Co to są prawa dziecka

Co to są prawa dziecka?
Dzieci posiadają szczególne prawa. Aktualizacja
ich człowieczeństwa przebiega bowiem w szczególny sposób.
Dziecko nie potrafi samo zadbać o siebie, nie potrafi
samodzielnie aktualizować swojej natury. Potrzebuje do tego
rodziców,
opiekunów,
potrzebuje
wielu
innych
ludzi. Dlatego naturalnymi "strażnikami" praw dziecka są
jego rodzice i opiekunowie. Ale dziecko potrzebuje
też specjalnego zabezpieczenia w prawie stanowionym.
Dobre
prawo
stanowione
może
i
powinno
pomagać rodzicom i opiekunom w rozwoju dziecka.
W Polsce Konstytucja RP, Konwencja o Prawach Dziecka
oraz Ustawa o Rzeczniku Praw Dziecka stanowią
najważniejsze odnoszące się do dziecka stanowione akty .
Prawa dziecka:
• prawo do życia i rozwoju ,
• prawo dziecka do rodziny; prawo poznania swego
genetycznego pochodzenia, do wychowania przez rodziców
naturalnych,
• prawo do wolności religii lub przekonań ,
• prawo do swobodnego wyrażania poglądów
i poszanowania ich przez dorosłych,
• wolność od przemocy fizycznej lub psychiatrycznej,
• wolność od bezpośredniego udziału w działaniach
zbrojnych (do lat 15) ,
• zakaz wykonywania kary śmierci lub stosowania kary
dożywocia więziennego wobec dziecka,
• prawo do możliwie najwyższego poziomu ochrony zdrowia,
• prawo do odpowiedniego standardu życia ,
• prawo do wypoczynku, czasu wolnego, rozrywki i zabawy,
• prawo do nauki (nauka w zakresie szkoły podstawowej
i gimnazjalnej jest obowiązkowa i bezpłatna),
• prawo do korzystania z dóbr kultury,
• prawo mniejszości etnicznych do znajomości swojej
kultury, wyznania i praktyk religijnych ,
• prawo wolności wypowiedzi, swobody poszukiwania
i przekazywania informacji i idei wszelkiego rodzaju
•prawo do tajemnicy korespondencji.
Nie psuj mnie, dając mi wszystko, o co Cię proszę.
Niektórymi prośbami jedynie wystawiam Cię na próbę.
Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i
zdecydowanie. Daje mi to poczucie bezpieczeństwa.
Nie pozwól mi utrwalić złych nawyków.
Ufam, że Ty pomożesz mi się z nimi uporać.
Nie postępuj tak, abym czuł się mniejszy niż jestem.
To sprawia, że postępuję głupi, żeby udowodnić, że
jestem duży.
Nie karć mnie w obecności innych.
Najbardziej mnie przekonujesz, gdy mówisz do mnie
spokojnie i dyskretnie.
Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami tego co zrobiłem.
Potrzebne mi są również bolesne doświadczenia.
Nie przejmuj się zbytnio, gdy mówię Ja Cię nienawidzę.
To nie Ciebie nienawidzę, ale ograniczeń, które stawiasz
przede mną.
Nie przejmuj się zbytnio moimi małymi dolegliwościami.
Pomyśl jednak czy nie staram się przy ich pomocy
przyciągnąć Twojej uwagi, której tak bardzo potrzebuję.
Nie gderaj.
Będę się bronił, udając głuchego.
Nie dawaj mi pochopnych obietnic, bo czuję się bardzo
zawiedziony, gdy ich później nie dotrzymujesz.
Nie przeceniaj mnie.
To mnie krępuje i niekiedy zmusza do kłamstwa, aby nie
sprawić Ci zawodu.
Nie zmieniaj swoich zasad postępowania w zależności od
układów.
Czuję się wtedy zagubiony i tracę wiarę w Ciebie.
Nie zbywaj mnie, gdy stawiam Ci pytania.
Ja znajdę informacje gdzie indziej, ale chciałbym żebyś Ty
była moim przewodnikiem po świecie.
Nie mów, że mój strachy i moje obawy są głupie.
Dla mnie są bardzo realne.
Nigdy nawet nie sugeruj, że ty jesteś doskonały i nieomylny.
Przeżywam bowiem zbyt wielki wstrząs, gdy widzę, że nie
jesteś taki.
Nigdy nie myśl, że usprawiedliwianie się przede mną jest
poniżej Twojej godności.
Wzbudza ono we mnie prawdziwą serdeczność.
Nie zabraniaj mi eksperymentowania i popełniania błędów.
Bez tego nie mogę się rozwijać.
Nie zapominaj jak szybko dorastam.
Jest Ci zapewne trudno dotrzymać mi kroku, ale, proszę Cię,
postaraj się.
Rodzicu !
Szanuj mnie, żebym szanował innych
wybaczaj, żebym umiał wybaczać
słuchaj, żebym umiał słuchać
nie bij, żebym nie bił
nie poniżaj, żebym nie poniżał
rozmawiaj ze mną, żebym umiał rozmawiać
nie wyśmiewaj
nie obrażaj
nie lekceważ
kochaj mnie, żebym umiał kochać
uczę się życia od ciebie.
Twoje Dziecko