wyrok uzasadnienie

Sygn. akt II Ca 554/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Jelenia Góra, dnia 3 października 2013 r.
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze Wydział II Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:
PrzewodniczącySSO Beata Glazar/spr/
SędziowieSSO Alicja Izydorczyk, SSO Maria Lechowska
ProtokolantAgnieszka Lesicka
po rozpoznaniu w dniu 3 października 2013 r. w Jeleniej Górze
na rozprawie
sprawy z powództwa D. C.
przeciwko (...) S.A. w S.
o zapłatę
na skutek apelacji strony pozwanej
od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu
z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I C 460/12
I. apelację oddala;
II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji
odwoławczej.
Sygn.akt II Ca 554/13
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z 24 czerwca 2013 r. w sprawie o sygn. akt I C 460/12 Sąd Rejonowy w Lubaniu zasądził od
(...) S.A. w S. na rzecz powoda kwotę 2040,41 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 20.09.2012r. do dnia zapłaty(pkt.I).
W pkt. II zasądził kwotę 300 zł z ustawowymi odsetkami od 17.10.2012 r. do dnia zapłaty, zaś kosztami procesu
obciążył w całości stronę pozwaną, od której zasądził na rzecz powoda łącznie kwotę 2079,90 zł (pkt III).
Z ustaleń Sądu I instancji wynikało, że 18.08.2012 r. w wyniku kolizji uszkodzeniu uległ należący do E. K. i O. K.
pojazd marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) . Pojazd sprawcy zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności
cywilnej u pozwanego w niniejszej sprawie (...) S.A. w S.. E. K. zgłosiła szkodę pozwanemu. Towarzystwo (...), co do
zasady przyjęło swoją odpowiedzialność i podjęło kroki zmierzające do realizacji ważnej umowy ubezpieczenia OC. Po
przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego dokonano rozliczenia szkody w pojeździe E. K. ustalając, iż wysokość
odszkodowania wyniosła łącznie kwotę 546,22 zł, którą to należność wypłacono na rzecz poszkodowanej.
E. K.nie zgadzając się z decyzją (...) S.A.w S.dotyczącą kosztów naprawy samochodu marki A. (...)nr rejestracyjny
(...)uznała, iż przyznane odszkodowanie jest znacznie zaniżone. Dlatego 24.09.2012 r. E. K.zawarła z powodem
D. C.umowę przelewu wierzytelności. Powód D. C.na podstawie tej umowy nabył od E. K.wierzytelność pieniężną
przysługującą E. K.wobec pozwanego (...) S.A.w S.w związku z likwidacją szkody nr (...)z dnia 18.08.2012 r. w pojeździe
marki A. (...)nr rejestracyjny (...). Na podstawie przedmiotowej umowy E. K.przeniosła na rzecz D. C.całą wierzytelność
wraz ze wszystkimi prawami związanymi z przedmiotową wierzytelnością. D. C.wykonał kalkulację szkody nr (...)z
dnia 19.09.2012 r., w której oszacował wysokość należnego odszkodowania samochodu marki A. (...)nr rejestracyjny
(...)na kwotę 2.389,28 zł. Za wykonanie kalkulacji powód wystawił E. K.fakturę na kwotę 300 zł.
Z uwagi na rozbieżności dotyczące wysokości szkody w pojeździe marki A. (...) nr rejestracyjny (...) - przedstawione
przez centrum likwidacji szkód pozwanego, a kalkulacją wykonaną przez powoda, Sąd postanowił dopuścić dowód z
opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia rzeczywistej wysokości szkody w pojeździe marki A. (...) o numerach
rejestracyjnych (...), będącej następstwem kolizji drogowej z 18.08.2012r. Powołany w postępowaniu biegły sądowy z
zakresu techniki samochodowej mgr inż. P. K. po zapoznaniu się z aktami sprawy i aktami szkody ustalił ostatecznie,
iż koszt naprawy samochodu marki A. (...) numer rejestracyjny (...) ustalony na dzień szkody po uwzględnieniu jego
cech indywidualnych wynosi 2.586,63 zł brutto przy zastosowaniu części nowych, oryginalnych, asygnowanych logiem
producenta pojazdu i uśrednionych stawek za roboczogodzinę obowiązujących na lokalnym rynku lub kwotę 1.511,44
zł przy zastosowaniu zamienników posiadających atest i gwarancję jakości producenta części i uśrednionych stawek
za roboczogodzinę obowiązujących na lokalnym rynku.
Na podstawie analizy akt biegły ustalił, że w wyniku kolizji do wymiany został zakwalifikowany zderzak przedni i
tablica rejestracyjna, a do naprawy pasowanie elementów przodu pojazdu.
Analizując kosztorys naprawy sporządzony przez pozwanego biegły podniósł, że zastosowane stawki 50 zł za
roboczogodzinę prac blacharskich i prac lakierniczych są znacznie zaniżone i odbiegają od stawek średnich na
rynku lokalnym. Biegły wskazał, iż w kosztorysie pozwanego zastosowano nieuprawnioną korektę ujemną na części
zamienne w wysokości - 74% i zaniżoną wartość materiałów lakierniczych w wysokości -33%. Natomiast kosztorys
przedstawiony przez powoda obejmował stawki 100 zł za roboczogodzinę za prace blacharskie i lakiernicze przy
zastosowaniu części oryginalnych i bez potrąceń.
Biegły w swojej opinii wyliczył, iż średnie stawki roboczogodziny na lokalnym rynku L. i okolicy wynoszą 90 zł za
roboczogodzinę prac mechaniczno- blacharskich i lOOzł za roboczogodzinę prac lakierniczych.
Przy tak ustalonych cenach za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych biegły ustalił ostatecznie, iż koszt
naprawy samochodu ustalony na dzień szkody po uwzględnieniu jego cech indywidualnych wynosi 2.586,63 zł
brutto przy zastosowaniu części nowych,oryginalnych, asygnowanych logiem producenta pojazdu i uśrednionych
stawek za roboczogodzinę obowiązujących na lokalnym rynku lub kwotę 1.511,44zł przy zastosowaniu zamienników
posiadających atest i gwarancję jakości producenta części i uśrednionych stawek za roboczogodzinę obowiązujących
na lokalnym rynku. W uzupełniającej opinii z 20.05.2013 r. biegły wskazał, że użycie części zamiennej oznacza,że
mogła ona zostać wyprodukowana niezgodnie ze specyfikacją i standardami produkcyjnymi ustalonymi przez
producenta pojazdu. Biegły wskazał, że naprawa przy użyciu tzw. zamienników nie gwarantuje pełnej restytucji
pojazdu do stanu z przed szkody przy założeniu, że uszkodzona część była oryginalna, pełnowartościowa i nie nosiła
śladów zużycia eksploatacyjnego . A wobec naprawy przez powoda uszkodzonego pojazdu A. (...) nie można stwierdzić
czy przed szkodą pojazd miał zamontowane jedynie oryginalne części. Biegły wskazał jednakże, że nie stwierdzono,
aby inne części pojazdu były nieoryginalne i nie stwierdzono także żadnych innych napraw pojazdu.
W powyższych okolicznościach Sąd Rejonowy odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń rozważał
na gruncie art. 34 i 35 ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym funduszu
Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych i uznał ją za bezsporną. Dodatkowo wskazał ,że E.
K. mogła na podstawie art.509 kc, przysługującą jej przyszłą wierzytelność scedować na osobę trzecią bez konieczności
uzyskania zgody, a nawet informowania dłużnika. Zgodnie z ugruntowanym, jak wskazał Sąd, orzecznictwem,
przedmiotem przelewu może być, tak wierzytelność istniejąca jak i wierzytelność przyszła. Sąd zatem uznał, iż D. C.
na podstawie umowy przelewu wierzytelności z 24.09.2012 r. nabył od E. K. wierzytelność pieniężną jej przysługującą
wobec pozwanego w związku z likwidacją szkody nr (...) z dnia 18.08.2012 r wraz ze wszystkimi prawami związanymi
z wierzytelnością.
Istoty sporu Sąd ten upatrywał natomiast w konieczności rozstrzygnięcia wysokości odszkodowania ustalonego w
oparciu o poszczególne opinie rzeczoznawców złożone przez strony.
Sąd I instancji nie podzielił zarzutu pozwanego, iż wysokość odszkodowania , pozwalająca na przywrócenie stanu
poprzedniego to kwota 546,22zł ,którą to kwotę pozwany wypłacił . Zważył Sąd , że powód przedstawił prywatną opinię
rzeczoznawcy, z której wynikało, że koszt naprawy pojazdu wynosi 2.389,28zł. Dlatego też , aby zweryfikować i ustalić
jaka jest wysokość odszkodowania Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej.
Następnie ocenił Sąd I instancji , na podstawie opinii biegłego sądowego ,że koszt naprawy samochodu marki
A. (...) numer rejestracyjny (...) ustalony na dzień szkody po uwzględnieniu jego cech indywidualnych wynosi
2.586,63 zł brutto przy zastosowaniu części nowych, oryginalnych, asygnowanych logiem producenta pojazdu
i uśrednionych stawek za roboczogodzinę obowiązujących na lokalnym rynku (90 zł za roboczogodzinę prac
mechaniczno-blacharskich i 1 OOzł za roboczogodzinę prac lakierniczych).
Na podstawie wniosków wskazanych w opinii biegłego uznał zatem , że wypłacona tytułem odszkodowania należność w
wysokości 546,22 zł nie została wyliczona prawidłowo bowiem nie wyrównała szkody zaistniałej w pojeździe , zgodnie
z zasadą jej pełnej kompensacji. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej
wysokości szkody, którą poniósł poszkodowany, a która ograniczona jest jedynie wysokością sumy gwarancyjnej
określonej w umowie ubezpieczenia.
Ostatecznie Sąd Rejonowy uznał, że strona pozwana nie zrekompensowała doznanej szkody w pełnej wysokości,
zgodnie z zasadą jej pełnej kompensacji i zasądził na rzecz powodów dalszą kwotę 2040,41 zł. z odsetkami
ustawowymi .
Sąd zasądził także od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzenia kalkulacji
naprawy z dnia 19.09.2012 r. uiszczonych przez E. K. na podstawie faktury V AT nr (...).
O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 98 zd. k.p.c., wskazując iż powód wygrał sprawę w całości.
Z treścią powyższego rozstrzygnięcia nie zgodziła się strona pozwana i wywiodła od niego apelację, zaskarżając
rzeczony wyrok w części tj. co do kwoty 197,35 zł.
Zapadłemu orzeczeniu zarzuciła:
- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku , a polegający na uznaniu ,że
pierwotne żądanie powoda było zaniżone w relacji do rzeczywistej szkody po stronie poszkodowanego podczas gdy,
ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika , że odszkodowanie w wysokości 1843,06 zł pokrywało
wszelkie celowe i ekonomiczne uzasadnione wydatki niezbędne dla przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego
pojazdu.
Stawiając powyższy zarzuty strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie I poprzez zasądzenie
od strony pozwanej na rzecz powoda kwoty 1 843,06 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 września 2012 r.
oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje.
Strona powodowa wniosła o oddalenie apelacji oraz zasądzenie od powodów kosztów zastępstwa procesowego w
instancji odwoławczej według norm przepisanych.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja strony powodowej tak w zakresie podniesionego zarzutu, jak i zgłoszonego wniosku była bezzasadna i jako
taka nie zasługiwała na uwzględnienie.
Na wstępie rozważań zaznaczyć trzeba, że Sąd Odwoławczy w pełni podzielił dokonane przez Sąd pierwszej instancji
ustalenia faktyczne i przyjął je za własne (art. 382 k.p.c.). Słusznie także tenże Sąd rozpoznał istotę sporu oraz
przeprowadził równie trafną ocenę prawną dochodzonego roszczenia.
Postawienie zarzutu obrazy przepisu art. 233 § 1 k.p.c. nie może opierać się na zaprezentowaniu przez skarżącego
stanu faktycznego przyjętego przez niego na podstawie własnej oceny dowodów. Tylko wówczas, gdy brak jest logiki
w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej
albo wbrew zasadom doświadczenia życiowego nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo
- skutkowych, przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (tak Sąd Najwyższy w
wyroku z dnia 14 stycznia 2000 r., ICKN 1169/99, OSNC 2000/7 - 8, poz. 130 oraz z dnia 20 stycznia 2005 r., I UK
137/04, LEX numer 602671).
Apelujący powinien zatem wykazać, posługując się przy tym wyłącznie jurydycznymi argumentami, że sąd pierwszej
instancji naruszył ustanowione w wymienionym przepisie zasady oceny wiarygodności i mocy dowodów. Tego zaś, w
ocenie Sądu Odwoławczego, nie uczynił.
Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń
zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec
których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa
ubezpieczenia.
Odpowiedzialność odszkodowawcza z tytułu szkody wyrządzonej w mieniu poszkodowanego, ponoszona jest poprzez
wypłatę należnej sumy pieniężnej i stosownie do art. 824 1 k.c. suma ta nie może być wyższa od poniesionej szkody.
Wysokość odszkodowania winna być ustalona według reguł określonych w art. 363 k.c. Odszkodowanie wypłaca się w
granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy
gwarancyjnej ustalonej w umowie .
Wbrew twierdzeniom zawartym w uzasadnieniu środka odwoławczego Sąd Rejonowy w pełni zasadnie przyjął, że
E. K., po tym jak nie zgodziła się z wysokością przyznanego odszkodowania , zawarła z powodem umowę przelewu
wierzytelności. Powód na jej podstawie nabył wierzytelność pieniężną wobec pozwanego w związku z likwidacją szkody
z dnia 18.08.2012 r. nr (...). A zatem skoro nabył przedmiotową wierzytelność, powstałą na skutek tej właśnie szkody,
to jej wysokość prawidłowo została ustalona w niniejszym postępowaniu , na podstawie opinii biegłego sądowego.
Powód bowiem nie rozszerzył powództwa o kwotę 197,35zł na skutek powstałych , nowych okoliczności w sprawie ,
a tylko po ustaleniu przez biegłego , że koszt naprawy samochodu marki A. (...)o numerze rejestracyjnym (...)przy
zastosowaniu części nowych, oryginalnych , asygnowanych logiem producenta pojazdu i uśrednionych stawek za
roboczogodzinę obowiązujących na lokalnym rynku wynosi 2586,63 zł . Powód konsekwentnie w czasie trwania
procesu wskazywał, co również w apelacji przyznał skarżący, że odszkodowanie ma spełnić taką samą funkcję ,
jak przywrócenie do stanu poprzedniego i pokryć wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki niezbędne
do przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu. Myli się przy tym apelujący , że określone w pozwie
żądanie na kwotę 1843,06 zł było zatem wystarczające do zrealizowania tego celu. (nota bene w trakcie procesu strona
pozwana uznawała jedynie , że ten cel osiągnie wypłacone już odszkodowanie w kwocie 546,22 zł.). Wyższe koszty
robocizny i materiału wskazane przez biegłego w pozycji lakierowanie ( niż to wskazywały strony) jak i wskazanych
jednostek czasowych są elementami pełnej kompensacji szkody i pokrywają celowe i ekonomicznie uzasadnione
wydatki związane z likwidacją szkody. Zgromadzony przez Sąd I instancji materiał dowodowy , w sposób jednoznaczny
wskazuje , że rzeczywista wysokość szkody w majątku powoda powstała w następstwie zdarzenia drogowego z
18.08.2012 r. i była wyższa o kwotę 197,35 zł od pierwotnie wskazanej przez powoda kwoty 2389,28 zł.
Podsumowując, ujawnione w toku postępowania dowody zostały ocenione z uszanowaniem granic przyznanej
organowi orzekającemu swobody, bez naruszenia zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Innych
zaś dowodów strona pozwana nie zaoferowała.
Uznając, iż wywód apelacji zawiera w istocie polemikę z niewadliwą oceną dowodów dokonaną przez Sąd orzekający,
apelacja podlegała - na zasadzie przepisu art. 385 k.p.c. - oddaleniu jako bezzasadna.
O kosztach postępowania w instancji odwoławczej (pkt II) orzeczono na podstawie przepisu art. 391 § 1 i art. 108
§ 1 w zw. z art. 98 k.p.c., zasądzając na rzecz strony pozwanej kwotę 60,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego w instancji odwoławczej (§ 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt.l rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z
dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu( t.j. Dz. z 2013r., poz. 461).