glukoza - "Aqua-Med" ZPAM – KOLASA sp.j

GLUKOZA
ODCZYNNIKI
BIOLABO
GOD-PAP
Odczynnik do ilościowego oznaczania glukozy
w ludzkim osoczu, surowicy, płynie mózgowo-rdzeniowym (CSF) i moczu
BIOLABO
PRODUCENT:
WYŁĄCZNY DYSTRYBUTOR:
BIOLABO SA,
AQUA-MED
ZPAM –KOLASA sp. j.
Wólczańska 212, 90-531 Łódź
02160, Maizy, France
NR KAT. 80009 R1
1 x 500 mL
R2
1 x 7.5 mL
R3
1 x 5 mL
NR KAT. 06GL8 R1
1 x 1000 mL
R2
1 x 15 mL
R3
1 x 5 mL
AQUA-MED
Tel : 0-42 636 38 02, 636 37 51
IVD DO DIAGNOSTYKI IN VITRO
Fax : 0-42 637 02 96
ZNACZENIE KLINICZNE (1) (6)
PRZYGOTOWANIE ODCZYNNIKÓW
Poziom glukozy we krwi jest utrzymywany u ludzi zdrowych w całkiem
wąskim zakresie w różnych stanach ustroju (odżywiane, głodzenie
czy ciężki wysiłek fizyczny) za pośrednictwem takich hormonów, jak
insulina, glukagon lub epinefryna. Pomiar glukozy jest jedną z
najczęstszych procedur
chemii klinicznej wykonywanych w
laboratoriach w powiązaniu z innymi testami czynnościowymi (test
tolerancji glukozy, glukoza w 2 godziny po posiłku....).
Używając kolby miarowej odmierzyć wodę demineralizowaną w
objętości podanej na etykiecie butelki R1 (enzymy-bufor).
Najczęstszym zaburzeniem metabolizmu węglowodanów we krwi jest
hiperglikemia związana z cukrzycą.
Hiperglikemii wyższej niż 300 mg/dL (16.5 mmol/L) może towarzyszyć
ketokwasica i śpiączka hyperosmolarna.
W przedłużającej się hipoglikemii, niższej niż 30 mg/dL (1.7 mmol/L)
może się pojawić ciężkie nieodwracalne uszkodzenie mózgu.
ZASADA (4) (5)
Metoda Trindera. Glukoza jest utleniana przez GOD do kwasu
glukonowego i nadtlenek wodoru, który z udziałem POD reaguje z 4chlorofenolem i PAP z utworzeniem czerwonej chinonoiminy.
Absorbancja barwnego kompleksu proporcjonalna do stężenia
glukozy w próbce jest mierzona w 500 nm.
ENZYMY-BUFOR
Bufor fosforanowy
Oksydaza glukozowa (GOD)
Peroksydaza (POD)
4-Aminoantypiryna (PAP)
R2
150
> 20 000
> 1000
0.8
mmol/L
UI/L
UI/L
mmol/L
CHROMOGEN
4-Chlorofenol
R3
Butelka R1 i R2 : Używać nieostrego narzędzia do usuwania
aluminiowego kapsla.
TRWAŁOŚĆ I PRZECHOWYWANIE ODCZYNNIKÓW
Przechowywać w 2-8°C i chronić przed dostępem światła.
• Nie otwarte : Są trwałe do daty ważności podanej na etykiecie.
• Raz otwarte : Odczynnik roboczy jest trwały minimum 1 rok, jeśli
jest wolny od kontaminacji.
Trwałość wzorca (butelka R3) : Kilka tygodni (przenieść potrzebną
ilość, zamknąć ponownie i przechowywać w 2-8°C).
Wyrzucić odczynnik, jeśli jest mętny lub jeśli ślepa odczynnikowa w
500 nm jest > 0.400.
Zestaw może być przez tydzień transportowany w temperaturze pokojowej.
POBIERANIE I PRZYGOTOWANIE PRÓBKI (2)
SKŁAD ODCZYNNIKÓW
R1
Przenieść zawartość butelki R1 do kolby miarowej i wymieszać
delikatnie do całkowitego rozpuszczenia (ok. 2 minut). Następnie
dodać zawartość butelki R2 i wymieszać delikatnie.
2 mmol/L
WZORZEC
Glukoza 100 mg/dL (5.55 mmol/L)
ŚRODKI OSTROŻNOŚCI
Odczynniki BIOLABO są przeznaczone do profesjonalnego użytku w
diagnostyce in vitro.
• Używać odpowiedniej ochrony (fartuch, rękawiczki, okulary).
• Nie pipetować ustami.
• Zanieczyszczoną skórę czy zanieczyszczone oczy przemyć
starannie dużą ilością wody i zasięgnąć porady lekarza.
• Pozostałe informacje są zawarte w Karcie Charakterystyki
Substancji Niebezpiecznej
• Odpady : Przestrzegać przepisów obowiązujących w danym kraju.
Wszystkie próbki powinny być traktowane jako potencjalnie zakaźne –
zgodnie z zasadami dobrej praktyki laboratoryjnej stosować
odpowiednie
środki
ostrożności.
Przestrzegać
przepisów
obowiązujących w kraju.
Surowica lub osocze :
Aby zapobiec glikolizie, oddzielić szybko od komórek. Jeśli są
używane fluorki jako konserwant, spadek o 9 mg/dL (0.5 mmol/L) jest
obserwowany w ciągu pierwszych 2 godzin, następnie stężenie ulega
stabilizacji.
Glukoza jest trwała w surowicy lub heparynizowanym osoczu :
• przez 8 godzin w 25°C
• przez 72 godziny w 2-8°C
Glukoza jest trwała w osoczu (z fluorkiem sodowym) :
• przez 24 godziny w temperaturze pokojowej.
CSF :
Oznaczać natychmiast dla uniknięcia fałszywie niskich wyników.
Przechowywać w –20°C.
Mocz :
Pobierać do ciemnej butelki i przechowywać w 2-8°C. Konserwować
24 godzinne mocze za pomocą 5 mL kwasu octowego lodowatego lub
5 g benzoesanu sodowego lub fluorku sodowego.
INTERFERENCJE (3)
Kwas askorbinowy :
Nie intereferuje do 10 mg/dL.
Bilirubina całkowita :
Ujemna interferencja powyżej 20 mg/dL.
Bilirubina bezpośrednia:
Nie interferuje.
Hemoliza :
Nie interferuje.
Lipemia : Dodatnia interferencja powyżej 626 mg/dL triglicerydów.
Obszerniejszy przegląd czynników wpływających na to oznaczenie znajduje się
w publikacji Young D.S.
NIEZBĘDNE NIE DOSTARCZONE MATERIAŁY
1. Podstawowe wyposażenie medycznego laboratorium analitycznego.
2. Prawidłowe lub patologiczne surowice kontrolne.
Wersja AT 80009 09 12 2005
KALIBRACJA
PROCEDURA MANUALNA
• Wzorzec z zestawu (butelka R3) lub BIOLABO-Multikalibrator
NR KAT. R95015.
• lub jakikolwiek kalibrator spójny pomiarowo z metodą referencyjną
czy materiałem referencyjnym.
Pozwolić aby odczynniki i próbki osiągnęły temperaturę pokojową.
Odpipetować do opisanych
probówek testowych :
Częstotliwość kalibracji zależy od prawidłowości funkcjonowania
aparatu pomiarowego i trwałości odczynnika.
Zaleca się kalibrację w następujących przypadkach :
1. Kiedy zmienia się butelkę odczynnika.
2. Po serwisowaniu aparatu .
3. Jeśli uzyskane wyniki kontroli są poza zakresem, nawet z
użyciem nowej butelki świeżej surowicy.
KONTROLA JAKOŚCI
• BIOLABO EXATROL-N (wartości prawidłowe) NR KAT. R95010.
• BIOLABO EXATROL-P (wartości patologiczne) NR KAT. R95011.
• Inne surowice kontrolne odwołujące się do tej samej metody.
• Zewnętrzny program kontroli jakości.
Zaleca się kontrolowanie w następujących przypadkach :
• Minimum raz na serię.
• Minimum raz w ciągu 24 godzin.
• Przy zmianie butelki odczynnika.
• Po serwisowaniu aparatu.
Jeśli kontrola jest poza zakresem, podjąć następujące działania :
1.
Powtórzyć test z tą samą kontrolą.
2.
Jeśli kontrola jest nadal poza zakresem, przygotować świeżą surowicę
kontrolną i powtórzyć test.
3.
Jeśli kontrola jest nadal poza zakresem, użyć nową butelkę świeżego
kalibratora i powtórzyć test.
4.
Jeśli kontrola jest nadal poza zakresem, przeprowadzić kalibrację z nową
butelką odczynnika.
5. Jeśli kontrola jest nadal poza zakresem, skontaktować się z działem
technicznym BIOLABO lub lokalnym dystrybutorem.
mg/dL
[mmol/L]
40 - 60
50 - 80
60 - 100
74 - 106
82 - 115
75 - 121
[ 2.2 - 3.3 ]
[ 2.8 - 4.4 ]
[ 3.3 - 5.6 ]
[ 4.1 - 5.9 ]
[ 4.6 - 6.4 ]
[ 4.2 - 6.7 ]
W CSF :
mg/dL
[mmol/L]
Niemowlaki, dzieci
Dorośli
60 - 8 0
40 - 70
[ 3.3 - 4.4 ]
[ 2.2 - 3.9 ]
W surowicy lub osoczu :
Noworodki
1 dzień
Noworodki > 1 dzień
Dzieci
Dorośli
60-90 lat
> 90 lat
W 24 godzinnym moczu: 1-15 mg/dL [0.1-0.8 mmol/L]
< 0.5 g/24 godziny [<2.78 mmol/24
godziny]
Każde laboratorium powinno ustalić swoje własne zakresy wartości
prawidłowych dla populacji, dla której świadczy usługi laboratoryjne.
CHARAKTERYSTYKA DZIAŁANIA
Wewnątrz
serii
N = 30
Poziom
prawidłowy
Poziom
wysoki
Pomiędzy
seriami
N = 60
Poziom
prawidłowy
Poziom
wysoki
Śred. mg/dL
81
269
Śred. mg/dL
81
284
SD mg/dL
1.05
1.80
SD mg/dL
0.97
3.01
CV %
1.3
0.67
CV %
1.2
1.06
Granica wykrywalności : ok. 10 mg/dL.
Czułość dla 100 mg/dL: Abs. ok. 0.420 w 500 nm.
Porównanie z komercyjnie dostępnym odczynnikiem :
y = 0,969 x – 1.33
r = 0.9984
LINIOWOŚĆ
Reakcja jest liniowa do minimum 500 mg/dL (28 mmol/L).
Jeśli powyżej, rozcieńczyć próbkę roztworem soli i powtórzyć
oznaczenie biorąc pod uwagę współczynnik rozcieńczenia przy
obliczaniu wyników. Liniowość zależy od stosunku próbka/odczynnik.
Wzorzec
Badana
Odczynnik
1 mL
1 mL
1 mL
Wodę destylowaną
10 µL
10 µL
Wzorzec
10 µL
Próbkę
Wymieszać. Pozostawić na 10 minut w 37°C lub 20 minut w temperaturze
pokojowej.
Odczytać absorbancję w 500 nm (460-560) wobec ślepej odczynnikowej.
Zabarwienie jest trwałe przez 15-20 minut w 37°C, następnie powoli się
zmniejsza.
Uwaga :Procedury na automatyczne analizatory są dostępne na
życzenie. Skontaktować się z działem technicznym
BIOLABO.
OBLICZENIA
Obliczyć wynik następująco:
Wynik =
Abs (badanej)
Abs (wzorca)
x Stężenie wzorca
PIŚMIENNICTWO
(1)
(2)
(3)
WARTOŚCI OCZEKIWANE (2)
Ślepa
(4)
(5)
(6)
TIETZ Textbook of clinical chemistry. 3rd Ed. C.A. Burtis. E.R. Ashwood.
W.B. Saunders (1999) p. 750-785.
Clinical Guide to Laboratory Test. 3rd Ed.. N.W. TIETZ (1995) p. 268-277.
YOUNG D.S.. Effect of Drugs on Clinical laboratory Tests. 4th Ed. (1995)
p. 3-274 to 3-294.
FARRANCE I. Clin. Biochem. reviews (1987). 8. p.55 to 68.
TRINDER P.. Ann. Clin. Biochem.(1969). 6. p.24-27.
BERNARD S., Biochimie clinique, 2cde éd.,Edition Maloine (1989),
p.165-167.
Wyprodukowano we Francji
Wersja: AT 80009 09 12 2005