Przemówienie Dziekana Wydziału GiG prof. J. Klicha

Przemówienie Dziekana Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii –
prof. Jerzego Klicha na uroczystym posiedzeniu Senatu AGH
z okazji górniczego święta „Barbórki” w dniu 19 stycznia 2007
Magnificencjo Rektorze, Wysoki Senacie
Panowie Parlamentarzyści
Panie Ministrze
Panie Wojewodo
Panie i Panowie Rektorzy i Dziekani
Szanowna Rado Wydziału Górnictwa
i Geoinżynierii
Drodzy Goście
Szanowni Państwo
Pozwólcie, że zwyczajowo, dla podkreślenia
wartości kultury górniczej powitam w gronie najdostojniejszych gości, naszych seniorów górnictwa w osobach:
Pana prof. Stanisława Knothe doktora Honoris Causa naszej uczelni i dwukrotnego dziekana naszego Wydziału, Witam panów profesorów Artura Bębna i już niestety w gronie seniorów – pana prof. Janusza Roszkowskiego.
Jeszcze raz za Magnificencją Rektorem pragnę powitać Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego pana dr inż. Piotra Buchwalda, chcąc, jako Dziekan Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii,
podkreślić tym ponownym powitaniem szacunek jakim górnicy darzą Urzędy Górnicze za ich
dbałość i odpowiedzialność za bezpieczeństwo
trudu górniczego.
Witam również obecnego w naszych murach po raz pierwszy Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego Słowacji pana Petera Kukielczika wraz z delegacją Okręgowych Urzędów Górniczych. Witam Przewodniczącego Komitetu
Górnictwa PAN – pana profesora Wacława Trutwina oraz Dyrektorów Instytutów Polskiej Akademii Nauk, panów profesorów: Wacława Dziurzyńskiego i prof. Eugeniusza Mokrzyckiego.
Witam Dziekana Wydziału Górnictwa i Geologii
Politechniki Śląskiej w Gliwicach – pana
Prof. Krystiana Probierza oraz Dyrektora Głównego Instytutu Górnictwa – pana prof. Józefa
Dubińskiego.
Witam delegację Ministerstwa Gospodarki
z Dyrektorem Jarosławem Zagórowskim.
Witam tak bardzo liczną grupę przedstawicieli przemysłu górniczego, wszystkich branż
rozpoczynając od delegacji – największej firmy
górniczej w Europie – Kompanii Węglowej S.A
z jej Wiceprezesem panem Markiem Majcherem na czele, delegację Katowickiego Holdingu
Węglowego z jej Naczelnym Inżynierem panem
Dr Mirosławem Kugielem jak również Wiceprezesa Jastrzębskiej Spółki Węglowej – pana dr
Andrzeja Tora oraz Wiceprezesa Południowego
Koncernu Węglowego pan Jerzego Wróbla.
Witam dyrektorów kopalń węgla kamiennego. Delegację górnictwa węgla brunatnego
z Prezesem BOT –KWB Bełchatowa – panem
Jackiem Kaczorowskim, oraz dyrektorem technicznym KWB Turów panem Romualdem Salatą.
Witam delegację górnictwa skalnego na
czele z Aleksandrem Kabzińskim, Prezesem
Porozumienia Pracodawców Surowców Mine-
BIP 161 ­– styczeń 2006 r.
ralnych oraz obecnych tu licznie Dyrektorów kopalń odkrywkowych.
Witam przedstawicieli SITG z V-ce Prezesem
Zarządu Głównego – panem dr hab. Zbigniewem Kasztelewiczem i pana Tadeusza Hedę
oraz prezesa słowackiego Stowarzyszenia Inżynierów Górniczych pana Jana Hrabowskiego.
Witam Prezesa Górnośląskiej Górniczej Izby
Przemysłowo-Handlowej pana Janusza Olszowskiego.
Magnificencjo Rektorze,
Wysoki Senacie, Drodzy Państwo!
Proszę mi wybaczyć to przedłużone powitanie szanownych gości, ale to przecież Wy uświetniacie nasze święto, to my dla Was istniejemy.
Dzisiejsze Uroczyste Posiedzenie Senatu
Akademii Górniczo-Hutniczej z okazji święta
górniczego „Barbórki” jest jak każdego roku,
podsumowaniem mijającego czasu i refleksją
dotyczącą naszej przyszłości.
Jak ocenić najkrócej nasze dokonania statutowe w mijającym roku?
W podstawowym zakresie działalności Wyższej Uczelni w dydaktyce:
Do zrealizowanych i wyróżniających się działań Wydziału w zakresie dydaktyki należy również zaliczyć wniesienie istotnego wkładu
w opracowanie standardów kształcenia dla całej Polski na dwóch kierunkach kształcenia, to
jest górnictwo i geologia oraz inżynieria środowiska.
Mogliśmy tego dokonać dzięki bardzo dobrej współpracy z innymi Wydziałami AGH, za
co kieruję słowa podziękowania do Władz Wydziałów: Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska, Wiertnictwa Nafty-i Gazu oraz Geodezji
Górniczej i Inżynierii Środowiska. W tej materii
bardzo dobrze układała się również współpraca
z zainteresowanymi wydziałami z obcych uczelni jak z Wydziałem: Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej oraz Wydziałem Inżynierii Środowiska Politechniki Lubelskiej. Jestem również
głęboko wdzięczny za przychylne i niezwykle
konstruktywne stanowisko Przewodniczącego
Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego pana
prof. Jerzego Błażejowskiego.
Z dalszych osiągnięć także należy podkreślić:
– utrzymaliśmy dotychczasowy profil i poziom
kształcenia, umożliwiając studentom zdobywanie wiedzy na czterech kierunkach:
• Górnictwie i geologii
• Budownictwie
• Inżynierii Środowiska
• oraz Zarządzaniu i Inżynierii Produkcji
– wyznacznikiem naszych starań, było zwiększenie naboru studentów na I-szy rok studiów w ilości przekraczającej 1000 osób
a w szczególności na kierunku „Górnictwo
i geologia” gdzie przyjęliśmy łącznie na
wszystkie formy kształcenia ponad 600 osób
w porównaniu do ubiegłego roku, w którym
przyjęliśmy poniżej 500 osób. Ten wzrost liczebności I-go roku był odpowiedzią na
zgłaszane zapotrzebowanie polskiej gospodarki.
– powtórną pozytywną akredytację kierunku
„Budownictwo”, która uznała i potwierdziła
nasze miejsce w rodzinie „budowlańców”
bardzo wysoko oceniając nasze dokonania
w zakresie geotechniki oraz budownictwa
specjalnego i rewaloryzacji zabytków.
– Uruchomienie wspólnie z Instytutem Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN
w Krakowie studium podyplomowego finansowanego z funduszy unijnych, które wymagało opracowania wielu nowych procedur
działania, aby możliwe było spełnienie wymagań obowiązujących przy finansowaniu
i rozliczaniu tego typu przedsięwzięć.
– poszerzenie zakresu liczbowego studenckich praktyk zawodowych, realizowanych
w formie zatrudnienia naszych studentów
w trzech spółkach węglowych to jest: Kompanii Węglowej, Katowickim Holdingu Węglowym i Jastrzębskiej Spółce Węglowej.
Dziękuje serdecznie kierownictwu tych firm.
Mam nadzieję, że ten rodzaj praktyk uda
nam się zrealizować również w zakresie górnictwa odkrywkowego, a może nawet przy
współudziale firm prywatnych, bo mamy takie wstępne deklaracje.
Natomiast znaczącym wkładem Wydziału
w dorobek Uczelni było otwarcie w mieście Jastrzębie Zdrój Zamiejscowego Ośrodka Dydaktycznego, w którym po raz pierwszy w historii
AGH uruchomiono wspólnie z Wydziałem Fizyki
i Informatyki Stosowanej studia dzienne i wieczorowe poza siedzibą macierzystej Uczelni.
Za fakt dokonania tego wspaniałego dzieła
winien jestem gorące podziękowania zarówno
Jego Magnificencji Rektorowi prof. Antoniemu
Tajdusiowi jak również Prezydentowi Miasta Jastrzębie Zdrój – panu Marianowi Janeckiemu
oraz Prezesowi Jastrzębskiej Spółki Węglowej
dr Andrzejowi Torowi, którzy byli inicjatorami
i gwarantami tego odważnego przedsięwzięcia
oraz oddanej pracy wielu osób z Urzędu Miasta
Jastrzębie Zdrój.
Dziękuję serdecznie wszystkim za ten trud.
W zakończeniu tej kwestii proszę potraktować jako podzielenie się radością w zakresie
osiągnięć w dydaktyce, poprzez uznanie jakie
otrzymał nasz dyplomant – mgr inż. Marcin Kościerski uzyskując w Niemczech wyróżnienie
i nagrodę Stowarzyszenia Niemieckich Inżynierów Górniczych za swoją pracę dyplomową
obronioną w ramach umowy o podwójnych dyplomach. Jest to również potwierdzenie dobrej
naszej współpracy z TU Bergakademie we Freibergu.
Ten przykład jest tylko małym elementem
działań Wydziału na płaszczyźnie międzynarodowej, w szczególności w zakresie badań naukowych i współpracy regionalnej.
W roku 2006 realizowaliśmy bowiem na Wydziale 3 znaczące projekty Europejskie z grupy
Inicjatyw Wspólnotowych INTERREG IIIC:
a) Pierwszy pod tytułem: Europejska Sieć Regionów Górniczych (realizowany przez 20
partnerów z 10 krajów + przedstawicielstwo
Euromine z Brukseli). Projekt po konferencji
zakończeniowej w Brukseli został przedłużony o 6 miesięcy. W projekcie tym nasz przedstawiciel dr inż. Anna Ostręga jest liderem
grupy tematycznej „Górnictwo i Środowisko.
Budżet projektu za rok 2006 to 28 000 Euro
– wykonany w całości i mimo licznych zawiłości formalnych rozliczony przed terminem.
b) Projekt „ReRegions” – (realizowany przez
6 partnerów z 5 krajów Europy). Z budżetem
równym w roku 2006 – 40 500 Euro również
zrealizowany w całości i rozliczony w terminie.
c) Trzeci projekt „Zintegrowany Model Gospodarki Odpadami w Aglomeracjach Wielkomiejskich” to współdziałanie 14 partnerów
z 8 krajów Europy wypracowujący wspólny
model postępowania z odpadami komunalnymi w dużych ośrodkach miejskich. Budżet
projektu za rok 2006 to 40 350 Euro również
wykonany i rozliczony w całości.
Wydział również przystąpił do realizacji projektów Foresight, które – jak sama nazwa wskazuje – są próbą spojrzenia w daleką przyszłość
celem wykreowania wizji rozwoju wybranych
gałęzi przemysłu. Uczestniczymy w realizacji
trzech projektów tego typu dotyczących:
a) rozwoju górnictwa węgla kamiennego w Polsce – koordynowany przez Główny Instytut
Górnictwa,
b) rozwoju górnictwa Węgla Brunatnego – koordynowany przez Poltegor,
c) Zrównoważonego rozwoju Małopolski gdzie
Wydział nasz koordynuje Panel bazy surowcowej i nowych materiałów.
Omawiając współpracę zagraniczną należy
wspomnieć, że w roku 2006 za granicą studiowało łącznie 18 studentów z naszego Wydziału
(Szkocja 6, Niemcy –5, Francja – 2, Holandia
–1, Hiszpania –2, Czechy 2).
Podobnie jak w roku 2005 1 osoba uzyskała
podwójny dyplom TU Delft i AGH oraz 5-ciu naszych studentów uzyskało dyplomy licencjackie
w Uniwersytecie Abertay Dundee w Szkocji.
Wydział ma podpisane 8 umów bilateralnych z uczelniami zagranicznymi na realizacje
programu Erasmus Socrates. Powoli zaczynają
się również pojawiać u nas na studiach studenci z innych krajów (Mongoolia 1– Wietnam –2,
Czechy 1)
Uczelnie odwiedziło łącznie 67 studentów
obcokrajowców w ramach wymiennych programów międzynarodowych.
Nasi studenci wyjeżdżali także za granicę na
liczne praktyki i programy międzynarodowe jak:
– do DSK Anthrazit Ibbenburen GmbH – 12
osób (praktyka w podziemnej kopalni antracytu),
– do TU Bergakademie Freiberg – 10 osób
praktyka – szkolenie w Uczelnianej Kopalni
Szkoleniowej.
– do RWE – Power – 3 osoby Praktyka w kopalni odkrywkowej węgla brunatnego oraz
licznych elektrowniach tego koncernu.
– Do Państwowego Instytutu Górniczego
w Sankt Petersburgu – 8 osób udział w Międzynarodowej Konferencji Młodych Naukowców.
– Do DSK – Bottrop – 3 osoby Europejskie
Spotkanie Studentów Górnictwa „Keep Coal”,
– Do Aachen – 2 studentów– na Spotkanie
„Reunion” Sieci Edukacyjnej FEMP
Wydział nasz odwiedziło wiele zagranicznych delegacji z całego górniczego świata poszukując dróg wzajemnej współpracy ze szczególnym uwzględnieniem pozyskania dobrych
absolwentów do pracy w sektorze górniczym.
Kończąc tę kwestię podam, że łącznie w różnych formach współpracy międzynarodowej realizowanej w ramach projektów i działalności
naukowej – zaangażowanych było w 2006 roku
56 pracowników wydziału.
Dla zapewnienia odpowiednich warunków
do pracy naukowej Wydział kontynuował działanie nad modernizacją i rozbudową bazy laboratoryjnej. I w tym zakresie w minionym roku dołożyliśmy kolejną cegiełkę w postaci zbudowania
od podstaw profesjonalnego laboratorium chromatografii o wartości ok. 700 tys. zł, oraz rozpoczęliśmy budowę od zera kompleksu pięciu laboratoriów na najniższej kondygnacji w pawilonie A-1, o sumarycznej powierzchni ponad 400
m2. Za wsparcie finansowe przy uruchamianiu
tych działań chciałem złożyć na ręce Pana Prezesa dr Andrzeja Tora serdeczne podziękowania Jastrzębskiej Spółce Węglowej.
Z zakresu działalności inwestycyjnej należy
również wspomnieć o zakończonym remoncie
wszystkich pomieszczeń, na kolejnym drugim
piętrze w pawilonie A-1.
Ta odpowiednia baza lokalowa i laboratoryjna jest zabezpieczeniem dla rozwoju naukowego naszej kadry. A dla przyszłości Wydziału,
bardzo ważną sprawą jest systematyczne przyjmowanie młodych pracowników naukowo-dydaktycznych. W mijającym roku poszerzyliśmy
grono asystentów o nowych dziewięć osób.
Natomiast wartość Wydziału mierzona jest
przede wszystkim rozwojem samodzielnych
pracowników nauki.
W tym zakresie Wydział wypromował dwóch
profesorów tytularnych oraz pięciu doktorów
habilitowanych. Ponad to wydział powołał na
stanowiska profesora zwyczajnego jedną osobę oraz przeprowadził pomyślnie proces powołania na stanowisko profesora nadzwyczajnego
dla trzech osób.
Wynikiem tych starań Wydziału w poszerzaniu kadry samodzielnych pracowników nauki
było zwiększenie ich liczby w Radzie Wydziału
z 44 osób w grudniu 2005 r. do 48 osób w grudniu 2006 r. Mam też nadzieję i przesłanki, że
w najbliższych miesiącach nasza Rada Wydziału będzie liczyła 50-ciu samodzielnych pracowników nauki.
W tym miejscu należy uzupełnić powyższe
informacje i podać, że kadrę samodzielnych
pracowników nauki w AGH z zakresu górnictwa
stanowią również pracownicy naukowi z Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
w liczbie 51, Wydziału Wiertnictwa, Nafty i Gazu
w liczbie 14, Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w liczbie 30 oraz część pracowników naukowych z Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki oraz Wydziału Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki.
Gdy zsumujemy te liczby to otrzymamy
wskaźnik potencjału naukowego jaki wnosi nasza Uczelnia do systemu edukacyjnego i naukowo-badawczego Unii Europejskiej, który winien być wykorzystany dla zagwarantowania
bezpieczeństwa energetycznego Europy.
I w ten sposób doszliśmy do generaliów mijającego roku, do zdarzeń, które w 2006 r. są jago wyróżnikiem.
A mianowicie: W opracowywanych strategiach rozwoju górnictwa i bezpieczeństwa energetycznego w Polsce i Unii Europejskiej zawarto po raz pierwszy w ostatnich latach (w dokumentach urzędowych) stwierdzenie, że górnictwo węgla ma swoje miejsce w nadchodzących
dziesięcioleciach. Fakt ten należy podkreślić,
uznać go i docenić jako znaczący, i który może
być wskaźnikiem innego myślenia w gronach
decydentów, chociaż wiadomo, że stwierdzenia
te muszą zostać jeszcze potwierdzone w konkretnych decyzjach gospodarczych, finansowych i w polityce naukowej Państwa. Dlatego
nasze środowisko górnicze winno docenić te
zmiany i winno dołożyć wszelkich starań, ażeby
potwierdzić swoimi działaniami odkrytą – późno, bo późno – ale oczywistą prawdę w Polsce.
Musimy sobie też uświadomić następującą
prawdę, że górnictwo węgla, przy koniecznych
i wzrastających wymaganiach środowiskowych
będzie mogło znaleźć w tych strategiach swoje
miejsce, tylko wtedy, gdy zostanie w ciągu dziesięciu lat głęboko przeobrażone technologicznie. Taką świadomość musi mieć polski rząd,
firmy górnicze i nauka górnicza. I taką świadomość trzeba mieć już dzisiaj, chociaż istnieje
obawa, czy to nie jest za późno.
Te wymagania są wyzwaniem dla górnictwa
węgla na miarę XXI wieku, ale mogą też być
i życiową szansą oraz nadzieją dla polskiego
górnictwa.
Drugim, niestety bolesnym, wyróżnikiem
2006 roku była tragiczna śmierć 23 górników
w Kopalni Halemba. Śmierć, która pokryła smutkiem całe nasze górnictwo i odbiła się echem
również za granicą.
Bolesne jest dla nas szczególnie to, że kopalnią tą kierowała przecież kadra inżynierska
wykształcona w polskich uczelniach i mimo wiedzy i wielkiego doświadczenia, przy prowadzonej eksploatacji w trudnych warunkach górniczo-geologicznych na głębokości ponad kilometra przy oddziaływaniu skojarzonych zagrożeń naturalnych, poniosła tak dotkliwą stratę,
przegrywając niestety z potężnymi siłami natury.
Jeszcze raz nasza matka „Ziemia” zwróciła nam
uwagę, że w naszej działalności, musimy mieć
większą pokorę dla sił natury. Natura zwróciła
nam uwagę jak ważną w naszej działalności jest
sprawą konieczność ciągłego pogłębiania wiedzy, czyli rozwoju nauki górniczej ora konieczność doskonalenia procesu kształcenia naszych inżynierów.
BIP 161 ­– styczeń 2006 r.
Te doświadczenia są tym bardziej bolesne,
że w tej tragedii, w przekazywanych o niej informacjach i podejmowanych działaniach najważniejszą sprawą było poszukiwanie sensacji,
stworzenie atmosfery podejrzeń o „zmowę zła”
kadry inżynierskiej, szerzenia braku zaufania do
środowiska naukowego, będącego przecież
w znacznej mierze gwarantem bezpieczeństwa
i rozwoju polskiego górnictwa.
W tym miejscu należy jednak stwierdzić, że
nasze środowisko naukowe, w tych trudnych
chwilach nie może inaczej postępować jak tylko
przez rozpoznawanie prawdy, bo tylko przez tą
prawdę możemy dochodzić do pozytywnych
rozwiązań i zabezpieczeń przed ewentualnymi
przyszłymi tragediami. Ale przecież nasza rzeczywistość społeczności górniczej, jak każdej
innej ma również swoje ludzkie ułomności i nie-
doskonałości, których weryfikacja zawodowa
jest bolesna i zarazem okrutna – również dla kadry inżynierskiej – bo wymierzająca jej najwyższy wymiar kary – karę śmierci.
I tak też się stało w kopalni Halemba.
Cóż w tej sytuacji my wychowawcy kadry inżynierów górników, możemy powiedzieć i zrobić? Możemy tylko pochylić się w ciszy nad tą
tragedią i przyrzec sobie i swoim studentom, że
najważniejszym priorytetem w kształceniu musi
być bezpieczeństwo pracy w kopalniach, co będziemy chcieli zrealizować przy współudziale
Wyższego Urzędu Górniczego i specjalistycznego Szpitala w Siemianowicach Śląskich. W tej
sprawie prowadziliśmy już wstępne rozmowy.
Jednocześnie musimy podjąć pracę z naszymi wychowankami nad sferą odpowiedzialności moralnej, aby i ich przygotować do pracy
w uwarunkowaniach „zwariowanego świata”
goniącego za zyskiem, efektem finansowym
i materialnym, który nie może przesłaniać
w szczególności w górnictwie sensu życia i istoty bezpiecznej pracy – czyli człowieczeństwa.
Człowieczeństwa, które zawsze było domeną
„Stanu Górniczego”.
Jego solidarności: w pracy, w nauce, w smutku i w radości. Solidarności, której potwierdzeniem jest Wasza obecność w święcie statutowym naszej Uczelni i naszego Wydziału w tym
uroczystym Posiedzeniu Senatu, za co wszystkim tu obecnym serdecznie dziękuję i życzę tak
ważnego i potrzebnego w pracy górniczej, co
kolejny raz potwierdziło się w kopalni „Halemba” Szczęścia górniczego.
Szczęść Boże!
Piotr Czaja – Wydział Górnictwa i Geoinżynierii AGH
Górnicy z europejskim wykształceniem
Wypadek w Kopalni „Halemba” na nowo
wzniecił wśród Polaków dyskusję o bardzo nieprzyjemnym wydźwięku dla górniczego środowiska. Kilka dni przed i kilka dni po wypadku
uczestniczyłem w Niemczech w ogólnoeuropejskiej a nawet można powiedzieć – „ogólnoświatowej” dyskusji na temat szkolenia inżynierów
dla górnictwa. Klimat tych dwóch spotkań niczym się nie różnił, mimo iż Polska jest autorytetem górniczym w Europie i mogło, by się zdawać, że taka wpadka będzie podstawą do bardzo surowych ocen. Na spotkaniu po wypadku
udostępniono mi kilka informacji prasowych,
które mimo świadomości co do skali nieszczęścia nie zajmowały drastycznego stanowiska
tak często prezentowanego w Polsce, zawartego w stwierdzeniu – „jeżeli górnictwo jest niebezpieczne – to może należy je całkowicie zlikwidować”. Spotkania, o których chcę państwu
opowiedzieć dotyczyły zdecydowanie tendencji
rozwojowych dla tej gałęzi przemysłu.
Pierwsze spotkanie zatytułowane „Keep
Coal – Student’s Day” w Bottropie – Niemcy już
w swojej nazwie zawarło całą treść i przesłanie,
dla którego największy niemiecki koncern węglowy Deutsche Steinkohle (DSK) zaprosił
przedstawicieli wszystkich uczelni górniczych
Europy. Przyznam się, że bywałem na wielu
spotkaniach uczelni górniczych, ale takiej reprezentacji w jednym miejscu i w jednym czasie
nie widziałem.
Drugie spotkanie dotyczyło zgromadzenia
zwanego „FEMP Reunion” – czyli dorocznego
spotkania członków stałych i stowarzyszonych
Europejskiej Federacji Kursów Mineralnych oraz
przedstawicieli przemysłu górniczego z całego
świata i sponsorów. FEMP z siedzibą w Delft
(Holandia) jest jedyną siecią o tak dużej renomie mimo iż przewodniczy jej TU Delft – uniwersytet, który samodzielnie nie prowadzi żadnych
studiów górniczych, bo i kraj w którym uczelnia
funkcjonuje górnictwa żadnego nie ma i mieć
chyba nie będzie.
Dlatego warto o tych spotkaniach krótko
państwa poinformować.
BIP 161 ­– styczeń 2006 r.
Keep Coal –
Student’s Day
Większość uczestników zadawała sobie pytanie „jaki jest cel tego spotkania”? Co się stało,
że gospodarny i oszczędny z reguły koncern
DSK – podobnie jak inne niemieckie firmy –
sprasza na własny koszt z całej Europy 120 studentów wraz z profesorami i organizuje dla nich
ciekawy program techniczny, forum dyskusyjne,
spotkanie z przedstawicielami Komisji Europejskiej oraz program sportowo-rozrywkowy. Jedynym wydatkiem jaki mieli ponieść uczestnicy
były koszty dojazdu.
Uczestników zakwaterowano w schronisku
młodzieżowym w Dzielnicy „Bottrop Boy” znanej z uroczych starych obiektów górniczych zaadoptowanych dla nowych potrzeb środowiska.
Przykładowo główne spotkanie uczestników odbyło się w przepięknej starej cechowni kopalni
Arenberg z początku XX wieku (1902) zaadaptowanej na sale konferencyjną zwaną „Lohnhalle Arenberg”.
Cel spotkania wyjaśnił się podczas spotkania uczestników z zaproszonymi przedstawicielami przemysłu niemieckiego i reprezentantów
Komisji Europejskiej, kiedy przedstawiciel Koncernu DSK pan Peter Schrimpf powiedział „Wy
młodzi jesteście przyszłością górnictwa Europy,
które musi zapewnić surowce potrzebne do jej
rozwoju, a w szczególności surowce energetyczne”.
Przedstawiciel Komisji Europejskiej pan
Thomas Schneider w swoim przemówieniu
bardzo wysoko ocenił zdolności, odwagę i determinację ludzi zajmujących się górnictwem.
Kontynuując zapewniał, że – jak mało kto, inżynierowie górniczy nie obawiają się chwili przejścia na emeryturę. Ich wiedza i umiejętności zawsze pozwalają na aktywne życie w społeczeństwie. Pan Thomas Schneider podał szereg
przykładów inżynierów górniczych, którzy po
zakończeniu pracy w zawodzie z powodzeniem
przeszli do polityki jak choćby prezydent Stanów Zjednoczonych Hoover.
Za najważniejsze cechy, które winny charakteryzować współczesnego inżyniera górniczego
to: osobowe kompetencje, intelekt, znajomość
języków obcych, elastyczność wykształcenia
i mobilność w podejmowaniu pracy w różnych
stronach świata oraz w różnych typach przedsiębiorstw.
Pan Thomas Schneider poruszył również
wiele zagadnień żywotnych w obecnym stanie
problemów ogólnoświatowych, odnoszących
się do szeroko rozumianych zagadnień związanych z górnictwem. Tu stwierdził, że przed gospodarką europejską stoi wiele wyzwań techniczno-technologicznych jak: podziemna gazyfikacja węgla, wykorzystanie infrastruktury pogórniczej do innych celów, w tym magazynowania paliw, podziemnego składowania odpadów
niebezpiecznych czy sekwestracji CO2 powstałego ze spalania węgla – energetyka „zeroemisyjna”. Podsumowując kolejny raz pojawiło się
pytanie czy górnictwo to profesja archaiczna
czy innowacyjna. Odpowiadając na to pytanie
Pan Thomas Schneider zaliczył górnictwo do
tych gałęzi przemysłu, które rozwijając się
w zrównoważony sposób należy do przyszłościowych i bardzo istotnych dla Europy.
Profesor Andreas Seeliger z RWTH Aachen
oraz Prof. Hans de Ruiter, Dyrektor sieci edukacyjnej FEMP omówili podstawowe zagadnienia
edukacji inżynierów w Europie na przykładzie
trzech realizowanych przez nią kursów. Zagadnienia europejskiego kształcenia inżynierów
górników, geotechników i specjalistów od inżynierii środowiska omówione zostaną w dalszej
części niniejszego artykułu.
Znaczącym elementem „Keep Coal” Meeting były trzy wizyty techniczne w zakładach
koksowniczych „Prosper” i centralnych warsztatach naprawczych DSK w Bottrop oraz centrum
szkoleniowym DSK w Reklinghausen.
Wszystkie wizyty techniczne były doskonale
przygotowane merytorycznie. Bardzo miłym akcentem był fakt, że prawie w każdym miejscu
można było spotkać młodych pracowników
tych firm, którzy ukończyli jedną z niemieckich
szkół górniczych i każdy z nich uczestniczył
przynajmniej raz w obchodach górniczego