LITURGIA SŁOWA ŚWIĘTO ŚWIĘTEJ RODZINY

ISSN 2300-9233
ul. Nowolipki 18, 01-019 Warszawa
MSZE ŚW.: dzień powszedni: 7
00
, 800, 900, 1830.
niedziela: 700, 830, 1000, 1130, 1300, 1830 i 1945.
Spowiedź św. na kaŜdej Mszy św.
Kancelaria: od wtorku do piątku w godz. 900 - 1000; 1600 - 1745;
tel.: 22-838-30-95 (tylko w godz. urzędowania), fax. 22-636-69-55.
Konto parafii św. Augustyna: 56 1240 2063 1111 0010 0087 4213
Święto Świętej Rodziny
LITURGIA SŁOWA
Syr 3,2-6.12-14; Ps 128; Kol 3,12-21; Mt 2,13-15.19-23
Gdy Mędrcy odjechali, oto anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi i
powiedział: „Wstań, weź Dziecko i Jego matkę i uciekaj do Egiptu. Bądź
tam, aŜ ci powiem, bo Herod będzie szukał tego Dziecka, aby Je zabić”.
Wstał więc, wziął nocą Dziecko i Jego matkę i udał się do Egiptu. Był
tam aŜ do śmierci Heroda. Tak spełniło się słowo, wypowiedziane przez
Pana poprzez proroka: „Z Egiptu wezwałem swojego Syna”. Gdy umarł
Herod, anioł Pana ukazał się we śnie Józefowi w Egipcie i powiedział:
„Wstań, weź Dziecko i Jego matkę i idź do ziemi Izraela, bo juŜ umarli
ci, którzy nastawali na Jego Ŝycie”. On wstawszy wziął Dziecko i
Jego matkę i wrócił do ziemi Izraela. Gdy usłyszał, Ŝe Judeą rządzi
po swym ojcu Herodzie Archelaos,
bał się tam iść. Otrzymawszy wtedy pouczenie we śnie, odszedł w
granice Galilei. Kiedy tam przybył, zamieszkał w mieście, zwanym Nazaret. Tak spełnić się mogło słowo, wypowiedziane poprzez Proroków: Nazarejczykiem
zostanie nazwany.
– Oto słowo Pańskie.
ŚWIĘTO ŚWIĘTEJ RODZINY
Święto świętej Rodziny zaczęto obchodzić w róŜnych krajach i diecezjach od wieku XVIII. Po raz pierwszy ustanowił je 4 listopada 1684 r. w
Kanadzie, za aprobatą papieŜa Aleksandra VII, biskup Francois Montmorency-Laval. Na stałe do liturgii
wprowadzono je za pontyfikatu papieŜa Leon XIII, który na prośbę kard.
Bausa, arcybiskupa Florencji, 20 listopada 1890 r. wydał dekret aprobujący "kult czci zwrócony ku Rodzinie
Świętej". Zatwierdził je papieŜ Leon
XIII (+ 1903). W swoich pismach,
m.in. w Neminem fugit (z 14 czerwca
1892 r.) i Cum nuper niejeden raz zachęcał on do naśladowania Najświętszej Rodziny. Wskazywał teŜ na dobrodziejstwa, jakich moŜna oczekiwać dzięki poboŜności i związkom ze
Świętą Rodziną: postęp w miłosierdziu, świętość obyczajów, atmosfera
poboŜności. W jednej ze swoich encyklik napisał: "Pod opieką Najświętszej Matki i św. Józefa w zupełnym
ukryciu wychowywał się Jezus, Słońce Sprawiedliwości, zanim swym
blaskiem oświecił narody. Niewąt-
29 grudnia 2013 r.
W radosnym klimacie Narodzenia
Pańskiego obchodzimy dziś dzień
Świętej Rodziny. Jest zatem naturalne, Ŝe myślą zwracamy się ku instytucji rodziny, którą Kościół od
samego początku otaczał miłością i
troską. W naszej epoce, gdy rodzina zmaga się często z trudnościami
lub podlega naciskom społecznym i
ekonomicznym, naruszającym jej
wewnętrzną spójność, Kościół uwaŜa, Ŝe powinien słuŜyć jej swoim
nauczaniem i wsparciem. Dzisiaj
wzywa rodziny, by wpatrywały się
w dom nazaretański, skąd Jezus
ogłasza «Ewangelię rodziny». Z tego
wzniosłego świadectwa chrześcijańskie rodziny mogą czerpać moc i
mądrość, aby sprostać codziennym
obowiązkom.
Rodzina jest fundamentem i gwarancją społeczeństwa naprawdę
wolnego i solidarnego. Musimy zatem przypomnieć takŜe w tej chwili
o konieczności obrony i umacniania
jej autentycznych praw. Jest ona
bowiem naraŜona na ataki i zagroŜenia z wielu stron. Myślę tu na
przykład o problemach, które ciąŜą
nieustannie nad Ŝyciem wielu rodzin: o ubóstwie, bezrobociu i braku mieszkań; o mentalności, która
odrzuca dar Ŝycia, a czasem sprzyja
wręcz zabijaniu Ŝycia przez aborcję
i eutanazję; o indywidualizmie, który kaŜe lekcewaŜyć drugiego człowieka lub traktować go instrumentalnie i jest przyczyną osamotnienia
wielu ludzi we współczesnym społeczeństwie, między innymi wielu
osób starszych, usuwanych z rodzinnych domów i pozbawionych
opieki najbliŜszych. Obok tych nie-
Wkraczamy w Nowy Rok 2014. Z tej okazji życzę Wam, a także
Gościom odwiedzającym nasz kościół i parafię, aby ten rok był czasem realizacji planów i zamierzeń, które stanowiły treść serdeczności wigilijnych i życzeń. Samych radosnych dni w Nowym Roku, miłości, szczęścia, spełnienia marzeń, aby Dobry Bóg otoczył wszystkich swoją nieskończoną miłością, wziął w szczególną opiekę każdego z Was, zwłaszcza tego, kto jest doświadczony przez cierpienie,
chorobę, kto przeżywa w swoim życiu trudne momenty. Błogosławieństwo Nowonarodzonego Jezusa niech Was wspiera
w codziennym sięganiu po jeden z największych ludzkich skarbów:
szczęście.
Do życzeń pragnę dołączyć
następujące słowa:
Odrobiny ciepła dzięki ludzkiej
życzliwości, światła w mroku
dzięki szczeremu uśmiechowi,
radości w smutku dzięki ludzkiej
miłości, nadziei na lepsze jutro
w chwilach niepokoju.
Samych dobrych chwil w każdym dniu nadchodzącego
Nowego Roku 2014
Wasz proboszcz, ks. Walenty Królak
pliwie jaśniała w tej Rodzinie wzajemna miłość, świętość obyczajów i
poboŜne ćwiczenia - jednym słowem
wszystko, co rodzinę moŜe uszlachetnić i ozdobić, aby dać na wzór naszym czasom". Leon XIII był teŜ
pierwszym, który wskazał na małŜeństwo, jako miejsce uświęcenia (Arcanum divinae sapientiae), nadrabiając
wielowiekowy brak spojrzenia na rodzinę jako na miejsce postępu duchowego i słuŜby w Kościele. PapieŜ Benedykt XV (+ 1922) rozszerzył święto
świętej Rodziny na cały Kościół.
Obrazy przedstawiające Najświętszą
Rodzinę spotykamy juŜ w katakumbach. Jednak Józef jest na nich obecny raczej jako statysta i na planie dalszym. Dopiero od wieku XIV mamy
pełne obrazy i rzeźby przedstawiające
Ŝycie Najświętszej Rodziny. W Polsce
od XVII w. słyną nawet cudowne obrazy: św. Józefa w Kaliszu, gdzie jest
cała św. Rodzina, w Studziannie,
gdzie jest św. Rodzina przy stole, i
podobny obraz cudowny Matki BoŜej
w Miedniewicach w pobliŜu Niepokalanowa.
Kiedy więc papieŜ Benedykt XV
ustanowił święto Najświętszej Rodziny w 1921 roku, nie wprowadzał on
nowego do liturgii Kościoła naboŜeństwa, ale rozciągnął tylko na wszyst-
kie diecezje i narody naboŜeństwo,
które było juŜ bardzo znane w całym
świecie katolickim. W liście Episkopatu Polski do wiernych z 23 października 1968 roku czytamy: "Dziś
ma miejsce święto przedziwne; nie
święto Pańskie ani Matki Najświętszej, ani jednego ze świętych, ale
święto Rodziny. O niej teraz usłyszymy w tekstach Mszy świętej, o niej
dziś mówi cała liturgia Kościoła. Jest
to święto Najświętszej Rodziny - ale
jednocześnie święto kaŜdej rodziny.
Bo słowo «rodzina» jest imieniem
wspólnym Najświętszej Rodziny z
Nazaretu i kaŜdej rodziny. KaŜda teŜ
rodzina, podobnie jak Rodzina Nazaretańska, jest pomysłem Ojca Niebieskiego i do kaŜdej zaprosił się na stałe
Syn BoŜy. KaŜda rodzina pochodzi od
Boga i do Boga prowadzi".
Ewangelie podają następujące wydarzenia z Ŝycia Najświętszej Rodziny:
1. Zwiastowanie narodzenia Pana
Jezusa (Łk 1, 26-38)
2. Nawiedzenie św. ElŜbiety (Łk
1, 39-56)
3. Objawienie św. Józefowi przez
Anioła tajemnicy wcielenia (Mt 1,
18-25)
2
pokojących zjawisk występują
jeszcze powaŜniejsze niebezpieczeństwa, zagraŜające bezpośrednio strukturze rodziny, zniekształcające jej oblicze i rolę w społeczeństwie.
Wszystko to ukazuje nam, jak
bardzo potrzebne jest rozumne
duszpasterstwo rodzin, prowadzone przede wszystkim przez
samych członków rodziny. Dzięki
niemu będzie moŜna skutecznie
dać odpór szkodliwym działaniom,
które zmierzają do zniszczenia tego bastionu kaŜdej prawdziwej
cywilizacji.
Niespełna cztery lata temu napisałem w Liście do Rodzin: «Poprzez
rodzinę toczą się dzieje człowieka,
dzieje zbawienia ludzkości». Rodzina «znajduje się pośrodku tego
wielkiego zmagania pomiędzy dobrem a złem, między Ŝyciem a
śmiercią, między miłością a
wszystkim, co jest jej przeciwieństwem. Rodzinom powierzone jest
zadanie walki o to, aby wyzwolić
siły dobra, których źródło znajduje
się w Chrystusie, Odkupicielu
człowieka». Aby rodzina mogła
wypełnić tę misję, potrzebne są
nie tylko inicjatywy społeczne,
państwowe i kościelne, ale takŜe
pomoc BoŜa. WaŜne jest zatem,
aby członkowie rodzin uczyli się
wzywać Chrystusa w wytrwałej
wspólnej modlitwie, w komunii
wiary i miłości.
bł. Jan Paweł II, 28 XII 1997
4. Narodzenie Pana Jezusa (Łk 2,
1-20)
5. Nadanie imienia Jezusowi (Łk
2, 21)
6. Oczyszczenie Maryi i ofiarowanie Pana Jezusa (Łk 2, 22-38)
7. Pokłon mędrców (Mt 2, 1-12)
8. Ucieczka do Egiptu (Mt 2, 1315)
9. Powrót z Egiptu (Mt 2, 19-21;
Łk 2, 39-40)
10. Znalezienie Pana Jezusa w
świątyni (Łk 2, 41-50)
11. śycie ukryte w Nazarecie (Łk
2, 51-52)
BŁ. JAN PAWEŁ II POWIEDZIAŁ
Jeśli Duch Święty jest duszą Kościoła (Lumen gentium, 7), to winien być takŜe duszą rodziny, małego Kościoła domowego. Dla
kaŜdej komórki rodzinnej winien
być wewnętrznym źródłem Ŝywotności i energii, która podsyca nieustannie płomień małŜeńskiej miłości, wyraŜającej się we wzajemnym darze małŜonków.
To Duch Święty prowadzi nas do
Ojca niebieskiego i wzbudza w naszych sercach ufną i radosną modlitwę: «Abba, Ojcze!» (Rz 8, 15;
Ga 4, 6). Chrześcijańska rodzina
powinna się wyróŜniać jako środowisko wspólnej modlitwy, w
którym wolność synów pozwala
wszystkim zwracać się do Boga
i wzywać Go poufałym imieniem «Ojcze nasz!» Duch Święty pomaga nam odkryć oblicze
Ojca jako doskonały wzorzec
ojcostwa w rodzinie.
Od pewnego czasu instytucja
rodziny naraŜona jest na nieustanne ataki. Zamachy te są tym
bardziej niebezpieczne i podstępne, Ŝe polegają na negacji
niezastąpionej wartości rodziny
opartej na małŜeństwie. Proponuje się nawet fałszywe alternatywy dla rodziny i Ŝąda się ich
uznania przez prawodawstwo.
Kiedy jednak prawa, które winny
słuŜyć rodzinie jako podstawowemu dobru społeczeństwa, zwracają
się przeciw niej, stają się niebezpiecznym czynnikiem destrukcji.
W niektórych krajach próbuje się
na przykład narzucić społeczeństwu tak zwane «związki faktyczne», wzmocnione przez cały zespół gwarancji prawnych, które
podwaŜają najgłębszy sens instytucji rodzinnej. Cechą «związków
faktycznych» jest tymczasowość i
brak nieodwołalnego zobowiązania, które jest źródłem praw i obowiązków oraz respektuje godność
męŜczyzny i kobiety. Próbuje się
nadać wartość prawną decyzji, która daleka jest od wszelkiego ostatecznego zobowiązania. Czy przy
takich przesłankach moŜna liczyć
na prawdziwie odpowiedzialne rodzicielstwo, które nie będzie polegało wyłącznie na przekazywaniu
Ŝycia, ale obejmie takŜe wychowanie i kształcenie, jakie tylko rodzina moŜe zapewnić w pełnym
wymiarze? Próby narzucenia takich rozwiązań stwarzają powaŜne
zagroŜenie dla wizji ludzkiego ojcostwa, dla ojcostwa w rodzinie.
ZagroŜenie to przybiera róŜne postaci, gdy rodziny nie są naleŜycie
ukształtowane.
Kiedy Kościół głosi prawdę o
małŜeństwie i rodzinie, nie opiera
się jedynie na danych Objawienia,
ale bierze pod uwagę takŜe postulaty prawa naturalnego, które stanowią fundament prawdziwego
dobra społeczeństwa jako takiego i
jego członków. Dla dzieci nie jest
bowiem bez znaczenia, Ŝe rodzą
się i są wychowywane we wspólnocie złoŜonej z rodziców, którzy
dochowują wierności swojemu
przymierzu.
MoŜna sobie łatwo wyobrazić inne formy relacji i współŜycia między osobami, Ŝadna z nich jednak
nie jest - wbrew opinii niektórych rzeczywistą alternatywą prawną
dla małŜeństwa, a raczej stanowi
próbę jego osłabienia. W tak zwanych «związkach faktycznych»
dostrzec moŜna mniej lub bardziej
powaŜny brak wzajemnego zobowiązania - paradoksalne pragnienie
zachowania nienaruszonej auto-
nomii własnej woli w ramach
układu, który powinien przecieŜ
mieć charakter relacyjny. Tym,
czego brakuje w niemałŜeńskich
formach współŜycia, jest zatem
ufne otwarcie się na przyszłe Ŝycie
we dwoje, którego źródłem i fundamentem powinna być miłość, a
którego zabezpieczenie jest szczególnym zadaniem prawodawstwa.
Innymi słowy brakuje właśnie
prawa - nie w jego wymiarze zewnętrznym jako zespołu przepisów, ale w bardziej autentycznym
wymiarze antropologicznym jako
gwarancji ludzkiego współistnienia
i jego godności.
Ponadto, gdy «związki faktyczne» domagają się teŜ prawa
do adopcji, ukazują wyraźnie,
Ŝe nie wiedzą, na czym polega
wyŜsze dobro dziecka i jakie są
podstawowe warunki jego naleŜytego wychowania. Z kolei
«związki faktyczne» między
homoseksualistami to godne
ubolewania wypaczenie tego,
czym powinna być komunia miłości i Ŝycia między męŜczyzną
i kobietą, prowadząca do wzajemnego oddania się otwartego
na Ŝycie.
Coraz powszechniejszy jest dzisiaj, zwłaszcza w krajach bogatszych, lęk przed rodzicielstwem, a
zarazem lekcewaŜenie
prawa
dziecka do bycia poczętym w kontekście całkowitego wzajemnego
oddania się osób, które stanowi
nieodzowny warunek jego spokojnego i harmonijnego rozwoju.
Głosi się w związku z tym rzekome prawo do rodzicielstwa za
wszelką cenę i próbuje się je realizować za pomocą środków technicznych, które wiąŜą się z całą serią manipulacji moralnie niedopuszczalnych.
Jeszcze jedną cechą kontekstu
kulturowego, w jakim Ŝyjemy, jest
skłonność wielu rodziców, by wyrzekać się właściwej sobie roli i
przyjmować postawę zwykłych
przyjaciół swoich dzieci, co ozna-
cza, Ŝe nie napominają ich i nie
strofują nawet wówczas, gdy powinni to czynić - z miłością i czułością - aby wychować je w prawdzie. NaleŜy zatem podkreślić, Ŝe
wychowanie dzieci jest świętym i
solidarnym obowiązkiem rodziców, zarówno matki, jak i ojca:
wymaga bliskości, ciepła, dialogu,
przykładu. Rodzice powinni być
we wspólnocie rodzinnej przedstawicielami dobrego Ojca - jedynego doskonałego wzoru, którym
naleŜy się inspirować.
Z woli samego Boga ojcostwo i
macierzyństwo są formą głębokiego uczestnictwa w Jego stwórczej
mocy i w konsekwencji są połączone wewnętrzną wzajemną relacją. W Liście do Rodzin tak o tym
pisałem: «Macierzyństwo urzeczywistnia się za sprawą ojcostwa,
a równocześnie ojcostwo za spra-
wą macierzyństwa jako owoc tej
Ŝyciodajnej
dwoistości,
jaką
Stwórca obdarzył istotę ludzką 'od
początku'».
TakŜe z tego powodu relacja
między męŜczyzną a kobietą stanowi fundament więzi społecznych: powołuje do Ŝycia nowe
istoty ludzkie, a zarazem ściśle
wiąŜe ze sobą małŜonków, tak Ŝe
stają się oni jednym ciałem, a za
ich pośrednictwem jednoczy ich
rodziny.
Drodzy bracia i siostry, dziękując
wam za ofiarną pracę w obronie
rodziny i jej praw, zapewniam was
o mej nieustannej pamięci w modlitwie. Niech Bóg sprawi, aby
wysiłki wszystkich, którzy gdziekolwiek na świecie słuŜą tej sprawie, były owocne, oraz by rodzina,
bastion zabezpieczający los całej
ludzkości, zdołała się oprzeć
wszelkim atakom.
W świetle tajemnicy Nazaretu
wspólnie rozwaŜajmy zagadnienie
rodzicielstwa, tak jak je ujmuje
temat, który wybrałem na tę okazję: «Dzieci - wiosna rodziny i
społeczeństwa». Wielka i szlachetna jest misja ojców i matek, powołanych, aby współdziałać z Ojcem
Niebieskim w przekazywaniu Ŝycia nowym istotom ludzkim, dzieciom BoŜym.
Maryja, Matka Ŝycia i Królowa
Rodziny, niech uczyni kaŜde ognisko domowe obrazem Rodziny z
Nazaretu, miejscem pokoju i miłości.
Niech umocnieniem będzie dla
was takŜe moje błogosławieństwo,
którego z serca udzielam wam
wszystkim, którzy na całym świecie troszczycie się o losy rodziny.
OGŁOSZENIA
PrzeŜywamy dziś kolejny dzień w oktawie uroczystości Narodzenia Pańskiego. Zaś liturgia kieruje nasz wzrok na
Świętą Rodzinę z Nazaretu. Pomimo trudności, z którymi borykali się św. Józef i Maryja w związku z przyjściem na
świat Jezusa, pozostali otwarci na BoŜe działanie w ich Ŝyciu, odpowiadając całym swym Ŝyciem na BoŜe zaproszenie do
zawierzenia Bogu. Ta rodzina jest dla nas wzorem i przykładem, z którego mamy czerpać inspirację do pokonywania codziennych trudności.
Tydzień, który się rozpoczyna, łączy stary i Nowy Rok.
We wtorek 31 grudnia w ostatni dzień roku kalendarzowego zapraszamy na Mszę św. dziękczynnoprzebłagalną. Z całą pewnością kaŜdy z nas ma za co dziękować Bogu jak i za co przepraszać. Nie zapomnijmy, Ŝe BoŜe
Miłosierdzie potrafi wyprowadzić dobro równieŜ z tego, co samo w sobie dobre nie było. Zachciejmy więc włączyć się w
to dziękczynienie na koniec roku, by z radością i godnością dzieci BoŜych rozpocząć nowy rok kalendarzowy.
W najbliŜszą środę przypada pierwszy dzień Nowego Roku. Będzie to DZIEŃ MODLITW O POKÓJ. To nie jest przypadkowe połączenie. Ma ono przypominać nam o potrzebie dąŜenia do Ŝycia w pokoju przez cały rok na poziomie międzynarodowym i przede wszystkim w naszych rodzinach, w zakładach pracy i w kaŜdym ludzkim sercu. Starajmy się
przyczyniać do wzrostu pokoju budując go w naszej społeczności, angaŜując się tam, gdzie jest to dla nas moŜliwe, nie
zapominając o tym, co najwaŜniejsze, czyli o modlitwie w tej intencji. Msze św. w naszej parafii wg porządku niedzielnego.
W tym tygodniu wypada I piątek i I sobota miesiąca. Rozpocznijmy ten Nowy Rok, dziękując Bogu za dar Eucharystii, prosząc o nowe powołania kapłańskie i zakonne w naszej parafii. W I sobotę modlitwą ogarniamy chorych.
W piątek – 3 stycznia zapraszamy na Mszę św. ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Wcześniej okazja do
spowiedzi św. rano i południu. Nie zapominajmy, Ŝe uczestnictwo we Mszy św. pierwszopiątkowej jest nie tylko
wyrazem naszej poboŜności, ale i czci oddawanej BoŜemu Sercu. Za grzechy popełnione przez nas i naszych bliskich
wynagradzamy Sercu Jezusa.
W sobotę oddajemy cześć Niepokalanemu Sercu Maryi.
PrzeŜyjmy te ostatnie dni starego roku i pierwsze nowego roku w atmosferze pokoju i radości, rozwaŜając wielkie dzieła Boga, jak Maryja w sercu, w jakich juŜ Bóg pozwolił nam uczestniczyć, i prośmy, byśmy mogli otworzyć się na to,
czego Bóg chce nam udzielić tym nadchodzącym roku.
Zachęcamy do czytania prasy katolickiej. Dostępnych jest wiele ciekawych gazet, „Niedziela”, „Gość
Niedzielny”, „Mały Gość”, „Idziemy”, „Źródło” i wiele innych.
Konto parafii św.
Augustyna: 56 1240 2063 1111 0010 0087 4213
Prosimy o ofiary na pokrycie kosztów druku gazetki. Ofiarodawcom składamy serdeczne „Bóg zapłać”.
Redagują: ks. prał. Walenty Królak oraz parafianie.
www.swaugustyn.pl
4
900 egz.