D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Koninie

Sygnatura akt III U 234/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Konin, dnia 16-04-2015 r.
Sąd Okręgowy w Koninie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący - Sędzia – SO Anna Walczak- Sarnowska
Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Lila Andrzejewska
przy udziale
po rozpoznaniu w dniu 16-04-2015 r. w Koninie
sprawy J. C.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.
o rentę
na skutek odwołania J. C.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.
z dnia 20-12-2013r. znak: (...)
Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje J. C. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy
na okres do dnia 31-12-2016r. począwszy od zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego.
Sygnatura akt III U 234/14
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. decyzją z dnia 20.12.2013 r. (znak : (...) odmówił J. C. przyznania
prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że orzeczeniem z dnia 5.12.2013 r. Komisja Lekarska ZUS
nie stwierdziła stanu niezdolności odwołującego do pracy. Nie została spełniona przesłanka konieczna do przyznania
prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy.
Odwołanie od decyzji złożył J. C. zarzucając jej błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wydania decyzji
o odmowie prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy wobec stwierdzenia, iż J. C. nie jest niezdolny do pracy. Odwołujący podał, że leczy się
od wielu miesięcy i brak jest poprawy stanu jego zdrowia, a lekarze nie widzieli podstaw, aby wyrażać zgodę
na podjęcie przez niego pracy zarobkowej.
Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego podtrzymując
argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.
Sąd ustalił i zważył, co następuje :
J. C. urodził się (...) Z zawodu jest technikiem mechanikiem. Początkowo odwołujący pracował w charakterze montera
spawacza, a następnie jako pracownik fizyczny. Od 26.07.1995 r. odwołujący jest zatrudniony jako listonosz w
Urzędzie (...) w K. w pełnym wymiarze czasu pracy.
W trakcie zatrudnienia uzupełnił posiadane wykształcenie i ukończył studia administracyjne. W dniu 13.06.2011 r.
uległ wypadkowi przy pracy i od tego czasu przebywa na zwolnieniach lekarskich.
W dniu 20.08.2013 r. J. C. złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS
z dnia 18.09.2013 r. nie stwierdzono u odwołującego stanu niezdolności do pracy. Po wniesieniu sprzeciwu, Komisja
Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 5.12.2013 r. nie stwierdziła
u odwołującego stanu niezdolności do pracy. Orzeczenie zostało wydane na podstawie dokumentacji medycznej
z leczenia oraz po bezpośrednim przebadaniu odwołującego. Stanowiło ono podstawę faktyczną uzasadnienia
zaskarżonej decyzji.
Po wniesieniu odwołania, z uwagi na konieczność dokonania oceny stanu zdrowia wnioskodawcy w kontekście
niezdolności do pracy, Sąd na podstawie art. 278 k.p.c. dopuścił dowód ze opinii biegłych lekarzy sądowych
diabetologa, neurologa, psychiatry, psychologa, reumatologa oraz ortopedy na okoliczność czy odwołujący jest
niezdolny do pracy, czy ewentualna niezdolność ma charakter całkowity czy częściowy.
Biegły neurolog Z. R. nie stwierdził u odwołującego podstaw do orzekania niezdolności do pracy zgodnej z
posiadanymi kwalifikacjami. Zaznaczono, że w przeszłości odwołujący nie przechodził schorzeń neurologicznych, nie
ma objawów ogniskowych z zakresu mózgowia oraz rdzenia. Biegły podał, że zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne
kręgosłupa są nieduże i w obrazie klinicznym nie ma objawów korzeniowych.
Biegła psycholog M. K. stwierdziła u odwołującego objawy psychofizyczne o nerwicowym charakterze. Z uwagi
na obniżone zdolności radzenia sobie z napięciem istnieją wskazania do odbywania przez odwołującego terapii
psychologicznej. Psychiatra M. R. rozpoznała u odwołującego zaburzenia nerwicowe o charakterze zaburzeń lękowych
i depresyjnych. W obecnym stanie zdrowia brak jest jednak podstaw do orzekania u odwołującego częściowej lub
całkowitej niezdolności do pracy.
We wspólnej opinii biegli sądowi z okręgu Sądu Okręgowego we Włocławku : internista P. T., diabetolog M. Ż.,
reumatolog M. B. rozpoznali u odwołującego chorobę zwyrodnieniową stawów obwodowych i kręgosłupa z dyskopatią
(L4-L5, L5-S1) bez istotnego ograniczenia sprawności ruchowej. W wywiadzie wysiękowe zapalenie stawu kolanowego
prawego oraz fibromialgia, cukrzycę typu 2 z otyłością metabolicznie niewyrównaną, nadciśnienie tętnicze, kamicę
nerkową oraz hyperlipidemię. Biegli zaznaczyli, że powyższe schorzenia nie czynią z odwołującego osoby całkowicie
czy częściowo niezdolnej do pracy, ponieważ nie utracił w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem
posiadanych kwalifikacji.
Biegły ortopeda M. G. rozpoznał u odwołującego zwyrodnienie kolana prawego, niewielkiego stopnia dyskopatię
kręgosłupa oraz zastarzałe zmiany pourazowe stawu skokowego prawego. Biegły zaznaczył, że odwołujący utracił
zdolność do wykonywania pracy listonosza na okres do końca grudnia 2016 r. począwszy od daty ustania poprzednich
świadczeń z ZUS. Powodem niezdolności jest dysfunkcja kolana prawego wymagająca endoprotezy plastyki totalnej.
Pozwany organ rentowy nie składał zastrzeżeń do opinii biegłego ortopedy (k.80).
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach ZUS, przedłożonych do
sprawy a także na podstawie opinii biegłych neurologa Z. R., psychologa M. K., psychiatry M. R., internisty P. T.,
diabetologa M. Ż., reumatologa M. B., ortopedy M. G..
Sąd uznał opinię biegłych za jasne, przekonujące, wyczerpujące oraz w pełni przydatne do rozstrzygnięcia
sprawy. Opinia te sporządzone bowiem zostały przez specjalistów posiadających gruntowną wiedzę medyczną, a
także doświadczenie zawodowe. Przy sporządzaniu opinii biegli uwzględnili pełną dokumentację medyczną oraz
przeprowadzili bezpośrednie badanie odwołującego. Sąd zauważa przy tym, że za wyjątkiem ortopedy pozostali biegli
nie rozpoznawali u odwołującego schorzeń, które mogłyby skutkować stanem niezdolności do pracy, lecz stwierdzić
należy, że wydawali oni ocenę co do stanu zdrowia odwołującego w zakresie własnych specjalności. Ich ocena, że
odwołujący jest zdolny do pracy nie wykluczała stwierdzenia, że w zakresie innej specjalizacji odwołujący utracił
zdolność do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Podkreślenia wymaga również, że organ
rentowy nie składał zastrzeżeń pod adresem wniosków opinii biegłych.
Wartość dowodowa dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu i nie była kwestionowana przez strony.
W ustawie z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U.2013.1440)
prawo renty reguluje art. 57, który stanowi, że renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który
spełnił łącznie następujące warunki:
1) jest niezdolny do pracy;
2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;
3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust.
2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo
nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.
W niniejszej sprawie okolicznością sporną było to czy wnioskodawca jest chociażby częściowo niezdolny do pracy.
Definicja niezdolności do pracy zawarta jest w art. 12 ust. 1 ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który stanowi,
że niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do
pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po
przekwalifikowaniu.
Przepis art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach stanowi, że częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w
znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.
Według ustaleń Sądu dokonanych na podstawie opinii biegłego ortopedy wnioskodawca wykazał, że jest częściowo
niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji i nie jest możliwym, aby obecnie wykonywał zawód
listonosza. Odwołujący wprawdzie posiada wykształcenie wyższe i ukończył studia administracyjne, lecz faktycznie
pracy odpowiadającej temu wykształceniu dotychczas nie wykonywał. Natomiast wyjaśnienie pojęcia "pracy zgodnej
z poziomem posiadanych kwalifikacji", wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (zakresu i rodzaju
przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji
rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego).
Przy ocenie niezdolności do pracy dla celów rentowych, bardziej istotne są kwalifikacje rzeczywiste, gdyż ocena
ta sprowadza się do stwierdzenia, w jakim stopniu wiedza i umiejętności, którymi dysponuje ubezpieczony, mogą
być wykorzystane przez niego w pracy, pomimo zaistniałych ograniczeń sprawności organizmu (zob. wyrok Sądu
Apelacyjnego w Szczecinie z 26.06.2014 r., III AUa 608/13, Lex nr 1504461). W tym kontekście należy zauważyć, że
odwołujący przez okres ostatnich prawie 20 lat był zatrudniony na stanowisku listonosza i od tego czasu nie wykonywał
innych prac. Na podstawie opinii biegłego ortopedy, który stwierdził u odwołującego znaczną dysfunkcję kolana
prawego Sąd ustalił, że okoliczność ta wyklucza odwołującego z możliwości wykonywania pracy listonosza. Z istoty
i celu dowodu opinii biegłego wynika, że jeśli rozstrzygnięcie wymaga wiadomości specjalnych, dowód z opinii jest
konieczny. W takim wypadku sąd nie może poczynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego, jeśli jest ona prawidłowa
i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym (por. wyrok SN z 27 listopada 1974
r. II CR 748/74, Lex nr 7618). Biegły szczegółowo zanalizował okoliczności związane z oceną niezdolności do pracy
odwołującego i jego opinia jest w tym zakresie przekonująca. W świetle wniosków opinii Sąd uznał,
że zaproponowany przez biegłego okres pobierania świadczenia rentowego przez odwołującego tj. do końca grudnia
2016 r. będzie na tym etapie wystarczający, a po jego upływie możliwym będzie ponowna ocena stanu zdrowia
odwołującego.
W związku z powyższym Sąd uznał odwołanie J. C.
za uzasadnione i na podstawie art. 47714 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję przyznając odwołującemu prawo
do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres do dnia 31.12.2016 r. począwszy od daty zakończenia
pobierania zasiłku chorobowego.
SSO Anna Walczak – Sarnowska