Naprawa i rekonstrukcja aparatu więzadłowego w tylno

Naprawa i rekonstrukcja aparatu więzadłowego w tylno-bocznej niestabilności stawu
łokciowego
J. Sanchez-Sotelo, B. F. Morrey, S. W. O’Driscoll
From the Mayo Clinic, Rochester, Minnesota, USA
Opisaliśmy pośrednie wyniki naprawy i rekonstrukcji bocznego ko mpleksu aparatu
więzadłowego w tylno-bocznej niestabilności stawu łokciowego. W okresie 19861999 przeprowadziliśmy 12 zabiegów bezpośredniej naprawy i 33 rekonstrukcji
aparatu więzadłowego z przeszczepem autologicznym ścięgna. Jednego pacjenta
stracono z obserwacji a 44 oceniono retrospektywnie średnio po sześciu latach (2 do
15).
Zabieg odtworzył stabilność u wszystkich oprócz pięciu pacjentów. W dwóch
przypadkach staw łokciowy odzyskał stabilność po powtórnej operacji. Średnia
wartość pooperacyjnego wskaźnika sprawności stawu łokciowego Mayo wyniosła 85
(60 do 100). Wynik oceniono jako doskonały u 19, dobry u 13, mierny u siedmiu i
słaby u pięciu pacjentów. Trzydziestu ośmiu pacjentów (86%) było subiektywnie
zadowolonych z wyniku operacji. lepsze wyniki uzyskano u osób z pourazową
etiologią (p=0,03), u tych, którzy odczuwali subiektywne objawy niestabilności
(p=0,006) oraz u tych, u których przeprowadzono rekonstrukcję wspomaganą
przeszczepem ścięgna (P=0,04).
Rekonstrukcja z przeszczepem ścięgna wydaje się przynosić lepsze wyniki niż
naprawa aparatu więzadłowego, a wyniki nie ulegają pogorszeniu z czasem. Wynik
końcowy tego zabieg jest gorzej przewidywalny u pacjentów bez subiektywnych
objawów niestabilności.
J Bone Joint Surg [Br] 2005;87-B:54-61.