Jak czytać oznakowania w programach nauczania, czyli
Transkrypt
Jak czytać oznakowania w programach nauczania, czyli
Jak czytać oznakowania w programach nauczania, czyli podstawowy wykaz skrótów Wymagania programowe muszą być mierzalne. Punktem wyjścia jest podstawa programowa wyznaczająca cele kształcenia, osiągnięcia uczniów oraz zakres treści, których realizacja pozwoli je osiągnąć. Modele wymagań programowych 1. Model wielopoziomowy − Wymagania konieczne (K) − Wymagania podstawowe (P) − Wymagania rozszerzające (R) − Wymagania dopełniające (D) − Wymagania wykraczające (W) 2. Model dwupoziomowy − − Wymagania podstawowe (P) Wymagania ponadpodstawowe (PP) Dla celów kształcenia, zgodnie z klasyfikacją zawodów szkolnictwa zawodowego, wskazano obszary kształcenia, do których są przypisane poszczególne zawody. Obszary kształcenia obejmują zawody pogrupowane pod względem wspólnych efektów kształcenia wymaganych do realizacji zadań zawodowych. Uwzględniono Polską Klasyfikację Działalności i wyodrębniono 8 obszarów kształcenia:: – administracyjno-usługowy (A), – budowlany (B), – elektryczno-elektroniczny (E), – mechaniczny i górniczo-hutniczy (M), – rolniczo-leśny z ochroną środowiska (R), – turystyczno-gastronomiczny (T), – medyczno-społeczny (Z), – artystyczny (S). W ramach każdego obszaru kształcenia zawody uporządkowano według typu szkoły: zasadnicza szkoła zawodowa, technikum, szkoła policealna. Poszczególne elementy składowe podstawy programowej kształcenia w zawodach zostały oznaczone kodami ułatwiającymi ich identyfikację. Efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów, w tym kompetencje personalne i społeczne, oznaczono kodem składającym się z trzech wielkich liter: – BHP - bezpieczeństwo i higiena pracy, – PDG - podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej, – JOZ - język obcy ukierunkowany zawodowo, – KPS - kompetencje personalne i społeczne, – OMZ - organizacja pracy małych zespołów (wyłącznie dla zawodów nauczanych na poziomie technika). Taksonomia - w dydaktyce przez pojęcie taksonomii celów nauczania należy rozumieć pewien układ – hierarchiczne uporządkowanie celów kształcenia, w którym pewne wyróżnione kategorie są objaśnione oraz powiązane z czynnościami uczenia się Tabela 1. Taksonomia /uszczegółowienie, dawne cele/celów w dziedzinie poznawczej (B. Niemierko) Poziom Kategoria A. Zapamiętanie wiadomości I. Wiadomości B. Zrozumienie wiadomości C. Stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych II. Umiejętności D. Stosowanie wiadomości w sytuacjach problemowych Źródło: B. Niemierko: Cele kształcenia w: K. Kruszewski. Sztuka nauczania – czynności nauczyciela. PWN. Warszawa 1991. taksonomia celów wg B. Niemierki - oznacza, co uczeń potrafi, rozumie, w sytuacjach typowych i trudnych Tabela 2. Taksonomia celów w dziedzinie motywacyjnej (B. Niemierko) Poziom Kategoria A. Uczestnictwo w działaniu I. Działania B. Podejmowanie działania C. Nastawienie na działanie II. Postawy D. System działań Źródło: B. Niemierko: Cele kształcenia w: K. Kruszewski. Sztuka nauczania – czynności nauczyciela. PWN. Warszawa 1991. Tabela 3. Taksonomia celów praktycznych (B. Niemierko) Poziom I. Działania Kategoria A. Naśladowanie działania B. Odtwarzanie działania II. Umiejętności C. Sprawność działania w stałych warunkach D. Sprawność działania w zmiennych warunkach Źródło: B. Niemierko: Cele kształcenia w: K. Kruszewski. Sztuka nauczania – czynności nauczyciela. PWN. Warszawa 1991.