Historia szkoly - Niepubliczna Szkoła Podstawowa w Mninie

Historia szkoly - Niepubliczna Szkoła Podstawowa w Mninie

WSTĘP
Informacje do kroniki szkoły zbierała i odtwarzała P. Alina Balińska, żona P.
Edwarda Balińskiego mianowanego na kierownika szkoły 1 września 1953 roku. Kronika
przedstawia historię szkoły od jej początków do roku 1966. Przez kolejne lata
funkcjonowania szkoły niestety nie była prowadzona kronika szkoły. W roku szkolnym
2011/12 szkoła decyzją organu prowadzącego została zlikwidowana. Prowadzenie szkoły
z dniem 01.09. 2012 roku przejęło Stowarzyszenie Przyszłość dla Mnina. Szkoła nosi
nazwę Niepubliczna Szkoła Podstawowa w Mninie. Od 01.09. 2012 jest prowadzona
kronika szkoły przez P. Annę Walczyńską. Na bieżąco dokonywane są zapisy z życia
szkoły. Szkoła nie posiadała dotychczas strony internetowej. Od lutego 2013 roku
najważniejsze
dane
o szkole
można
już
odszukać
na
stronie
www.
nspmnin.szkolnastrona.pl prowadzonej przez P. Bożenę Wróbel i P. Karola Mijasa.
Historia szkoły
OKRES PRZED I WOJNĄ ŚWIATOWĄ
Dokładnej daty założenia i wybudowania pierwszej szkoły w Mninie nie udało
się ustalić. Według informacji pozyskanych od mieszkańców pierwsza szkoła w
Mninie powstała za czasów carskich , przy końcu XIX wieku. Posiadała już własny
budynek , wybudowany staraniem Gminy Wiejskiej w Mninie na placu ofiarowanym
pod szkołę przez byłych właścicieli Mnina rodzinę Walewskich, której losy i historia
na krótko były związane z Napoleonem przez jego romans z jedną z pań Walewskich.
W dworku Walewskich w Mninie toczy się akcja słynnej w okresie
międzywojennym powieści H. Mniszek „ Trędowata”. Budynek pierwszej szkoły był
murowany z piaskowca, zwrócony frontem do szkoły i posiadał 4 izby, z których 2
przeznaczone były dla nauczyciela i 2 na zajęcia lekcyjne. Była to oczywiście szkoła,
w której językiem wykładowym był język rosyjski. Po roku 1905 raz w tygodniu, w
sobotę uczono po polsku.
Szkoła posiadała 2 oddziały wstępne tzw. „ osłów” i „stupitielnych” oraz 3
oddziały właściwe. Do szkoły mogły chodzić tylko dzieci chłopów z tzw. ziemi
ukazowej i tylko po jednym z rodziny. Nauka odbywała się tylko w okresie zimowym
od listopada do marca i odbywała się przez cały dzień z przerwą na obiad. Średnio do
szkoły uczęszczało 35-40 dzieci w większości do oddziałów wstępnych. Do oddziałów
właściwych uczęszczała mniejszość dzieci. Uczył 1 nauczyciel. Pierwszym
nauczycielem pamiętanym prze starszych ludzi w tej carskiej szkole był P.
Wojciechowski, ojciec ks. Wojciechowskiego, proboszcz parafii Mnin.
OKRES I WOJNY ŚWIATOWEJ
W czasie I Wojny Światowej budynek pierwszej szkoły został zniszczony
przez artylerię Niemców, którzy mieli swe pozycje i okopy w niedalekiej
miejscowości Mokre i stanowiska artylerii w miejscowości Lasocin.
Szkoła ta stała
frontem do drogi.
OKRES XX LECIA MIĘDZYWOJENNEGO
Po odzyskaniu niepodległości w dniu 11 listopada 1918 roku nauczanie
prowadzi P. Kardas, który był nauczycielem szkoły tuz przed wybuchem wojny.
W dniu 1października 1919 roku nauczycielem w Mninie zostaje P. Stefan
Borkowski. Do szkoły uczęszcza 150 uczniów i nauka odbywa się na zmiany w domu
u P. Nikodema Nowakowskiego. W 1922 roku szkoła zostaje przeniesiona do domu P.
Andrzeja Grosickiego. Od 1 września 1923 roku szkoła staje się szkołą 2 – klasową, a
od 1 września 1928 roku 3 – klasową z 3 nauczycielami. Sale lekcyjne mieszczą się w
domach u trzech mieszkańców: Andrzeja Grosickiego, Franciszka Młynarskiego i
Wojciecha Szwedka. Od 1 września 1930 roku do szkoły przybywa czwarty
nauczyciel i czwarta sala lekcyjna znajduje się u Jana Dąbrowskiego. W roku 1931
staraniem Gminnej Rady w Słupi przy czynnym udziale ówczesnego wójta Kaczmarka
zakupione zostały u dziedzica Lasocina stare budynki potartaczne, stare czworaki
i stawia się z nich do dziś stojącą piętrową szkołę na dawnym placu szkolnym.
Ilość uczniów w szkole w ostatnich latach przed wojną wacha się od 300 do
350. W latach 1932/35 w szkole dobrze rozwija się Związek Harcerstwa Polskiego
pod opieką drużynowej P. Anny Rymarczyk. W ostatnich latach przed wojną dobrze
rozwija się też PCK pod opieką P. Józefy Ratusińskiej oraz życie artystyczne w szkole
i środowisku pod kierunkiem P. Hawryłko, który prowadzi chór i zespół dramatyczny
zarówno w szkole jaki i w środowisku. Dochody z tych imprez przyczyniły się w
poważnej mierze do wybudowania pierwszej remizy strażackiej w Mninie.
OKRES II WOJNY ŚWIATOWEJ
Wybuch II wojny światowej dezorganizuje nauczanie w szkole. Wyjeżdża
dotychczasowy wieloletni kierownik szkoły P. Borkowski jak również większość
nauczycieli. W szkole pozostaje P. Ratusińska i P. Sanetra. Kierownikiem szkoły
zostaje P. Roman Stanisław . pracę w szkole rozpoczyna P. Michalina Sucha, która w
1939 roku kiedy szkołę okupują wojska niemieckie organizuje pierwsze nauczanie w
Rudnikach w domu Józefa Pniewskiego. Wkrótce jednak wyjeżdża i przez cały czas
okupacji w szkole pozostaje 3 nauczycieli, którzy prowadzą nauczanie. Głównym
wieloprzedmiotowym podręcznikiem skrzętnie przemilczającym wszystko co polskie
jest „ Ster”. Z braku zeszytów pisze się rylcami na tabliczkach tak jak w szkole
Starożytnej Recji czy Rzymu. W szkole często stacjonują wojska niemieckie. Na
początku 1945 roku już po wyzwoleniu szkołę zajmują Oddziały Armii Radzieckiej i
mieści się w niej szpital polowy. Budynek szkoły, sale lekcyjne, meble i sprzęt zostają
bardzo zniszczone. Giną lub zostają zniszczone akta i dokumenty szkolne do 1944
roku włącznie. Ginie również kronika szkolna założona i prowadzona przez byłego
kierownika szkoły P. Borkowskiego. Nauczyciele pracujący w szkole w czasach
okupacji pozostali wierni ideałom nauczyciela polskiego. Organizowali życie społ.
Gospodarcze( P. Roman) , pracowali w ruchu oporu (P. Ratusińska ), która
była sanitariuszką miejscowej placówki AK.
OKRES POLSKI LUDOWEJ
Rozpoczyna się nowa epoka w dziejach narodu polskiego. Pozostaje budynek
szkoły, ale jest bardzo zniszczony, zniszczony sprzęt, pomoce, dokumenty szkolne.
Nauczyciele się rozjeżdżają. W szkole pozostaje P. Ratusińska, która organizuje
szkołę i nauczanie w niej. Remontuje budynek, uzupełnia meble, sprzęt szkolny,
sprowadza pomoce naukowe, sadzi nowe drzewka w sadzie, grodzi plac szkolny.
Sama prowadzi nauczanie w 7 oddziałach , a dzieci jest 300. W roku szkolnym
1947/48 naukę w szkole prowadzi już 3 nauczycieli . w tym samym roku szkołę
wizytuje inspektor szkolny, który listem pochwalnym wyraża uznanie kierownictwu i
gronu nauczycielskiemu za trud i poświęcenie. W roku szkolnym 1948/49 pracuje 4
nauczycieli , a dzieci jest 270.W kolejnych latach kadra nauczycielska się zmienia nie
tylko z końcem roku, ale również zmiany następują w ciągu roku szkolnego. Nie
wpływa to dodatnio na rozwój szkoły. Z dniem 1 września 1953 roku nowym
kierownikiem szkoły zostaje P. Edward Baliński. W roku szkolnym 1954/5 grono
pedagogiczne liczy 6 nauczycieli. Większość grona to nauczyciele wykwalifikowani
po Liceum Pedagogicznym. Dzieci w szkole 182.
W latach 1954/55 staraniem kierownictwa szkoły przy poparciu finansowym
Inspektoratu Oświaty przeprowadza się remont kapitalny szkoły. W szkole rozwija się
ruch krajoznawczy – wycieczki do Gór Świętokrzyskich i po Kielecczyźnie.
Obowiązujące i modne były w owym czasie poranne apele młodzieży.
W roku szkolnym 1962/63 wzrasta stopień organizacyjny szkoły , która staje się
szkołą z 7 nauczycielami. Wszyscy nauczyciele są kwalifikowani. W roku 1963/64
liczba oddziałów wzrasta do 9- ciu. Liczba uczniów – 243, liczba nauczycieli – 8.
Rok szkolny 1965/66 cechuje się dalszym rozrostem stopnia organizacyjnego
i bazy materialnej szkoły. Liczba sal lekcyjnych – 7, liczba nauczycieli – 10, liczba
dzieci – 280.
Kronika szkoły znajduje się u dyrektora szkoły i zachęcamy rodziców,
uczniów do zapoznania się z jej treścią,. Na stronie szkoły zostały zamieszczone
najważniejsze informacje w formie skróconej.