Dlaczego istnieje grzech?

Wejście - Pytania i odpowiedzi - Dlaczego istnieje grzech?
Dlaczego istnieje grzech?
31.12.2025
Con el relato de la desobediencia del mandato divino de no comer del fruto del
árbol prohibido, por instigación de la serpiente (Gn 3,1-13), la Sagrada Escritura
enseńa que nuestros primeros padres se rebelaron contra Dios, sucumbiendo a la
tentación de querer ser como dioses.
Człowiek - kuszony przez diabła - pozwolił, by zamarło w jego sercu zaufanie do
Stwórcy (por. Rdz 3,1-11), i nadużywając swojej wolności, okazał
nieposłuszeństwo przykazaniu Bożemu. Na tym polegał pierwszy grzech
człowieka (por. Rz 5, 19). W następstwie tego faktu każdy grzech będzie
nieposłuszeństwem wobec Boga i brakiem zaufania do Jego dobroci.
Katechizm Kościoła Katolickiego, 397
Co to jest grzech? Dlaczego istnieje grzech? Czy jest to kara? Jakie
konsekwencje ma w świecie? Jak zmazać grzech pierworodny? Czy Bóg dalej
kocha człowieka pomimo grzechu? Jakie konsekwencje ma grzech dla człowieka?
Czy człowiek może wyjść z grzechu własnymi siłami? Dlaczego człowiek dalej
grzeszy po chrzcie? Jak można unikać grzechu?
1. To to jest grzech pierworodny? Kiedy miał miejsce?
Pismo święte pokazuje dramatyczne konsekwencje tego pierwszego
nieposłuszeństwa. Adam i Ewa tracą natychmiast łaskę pierwotnej świętości (por.
Rdz 3,23). Boją się Boga (Rdz 3, 9-10), utworzyli sobie fałszywy Jego obraz,
widząc w Nim Boga zazdrosnego o swoje przywileje (Rdz 3, 5). Katechizm
Kościoła Katolickiego, 399
Ustalona dzięki pierwotnej sprawiedliwości harmonia, w której żyli, została
zniszczona; zostało zerwane panowanie duchowych władz duszy nad ciałem (Rdz
3, 7); jedność mężczyzny i kobiety została poddana napięciom (Rdz 3, 11-13); ich
relacje będą naznaczone pożądaniem i chęcią panowania (Rdz 3, 16). Została
1/6
zerwana harmonia ze stworzeniem; stworzenie widzialne stało się wrogie i obce
człowiekowi (Rdz 3, 17). Z powodu człowieka stworzenie "zostało poddane
marności" (Rz 8, 20). Na koniec zrealizuje się wyraźnie zapowiedziana
konsekwencja nieposłuszeństwa (Rdz 2, 17): człowiek "wróci do ziemi, z której
został wzięty" (Rdz 3, 19). Śmierć weszła w historię ludzkości (Rz 5, 12).
Katechizm Kościoła Katolickiego, 400
Kontemplować tajemnicę
A co przeciwstawia się pokorze, temu dobremu ubóstwieniu? Pycha. Ona jest tym
grzechem głównym, który prowadzi do złego ubóstwienia. Pycha sprawia, że
dajemy posłuch, chociażby tylko w rzeczach drobnych, podszeptowi szatana, za
którym poszli nasi prarodzice: Otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali
dobro i zło. W Piśmie świętym czytamy także, że źródłem pychy człowieka jest
odstępstwo od Pana. Ta wada, gdy się już raz zakorzeni, ogarnia całe życie
człowieka, stając się w końcu tym, co święty Jan nazywa superbia vitae , pychą
żywota. Pycha? Duma? Z czego? Pismo święte demaskuje tę postawę jako
jednocześnie śmieszną i tragiczną. Z czego się pysznisz, skoro jesteś prochem?
Jeszcze za życia wyrzucasz swe wnętrzności. Mała choroba, uśmiecha się lekarz,
a ten, kto dzisiaj jest królem, jutro umiera.
Przyjaciele Boga, 99
Ścieżką pokory dochodzi się wszędzie..., głównie zaś do Nieba.
Bruzda, 282
2. Dlaczego istnieje grzech?
Człowiek - kuszony przez diabła - pozwolił, by zamarło w jego sercu zaufanie do
Stwórcy (por. Rdz 3,1-11), i nadużywając swojej wolności, okazał
nieposłuszeństwo przykazaniu Bożemu. Na tym polegał pierwszy grzech
człowieka (por. Rz 5, 19). W następstwie tego faktu każdy grzech będzie
nieposłuszeństwem wobec Boga i brakiem zaufania do Jego dobroci.
Katechizm Kościoła Katolickiego, 397
Bóg stworzył człowieka na swój obraz i ukonstytuował go w swojej przyjaźni.
Człowiek, stworzenie duchowe, może przeżywać tę przyjaźń tylko jako
dobrowolne poddanie się Bogu. Wyraża to właśnie zakaz dany człowiekowi, by
nie jadł z drzewa poznania dobra i zła, "bo gdy z niego spożyje, niechybnie
umrze" (Rdz 2, 17). Drzewo "poznania dobra i zła" (Rdz 2, 17) przywołuje
symbolicznie nieprzekraczalną granicę, którą człowiek jako stworzenie powinien w
sposób wolny uznać i z ufnością szanować. Zależy on od Stwórcy; podlega
2/6
prawom stworzenia i normom moralnym, które regulują korzystanie z wolności.
Katechizm Kościoła katolickiego, 396
Kontemplować tajemnicę
Dlatego że miłujemy wolność, narzucamy sobie pęta. To tylko pycha przypisuje
tym pętom ciężar łańcucha. Prawdziwa pokora, której uczy nas Ten, co jest cichy i
pokornego serca, pokazuje nam, że Jego jarzmo jest słodkie, a brzemię lekkie.
Jarzmem tym jest wolność, jarzmem tym jest miłość, jarzmem tym jest jedność,
jarzmem tym jest życie, które On zdobył dla nas na Krzyżu.
Przyjaciele Boga, 31
Nasza Święta Matka Kościół zawsze opowiadał się za wolnością i odrzucał
wszelkie fatalizmy, dawne i nowe. Podkreśla, że każdy człowiek jest panem
swego przeznaczenia, na dobre i na złe: Ci, którzy czynili dobrze, pójdą do życia
wiecznego, którzy natomiast czynili zło, pójdą w ogień wieczny. Wciąż od nowa
zdumiewa nas ta niesłychana możliwość decydowania, twoja i moja, nas
wszystkich, która jest jednocześnie znakiem naszej godności. Grzech jest złem
dobrowolnym do tego stopnia, że w żaden sposób nie byłby grzechem, gdyby nie
miał swego początku w woli: to twierdzenie jest tak oczywiste, że zgadzają się z
nim owi nieliczni mędrcy i owi liczni ignoranci, którzy zamieszkują świat. Ponownie
wznoszę swe serce ku Bogu w akcie dziękczynienia, ponieważ nic nie
przeszkadzało Mu, by stworzył nas niezdolnymi do grzechu, z nieprzepartym
dążeniem do dobra, uznał jednak, że Jego słudzy będą lepsi, jeżeli będą Mu
służyć dobrowolnie.
Przyjaciele Boga, 33
Bóg na początku stworzył człowieka i zostawił go własnej mocy rozstrzygania (Syr
15, 14). Nie byłoby tak, gdyby człowiek nie miał wolności wyboru. Jesteśmy
odpowiedzialni przed Bogiem za wszystko, co czynimy w sposób wolny. Tutaj nie
ma miejsca na anonimowość. Człowiek spotyka się twarzą w twarz z Panem i od
człowieka zależy, czy będzie żył jako Jego przyjaciel czy wróg. Tak rozpoczyna
się droga walki wewnętrznej, która toczy się przez całe życie, gdyż dopóki trwa
nasza ziemska wędrówka, nikt z nas nie osiąga pełni wolności.
Przyjaciele Boga, 36
3. Czy grzech pierworodnym jest potępieniem? Jakie są konsekwencje
grzechu pierworodnego?
Stwierdza to św. Paweł: "Przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali
3/6
się grzesznikami" (Rz 5, 19); "Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a
przez grzech śmierć i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ
wszyscy zgrzeszyli..." (Rz 5,12). Apostoł przeciwstawia powszechności grzechu i
śmierci powszechność zbawienia w Chrystusie: "Jak przestępstwo jednego
sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy
Jednego (Chrystusa) sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające
życie" (Rz 5,18).
Katechizm Kościoła Katolickiego, 402
Za św. Pawłem Kościół zawsze nauczał, że ogromna niedola, która przytłacza
ludzi, oraz ich skłonność do zła i podleganie śmierci nie są zrozumiałe bez ich
związku z grzechem Adama i faktem, że on przekazał nam grzech, z którego
skutkami rodzimy się wszyscy i który jest "śmiercią duszy" (Sobór Trydencki: DS
1512).
Katechizm Kościoła Katolickiego, 403
Kontemplować tajemnicę
Świat jest dobry. To grzech Adama zburzył Bożą harmonię stworzenia, ale Bóg
Ojciec zesłał swojego Jednorodzonego Syna, aby przywrócił ten pokój. Abyśmy
my, stawszy się przybranymi dziećmi, mogli wyzwalać stworzenie z tego
nieporządku i jednać wszystko z Bogiem.
To Chrystus przechodzi, 112
Odkupił go z grzechu - z grzechu Adama, który spadł na całe jego potomstwo,
oraz z osobistych grzechów każdego człowieka - i gorąco pragnie zamieszkiwać
w naszej duszy: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec
mój umiłuje go, i przyjdziemy do Niego, i będziemy u niego przebywać.
To Chrystus przechodzi, 84
Jakże wielka jest miłość, jak wielkie miłosierdzie naszego Ojca! Kiedy patrzę na
tak wielkie dzieła miłości Boga wobec Jego dzieci, na te dobrodziejstwa, które
świadczą wprost o boskim szaleństwie miłości, wtedy chciałbym mieć tysiąc ust i
tysiąc serc, aby bez końca wielbić Boga Ojca, Boga Syna i Boga Ducha Świętego.
Pomyślcie, że Wszechmocny, który przez swą Opatrzność kieruje
Wszechświatem, nie chce sług zniewolonych, chce mieć wolne dzieci. W duszę
każdego z nas — chociaż rodzimy się proni ad peccatum, skłonni do grzechu, z
powodu upadku pierwszych rodziców — włożył iskrę swego nieskończonego
rozumu, poryw ku dobru, pragnienie trwałego pokoju. I pomaga nam zrozumieć,
że prawda, szczęście i wolność są osiągalne dla nas jedynie wówczas, kiedy
staramy się, aby w naszych sercach zakiełkowało ziarno życia wiecznego.
4/6
Przyjaciele Boga, 33
4. Dlaczego wszyscy ludzie są uwikłani w grzech Adama?
Wszyscy ludzie są uwikłani w grzech Adama, jak wszyscy są objęci
sprawiedliwością Chrystusa. Przekazywanie grzechu pierworodnego jest jednak
tajemnicą, której nie możemy w pełni zrozumieć. Wiemy z Objawienia, że Adam
otrzymał świętość i sprawiedliwość pierwotną nie dla siebie samego, ale dla całej
natury ludzkiej; ulegając kusicielowi, Adam i Ewa popełnili grzech osobisty, ale ten
grzech dotyka natury ludzkiej, którą będą przekazywać w stanie upadku (Por.
Sobór Trydencki: DS 1511-1512). Grzech będzie przekazywany całej ludzkości
przez zrodzenie, to znaczy przez przekazywanie natury ludzkiej pozbawionej
pierwotnej świętości i sprawiedliwości. Dlatego grzech pierworodny jest nazywany
"grzechem" w sposób analogiczny; jest grzechem "zaciągniętym", a nie
"popełnionym", jest stanem, a nie aktem.
Katechizm Kościoła Katolickiego, 404
Kontemplować tajemnicę
Nie dziwmy się. Nosimy w sobie — jako skutek upadłej natury — zarzewie
opozycji, sprzeciwu wobec łaski Bożej: są to rany po grzechu pierworodnym,
rozjątrzone przez nasze grzechy osobiste. Dlatego winniśmy rozpoczynać to
codzienne wspinanie się, to nasze praktyczne działanie, w którym odzwierciedla
się i to co boskie, i to co ludzkie, które ma jako cel Miłość Boga. Uda się to jednak
tylko wtedy, gdy będziemy to czynić pokornie, ze skruszonym sercem, ufni w
Bożą pomoc, a jednocześnie pracując z takim nakładem sił własnych, jak gdyby
wszystko tylko od nas zależało.
Przyjaciele Boga, 214
Bóg naszej wiary nie jest odległym bytem, który patrzy obojętnie na losy ludzi: na
ich pragnienia, walki i niepokoje. To Ojciec, który kocha swoje dzieci do takiego
stopnia, że posyła Słowo, Drugą Osobę Trójcy Przenajświętszej, aby wcielając
się, umarło za nas i nas odkupiło. To ten sam miłujący Ojciec, który teraz
delikatnie pociąga nas do siebie poprzez działanie Ducha Świętego
zamieszkującego w naszych sercach.
To Chrystus przechodzi, 84
5. Jak pozbyć się grzechu pierworodnego?
"En el momento en que hacemos nuestra primera profesión de fe, al recibir el
santo Bautismo que nos purifica, es tan pleno y tan completo el perdón que
5/6
recibimos, que no nos queda absolutamente nada por borrar, sea de la culpa
original, sea de cualquier otra cometida u omitida por nuestra propia voluntad, ni
ninguna pena que sufrir para expiarlas. Sin embargo, la gracia del Bautismo no
libra a la persona de todas las debilidades de la naturaleza. Al contrario [...]
todavía nosotros tenemos que combatir los movimientos de la concupiscencia
que no cesan de llevarnos al mal" (Catecismo Romano, 1, 11, 3).
Catecismo de la Iglesia Católica, 978
Kontemplować tajemnicę
Misja apostolska wszystkich katolików
Kościół uświęca nas po wejściu na jego łono poprzez chrzest. Dopiero co
narodzeni do życia naturalnego, już możemy poddać się łasce uświęcającej.
Wiara jednostki, więcej, wiara całego Kościoła wzbogaca dziecko przez działanie
Ducha Świętego, który daje jedność Kościołowi i udziela dóbr jednego drugiemu.
Cudowna jest ta macierzyńskość nadprzyrodzona Kościoła, której mu udziela
Duch Święty. Odrodzenie duchowe, jakie dokonuje się przez chrzest, w jakiś
sposób jest podobne do narodzin cielesnych: tak jak w łonie matki dziecko nie
odżywiają się same przez się, lecz pożywieniem matki; tak też maleństwa, które
jeszcze nie rozumieją i są jak dzieci w łonie matki Kościoła przez działanie
Kościoła a nie same z siebie otrzymują zbawienie.
Kochać Kościół, 31
Quisiera que considerásemos ahora ese manantial de gracia divina de los
Sacramentos, maravillo
6/6
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)