Rodzina katolicka - Nerwica dotyka również uczniów

Rodzina katolicka - Nerwica dotyka również uczniów
czwartek, 29 października 2009 10:37
Zaburzenia nerwicowe nie omijają dzieci i młodzieży. Nerwica dziecięca może przybierać
charakterystyczną formę nerwicy lękowej, jak również fobii szkolnej, a także nerwicy
depresyjnej. Najczęstszą przyczyną powstawania nerwicy u dzieci jest deprywacja w obszarze
niezaspokojenia najważniejszych potrzeb dziecka, takich jak: bezpieczeństwo, bliskość, więzi,
akceptacja, miłość. Może np. przybrać postać nerwicy lękowej. Stopień nasilenia lęku u chorego
dziecka jest różny. Może się objawić np. fobią szkolną. Charakterystyczna dla niej jest niechęć
ucznia do uczęszczania do szkoły, odmowa uczestnictwa w zajęciach szkolnych. Występują
przy tym często zaburzenia somatyczne: ból głowy, brzucha, wymioty, które przytrafiają się w
trakcie tygodnia szkolnego, a ustępują przed weekendem. Dolegliwości mijają także w sytuacji
pozostawienia dziecka w domu. Fobia szkolna może mieć postać przewlekłą, kiedy problemy
dziecka narastają i objawy są wynikiem długotrwałego napięcia. Może przybrać także postać
tzw. ostrą, kiedy bezpośrednią przyczyną pojawienia się fobii szkolnej jest jakieś szczególne
wydarzenie, które nastąpiło w szkole lub na jej terenie, np. pobicie ucznia przez kolegów,
kradzież, złe potraktowanie przez nauczyciela. Leczenie fobii szkolnej ogranicza się do
psychoterapii, również rodzinnej. Nerwica lękowa u dzieci może także prowadzić do ostrych stanów lękowych. Z lękiem często
łączą się takie objawy, jak: wybuchy gniewu, jąkanie się, moczenie nocne, problemy z
jedzeniem, zaburzenia snu, obgryzanie paznokci. Im dziecko jest starsze, tym częściej stany
lękowe przeszkadzają mu w dobrym przystosowaniu się do życia szkolnego i społecznego. U
niektórych dzieci lęk jest stałą postawą wobec życia: stale się czegoś boją. Często mówią
szeptem, niezrozumiale. Nawet jeśli są czymś bardzo zainteresowane - boją się o cokolwiek
zapytać. Mimo że są właściwie rozwinięte umysłowo, nie mają większych osiągnięć, ponieważ
lęk nie pozwala im na wykorzystanie ich możliwości intelektualnych. Jedną z przyczyn nerwic
lękowych u dzieci są błędy wychowawcze w domu lub w szkole. I tutaj również w leczeniu
polecana jest psychoterapia.
Wśród młodzieży można zaobserwować też tzw. nerwicę depresyjną. Wyróżnia się cztery
główne jej rodzaje. Pierwsza to forma rezygnacyjna - jej podstawą jest postrzeganie przez
ucznia rozbieżności między ja realnym a ja idealnym. Młoda osoba ma poczucie
beznadziejności, nie widzi sensu życia. Traci zainteresowanie światem zewnętrznym i może
dochodzić w tej formie do prób samobójczych. Druga forma - buntownicza, charakteryzuje się
gwałtownymi wybuchami złości, czasami agresją, brakiem posłuszeństwa, niewykonywaniem
poleceń ze strony chorego dziecka.
1/3
Rodzina katolicka - Nerwica dotyka również uczniów
czwartek, 29 października 2009 10:37
Trzecia, zwana formą apatyczno-abuliczną, to powolne wycofywanie się z kontaktów z
rówieśnikami, obniżony nastrój, zaniedbywanie nauki. Czwarta forma - labilna, objawia się
częstymi zmianami nastroju i nastawienia do otaczającego świata, okresy buntu przeplatane są
okresami dobrego zachowania. Ta forma nerwicy, przez swoje okresy remisji, jest
najtrudniejsza do pełnego zdiagnozowania, ale przy wnikliwej obserwacji możliwa do
wychwycenia i wyleczenia.
Jak pokonać nerwice
Nerwice wiążą się w dużej mierze m.in. z nieprawidłowymi metodami wychowawczymi,
wzorcami i zaburzonymi relacjami w rodzinie. Dlatego warto przeciwdziałać im poprzez
właściwą atmosferę w domu rodzinnym. Osoby wyleczone z nerwicy powinny znaleźć oparcie w
bliskich i zatroszczyć się zarówno o swoją sferę fizyczną, jak i psychiczną poprzez odpowiednio
zbilansowaną dietę, aktywność fizyczną oraz znalezienie sobie takich zajęć, które sprawią im
radość.
Psychiatrzy podkreślają, że aby dziecko uniknęło nerwicy w życiu dorosłym, niezbędne są
właściwe metody wychowawcze prowadzone przez rodziców i odpowiednia, przepełniona
miłością, atmosfera rodzinna, która powinna towarzyszyć maleństwu już od poczęcia.
Wymagania stawiane dziecku powinny być proporcjonalne do jego wieku, a zasady, jakie
panują w domu - jasne, spójne i zrozumiałe dla pociechy.
Osoby, których jednak dotknęła nerwica, lecz skorzystały z pomocy specjalistów i podjęły
terapię przeciwnerwicową, po jej zakończeniu powinny szczególnie dbać o swoje zdrowie nie
tylko to fizyczne, ale i psychiczne. Dotyczy to również zdrowych osób, które chciałyby w jak
najlepszej kondycji utrzymywać swój organizm. Pomocne przy tym może się okazać prawidłowe
żywienie. Od dawna bowiem wiadomo, że lekkostrawna, urozmaicona dieta to panaceum na
wszelkie choroby związane np. z otyłością, sprzyja także lepszej dyspozycji umysłowej.
Podobnie rzecz się ma z aktywnością fizyczną. Ruch pod każdą postacią jest wskazany dla
osoby dbającej o siebie, ponieważ zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia problemów
zdrowotnych zarówno psychicznych, jak i somatycznych. Ćwiczenia fizyczne, jogging, jazda na
rowerze, pływanie są wspaniałym sposobem podtrzymania kondycji fizycznej.
Równie ważne jest cieszenie się małymi sukcesami - podkreślają psychiatrzy. Każdy sukces
powinien napawać optymizmem, a porażka skłaniać do refleksji, ale krótkotrwałej.
Dobrze jest także sprawiać sobie drobne przyjemności - przeczytać interesującą, wartościową
2/3
Rodzina katolicka - Nerwica dotyka również uczniów
czwartek, 29 października 2009 10:37
książkę, spotkać się z przyjaciółmi. Również pomoc innym może przynieść ogromną satysfakcję
i odwrócić myśli od nurtujących problemów.
W walce z nerwicą pomocne może być rozwijanie swojego hobby, takiego jak np.
majsterkowanie, wędkowanie, pielęgnowanie kwiatów w ogrodzie czy mieszkaniu, robienie na
drutach, wyszywanie, malowanie czy układanie kompozycji z suszonych kwiatów. Godne
polecenia okazują się tutaj poradniki typu "zrób to sam", gdzie znajdziemy wiele
propozycji i inspiracji do tworzenia przeróżnych rzeczy przy niewielkich kosztach, jak odlewy z
gipsu, robienie ramek do zdjęć, szycie ubrań, wykonywanie różnych przedmiotów, ozdób z
masy solnej, gliny itp.
Również wspólne zajęcia rodzinne to dobry sposób na spędzanie wolnego czasu. Można razem
nie tylko spacerować, pływać czy uprawiać inne sporty, ale również grać w ciekawe gry
planszowe, rozwiązywać krzyżówki czy gotować.
Źródło: Nasz Dziennik
3/3