D - Sąd Okręgowy w Lublinie

Sygn. akt XI Ka 526/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 sierpnia 2014 roku
Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący SSO Katarzyna Żmigrodzka
Sędziowie SO Arkadiusz Śmiech (spr.)
SO Włodzimierz Śpiewla
Protokolant Małgorzata Dubiel
przy udziale Prokuratora Ireneusza Kuny
po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2014 roku
sprawy D. S. (1)
oskarżonego z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k.
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim
z dnia 18 lutego 2014 roku sygn. akt II K 1127/13
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
1. orzeczoną karę pozbawienia wolności łagodzi do 2 (dwóch) lat;
2. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej kary pozbawienia
wolności tytułem próby na okres lat 5 (pięciu);
3. z mocy art. 71 § 1 k.k. orzeka 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę
50 (pięćdziesiąt) złotych;
4. orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych podwyższa do 8 (ośmiu) lat;
5. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 1300 (tysiąc trzysta) złotych opłaty za obie instancje;
II. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zalicza oskarżonemu okres zatrzymania
prawa jazdy również od dnia 19 lutego 2014 roku do dnia 21 sierpnia 2014 roku;
IV. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 20 (dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu poniesionych
wydatków w postępowaniu odwoławczym.
XI Ka 526/14
UZASADNIENIE
D. S. (1) oskarżony został o to, że w dniu 13 października 2012 roku w miejscowości Ż., gm. M., woj. (...), nieumyślnie
naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki O. (...)
numer rejestracyjny (...) nienależycie obserwował drogę, nie zachował szczególnej ostrożności w porze nocnej przy
złych warunkach atmosferycznych w postaci mgły oraz przekroczył dozwoloną administracyjnie prędkość , w wyniku
czego nieumyślnie spowodował wypadek drogowy, w trakcie którego przednią częścią pojazdu potrącił kierującego
rowerem, jadącego w tym samym kierunku T. M., który na skutek uderzenia i upadku na jezdnię doznał obrażeń ciała
w postaci otwartego złamania III-IV stawu kości goleni , złamania drugiego i trzeciego kręgu szyjnego, wstrząśnienia
mózgu, które to obrażenia stanowią ciężki uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu art. 156 kk, a następnie zbiegł z miejsca
zdarzenia, tj. o przestępstwo z art. 177§ 2 kk w zw. z art. 178§1 kk.
Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim wyrokiem z dnia 1 lutego2014 r. oskarżonego D. S. (1) uznał za winnego
popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 177§2 kk w zw. z art. 1781 kk skazał go na karę 2(dwóch) lat i
6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. W oparciu o art. 42§2 kk w zw. z art. 43§1 kk orzekł wobec oskarżonego
zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat. W myśl art. 230§2 kpk polecił
zwrócenie T. M. przedmiotów 1-4 przechowywanych w magazynie dowodów rzeczowych tut. Sądu a zapisanych pod
poz. (...). Zgodnie z art. 63§1 kk na poczet kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania od
14 do 15 października 2013 roku. Na podstawie art. 63§2 kk na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od 14 października 2012 roku do 18 lutego 2014
roku. Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 400 złotych opłaty oraz obciążył go wydatkami w kwocie 1841
złotych.
Od wyroku tego apelację złożył obrońca oskarżonego.
Zaskarżając orzeczenie w całości zarzucił rozstrzygnięciu:
1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który mógł mieć wpływ na treść orzeczenia,
poprzez pominięcie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego - opinii biegłego wyrażonej na rozprawie
w dniu 11 lutego 2014 roku o wpływie na możliwość uniknięcia wypadku przez oskarżonego – braku oświetlenia
pozycyjnego roweru poszkodowanego;
2. rażącą niewspółmierność kary poprzez wymierzenie oskarżonemu bezwzględnej kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia
wolności.
Wskazując na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia
wolności w wymiarze nieprzekraczającym 2 lata pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania,
ewentualnie uchylenie przedmiotowego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi
pierwszej instancji.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
apelacja okazała się być zasadna w zakresie pierwszego sformułowanego wniosku. Nieprawidłowo przyjęta przez
Sąd Rejonowy okoliczność w postaci uznania, że drugi z uczestników wypadku drogowego nie przyczynił się do jego
zaistnienia musiała skutkować uznaniem mniejszego stopnia winy oskarżonego, a przez to korektą zaskarżonego
wyroku w zakresie jego dolegliwości
Uznając postawione zarzuty, a także przytoczone na ich poparcie twierdzenia i wywody obrońcy oskarżonego za
słuszne, należy stwierdzić, że Sąd pierwszej instancji popełnił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę
wyroku, który miał wpływ na treść orzeczenia. Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia Sąd orzekający prawidłowo oparł
w głównej mierze na dowodzie w postaci opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego.
Niestety z dowodu tego nie wysnuł właściwych wniosków. Biegły T. C. po złożeniu opinii uzupełniającej na rozprawie
przed Sądem Rejonowym zmienił wnioski końcowe opinii, w porównaniu do tych zawartych w opinii pisemnej
(vide k. 111-152, 202v.). Okoliczności tej nie uwzględnił Sąd pierwszej instancji i oparł wyrok na wnioskach
opinii z postępowania przygotowawczego. Tymczasem jak przyznał biegły na rozprawie, czerwona lampka światła
pozycyjnego, w którą zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa o ruchu drogowym powinien być wyposażony
rower poruszający się po drodze w warunkach nocnych, widoczna jest z odległości co najmniej 100 m. Przy ustalonej
w opinii prędkości, z jaką poruszał się oskarżony, mógł on zatrzymać samochód na dystansie 87, 9 m. Poza tym
widoczna z odległości co najmniej 100 m, świecąca na czerwono lampka skutkowałaby tym, że znajdujący się na jezdni
jednoślad nie stanowiłby zaskoczenia dla kierującego pojazdem oskarżonego. Po uzupełnieniu opinii na rozprawie, z
dowodu tego wypływa jednoznaczny wniosek, że nieprawidłowość, w postaci jazdy przez pokrzywdzonego rowerem
bez wymaganego oświetlenia w warunkach nocnych miała bezpośredni wpływ na zaistnienie wypadku. Oznacza to, że
pokrzywdzony, wbrew temu co przyjął Sąd Rejonowy, w znacznym stopniu przyczynił się do wypadku. Okoliczność ta
zdecydowanie zmniejsza stopień zawinienia oskarżonego, co musiało skutkować korektą dolegliwości zaskarżonego
wyroku, gdyż orzeczona w nim kara razi swoją surowością.
W związku z powyższym Sąd odwoławczy uznał, że kara dwóch lat pozbawienia wolności, przy uwzględnieniu
pozostałych okoliczności wpływających na jej wymiar, będzie karą adekwatną. Wobec stwierdzenia pozytywnej
prognozy kryminologicznej co do osoby D. S. (1) warunkowo zawiesił wykonanie tak orzeczonej kary tytułem próby na
maksymalny 5-letni okres. Dla osiągnięcia celów zapobiegawczych i wychowawczych, które ma osiągnąć kara wobec
sprawcy oraz uwzględniając potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa Sąd Okręgowy
orzekł z mocy art. 71 § 1 k.k. grzywnę 200 stawek dziennych po 50 złotych każda, a także orzeczony względem
oskarżonego, obligatoryjny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych podwyższył do 8 lat. Tak ukształtowana
dolegliwość wyroku, po skorygowaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, w sposób właściwy uwzględniać będzie
dyrektywy sędziowskiego wymiaru kary przewidziane w art. 53 k.k.
Mając na uwadze zaprezentowaną motywację, nie dostrzegając uchybień z art. art. 439 i 440 k.p.k., które należałoby
uwzględnić z urzędu, Sąd odwoławczy na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. orzekł jak w wyroku.
Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych za drugą instancję uzasadniają przepisy art. 10 ustawy o opłatach w sprawach
karnych oraz art. 627 k.p.k.