Zdaniem adwokata

IGNORANTIA IURIS NOCET
Niewielu ju˝ ludzi pami´ta o sensacyjnym procesie, jaki w grudniu 1953 r. wytoczono w ZSRR os∏awionemu
¸awrentijowi Berii, który od grudnia 1938 r. kierowa∏ najbardziej znienawidzonym w ZSRR resortem. Resortem
bezpieczeƒstwa paƒstwowego, s∏ynnym NKWD, które w latach pi´çdziesiàtych zosta∏o przekszta∏cone w KGB, by po
rozpadzie Kraju Rad przyjàç pacyfistycznà wr´cz nazw´ - Federalna S∏u˝ba Bezpieczeƒstwa Rosji. S∏u˝ba to jest mo˝e
tylko federalna, ale r´ce wcià˝ ma d∏ugie, i jak wskazuje doÊwiadczenie, jeÊli tylko zajdzie potrzeba - potrafi dosi´gnàç
ka˝dego, w dowolnym punkcie Êwiata i pomóc mu zejÊç z tego pado∏u ∏ez.
Upadek Berii, który od Êmierci
Stalina w dniu 5 marcu 1953 r. do 26
czerwca 1953 r. by∏ pierwszoplanowà
postacià w ZSRR, traktuje si´ jako
poczàtek liberalizacji i stopniowego
odchodzenia od stalinizmu, zakoƒczonego oficjalnym pot´pieniem
zbrodni stalinowskich przez N.S.
Chruszczowa w lutym 1956 r. na XX
zjeêdzie KPZR. S∏ynny, demaskujàcy
Stalina referat Chruszczowa, traktowany jest jako poczàtek erozji systemu sowieckiego. Erozji, która po rzàdach Chruszczowa, Bre˝niewa i Gorbaczowa, - doprowadzi∏a do upadku
sowieckiego imperium.
Ale wszystko to nie tak. Mit powy˝szy zrodzi∏a propaganda komunistyczna, usi∏ujàca odpowiedzialnoÊç
za niespotykane w historii zbrodnie
zrzuciç na Stalina i jego oprawc´.
¸awrentija Beri´, pochodzàcego ze
s∏onecznej Abchazji. Rzecz w tym, ˝e
Beria wcale nie by∏ najwi´kszym
zbrodniarzem w dziejach ZSRR. Najwi´kszym by∏ oczywiÊcie Stalin, wierny uczeƒ i kontynuator dzie∏a Lenina,
który wspólnie z Dzier˝yƒskim wyprawi∏ w okresie rewolucji bolszewickiej
miliony ludzi na tamten Êwiat. Nie
mniejszymi zbrodniarzami, byli kolejni przywódcy partii i paƒstwa oraz
szefowie NKWD.
Stalin, walczàc o zachowanie w∏adzy, pozbywa∏ si´ kolejnych ekip, stawiajàc je pod Êcian´. Eliminowa∏ te˝
kolejnych szefów NKWD. Tylko czekista Dzier˝yƒski, zwany krwawym
Feliksem, zmar∏ podobno Êmiercià
naturalnà. Jego nast´pcy: Jagoda i
Je˝ow, którzy mieli na r´kach krew
milionów, tak˝e podzielili los swoich
ofiar i zostali zamordowani. OdpowiedzialnoÊç za miliony, dziesiàtki milionów ofiar spoczywa∏a nie tylko na
funkcjonariuszach NKWD. Najbli˝si
wspó∏pracownicy Stalina, zanim przychodzi∏a ich kolej i sami stawali przed
plutonami egzekucyjnymi, równie˝
podpisywali wyroki Êmierci na dziesiàtki i setki tysi´cy ludzi. Ofiary typowano losowo i na tym w∏aÊnie polega∏ stalinizm: terror by∏ Êlepy i niezale˝ny od zas∏ug. Rozstrzelanie lub
zsy∏ka do ∏agru mog∏a dotknàç ka˝dego, bez wzgl´du na to, czy ktoÊ by∏
winny, czy nie. Winni zresztà byli
wszyscy, bo nad tym pracowali ci´˝ko
funkcjonariusze NKWD, którzy torturami potrafili zmusiç ka˝dego do
przyznania si´ do nieprawdopodobnych historii. Gdy zabrak∏o Êlepego
terroru i zacz´to karaç tylko tych, którzy istotnie podejmowali walkà z systemem - imperium Stalina rozpad∏o
si´ jak domek z kart.
Po procesach lat trzydziestych, w
trakcie których Stalin pozby∏ si´ ostatecznie wszystkich wspó∏pracowników Lenina, wykrystalizowa∏a si´ nowa ekipa z Mo∏otowem, Berià, Malenkowem, Chruszczowem, Mikojanem
i innymi, podobnymi im siepaczami,
zdolnymi do ka˝dej zbrodni. Z ekipà
tà Stalin wygra∏ wojn´ z Niemcami,
a nast´pnie postanowi∏ si´ jej pozbyç.
Na kogoÊ trzeba by∏o przecie˝ zrzuciç
winy i daç ludowi choçby namiastk´
satysfakcji, za permanentne w systemie komunistycznym b∏´dy i wypaczenia.
Tak wi´c na poczàtku lat pi´çdziesiàtych stara gwardia stalinowska by∏a
w ca∏oÊci przeznaczona do odstrza∏u,
za wyjàtkiem Chruszczowa, którego
Stalin uwa˝a∏ za dobrodusznego g∏upka ze wsi, a kontrolnego testu zwyk∏
by∏ dokonywaç, stukajàc Chruszczowa
po g∏owie ∏y˝eczkà od herbaty. Wódz
mi´dzynarodowego proletariatu zamienia∏ si´ wtedy ca∏y w s∏uch, Biuro
Polityczne wstrzymywa∏o oddech po czym Stalin po chwili zastanowienia oÊwiadcza∏ wszem wobec - ˝e g∏owa Chruszczowa jest pusta. Wynik
testu wszyscy obecni witali wybuchem
Êmiechu, który niós∏ ukojenie i odpr´˝enie zarazem. Chruszczow potrafi∏
ZDRÓJ CIECHOCI¡SKI listopad 2006
si´ wkupiç w ∏aski Stalina. Do legend
ju˝ przesz∏y prawdziwe skàdinàd fakty, gdy na polecenie wodza, mimo
znacznej tuszy, bez mrugni´cia okiem
potrafi∏ odtaƒczyç ognistego hopaka,
pod akompaniament przygrywajàcego mu na ba∏a∏ajce Berii.
Po wojnie Chruszczow awansowa∏ z funkcji I sekretarza KC Ukrainy,
na której wyprawi∏ na tamten Êwiat
niezliczonà liczb´ ofiar - na I sekretarza Moskwy oraz Sekretarza Komitetu
Centralnego zarazem. Drugà osobà
w paƒstwie, której Stalin choç nienawidzi∏, to jednak musia∏ si´ z nià liczyç
- by∏ ¸awrentij Beria. Beria odpowiada∏ w tym czasie za program atomowy
ZSRR. Pod jego kierownictwem Kraj
Rad wyprodukowa∏ bomb´ atomowà,
a nast´pnie przystàpi∏ do produkcji
bomby wodorowej, która by∏a dzie∏em póêniejszego laureata pokojowej
Nagrody Nobla i znanego radzieckiego dysydenta - profesora Andrieja
Sacharowa.
Stalin pod koniec ˝ycia ba∏ si´
Berii, a jednoczeÊnie nie pozbywa∏
si´ go z uwagi na jego niebywa∏e zdolnoÊci organizacyjne, tak przydatne w
rozpocz´tym przez ZSRR wyÊcigu
zbrojeƒ. Beria, nieukoƒczony architekt, by∏ wielkim zbrodniarzem, sadystà i niebywa∏ym erotomanem, ale
z gorliwoÊcià wykonywa∏ wszystkien
polecenia Stalina. By∏ mi´dzy innymi
wspó∏odpowiedzialny za zamordowanie polskich oficerów w Katyniu.
OsobiÊcie nadzorowa∏ wysy∏k´ na
Syberi´ ca∏ych narodów, by∏ odpowiedzialny za masowe egzekucje itp.,
jednak na tle swoich poprzedników
rysowa∏ si´ niczym libera∏. Gdzie mu
tam by∏o np. do Jagody, który wywo∏ujàc na zlecenie Stalina i jego popleczników sztuczny g∏ód na Ukrainie i
Pó∏nocnym Kaukazie (by uzyskaç
zbo˝e na eksport i zap´dziç ch∏opów
do ko∏chozów), doprowadzi∏ do
Êmierci g∏odowej blisko 10 milionów
8
POLKORN
ludzi, zniszczy∏ rosyjskie rolnictwo, a ponad dwa miliony ch∏opów wysiedli∏ na
Syberi´, gdzie masowo umierali z g∏odu
i chorób. Podobnie nie da si´ go porównaç ze s∏ynnym Je˝owem, który wyr˝nà∏
niemal ca∏à kadr´ kierowniczà ZSRR od
nizin a˝ po samà gór´, duchowieƒstwo,
kadr´ oficerskà i wszystkich innych, których si´ tylko da∏o, po czym wraz ze swojà
ekipà pos∏usznie poszed∏ pod nó˝.
OkolicznoÊci Êmierci Stalina do dzisiaj
sà niejasne. Âmierç Stalina przypisuje si´
niejednokrotnie Berii, chocia˝ oczywiste
jest, ˝e wszyscy najbli˝si wspó∏pracownicy
dyktatora, w obawie o swoje ˝ycie, mieli
wystarczajàco du˝o powodów, by przyÊpieszyç Êmierç „wielkiego j´zykoznawcy”,
zmierzajàcego wyraênie, u schy∏ku ˝ycia,
do rozp´tania III wojny Êwiatowej, w
zwiàzku z toczàcà si´ wówczas wojnà koreaƒskà. Fakty te nie sà do koƒca udokumentowane, ale bezsporne jest, ˝e krótko
przed Êmiercià wodza rozpocz´∏o si´ przebazowywanie lotnictwa radzieckiego na
przygotowane w okolicach cieÊniny Beringa, po∏o˝one w pobli˝u Alaski lotniska
polowe, zorganizowane na oczyszczonej
od Êniegu pokrywie lodowej Morza Arktycznego.
Beria by∏ zamieszny w zbrodnie stalinowskie nie mniej ni˝ ka˝dy inny prominentny wspó∏pracownik Stalina, ale mia∏
pecha, bo to w∏aÊnie jego nazwisko sta∏o
si´ z czasem symbolem terroru. Po Êmierci
Stalina g∏ówny oÊrodek w∏adzy przeszed∏
w r´ce rzàdu. Premierem zosta∏ bezbarwny Malenkow, w istocie figurant, a pierwszym wicepremierem i ministrem bezpieczeƒstwa paƒstwowego zosta∏ ¸awrentij
Beria. Pozostali notable te˝ nie zostali pomini´ci, np. Mo∏otow, jak za czasów Ribbentropa otrzyma∏ fotel ministra spraw
zagranicznych, a pozostali równie˝ dostali
odpowiednie synekury. Jedynym, który
nie skorzysta∏ na tych zmianach by∏ Nikita
Chruszczow. Zachowa∏ wprawdzie funkcj´
sekretarza KC, ale nie otrzyma∏ ˝adnej
posady w rzàdzie. Nie zosta∏ te˝ awansowany na I sekretarza KC i praktycznie wy∏àczony z gry.
Rzàdy Berii trwa∏y zaledwie nieco ponad 3 miesiàce, ale by∏y bardzo bogate w
wydarzenia. Powstaje pytanie, czy w dniu
26 czerwca 1953 r. reformatorzy z Chruszczowem na czele obalili stalinowca Beri´,
czy te˝ reformator Beria obalony zosta∏
przez stalinowskà elit´, której wielki wódz
nie zdà˝y∏ zawczasu przenieÊç w zaÊwiaty?
Odpowiedê na to pytanie jest jedna i nie
budzàca wàtpliwoÊci. To stalinowscy zbrodniarze z Chruszczowem, Malenkowem,
Mo∏otowem, Kaganowiczem i Woroszy∏owem obalili zbrodniarza Beri´, któremu
zamarzy∏y si´ reformy i odejÊcie od systemu komunistycznego. Beria jako szef
bezpieki zna∏ lepiej ni˝ ktokolwiek inny
9
rzeczywistà sytuacj´ w ZSRR i wiedzia∏
dobrze, ˝e system oparty na terrorze i
niewolniczej pracy wi´êniów nie mo˝e
przynieÊç efektów. Beria wiedzia∏ te˝, ˝e
wyÊcig zbrojeƒ zrujnuje ZSRR (co ostatecznie sta∏o si´ faktem za czasów prezydenta Reagana), a kosztowne, si∏owe
utrzymywanie w zale˝noÊci bloku satelickich paƒstw komunistycznych i wspieranie
tzw. ruchów narodowo-wyzwoleƒczych
na Êwiecie - poch∏onie krocie i nie pozwoli
obywatelom ZSRR wyjÊç z n´dzy.
W chwili Êmierci Stalina w sowieckich
∏agrach przebywa∏o ponad 3 500 000
wi´êniów. W ciàgu pierwszych kilku tygodni od Êmierci Stalina Beria amnestiowa∏ niemal po∏ow´ z nich i rozpoczà∏ post´powanie rehabilitacyjne wobec skazanych za sprawy polityczne. Beria, w przeciwieƒstwie do pozosta∏ych stalinowców
najwyraêniej, nie wierzy∏ w pseudonaukowy be∏kot bolszewickiej propagandy.
Zamierza∏ zmarginalizowaç rol´ partii
komunistycznej, zezwoliç obywatelom na
swobodne poruszanie si´ po kraju oraz
przeprowadziç likwidacj´ obozów pracy
niewolniczej wi´êniów, czyli tak zwanych
gu∏agów. W tym celu wy∏àczy∏ ∏agry spod
kurateli organów bezpieczeƒstwa i przekaza∏ je pod zarzàd Ministerstwa SprawiedliwoÊci. Zarzàdzi∏ te˝ zniesienie tortur.
Beria mia∏ plany dalekosi´˝ne. Zamierza∏ wyprowadziç Zwiàzek Radziecki z
izolacji, zbli˝yç si´ do Zachodu oraz zredukowaç wydatki na zbrojenia i si∏y zbrojne. Sam bowiem wiedzia∏ najlepiej, ile
kosztowa∏ program atomowy ZSRR i jakim
obcià˝eniem dla gospodarski sà si∏y zbrojne. Kierujàc bezpiekà, Beria mia∏ pe∏nà
ÊwiadomoÊç, ˝e gospodarka sowiecka jest
niewydajna, a jej najs∏abszà ga∏´zià jest
rolnictwo. I to nie tylko z racji braku Êrodków, ale z powodu niskiej efektywnoÊci
inwestycji w gospodark´ ko∏chozowà,
która potrafi∏a zmarnotrawiç ka˝de pieniàdze, a przypisanym do ziemi ko∏choênikom ˝y∏o si´ znacznie gorzej ni˝ ch∏opom
paƒszczyênianym w minionych wiekach.
Poczynania Berii z niepokojem obserwowali jego wspó∏pracownicy, do niedawna najbli˝si ludzie Stalina. Chruszczow,
ideowy komunista, który potem w 1962
r. w czasie kryzysu kubaƒskiego omal nie
wywo∏a∏ wojny atomowej z USA uwa˝a∏,
˝e Beria spycha kraj z socjalistycznej drogi
rozwoju w kierunku gospodarki rynkowej,
co dla niego, jako fanatyka, by∏o zbrodnià
niewybaczalnà. Podobnie oceniali to i pozostali przywódcy Kraju Rad.
Przys∏owiowà kroplà, która przepe∏ni∏a czar´ cierpliwoÊci wspó∏rzàdzàcej
ekipy, by∏ pomys∏ Berii na zdobycie funduszy na rozwój ekonomiczny ZSRR. Beria
nie tylko proponowa∏ ograniczenie wydatków zbrojeniowych, co wiàza∏o si´ z rezygnacjà z walki o dominacj´ nad Êwiatem,
Ciechocinek, ul. Widok 46
CHLEB
BENIAMIN
BORODINSKY
BOROWICKI
CH¸OPSKI, CZARKA
DOMOWY, EURO
FIRMOWY
FIRMOWY SEZAMOWY
FUTBOLOWY
GRAHAMA
ZE S¸ONECZNIKIEM
KANAPKOWY
KO¸ODZIEJ, KORNEL
KRÓLEWSKI
KUKURYDZIANY
MARMURKOWY
MNICH, OLIMPIJCZYK
OTRÑBKOWY
OWSIANY
RAZOWIEC 6 NASION
RAZOWY NA MIODZIE
RUSTYKALNY
S¸ODOWY Z DYNIÑ
SOJOWY
STAROPOLSKI
TOSKANA
˚YTNI JASNY
SITKOWY
WIEDE¡SKI, GOLUBSKI
KOSZYKOWY
POTRÓJNY
RODZINNY, WIEJSKI
METROWIEC
BAWARSKI, BIWAK
DU¡SKI, FI¡SKI
LITEWSKI
RAZOWY ZE ÂLIWKÑ
ZIARNOWIT
ÂW. FLORIANA
TOSTOWY
WIEJSKI ZIO¸OWY
ZIEMNIACZANY
PIECZYWO
I CIASTKA
ZDRÓJ CIECHOCI¡SKI listopad 2006
ale tak˝e wycofanie si´ z NRD. O decyzji tej zdecydowa∏ upadek gospodarczy NRD, ucieczka millionów ludzi
do RFN, w wyniku czego fabryki pozbawione zosta∏y za∏óg, a ponad pó∏
miliona hektarów le˝a∏o od∏ogiem.
W maju i czerwcu 1953 r. w Berlinie
i innych miastach NRD dosz∏o do masowych protestów robotników, które
zosta∏y st∏umione przy u˝yciu radzieckich czo∏gów.
Powstanie w Berlinie uÊwiadomi∏o Berii ostatecznie, ˝e Zwiàzek Radziecki b´dzie musia∏ przez wiele lat
dop∏acaç do NRD, by zapewniç tam
poziom ˝ycia, który ograniczy ucieczki
na Zachód. (Na pomys∏ wybudowania
muru berliƒskiego wpad∏ dopiero
Chruszczow osiem lat póêniej). Beria
wiedzia∏ dobrze, ˝e Kraju Rad na to
nie staç i w zamian za fundusze, które
Republika Federalna Niemiec mia∏aby
przekazaç Zwiàzkowi Radzieckiemu
jako rekompensat´, gotów by∏ si´
zgodziç na zjednoczenie Niemiec.
Sytuacja gospodarcza Moskwy
by∏a wówczas tragiczna. Po wojnie,
w latach 1946-1947, na samej tylko
Ukrainie zmar∏o z g∏odu oko∏o miliona mieszkaƒców. Zimna wojna spowodowa∏a ustanie pomocy amerykaƒskiej, a tymczasem zbrojenia, podtrzymywanie re˝imów satelickich w Europie oraz koszt utrzymania wielkiej
armii wyniszcza∏ gospodark´ i skazywa∏ mieszkaƒców Kraju Rad na ˝ycie
w nieludzkich warunkach. Dlatego
te˝ Beria postanowi∏ zabiegaç tak˝e
o pomoc gospodarczà Japonii, w zamian za zwrot Wysp Kurylskich, których po jego aresztowaniu Rosja do
chwili obecnej Japonii nie zwróci∏a.
Oprócz wspomnianych wy˝ej,
szlachetnych skàdinàd celów Berii
przyÊwieca∏ tak˝e wa˝ny, osobisty interes. Otó˝ przeprowadzajàc destalinizacj´ próbowa∏ on w∏asnà odpowiedzialnoÊç za zbrodnie ludobójstwa
przerzuciç na wspó∏rzàdzàcà ekip´,
z Chruszczowem, Mo∏otowem, Woroszy∏owem i innymi stalinowskimi palatynami na czele. Nast´pnie zamierza∏ posadziç ich wszystkich na ∏awie
oskar˝onych, a samemu wyjÊç z tego
zawirowania w glorii wyzwoliciela i
libera∏a. Te intencje nie by∏y trudne
do przejrzenia przez jego rywali i
Chruszczow od poczàtku nie mia∏
wàtpliwoÊci, dokàd Beria zmierza.
Beria by∏ znakomitym organizatorem
i ju˝ w czerwcu 1953 r. zdecydowa∏
si´ podjàç pertraktacje z Niemcami
w sprawie zjednoczenia Niemiec w
zamian za ... „odst´pne”. PoÊrednicz-
kà jego zosta∏a ulubiona aktorka Adolfa Hitlera, przez ca∏à wojn´ znajdujàca
si´ w bezpoÊrednim otoczeniu Führera, a jednoczeÊnie agentka sowieckiego wywiadu, Olga Czechowa, odznaczona po wojnie przez Stalina najwy˝szymi odznaczeniami paƒstwowymi. W tym w∏aÊnie celu na spotkanie z Berià i Olgà Czechowà, w dniu
26 czerwca 1953 r. przyby∏a do Moskwy szefowa wywiadu ZSRR na
Niemcy Zachodnie, p∏k. Zoja Rybkina.
Do wià˝àcych ustaleƒ jednak nie
dosz∏o, gdy˝ tego w∏aÊnie dnia Beria
zosta∏ aresztowany.
Akcj´ obalenia Berii zorganizowa∏
Nikita Chruszczow, który przekona∏
pozosta∏e kierownictwo Kraju Rad,
˝e reformy Berii idà w kierunku kapitalistycznej drogi rozwoju. Zgodnie
z misternie opracowanym planem
Beria zosta∏ aresztowany na posiedzeniu Prezydium Rady Ministrów
ZSRR przez ministra obrony ZSRR
gen. Bu∏ganina, jego zast´pc´, genera∏a Moskalenk´ oraz grup´ wy˝szych
oficerów. W aresztowaniu uczestniczy∏ tak˝e najbardziej bezwzgl´dny i
krwawy w historii Rosji marsza∏ek
Grigorij ˚ukow, o wykszta∏ceniu 4
klas szko∏y powszechnej, który jeszcze
nie tak dawno, za ˝ycia Stalina, sam
proponowa∏ Berii obalenie „wodza
mi´dzynarodowego proletariatu” w
drodze przewrotu wojskowego.
Tym razem ˚ukow przy∏àczy∏ si´ do
przeciwników Berii. Chruszczow
jednak ˚ukowowi nie dowierza∏ i
zezwoli∏ mu na wzi´cie udzia∏u w
aresztowaniu Berii, pod warunkiem.
˝e przyb´dzie bez broni. Beria zaskoczony atakiem na jego osob´, na widok ˚ukowa si´ ucieszy∏ i zawo∏a∏ w
jego kierunku: - Grigorij Konstantynowicz! Na to ˚ukow spojrza∏ na niego
wzgardliwie i odkrzyknà∏: - Ma∏czy
padlec! Aresztowanie przebieg∏o
sprawnie. Bra∏ w nim tak˝e udzia∏ i
p∏k Leonid Bre˝niew, który w 1964
r. sam obali∏ Chruszczowa, ale to jest
ju˝ zupe∏nie inna historia.
Beri´ ukradkiem wywieziono z
Kremla i osadzono w wi´zieniu. 22
grudnia 1953 r. Kolegium Specjalne
Sàdu Najwy˝szego ZSRR skaza∏o Beri´
i jego najbli˝szych wspó∏pracowników na kar´ Êmierci. Wyrok nie podlega∏ zaskar˝eniu. Zdaniem Sàdu Beria by∏ winny zdrady - mi´dzy innymi
jako szpieg angielski, a ponadto terrorysta oraz sprawca gwa∏tu na nieletniej. O zbrodniach stalinowskich,
które doprowadzi∏y do Êmierci milionów, w wyroku nie by∏o ani s∏owa.
ZDRÓJ CIECHOCI¡SKI listopad 2006
Bo i byç nie mog∏o, gdy˝ przywódcy
paƒstwa, którzy go obalili, sami byli
unurzani a˝ po ∏okcie we krwi niewinnych ofiar. I tylko Chruszczow mia∏
odwag´ przyznaç to po latach w swoich pami´tniakach.
Wyrok wykonano natychmiast.
Beri´ rozebrano do bielizny i przytwierdzono do haku wbitego w Êcian´. W przeciwieƒstwie do wielu swoich ofiar przera˝ony Beria nie potrafi∏
zachowaç si´ godnie. Tak g∏oÊno b∏aga∏ o darowanie mu ˝ycia, ˝e trzeba
go by∏o zakneblowaç r´cznikiem. Kat,
genera∏ Pawe∏ Baticki strzeli∏ skazaƒcowi w czo∏o i w zamian za t´ us∏ug´,
zosta∏ mianowany marsza∏kiem Zwiàzku Radzieckiego.
Rozpocz´ta przez Beri´ „odwil˝”
sinusoidalnie trwa∏a do lutego 1956
r., gdy Chruszczow na XX zjeêdzie
KPZR zdecydowa∏ si´ ujawniç zbrodnie „kultu jednostki”. Eufemizmem
tym nazwano zbrodnie stalinowskie
w których uczestniczy∏ on sam, podobnie jak i inni cz∏onkowie ówczesnego kierownictwa partii i paƒstwa.
W mi´dzyczasie zwolniono wi´kszoÊç
wi´êniów politycznych. Proces ten
nie by∏ ∏atwy. W niektórych ∏agrach
dosz∏o do powstaƒ zbrojnych. Np.
przez dwa miesiàce walczy∏o osiem
tysi´cy wi´êniów obozu Kengir w Pó∏nocnym Kazachstanie, latem 1954 r.
Do st∏umienia powstania u˝yto czo∏gów i wojska. W trakcie walk zgin´∏y
tysiàce ludzi. Podobne powstania by∏y
i w innych ∏agrach, w tym te˝ w Workucie. I wszystkie zosta∏y przez
Chruszczowa krwawo st∏umione. A
potem Chruszczow wystàpi∏ jako odnowiciel. Nie przeszkodzi∏o mu to
jednak w 1962 r. u˝yç do do st∏umienia strajków w Nowoczerkasku
czo∏gów.
Patrzàc z perspektywy historii,
obalenie Berii by∏o wielkim krokiem
w ty∏. Do w∏adzy doszli ponownie
fanatycznie stalinowcy, a degeneracja
Rosji i jej bloku przed∏u˝y∏a si´ prawie
o 40 lat. Tych strat nie da si´ ∏atwo
odrobiç. Najlepiej to widaç na przyk∏adzie by∏ej NRD. Po zjednoczeniu
Niemiec RFN w∏o˝y∏a w NRD niewyobra˝alnie wielkie pieniàdze, a skutek
jest praktycznie ˝aden. Gdyby system
komunistyczny przewróci∏ si´ w latach pi´çdziesiàtych, gdy ˝y∏o jeszcze
pokolenie pami´tajàce Rosj´ sprzed
rewolucji, gdy degengrolada nie obj´∏a jeszcze kolejnych pokoleƒ, dziÊ
wszystko wyglàda∏oby inaczej, ale co
by by∏o, gdyby by∏o?
Dawid Binemann-Zdanowicz
10