Pobierz w pdf - CzytajZaFREE.pl

Aeis: Fałszywa Dusza - Rozdział IV
Publikacja na extrastory.czytajzafree.pl
Autor:
RoyalBee
ROZDZIAŁ IV
Wielki kruk podskakiwał na chudych nóżkach, ciągnąc bezwładnie lewe skrzydło. Regularnie co kilka
metrów gubił pióro. Julia stała na początku pierzastej ścieżki i obojętnie obserwowała, jak czarny
ptak z trudem próbuje wzbić się w powietrze. Wyglądał, jakby bardzo się spieszył i zmierzał do
konkretnego celu. Dziewczyna postanowiła iść za nim, podnosząc z ziemi kolejne pióra i bezwiednie
układając je w bukiet.
Z czasem pęk w jej dłoni stał się na tyle gęsty, że nie mogła go już utrzymać. Chcąc schować czarną
wiązankę za jakiś pas lub w kieszeń, dziewczyna spostrzegła, iż jest naga. Zaczęła więc okrywać się
grubymi piórami, które samoistnie przylegały do jej ciała.
Kiedy cała odziana w ptasi strój podniosła ostatnie pióro, kruka nigdzie już nie było. Zaczęła szukać
go wzrokiem na ciemnoszarym niebie, lecz wokół było pusto i głucho, a pod nią otwierała się skalista
przepaść. Zdało jej się, że skoro ma pióra, to poszybuje zaraz w stronę bezbarwnego horyzontu. Już
miała zrobić krok do przodu, kiedy do jej uszu dotarły nieprzyjemne odgłosy stukania. Zawahała się.
Nim zdążyła dokonać ponownej próby, stukanie powtórzyło się. Ktoś pukał do drzwi.
Poczuła zapach skórzanego materiału oraz ogarniający ciało ból. Na czymkolwiek spała, było twarde,
płaskie i kłujące. Z trudem otworzyła oczy. Jednostajne uderzenia słyszane już na jawie przywróciły
dziewczynie strach oraz świadomość przebywania w obcym miejscu. Kto pukał do drzwi? Gdzie się w
ogóle znajdowała?
Próbując sobie desperacko przypomnieć ostatnie chwile przed utratą przytomności, Julia usiadła na
konstrukcji z siana, kilku szmat i futrzanej narzuty, która robiła za łóżko. Koszmarnie niewygodne
łóżko, ale przynajmniej ciepłe. Malutkie pomieszczenie z szarej cegły rozświetlały dwa kandelabry
postawione na drewnianych stoliczkach. Na jedynym krześle w pokoju dostrzegła swoją torbę
Strona: 1/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
przewieszoną przez płaszcz i wtedy po raz trzeci usłyszała stukanie. Dopiero teraz zupełnie
oprzytomniała.
Rzuciła się do kieszeni palta w poszukiwaniu telefonu. Znalazła. „Brak zasięgu sieci” – no oczywiście,
czego innego mogła się spodziewać w najpewniej podziemnym pomieszczeniu bez okien.
– Nie śpisz już? – spytał ostrożnie dobiegający zza drzwi męski głos. Julię obleciała kolejna fala
strachu. Zaraz zaraz, co się wydarzyło? Poszła za Patrykiem – nie, za Danielem. Był śnieg, były
góry... Potem jakaś msza w zrujnowanej świątyni. A, no i ptaki. Oraz ci wszyscy dziwni ludzie w
kapturach... Nastolatka momentalnie zbladła na myśl o brodatych mężczyznach, wśród których
straciła przytomność. Ktoś ją przecież musiał tutaj zanieść, zdjąć płaszcz, buty, przykryć futrem.
Cholera.
– Daniel? – zachrypiała w stronę drzwi. Po kilkunastu sekundach ciszy głos odpowiedział:
– Mogę wejść?
– Yy, tak – odparła niepewnie, siadając z powrotem na sienniku i przykrywając się odruchowo kołdrą,
chociaż była ubrana. Z lękiem patrzyła w stronę wejścia.
Do pokoju powoli wkroczył Daniel, zamykając za sobą drzwi, a następnie spokojnie siadając na
krześle. Odetchnęła z ulgą, widząc znajomą osobę, chociaż trudno byłoby określić ich znajomość
mianem bliskiej. Chłopak miał zmęczoną twarz, podkrążone oczy, a włosy jeszcze bardziej
zmierzwione niż zwykle. Dawno nie spał. Wpatrywał się w Julię tępym wzrokiem, jakby w
oczekiwaniu albo samemu szukając odpowiednich słów. Dziewczyna również zastanawiała się, co
powiedzieć, jednak stres nie pozwalał jej się skupić na niczym,
a na usta cisnęło się tylko pytanie „Dlaczego nie jesteś Patrykiem?”, co było tak irracjonalne w
zaistniałej sytuacji, że postanowiła milczeć. W końcu młodzieniec podjął szorstko:
– Jak się tu znalazłaś?
No tak. Nadszedł ten moment, kiedy musi wytłumaczyć się ze swojego głupiego wścibstwa. Drżącym
głosem opowiedziała po kolei, jak, myląc go z kimś innym, zabawiła się w szpiega, a później, z
zablokowaną drogą powrotu, szukała już tylko wyjścia z kłopotliwej sytuacji. Czuła, jak z każdym
kolejnym słowem się czerwieni oraz jak bardzo obnaża przy nim swoją bezmyślność i bezradność.
Było jej wstyd, jak nigdy w życiu. Starała się trochę nagiąć historię, określając budynek szkoły jako
miejsce spotkania oraz tworząc plotki o domniemanej szkolnej imprezie, jednak niczym nie potrafiła
usprawiedliwić swoich kolejnych czynów.
Daniel słuchał jej uważnie, mrużąc oczy z lekkim niedowierzaniem. Kiedy skończyła, skomentował
sucho:
– Patryk wyjechał na tydzień z rodzicami do rodziny za granicą.
To sprawiło, że cała opowieść Julii stała się jeszcze bardziej naciągana, a ona sama zrobiła wielkie
oczy. Czyli cała niedoszła randka była tylko perfidnym blefem. Kto ją tak okrutnie wkręcił? Paulina?
Strona: 2/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
Ale dlaczego? Zresztą, jakie to miało teraz znaczenie.
– Czym mogę stąd wrócić do domu? Moi rodzice pewnie zaczynają się martwić, chociaż niby mogę im
powiedzieć, że nocowałam u Angeliki. Jest tu gdzieś zasięg? – podjęła z niewinnym uśmiechem, sama
nie wierząc w sens pytań, lecz Daniel wciąż nie zmieniał wyrazu twarzy, a w odpowiedzi westchnął
głęboko.
– Posłuchaj mnie. Aeis...
– Nie jestem Aeis. – Julia przerwała mu stanowczo, lecz po chwili zreflektowała się, widząc
poirytowanie u rozmówcy. Spuściła wzrok: – Przepraszam, mów dalej.
– ...Aeis jest boginią, którą tutaj czcimy. Wielką panią tego świata. Królową życia, przewodniczką
dusz, strażniczką prawdy. Zapamiętaj to dokładnie. Masz. – Wyciągnął z kieszeni złożoną kilka razy
kartkę, po czym wręczył dziewczynie i rzekł: – Przeczytaj i z a p a m i ę t a j. Koniecznie.
– Dlaczego? – nie wytrzymała i spytała zdezorientowana. Daniel wykrzywił usta w niezadowoleniu.
– Bo musisz się w nią wcielić na jakiś czas.
Żółty płomień tańczył wesoło na knocie świecy miedzianego kandelabru. Tuż obok leżała kartka z
prędko nakreślonym krótkim tekstem, a naprzeciwko siedziała otępiała Julia z twarzą ukrytą w
dłoniach. Nie płakała, była za to blada i roztrzęsiona. Powoli porządkowała w głowie zasłyszane
właśnie informacje i próbowała oswoić się z nowo zaistniałą sytuacją.
– Dwa miesiące, dwa miesiące... – powtarzała, niedowierzając.
Daniel nie miał wiele czasu na wyjaśnienia. Starał się mówić szybko, bez emocji i rzeczowo. A
brzmiało to, jakby streszczał jakiś film klasy B gatunku science-fiction: że to zupełnie inny świat,
którego nie znajdzie się na mapie („Równoległe uniwersum bądź inny wymiar, jak wolisz” – określił);
że przejścia między nim a naszym są tylko jednostronne i otwierają się jedynie w specjalnych
miejscach o określonych porach. Oraz, co było najbardziej szokujące, że czas płynie tu inaczej. I
wcale nie chodzi o ośmiogodzinne doby czy widoczne przyspieszenia ruchów ludzi lub przedmiotów.
Minuty odczuwało się normalnie, pory roku zmieniały
się co trzy miesiące, a słońce tak samo kończyło dzień za widnokręgiem. Jedyne, co miało tu
znaczenie, to stosunek mijającego czasu między dwoma światami. Jeśli tutaj upłynęła godzina, w
„prawdziwym” świecie sekundnik przesunął się tylko o dziesięć pozycji. Tutaj wszystko działo się o
szybciej – trzysta sześćdziesiąt razy szybciej. Podczas gdy Julia przeżywała tydzień, rankami chodząc
do szkoły, a wieczorami kładąc się spać, w tym równoległym uniwersum mijały całe lata.
– Że ILE razy szybciej?
– Nie przesłyszałaś się. Jedna sekunda w naszym świecie to sześć minut tutaj. Wiesz, dlaczego
przestawiłem zegar o cztery godziny? Bo przejście powrotne otworzy się równo za dwa miesiące
Strona: 3/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
tutejszego czasu. Tyle właśnie mają trwać uroczystości związane z rocznicą zstąpienia na ziemię Aeis
w ludzkiej postaci, na które tu przybyłem. A jest to dla mnie niezwykle istotne, bowiem należę do
bractwa Itienu. Jestem jednym z kapłanów Aeis. To najbardziej elitarny zakon w Ardmorze. Aha,
teren, na którym znajduje się ten kompleks świątyń, należy właśnie do Ardmoru. Ale o tym się może
dowiesz przy okazji – rzekł niechętnie. – Teraz liczy się co innego. Wiedz, że głęboko wierzę w Aeis
oraz w przepowiednię jej ponownego pojawienia. Ale nie wierzę, że spełnia się ona właśnie teraz. –
Tutaj delikatnie zadrżał mu głos i chłopak znowu rzucił krzywe spojrzenie na dziewczynę.
– Dwa miesiące...? – Julia nie wierzyła własnym uszom. – Wkręcasz mnie.
– Tak, dwa miesiące. Chyba że znajdziesz wcześniej inne przejście, bo ja osobiście znam tylko jedno
działające. A jeśli masz wątpliwości co do moich słów, to proszę, wyjdź sobie na zewnątrz,
pospaceruj trochę po górach i sama oceń, na ile to miejsce przypomina ci ulicę Paproci – wtrącił
zgryźliwie. Wyraźnie miał pretensję do nastolatki za zaistniałą sytuację – skądinąd słusznie,
pomyślała potem ze skruchą. Dziewczyna spuściła wzrok w przepraszającym tonie. Łatwo było
wywołać u niej poczucie winy.
Dalej chłopak opowiadał o konsekwencjach minionego wieczoru i niespodziewanie przerwanej
ceremonii.
– Jesteś pierwszą kobietą od wielu stuleci, która przekroczyła progi tej świątyni. I w ogóle chyba
pierwszą osobą pozbawioną błogosławieństwa Aeis, która to zrobiła i jeszcze żyje. A to tylko dlatego,
że miałaś cholernie nieprawdopodobne szczęście – wycedził przez zęby. Julia bardzo żałowała swoich
przewinień, ale jednocześnie ponownie budziła się w niej niedawna ciekawość i chęć zadawania
pytań. Mając przed sobą kogoś, kto wyraźnie orientował się w tej zawiłej sytuacji, czuła się odrobinę
bezpieczniej. Poza tym chciała wreszcie zejść z tematu wypominania jej bzdurnych błędów.
– Dlaczego kiedy mnie mijałeś, tam na ulicy, zachowywałeś się tak, eee... – Desperacko szukała
odpowiedniego słowa. – Tak dziwnie?
Daniel podniósł jedną brew.
– Tak wyglądałem? – Wydawał się lekko zaskoczony. – No cóż, w drodze do portalu powtarzałem
słowa modlitwy oraz swojej przemowy. Mojej pierwszej przemowy, tak notabene, którą teatralnie
przerwałaś.
I znowu uszczypliwa uwaga. Jakby miał jeszcze wątpliwości co do odczuwania przez nią wyrzutów
sumienia. Postanowiła tym razem to zignorować.
– A co to było, takie zielonkawe światło, które wybuchło z twojego pierścienia?
– To właśnie błogosławieństwo naszej bogini, które zaklęte jest w tym szmaragdzie. – Po tych
słowach wskazał na serdeczny palec prawej dłoni, gdzie na powierzchni
turkusowego kamienia iskrzyły się odbicia pląsających płomieni. – Teraz jesteś naznaczona piętnem
Itienu, choć dla ciebie pewnie nic to nie znaczy. – Westchnął.
Strona: 4/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
– Rzuciłeś na mnie czar po to, żebym zemdlała? – Nastolatka uniosła brwi.
– To reakcja nieprzygotowanego organizmu na tę częstotliwość światła. Poza tym musiałem. Ci
głupcy byli tak zaaferowani hipotetycznym pojawieniem się Najświętszej, że nie zdążyli wyczuć w
tobie braku jakiejkolwiek aury. Inaczej pewnie od kilku godzin albo byłabyś martwa, albo
dogorywałabyś na śnieżnym pustkowiu. Jak już mówiłem, kobietom nie wolno przekraczać progów
świątyni.
Julia wzdrygnęła się po tych słowach, chociaż Daniel mówił już cieplejszym tonem.
– Ale dlaczego? – zapytała zupełnie zakłopotana.
– Tylko jedna pani może przebywać w świętym miejscu i zawsze będzie nią Aeis – odparł niejasno. –
Wejście do jej świątyń jest zakazane zwykłym ludziom. Nie mam pojęcia, co by z tobą zrobili, ale
dziękuj bogom, ba – boskim ptakom, a przede wszystkim dziękuj wielkiej Aeis, za to, że zdołałem ich
przekonać i nadal żyjesz. Ale teraz surowo zapłacisz za to zbezczeszczenie. – Jego głos ponownie
spoważniał. – Błogosławieństwo Aeis to zaszczyt, którego dostępują tylko nieliczni. Ty zaś na nie nie
zasłużyłaś i najświętsza Aeis, zamiast chronić, może chcieć cię teraz ukarać. – Popatrzył srogo na
dziewczynę, do której nie wszystko jeszcze docierało.
– Większość z kapłanów to starzy ślepcy, którzy całe życia zatracili na służeniu w świątyni –
kontynuował. – Wielu z nich, tak jak ja, przybyło z zewnątrz. Z „naszego” świata. Większość jednak
już nie powróciła i albo dawno pomarła, albo z wiekiem zapomniała o swoich domach. Nieliczni
założyli nowe rodziny, a ich ciała przystosowały się do tutejszego biegu czasu i zaczęły normalnie
starzeć. Moi dawni rówieśnicy skonali, a niektórych sędziwych kapłanów pamiętam ze swoich
poprzednich podróży jako ledwie trzynastolatków. Umrą pewnie i oni w tym podłym, zimnym świecie,
nigdy nie powracając do swych rodzin, choć tak naprawdę dla ich bliskich minęło tylko parę tygodni.
Dziewczyna obserwowała z przejęciem, jak rozdrażniona dotychczas twarz Daniela przybrała wyraz
szczerego smutku. On naprawdę żałował tych biednych ludzi, którzy samolubnie poświęcili swoje
życia dla niezrozumiałych uciech mroźnego równoległego świata. Ale w tym krótkim, pełnym
strapienia spojrzeniu było coś więcej, jakaś osobista pobudka i poruszenie. Nie śmiała jednak
zapytać.
– Julia, słuchaj, bo mamy mało czasu. – Daniel po raz pierwszy zwrócił się do niej po imieniu.
Ucieszyła się w duchu, że zapamiętał, chociaż momentalnie zrobiło się jej jeszcze bardziej głupio,
skoro sama do wczoraj nie rozróżniała go z Patrykiem. To stanowczo wypowiedziane polecenie
przywróciło jej skupienie. – Oni są święcie przekonani, że to właśnie t y jesteś inkarnacją Aeis. Mija
dokładnie tysiąc pięćset lat od jej przybycia, a ty zjawiasz się wśród ptasiego harmideru ni stąd, ni
zowąd, podczas pierwszej ceremonialnej mszy. Nikomu nie przemówimy do rozsądku, bo twoja
historyjka jest dość absurdalna, a obecnie nikt poza mną nie używa tego przejścia ze świata
zewnętrznego. – W tym momencie zawahał się.
– Nikt poza tobą?
– Nikt. Już nikt – odrzekł krótko chłopak, lecz głos mu dziwnie zadrżał, jakby mówił nieprawdę lub
nie był pewien swoich słów. Najwyraźniej czegoś nie chciał jej powiedzieć. Mimo to dziewczyna
Strona: 5/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
wykorzystała ciszę na wyrzucenie następnych nękających
ją pytań.
– Skąd w ogóle wiesz o tym miejscu? O tej całej Aeis? Czy Patryk też tutaj był? No bo dlaczego niby
przejście znajduje się tak po prostu pod naszą szkołą? I co– Na litość boską, dość! – Daniel krzyknął tak niespodziewanie, że aż podskoczyła. – Na włosku wisi
twoje i teraz zapewne także moje życie, a ty o takie pierdoły pytasz! W dodatku szlag mnie trafia, bo
ja czekałem na zjawienie się Aeis, a nie jakiejś nieprzytomnej nastolatki! Dziewczyno, ogarnij się,
czas ucieka! – Oczy młodzieńca zapłonęły w eskalacji złości. Julia wstrzymała oddech. – Wykuj na
pamięć tę pieprzoną kartkę, a ja potem przemycę ci jakąś księgę z mitologią Per'imu. Musisz, do
cholery, przynajmniej orientować się w swojej własnej historii! Przez dwa miesiące nie możesz ani na
chwilę wzbudzić wątpliwości, że to właśnie TY jesteś współczesną inkarnacją Aeis, bo inaczej oboje
skończymy w trupiarni – ty za szerzenie herezji, a ja za kłamstwo oraz impulsywne podjęcie decyzji.
Czy zrozumiałaś jasno?
Dziewczyna zaczęła pojmować, że to nie są żarty ani zabawa w przygodę. Musi stawić nagle czoło
obcej kulturze i religii, jednocześnie sprawiając wrażenie, że to dla niej chleb powszedni. Jej umysł
zatrwożyła myśl o liczbie potencjalnych okazji do potknięcia i zdradzenia się.
Czuła się jak karcone przez rodzica dziecko. Nie przypuszczała, że chłopak, którego jeszcze dzień
wcześniej traktowała jako ewentualnego partnera do randki w ciemno, jest w stanie tak ostro ją
zganić i gwałtownie wybuchnąć krzykiem. Jego gęste brwi pod ciemnymi kosmykami włosów
zmarszczyły się, a nozdrza orlego nosa lekko poszerzyły. Na bladych policzkach pojawiły się
delikatne rumieńce. Dziewczyna doznała na moment dziwnego uczucia egzaltacji, choć świadomość
powagi sytuacji szybko zgasiła niecodzienne wrażenie i kazała jej skinąć głową.
– Tak. Chyba rozumiem. – Pełen strachu głos ledwo dotarł do jej własnych uszu.
Nastała chwila ciszy, która powoli gasiła wzburzone emocje i napiętą atmosferę. Daniel zamknął oczy
i złapał się za głowę. Wyglądał na wyczerpanego i skonsternowanego.
– Dobra, to na razie tyle. – Wstał z krzesła i rozejrzał się po pokoju. – Jutro wyruszamy do zachodnich
świątyń, lecz już dzisiaj pokażesz się na mszy. Musisz pobłogosławić wiernych – rzekł obojętnie, nie
zważając na pytającą minę nastolatki, po czym wyjął z kieszeni jakąś różową kostkę i położył ją na
stoliku. – Masz trochę mydła, przyda ci się. Potem przyniosę ci trochę pasty do zębów, szczoteczkę
musisz skombinować sobie sama – wyszczerzył zęby. Z błyskiem w oczach wskazał na kąt
pomieszczenia, gdzie znajdowały się dwie ceramiczne misy, z których jedna była pełna wody, oraz
nieduże drzwiczki wbudowane w ścianę. – Aha, toaleta i zsyp na odpady są tam. Życzę ci miłego
pobytu w Ardmorze, Julio.
Te ostatnie, pełne ironii słowa, odbijały się echem w głowie nastoletniej panny Potockiej niczym w
bezdennej studni. Miała ledwie kilka godzin, aby przygotować się na dwumiesięczne wakacje w
Strona: 6/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl
krainie pełnej mrozów i średniowiecznych warunków życia. Jedynym pocieszeniem była myśl, że
przynajmniej w domu nie zdążą za nią zatęsknić. Prędzej ją samą dopadnie nostalgia, bo nie
pokładała wielkich nadziei na wsparcie ze strony zezłoszczonego Daniela. Zbyt drastycznie
namieszała mu w planach, nie ma co. Bolało ją bardzo przeświadczenie, jak trudno będzie naprawić
tę niefortunnie rozpoczętą znajomość, szczególnie że
chłopak ewidentnie skrywał przed światem własne problemy. A teraz Julia stała się kolejnym
brzemieniem, które młodzieniec musi dźwigać przez całe dwa miesiące. I wszystko przez jedną,
głupią, w dodatku własną decyzję.
Siedziała zatem na krześle roztrzęsiona, zerkając raz po razie na nieszczęsną karteczkę i usilnie
próbując skupić się na jej treści. Jeszcze nigdy zrozumienie i przyjęcie do wiadomości raptem
kilkunastu zdań nie przychodziło jej z takim trudem.
Julio,
od dziś Twoje imię brzmi Aeis.
Jak Księga głosi:
Jesteś jedyną władczynią dusz, ziarenek życia, które prowadzisz w odpowiednie miejsca i sadzisz,
aby wyrosły z nich żywe istoty. Od Ciebie zależą ich korzenie.
Twoja święta psyche* zrodziła się z najczystszej Prawdy, której strzeżenie jest Twym zadaniem.
Wyszukujesz zepsute ziarna, fałszywe dusze, i karzesz je adekwatnie do popełnionych grzechów.
Twoimi powiernikami są czarni ptasi słudzy, którzy pełnią rolę przewodników zabłąkanych dusz.
Mieszkasz w Per'imie, krainie bogów. Swoją rangą i ważnością wyrastasz ponad wszystkie inne
bóstwa poza jednym – Ageonem, bogiem śmierci i fałszu, Twym partnerem w Czasach Powstania, z
którym spłodziłaś świat.
Jesteś panią nas wszystkich.
Jesteś Aeis.
Strona: 7/7
Wszelkie prawa zastrzeżone dla CzytajZaFree | Zobacz opowiadanie na extrastory.czytajzafree.pl