Prof. zw. dr hab. in . Witold Budryk (1891 - 1958)

Prof. zw. dr hab. inż. Witold Budryk (1891–1958)
Rektor w latach 1956–1958
Wentylacja kopalń, zwalczanie pożarów podziemnych, hydromechanika górnicza, eksploatacja złóż,
mechanika przemieszczeń górotworu, technologia chemiczna
Urodził się w Białymstoku. Ukończył studia górnicze w Instytucie Górniczym
w Petersburgu, inżynierskie w Szkole Politechnicznej we Lwowie i na Politechnice Warszawskiej, studia
geologiczno-górnicze w Akademii Górniczej w Krakowie.
W Akademii Górniczej od 1924 r., asystent i docent Katedry Górnictwa, po przewodzie habilitacyjnym w
1930 r. prof. nadzw., kierownik Katedry Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej (1930–1945), organizator i
dziekan Wydziału Górniczego (1936–1939 i 1945–1946), prof. zw. (1937), kierownik Katedry Aerologii i
Hydromechaniki Górniczej (1945–1958). W 1928 r. zapoczątkował listę doktorów AG (pierwszy w Polsce
stopień doktora nauk technicznych z zakresu górnictwa). W 1939 r. wraz z profesorami UJ i AG uwięziony
w obozach koncentracyjnych w Sachsenhausen i Oranienburgu.
Pracownik Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach, kierownik Zakładu Mechaniki Górotworu PAN
(1952–1958). Stworzył oryginalną polską szkołę inżynierów górniczych, zwaną szkołą Budryka. Był
przewodniczącym Komitetu Naukowego Górniczo-Hutniczego Komitetu Porozumiewawczego,
koordynującego działalność PAU, TNW, ANT i innych towarzystw naukowych (1938–1939).
Autor ok. 120 prac, ogłoszonych drukiem w języku polskim, francuskim i niemieckim. Dotyczą one
wszystkich dziedzin górnictwa i przeróbki mechanicznej. Stworzył naukowe podstawy tak ważnych działów
w górnictwie podziemnym, jakimi są warunki bezpieczeństwa przeciwko zagrożeniom geodynamicznym,
gazowym i wodnym. Członek Akademii Nauk Technicznych, członek rzeczywisty PAN. Został
upamiętniony tablicą pamiątkową w budynku AGH oraz nazwaniem jego imieniem I pawilonu Wydziału
Górniczego. Członek Komisji Nauk Technicznych PAU (1950–1952), przewodniczący Komitetu Górnictwa
PAN (1952–1958).