Sonohisterografia z infuzją roztworu fizjologicznego NaCl Technika
Transkrypt
Sonohisterografia z infuzją roztworu fizjologicznego NaCl Technika
3. nieprawidłowe krwawienia maciczne: rola ultrasonografii RYCINA 3-3. Obraz w długiej osi z badania USG przezpochwowego u pacjentki w wieku pomenopauzalnym z nagromadzeniem płynu w endometrium. Tkanka otaczająca płyn jest gruba i nieregularna, o wymiarach odpowiednio 6,2 i 7,7 mm. W badaniu histopatologicznym u tej pacjentki stwierdzono hiperplazję endometrium z atypią. zgłaszania w wywiadzie krwawienia. Z doświadczenia autora wynika, że wielu klinicystów nieprawidłowo interpretuje obraz pogrubiałego echa endometrium w USG jako wskaźnik patologii. Takie niewłaściwe zastosowanie USG przezpochwowego jest szczególnie niepokojące w przypadku pacjentek niekrwawiących, u których incydentalnie poczyni się taką obserwację w USG. Grubość endometrium powinna być mierzona w przekroju strzałkowym (długa oś) w najgrubszym miejscu endometrium, z wykluczeniem hipoechogennej wewnętrznej warstwy miometrium. Jest to podwójny pomiar grubości od części podstawnej z jednej strony do części podstawnej strony przeciwnej. Obecność płynu jest zwykle powiązana ze stenozą kanału szyjki i atrofią (ryc. 3-2) [16]. W takich przypadkach warstwy endometrium mierzy się oddzielnie i symetrycznie (ryc. 3-3). Należy pamiętać, że jama endometrium jest strukturą trójwymiarową, więc należy podjąć próbę zobrazowania jej w całości. Uznając potencjalnie decydującą rolę ultrasonografii przezpochwowej w ocenie diagnostycznej należy dołączyć do raportu opinię o technicznej odpowiedniości obrazowania. Precyzyjnie określone echo endometrium powinno być widoczne od kanału szyjki i powinno być wyraźne. Często włókniaki, poprzednie operacje, znacznego stopnia otyłość lub przechylenie macicy mogą utrudniać uwidocznienie endometrium w całości. W takim przypadku dopuszczalne i prawidłowe jest wnioskowanie, że echo endometrium nie jest dobrze widoczne. W takim przypadku nie można polegać na USG w kwestii wykluczenia choroby. Kolejnym krokiem u takich pacjentek z krwawieniem powinna być histeroskopia lub sonohisterografia z infuzją roztworu fizjologicznego NaCl, w zależności od dostępnego sprzętu oraz preferencji lekarza i pacjentki. Sonohisterografia z infuzją roztworu fizjologicznego NaCl Chociaż zastosowanie wzmacniacza płynowego opisano w przypadku przezbrzusznej ultrasonografii, wykonywanej 59 RYCINA 3-4. Obraz z sonohisterografii z infuzją roztworu fizjologicznego NaCl, w którym pozwolono na wniknięcie powietrza do jamy macicy. Zauważa się echogeniczność (strzałka) i zacienienie akustyczne, będące tego skutkiem. Można tego uniknąć przez usunięcie powietrza z cewnika i upewnienie się, że w strzykawce nie ma pęcherzyka powietrza. w celu obserwacji macicy i jajowodów, użycie płynu do lepszej oceny endometrium nigdy nie znalazło szerszego zastosowania. Wprowadzenie do diagnostyki głowicy przezpochwowej znacznie to zmieniło [18,19]. Podawanie płynu do macicy, połączone z zastosowaniem obrazowania głowicą przezpochwową o wysokiej rozdzielczości, pozwoliło na ogromne polepszenie diagnostyki przy zastosowaniu niedrogiej, prostej i dobrze tolerowanej procedury ambulatoryjnej. Technika Przeprowadza się badanie palpacyjne dwuręczne. Jak w przypadku każdego typu zabiegu na macicy, informacja o jej położeniu w przodozgięciu czy tyłozgięciu, a także o ostrości kąta zgięcia, służy zwiększeniu bezpieczeństwa i powodzenia badania. Często zwrot macicy może być określony przez wykwalifikowanego ultrasonografistę. Klinicysta ginekolog położnik powinien także mieć świadomość tkliwości macicy czy zmniejszonej ruchomości macicy. Następnie zakłada się wziernik. Oczyszcza się szyjkę roztworem antyseptycznym (10% roztwór jodyny). Zakłada się cewnik do macicy. Czynność tę wykonuje się przez uchwycenie cewnika kleszczykami i delikatne wprowadzanie go wzdłuż osi szyjki. Do cewnika podawany jest sterylny roztwór soli fizjologicznej w celu pozbycia się z niego małych ilości powietrza, które – gdyby zostały podane do jamy macicy – spowodowałyby powstanie wysoce echogenicznego artefaktu (ryc. 3-4). Delikatnie wyjmuje się wziernik, tak aby nie usunąć cewnika. Ponownie zakłada się głowicę przezpochwową. Do cewnika przymocowuje się 10 ml strzykawkę (należy usunąć z niej pęcherzyki powietrza). Uzyskuje się obraz macicy wzdłuż długiej osi, po czym podaje się płyn śledząc obraz na monitorze. W tej projekcji wzdłuż długiej osi głowicę przesuwa się od boku do boku (od rogu do rogu). Ilość podawanego płynu jest zmienna i zależy od obrazu uzyskiwanego na