Wybrane zagadnienia językoznawstwa typologicznego

Wydziałowe Studia Doktoranckie Wydziału Neofilologii
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Informacje ogólne
1. Nazwa modułu kształcenia
Wybrane zagadnienia językoznawstwa typologicznego
fakultatywny
2. Rodzaj modułu
I
3. Rok studiów
wykład, 10 godzin
4. Rodzaj zajęć i liczba godzin
4
5. Liczba punktów ECTS
6. Prowadzący
dr hab. Krzysztof Stroński (2012/2013)
polski
7. Język wykładowy
stacjonarny i niestacjonarny
8. Tryb studiów
Informacje szczegółowe
1. Cel kształcenia
Celem wykładu jest zapoznanie studentów:
- z zagadnieniami dotyczącymi podstawowych typów uszeregowania
morfosyntaktycznego języków świata
- z problemem ról i relacji gramatycznych
- z kategorią przypadka oraz związkiem zgody
znajomość terminologii językoznawczej, podstawowa orientacja w
2. Wymagania wstępne zakresie językoznawstwa ogólnego wyniesiona z zajęć ‘Wstęp do
językoznawstwa’
4. Treści
kształcenia
Opis treści
Odniesienie do efektów
kształcenia na WSD WN
TK1. Ogólne wiadomości o możliwych
typach uszeregowania morfosyntaktycznego
W_01, W_02
TK2. Role a relacje gramatyczne.
Uniwersalność pojęcia ‘podmiotu’
W_01, W_02
TK3. Zagadnienia klasyfikacji i funkcji
przypadka
W_01, W_02
TK4. Związek zgody i jego składniki i ich
W_01, W_02
realizacja
Podstawowa:
Blake Barry J . 2004. Case. Cambridge: Cambridge University Press.
Corbett, G. 2006. Agreement. Cambridge: Cambridge University Press.
Palmer Frank R., 1994. Grammatical roles and relations. Cambridge:
Cambridge University Press.
Van Valin Jr. Robert 2004. An introduction to syntax. Cambridge;
Cambridge University Press.
Dodatkowa:
Bickel, Balthasar, 2007. ‘Typology in the 21st century: major current
developments’. Linguistic Typology 11, 239-251.
5. Zalecana literatura
Dixon Robert M.W., 1994. Ergativity, Cambridge: Cambridge University
Press.
Keenan, Edward L. 1976. ‘Towards a universal definition of ‘subject’. In
Charles N. Li (ed.), Subject and topic, vol. 305, 303-333. New York:
Academic Press.
Klimov Georgij A., 1983. Principy kontensivnoj tipologii, Moskva:
Izdatel’stvo ‘Nauka’.
Kuryłowicz Jerzy. 1987, Zagadnienie klasyfikacji przypadków [w:] Studia
językoznawcze, Warszawa, 181-184.
Mithun Marianne, 1991. ‘Active/agentive Case Marking and its
motivations’, Language 67, 510-546.
6. Wykorzystanie elearningu
NIE
7. Informacja o
dostępności
materiałów do zajęć
Wysyłane przez wykładowcę na konta mailowe uczestników wykładu.
8. Strona WWW
-
Informacje dodatkowe
1. Metody prowadzenia zajęć
Efekt kształcenia/treść
Metoda/metody prowadzenia zajęć
kształcenia
TK1
Wykład problemowy
TK2
Sposób sprawdzenia osiągnięcia
efektu kształcenia
Egzamin ustny
TK3
TK4
2. Obciążenie doktoranta pracą (punkty ECTS)
Forma aktywności
Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem
Praca własna studenta (lektura tekstów, przygotowanie do
zajęć, wykonanie opracowań, gromadzenie zaleconych
materiałów i literatury, przygotowanie do egzaminu)
Łącznie godzin
Łącznie punktów ECTS
4. Metody i kryteria oceniania
Metoda
egzamin ustny
Średnia liczba godzin na zrealizowanie
aktywności
10
100
110
4
Procent oceny
100,00%
Skala ocen: 2 – 5
5,0 – bardzo dobre opanowanie wiedzy określonej w treściach kształcenia, wysoka sprawność,
samodzielność i kreatywność w jej wykorzystaniu; wysoka jakość naukowa i wartość
merytoryczna przeprowadzonych obserwacji i eksploracji teoretycznej
4,5 – bardzo dobre opanowanie wiedzy określonej w treściach kształcenia, nieco mniejsza
niż w wypadku oceny (5) sprawność, samodzielność i kreatywność w jej wykorzystaniu;
wysoka jakość naukowa i wartość merytoryczna przeprowadzonych obserwacji i eksploracji
teoretycznej (dopuszczalne nieznaczne uchybienia);
4,0 – dobre opanowanie wiedzy określonej w treściach kształcenia, nieco mniejsza niż w
wypadku oceny (5) sprawność i samodzielność w jej wykorzystaniu; wyraźnie niższy poziom
kreatywnego wykorzystania wiedzy; dobra jakość naukowa i wartość merytoryczna
przeprowadzonych obserwacji i eksploracji teoretycznej;
3,5 – zadowalające opanowanie wiedzy określonej w treściach kształcenia przedmiotu,
niska lecz akceptowalna sprawność oraz ograniczona samodzielność w jej wykorzystaniu;
zadowalająca jakość naukowa i wartość merytoryczna przeprowadzonych obserwacji i
eksploracji teoretycznej;
3,0 – opanowanie w minimalnym niezbędnym zakresie wiedzy określonej w treściach
kształcenia przedmiotu, ograniczona lecz akceptowalna sprawność w jej wykorzystaniu;
zadowalająca jakość naukowa i wartość merytoryczna przeprowadzonych obserwacji
i eksploracji teoretycznej;
2,0 – niezadowalająca sprawność w zakresie posługiwania się wiedzą typologiczną
określoną w treściach kształcenia przedmiotu; niezadowalająca jakość naukowa i wartość
merytoryczna przeprowadzonych obserwacji i eksploracji teoretycznej.