D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Suwałkach

Sygn. aktI.Ca 432/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 4 lutego 2015r.
Sąd Okręgowy w Suwałkach I Wydział Cywilny w składzie następującym:
Przewodniczący:
SSO Cezary Olszewski
Sędziowie:
SSO Elżbieta Iwona Cembrowicz
SSO Antoni Czeszkiewicz (spr.)
Protokolant:
st. sekr. sąd. Ewa Andryszczyk
po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2015 roku w Suwałkach
na rozprawie
sprawy z powództwa Gminy M. S. - (...)i Z. w S.
przeciwko (...) S.A. w W.
o zapłatę
na skutek apelacji pozwanego (...) S.A. w W.
od wyroku Sądu Rejonowego w Suwałkach
z dnia 28 października 2014r., sygn. akt I C 1030/13
1. Oddala apelację;
2. Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki Gminy M. S. – (...)i Z. w S. kwotę 300 zł (trzysta złotych)
tytułem kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem II – giej instancji.
Sygn. akt I Ca 432/14
UZASADNIENIE
Powód Gmina M. S. – (...)i Z. w S. wystąpił przeciwko (...) S.A. w W. z pozwem o zapłatę kwoty 2.270,40 zł
wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu tj. po 09.07.2014 r. do dnia zapłaty. Domagał się również
zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych. Uzasadniając
swe żądanie powód podał, iż w dniu 27 marca 2012 roku, w wyniku niedostosowania prędkości do warunków
drogowych na drodze W. M. samochodem osobowym uszkodził latarnię oświetlenia miejskiego przy ul. (...) I w
S.. Strona powodowa, będąca zarządcą drogi zleciła naprawę w/w uszkodzenia. W efekcie poniosła ona szkodę w
wysokości 4.980,53 zł. Sprawca szkody korzystał z odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych
w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń, które to towarzystwo uznało co do zasady swą odpowiedzialność za szkodę
zaistniałą na skutek powyższego zderzenia z latarnią i z tego tytułu wypłaciło mu odszkodowanie w wysokości 2.710,13
zł. W ocenie powoda wysokość wypłaconego przez pozwanego odszkodowania była zaniżona. Wobec powyższego
powód domagał się zapłaty uzupełniającego odszkodowania w kwocie 2.270,40 zł, wyliczonego jako różnica wartości
kosztów naprawy uszkodzonego urządzenia (którą określił na kwotę 4.980,53 zł) i wartości odszkodowania mu
wypłaconego przed wystąpieniem na drogę sądową.
Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 11 lipca 2013r. w sprawie sygn. akt I Nc 1372/13
Sąd Rejonowy żądanie powoda uwzględnił w całości, rozstrzygając jednocześnie o kosztach sądowych w sprawie.
Od orzeczenia powyższego (...) S.A. w W. wniósł sprzeciw, zaskarżając je w całości i domagając się oddalenia
powództwa, oraz zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu (w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm
przepisanych). W sprzeciwie pozwany uznał co do zasady swą odpowiedzialność za szkodą zaistniałą w latarni
oświetlenia miejskiego przy ul. (...) I w S. w wyniku zdarzenia z dnia 27 marca 2012 roku. Argumentował jednak, iż
roszczenie powoda o naprawienie szkody zaistniałej w wyniku tego zdarzenia zostało w całości zaspokojone przed
procesem poprzez zapłatę kwoty 2.710,13 zł, stanowiącej sumę wystarczającą do naprawy przedmiotowej latarni.
Wskazał, ponadto, iż przy w przypadku gdy poszkodowany żąda odszkodowania pieniężnego za zniszczoną rzecz
używaną – zasadne jest odliczenie od ceny rzeczy nowej kwoty odpowiadającej stopniowi zużycia rzeczy, na co
wskazuje treść art. 363 kc.
Sąd Rejonowy w Suwałkach wyrokiem z dnia 18 października 2014 r. wydanym w sprawie sygn. akt I C 1030/14
zasądził od pozwanego (...) S. A. w W. na rzecz powoda Gminy M. S. - (...)i Z. w S. kwotę 2.270,40 zł z odsetkami
ustawowymi od dnia 09.07.2014 r. do dnia zapłaty; zasądził od (...) S. A. w W. na rzecz powoda Gminy M. S. - (...)i Z.
w S. kwotę 714,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu; nakazał pobrać od pozwanego (...) S. A. w W. na rzecz Skarbu
Państwa kwotę 243,43 zł tytułem brakujących kosztów sądowych w sprawie.
Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 27 marca 2012 roku, w wyniku niedostosowania prędkości do warunków drogowych na
drodze W. M. kierując samochodem marki O. (...) o nr rej (...) uszkodził latarnię oświetlenia miejskiego przy ul. (...) I w
S.. Sprawca kolizji, w dacie zdarzenia korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia
posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. w W..
Po zgłoszeniu przez poszkodowanego szkody powstałej w latarni oświetlenia miejskiego ubezpieczyciel przystąpił do
jej likwidacji. Po sporządzeniu zakresu uszkodzeń i sporządzeniu kalkulacji, wysokość powstałej szkody, (...) S.A. w
W. ustalił na kwotę łączną 2.710,13 zł. Wyżej wymieniona kwota została wypłacona Gminie M. S. – (...)i Z. w S..
W związku z powyższym zdarzeniem poszkodowana zleciła naprawę uszkodzonej latarni, której koszt ostatecznie
wyniósł 4.980,53 zł. Przed zdarzeniem latarnia była w pełni sprawna i nie wymagała naprawy. Latarnia jest
urządzeniem bezpieczeństwa ruchu drogowego i Gmina nie dysponuje używanymi latarniami, w taki sposób aby
zastąpić latarnię, która zostanie ewentualnie uszkodzona (dowód: protokoły odbioru k. 10, 13, faktury k.11-12, 14-15,
zeznania świadka T. D. k. 51-52v).
Wysokość kosztów naprawy latarni przy ul. (...) I w S. na dzień 27.03.2012r. wyniosła 5.225,00 zł, zaś na dzień na II
kwartał 2014r. 5.158,00 zł. Wartość rzeczywista przy uwzględnieniu wartości robót modernizacyjnych odpowiednio
4.643 zł, zaś w drugim przypadku 4.582 zł.
W ocenie Sądu Rejonowego bezspornym bowiem w sprawie niniejszej było, iż 27.03.2012r. doszło do zdarzenia, w
wyniku którego uszkodzona została latarnia oświetlenia miejskiego przy ul. (...) I w S.. Sprawcą szkody był W. M.
kierujący samochodem marki O. (...) o nr rej (...).
Spór między stronami postępowania sprowadzał się w istocie co do wysokości odszkodowania należnego powodowi z
tytułu uszkodzenia latarni powstałego w związku z kolizją z dnia 27.03.2012r. Wynikał on zaś z odmiennych stanowisk
co do wysokości kosztów naprawy tego urządzenia niezbędnych do przywrócenia go do stanu sprzed kolizji. A ponadto
kwestii czy zasadne jest odliczenie od ceny rzeczy nowej kwoty odpowiadającej stopniowi zużycia rzeczy.
Rozstrzygając zaistniały w sprawie niniejszej spór rację, zdaniem Sądu, przyznać należało stronie powodowej.
Podkreślić bowiem należy, że zasadniczym i wyłącznym wyznacznikiem ewentualnej korekty poniesionych kosztów
jest bowiem ich niezbędność i ekonomiczne uzasadnienie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października
1972r., II CR 425/72, OSNC 1973/6/111). Podzielając zaś stanowisko Sądu Najwyższego zajęte w uzasadnieniu uchwały
z dnia 13 czerwca 2003r. (III CZP 32/03, OSNC 2004/4/51) stwierdzić należy, iż za „niezbędne” koszty naprawy
uznać trzeba takie koszty, które zostały poniesione na skutek przywrócenia uszkodzonego przedmiotu do stanu
poprzedniego, przy czym chodzi tu przede wszystkim o cechy latarni i cel, jakiemu służy, czyli bezpieczeństwu ruchu
drogowego.
Tymczasem o przywróceniu uszkodzonego przedmiotu do stanu poprzedniego można mówić jedynie wówczas, gdy
stan po dokonanej naprawie odpowiada pod każdym względem (stan techniczny, zdolność użytkowa, trwałość, wygląd
estetyczny itp.) stanowi sprzed zdarzenia (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 10 listopada 1992r., I ACr
410/92, OSA 1993/8/57).
Dlatego też Sąd podzielił w pełni stanowisko zaprezentowane w sprawie przez powoda, iż twierdzenia strony pozwanej,
iż kwota odszkodowania winna być pomniejszona o stopień zużycia są bezzasadne. Zauważyć bowiem należy, iż
uszkodzeniu uległa latarnia oświetlająca jezdnię – nieruchomość, która nie podlega fizycznemu zużyciu wraz z jej
użytkowaniem. Gdyby nie doszło do zdarzenia, wskutek którego niezbędne było usunięcie powstałych uszkodzeń, nie
byłoby potrzeby jej naprawy. Urządzenia tego typu funkcjonują bezawaryjnie i bez jakichkolwiek objawów zużycia,
a ich wymiany dokonuje się jedynie w przypadku zniszczenia lub ze względu na zmianę estetyki. Podkreślił również,
iż oświetlenie zostało uszkodzono na nowopowstałym Osiedlu i nie wymagało żadnych remontów. Latarnia pełni
funkcję estetyczną, komponując się z pozostałą infrastrukturą zainstalowaną w jej otoczeniu. W przedmiotowym
stanie niemożliwe było nabycie i zamontowanie nowego oświetlenia o wyglądzie identycznym do pozostałych latarni
zainstalowanych wzdłuż ul. (...) I w S.. Brak jest bowiem używanych latarni a jest ona przecież urządzeniem
bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Powód w niniejszym postępowaniu wykazał przy tym niezbicie, iż koszt naprawy latarni wyniósł go łącznie 4.980,53
zł, potwierdzają to przede wszystkim faktury dołączone do pozwu. Kwota ta również nie przekracza wysokości kosztów
naprawy wskazanych przez biegłego A. T., który ustalił je na datę zdarzenia w wysokości 5.225,00 zł. Zatem kwota
dochodzona przez Gminę M. S. – (...)i Z. w S. nie jest w żaden sposób zawyżona. Opinię powyższą ocenił Sąd jako
rzetelną i wyczerpującą, a przy tym sporządzoną w sposób logiczny i zrozumiały. Stąd też w oparciu o jej treść
kształtował swe przekonanie odnośnie spornej w sprawie kwestii.
W powyższym stanie rzeczy przyjąć należało, że w związku z kolizją z dnia 27.03.2012r. powodowi przysługuje
odszkodowanie w kwocie 4.980,53 złotych. Kwota ta odpowiada bowiem wartości kosztów naprawy uszkodzonej
latarni oświetlenia miejskiego pozostających w związku przyczynowym z przedmiotową kolizją i niezbędnych do
przywrócenia latarni do stanu sprzed wypadku. Mieści się zatem w zakresie odpowiedzialności odszkodowawczej
spoczywającej na pozwanym (art. 361 kc i 363 kc w zw. z art. 36 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...)).
Biorąc jednak pod uwagę fakt, że jeszcze przed procesem pozwany zapłacił powodowi łącznie kwotę 2.710,13 zł uznał
Sąd, że roszczenie powoda w sprawie niniejszej zamyka się kwotą 2.270,40 zł (4.980,53 zł – 2.710,13 zł).
Stąd też orzeczono jak w pkt I wyroku. Wskazać przy tym należy, iż o odsetkach Sąd orzekł z mocy art. 14 ustawy (…)
w zw. z art. 481 § 1 kc.
O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 98 kpc.
Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł pozwany (...) SA w W., zaskarżając je w części dotyczącej pkt. I - co do
kwoty 337,53 zł, pkt. II i pkt. III oraz zarzucił temu orzeczeniu:
1. naruszenie prawa materialnego - przez błędną jego wykładnię- art. 363 kc w zw. z art. 436 § 1 i 2 kc w zw. z
art. 36 ustawy z dnia 22 maja 2003r o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...)- poprzez uwzględnienie wartości robót
modernizacyjnych w wartości szkody, co skutkowało przyjęciem zawyżonej kwoty odszkodowania.
2. sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału dowodowego wskutek naruszenia przepisów
postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 233 § 1 kpc przez dokonanie oceny
dowodów w sposób nie wszechstronny, bowiem z pominięciem: dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu
budownictwa lądowego i szacowania nieruchomości A. T. z dnia 10.07.2014r w części wskazującej, że:
• na przyjętą przez Sąd I instancji wysokość szkody w wartości nowej składa się
wartość rzeczywista szkody oraz wartość robót modernizacyjnych,
• trwałość instalacji elektrycznych wynosi 40 lat, a w dacie szkody wiek latami wynosił 8 lat,
• wartość rzeczywista szkody według poziomu cen jak z dnia szkody z pominięciem
robót modernizacyjnych wynosi 4.643,00zł.
Wskazując na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w Suwałkach I Wydziału Cywilnego
z dnia 28.10.2014r, sygn. akt I C 1030/13 poprzez zmianę przyznanej w pkt. I wyroku kwoty 2.270,40 zł na kwotę
1.932,87zł i oddalenie powództwa w pozostałej części wraz ze zmianą dotyczącą wysokości kosztów postępowania
przez Sądem I Instancji (pkt. II i pkt III) poprzez stosunkowe ich rozdzielenie według norm przepisanych i zasądzenie
od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych, z uwzględnieniem
wyodrębnionych kosztów zastępstwa procesowego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku.
Powód w odpowiedzi na apelacje wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelację pozwanego należy uznać za bezzasadną.
Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie i na podstawie tych ustaleń wywiódł słuszne
wnioski, które legły u podstaw zaskarżonego orzeczenia, ustalenia te Sąd Odwoławczy uznaje za własne. Także wywód
prawny dokonany przez Sąd Rejonowy jest trafny.
Pozwany zarzucił Sądowi I instancji naruszenie prawa materialnego jak i procesowego. W pierwszej kolejności Sąd
Odwoławczy omówi zarzuty procesowe.
Zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w przepisie art. 233 kpc, sąd ocenia wiarygodność i moc
dowodów według własnego przekonania, na podstawie "wszechstronnego rozważenia zebranego materiału" (a zatem,
jak podkreśla się w orzecznictwie, z uwzględnieniem wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu, jak
również wszelkich okoliczności towarzyszących przeprowadzaniu poszczególnych dowodów i mających znaczenie dla
oceny ich mocy i wiarygodności).
Wskazane przez skarżącego zarzuty odnośnie naruszenia prawa procesowego nie znajdują racjonalnego uzasadnienia,
podobnie jak zarzuty naruszenia prawa materialnego. Sąd dokonał bardzo szczegółowej analizy opinii biegłego w
zakresie kosztów naprawy latarni. Opinię tę szczegółowo omówił i dokonał jej całościowej analizy, w przeciwieństwie
do skarżącego, który potraktował ja wybiórczo. Dokonując szczegółowej analizy opinii Sąd nie oparł się więc na
samych wnioskach końcowych, ale przeanalizował także sposób myślenia biegłego i wyciągnięte z tego wnioski, z
którymi w ocenie całokształtu materiału dowodowego, nie sposób się nie zgodzić. Rozważania Sądu Rejonowego
Sąd Okręgowy podziela w całej rozciągłości. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że wysokość szkody w
przedmiotowej sprawie stanowi równowartość naprawy uszkodzonej latami oświetlenia miejskiego. Zgodnie z
dołączonymi do pozwu fakturami VAT nr: (...) z dnia 21 maja 2012 r. oraz nr (...)z dnia 31 października 2012 r.
wyniosła ona 4.980,53 zł. Wysokość szkody wyliczona według wartości odtworzeniowej została zatem przez stronę
powodową wykazana i stanowi podstawę żądania zapłaty w pełnej wysokości wynikającej z w/w faktur. Dowód
z opinii biegłego, przeprowadzony na wniosek strony pozwanej potwierdza, że koszt naprawy uszkodzonej latami
był niewygórowany. Wartość poniesionej przez powoda szkody wyliczona przez biegłego również pokrywała się
z kosztami naprawy. Z uwagi na fakt, że ani na etapie likwidacji szkody, ani w toku postępowania sądowego
strona pozwana nie kwestionowała cen wskazanych w fakturach oraz w kosztorysie powykonawczym, brak jest
jakiegokolwiek uzasadnienia dla obniżenia o kwotę 337,53 zł. odszkodowania należnego powodowi w kwocie
stanowiącej równowartość kosztu naprawy wynikającego z w/w faktur.
Ponadto całkowicie niezasadne jest kwestionowanie wysokości szkody faktycznie poniesionej przez powoda i
obliczonej jeszcze na etapie postępowania likwidacyjnego według wartości odtworzeniowej oraz domaganie się
ponownego obliczenia szkody na podstawie wartości kosztorysowej. Jak wskazał powód w odpowiedzi na pozew
niekwestionowana była okoliczność podnoszona przez powoda, iż niemożliwe było nabycie i zamontowanie nowego
oświetlenia o wyglądzie identycznym do pozostałych latarni za cenę wypłaconego przez pozwanego odszkodowania.
Żywotność latami określana przez producenta na 40 lat nie ma związku z rzeczywistym zużyciem. Nie można na
tej podstawie zatem wywodzić, że w związku z upływem 8 lat jej zużycie wynosiło w dniu powstania szkody 20%.
Odliczenie od ceny rzeczy nowej, kwoty odpowiadającej stopniowi zużycia, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy rzecz
zniszczona mogła być jeszcze długo używana, a nie jest możliwe nabycie rzeczy nowej, spełniającej takie same funkcje
za odszkodowanie pomniejszone.
Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Sądu Okręgowego, nie ma podstaw do zmiany orzeczenia Sądu I instancji.
Stąd też na mocy art. 385 kpc, apelacja pozwanego jako nieuzasadniona, podlegała oddaleniu.
W przedmiocie kosztów zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 kpc w zw. z § 6 ust. 2 w zw. § 2
ust 2 w zw. z § 12 ust 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności…(t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 490).