żyrafa życie

wzgórzami i głębiami. Szczególnie upodobał sobie Układ
Słoneczny.
Stwórca namalował wielkie, śnieżnobiałe galaktyki w
kształcie piłek, rombów, owali,
a nawet gruszek i stożków. Jego ulubioną galaktyką była
Droga Mleczna. Nie miał wystarczającej
ilości farby na
gwiazdy i planety, więc powstały czarne dziury – przerażające pustki na wielkim obrazie.
Stwórca tak bardzo czuł
się samotny, że na Ziemi – pla-
Stworzenie świata
Była pustka. Nikt nie wie,
co istniało przed nią. Nagle w
ułamku sekundy, znikąd, pojawiła się żyrafa – Concordia.
Żyrafa wiedziała, co wydarzy
się w przyszłości, jak wszechświat będzie wyglądać – znała
odpowiedzi na wszystkie pyta-
galaktyki. Żyrafa stworzyła także Zielon – matkę naturę dla
planet, na których będzie życie,
która wyglądała jak lemur katta.
Potrzebni są bogowie, opiekunowie tych trzynastu planet, na
których będzie życie – stwierdził Nuren.
nia. Wyglądała jak zwykła ży- Dobrze. Bogowie powinni o
rafa, jaką można zobaczyć w nich decydować – powiedział
zoo. Umiała jednak chodzić po Sunnos.
chmurach, latać i oddychać bez
tlenu. Żyrafa zaczęła budować Stworzę teraz nasz dom Wielki
Pałac Początku! – zadecydowawszechświat.
Najpierw stworzyła Sun- ła Concordia. – Tam na kartce
nosa – boga słońca, który wy- zapiszę imiona bogów i nazwy
znajdującej się na Drodze
glądał jak lew. Potem Nurena – planet do których należą.
Mlecznej – stworzył życie. Na
boga kosmosu,
Ziemi popisał się talentem rzeźwyglądał
jak
biarskim. W skale wyrzeźbił
paw. Nuren podrzewa, kwiaty, zwierzęta, a
kazał bogom monawet ludzi. Pomalował to
del wszechświawszystko starannie, a następnie
ta, gdzie na kilku
ożywił.
planetach istnieć
Stwórca nauczył ludzi
miało życie. Conpolować, rozpalać ogień, a takcordia zgodziła
że malować i rzeźbić. Dzięki
się na ten model i
temu ludzie mogli odtąd kontygdy powiedziała:
nuować dzieło Wielkiego Mi„ Niech tak się
strza.
Zaczęły
powstawać
stanie, uważam
pierwsze malowidła i inne ślato za słuszne”
dy rozwoju i artystycznej dziawszystko zadrżałalności człowieka.
ło i utworzyło
Jaś Piotrowski, klasa V a
necie z Układu Słonecznego,
5