spotkanie 16 dla dzieci starszych

SZANUJ ŻYCIE,
BROŃ GODNOŚCI KAŻDEGO
CZŁOWIEKA
Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi
egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz zabijał (por. Wj
20,13).
Poproś o pomoc Ducha Świętego i pomyśl
Bardzo stanowczo brzmi to „nie” Pana Boga i trzeba dobrze się zastanowić, aby
go właściwie rozumieć. Dlatego, zanim zaczniesz czytać dalej, koniecznie pomódl
się chwilę do Ducha Świętego.
Można by powiedzieć tak: W rozważaniach dotyczących pierwszych trzech
przykazań poznawałeś swoje obowiązki względem Boga. Kolejne pozwolą ci
poznawać obowiązki względem ludzi. I to jest prawda. Tak przecież podzielił
Boże przykazania św. Augustyn. Ale… Spróbuj spojrzeć głębiej. Już przy
czwartym przykazaniu zobaczyłeś, że twoje obowiązki względem rodziców są tak
naprawdę czcią oddawaną Bogu – Dawcy życia.
W rozważaniu kolejnych przykazań spróbujemy zobaczyć te, ostre jak miecz,
Boże słowa: nie będziesz, jako granicę, której przekroczenie sprawia, że każde
nasze, nawet najbardziej pobożne działanie, przestaje być czcią oddawaną Bogu. I
odwrotnie. Zachowanie tej granicy, strzeżenie jej, jest najważniejszym sposobem
uwielbiania i kochania Boga. Jest przecież uznaniem, że On jest naszym Bogiem,
Tym, któremu chcemy być posłuszni, wierni, do którego tęsknimy, z którym
chcemy żyć na wieki w niebie.
Pierwsza granica: nie będziesz zabijał. Dlaczego? Bo – jak już wiesz z
poprzednich rozważań - tylko Pan, twój Bóg jest Stwórcą, Dawcą życia, jego
Źródłem. Człowiek, współpracując z Bogiem, może życie jedynie przekazywać
zgodnie z ustanowionymi przez Boga prawami biologii. Bóg więc jedynie może
życiem dysponować.
Zauważ, że Bóg stwarzając Wszechświat ustanowił zarazem wszelkie prawa,
według których on funkcjonuje. Uczysz się tych praw w szkole i zapewne
dostrzegasz ich mądrość. Ale stwarzając człowieka Bóg dał jeszcze więcej.
Stworzył go na swój obraz i swoje podobieństwo (por. Rdz 1,26), czyli podobnego
do siebie. Dał mu nieśmiertelną duszę, rozum, który chce poznawać prawdę, wolną
wolę i serce umiejące kochać, oraz wielkie pragnienie, aby żyć na zawsze. Są to
dary tak bardzo podstawowe i tak bardzo Boże - to znaczy mające swoje źródło,
swoje korzenie w Bogu - że czynią one człowieka na Boże podobieństwo. A to
znaczy, że nadają mu szczególną i niepowtarzalną godność. Sprawiają, że – bez
względu na to jakie ma wykształcenie, pozycję w społeczeństwie, jaką wykonuje
pracę - jest współpracownikiem Boga. Przez wszystko, co robi i kim jest czyni
sobie ziemię poddaną (por. Rdz 1,27-31).
Słyszy się czasami, gdy ktoś w złości mówi: to moje życie i mogę z nim zrobić
co zechcę. To jest wielkie kłamstwo! Życie jest w twoich dłoniach, bo jest darmo
ci danym darem. Wielkim darem, najbardziej podstawowym, umożliwiającym
twoje istnienie. Ale jest ono Bożą własnością i sam Bóg stoi na jego straży. Wcale
nie możesz z nim robić, co chcesz. Owszem, są sprawy dla których trzeba życie
poświęcić. Świadczą o nich bohaterowie i męczennicy. Ale… Jeśli dobrze im się
przypatrzysz, zrozumiesz, że ich ofiara jest zawsze związana z obroną życia i,
danej przez Boga, wielkiej godności człowieka. Dlatego tak ważny jest również
twój stosunek do swojego życia i zdrowia. Jak o nie dbasz? Jak wykorzystujesz
czas? W jaki sposób starasz się rozwijać swoje możliwości i talenty?
Pan Jezus w wielkim „Kazaniu na górze” zapisanym w Ewangelii św. Mateusza
wyjaśnia, co to znaczy: nie zabijaj! Posłuchaj Jego słów. Słyszeliście,
że powiedziano przodkom: Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega
sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega
sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: «Raka», podlega Wysokiej Radzie. A kto
by mu rzeki: «Bezbożniku», podlega karze piekła ognistego (Mt 5,21-22).
Słowa: «Raka»,«Bezbożniku», są słowami obelżywymi, pogardliwymi
przezwiskami kryjącymi w sobie nienawiść. Grzech, również ten opisany przez
piąte przykazanie Dekalogu, zaczyna się zawsze w sercu człowieka. Słowa –
pozbawione szacunku, złośliwe, kąśliwe, agresywne, plotki, oszczerstwa,
szemranie - potrafią być równie ostre jak nóż i równie ciężkie jak kamienie.
Krzywdzą, niszczą, zabijają to, co dobre i piękne. Zwróć uwagę, że człowiek,
który się taką bronią posługuje, chce, aby inni mu w taki sam sposób odpowiadali.
Szuka odwetu. Jeśli go nie znajdzie, jeśli spotka się ze słowami dobrymi,
pozbawionymi złośliwości i agresji, jest bezradny. Jego broń została mu
„wytrącona z rąk”.
O tym mówi Pan Jezus w następnej nauce: Słyszeliście, że powiedziano: Oko
za oko i ząb za ząb! A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli
cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! Temu, kto chce prawować się
z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc
kroków, idź dwa tysiące! (Mt 5, 38-41). Nie chodzi w tych słowach, abyś pozwolił
się bić i rozdawał swoje ubranie. W taki obrazowy sposób Pan Jezus wyjaśnia, że
zło trzeba zwyciężać dobrem. Zwróć uwagę, że zło ma bardzo ograniczone
możliwości. Aby się powiększało potrzebuje drugiego zła. Jest bezradne, gdy w
odpowiedzi spotyka się z dobrem. Bo dobro czerpie siłę z dobroci Boga.
I kolejne słowa Pana Jezusa dotyczące piątego przykazania: Słyszeliście,
że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego
będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół
i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego,
który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad
dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych (Mt 5, 43-45).
Powiesz, że to tak trudne, że prawie niemożliwe. Tak, masz rację. To jest
niemożliwe bez Bożej pomocy. Ale Pan Jezus pierwszy przebaczył tym, którzy Go
ukrzyżowali. I tobie przebacza zawsze, gdy klękasz, by przyjąć sakrament pokuty.
Daje ci też swoje Ciało i Krew na pokarm, abyś miał siłę, abyś potrafił. Z Nim
możesz zrobić wszystko, uczynić każde dobro.
Twoimi przyjaciółmi w tym „spotkaniu z darem wiary” są dorośli: św. Joanna
Beretta Molla i bł. Jan Beyzym. Św. Joanna była żoną i mamą czwórki dzieci,
piękną, zawsze modnie ubraną, kochającą życie kobietą, lekarką. Poświęciła swoje
życie, by ratować życie najmłodszej córeczki. Bł. Jan Beyzym to Jezuita, który
wyjechał na daleki Madagaskar, by tam pomagać ludziom odartym z wszelkiej
godności, dosłownie wyrzuconym z ludzkiej społeczności, czyli trędowatym.
Poszukaj informacji o tych świętych. Zaprzyjaźnij się z nimi. Pomyśl w czym
możesz ich naśladować.
Słuchaj i rozmawiaj z Panem Jezusem
W pierwszym tygodniu weź na adorację teksty z Pisma Świętego dane ci w
tym spotkaniu. Pomyśl nad nimi. Gorąco podziękuj Panu Jezusowi za ten
kolejny drogowskaz do Bożego królestwa.
Porozmawiaj też z Nim o tym, co dla ciebie, w przypadku tego Bożego
przykazania, jest „ziemią egipską i domem niewoli”, czyli co najbardziej
przeszkadza ci szanować życie i zawsze stawać w obronie godności każdego, kogo
spotykasz. Pomyśl, co zmienisz, nad czym będziesz pracować, aby pogłębiać
przyjaźń z Panem Jezusem. Powtarzaj Panu Jezusowi: Dziękuję Ci Panie Jezu za
to, że …
W drugim tygodniu idź na adorację ze świętymi których poznałeś przed tą
adoracją. Zastanów się co w ich życiu chcesz naśladować, w czym chcesz,
aby ci pomagali. Dziękuj Panu Jezusowi za ich obecność, za dar świętych
obcowania, czyli za możliwość duchowej przyjaźni z nimi. Powtarzaj Panu
Jezusowi: Uwielbiam Cię Jezu w twoich świętych. Dziękuję Ci za …
Zrób
Zanim pójdziesz na pierwszą adorację przeczytaj tekst tego spotkania.
Porozmawiaj o nim z rodzicami lub kimś z dorosłych.
Pomyśl dlaczego przestrzeganie nakazu Pana Boga: nie zabijaj! jest wyrazem
twojej miłości do Stwórcy i odpowiedzią na Jego miłość.
Przeczytaj „Kartkę szesnastą z Pamiętnika Tosi Franka”.
Również przed adoracją wytnij drzwi do tego spotkania, wklej je do zeszytu i
na lewym ich skrzydle, na zewnętrznej stronie napisz tekst piątego
przykazania Dekalogu.
Po wewnętrznej stronie tego skrzydła napisz króciutką modlitwę. Podziękuj
w niej Panu Bogu za piąte przykazanie i za to czego ono cię uczy.
Po powrocie z pierwszej adoracji napisz na drugiej stronie kartki, na której
przykleiłeś drzwi, takie twoje pytania do rachunku sumienia związane z tym
przykazaniem Dekalogu (nie wzoruj się na pytaniach w książeczce).
W drugim tygodniu, przed drugą adoracją poszukaj informacji o św. Joannie
Molla i o bł. Janie Beyzymie. Poproś dorosłych, aby ci pomogli.
Przeczytaj również „Wspomnienia Anioła Stróża o…”. Zastanów się, czego
chcesz się nauczyć od tych świętych.
Również zanim pójdziesz na adorację naklej na zewnętrznej stronie prawego
skrzydła twoich drzwi portrety tych świętych.
Po powrocie z drugiej adoracji, na drugiej stronie tego skrzydła drzwi, napisz
króciutką modlitwę do tych świętych Postaraj się ją w tym tygodniu
codziennie odmawiać.
Na zakończenie pracy z tym „spotkaniem”, w otwartych drzwiach napisz
modlitwę, w które podziękujesz Panu Bogu za jego wielką miłość, za dar
kolejnego drogowskazu do Bożego królestwa.
Powtarzaj ją codziennie przez cały tydzień. Możesz ją zapisać na karteczce i
powiesić ją nad biurkiem lub włożyć do książeczki do nabożeństwa.
Nie zapomnij o naklejaniu znaczków na kluczu.
Poproś dorosłych, aby:
- pomogli ci wydrukować ze strony internetowej potrzebne pomoce: treść
„spotkania 16”, „kartkę szesnastą z pamiętnika Tosi i Franka” i „drzwi do
spotkania 16”, „Wspomnienia Anioła Stróża o…”, portrety świętych do naklejenia
na drzwi, znaczki do naklejania na kluczu;
- porozmawiali z tobą o treści tego spotkania;
- pomogli ci znaleźć informacje o wybranych świętych.