ustalenia wykazu bibliotek,
których zbiory tworzą narodowy zasób biblioteczny, określenia organizacji tego zasobu oraz
zasad i zakresu jego szczególnej ochrony”. Na mocy niniejszego rozporządzenia została
powołana Rada ds. Narodowego Zasobu Bibliotecznego, która miała za zadanie koordynować
prace nad zasobem i opiniować wnioski bibliotek o włączeniu ich zbiorów do NZB.
Wymienione powyŜej dokumenty nie rozwiązują jednak wszystkich problemów
organizacyjnych i prawnych bibliotek współtworzących NZB. Brakuje jasnych kryteriów, co
do zawartości takiego zasobu, standardów ułatwiających tworzenie wydzielonych kolekcji
oraz jednolitego planu działania. Do kompetencji Rady naleŜą jedynie funkcje opiniodawcze,
a nie decyzyjne. Wykaz 55 bibliotek tworzących NZB z Rozporządzenia zawiera duŜe luki
(brak np. bibliotek kościelnych), ponadto przepisy nie regulują, jakie zbiory naleŜy uznawać
za szczególnie warte ochrony i nie wspominają o finansowaniu tej działalności. Raport
NajwyŜszej Izby Kontroli zawierał krytykę uregulowań prawnych dotyczących NZB
i wdraŜanych rozwiązań. Rada ds. Narodowego Zasobu Bibliotecznego w pierwszej kadencji
swej działalności skierowała memoriał do ministerstwa, który podobnie jak i inne apele
środowiska bibliotekarskiego pozostał bez odpowiedzi.
Wytyczne dotyczące warunków przechowywania i szczególnej ochrony narodowego zasobu
bibliotecznego zawarte są w rozporządzeniu z 1998 r. oraz w zatwierdzonej w 2006 r.
międzynarodowej normie ISO 11799. Norma ta jest kompendium wiedzy na temat
przechowywania i ochrony zbiorów papierowych, wskazuje równocześnie inne normy dla
dokumentów innych niŜ papierowe. Poza podstawowymi wytycznymi norma ta zawiera
zalecenia dotyczące wystaw i planów antykryzysowych oraz uwzględnia odstępstwa od
warunków idealnych, np. lokalowych, wynikających z konieczności dostosowania się do tych
4
istniejących. Norma nie narzuca równieŜ sposobu zarządzania magazynem. Innymi
dokumentami, które mogą być pomocne w wytyczaniu standardów przechowywania
i ochrony zbiorów naleŜących do narodowego zasobu bibliotecznego, mogą być: ustawa
o ochronie zabytków z 1923 r. i rozporządzenie z 2004 r. o ochronie na wypadek zagroŜeń
wojennych.
W 2006 r. w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego został powołany zespół ds.
digitalizacji, który to za zadania postawił sobie koordynację działań digitalizacyjnych
w bibliotekach, aby nie powielać prac i optymalizować wydawanie środków finansowych.
Komisja Europejska dotuje wiele projektów, które realizowane są w ramach programu
„Dziedzictwo kulturowe”, priorytet 5 „Tworzenie zasobów cyfrowych dziedzictwa
kulturowego”.
WaŜną częścią seminarium była prezentacja rozwiązań organizacyjnych tworzenia NZB
stosowanych w jedenastu bibliotekach. Ich przedstawiciele omawiali sposoby klasyfikacji
i wyodrębniania zbiorów do narodowego zasobu bibliotecznego, ich ochrony i udostępniania.
Uczestnicy seminarium wystosowali apel do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
o ustanowienie kompleksowego, wieloletniego programu ochrony narodowego zasobu
bibliotecznego. Za najpilniejsze problemy do rozwiązania uznano nowelizację przepisów
prawnych, określenie kryteriów klasyfikowania zbiorów do narodowego zasobu
bibliotecznego oraz obowiązków właścicieli wobec tego zasobu (plany ochrony),
ustanowienie trwałych źródeł finansowania prac zabezpieczających oraz dokumentacji
najcenniejszych kolekcji, reaktywowania Rady ds. Narodowego Zasobu Bibliotecznego
i rozszerzenie jej uprawnień. Ponadto zasygnalizowano potrzebę połoŜenia głębszego nacisku
na zagadnienia ochrony zbiorów w programach nauczania w szkołach i uczelniach
kształcących bibliotekarzy oraz prowadzenia szkoleń i warsztatów praktycznych dla
pracowników róŜnych typów bibliotek.
Seminarium towarzyszyła uroczystość otwarcia Centralnej Biblioteki Wojskowej po remoncie
oraz wystawa Piękne, rzadkie, cenne ze zbiorów biblioteki.
W seminarium uczestniczyły: Kamila Grzędzińska (Centrum NUKAT), dyr. Ewa KobierskaMaciuszko i kierownik Oddziału Zabezpieczania i Konserwacji Zbiorów BUW, Ewa
Stachowska-Musiał, która wygłosiła referat: Uwarunkowania prawne a problemy
organizacyjne NZB.
(Kamila Grzędzińska)
II KONFERENCJA MUZYKA W KULTURZE EUROPEJSKIEJ...
... na temat Zbiory europejskiej kultury muzycznej w bibliotekach i archiwach w Polsce
zgromadziła w Łańcucie w dniach 17-19 września przedstawicieli polskich ośrodków
muzykologicznych oraz muzycznych bibliotek naukowych i archiwów. Głównym celem
konferencji było zbliŜenie dwóch środowisk: muzykologów i bibliotekarzy muzycznych z
całego kraju. Organizatorami spotkania byli Instytut Muzykologii Uniwersytetu
Jagiellońskiego, Sekcja Bibliotek Muzycznych Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich —
Polska Grupa Narodowa IAML oraz Muzeum-Zamek w Łańcucie. Program Konferencji
obejmował rozległą tematykę, począwszy od ogólnych prezentacji i charakterystyk zbiorów
muzycznych w bibliotekach po szczegółowe problemy opracowania druków muzycznych,
poszukiwania źródeł, gromadzenia i uzupełniania kolekcji, czy teŜ problemy zawodu
bibliotekarza — muzykologa.
Trzydniowe obrady przybliŜyły uczestnikom najciekawsze kolekcje muzyczne
przechowywane w magazynach bibliotek i archiwów. NaleŜy wspomnieć ciekawe
wystąpienia na temat muzykaliów ze zbiorów jasnogórskich, Biblioteki Muzeum-Zamku w
Łańcucie, Biblioteki XX Czartoryskich z Krakowa, Archiwum Państwowego w Gdańsku.
Omówiono teŜ wyodrębnione cenne kolekcje lub konkretne dzieła, jak na przykład
5
pierwodruki utworów Stanisława Moniuszki w zbiorach Akademii Muzycznej w Warszawie,
rękopisy kantat Ottona Christiana Gladaua zachowane w Bibliotece Akademii Muzycznej
w Gdańsku, zbiór polskich pieśni patriotycznych z Biblioteki Jagiellońskiej, czy teŜ XVIIi XVIII-wieczny zbiór pijarski z Podolińca, przechowywany w państwowym Archiwum w
Modrej na Słowacji. Przedmiotem wystąpień były teŜ muzykalia ze zbioru Maxa Gruebnaua
w Bibliotece Gdańskiej PAN i zbiory muzyczne Pałacu Zamoyskich w Kozłówce. Bibliotekę
Uniwersytcką w Warszawie reprezentowała Ewa Hauptman-Fischer z referatem Recenzje
prasowe i korespondencja Ludomira RóŜyckiego ze zbiorów Archiwum Kompozytorów
Polskich BUW dotyczące opery „Bolesław Śmiały”.
Kilka referatów przedstawiało stan badań nad źródłami do historii muzyki. Uczestnicy
konferencji mieli moŜliwość zapoznania się z historią szczecińskiego Stowarzyszenia
Nauczycielek Muzyki, dokumentacją działalności muzyków polskich w ParyŜu w okresie
międzywojennym ze źródeł przechowanych w Bibliotece Polskiej w ParyŜu i francuskiej
Bibliothèque Nationale, stanem badań nad funkcjonowaniem kapeli muzycznej w Rakowie i
materiałami do zgłębiania historii kultury muzycznej Przemyśla w początkach XX w. ze
zbiorów KsiąŜnicy Pomorskiej w Szczecinie.
Kolejnym obszarem tematycznym, którym zajmowani się uczestnicy spotkania były problemy
stricte biblioteczne – organizacja procesu gromadzenia druków muzycznych, uzupełnianie
cennych kolekcji, opracowywanie i zabezpieczanie zbiorów oraz ich udostępnianie szerszej
publiczności. Pozyskiwanie wydawnictw muzycznych, obok rejestrowania egzemplarza
obowiązkowego w Bibliotece Narodowej i Jagiellońskiej, często odbywa się drogą wymiany
krajowej i zagranicznej, a takŜe przyjmowania darów od czytelników, spuścizn,
ekwiwalentów za usługi i w niewielkim stopniu kupna. Podobnie uzupełnia się zbiory
o rękopisy i dokumenty dźwiękowe. Sygnalnie pojawił się równieŜ temat katalogowania
zbiorów muzycznych, współpracy bibliotek w tym zakresie, współtworzenia
Międzynarodowego Katalogu Źródeł Muzycznych RISM i digitalizacji dokumentów jako
drogi do lepszego ich zabezpieczania i ułatwienia dostępu do cennych i rzadkich źródeł.
RozwaŜania na temat organizacji warsztatu pracy i zadań bibliotekarza muzycznego
podsumowały spotkanie w Łańcucie.
Konferencji towarzyszyły dwa koncerty: zespołu muzyki dawnej „Floripari” – Kompozycje z
archiwów i bibliotek na nowo odkrywane oraz kwartetu „Prima Vista”. MoŜliwość
wysłuchania wykonań na Ŝywo utworów wybranych z kolekcji biblioteki muzycznej Zamku
w Łańcucie, okazja do zwiedzania Zamku z przewodnikiem oraz przebywanie w pięknych
wnętrzach zamkowych była dodatkową atrakcją uprzyjemniającą spotkanie uczestników
konferencji.
(Bogusława Bacławska, Kamila Grzędzińska)
***
POGRANICZA KULTUR — WŁODAWA 2007
W dniach 14–16 października we Włodawie miała miejsce IX edycja Festiwalu Trzech Kultur
– katolickiej, prawosławnej i Ŝydowskiej (w roku ubiegłym Festiwalu nie zorganizowano).
KaŜda edycja festiwalu ma swoje motto, w tym roku zgodnie z załoŜeniami organizatorów,
była to opowieść o Włodawie i jej Ŝyciu w dwudziestoleciu międzywojennym „gdzie niegdyś
wyznawcy trzech róŜnych religii, mieszkańcy trzech światów nad Bugiem zgodnie
współistnieli...” Festiwal miał za zadanie przybliŜyć klimat starej Włodawy, koloryt
kresowego miasteczka II Rzeczpospolitej, przypomnieć obyczaje jej mieszkańców,
opowiedzieć o zabawach dzieci, o ich rozmowach, śmiechu oraz o odbywającym się handlu
na starym Targu na ulicy Solnej.
6
Tradycyjnie, od lat piątek był dniem prezentacji kultury Ŝydowskiej, sobota — prawosławnej,
a niedziela — katolickiej, w tym roku utrzymano ten podział tylko jako pewien schemat i
imprezy przeplatały się nawzajem, a wybór był ogromny.
Znaczącym wydarzeniem było zorganizowanie konferencji naukowej Wieś włodawska epoki
nowoŜytnej. Mniejszości – dwór – plebania w kręgu wzajemnych oddziaływań. Na
konferencji, która otwierała Festiwal, zaprezentowano takŜe ksiąŜkę Włodawa i wieś
nadbuŜańska w epoce nowoŜytnej, pod redakcją Marka Bema i Adama Kuszyka, wydaną
wspólnie przez Muzeum Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego we Włodawie i Radomskie
Towarzystwo Naukowe, zawierającą referaty wygłaszane podczas konferencji. Praca stanowi
niezwykle interesujące studium małej społeczności w dalekiej i mniej odległej przeszłości,
pokazuje róŜne obszary aktywności tej społeczności, jej koloryt i pewną egzotykę. KsiąŜka ta,
to kolejna moŜliwość ukazania w sposób naukowy zaginionego świata, znajdującego się
gdzieś daleko od centrum, jest uzupełnieniem wiedzy o historii tego miasta i okolic.
KaŜdy Festiwal to róŜnorodność imprez o charakterze kulturalnym i w tym roku ich nie
zabrakło. W festiwalowych imprezach wzięli udział znakomici artyści, m.in. H. Machulska,
K. Kolberger, L. Łącz, T. Malak. J. Nowak, A. Ochodlo. J. Horodniczy, A. Awdiejew a takŜe
zespoły: Max Klezmer Band z Krakowa, Irena i Klezmerzy z Krakowa, Promyczki z Nowego
Sącza, Krakow Gospel Choir, Chór Dziecięcy LIRA z Mińska (Białoruś), Chór Schola
Gregoriańska WyŜszego Seminarium Duchownego Zakonu Paulinów w Krakowie,
Warszawski Chór Międzyuczelniany (koncert pieśni prawosławnych). Festiwal to takŜe sesje
naukowe i oprócz wspomnianej powyŜej konferencji poświęconej historii Włodawy i
wykładu o staroobrzędowcach odbyła się takŜe sesja Włodawska historia Paulinów.
W trakcie Festiwalu prezentowane spektakle teatralne, występy kabaretów, chórów,
prowadzono warsztaty plastyczne, teatralne, śpiewu, tańca, opowiadano dzieciom bajki,
otwierano wystawy, organizowano wykłady i prezentacje multimedialne (np. Historia i sztuka
staroobrzędowców – pracownicy Muzeum Ikon w Supraślu), organizowano poplenerowe
wystawy prac (np. IV Ogólnopolskiego Policyjnego Pleneru Malarskiego pt. NadbuŜańskie
trzy kultury). Wydaje się, Ŝe zgodnie z załoŜeniami organizatorów moŜna było poczuć
„...jakby świat sprzed lat 80-90 zatrzymał się w miejscu...uliczne przekupki, przedwojenne
targi i bazary, kapele podwórkowe, muzykowanie klezmerów i kataryniarza, a wszystko po
to, by przywrócić pamięć o wielokulturowym dziedzictwie Włodawy, wszak w
przedwojennym mieście, aŜ roiło się od narodowości, religii i kultur.”
Tradycyjnie juŜ Gabinet Dokumentów śycia Społecznego BUW wzbogacił swoje zbiory o
programy, foldery, afisze i plakaty z Festiwalu.
(Emilia Słomianowska-Kamińska)
GOŚCIE
10-14 września, Zuzanna Kulova z Oddziału Rękopisów i Starych Druków Narodni Knihovny
w Pradze. Pani Kulova, która przyjechała do Polski w ramach wymiany pomiędzy Narodni
Knihovną i Biblioteką Narodową spędziła trzy dni w BUW zapoznając się z pracą gabinetów
zbiorów specjalnych.
18 września, Renae Satterley, z biblioteki Middle Temple w Londynie; zwiedziła gabinety:
dokumentów Ŝycia społecznego, starych druków, rękopisów i zbiorów kartograficznych.
KADRY
Nowo zatrudnieni:
- mgr Remigiusz Adameczek, młodszy bibliotekarz, Oddział Udostępniania i Informacji
Naukowej, od 3 września,
7
-
mgr Ewa Hauptman-Fischer, bibliotekarz, Gabinet Zbiorów Muzycznych, od 1
września,
Wojciech Dołęgiewicz, młodszy bibliotekarz, Oddział Udostępniania i Informacji
Naukowej, od 10 września,
Anna Bieniek, magazynier, Oddział Udostępniania i Informacji Naukowej, od 10
września,
mgr Michał Dworakowski, młodszy bibliotekarz, Biblioteka Austriacka, od 10
września,
ElŜbieta Klimczak, magazynier, Oddział Udostępniania i Informacji Naukowej, od 17
września,
Agata Woźniak, młodszy bibliotekarz , Oddział Konserwacji i Zabezpieczania
Zbiorów, od 20września.
Przestali pracować:
- mgr Marta Martynowicz, bibliotekarz, Centrum NUKAT, od 17 września
- mgr Katarzyna Jackowska, specjalista administracyjny, Centrum NUKAT, od 28
września.
Zmiany:
- Mgr Jarosław Wołodko z Oddziału Opracowania Zbiorów do Gabinetu Rycin, od 1
września,
- Mgr Bartłomiej Włodarczyk, z Centrum NUKAT do Oddziału Opracowania Zbiorów,
od 1 września.
Numer zamknięty 17 października 2007 r.
Uwagi, komentarze i teksty do biuletynu proszę kierować do Anny Wołodko, pok. 235, tel.: 0225525650, 0601786494,
e-mail: [email protected]; w Pegasusie: aniac
8