Serwis Informacyjny NR 08/2015 PFOZAiWN

www.oign-forum.org.pl
Serwis Informacyjny
NR 08/2015
PFOZAiWN
OGÓLNOPOLSKIEJ IZBY GOSPODARKI NIERUCHOMOŚCIAMI
I
POLSKIEJ FEDERACJI ORGANIZACJI ZARZĄDCÓW,
ADMNISTRATORÓW i WŁAŚCICIELI
NIERUCHOMOŚCI
31 SIERPIEŃ 2015r.
WYDAWCA: WOJEWÓDZKI OŚRODEK INFORMATYKI SP. Z O.O. w GDAŃSKU
80-355 GDAŃSK, UL. BENIOWSKIEGO 84 B
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Serwis Informacyjny Nr 8
Z
31 sierpnia 2015r.
PFOZ AiWN 2015
S T R O N 58
OGÓLNOPOLSKIEJ IZBY GOSPODARKI NIERUCHOMOŚCIAMI
I
POLSKIEJ FEDERACJI ORGANIZACJI ZARZĄDCÓW,
ADMINISTRATORÓW i WŁAŚCICIELI
NIERUCHOMOŚCI
1/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Wydawca:
Wojewódzki Ośrodek Informatyki Sp. z o.o. działający jako
Biuro Obsługi PFOZAiWN i OIGN
80-355 Gdańsk, ul. Beniowskiego 84B
Adres do korespondencji:
80-355 Gdańsk, ul. Beniowskiego 84B
tel./fax 058 558 45 21 do 25
: 058 557 28 54
e-mail: [email protected]
2/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
SPIS TREŚCI:
1. Pytania i odpowiedzi………………………………………………………4-35
2. Społeczna Rada do Spraw Alternatywnych Metod Rozwiązywania
Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości – kodeks, zasady
i standardy postępowania................................................................36-44
3. List do pani Premier Ewy Kopacz w sprawie Ustawy o Zintegrowanym
Systemie Kwalifikacji wraz z listą sygnatariuszy z dn. 3 sierpnia 2015..45-45
4. Środki Unijne dla podmiotów publicznych................................................46-50
5. Informacje ZZ „Budowlani”, GUS o budownictwie oraz o Zespole
Trójstronnym do spraw Budownictwa.......................................................51-55
6. Posiedzenie Trójstronnego Zespołu do spraw Budownictwa i Gospodarki
Komunalnej..................................................................................................56-57
3/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Właściciel lokalu uporczywie
nie płaci na rzecz wspólnoty.
Nie chce opuścić lokalu. Co
robić?
Co otrzymuje nowy właściciel
po kupieniu takiej
nieruchomości z licytacji?
Jak wyeksmitować ze
sprzedanej nieruchomości
poprzedniego właściciela?
Odpowiedź
Wspólnota w trybie procesu może żądać
sprzedaży lokalu. Komornik ogłasza licytację.
Właścicielowi nie przysługuje lokal zastępczy.
Wykreślenie wszystkich hipotek obciążających
nieruchomość i wprowadzenie nowego
właściciela w posiadanie.
Na podstawie prawomocnego wyroku sądu
rejonowego przeprowadza komornik. Gmina ma
zabezpieczyć lokal socjalny, lub pomieszczenie
tymczasowe maksimum 6 miesięcy.
Jakie warunki musi spełniać
Przez pomieszczenie tymczasowe rozumie się
pomieszczenie tymczasowe?
pomieszczenie nadające się do zamieszkania,
posiadające dostęp do źródła zaopatrzenia w
wodę i do ustępu, chociażby te urządzenia
znajdowały się poza budynkiem, oświetlenie
naturalne i elektryczne, możliwość ogrzewania,
niezawilgocone przegrody budowlane oraz
zapewniające możliwość zainstalowania
urządzenia do gotowania posiłków,
zapewniające co najmniej 5 m2 powierzchni
mieszkalnej na jedną osobę i w miarę możności
znajdujące się w tej samej lub pobliskiej
miejscowości, w której dotychczas
zamieszkiwały osoby przekwaterowane.
Obowiązek tworzenia zasobów tymczasowych
pomieszczeń, które przeznacza się na
wynajem, spoczywa na gminie.
Kto płaci za wymianę gniazdek Ustawa o ochronie praw lokatorów. Do
elektrycznych w lokalach
obowiązków wynajmującego należy, płaci za to
komunalnych?
najemca.
Do obowiązków wynajmującego należy w
szczególności:
utrzymanie w należytym stanie,, porządku i
czystości pomieszczeń i urządzeń budynku
służących do wspólnego użytku
mieszkańców oraz jego otoczenia,
dokonywanie napraw budynku, jego
pomieszczeń i urządzeń, o których mowa
w pkt 1, oraz przywrócenie poprzedniego
stanu budynku uszkodzonego, niezależnie
od przyczyn, z tym że najemcę obciąża
obowiązek pokrycia strat powstałych z jego
winy,
dokonywanie napraw lokalu, napraw lub
wymiany instalacji i elementów
wyposażenia technicznego w zakresie
nieobciążającym najemcy, a zwłaszcza:
4/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
A co należy do obowiązków
najemcy?
Odpowiedź
a) napraw i wymiany wewnętrznych instalacji:
wodociągowej, gazowej i ciepłej wody – bez
armatury i wyposażenia, a także napraw i
wymiany wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej,
centralnego ogrzewania wraz z grzejnikami,
instalacji elektrycznej, anteny zbiorczej – z
wyjątkiem osprzętu,
b) wymiany pieców grzewczych, stolarki
okiennej i drzwiowej oraz podłóg, posadzek i
wykładzin podłogowych, a także tynków.
Najemcę obciąża naprawa i konserwacja:
 podłóg, posadzek, wykładzin
podłogowych oraz ściennych okładzin
ceramicznych, szklanych i innych,
 okien i drzwi,
 wbudowanych mebli, łącznie z ich
wymianą,
 trzonów kuchennych, kuchni i
grzejników wody przepływowej
(gazowych, elektrycznych i węglowych),
podgrzewaczy wody, wanien,
brodzików, mis klozetowych,
zlewozmywaków i umywalek wraz z
syfonami, baterii i zaworów czerpalnych
oraz innych urządzeń sanitarnych, w
które lokal jest wyposażony, łącznie z
ich wymianą,
 osprzętu i zabezpieczeń instalacji
elektrycznej, z wyłączeniem wymiany
przewodów oraz osprzętu anteny
zbiorczej,
 pieców węglowych i akumulacyjnych,
łącznie z wymianą zużytych elementów,
 etażowego centralnego ogrzewania, a
w przypadku gdy nie zostało
zainstalowane na koszt
wynajmującego, także jego wymiana,
 przewodów odpływowych urządzeń
sanitarnych aż do pionów zbiorczych, w
tym niezwłoczne usuwanie ich
niedrożności,
 innych elementów wyposażenia lokalu i
pomieszczeń przynależnych przez:
a) malowanie lub tapetowanie oraz naprawę
uszkodzeń tynków ścian i sufitów,
b) malowanie drzwi i okien, wbudowanych
mebli, urządzeń kuchennych, sanitarnych i
5/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Czy ustawa o ochronie praw
lokatorów (bardzo stara
umowa) wymaga aneksowania
umowy?
Czy właściciel lokalu może
obciążyć np. rodziców
służebnością osobistą.? Jakie
są nadal obowiązki właściciela?
Czy wspólnota może dochodzić
naprawienia szkody w
nieruchomości wspólnej
spowodowanej przez
właściciela?
Jakie zapisy powinny wystąpić
w uchwale zarządu wspólnoty
odnośnie ustalenia operatora
TV z dekoderem?
Odpowiedź
Podstawa prawna
grzewczych.
Nie wymaga jeśli jest to ten sam najemca i nie
zmieniły się warunki najmu np. opłaty.
Obowiązki ciążą nadal na właścicielu lokalu
(powinno być w formie aktu notarialnego).
Tak. Art. 51 § 1 Kodeksu wykroczeń. Naprawić
szkodę ma osoba zamieszkująca nie właściciel.
 Zaskarżona uchwała mówiła jedynie o
upoważnieniu zarządu wspólnoty do
zawarcia umowy według oferty
przedstawionej przez firmę (odbiór
programów TV z dekoderem HD za
cenę 31 zł miesięcznie).
 Uchwała nie określała żadnych
przedmiotowo postanowień umowy, do
zawarcia której upoważniła członków
zarządu, w tym okresu obowiązywania,
zasad wypowiedzenia, możliwości
zastąpienia spółki innym operatorem.
 Tym samym członkowie wspólnoty
zostali pozbawieni prawa do
świadomego wyrażenia swojej woli, bo
nie znali warunków umowy, na
zawarcie której wyrazili zgodę.
Jest to uchwała wymagająca zgody wszystkich
właścicieli. Nie ingeruje w użytkowanie
poszczególnych lokali.
Czy naprawy balkonów
Balkony są elementami konstrukcyjnymi
wymagają środków wspólnoty? budynku. Ich naprawa nie można obciążać
właściciela lokalu
Jak wygląda odpowiedzialność Stanowią one część nieruchomości wspólnej. Art. 3 ust. 2 ustawy o własności.
wspólnoty za wymianę okien
Koszty obciążają wspólnotę.
dachowych?
Jak traktować piwnice przy
Należy wliczyć do powierzchni użytkowej
obliczaniu podatku od
budynku. Gdy wysokość piwnicy jest mniejsza
nieruchomości?
niż 1,4 m należy nie uznawać jej za pow.
podatkową, tylko 50% tej powierzchni.
Czy można podjąć telepracę w Tak, można np. praca w stylu zadaniowym, tj.
domu, ale ograniczyć kontrole kontrola realizacji konkretnych wymiernych
pracodawcy(art. 67 § 3 k.p.)?
zadań, lub konserwacji i naprawy powierzonego
6/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Czy pracodawca może
kontrolować rozpoczęcie i
zakończenie telepracy przez
pracownika?
Czy za niewpuszczenie
pracodawcy na kontrolę w
domu można ponieść karę i kto
może prowadzić kontrolę?
Jak zmieniło się opodatkowanie
działek od 30.IV.br. Jeśli jest to
działka pod lub w lesie?
Jakie zmiany wprowadzono w
kodeksie karnym? Czy będą
kary w zawieszeniu?
Jak wygląda realizacja
Krajowego Programu
Oczyszczania Ścieków
Komunalnych?
Odpowiedź
Podstawa prawna
sprzętu.
Tak, może zależy od ustaleń w umowie z
telepracownikiem.
Tak, ale po złożeniu określonego oświadczenia
pisemnego (tak jak aneks do umowy). Kontrolę
może prowadzić tylko osoba upoważniona.
Jest to nowelizacja prawa budowlanego. Nie
wymagane jest pozwolenie na budowę dla
domków o pow. do 35 m2 i zwolnienie dotyczyło
podatku od nieruchomości nowy wyrok NSA ze
stycznia precyzuje pojęcie altany Art. 2 pkt 9a
ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych. W
lesie obowiązuje podatek od nieruchomości.
np. kary kombinowane.
To jedna z najważniejszych zmian w kodeksie
karnym, która weszła w życie. Nowela
wprowadza priorytet stosowania kar
wolnościowych i istotnie ogranicza możliwość
stosowania kary pozbawienia wolności z
warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
Zawiesić będzie można jedynie karę
nieprzekraczającą roku więzienia (do tej pory do
dwóch lat więzienia) i tylko wtedy, gdy w trakcie
popełnienia czynszu sprawca nie był już
skazany na karę pozbawienia wolności.
Pierwszeństwo przed karami w zawiasach będą
miały grzywny i ograniczenia wolności. Karę
więzienia będzie można zastosować, dopiero
gdy zasądzone wcześniej kary lub środki karne
nie skutkowały. Dotyczy to przestępstw
zagrożonych karą do pięciu lat więzienia.
Dlatego wprowadzono kary kombinowane. Cały świat poszukuje kar nieizolacyjnych,
ponieważ pozbawienie wolności jest bardzo
drogie. Dąży się więc do większej ekonomizacji
wymiaru sprawiedliwości – wskazuje prof.
Brunon Hołyst, kryminolog z Uczelni
Łazarskiego.
Polska nie zdąży z dyrektywą ściekową.
Wyrok WSA 22.IV.2013
Do końca czerwca 2015 r. Rada Ministrów
miała przyjąć Krajowy Program Oczyszczania
Ścieków Komunalnych (KPOŚK). Mimo że
termin jego opracowania już raz został
przesunięty (z grudnia 2014 r.), to i tym razem
nie udało się do dotrzymać. Tymczasem to
7/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
właśnie w KPOŚK rząd powinien podać
informacje nie tylko o zrealizowanych już
inwestycjach (ilości położonych rur
kanalizacyjnych i nowych oczyszczalni
ścieków), ale także tych, które należy ukończyć
przed godziną zero, czyli do 31 grudnia 2015 r.
Wówczas minie czas, w którym Polska miała
dostosować się do wymogów unijnej dyrektywy
ściekowej.
Ścieki utopią gminy.
Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej zebrał od
gmin informacje, ile inwestycji Ściekowych
(kanalizacji i oczyszczalni) jeszcze muszą
zrealizować. Po ich analizie podzielił te zadania
na priorytety (wg ważności inwestycji i pilności
zapewnienia środków). W każdym wyodrębnił
liczbę gmin (aglomeracji) i sumę funduszy, które
są potrzebne.
Priorytet I
Aglomeracje, które w ramach zmian prawa
będą musiały przeprowadzić dodatkowe
inwestycje gwarantujące im spełnienie
warunków dyrektywy ściekowej do 31 grudnia
2015 r.
Liczba aglomeracji: 161. Potrzebne środki: 7,1
mld zł.
Priorytet II
Aglomeracje, które do 31 grudnia 2015 r.
zamierzają zakończyć budowę nowej
oczyszczalni ścieków i spełnią warunki
dyrektywy
Liczba aglomeracji:17. Potrzebne środki: 0,27
mld zł.
Priorytet III
Aglomeracje, które do 31 grudnia 2015 r.
zamierzają spełnić warunki dyrektywy
dotyczące jakości i wydajności oczyszczalni
oraz zagwarantować wyposażenie w sieć
kanalizacyjną
Liczba aglomeracji: 363. Potrzebne Środki: 5,3
mld zł.
Priorytet IV
Aglomeracje, które poprzez realizację
planowanych działań inwestycyjnych – po 31
grudnia 2015 r. - spełnią warunki dyrektywy
ściekowej dotyczące jakości i wydajności
oczyszczalni oraz zagwarantują wyposażenie w
sieć kanalizacyjną
8/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
Liczba aglomeracji: 449. Potrzebne środki: 9,7
mld zł.
Aglomeracje poza priorytetem.
Aglomeracje, które nie spełniają warunków
dyrektywy ściekowej, ale planują podejmowanie
działań inwestycyjnych zbliżających je do
wypełnienia wymogów dyrektywy, po 31 grudnia
2015 r.
Liczba aglomeracji: 497. Potrzebne środki: 5,9
mld zł.
Czy zmiana ceny
Może, ale tylko wtedy gdy cena w dniu
nieruchomości może
orzekania jest inna niż w cenie zakupu.
powodować odszkodowanie po Sąd Najwyższy jednak skargę oddalił w całości.
zmianie planu
Uzasadniając wyrok, wskazał, że sama zmiana
zagospodarowania (deweloper wartości rzeczy, nawet znacząca,
przeciwko Gmina Poznań)?
spowodowana upływem czasu pomiędzy datą
wystąpienia szkody a orzeczeniem sądowym,
nie jest dostatecznym argumentem za
przyjęciem innego terminu ustalenia wartości
odszkodowania niż data orzeczenia. Wzrost lub
spadek cen nieruchomości, jeżeli jest efektem
swobodnej gry rynkowej, nie jest bowiem
szczególną okolicznością wskazana w art. 363
§ 2 k.c.
-Mamy gospodarkę rynkową. Nie ma w niej
rzeczy, których ceny są niezmienne na
przestrzeni lat – stwierdziła w konkluzji sędzia
Barbara Myszka.
Co to jest upadłość
Wpadłem w spiralę długów. Opłacałem kredyt
konsumencka?
drugim.
Postępowanie dotyczące upadłości
konsumenckiej obejmuje wyłącznie te osoby
fizyczne, wobec których nie można ogłosić
upadłości na zasadach ogólnych
przewidzianych w ustawie – prawo
upadłościowe i naprawcze. Należy bowiem
mieć na uwadze, że na podstawie przepisów
ogólnych prawa upadłościowego i naprawczego
upadłość można ogłosić wobec osób
fizycznych:
prowadzących działalność gospodarczą,
wspólników spółek osobowych ponoszących
odpowiedzialność za zobowiązania spółki
bez ograniczenia całym swoim majątkiem.
Na zasadach ogólnych można ogłosić tez
upadłość osoby fizycznej, która zaprzestała
działalności lub która przestała być wspólnikiem
spółki osobowej, jeżeli od jej wykreślenia z
9/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Sądy przestaną nadużywać
kary więzienia. Więcej do prac
społecznych (nowelizacja
Odpowiedź
rejestru nie upłynął rok.
Zatem powyżej wymienione osoby nie mogą
skorzystać z przepisów o upadłości
konsumenckiej i mogą jedynie złożyć wniosek o
ogłoszenie upadłości na zasadach ogólnych.
Niestety ogólne postępowanie upadłościowe nie
jest tak korzystne jak procedura przewidziana
dla osób fizycznych nieprowadzących
działalności gospodarczej.
Wniosek o ogłoszenie upadłości.
Pismo wszczynające postępowanie
upadłościowe względem osoby fizycznej
nieprowadzącej działalności gospodarczej może
złożyć tylko sam dłużnik – nie może tego
dokonać jego wierzyciel. Co istotne, osoba
nieprowadząca działalności gospodarczej może
także złożyć stosowny wniosek, jeżeli jest
zadłużona względem jednego wierzyciela
(zgodnie z ogólnymi zasadami, aby złożyć
wniosek o ogłoszenie upadłości, dłużnik
powinien zalegać z płatnościami więcej niż
jednemu podmiotowi). Wniosek o ogłoszenie
upadłości należy złożyć do sądu
upadłościowego (sądu rejonowego – wydziału
gospodarczego). Opłata od wniosku o
ogłoszenie upadłości osoby fizycznej
nieprowadzącej działalności gospodarczej
wynosi 30 zł (na zasadach ogólnych – 1 tys. zł).
Wnioskodawca jest zobowiązany do wskazania
spisu swojego majątku wraz z wyceną jego
składników. Jest on również obowiązany do
wymienienia swoich wierzycieli wraz z ich
adresami i wysokością wierzytelności oraz
terminami zapłaty.
Sąd upadłościowy nie może ogłosić upadłości
osoby fizycznej, jeżeli ta m.in.:
 umyślnie lub przez rażące niedbalstwo
doprowadziła do swojej
niewypłacalności lub istotnie zwiększyła
swój stopień niewypłacalności,
 w okresie 10 lat przed dniem zgłoszenia
wniosku, mając taki obowiązek, nie
zgłosiła w terminie wniosku o
ogłoszenie upadłości na zasadach
ogólnych.
Odwrócenie tendencji polegającej na
nadużywaniu przez sądy kary pozbawienia
wolności z warunkowym zawieszeniem jej
10/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
kodeksu karnego)
Odpowiedź
wykonania oraz skłonienie sędziów do
częstszego nakłaniania kar wolnościowych –
ograniczenia wolności i grzywny – to główne
cele wchodzącej dziś w życie nowelizacji
kodeksu karnego (Dz. U. Z 2015 r. poz. 396).
Mają one zostać osiągnięte dzięki
następującym zmianom:
Kara pozbawienia wolności:
 Jeżeli za czyn popełniony przez
oskarżonego przewidziana jest kara
pozbawienia wolności
nieprzekraczająca ośmiu lat, sąd może
zamiast niej orzec grzywnę albo karę
ograniczenia wolności (art. 37a).
 Jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą
pozbawienia wolności w wymiarze do
lat pięciu i istnieje możliwość wyboru
kary, sąd orzeka pozbawienie wolności
tylko wtedy, gdy inna kara lub środek
karny nie może spełnić celów kary (art.
58 § 1).
 Jeżeli przestępstwo jest zagrożone karą
pozbawienia wolności
nieprzekraczającą trzech lat albo
łagodniejszą i społeczna szkodliwość
czynu nie jest znaczna, sąd może
odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli:
a) orzeka jednocześnie środek karny,
przepadek lub środek kompensacyjny (np.
nawiązkę),
b) cele kary zostaną w ten sposób spełnione
(art. 59).
Kara ograniczenia wolności:
 Wydłużenie okresu, na jaki kara ta
może być orzekana, z 12 miesięcy do
dwóch lat (art. 34 § 1),
 Sąd orzekający karę ograniczenia
wolności może m.in. (łącznie lub
osobno):
a) zobowiązać skazanego do wykonywania
nieodpłatnej pracy na cele społeczne,
b) zobowiązać skazanego do pozostawania w
miejscu stałego pobytu lub innym wyznaczonym
miejscu w systemie dozoru elektronicznego
(SDE),
c) zdecydować o potrącaniu na cel społeczny
co miesiąc od 10% do 25% wynagrodzenia
skazanego (art. 34 § 1a).
11/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
Podstawa prawna
Kara mieszana:
sąd w sprawie o występek zagrożony
więzieniem może orzec karę ograniczenia
wolności do dwóch lat i jednocześnie:
karę pozbawienia wolności do trzech miesięcy –
niezależnie od dolnej granicy ustawowego
zagrożenia,
karę pozbawienia wolności do sześciu miesięcy,
jeżeli górna granica ustawowego
zagrożenia wynosi co najmniej 10 lat.
W takich przypadkach karę więzienia wykonuje
się w pierwszej kolejności (art. 37b).
Środki karne:
Do katalogu środków karnych dodano:
 zakaz przebywania w określonych
środowiskach lub miejscach,
kontaktowania się z określonymi
osobami, zbliżania się do określonych
osób lub opuszczania określonego
miejsca pobytu bez zgody sądu (art. 39
pkt 2b),
 nakaz okresowego opuszczania lokalu
zajmowanego wspólnie z
pokrzywdzonym (art. 39 pkt 2e).
Warunkowe zawieszenie wykonania kary
pozbawienia wolności:
 Sąd może warunkowo zawiesić
wykonanie kary pozbawienia wolności
orzeczonej w wymiarze
nieprzekraczającym roku (do wczoraj
dwóch lat), jeżeli:
a) sprawca w czasie popełnienia przestępstwa
nie był już skazany na karę pozbawienia
wolności,
b) jest to wystarczające dla osiągnięcia celów
kary, a w szczególności zapobieżenia
powrotowi skazanego do przestępstwa (art. 69
§ 1).
 Okres próby wynosi minimalnie rok, a
maksymalnie trzy lata (art. 70 § 1).
 Jeżeli zawiesza się karę wobec
młodocianego lub sprawcy, który
popełnił przestępstwo z użyciem
przemocy na szkodę osoby wspólnie
zamieszkującej, okres próby wynosi od
dwóch do pięciu lat (art. 70 § 2).
 Sąd, zawieszając wykonanie kary,
będzie nakładał na skazanego
12/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
przynajmniej jeden obowiązek (m.in.
przeproszenia pokrzywdzonego,
informowania sądu lub prokuratora o
przebiegu okresu próby). Do katalogu
tych obowiązków dodano:
a) poddanie się terapii uzależnień,
b) poddanie się terapii, w szczególności
psychoterapii lub psychoedukacji,
c) uczestnictwo w oddziaływaniach korekcyjnoedukacyjnych,
d) inne stosowane postępowanie, które może
zapobiec popełnieniu ponownie przestępstwa
(art. 72 § 1).
 W sytuacji, gdy skazany w okresie
próby będzie rażąco naruszał porządek
prawny (w szczególności popełni
przestępstwo innego rodzaju niż to, za
które został skazany), sąd będzie mógł,
ale nie będzie musiał zarządzić
wykonanie kary. Odwieszenie kary
będzie pozostawione do uznania sądu
także wówczas, gdy skazany m.in. nie
uiści grzywny, uchyla się od dozoru,
nałożonych obowiązków lub
orzeczonych środków karnych (art. 75 §
2).
 Zarządzając wykonanie kary, sąd
będzie mógł skrócić orzeczona karę,
nie więcej jednak niż o połowę.
Podejmując taką decyzję, będzie brał
pod uwagę dotychczasowy przebieg
próby, a zwłaszcza wykonywanie przez
skazanego nałożonych obowiązków
(art. 75 § 3a).
 Sąd zamiast zarządzenia wykonania
kary pozbawienia wolności będzie mógł
zamienić ja na karę ograniczenia
wolności w formie obowiązku
wykonywania nieodpłatnej,
kontrolowanej pracy na cele społeczne
albo karę grzywny. Kara ograniczenia
wolności nie może trwać dłużej niż 2
lata, a grzywna nie może przekroczyć
810 stawek dziennych. Z takiego
dobrodziejstwa nie będzie mógł
skorzystać skazany, który nie wykonał
obowiązku opuszczenia lokalu
zajmowanego wspólnie z
13/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
pokrzywdzonym lub nie naprawił
szkody wyrządzonej przestępstwem
(art. 75a § 1 i 2)
Na czym polega reforma prawa Możliwość łączenia opieki nad dzieckiem z
pracy?
pracą zawodową.
Najważniejsza trudność w łączeniu obowiązków
zawodowych z opieką nad dziećmi (według
rodziców)
Sztywne godziny pracy niedostosowane do
sytuacji rodzinnej – 16,4%
Zbyt długi czas pracy – 15,2%
Zmienność godzin pracy – 11,9%
Wykonywanie obowiązków w godzinach
nadliczbowych – 11,1%
Brak wsparcia socjalnego ze strony pracodawcy
– 9,8%
Bariery w dostępie do żłobków i przedszkoli –
9,5%
Konieczność wyjazdów służbowych – 5,6%
Pozostałe – 4,8%
Rozwiązania socjalne, których ze strony firmy
najbardziej potrzebują zatrudnieni rodzice
(według samych pracujących opiekunów)
Pakiet medyczny dla całej rodziny – 92%
Dofinansowanie wyprawki szkolnej – 86%
Dofinansowanie rodzinnego odpoczynku – 84%
Dofinansowanie zajęć edukacyjnych dla dzieci –
83%
Dofinansowanie dodatkowej opieki medycznej
dla kobiet w ciąży – 82%
Możliwość uzgadniania godzin pracy.
66,8% rodziców nie ma żadnego wpływu na
godziny swojej pracy (decyduje o tym wyłącznie
pracodawca)
23,9% opiekunów uzgadnia swoje godziny
pracy wspólnie z pracodawcą.
9,3% rodziców samodzielnie decyduje o swoich
godzinach pracy.
Rozwiązania organizacyjne najbardziej
przyjazne pracującym rodzicom (według
samych opiekunów)
87% planowanie urlopów wypoczynkowych z
uwzględnieniem sytuacji rodzinnej
pracowników.
87% dostosowanie godzin wykonywania pracy
do sytuacji pracujących rodziców.
86% uwzględnianie w harmonogramach pracy
sytuacji rodzinnej zatrudnionych.
14/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
NSA orzekł, że gminne
jednostki organizacyjne mogą
być Vat-owcem gdy prowadzą
samodzielną działalność
gospodarczą
Odpowiedź
70% umożliwienie pracy zdalnej w domu w
nagłych sytuacjach rodzinnych.
Komentarze wskazują, że Gminy będą musiały
skorygować Vat.
Trybunał może orzec jak NSA
Tak jak można było przewidywać, rzecznik
generalny przychylił się do stanowiska gminy
Wrocław i uznał, że jeśli przyjąć brak
samodzielności gospodarczej, to gminne
jednostki budżetowe nie spełniają warunków do
uznania ich za odrębnych od gmin podatników
VAT. Takie podejście jest w dużej mierze
zbieżne z merytorycznym rozstrzygnięciem
uchwały z 24 czerwca 2013 r. (sygn. akt I FPS
1/13), w której NSA uznał, że jednostki
budżetowe nie spełniają kryterium
samodzielności. Po wyroku trybunału NSA
będzie musiał raz jeszcze to ocenić. Niemniej
jednak wiele gmin już dokonało zmiany
podejścia do rozliczeń VAT i konsoliduje swoje
księgi podatkowe (w tym za okresy minione).
Proces taki wymaga co prawda sporo pracy, ale
jest to zadanie wykonalne. Co więcej,
samorządy zaczynają dostrzegać wiele
istotnych i wymiernych korzyści wynikających z
nowego podejścia, jak np. możliwość
prowadzenia wspólnej polityki podatkowej w
ramach całej gminy, lepszą
kontrolę/koordynację działań, zmniejszenie
kosztów związanych z obsługą kontroli
podatkowych, wyeliminowanie wątpliwości
dotyczących odliczania VAT czy też skutków
podatkowych transakcji pomiędzy
poszczególnymi jednostkami.
Gminy mogą być zmuszone skorygować VAT.
Jeżeli Trybunał Sprawiedliwości UE podzieli
stanowisko rzecznika generalnego, to
konsekwencje będą bardzo znaczące dla
całego sektora samorządowego i nie tylko. Tym
bardziej że rzecznik nie widzi przesłanek do
ograniczenia skutków wyroku jedynie do
przyszłych rozliczeń VAT.
Będzie to oznaczać, że skorygowane będą
musiały być dotychczasowe rozliczenia VAT
sektora samorządowego, a zatem wysokość
deklarowanego obrotu, kwot podatku do
odliczenia, wysokość współczynnika VAT.
Problemów z tym związanych będzie zapewne
15/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Czy dopuszczalna jest
egzekucja przy środkach
unijnych przeznaczonych na
realizację projektu?
Służebność przesyłu budzi
dużo wątpliwości np. urządzeń
wodno-kanalizacyjnych
Odpowiedź
wiele, ale w szczególności konieczne będzie
zweryfikowanie zasadności otrzymanego
dofinansowania unijnego w części dotyczącej
VAT kwalifikowanego – w tym bowiem zakresie
instytucje wdrażające mogą mieć bardzo
restrykcyjne podejście.
Zajęcie było możliwe.
Pan Marek otrzymał dofinansowanie na zakup
nowej linii technologicznej do swojej firmy. Na
wykonawcę linii wybrano krajowego producenta,
który podjął się wykonania linii w ciągu 24
miesięcy, stosownie do projektu technicznego
będącego załącznikiem do umowy o
dofinansowanie zawartej przez pana Marka.
Linia składa się z całej serii maszyn, których
wykonanie i montaż musi odbyć się etapami
trwającymi po kilka miesięcy.
Po wykonaniu I etapu linii oraz jej dostarczeniu i
montażu wykonawca nie otrzymał zapłaty. Pan
Marek zachował kwotę udostępnionej dotacji
dla siebie na koncie bankowym i wyjaśnił, że
ma dodatkowe nieprzewidziane wcześniej
wydatki. Wykonawca wystąpił do sądu z
pozwem o zapłatę i uzyskał tytuł wykonawczy,
następnie skierował sprawę do komornika, który
zajął rachunek bankowy dłużnika. Pomimo
sprzeciwu pana Marka, który powoływał się na
zakaz egzekucji ze środków pochodzących z
dotacji, bank zrealizował zajęcie komornicze.
Zakaz egzekucji nie obowiązywał, gdyż
wierzytelność producenta linii powstała w
związku z realizacja projektu.
Zwrócić uwagę na właściwą umowę i czas
zasiedzenia.
Dla urządzeń przesyłowych wprowadzono w
2008 roku specjalną instytucję prawną –
służebności przesyłu. Nie wystarczy bowiem
uregulowanie stanu prawnego samych
urządzeń. Ważne jest także wskazanie, w jaki
sposób właściciel danej nieruchomości ma
tolerować funkcjonowanie na swojej działce
takich urządzeń i związane z nimi uciążliwości.
A mogą to być drobne utrudnienia aż po
radykalne ograniczenie możliwości zabudowy i
zagospodarowania terenu. Przez pewien czas
próbowano wykorzystywać tutaj formułę
służebności gruntowych, jednakże okazała się
niewystarczająca. Stąd nowa instytucja.
16/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Czym grozi Polsce jednolita
podstawa opodatkowania
dochodu w Unii Europejskiej?
Jak interpretować uchwałę SN
na temat obowiązku
ubezpieczenia z tytułu
kontrahentów menadżerskich,
a nie prowadzenia działalności
gospodarczej?
Odpowiedź
Co do zasady służebność przesyłu ustanawiana
jest na podstawie umowy (koniecznie w formie
aktu notarialnego – dotyczy to zwłaszcza
oświadczenia właściciela nieruchomości
wyrażającego zgodę na ograniczenie jego
prawa). W umowie takiej określa się zazwyczaj:
 prawo przedsiębiorcy przesyłowego do
posadowienia na gruncie określonego
urządzenia,
 prawo do remontów i usuwania awarii
tego urządzenia,
 należne na rzecz właściciela
nieruchomości wynagrodzenie.
17.VI.br. Ogłoszono nowy CIT dla
opodatkowania wszystkich dochodów
powstałych w UE.
Jest możliwe, iż Polska mogłaby pobierać CIT
od kwoty prawie trzy razy niższej, niż wynosi
faktyczny dochód polskiej spółki (od 4,46 mln zł
zamiast od 12 mln zł). - Wystarczy, aby jej
poziom aktywów, zatrudnienia i obrotu był
niższy od innych podmiotów z grupy –
podkreśla Marcin Opiłowski.
Z pierwotnych założeń projektu CCCTB wynika,
że spółki wchodzące w skład grupy składałyby
deklarację tylko w jednym państwie
członkowskim i tylko tamtejszy fiskus mógłby
weryfikować rozliczenia. Jak w takim wypadku
niemieccy urzędnicy mają weryfikować
dokumenty polskiej spółki? - pyta ekspert. Z
drugiej strony – przyznaje – rezygnacja z tego
pomysłu będzie oznaczać pozostawienie długiej
listy różnic w interpretacjach prawa dokonanych
przez urzędników poszczególnych krajów.
Nie radzimy wchodzić w ten pomysł.
Ale sprawa dotyczyła jednej ze spółek Skarbu
Państwa. Aby ominąć ustawę kominową, firma
podpisała kontrakty menadżerskie z
samozatrudnionymi członkami zarządu. Czy w
ten sposób oszukiwano ZUS? To prawda. Wielu
płatników w taki sposób próbowało nie
wywiązywać się z obowiązku zgłoszenia do
ubezpieczeń społecznych lub ubezpieczenia
osoby, a którą została zawarta umowa
menadżerska. W takim przypadku ZUS musi
zareagować i żądać zgłoszenia tej osoby do
odpowiednich ubezpieczeń.
Prawnicy twierdzą, że ZUS w nieuprawniony
17/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Czy oddanie nieruchomości w
użyczenie zwalnia z płacenia
podatku od nieruchomości?
Pytania do Gminy
czy ma zabezpieczyć dostawę
wody?
Czy decyduje o opiece
zdrowotnej?
Czy ma zadbać o lokalny
transport?
Odpowiedź
Podstawa prawna
sposób rozszerza krąg osób zobowiązanych do
opłacania składek od umów menadżerskich.
Czy nie dojdzie do kolejnych spraw sądowych?
Nie zwalnia.
Naczelny Sąd Administracyjny przypomniał z
kolei, że dla oceny rodzaju posiadania ma
znaczenie, czy posiadacz objął rzecz w
posiadanie z woli właściciela i na zasadach
przez niego określonych, czy niezależnie lub
nawet wbrew jego woli lub świadomości.
„Objęcie rzeczy w posiadanie za zgoda
właściciela, nawet tylko dorozumianą, i
posiadanie jej w zakresie przez właściciela
określonym lub tolerowanym, świadczy z reguły
o posiadaniu zależnym” - wyjaśnił NSA,
powołując się na postanowienie Sądu
Najwyższego z 4 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I
CSK 360/11).
Dodał, że choć użytkownik ani najemca lokalu
nie może być podmiotem podatku od
nieruchomości, to właściciel, który jest
obciążony tą daniną, może przenieść jej ciężar
ekonomiczny na najemcę, doliczając jej koszt
do czynszu najmu.
Mieszkam w małej miejscowości, w której od Art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z 8 marca 1990 r.
kilku dni nie ma wody. Zastanawiam się, do o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. Z 2013
r. poz. 594 ze zm.)
którego urzędu powinnam się zgłosić z
żądaniem wyjaśnienia tej niedogodności.
Czy wójt gminy będzie właściwym
adresatem?
Tak. Zgodnie z przepisami o samorządzie
gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb
wspólnoty należy do zadań własnych tego
samorządu. Na gminie więc ciąży obowiązek
zapewnienia mieszkańcom wodociągów i
zaopatrzenia ich w wodę, kanalizację, usuwania
i oczyszczania ścieków komunalnych,
utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń
sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwienia
odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię
elektryczną i cieplną oraz gaz. Każdy wójt
wspólnie z radnymi powinien działać w tym
kierunku, aby wszystkie z wymienionych wyżej
obowiązków były wobec mieszkańców
zrealizowane. Nie zawsze jednak gminę stać na
realizację wszystkich tych zadań. Niemniej
jednak w omawianej sprawie to gmina i
podległa jej spółka powinny niezwłocznie
18/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
usunąć awarię związaną z brakiem bieżącej
wody. Jeśli ta niedogodność trwa przez dłuższy
czas, wójt powinien zapewnić mieszkańcom
dostęp do wody np. z beczkowozów.
W naszej gminie jest kilka wsi, a tylko jeden
ośrodek zdrowia. Na dodatek lekarz pediatra
przyjeżdża raz w tygodniu na kilka godzin i
trzeba się do niego zapisywać z
kilkutygodniowym wyprzedzeniem.
Napisałam skargę do oddziału Narodowego
Funduszu Zdrowia, ale nie przyniosło to
żadnego rezultatu. Czy powinnam z tym
problemem zwrócić się do gminy?
Tak. W większości samorządów jest powołany
kierownik kilku gminnych ośrodków
zdrowotnych, który zajmuje się koordynacją i
obsadą kadrową lekarzy w przychodniach. Jeśli
jednak okazuje się, że mieszkańcy nie mają
dostępu do właściwej opieki to z takim
zastrzeżeniem trzeba zgłosić się do gminy
radnych lub wójta. Trzeba przy tym pamiętać,
że zaspokajanie potrzeb mieszkańców w
zakresie ochrony zdrowia jest również
zadaniem własnym gminy.
W czasie przerwy wakacyjnej nie mam się
czym dostać do gminy, bo komunikacja
praktycznie nie funkcjonuje. Jeden autobus
jedzie o godzinie 7 rano, ale wtedy urząd jest
jeszcze nieczynny, a z powrotem dopiero o
godzinie 18. Czy gmina powinna zadbać o
zwiększenie częstotliwości przejazdu
autobusów przez cały jej obszar?
Tak. Samorząd gminny powinien zadbać o
lokalny transport zbiorowy. A to oznacza, że
mieszkańcy powinni mieć możliwość dostania
się do większych miejscowości. Dlatego z
wnioskiem o zwiększenie częstotliwości
przejazdów lokalnych autobusów jak najbardziej
można się zgłosić do gminy. Samorządy
najczęściej do takiego transportu dopłacają, aby
przewoźnicy obsługiwali również tereny mniej
zaludnione, które są często dla nich
nieopłacalne. Zadaniem własnym gminy jest
także zapewnienie transportu dla uczniów w
trakcie roku szkolnego, podobnie jak dostęp do
bezpłatnej publicznej edukacji na jej terenie.
Gmina powinna tak zorganizować sieć szkół,
aby wszyscy uczniowie nie mieli zbyt dużych
19/58
Podstawa prawna
Art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z 8 marca 1990 r.
o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. Z 2013
r. poz. 594 ze zm.).
art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z 8 marca 1990 r. o
samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. Z 2013 r.
poz. 594 ze zm.).
Art 17 ust. 2 ustawy z 7 września 1991 r. o
systemie oświaty (t.j. Dz. U. Z 2004 r. nr
256, poz. 2572 ze zm.).
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Dlaczego Gminy nie chcą
naszych śmieci?
Czy nieruchomość gruntowa
Odpowiedź
odległości do pokonania. Dla uczniów klas I-IV
odległość nie powinna przekroczyć trzech
kilometrów. W przypadku uczniów las V-VI
szkół podstawowych i gimnazjum odległość nie
powinna być większa niż cztery kilometry. Jeśli
droga jest dłuższa, obowiązkiem gminy jest
zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w
czasie przewozu. Bezpłatny transport może też
zapewnić, jeśli odległość jest mniejsza, o ile
rodzice zwrócą się z takim wnioskiem. Muszą
go jednak odpowiednio uzasadnić, np. tym, że
droga biegnie przez las lub przez ruchliwą
arterią.
Przepisy są niejasne w zakresie tworzenia
selektywności punktów zbiórki odpadów
komunalnych.
Za niektóre śmieci trzeba zapłacić. - Pobieramy
opłaty za odpady budowlane. Koszt zostawienia
u nas mebli to 5 lub 10 zł za sztukę, wanny czy
okna 10 zł, a gruzu od 20 zł za pół metra
sześciennego – wyjaśnia Aleksandra
Surdykowska ze Stena Recykling. Dodaje, że
stołeczny punkt odwiedza ok. 50 osób dziennie.
Skąd te opóźnienia w realizacji ustawy?
Tomasz Styś, ekspert Instytutu Sobieskiego
wskazuje kilka przyczyn. Po pierwsze
nowelizacja ustawy o utrzymaniu czystości i
porządku w gminach, przez niejednoznaczność
zapisów, pozostawiła szerokie pole do
interpretacji. Stąd w wielu gminach pojawił się
pomysł PSZOK-ów mobilnych, czyli odbierania
określonych rodzajów odpadów u źródła. Po
drugie są duże różnice w sposobie
gospodarowania odpadami między
metropoliami i np. terenami wiejskimi. W wielu
małych gminach tworzenie stacjonarnego
PSZOK-u było po prostu nieefektywne
ekonomicznie. Po trzecie zaś to rezultat braku
doświadczenia i zestawu dobrych praktyk w
czasie wprowadzenia reformy śmieciowej.
W przepisach nie został określony konkretny
termin powstania punktu selektywnego
zbierania odpadów komunalnych, a jedynie
obowiązek jego utworzenia.
Gminy nie spieszą się z tworzeniem punktów
zbiórki również dlatego, że za ich brak nie grozi
im kara.
WSA w Gdańsku potwierdził to stanowisko.
20/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
wraz z wniesionym budynkiem
(w trakcie budowy) może być
przedmiotem odrębnego
opodatkowania?
Odpowiedź
Orzekł, że nieruchomość gruntowa wraz z
wnoszonym budynkiem, pozwoleniem na
budowę, umową z wykonawcą oraz listami
intencyjnymi nie spełniają definicji
zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jest to
zbiór elementów należących do tych samych
właścicieli, ale niepełniących żadnej roli w
funkcjonowaniu dotychczasowego
przedsiębiorstwa – stwierdził sąd. Podkreślił, że
przedsiębiorstwo z zasady zmierza do realizacji
określonych zadań gospodarczych, natomiast
trudno wskazać zadanie, do którego realizacji
może się nadać niewykończony składnik,
będący w trakcie budowy.
Co to są spółdzielnie socjalne Poselski projekt zakłada też, że spółdzielnia
(ustawa 27.IV.2007)?
socjalna będzie mogła zatrudniać osoby
realizujące kontrakty socjalne, na podstawie
ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej
(t.j. Dz. U. Z 2015 r. poz. 163) oraz
bezrobotnych, którzy mają ustalony III profil
pomocy.
-Dla osób, które przez wiele lat były nieaktywne
zawodowo, podjęcie zatrudnienia w formule
spółdzielni socjalnej jest bardzo dobrym
rozwiązaniem. Pozwala bowiem przywrócić
nawyki pracy – komentuje Przemysław
Piechocki, prezes Stowarzyszenia na rzecz
Spółdzielni Socjalnych.
Co więcej, zatrudnienie wspomnianej grupy
osób będzie mogło być objęte dodatkowym
finansowym wsparciem. Zgodnie z nowelizacja
ich wynagrodzenie w okresie 12 miesięcy od
podjęcia pracy będzie mogło być refundowane
przez starostę na zasadach przewidzianych dla
prac interwencyjnych. Aby otrzymywać zwrot
pieniędzy, spółdzielnia socjalna będzie musiała
podpisać umowę ze starostą właściwym ze
względu na jej siedzibę.
Co zrobić by zmienić
Proponujemy jedno z dwóch rozwiązań:
pełnomocnika Gminy w naszej 1 – prośba zarządu skierowana do Prezydenta.
Wspólnocie?
Zainteresować sprawą media lokalne.
2 – listy otwarty do Zarządu Miasta podpisany
przez wszystkich właścicieli i najemców lokali w
budynku podając konkretne fakty.
Jaki przebieg ma mieć
Pamiętaj, że zebranie prowadzi zarząd
doroczne zebranie Wspólnoty?
wspólnoty mieszkaniowej, chyba że we
wspólnocie mieszkaniowej przyjęto
praktykę, że na początku zebrania wybiera
21/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
się prowadzącego zebranie. Przedstawiciel
gminy nie ma żadnych szczególnych praw.
To przedstawiciel zarządu lub prowadzący
zebranie realizuje porządek obrad i udziela
głosu w ramach omawianych spraw.
Prowadzący zebranie na początku zebrania ma
obowiązek zażądać od przedstawiciela
gminy dokumentu pełnomocnictwa, a w
przypadku jego braku odmówić mu udziału
w głosowaniu nad uchwałami i poprosić o
opuszczenie miejsca zebrania.
Jeżeli przedstawiciel gminy okaże
pełnomocnictwo, prowadzący zebranie ma
obowiązek ustalić tożsamość
pełnomocnika. Należy sprawdzić
tożsamość pełnomocnika z dowodu
osobistego i porównać ją z danymi
zawartymi w pełnomocnictwie. Jeżeli
pełnomocnik nie przedstawi dowodu
osobistego lub w inny sposób uniemożliwia
identyfikację, należy odmówić mu udziału
w głosowaniu nad uchwałami i poprosić o
opuszczenie miejsca zebrania.
Po sprawdzeniu tożsamości prowadzący
zebranie powinien sprawdzić, czy
pełnomocnik upoważniony jest do
reprezentowania gminy na zebraniu
wspólnoty mieszkaniowej. Pełnomocnictwo
może mieć bowiem bardzo różny zakres.
Fakt, czy pełnomocnik działa w ramach
udzielonego mu pełnomocnictwa, można
stwierdzić tylko na podstawie treści tego
dokumentu. Równie dobrze pełnomocnik
może być bowiem uprawniony na przykład
tylko do reprezentowania gminy przed
zarządem lub tylko do czynności zwykłego
zarządu. Nie wystarczy zatem, że
pełnomocnik okaże jakiś dokument, z
którego wynika, że został ustanowiony
pełnomocnikiem gminy. Z dokumentu musi
wynikać, że jest upoważniony do działania
w imieniu gminy na zebraniu wspólnoty
mieszkaniowej (pełnomocnictwo
szczególne). Istnieją dwa rodzaje
pełnomocnictwa: pełnomocnictwo ogólne i
pełnomocnictwo szczególne.
Pełnomocnictwo ogólne upoważnia
pełnomocnika tylko do dokonywania
22/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
Podstawa prawna
czynności zwykłego zarządu.
Nie należy wpuścić na zebranie pełnomocnika
Gminy bez upoważnienia.
Jakie pełnomocnictwo może
Istnieją dwa rodzaje pełnomocnictwa:
udzielić właściciel lokalu
pełnomocnictwo ogólne i pełnomocnictwo
(również Gmina) na zebraniu
szczególne. Pełnomocnictwo ogólne upoważnia
wspólnoty?
pełnomocnika tylko do dokonywania czynności
zwykłego zarządu. Do podejmowania czynności
przekraczających zwykły zarząd (a więc
podejmowania uchwał) potrzebne jest
pełnomocnictwo szczególne.
Czy członkowie zarządu
Tak, ale uzasadniające nakład pracy.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi
wspólnoty mogą żądać
Wynagrodzenie to wchodzi w koszty zarządu
24.IV.br.
wynagrodzenia za wykonywane nieruchomością wspólną
czynności?
Czy w ustawie o własności
Nie ma przepisu że nie można zebrać głosów w Sąd Apelacyjny w W-wie 5.II.2013
lokali istnieje przepis gdy
wyniku indywidualnego zbierania głosów.
przeciwko uchwale
wypowiedział się
większościowy właściciel?
Kto może wykazać, że członek O tym może decydować tylko zebranie
zarządu wspólnoty pobiera za właścicieli, a wniosek może złożyć członek
wysokie wynagrodzenie?
wspólnoty i na nim ciąży zebranie dowodów.
Jedna ze wspólnot podjęła
Ustawa o „własności lokali” ogólnie określa
uchwałę, że terenie ogrodzonej tylko, że właściciel lokalu ma prawo do
części nieruchomości każdy
współkorzystania z nieruchomości. Nie
właściciel (lokal) ma prawo
precyzuje, jak ma wyglądać współkorzystanie z
parkować jeden pojazd. Czy
rzeczy, w przypadku gdy udziały właścicieli
wolno tak zrobić (do 3,5 tony)? lokali nie są równe.
Co do zasady każdy właściciel lokalu może
korzystać z całej nieruchomości. Wynika to z
faktu, że co do zasady nie da się zróżnicować
korzystania ze współwłasności, np. określić
współkorzystania ze wspólnej klatki schodowej.
Wspólnota nie ma uprawnień do ograniczania
właścicielowi prawa do korzystania z całej
nieruchomości. Wprowadzenie zasady
ograniczenia wjazdu dla każdego do jednego
pojazdu i w dodatku o określonej masie
całkowitej w istocie rzeczy ogranicza prawa
właścicieli lokali do korzystania z całej
nieruchomości. Możliwość korzystania z całej
nieruchomości polega między innymi na tym, że
ktoś najmuje dwa, a nawet więcej miejsc
parkingowych. Ograniczony może zostać w tym
prawie tylko w ten sposób, że ktoś inny
wcześniej zajmuje miejsca parkingowe.
Należy też wskazać, że lokal użytkowy powoda
23/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
istniał od początku. Każdy, kto kupował lokal
mieszkalny, wiedział, że na terenie wspólnoty
będzie lokal użytkowy. Trzeba było licząc się z
tym, że z lokalu użytkowego korzysta się
inaczej niż z lokalu mieszkalnego. Jeżeli na
terenie wspólnoty znajdują się lokale użytkowe,
należy uwzględnić interesy również tych
właścicieli, aby mogli oni w pełni z nich
korzystać i swobodnie prowadzić działalność
Obciążyć go większymi opłatami (nie od m2
powierzchni użytkowej) a np. od wielkości
sprzedaży.
Co zrobić by użytkownik
prowadzący działalność
gospodarczą mógł bez
ograniczeń korzystać z
nieruchomości wspólnej?
Co obejmuje przegląd instalacji Właściciel budynku jest obowiązany do
elektrycznej?
dokonywania okresowych kontroli stanu
sprawności technicznej urządzeń i instalacji
elektrycznych w budynku. Stan sprawności
technicznej urządzeń i instalacji elektrycznych w
budynku powinien być kontrolowany tak, aby
zapewnić właściwe ich funkcjonowanie.
Instalacja elektryczna powinna w okresie jej
użytkowania zapewniać możliwość
bezpiecznego korzystania z odbiorników energii
elektrycznej, zgodnego z ich przeznaczeniem i
warunkami założonymi w projekcie tej
instalacji. Właściciel budynku jest obowiązany
do dokonywania okresowych kontroli stanu
sprawności technicznej urządzeń i instalacji
elektrycznych w budynku. Stan sprawności
technicznej urządzeń i instalacji elektrycznych w
budynku powinien być kontrolowany tak, aby
zapewnić właściwe ich funkcjonowanie, w tym
sprawność połączeń, osprzętu, sprzętu,
zabezpieczeń i środków ochrony od porażeń,
uziemień oraz oporności izolacji przewodów.
Niepoważne byłoby zatem przeprowadzenie
przeglądu okresowego tylko dla instalacji
elektrycznej w nieruchomości wspólnej i
czekanie na przeprowadzenie przeglądów w
lokalach przez ich właścicieli. Wiadomo, że przy
takim podejściu do sprawy większość właścicieli
tych przeglądów indywidualnych nie
przeprowadzi, a zarządca nie będzie
dysponował niezbędnym protokołem
obejmującym przegląd całej instalacji w
budynku. Zatem w konsekwencji obiekt
budowlany nie będzie miał wykonanego
24/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Jaka część instalacji
elektrycznej wchodzi w skład
lokalu?
Kogo można dopuścić do
przeglądu instalacji
elektrycznej?
Odpowiedź
niezbędnego przeglądu okresowego, a osobą
odpowiedzialną za te sytuację będzie zarządca.
Należy pamiętać, że przepisy ustawy o
własności lokali nakazują właścicielom lokali na
żądanie zarządu zezwolić na wstęp do lokali
także w przypadku konieczności przeglądu
instalacji. W praktyce prawo wstępu do lokalu
realizowane jest najczęściej w ten sposób, że
zarząd w ustnej rozmowie ustala z właścicielami
lokali terminy, w których możliwy będzie wstęp
do lokali, i na podstawie tak określonego
terminarza umawia osobę z uprawnieniami, aby
możliwe było racjonalne przeprowadzenie
kontroli instalacji we wszystkich lokalach.
W praktyce i orzecznictwie przyjmuje się, że w
skład lokalu wchodzi instalacja elektryczna do
indywidualnego licznika na wejściu do lokalu i
za tą część odpowiada właściciel, a pozostała
część instalacji w budynku stanowi
nieruchomość wspólną i za tę część odpowiada
wspólnota mieszkaniowa.
Tylko te osoby, które posiadają kwalifikacje
zawodowe.
Osoba wykonująca przegląd musi posiadać
kwalifikacje zawodowe wymagane przy
świadczeniu usług oraz wykonywaniu napraw
lub dozoru nad eksploatacją urządzeń i
instalacji elektrycznych, co potwierdza
świadectwem wydanym przez komisję
kwalifikacyjne wydawane są na podstawie
rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i
Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w
sprawie szczegółowych zasad stwierdzania
posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące
się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci. Z
uwagi na wymagany zakres wiedzy i jej poziom
świadectwa kwalifikacyjne wydawane są na
okres 5 lat. Osoby posiadające kwalifikacje
wymagane przy wykonywaniu dozoru nad
eksploatacją urządzeń, instalacji oraz sieci
energetycznych uprawnione są, na podstawie
art. 62 ust. 5 ustawy Prawo budowlane, do
dokonywania kontroli okresowej, co najmniej
raz na 5 lat, polegającej na badaniu instalacji
elektrycznej i piorunochronowej w zakresie
stanu sprawności połączeń, osprzętu,
zabezpieczeń i środków ochrony od porażeń,
oporności izolacji przewodów oraz uziemień
25/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
instalacji i aparatów. Ponadto przepisy
rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w
sprawie warunków technicznych użytkowania
budynków mieszkalnych wymagają, stosownie
do § 18 ust. 3, aby naprawa i konserwacja
instalacji i odbiorników zasilanych energią
elektryczną lokalu mieszkalnego była
powierzona wyłącznie osobom posiadającym
świadectwa kwalifikacyjne. Również § 55 tego
rozporządzenia nakłada na właściciela budynku
mieszkalnego, w zakresie właściwego
utrzymania stanu technicznego instalacji
elektrycznej, obowiązek zapewnienia realizacji
napraw i wymian przez osoby posiadające
kwalifikacje zawodowe wymagane przy
świadczeniu usług oraz wykonywaniu napraw
lub dozoru nad eksploatacją urządzeń i
instalacji elektrycznych.
Jak postąpić przy sprzedaży
Zaciągnąć kredyt spłacany przez właścicieli wg
strychu gdy uzyskane środki
% własności.
nie pokrywają kosztu remontu? Z chwilą ustanowienia odrębnej własności
lokalu (strychu) i zawarcia umowy w formie aktu
notarialnego stał się on kolejnym właścicielem
lokalu we wspólnocie mieszkaniowej i od tego
momentu jest zobowiązany ponosić wszelkie
koszty utrzymania nieruchomości wspólnej, w
tym związane z zaciągniętym przez wspólnotę
mieszkaniowa kredytem w wysokości jego
udziału w nieruchomości wspólnej.
Środki ze sprzedaży części nieruchomości
wspólnej – strychu są środkami będącymi
własnością wszystkich właścicieli, a zgodnie z
ustawą o własności lokali w pierwszej kolejności
mają posłużyć na pokrycie kosztów zarządu
nieruchomością wspólną, np. na remont
nieruchomości wspólnej. W przedmiotowej
sprawie, sprzedając strych, wspólnota
mieszkaniowa pozyskała tylko część środków
niezbędnych na remont; aby pozyskać resztę,
musiała zaciągnąć kredyt. Spłata kredytu
obciąża wszystkich właścicieli lokali w
wysokości ich udziałów w nieruchomości
wspólnej, a także właściciela, który kupił od
wspólnoty mieszkaniowej strych.
Jak wygląda w praktyce nowy Kryterium wcześniejszego przejścia na
projekt systemu emerytalnego? emeryturę uzależnione jest od
przepracowanych lat.
26/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Na czym ma polegać reforma
postępowania
administracyjnego?
Odpowiedź
W pierwszym wariancie zakładamy, że osoba ta
zaczęła pracować w wieku 20 lat i przeszła na
emeryturę po 40 latach pracy, czyli jako 60latek (wariant 1). W drugim, że poszła do pracy
5,5 roku później i przechodzi na emeryturę w
wieku 65,5 roku, czyli po przekroczeniu obecnej
granicy wieku emerytalnego (wariant 2). W
trzecim wariancie pokazujemy ubezpieczonego,
który zaczął pracę w wieku 20 lat i pracował do
ukończenia 65,5 roku (wariant 3).
jaka stopa zastąpienia?
Ubezpieczony, który przepracuje 40 lat (czyli
będzie miał odprowadzone pełne składki za ten
okres – co zdarza się rzadko), jeśli przejdzie na
emeryturę w wieku 60 lat, będzie miał ja o
ponad jedna piątą niższą, niż gdyby zrobił to po
przekroczeniu obecnego wieku emerytalnego
(65,5). I to przy takim samym stażu pracy. Jego
stopa zastąpienia, czyli relacja emerytury do
ostatniej pensji, wyniesie 36%. Podczas gdy u
osoby, która zakończy pracę w obecnym wieku
emerytalnym, a pracowała 40 lat, ta relacja
będzie znacznie lepsza i wyniesie 44%. A co z
trzecim przypadkiem? Gdyby nasz Kowalski
pracował od 20 roku życia i miał 45,5 roku
stażu, to jego stopa zastąpienia będzie
najwyższa i wyniesie już 49%.
2174 wysokość przeciętnej emerytury w ZUS w
2014 r.
3182 wysokość przeciętnej emerytury w ZUS w
2014 wyliczonej wg starych zasad.
Zawarcie ugody administracyjnej to
odformalizowanie sposobu załatwienia sprawy.
Obowiązkiem sądu powszechnego jest
nakłanianie stron do ugodowego zakończenia
sporu. Tymczasem w postępowaniu
administracyjnym instytucja ta, jak dotąd, dość
rzadko znajduje zastosowanie. Brak jest danych
źródłowych obrazujących skalę tego zjawiska,
niemniej wiele do myślenia daje informacja
pochodząca z bazy orzecznictwa sądów
administracyjnych (odnotowano jedynie 123
sprawy w przedmiocie zatwierdzenia ugody
administracyjnej na ponad milion
udostępnionych). Nie sądzę, żeby przeszkodą
dla częstszego zawierania ugód był element
władztwa administracyjnego występujący
zawsze w relacjach: organ administracji –
27/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Czy za pomyłkę komornika
(zamiast sąsiada sprzedał mój
ciągnik) przysługuje mi
odszkodowanie?
Odpowiedź
Podstawa prawna
jednostka. Niewielka ilość ugód
administracyjnych wynika raczej – jak można
przypuszczać – ze zbytniego formalizmu
towarzyszącego procedurze ugodowej.
Odformalizowanie ugody niekoniecznie musi
oznaczać przyspieszenie załatwienia sprawy.
Może się okazać, że dochodzenie do ugody
zabierze nawet więcej czasu, niż wydanie
decyzji administracyjnej. Jednak nie czas
trwania postępowania jest w tym przypadku
wartością podstawową, lecz wyeliminowanie
zaistniałego sporu oraz ryzyka
wniseieniaskargi8 do sądu administracyjnego.
Mówi się, że najgorsza ugoda jest lepsza niż
najtrafniejszy wyrok i powiedzenie to oddaje w
dużej mierze społeczne skutki polubownego
załatwienia sporu.
Oprócz zmniejszenia stopnia
formalizmu,projektowana procedura ma
umożliwić większe otwarcie. Chodziłoby tu o
udział w postępowaniu zainteresowanych.
Formuła ta znana była przepisom art. 9 i 11 ust.
2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej
z 22 marca 1928 r.
Zespół zaproponował kilka przepisów, których
celem jest umożliwienie zainteresowanym
(niebędącym strona ani podmiotem na prawach
strony) wyrażenie swojego stanowiska i
dołączenie go do akt sprawy. Zdarzają się
sytuacje, w których jakiś podmiot dysponuje
interesem faktycznym (ekonomicznym,
biznesowym lub zawodowym) w tym, by sprawa
została rozstrzygnięta w określony sposób.
W czasie egzekucji, która powinna być
Art. 23 ust. 1 i 3 ustawy z 29 sierpnia 1997
prowadzona w stosunku do mojego sąsiada,
r. o komornikach sądowych i egzekucji
komornik zarekwirował i sprzedał mój ciągnik
(Dz. U. Z 2015 r. poz. 790).
rolniczy. Czy mogę wystąpić o odszkodowanie?
Tak. Osoba, która poniosła szkodę wskutek
bezprawnych działań komornika, może ubiegać
się o odszkodowanie. Komornik jest bowiem
obowiązany do naprawienia szkody
wyrządzonej przez niezgodne z prawem
działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu
czynności.
Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Szczecinie, do
zaistnienia odpowiedzialności
odszkodowawczej komornika konieczne jest
wykazanie ogólnych przesłanek
28/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Czy można złożyć skargę na
komornika?
Odpowiedź
Podstawa prawna
odpowiedzialności deliktowej, tj. szkody,
zdarzenia ją wywołującego (bez względu na
winę sprawcy) i związku przyczynowego.
Poszkodowany musi zatem wykazać, na czym
szkoda polega, a – dla zachowania terminów do
dochodzenia jej naprawienia – kiedy powstała i
kto jest za nią odpowiedzialny (por. wyrok z 20
listopada 2014 r., sygn. akt I ACa 467/14). Co
ważne, solidarna odpowiedzialność wraz z
komornikiem ponosi Skarb Państwa.
Odszkodowania należy dochodzić w
postępowaniu przed sądem cywilnym.
Art. 767 § 1 i 2 ustawy z 17 listopada 1964
W trakcie czynności egzekucyjnych komornik
zajął w mojej firmie elektronarzędzia należące r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.
do moich pracowników. Informowałem go o tym, U. Z 2014 r. poz. 101 ze zm.)
jednak mnie nie posłuchał i do dzisiaj nie chce
zwrócić tych rzeczy. Czy można napisać na
niego skargę?
Tak. Jeżeli czynności komornika naruszają
prawo, można bronić się przed ich skutkami
poprzez złożenie skargi do sądu. Skarga
przysługuje zarówno na czynności, które
komornik wykonał (np. na zajęcie ruchomości,
odebranie zajętej rzeczy), jak i na dopuszczone
się przez niego zaniechania. Mogą one polegać
na niedokonaniu czynności, do których był
zobowiązany (np. niewydanie postanowienia o
umorzeniu egzekucji).
Skargę na czynności komornika może wnieść
nie tylko dłużnik, ale także wierzyciel, na
wniosek którego toczy się egzekucja. Takie
uprawnienie przysługuje również osobom,
których prawa zostały naruszone bądź
zagrożone. W ten sposób można bronić się
przede wszystkim, gdy komornik omyłkowo
prowadzi egzekucję przeciwko osobie
niebędącej dłużnikiem i nie chce umorzyć
postępowania.
Należy pamiętać, że na niektóre czynności
komornika nie można wnieść skargi. Dzieje się
tak, gdy są one zaskarżone na podstawie
innego środka prawnego (np. zarzuty od planu
podziału sumy egzekucyjnej). Uprawienie do
wniesienia skargi mogą wyłączać również
przepisy ustawy. Artykuł 870 § 1 zd. 3 k.p.c.
stanowi chociażby,, że nie ma skargi na
udzielenie przybicia podczas licytacji rzeczy
ulegających szybkiemu zepsuciu.
29/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Czy po przegranej sprawie
przed wszczęciem egzekucji
mogę podarować
nieruchomość córce?
Czy wypłacenie nagrody lub
premii jest jakoś uregulowane
w przepisach?
Odpowiedź
Nie.
Przegrałem sprawę o zapłatę wytoczona przez
mojego byłego wspólnika. Nie zgadzam się z
wyrokiem i nie zamierzam zapłacić mu ani
złotówki. Na pewno będzie chciał uzyskać
pieniądze przez komornika. Czy mogę jeszcze
przed wszczęciem egzekucji darować
nieruchomość córce?
Nie. Takie zachowanie może zostać uznane za
przestępstwo. Dłużnik, który w celu
uniemożliwienia wykonania orzeczenia sądu
udaremnia lub uszczupla zaspokojenie
wierzyciela, może podlegać odpowiedzialności
karnej z art. 300 § 2 k.k. Przestępcze
zachowanie może polegać na usuwaniu,
ukrywaniu, zbywaniu, darowaniu innej osobie
albo też niszczeniu składników majątku, które
są już zajęte przez organ egzekucyjny bądź też
istnieje duże prawdopodobieństwo, że ostaną
one zajęte w najbliższej przyszłości. Karalne
zachowanie może polegać również na
rzeczywistym lub pozornym obciążaniu (np.
oddanie w zastaw, obciążanie hipoteką) albo
uszkadzaniu swojego dobytku po to, by
komornik nie był zainteresowany ich zajęciem.
Przykładem przestępstwa z art. 300 § 2 k.k.
mogą być sprzedaż samochodu czy darowanie
nieruchomości członkom rodziny. Fakt, że
dłużnikowi grozi postępowanie egzekucyjne, nie
oznacza, że w każdym przypadku ma on zakaz
rozporządzania składnikami swojego majątku.
Nie obowiązuje on, jeżeli mimo zbycia swoich
rzeczy dłużnik posiada w dalszym ciągu
dobytek, z którego będzie mógł w pełni
zaspokoić wierzyciela.
O ile bowiem kodeks pracy mówi, choć
ogólnikowo, o nagrodach, to w ogóle nie
wypowiada się w sprawie premii. Zasady ich
przyznawania bywają zapisane w układach
zbiorowych pracy, regulaminach wynagradzania
lub wprost w umowach o pracę. Na ogół jednak
prawo do premii obwarowane jest pewnymi
warunkami – ponadprzeciętnymi wynikami w
pracy czy nad wyraz sumiennym wypełnianiem
obowiązków. W praktyce wyróżniamy dwa
rodzaje premii: uznaniową i regulaminową.
Uznaniowa niewiele różni się od nagrody – jej
przyznanie zależy od woli pracodawcy.
30/58
Podstawa prawna
Art. 300 § 2 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Z 1997 r. nr 88, poz.
553 ze zm.)
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
Natomiast premia regulaminowa (zapisana w
regulaminie wynagradzania, układzie
zbiorowym, umowie o pracę) na ogół bywa
składnikiem wynagrodzenia, który z definicji się
należy, jeśli pracownik wypełnia powierzone mu
obowiązki. Taka premia może być jednak
odebrana lub obniżona, jeśli pracownik ze
swoich zadań się nie wywiązuje albo jeśli robi to
źle.
Jak uzyskać zaświadczenie do Zaświadczenie można uzyskać na różne
przetargu o niezaleganiu ze
sposoby
składkami?
Wniosek o zaświadczenie o niezaleganiu z
płatnością składek można przesłać do
odpowiedniego oddziału ZUS listownie,
złożyć go osobiście lub też skorzystać z
platformy usług elektronicznych ZUS
(https://pue.zus.pl)
Aby móc samodzielnie wygenerować
zaświadczenie elektroniczne na PUE ZUS,
płatnik składek musi posiadać bezpieczny
podpis elektroniczny lub profil zaufany
ePUAP
Bez względu na formę złożenia wniosku o
wydanie zaświadczenia przedsiębiorca
może otrzymać go listownie lub też
odebrać samodzielnie w oddziale ZUS.
Czy Ministerstwo Gospodarki
Art. 43 projektowanego prawa o działalności
ustaliło sprawiedliwie koszty
gospodarczej – dopuszcza mediacje, jeśli
mediacji – po równo dla obu
strony wyraziły zgodę.
stron? Ale nie mają pieniędzy.
Czy władze cmentarza
Nie.
miejskiego mogą narzucić tylko Zarządca cmentarza miejskiego nie zgodził się
wybrane zakłady pogrzebowe? wpuścić na teren nekropolii zakładu
pogrzebowego, który wybraliśmy. W biurze
przedstawiono nam listę firm dopuszczonych do
usług pogrzebowych na tym cmentarzu i
musieliśmy wybrać, choć już wcześniej
umówiliśmy się z inną, w dodatku tańszą. Czy
takie działanie jest zgodne z prawem – pyta pan
Bogdan?
Usługi związane z pochówkiem zmarłych muszą
być świadczone w sposób ciągły, władzom
cmentarza nie wolno narzucać rodzinie firmy,
która ma się tym zająć. Obowiązuje
bezwzględny zakaz ograniczania w świadczeniu
tych usług, zwłaszcza poprzez określanie przez
zarządców cmentarzy dyskryminacyjnych zasad
korzystania z infrastruktury. Zarządca
31/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
cmentarza nie może ograniczać konkurencji na
swoim terenie, nie wolno mu dopuszczać do
kopania grobów tylko wybranych firm. Prawo
antymonopolowe zakazuje wszelkich praktyk
zakłócających interesy innych przedsiębiorców
oraz praktyk, które szkodzą konsumentom.
Zabronione jest zawieranie
antykonkurencyjnych umów oraz nadużywanie
pozycji dominującej.
Czy zawsze muszę podać przy Nie.
spłacie pożyczki tytuł zapłaty. W dalszej części e-maila czytelnik pisze, że po
Był przypadek naliczenia
otrzymaniu upomnienia skontaktował się z firmą
odsetek za nieterminową
i wyjaśnił sprawę źle zatytułowanego przelewu.
wpłatę.
W efekcie przedsiębiorstwo zaksięgowało
wpłatę. Niemniej nie chce odstąpić od
dochodzenia odsetek od zaległego
świadczenia. - Czy mogę skutecznie się bronić
– pyta pan Tomasz.
Czy istnieją wyjątki dla
Tak, są dwa wyjątki.
opodatkowania w Polsce
w państwie członkowskim zakończenia wysyłki
wspólnotowego nabycia
lub transportu (państwem tym jest Polska,
towarów?
jeżeli w Polsce zakończyła się wysyłka lub
transport towarów), oraz
w państwie członkowskim wydania numeru VAT
UE, którym nabywca posłużył się w
związku z daną transakcją (państwem tym
jest Polska, jeżeli numerem VAT UE,
którym posłużył się nabywca, jest polski
numer VAT UE, czyli NIP poprzedzony
przedrostkiem PL).
Możliwe wyłączenia.
Nie zawsze podanie przez nabywcę numeru
VAT UE państwa członkowskiego innego niż
państwo członkowskie zakończenia wysyłki lub
transportu skutkuje ustalaniem dodatkowego
miejsca świadczenia WNT. Od zasady tej
istnieją bowiem dwa wyjątki.
Pierwszy ma zastosowanie, jeżeli nabywca
udowodni (a w zasadzie – jest w stanie
udowodnić), że WNT zostało opodatkowane na
terytorium państwa członkowskiego, na którym
towary znajdują się w momencie zakończenia
ich wysyłki lub transportu (art. 25 ust. 2 pkt 1
ustawy o VAT).
Drugi wyjątek może mieć miejsce jeżeli,
nabywca udowodni (a w zasadzie jest w stanie
udowodnić), że WNT zostało uznane za
opodatkowane na terytorium państwa
32/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Czy odsetki za nieterminową
płatność czynszu są
opodatkowane jak sam
czynsz?
Odpowiedź
członkowskiego, na którym towary znajdują się
w momencie zakończenia ich wysyłki lub
transportu, ze względu na zastosowanie
procedury uproszczonej w
wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o
której mowa w dziale XII ustawy o VAT (art. 25
ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT).
Miejsca świadczenia WNT znajduje się na
terytorium Polski.
Rodzaj sytuacji.
1. Towary będące przedmiotem
wewnątrzwspólnotowego nabycia znajdują się
na terytorium kraju w momencie zakończenia
ich wysyłki lub transportu.
Podstawa prawna – Art. 25 ust. 1 ustawy o
VAT. (Podstawa prawna – Art. 25 ust. 1 ustawy
o VAT).
2. Towary będące przedmiotem
wewnątrzwspólnotowego nabycia w momencie
zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdują
się co prawda na terytorium państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju, lecz
nabywca w związku z WNT podał polski numer
VAT UE (tj. numer NIP poprzedzony kodem
PL), a nie ma miejsca jedno z wyłączeń
ustalania dodatkowego miejsca świadczenia
(podstawa prawna – Art. 25 ust. 2 ustawy o
VAT).
3. Towary będące przedmiotem
wewnątrzwspólnotowego nabycia w momencie
zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdują
się co prawda na terytorium państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju, lecz
nabywca zobowiązany do podania polskiego
numeru VAT UE (tj. numeru NIP
poprzedzonego kodem PL) w związku z WNT
nie podał żadnego numeru VAT UE (tj. numeru
dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych)
(podstawa prawna – Art. 26 ust. 1 pkt 2 w zw. Z
art. 26 ust. 2 ustawy o VAT).
Nie, ponieważ jest to dochód uboczny
względem czynszu.
W myśl art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964
r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. Z 2014 r. poz.
121 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący
zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do
używania przez czas oznaczony lub
nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się
33/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Z kolei art. 10 ustawy z 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.
Dz. U. Z 2012 poz. 361 ze zm.) zawiera katalog
źródeł przychodów podlegających
opodatkowaniu PIT. Wyliczenie tytułów
powstawania źródeł przychodów ma na celu
pogrupowanie tych źródeł według podobnego
charakteru, co następnie skutkuje
zróżnicowanym traktowaniem tych źródeł.
Określenie, z jakiego źródła pochodzi przychód,
ma ogromne znaczenie dla ustalenia sposobu
opodatkowania przychodu, możliwości
odliczenia kosztów jego uzyskania itp.
Czy komornicy od swoich usług Do końca września 2015 Min Finansów z
są zwolnienie z VAT-u?
30.VII.2014 Komornik prowadzi samodzielna
działalność gospodarczą.
Kto płaci VAT od laptopa?
Przykład 1.
Dostawy przez pięć lat.
Firma zawiera umowę na dostawę w okresie 5
lat laptopów, tabletów, ale też innego sprzętu
komputerowego. Strony zapisały, że w okresie
trwania umowy wartość netto dostarczonych
laptopów i tabletów przekroczy 20.000 zł. W
lipcu 2015 r. nabywca złoży zamówienie, w
ramach którego nabędzie laptopy o wartości
6.000 zł. Sprzedawca wskaże na odwrocie
opodatkowanie, chociaż jeszcze próg nie został
przekroczony, w październiku nabywca zamówi
kolejne laptopy o wartości 12.222 zł.
Sprzedawca postąpi jak przy pierwszej
dostawie. W styczniu 2016 r. nabywca zamówi
kolejne laptopy za łączną cenę netto 10.000 zł –
sprzedawca znów wskaże nabywcę jako
podatnika. Próg został przekroczony.
Przykład 2.
Korekta historyczna.
Firma zawiera umowę na dostawę w ciągu 5 lat
laptopów, tabletów i innego sprzętu
komputerowego. Strony zapisały, że w okresie
trwania umowy wartość netto dostarczanych
laptopów i tabletów przekroczy 20.000 zł. W
lipcu 2015 r. nabywca złoży zamówienie, w
ramach którego nabędzie laptopy o wartości
6.000 zł. Sprzedawca wskaże na odwrotne
opodatkowanie, chociaż jeszcze próg nie
zostanie przekroczony. W październiku
nabywca zamówi kolejne laptopy o wartości
34/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Pytanie
Odpowiedź
netto 12.000 zł. Sprzedawca postąpi jak przy
pierwszej dostawie. W grudniu 2015 r. ze
względu na nieporozumienia nabywca zerwie
umowę i oświadczy, że nie będzie nabywał
sprzętu od takiego dostawcy. W tej sytuacji
dostawca musi skorygować sprzedaż lipca i
października, wykazać VAT należny i zapłacić
odsetki.
Przykład 3.
Całość czy nadwyżka.
Firma zawiera umowę jak w poprzednich
przykładach. W lipcu 2015 r. nabywca złoży
zamówienie na laptopy o wartości 6.000 zł.
Sprzedawca opodatkuje dostawę. W
październiku nabywca zamówi kolejne laptopy o
wartości 12.000 zł. Sprzedawca postąpi jak przy
pierwszej dostawie. W styczniu 2016 r.
nabywca zamówi kolejne laptopy za łączną
cenę netto 10.000 zł. - sprzedawca wskaże
nabywcę jako podatnika, gdyż zostanie
przekroczony próg. Jednak w takiej sytuacji
nabywca będzie miał wątpliwości, czy powinien
opodatkować całe nabycie, czy tylko część,
która jest wyższa niż 20.000 zł.
Załącznik 11 do ustawy o VAT.
35/58
Podstawa prawna
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Społeczna Rada do spraw Alternatywnych Metod
Rozwiązywania
Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości
Kodeks Etyczny Mediatorów Polskich
Celem przyświecającym Kodeksowi jest promowanie najwyższych standardów
etycznych wśród polskich mediatorów, budowanie wiarygodności zawodu
mediatora wśród stron mediacji i szerokiej opinii publicznej, a także służenie
pomocą mediatorom w rozstrzyganiu dylematów praktyki zawodowej. Ponieważ
mediatorom powierzane są ważne, trudne a czasem bardzo bolesne sprawy,
spoczywa na nich duży odpowiedzialność, aby nie zawieść zaufania stron.
Jako że ze swej natury mediacja jest procesem płynnym i elastycznym,
regulacje Kodeksu nie zmierzają do ograniczenia wolności i kreatywności
mediatorów. Kodeks wyznaczy standardy ogólne, uznając specyfikę niektórych
rodzajów mediacji. Rada zachęca organizacje zrzeszające mediatorów
poszczególnych specjalności do refleksji nad praktyką uprawiania mediacji przez
swych członków i — jeśli zajdzie taka potrzeba — tworzyły regulacje
uwzględniające specyfikę danego typu mediacji.
Kodeks Etyczny Mediatorów Polskich jest ściśle powiązany ze
Standardami Prowadzenia Mediacji i Postępowania Mediatora
ogłoszonymi przez Radę w czerwcu 2006 roku. Jest naturalnym rozwinięciem i
uzupełnieniem Standardów o wymiar etyczny pracy mediatora. Źródłem mocy
Kodeksu są wartości etyczne leżące u podstaw tego zawodu. Mediatory
pomagają stronom rozwiązać konflikt, nie stosując żadnej formy prymusu ani
manipulacji. W swej pracy kierują się uczciwością, prawością, bezstronnością i
dbałością o ryte lny, zgodny z regułami sztuki przebieg mediacji.
Kodeks nie zastępuje prawa. Mediatory powinni znać i ściśle stosować się do
przypisów prawnych, zwłaszcza tych, które odnoszą się do mediacji.
Rada gorąco zachęca mediatorów prowadzących praktykę indywidualną, firmy
świadczące usługi mediacyjne i organizacje grupujące mediatorów, aby
dobrowolnie przyjmowały i stosowały lub zachęcały swych członków do
stosowania Kodeksu. Rada będzie szeroko informować opinię publiczną o
wszystkich, którzy zdecydowali się stosować Kodeks w swojej działalności
mediacyjnej.
36/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
1.
Zasady
I. Mediator powinien prowadzić postępowanie mediacyjne w oparciu o zasadę samodzielności i
autonomii stron konfliktu.
II. Mediator powinien w swym postępowaniu kierować się przede wszystkim dobrem i interesami
stron.
III. Mediator powinien dbać o zapewnienie dobrowolności udziału stron w postępowaniu
mediacyjnym.
IV. Mediator powinien tak postępować, aby wszystkie strony sporu znały i rozumiały istotę
procesu mediacji, rolę mediatora i warunki ewentualnego porozumienia.
V. Mediator nie powinien podejmować się pomocy w rozwiązaniu konfliktu, gdy nie ma pełnego
przekonania o swoich kompetencjach, które pozwolą mu prowadzić postępowanie rzetelnie.
VI. Mediator nie powinien prowadzić postępowania mediacyjnego, jeśli nie jest w stanie
zachować bezstronności lub usunąć wątpliwości co do swojej bezstronności.
VII. Mediator powinien zachowywać poufność postępowania mediacyjnego, zarówno przed jego
rozpoczęciem, w trakcie, jak i po jego zakończeniu.
VIII. Mediator powinien unikać konfliktu interesów ze stronami i bezzwłocznie rozwiewać
wszelkie wątpliwości co do tej kwestii.
IX. Mediator nie powinien przyjmować żadnych korzyści od stron z wyjątkiem uzgodnionego
wynagrodzenia. Nie powinien też czerpać korzyści z kierowania stron do innych specjalistów.
X. Mediator w swojej działalności informacyjnej i marketingowej nie powinien wprowadzać w
błąd stron i opinii publicznej co do swoich kwalifikacji, kompetencji, doświadczenia, zakresu
usług i opłat.
XI. Mediator powinien dostarczać stronom jasnych i jednoznacznych informacji co do swojego
wynagrodzenia i wszelkich kosztów związanych z postępowaniem, w którym uczestniczą.
XII. Mediator powinien pogłębiać swoje kompetencje zawodowe w celu jak najlepszego służenia
uczestnikom mediacji.
Warszawa, 19 maja 2008
37/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Standardy prowadzenia mediacji i postępowania mediatora
uchwalone przez Radę w dniu 26 czerwca 2006
Przez mediację rozumie się dobrowolny i poufny proces, w którym fachowo
przygotowana, niezależna i bezstronna osoba, za zgodą stron, pomaga im
poradzić sobie z konfliktem. Mediacja pozwala jej uczestnikom określić kwestie
sporne, zmniejszyć bariery komunikacyjne, opracować propozycje rozwiązań i,
jeśli taka jest wola stron, zawrzeć wzajemnie satysfakcjonujące porozumienie.
Powodzenie mediacji jako skutecznej metody rozwiązywania konfliktów zależy w
dużym stopniu od profesjonalizmu mediatorów i wysokiego poziomu ich etyki
zawodowej.
Standardy mają charakter wytycznych i wskazówek dla mediatorów, nie są zaś
źródłem prawa i nie mogą być podstawą do wysuwania roszczeń prawnych. Ich
główne funkcje są następujące:
służą jako pomoc w prowadzeniu praktyki mediacyjnej;
zapewniają większe bezpieczeństwo stronom mediacji oraz samym
mediatorom;
zwiększają zaufanie społeczne do mediacji jako środka rozwiązywania
konfliktów;
pomagają kandydatom na mediatorów przy podejmowaniu decyzji o
podjęciu się tej funkcji.
38/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Standard I
Mediator dba o dobrowolność uczestniczenia w mediacji
i zawierania porozumienia.
A. Mediator nie zmusza stron ani do podjęcia mediacji, ani do osiągnięcia
porozumienia.
B. Przed rozpoczęciem mediacji strony uzyskują informację o możliwości
wycofania się na
każdym jej etapie oraz o możliwości wybrania innego mediatora.
C. Mediator powinien być zaakceptowany przez strony.
Standard II
Mediator jest neutralny wobec przedmiotu sporu.
Mediator nie narzuca stronom rozwiązań. Jest rzecznikiem rzetelnej procedury,
sprzyjającej osiągnięciu dobrowolnego porozumienia.
Standard III
Mediator jest bezstronny wobec uczestników mediacji.
A. Mediator nie przychyla się do racji żadnej ze stron; prowadzi mediację w taki sposób, aby
ewentualna nierównowaga między stronami nie wpływała na przebieg mediacji ani na jej ostateczny
rezultat.
B. Jeśli mediator nie jest w stanie prowadzić mediacji w bezstronny sposób, jest zobowiązany do
wycofania się z postępowania mediacyjnego.
C. Mediator wystrzega się stronniczości lub okazywania uprzedzeń i oceniania stron ze względu na ich
pochodzenie, wykształcenie, wiek, płeć lub zachowanie podczas mediacji.
D. W związku z prowadzoną mediacją mediator nie nawiązuje takich relacji, które mogą budzić
wątpliwości co do jego bezstronności, a w szczególności mediator nie daje stronom ani nie przyjmuje
od stron żadnych prezentów lub innych korzyści, z wyłączeniem wynagrodzenia mediatora.
E. Mediator nie podejmuje się mediacji lub wyłącza się z jej kontynuowania, jeżeli uzna, że istnieje
konflikt interesów o charakterze profesjonalnym lub osobistym ze stronami lub ich pełnomocnikami.
F. Mediator ujawnia stronom wszelkie z nimi związki o charakterze zawodowym lub prywatnym i
uwzględnia ich stanowisko w tym zakresie.
39/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Standard IV
Mediator dba o poufność mediacji.
A. Zarówno mediacja, jak i jej przebieg i rezultaty są objęte tajemnicą. Mediator nie ujawnia nikomu
informacji, które uzyskuje podczas prowadzenia mediacji, z wyjątkiem przestępstw wymienionych w
art. 240 kodeksu karnego.
B. Mediator lub ośrodek mediacyjny przechowuje dokumentację z mediacji w sposób respektujący
zasadę poufności. Dokumentacja może obejmować pisemną zgodę stron na udział w mediacji,
zarejestrowanie sprawy mediacyjnej, podstawowe dane uzyskane od stron (wraz z zapisem o
wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych w celu realizacji i postępowania mediacyjnego),
deklarację przestrzegania zasady poufności przez osoby trzecie obecne na sesjach mediacyjnych,
kopię porozumienia mediacyjnego i kopię protokołu z postępowania mediacyjnego przekazywanego do
sądu, jeśli sąd skierował sprawę do mediacji. Inne sposoby gromadzenia dokumentacji z mediacji
wymagają wyraźnej zgody stron.
Standard V
Mediator rzetelnie informuje strony o istocie i przebiegu mediacji.
A. Przed rozpoczęciem postępowania mediacyjnego mediator przedstawia stronom zasady, przebieg,
cele i możliwe rezultaty mediacji, a w szczególności:
 informuje strony, że jest bezstronny i neutralny;





informuje strony, że ewentualne porozumienie zawarte w wyniku
mediacji, będzie sprawdzone przez sąd pod kątem zgodności z prawem i
zasadami współżycia społecznego (w przypadku nadania klauzuli
wykonalności lub zatwierdzenia przez sąd);
informuje strony o możliwości spotkań na osobności, a w
szczególności wyjaśnia zasady przestrzegania poufności podczas tych
spotkań;
informuje strony o ewentualnej obecności innych osób podczas
postępowania mediacyjnego i uzyskuje na to zgodę stron;
opisuje swoje obowiązki, a w szczególności przestrzeganie zasady
poufności;
uprzedza strony, w jakich okolicznościach mediator może przerwać
lub zakończyć postępowanie mediacyjne, oraz że strony mogą przerwać
lub zakończyć mediację w dowolnym momencie.
B. Mediator odbiera od stron zgodę na udział w postępowaniu mediacyjnym.
C. Mediator informuje strony, że w trakcie postępowania mediacyjnego mogą
40/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
korzystać z wiedzy i porady specjalistów.
D. Mediator wyraźnie odróżnia swoją rolę jako mediatora od innych ról
zawodowych, które pełni i upewnia się, że strony są świadome tej różnicy.
Standard VI
Mediator dba o wysoki poziom swoich kwalifikacji zawodowych.
Mediator stale pogłębia i doskonali swoje umiejętności, a także dba o wysoki
poziom etyki zawodowej.
Standard VII
Mediator współpracuje z innymi specjalistami dla dobra
postępowania mediacyjnego.
A. Mediator może zaproponować stronom skorzystanie z pomocy odpowiedniego
specjalisty. Decyzja o skorzystaniu z usług specjalisty pozostaje w rękach stron.
B. W trakcie mediacji mediator nie wchodzi w rolę innego specjalisty, nawet
pomimo posiadania wiedzy z danej dziedziny.
C. Mediator, współpracując ze specjalistami, nie narusza zasady poufności.
Standard VIII
Przerwanie lub zakończenie postępowania mediacyjnego.
A. Mediator przerywa lub kończy postępowanie mediacyjne przed zawarciem
porozumienia, kiedy uzna, że co najmniej jedna strona postępowania nie jest
zdolna do uczestniczenia w mediacji, lub z innego ważnego powodu, na przykład:
- gdy strona z powodu swego stanu fizycznego lub psychicznego nie może
efektywnie uczestniczyć w mediacji, na przykład jest pod wpływem alkoholu lub
środków odurzających;
- gdy strony chcą zawrzeć porozumienie, którego skutków nie są świadome;
- gdy strony używają mediacji dla osiągnięcia nieuczciwych korzyści;
- gdy mediator nabiera przekonania, że traci bezstronność.
B. Mediacja może się zakończyć zawarciem porozumienia obejmującego całość
sporu lub zawarciem porozumienia obejmującego część negocjowanych
problemów. Zadaniem mediatora jest upewnienie się, czy strony wiedzą, jak
41/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
wprowadzić porozumienie w życie. W przypadku częściowego porozumienia
mediator może zaproponować przedyskutowanie dostępnych procedur
umożliwiających rozwiązanie pozostałych kwestii przy pomocy innych
specjalistów.
C. Mediacja może zostać przerwana zarówno przez strony, jak i przez mediatora.
Mediator informuje strony o ich prawie do wycofania się z mediacji w dowolnym
momencie z jakichkolwiek powodów. Przerwanie lub zakończenie mediacji przez
mediatora następuje w szczególności, gdy:
1) mediator jest przekonany, że osiągnięcie porozumienia nie jest możliwe;
2) uczestnicy mediacji osiągną w ocenie mediatora impas nie do pokonania;
mediator nie powinien przedłużać nieproduktywnej dyskusji, gdyż naraziłoby to
strony na niepotrzebne koszty emocjonalne i finansowe;
3) strony nie mogą uczestniczyć w mediacji, nie są zdolne do mediacji lub nie chcą
w autentyczny, zaangażowany sposób uczestniczyć w procesie mediacji. Jeśli
inicjatywa przerwania mediacji wychodzi od mediatora, powinien on poinformować
strony o możliwości profesjonalnej pomocy właściwej dla danego przypadku.
Standard IX
Mediator zapewnia stronom odpowiednie miejsce do prowadzenia
mediacji.
A. Miejsce prowadzenia mediacji powinno być neutralne i gwarantować stronom i
mediatorowi poczucie bezpieczeństwa.
B. Miejsce, w którym prowadzi się mediację, powinno posiadać co najmniej dwa
pomieszczenia gwarantujące zachowanie prywatności stronom i poufności
postępowania mediacyjnego. Powinno także zapewniać możliwość korzystania z
podstawowych wygód.
Standard X
Mediator rzetelnie informuje o swoich usługach.
A. Mediator promuje swoje usługi w sposób profesjonalny, uczciwy i godny.
B. Mediator może informować o instytucji mediacji, o korzyściach z niej płynących
oraz jej kosztach. Taka informacja powinna być rzetelna i wyczerpująca. Mediator
jest odpowiedzialny za przestrzeganie tej zasady przez wszystkich reklamujących
jego usługi i działających w jego imieniu.
C. Mediator nie obiecuje ani nie gwarantuje osiągnięcia określonych wyników
42/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
postępowania mediacyjnego.
D. Mediator rzetelnie informuje o swoich kwalifikacjach i o przynależności do
stowarzyszeń, związków lub innych organizacji zawodowych oraz o funkcjach w
nich pełnionych. Mediator może powoływać się na posiadane stopnie naukowe,
certyfikaty i inne formy potwierdzonych kwalifikacji.
E. Mediator powinien rozważyć możliwość ubezpieczenia się od
odpowiedzialności cywilnej.
Mazowieckie Centrum Arbitrażu i Mediacji
przy Konfederacji Lewiatan
ul. Zbyszka Cybulskiego 3 00-727 Warszawa
tel.(+48) 22 55 99 900
fax (+48) 22 55 99 910
[email protected]
www.konfederacjalewiatan.pl/
mediacje
43/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
KOSZTY
Cennik

W związku z postępowaniem mediacyjnym mediator pobiera:
(a) opłatę mediacyjną.

Opłatę uiszcza się na rachunek bankowy wskazany przez mediatora.

Opłatę mediacyjną pobiera się z tytułu prowadzenia postępowania mediacyjnego:

zryczałtowaną opłatę mediacyjną w kwocie 1500 zł plus VAT pobieraną od ze stron za 3 pierwsze godziny mediacji;

godzinową opłatę mediacyjną w kwocie 150 zł plus VAT pobieraną od każdej ze
stron - za każdą kolejną godzinę mediacji.

Stawka godzinowa obejmuje przygotowanie mediatora do postępowania oraz czas
podróży na posiedzenia mediacyjne, czas spędzony na rozmowach telefonicznych oraz czas
niezbędny do przygotowania zakończenia postępowania.

Gdy strony skierują do Centrum wniosek o zatwierdzenie ugody uprzednio
wynegocjowanej i wypracowanej przez Strony, mediator pobiera jednorazowo opłatę 1500
zł plus VAT, niezależnie od wartości przedmiotu sporu.

Strony mogą się umówić również w ten sposób, że jedna ze stron poniesie koszty
całości postępowania mediacyjnego, co jednak nie ma wpływu na zasadę neutralności i
bezstronności mediatora.

Jeżeli w postępowaniu bierze udział ko-mediator, który może być wybrany zgodnie z
postanowieniami klauzul 1.4 lub 1.5, opłata mediacyjna ulega podwojeniu.
12.6. W przypadku rezygnacji przez jedną ze stron z mediacji do pierwszego posiedzenia
mediacyjnego, opłata mediacyjna podlega zwrotowi.

Pobiera się zaliczki na wydatki związane z kosztami posiedzeń i sesji zamiejscowych,
wynagrodzenia tłumaczy i ewentualnych biegłych. Wysokość zaliczki określa mediator, a
wnoszą ją strony po połowie.

W szczególnych przypadkach, gdy mediator bierze udział w postępowaniu
na zasadach pro bono, Prezes Centrum, za zgodą Prezydenta Konfederacji
Lewiatan, może zwolnić strony z całości lub części opłaty.
44/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
List do Pani Premier ( pełny tekst ):
http://www.pifs.org.pl/pliki/CCF20150803.pdf
45/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Podmioty publiczne mogą liczyć na wsparcie, w zależności od rodzaju
jednostki.
Beneficjentami środków unijnych, którzy są wymienieni w dokumentach
programów operacyjnych, mogą być zarówno podmioty prywatne, jak i publiczne.
Wiele instytucji ma już za sobą doświadczenia w prowadzeniu działań projektów
unijnych lub wzięcia w nich udziału. Uruchamiane właśnie poszczególne programy
operacyjne centralne i regionalne oferują jednostkom publicznym szeroką gamę
możliwości wsparcia swoich działań dotacjami unijnymi.
Obok podmiotów prywatnych cała gama podmiotów publicznych może znaleźć
wsparcie dla swoich działań. Podmioty te można pogrupować następująco:
2. Jednostki samorządu terytorialnego, ich związki i stowarzyszenia.
3. Jednostki organizacyjne jednostek samorządu terytorialnego posiadające
osobowość prawną.
4. Jednostki sektora finansów publicznych.
5. Służby publiczne.
6. Instytucje integracji i pomocy społecznej.
7. Instytucje kultury i sportu.
8. Instytucje odpowiedzialne za gospodarkę wodną.
9. Instytucje rynku pracy.
10. Parki narodowe i krajobrazowe.
11. Zarządcy dróg.
12. Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe i jego jednostki
organizacyjne.
13. Podmioty zarządzające infrastrukturą kolejową.
14. Jednostki rządowe i samorządowe ochrony środowiska.
15. Rządowe organizacje turystyczne.
16. Straż pożarna i służby ratownicze.
17. Urzędy morskie.
18. Wymiar sprawiedliwości.
19. Jednostki doradztwa rolniczego.
20. Instytucje ochrony zdrowia, w tym: publiczne zakłady opieki zdrowotnej
oraz uzdrowiska.
21. Instytucje nauki i edukacji.
22. Jednostki Naukowe.
23. Ośrodki kształcenia dorosłych.
24. Przedszkola i instytucje opieki.
25. Szkoły i inne placówki oświatowe.
26. Uczelnie wyższe.
27. Konsorcja naukowo-przemysłowe.
28. Przedsiębiorstwa realizujące cele publiczne.
29. Przedsiębiorstwa świadczące usługi publicznego transportu zbiorowego.
Jednostki publiczne mogą uzyskać wsparcie i pomoc w dwóch trybach uzyskania
dofinansowania.
Tryby wyboru projektów.
Zacznijmy od podstawowych zasad, którymi muszą się kierować instytucje
dokonujące wyboru projektów do uzyskania dofinansowania.
Zgodnie z niedawno opublikowanymi wytycznymi w zakresie trybów wyboru
projektów na lata 2014 – 2020 instytucje muszą przestrzegać następujących
zasad:
46/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
przejrzystości – rozumianej jako zapewnienie dostępu do informacji związanych z
przebiegiem wyboru projektów. Zasada ta jest realizowana co najmniej
poprzez udzielenie na wniosek wnioskodawcy informacji o postępowaniu, jakie
toczy się w odniesieniu do jego projektu;
rzetelności – pojmowanej jako obowiązek zgodnej z ustanowionymi regułami
oceny każdego projektu. Zasada ta jest realizowana co najmniej poprzez
pisemne uzasadnienie wyniku oceny spełniania każdego z kryteriów, które
zostało ocenione negatywnie oraz w przypadku kryterium punktowego nie
przyznano maksymalnej możliwej do uzyskania liczby punktów;
bezstronności – definiowanej jako zakaz indywidualnych preferencji w ramach
grup czy typów wnioskodawców dopuszczonych do ubiegania się o
dofinansowanie. Zasada ta jest realizowana poprzez przygotowanie kryteriów
w taki sposób, aby ich stosowanie podczas wyboru projektów uniemożliwiło
zastosowanie indywidualnych preferencji o charakterze podmiotowym;
równego dostępu do informacji o warunkach i sposobie wyboru projektów do
dofinansowania – należy je rozumieć jako obowiązek udostępnienia co
najmniej na stronie internetowej właściwej instytucji informacji dotyczących
procedury wyboru projektów oraz niezbędnych do przedłożenia wniosku o
dofinansowanie. Zasada ta jest realizowana także poprzez udzielnie
odpowiedzi na pytania w powyższym zakresie. Odpowiedzi te są udzielane
indywidualnie, bez zbędnej zwłoki;
równego traktowania wnioskodawców – zasada ta oznacza zakaz stosowania
regulaminu konkursu, z wyłączeniem kryteriów, w sposób skutkujący
faworyzowaniem poszczególnych wnioskodawców kosztem pozostałych.
Wszelkie zmiany w warunkach prowadzenia konkursu inne niż wynikające ze
zmiany przepisów powszechnie obowiązującego prawa, powinny mieć
charakter zmian na korzyść wnioskodawców i być stosowane jednakowo
wobec wszystkich wnioskodawców.
WAŻNE
Wszystkie podmioty publiczne mają szansę na otrzymanie dofinansowania swoich
działań i wśród wspomnianych wcześniej osi priorytetowych i inteligentnych
specjalizacji czekają na nie konkretne działania. Aby jednak uzyskać
dofinansowanie dotacji w ramach środków europejskich, należy zaprezentować
propozycje działań w formie projektów.
PAMIĘTAJ
Zgodnie z wytycznymi do nowych programów operacyjnych w ramach
perspektywy finansowej Unii Europejskiej 2014 – 2020 do 30 listopada danego
roku powinien pojawić się harmonogram na cały kolejny rok. Harmonogram jest
więc raczej planem naborów i potem oczywiście może być odpowiednio
aktualizowany.
Na podstawie tych samych wytycznych wyróżnia się dwa tryby wyboru projektów
dofinansowania. Mamy więc tryby:
 konkursowy,
 pozakonkursowy.
Właściwa instytucja przesądza o zastosowaniu danego trybu wyboru projektów.
Podstawowym trybem wyboru projektów jest tryb konkursowy, co oznacza, że jego
zastosowanie jest rozważane w pierwszej kolejności. Jedynie w sytuacji, gdy
47/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
zastosowanie trybu konkursowego jest niecelowe lub nieefektywne, istnieje
możliwość zastosowania trybu pozakonkursowego.
Zasada trybu konkursowego.
Podstawowym celem przeprowadzenia konkursu na dofinansowanie projektów
jest wybór najodpowiedniejszej oferty przedstawionej do realizacji konkretnego
działania. Aby tego dokonać, instytucje organizujące konkurs muszą przygotować
odpowiedni regulamin konkursu.
Regulamin konkursu i jego elementy.
Regulamin musi być przejrzyście skonstruowany i zgodnie z wytycznymi,
odpowiednio informować o zasadach prowadzonego konkursu. Musi wypełniać
wymienione powyżej zasady prowadzenia konkursów. I tak, prawidłowy regulamin
powinien zawierać:
 pełną nazwę i adres instytucji organizującej konkurs;
 prawidłowo określony przedmiot konkursu, w tym typy projektów
podlegających dofinansowaniu. Dodatkowo w regulaminie zawarty jest
syntetyczny opis typów projektów, które mogą uzyskać dofinansowanie;
 formę konkursu – informacja o9 tym, na jakie etapy został podzielony
konkurs. Etapy mogą być wyróżniane ze względu na weryfikację
poszczególnych grup kryteriów, np. weryfikacja formalna, a potem
merytoryczna wniosków o dofinansowanie;
 termin, formę i miejsce składania wniosków o dofinansowanie oraz sposób
uzupełniania w nich braków formalnych i poprawiania w nich oczywistych
omyłek;
a)dobrze jest pamiętać, że termin ten nie może być krótszy niż 7 dni, licząc od
dnia rozpoczęcia naboru wniosków,
b) forma – czyli dopuszczalne formy składania wniosków o dofinansowanie, tj.
forma elektroniczna za pomocą przeznaczonych do tego systemów
teleinformatycznych lub forma papierowa, np. złożenie wniosku w siedzibie danej
instytucji lub nadanie w polskiej placówce pocztowej, miejsce – dokładny adres
miejsca lub miejsc, w których możliwe będzie złożenie wniosku o dofinansowanie;
 wzór wniosku o dofinansowanie projektu – formularz, którym należy się
posługiwać, lub wykaz informacji, których należy udzielić, ubiegając się o
dofinansowanie projektu w ramach danego konkursu. Formularz lub wykaz
informacji zawierają zwykle wskazówki pomocne wnioskodawcy
odpowiednio przy jego wypełnianiu lub ich udzielaniu. Wzór wniosku o
dofinansowanie ułatwia wnioskodawcy odniesienie się do kryteriów, których
spełnieni będzie weryfikowane w trakcie oceny projektu;
 wzór umowy o dofinansowanie projektu – szablon umowy, która będzie
zawierana z wnioskodawcami projektów wybranych do dofinansowania.
Formularz umowy zawiera postanowienia wynikające z przepisów ustawy o
finansach publicznych, określające elementy umowy o dofinansowanie.
Wzór umowy musi uwzględniać prawa i obowiązki beneficjenta oraz
właściwej instytucji udzielającej dofinansowania; formularz jest opracowany
w formie elektronicznej lub papierowej;
 kryteria wyboru projektów wraz z podaniem ich znaczenia; kwotę
przeznaczoną na dofinansowanie projektów w konkursie – wartość alokacji
w PLN w ramach danego konkursu, która może zostać rozdysponowana na
dofinansowanie projektów;
 maksymalny dopuszczalny poziom dofinansowania projektu lub
48/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
maksymalną dopuszczalną kwotę dofinansowania projektu – maksymalny
poziom rozumiany jako % wydatków kwalifikowanych projektu, który może
zostać objęty współfinansowaniem UE lub współfinansowaniem krajowym
ze środków budżetu państwa, lub maksymalna kwota w PLN, jaka może
zostać przeznaczona na dofinansowanie jednego projektu;
 środki odwoławcze przysługujące wnioskodawcy – informacja, że w
przypadku negatywnej oceny projektu wnioskodawcy przysługuje prawo
wniesienia protestu; sposób podania do publicznej wiadomości wyników
konkursu – należy wskazać, że nastąpi to w określony sposób;
 formę i sposób udzielania wnioskodawcy wyjaśnień w kwestiach
dotyczących konkursu;
 orientacyjny termin rozstrzygnięcia konkursu.
Harmonogram konkursów.
Aby umożliwić potencjalnym wnioskodawcom odpowiednie przygotowanie się do
poszczególnych konkretnych konkursów, instytucje zobowiązane są do
zamieszczania na swojej stronie internetowej oraz na portalu harmonogramu
naborów wniosków o dofinansowanie w trybie konkursowym, których
przeprowadzenie planowane jest na kolejne miesiące.
Zgodnie z wytycznymi do 30 listopada danego roku powinien pojawić się
harmonogram na cały kolejny rok. Harmonogram jest więc raczej planem naboru i
potem oczywiście może być odpowiednio aktualizowany.
Może to nastąpić w szczególności gdy:
 powstały oszczędności związane z niewykorzystaniem środków w ramach
innych konkursów przeprowadzanych w ramach danego programu
operacyjnego,
 przeniesiono środki na inne działania w ramach programu operacyjnego,
 wyczerpała się alokacja w ramach działania.
Ocena złożonych projektów.
Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi trybów wyboru projektów rzetelnej i
bezstronnej oceny spełniania kryteriów przez projekt dokonuje komisja oceny
projektów, która jest powoływana przez właściwą instytucję. W skład tej komisji
mogą wchodzić pracownicy właściwej instytucji, ale także eksperci zewnętrzni.
Rozstrzygnięcie i finał konkursu.
Rozstrzygnięcie konkursu następuje przez zatwierdzenie przez właściwą instytucję
listy projektów przeznaczonych do dofinansowania i jest równoznaczne z
uznaniem wyników dokonanej oceny projektów oraz podjęciem decyzji w zakresie
wyboru do dofinansowania. Po takiej decyzji informacja o projektach wybranych
do dofinansowania jest upubliczniana w formie listy, którą właściwa instytucja
zamieszcza na swojej stronie internetowej oraz na portalu.
Reguły trybu pozakonkursowego.
Jak stanowią wytyczne, zastosowanie pozakonkursowego trybu wyboru projektów
może nastąpić tylko przy zaistnieniu łącznie dwóch okoliczności:
wnioskodawca danego projektu, ze względu na jego charakter lub cel, może być
wyłącznie podmiot jednoznacznie określony przed złożeniem wniosku o
dofinansowanie,
dany projekt ma strategiczne znaczenie dla społeczo-gospodarczego rozwoju
kraju lub regionu, lub obszaru objętego realizacja ZIT, lub dotyczy realizacji
zadań publicznych.
Zadania określone jako strategiczne są podstawowym kluczem w przypadku
49/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
wyboru tego trybu. Oznacza to, że zadanie wymienione w jednym z kluczowych
dokumentów strategicznych dla kraju lub regionu mogą wypełnić instytucje o
specyficznym charakterze i sposobie funkcjonowania. Nie oznacza to
jednoznacznego wskazania na konkretne instytucje, ale charakter zadania
dopasowany jest do specyfiki instytucji, której ewentualnie powierza się
strategiczne zadanie w trybie pozakonkursowym.
Wymiar strategiczny powinien być rozpatrywany w szczególności na poziomie:
 krajowego programu operacyjnego, w ramach którego mogą być
finansowane przedsięwzięcia o znaczeniu strategicznym dla kraju lub
poszczególnych regionów,
 ponadregionalnego programu operacyjnego, w ramach którego mogą być
finansowane przedsięwzięcia o znaczeniu strategicznym dla makroregionu
lub poszczególnych regionów wchodzących w jego skład,
 regionalnego programu operacyjnego, w ramach którego mogą być
finansowane przedsięwzięcia o znaczeniu strategicznym dla regionu.
Na podstawie zapisów wytycznych dotyczących trybu wyboru projektów projekty
pozakonkursowe mogą mieć wyłącznie charakter:
 koncepcyjny i obejmować identyfikację, wypracowanie, testowanie oraz
trwałe wdrożenie określonych rozwiązań przyczyniających się do
zwiększenia efektywności polityk publicznych albo
 wdrożeniowy i obejmować świadczenie usług, m.in. rynku pracy, integracji
społecznej, edukacji na rzecz ostatecznych odbiorców wsparcia.
WAŻNE
Tryb pozakonkursowy został wyznaczony jako jedyny tryb wyboru projektów w
ramach działań pomocy technicznej, ze względu na fakt, że wnioskodawcami tych
projektów będą jednoznacznie określone podmioty realizujące zadania publiczne,
polegające na wypełnianiu obowiązków wynikających z ustawy.
Zasady wyboru projektu.
Wybór projektu w trybie pozakonkursowym obejmuje inne elementy niż w trybie
konkursowym. Tryb pozakonkursowy nie oznacza, że automatycznie zgłoszony
projekt dostaje dofinansowanie. Jest on także poddawany ocenie i dopiero po tym
procesie następuje rozstrzygnięcie. Oto poszczególne etapy wyboru projektu w
tym trybie:
 zgłoszenie projektu,
 identyfikacja projektu,
 wezwanie do złożenia wniosku o dofinansowanie,
 ocena projektu,
 rozstrzygnięcie w zakresie wyboru projektu do dofinansowania.
50/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Budowlani podnoszą kwalifikacje pracowników.
Z inicjatywy Zarządców Zakładowych organizacji ZZ „budowlani” w Spółdzielni
Mieszkaniowej „Bałtyk” w Gdyni oraz w Wejherowskiej Spółdzielni Mieszkaniowej,
11 lipca br. przeszkolono pracowników w zakresie uprawnień energetycznych.
W szkoleniu uczestniczyło 21 osób, w tym znaczna część członków Związku
Zawodowego „Budowlani”. Zakończyło się ono egzaminem kwalifikacyjnym z
zakresu dozoru i eksploatacji urządzeń i instalacji elektrycznych, cieplnych i
gazowych. Wszyscy uczestnicy szkolenia zdali egzamin celująco.
Szkolenie i egzamin przeprowadził Ośrodek Kształcenia Zawodowego „ELPRO”
Sp. z o.o. z siedzibą w Lublinie. Zorganizowano je m.in. dzięki zaangażowaniu
przewodniczących Zarządców Zakładowych obu organizacji związkowych:
Mirosława Karpińskiego i Mirosława Konkela oraz przewodniczących Komisji
Rewizyjnych: Marka Gill i Wiesława gruba.
Szkolenie było już piątą w ostatnich 25 latach inicjatywą tego typu, organizowaną
przez Związek Zawodowy „Budowlani” w Spółdzielni Mieszkaniowej „Bałtyk” w
Gdyni i Wejherowskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Dzięki inicjatywie związkowców
wielu pracowników podwyższało swoje kwalifikacje zawodowe i zdobywało wiedzę
z zakresu przepisów prawa budowlanego i energetycznego.
Organizatorzy otrzymali istotne wsparcie od pracodawców tj. prezesa Zarządu
Spółdzielni Mieszkaniowej „Bałtyk” w Gdyni Sławomira Piechoty i prezesa Zarządu
Wejherowskiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Wejherowie Andrzeja Onowszaka.
GUS o kondycji budownictwa mieszkaniowego w I kwartale.
Główny Urząd Statystyczny przedstawił dane na temat kondycji budownictwa
mieszkaniowego.
W I kwartale 2015 r. oddano do użytkowania 31715 mieszkań, tj. o 3847 (o 10,8%)
mniej niż w I kwartale 2014 r. W budownictwie przeznaczonym na sprzedaż lub
wynajem – mniej o 2018 mieszkań, spółdzielczym – o 768, indywidualnym – o 701
oraz społecznym czynszowym – o 430. Więcej mieszkań oddano do użytkowania
w budownictwie komunalnym (o 58 mieszkań) oraz zakładowym (o 12 mieszkań).
Jak co roku największy udział, stanowiący 61,3% w ogólnej liczbie oddanych do
użytkowania mieszkań, mieli inwestorzy indywidualni, którzy w pierwszym kwartale
2015 r. przekazali 19634 mieszkania – o 3,8% mniej niż w analogicznym okresie
ubiegłego roku.
Przeciętna powierzchnia użytkowa mieszkania wynosiła 107,9m2 i była o 3,1 m2
większa w stosunku do I kwartału 2014 r. w budownictwie indywidualnym wynosiła
ona 137,9 m2, a w budownictwie spółdzielczym 60,3 m2 (odpowiednio o 0,1 m2
mniej i o 2,9 m2 więcej niż w I kwartale 2014 r.)
Jak informuje Główny Urząd Statystyczny, przeciętny czas trwania budowy
nowych budynków innych niż indywidualne wyniósł 22 miesiące (wobec 23,7
miesiąca przed rokiem).
Wśród nowych budynków mieszkalnych przekazanych przez inwestorów innych
niż indywidualni dominowały – pod względem kubatury – budynki mieszkalne
czterokondygnacyjne (18,0% kubatury nowych budynków mieszkalnych
zrealizowanych przez te grupę inwestorów), budynki pięciokondygnacyjne (15,5%
kubatury) oraz budynki dwukondygnacyjne (12,8% kubatury). Mieszkania w
budynkach czterokondygnacyjnych stanowiły 19,4% ogólnej liczby mieszkań
oddanych do użytkowania w budownictwie innym niż indywidualne, w budynkach
51/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
pięciokondygnacyjnych – 16,0% a w budynkach dwukondygnacyjnych – 8,8%.
Inwestorzy inni niż indywidualni budowli głównie budynki o trzech i więcej
mieszkaniach (86,4% kubatury zrealizowanych przez nich nowych budynków
mieszkalnych). Znajdowało się w nich 90,9% ogólnej liczby mieszkań oddanych do
użytkowania przez tę grupę inwestorów.
W pierwszych trzech miesiącach bieżącego roku spadła liczba rozpoczętych
inwestycji w budownictwie mieszkaniowym. W I kwartale 2015 r. rozpoczęto
budowę 31809 mieszkań, tj. o 423 mieszkania (o 1,3%) mniej niż w I kwartale
2014 r. Mniej mieszkań rozpoczęto też w budownictwie indywidualnym – 14887
mieszkań (wobec 1589 mieszkań w I kwartale 2014 r.), komunalnym – 56
mieszkań (wobec 458 mieszkań), społecznym czynszowym – 142 mieszkania
(wobec 323 mieszkań) oraz zakładowym – 32 mieszkania (wobec 132 mieszkań).
Więcej mieszkań rozpoczęto natomiast w budownictwie przeznaczonym na
sprzedaż lub wynajem – 46397 mieszkań (wobec 15215 mieszkań) oraz
spółdzielczym – 295 mieszkań (wobec 235 mieszkań).
Szacuje się, że w końcu marca 2015 r. w budowie było 700 tys. mieszkań, tj. o
2.1% więcej niż w końcu marca 2014 r.
Zwiększyła się liczba pozwoleń wydanych na budowę mieszkań, w tym w nowych
budynkach mieszkalnych. W I kwartale 2015 r. wydano 14265 pozwoleń na
budowę 38559 mieszkań przy czym 37189 mieszkań zrealizowanych będzie w
16395 nowych budynkach mieszkalnych (wobec 33281 mieszkań w I kwartale
2014 r.). Inwestorzy indywidualni otrzymali 13534 pozwolenia na budowę 16647
mieszkań w 14392 nowych budynkach mieszkalnych (wobec 14287 mieszkań w I
kwartale 2014 r.).
Patrząc na dane dotyczące pozwoleń wydanych na budowę mieszkań, w
kolejnych kwartałach należy liczyć się ze wzrostem liczby budowanych mieszkań,
a w następnych okresach – ze wzrostem liczby mieszkań oddanych do użytku.
Zespół Trójstronny ds. Budownictwa i Gospodarki Komunalnej znów działa.
Po ponad dwuletniej przerwie, prace wznowił Zespół Trójstronny ds. Budownictwa
i Gospodarki Komunalnej, działający przy Ministrze Infrastruktury i Rozwoju.
17 lipca. W siedzibie MIiR spotkali się przedstawiciele partnerów społecznych –
organizacji pracodawców i związków zawodowych działających w tych sektorach
oraz przedstawiciele sześciu resortów: infrastruktury i rozwoju, pracy, gospodarki,
finansów, środowiska oraz edukacji. Członków Zespołu powitał gospodarz
spotkania, współprzewodniczący, reprezentujący stronę rządową Paweł Orłowski,
podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju. Minister Orłowski
prowadził obrady wraz z współprzewodniczącymi ze strony pracodawców –
Zbigniewem Janowskim i strony pracodawców – Waldemarem Mazanem.
Minister Orłowski podkreślił, że resort infrastruktury z zadowoleniem przyjmuje
wznowienie dialogu trójstronnego na szczeblu branżowym i liczy na to, że Zespół
będzie koncentrował się na kluczowych problemach sektorów budownictwa i
nieruchomości.
Zbigniew janowski, przewodniczący Związku Zawodowego „Budowlani”
przypomniał pokrótce dotychczasowe działania Zespołu.
Zespół powstał po 11 latach zabiegów organizacji związkowych i organizacji
pracodawców w 2006 roku, został reaktywowany w lipcu 2008 roku po raz
pierwszy i obecnie wznowiono jego pracę po raz drugi. W trakcie prac poszerzono
52/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
pierwotny zakres działalności Zespołu o problematykę gospodarki komunalnej.
Zgodnie z przyjętym regulaminem, celem powołania Zespołu Trójstronnego do
Spraw Budownictwa i Gospodarki Komunalnej jest prowadzenie trójstronnego
dialogu sektorowego w celu godzenia interesów stron i rozwiązywania problemów
rynku pracy w sektorze budownictwa, nieruchomości, w tym problemów
gospodarki przestrzennej, materiałów budowlanych i wyrobów budowlanych oraz
gospodarki komunalnej rynku pracy.
Zdaniem Zespołu jest wypracowanie wspólnego stanowiska w sprawach ważnych
z punktu widzenia polityki państwa oraz interesów pracobiorców i pracodawców, w
sprawach związanych z realizacją celów Zespołu.
W pracach Zespołu biorą udział organizacje partnerów społecznych, działających
w oparciu o ustawy o związkach pracodawców, związkach zawodowych i ustawy o
rzemiośle, a także przedstawiciele 6 resortów. Nie oznacza to, że w posiedzeniach
Zespołu nie uczestniczyły inne, nie będące partnerami społecznymi, ważne
organizacje budownictwa. Zespół miał dobrą zasadę zapraszania ich
przedstawicieli do dyskusji i zapewne tak będzie nadal.
Podstawą działania Zespołu jest jego regulamin. Dotychczas Zespół zajmował się
dość szeroką problematyką, obejmującą kwestie organizacji rynku budowlanego,
nieruchomości, zamówień publicznych, bezpieczeństwa pracy, systemem
kształcenia i potrzebami sektorów w zakresie kwalifikacji. Wszystko w kontekście
funkcjonowania rynku pracy.
Brak spotkań Zespołu Trójstronnego przez dwa lata nie oznaczał braku dialogu.
Odbywał się on w formule dwustronnej, o czym świadczy choćby podpisanie
porozumienia w sprawie minimalnej stawki kalkulacyjnej w budownictwie i
nieruchomościach.
Brak dialogu trójstronnego był jednak i jest widoczny. Ten brak jest niekorzystny
nie tylko dla partnerów społecznych, ale także dla rządu.
Waldemar Mazan, wiceprezes Konfederacji Budownictwa i Nieruchomości wyraził
nadzieję, że Zespół będzie realnym forum dialogu trójstronnego – także w
obszarze wykorzystywania efektów tego dialogu i wdrażania porozumień
zawartych przez partnerów społecznych i stronę rządową. Do tej pory jest to słaba
strona trójstronnego dialogu społecznego.
W trakcie pierwszego, po przerwie, posiedzenia partnerzy omówili niezbędne
zmiany w regulaminie funkcjonowania Zespołu oraz konsekwencje wprowadzenia
nowej ustawy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu
społecznego. Informację na temat prac nad ustawą przedstawiła zastępca
dyrektora Departamentu Dialogu i Partnerstwa Społecznego MpiPS Agata
Oklińska. Z informacji tej wynika, że ustawa nie ma bezpośredniego wpływu na
funkcjonowanie dialogu trójstronnego na szczeblu branżowym, a jedynie daje
Ministrowi Pracy możliwość powoływania nowych zespołów trójstronnych.
Prezes Związku Pracodawców – Producentów Materiałów dla Budownictwa
Ryszard Kowalski zwrócił uwagę na istotne słabości systemu dialogu
trójstronnego. Po pierwsze, nie istnieje formalny mechanizm implementacji przez
rząd porozumień zawartych w ramach tego dialogu. Po drugie, nie ma
mechanizmu przenoszenia postulatów i stanowisk zespołu branżowego na poziom
dialogu na szczeblu krajowym. Prezes Ryszard Kowalski uważa, że Zespół
Trójstronny winien być jednocześnie stałym zespołem problemowym Rady Dialogu
Społecznego. Wielu uczestników posiedzenia zgodziło się z tą opinią i
zapowiedziało odpowiednie działania.
53/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Przewodniczący Sekretariatu Budownictwa i Przemysłu Drzewnego Zbigniew
Majchrzak podkreślił, że choć nowa ustawa o dialogu jest rezultatem realnego
dialogu, jest jednocześnie kompromisem stron, który nikogo do końca nie
satysfakcjonuje. O wszystkim zadecyduje praktyka i wola stron, choć trzeba
pamiętać o tym, że polski system polityczny nie sprzyja zwiększeniu roli partnerów
społecznych w podejmowaniu ważnych decyzji.
W dalszej części posiedzenia zebrani wysłuchali prezentacji zastępcy dyrektora
Departamentu Rozwoju Kapitału Ludzkiego PARP Joanny Nowakowskiej,
dotyczącej koncepcji powołania Sektorowej Rady kwalifikacji. Informację
uzupełniła Paulina Mucha z Departamentu EFS MiR.
Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości przygotowuje konkurs na projekty
pilotażowe tworzenia Rad Kwalifikacji. Jednym z sektorów przewidzianych do
pilotażu jest budownictwo i obsługa nieruchomości. Ten punkt został
wprowadzony do porządku obrad na wniosek ZZ „Budowlani” i KBiN. Zespół
Trójstronny kilkakrotnie zajmował się już problematyką kwalifikacji zawodowych w
budownictwie. Obecnie powstaje szansa realizacji jednego z postulatów Zespołu i
czynnego włączenia się partnerów społecznych w proces racjonalizacji kształcenia
dla budownictwa zgodnie z rzeczywistymi potrzebami sektora.
Koncepcję zakresu prac Rady zaprezentowali w dyskusji współprzewodniczący
Zespołu Waldemar Mazan i sekretarz ZZ „Budowlani” Jakub Kus. Minister Paweł
Orłowski podkreślił potrzebę włączenia funkcjonowania Rad Sektorowych w
system nadzoru resortowego – a więc także wykorzystania ich potencjału przez
instytucje rządowe.
Partnerzy zgłosili szereg propozycji tematów do prac Zespołu Trójstronnego na
kolejne posiedzenia. Przewodniczący Zbigniew Majchrzak zaproponował ponowne
podjęcie tematu zamówień publicznych – także w kontekście :klauzul
społecznych” wynikających z zapisów nowej dyrektywy Unii Europejskiej. Piotr
Szczegot, reprezentujący Związek Rzemiosła Polskiego zaproponował zajęcie się
problemem pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie przez
osoby nieposiadające dyplomu inżyniera, a także procesem potwierdzania
uprawnień w zawodach regulowanych. Konrad Płochocki reprezentujący Polski
Związek Firm Deweloperskich zaproponował zajęcie się wpływem regulacji w
zakresie zagospodarowania przestrzennego na koniunkturę na rynku
budowlanym. Termin kolejnego posiedzenia Zespołu zostanie ustalony w trybie
roboczym – jesienią 2015 r.
Związek Zawodowy „Budowlani” w Zespole Trójstronnym ds. Budownictwa i
Gospodarki Komunalnej reprezentują: Zbigniew Janowski (współprzewodniczący),
Krzysztof Antoniewicz i Jakub Kus.
Dialog na nowo?
W drugim tegorocznym numerze „Budowlanych” napisałem, że dialog „wychodzi
na ulice”. Wydaje się, że teraz wraca „pod strzechy”. Wszystko bowiem wskazuje
na to, że nowa ustawa o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu
społecznego zostanie w najbliższych dniach podpisana przez prezydenta.
Struktury dialogu trójstronnego na szczeblu centralnym nie działają od ponad
dwóch lat. Złośliwi mówią wprawdzie, że okres ten w zasadzie niczym się nie
różnił od tego, gdy Komisja Trójstronna spotykała się w pełnym składzie, ale jeśli
tak jest naprawdę, to świadczy jedynie o bardzo kiepskiej kondycji dialogu
trójstronnego w Polsce i potwierdza słuszność decyzji związków o zawieszeniu
54/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
udziału w pracach Komisji.
Nieco inaczej jest w przypadku Wojewódzkich Komisji Dialogu Społecznego.
Niektóre z tych struktur praktycznie nie działały, ale były tez takie, w których
udawało się rozwiązywać konkretne problemy w układzie trójstronnym – w formie
kompromisu, a nie poprzez forsowanie jedynie słusznych rozwiązań narzucanych
przez administrację rządową, czy samorządową.
Były i są branżowe Zespoły Trójstronne. Jeden z nich Zespól trójstronny ds.
Budownictwa i Gospodarki Komunalnej właśnie wznowił działalność. Ale były też
takie, które działalność zawiesiły tylko formalnie. I teraz po prostu wrócą do
normalnej działalności.
Dialog społeczny przez minione dwa lata istniał w układzie autonomicznym, czyli
pomiędzy organizacjami zawodowymi. Są tacy, po obydwu stronach, którzy
uważają, że tak powinno zostać, że nie ma sensu i nie ma o czym rozmawiać ze
stroną rządową w układzie trójstronnym. Można pójść „polobbować”, coś uzgodnić
z jednym, czy drugim ministrem. Ale spotykanie się w „trzy strony”, w sytuacji, w
której większość reprezentantów strony rządowej nie rozumie pojęcia
kompromisu? Po co?
To prawda, polskie rządy i generalnie administracja rządowa z ogromnym trudem
uczą się sztuki kompromisu. Z trudem akceptują prawdę, że dialog trójstronny jest
ważny przede wszystkim dla nich, bo bez niego odrywają się od rzeczywistości
rynku pracy. Ale – bardzo powoli, mozolnie – uczą się.
Pierwszą, ważną „jaskółką” zmian jest nowa ustawa. Jest ona rozwiązaniem
kompromisowym i pewnie dlatego wszystkie strony mają do niej uwagi i
zastrzeżenia. My, w naszych branżach też, bo konsekwentnie pomija problemy
dialogu sektorowego.
Ale kompromis właśnie polega na tym, że żadna ze stron nie jest do końca
zadowolona. Sytuacja „win – win”, gdy jednocześnie wygrywają wszystkie strony
jest w gruncie rzeczy korporacyjnym, propagowanym mitem. Tort po podziale to
zawsze kawałki toru, a jeden kawałek nie jest całym tortem.
Nie można mieć wszystkiego. A jeśli tak – to na krótko. Bo „przegrani” - ci, których
kosztem się wygrywa – zrobią wszystko, by zmienić rezultat gry.
Kompromis jest trwalszy. Szkoda tylko, że kompromis w sprawach dialogu zawsze
łatwiej osiągnąć w roku wyborczym. Ale dobre i to.
Na prawdziwym dialogu trójstronnym najbardziej powinno zależeć władzy. Bo to
właśnie on pozwala na rozłożenie odpowiedzialności za trudne decyzje.
W Polsce to nie jest najsilniejszy argument, bo odpowiedzialność polityczna jest u
nas dyskusyjna, a pamięć wyborców krótka. Ponadto w naszym kraju nie ma
tradycji instytucjonalnego włączania partnerów społecznych w funkcjonowanie
instytucji rynku pracy. Władza lubi mieć wszystko pod bezpośrednią kontrolą, a
partnerzy mogą sobie co najwyżej coś skonsultować.
Mamy nadzieję, że tym razem z trójstronnym dialogiem społecznym będzie
inaczej, że nowe regulacje się sprawdzą i będą efektywne. Tutaj jednak wszystko
zależy od woli stron. Bo papier jest tylko papierem. Nawet wtedy, gdy są to strony
Dziennika Ustaw.
Poczekamy, zobaczymy.
Zbigniew Janowski
55/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
Posiedzenie Trójstronnego Zespołu ds. Budownictwa i Gospodarki
Komunalnej
W dniu 17 lipca 2015 roku w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju, pod
przewodnictwem p. Pawła Orłowskiego Podsekretarza Stanu w MIiR, odbyło się
posiedzenie Trójstronnego Zespołu ds. Budownictwa i Gospodarki Komunalnej. W
spotkaniu udział wzięli członkowie Zespołu ze strony związków zawodowych, strony
pracodawców i strony rządowej.
Zagadnienia poruszane przez Zespół dotyczyły m.in.:
 zmian w Regulaminie Zespołu,
 zasad funkcjonowania Zespołu w kontekście wejścia w życie ustawy z dnia
z dnia 25 czerwca 2015 r. o radzie Dialogu Społecznego i innych
instytucjach dialogu społecznego,
 powołania Sektorowej Rady Kwalifikacji w budownictwie,
 propozycji tematów następnych posiedzeń zespołu.
Do przedstawionego projektu Regulaminu Zespołu strony: pracownicza i pracodawców
zgłosiły szereg uwag. Ustalono, że uwagi te przedstawione zostaną na piśmie, do
Sekretariatu Zespołu.
Pani Agata Oklińska, zastępca dyrektora Departamentu Dialogu i Partnerstwa Społecznego
w MPiPS, przedstawiła informację nt. utworzenia Rady Dialogu Społecznego: rządowy
projekt ustawy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego
dotyczy w szczególności utworzenia Rady Dialogu Społecznego - jako forum trójstronnej
współpracy strony pracowników, strony pracodawców i strony rządowej - w miejsce
Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych. Ustawa jest wynikiem
uzgodnień pomiędzy partnerami społecznymi a rządem. Na posiedzeniu Sejmu w dniu 25
czerwca 2015 r. ustawę uchwalono i przekazano do Senatu. W związku z wniesieniem 2
uwag o charakterze technicznym, ustawa wraca teraz do Sejmu.
W toku dyskusji omówiono m.in. zasady działania obecnie funkcjonujących trójstronnych
zespołów branżowych oraz zasady powoływania – niezależnych od Rady – zespołów do
prowadzenia dialogu branżowego.
Następnie Zastępca Dyrektora Departamentu Rozwoju Kapitału Ludzkiego PARP Pani
Joanna Nowakowska przedstawiła prezentację poświeconą „Polskiemu Systemowi Rad ds.
Kompetencji”, który zakłada powołanie Rady Programowej ds. Kompetencji
odpowiedzialnej między innymi za inicjowanie zmian legislacyjnych w obszarze edukacji i
jej dostosowania do potrzeb rynku pracy oraz animowanie organizacji branżowych, w
zakresie powołania i działania 15 Sektorowych Rad ds. kompetencji. Do kompetencji rad
należeć będzie m.in. przekazywanie informacji na temat specyficznych potrzeb danego
sektora w obszarze kompetencji do partnerów społecznych dokonujących identyfikacji
potrzeb rozwojowych przedsiębiorstw w danym sektorze.
Rada Programowa ds. Kompetencji zostanie powołana, zarządzeniem, ministra
właściwego ds., gospodarki. W jej skład będą wchodzili przedstawiciele: partnerów
56/58
S e r w i s i n f o r m a c y j n y O I G N i P FO Z AiWN N r 8
społecznych, przedsiębiorców i organizacji przedsiębiorców, nauki i edukacji formalnej i
pozaformalnej, kluczowych ministerstw /MEN, MNiSW, MG, MPiPS, MKiDN/.
57/58
ZINTEGROWANY SYSTEM INFORMATYCZNY
WSPOMAGAJĄCY ZARZĄDZANIE
NIERUCHOMOŚCIAMI
Wojewódzki Ośrodek Informatyki
80-355 Gdańsk, ul. Beniowskiego 84 B
tel/fax 58558 45 21 do 25
http://woi.com.pl/woi/index.php
NALICZANIE I
ROZLICZANIE
NALEŻNOŚCI
F - K SIZAN
KONTA FINANSOWE
KONTRAHENCI
F-K
BUDYNKU /
WSPÓLNOTY
WSPÓLNA BAZA DANYCH
ROZLICZANIE
MEDIÓW
WINDYKACJA
NALEŻNOŚCI
TABELE
SŁOWNIKI
BUDYNKI
MIESZKALNE i UŻYTKOWE
ORAZ WŁASNE
LOKALE
WŁAŚCICIELE
MIESZKALNE
NAJEMCY
UŻYTKOWE I WŁASNE
EWIDENCJA
WŁAŚCICIELI I
NAJEMCÓW
EWIDENCJA
BUDYNKÓW I
LOKALI
DANE EKSPLOATACYJNE
KASA I BANK
FAKTUROWANIE
USŁUG
KADRY I
PŁACE
INNE POTRZEBNE DANE
DOWOLNIE DEFINIOWANE
DANE TECHNICZNE
PRZEGLĄDY REMONTY AWARIE
KONTROLE TECHNICZNE
MATERIAŁÓWKA
ŚRODKI
TRWAŁE
PRZEGLĄDY
I KONTROLE
TECHNICZNE
REMONTY
AWARIE