abstrakt - Tabu - Trend

MGR AMELIA WICHOWICZ, UNIWERSYTET JAGIELLOŃSKI
PRZEKRACZANIE TABU. FOTOGRAFIE JOELA-PETERA WITKINA
W niniejszym referacie przedstawiona zostanie tematyka i estetyka fotografii
Joela-Petera Witkina. Sztuka artysty świadomie narusza społeczne i kulturowe
tabu, przedstawiając ekscesy ciała. Budzi ona wiele kontrowersji, szokuje,
prowokuje do dyskusji, wzbudza skrajne emocje: od zachwytu po niesmak.
W twórczości Witkina pojawiają się przede wszystkim tematy biblijne
i mitologiczne. Oscyluje ona wokół takich motywów, jak: śmierć, deformacja
i rozkład ciała, brzydota. Modele, którzy pozują do zdjęć, to wyrzutkowie
społeczni:
karły,
transseksualiści,
hermafrodyci,
niepełnosprawni
i zdeformowani fizycznie. Artysta tworzy swoje kompozycje również ze
szczątków ludzkich: obciętych rąk, nóg, głów, korpusów, a także martwych
ludzkich płodów. Wielkim źródłem inspiracji jest dla Witkina sztuka europejska.
Ulubionym artystą fotografa jest Giotto, jednak największy wpływ wywiera na
niego surrealizm (szczególnie Max Ernst) oraz sztuka baroku. Artysta
koresponduje z malarstwem: Diego Velàzqueza, Rafaela, Tycjana,
Botticelliego, Rembrandta, Rubensa, Caravaggia, Arcimbaldo, Jose De
Ribery, Canovy, Hieronima Boscha, Francisco Goyi i wielu innych. Przekłada
on obrazy mistrzów na język fotografii. Witkin odwołuje się także do swoich
wielkich poprzedników, m.in. Johna Ernesta Bellocqa — XX-wiecznego
fotografa prostytutek ze Storyville w Nowym Orleanie, Augusta Sandera oraz
Diane Arbus.
W referacie rozpatrzona zostanie fotografia Witkina w kontekście kilku
zagadnień i kategorii — tradycji, subwersji i postmodernizmu; ciała, body artu
i turpizmu; kampu; tradycji chrześcijańskiej i żydowskiej.