O. ROBERT WAWRZENIECKI OMI Bóg zaprasza nas do nieba

O. ROBERT WAWRZENIECKI OMI
Bóg zaprasza nas do nieba
Kazanie na zakończenie misji świętej
Drodzy Bracia i Siostry!
W czasie jednej ze swoich ostatnich pielgrzymek do Ojczyzny św. Jan Paweł
II, spotykając się z wiernymi w słanym oknie przy "Franciszkańskiej 3",
powiedział: "Od pierwszego spotkania tu, w tym oknie, minęły 23 lata i
mnie 23 lata przybyły. I ci, którzy wtedy, 23 lata temu, byli tu pod tym
oknem na Franciszkańskiej, mają też 23 lata więcej! Nic nie poradzimy! Jak
są młodzi, to są młodzi. Nie ma wyjścia. I Pietrek, co tu stoi, też mu te 23
lata przybyło. Nic nie poradzimy. Jest tylko jedna rada na to. To jest Pan
Jezus. «Jam jest zmartwychwstanie i życie», to znaczy — pomimo starości,
pomimo śmierci — młodość w Bogu. I tego wam wszystkim życzę. Całej
młodzieży krakowskiej i polskiej, i na świecie" (por. Jan Paweł II,
Przemówienie do ludzi zgromadzonych pod oknem na Franciszkańskiej 3,
17.08.2002).
Ten dar nieśmiertelności otrzymaliśmy w sakramencie chrztu świętego,
kiedy zostaliśmy włączeni do wspólnoty uczniów Jezusa, którzy wierzą w
Zmartwychwstałego Pana, który jest "zmartwychwstaniem i życiem" (por. J
11, 25-26).
Z tej tajemnicy wypływa Boże światło oraz umocnienie na drodze wiary,
nieustannie podsycane, by być świadkami Chrystusa. Związane to jest z
obietnicą samego Jezusa "gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego
moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii,
i aż po krańce ziemi" (por. Dz 1, 1-11).
Jest tylko jeden warunek, aby ta moc objawiała się w naszym życiu: dać się
przeniknąć łasce Boga. To znaczy znać Jego Słowo, zjednoczyć się z Nim i
przyjąć Jego sposób myślenia w całym swoim życiu: myśleniu, mówieniu i
postępowaniu. Jednym słowem żyć nadzieją nieba i tę nadzieję pokazywać
całym sobą, całym swoim życiem.
O tej tajemnicy św. Paweł tak dziś wspomina: "Bóg Pana naszego Jezusa
Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w
głębszym poznawaniu Jego samego, to znaczy światłe oczy dla waszego
serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym
bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny
ogrom Jego mocy względem nas wierzących..." (por. Ef 1, 17-23).
Drodzy Bracia i Siostry!
Dojrzewanie do nieba, to nieustanny proces, jakiemu podlegamy w naszym
chrześcijańskim życiu. Musi się ono odbywać odpowiednio, aby tych
owoców nie popsuć. Przecież kiedy sami kupujemy owoce i chcemy je
zjeść, to wybieramy piękne, dojrzałe i smaczne, aby można było z nich
skorzystać. One mają naturalny smak owocu w odróżnieniu od tych, które
sztucznie są pędzone i tak nie smakują.
Znamy znaczenie zaproszenia, biletu do nieba, jaki zaproponować nam
Chrystus, gdy z tego biletu korzystamy. Bez tego nasza miłość będzie
nieudana, ale też nie będą udane relacje z innymi czy też kariera. Gdy
zabraknie odniesienia do Jezusa nie będą nam one smakować, jak to jest
kiedy spróbujemy niedojrzałe owoce.
Tymczasem Bóg oddaje w nasze ręce swoją moc (por. Mt 28, 16-20) i chce,
aby ona wciąż w nas wzrastała z pomocą Jego łaski. By innych uczyć
zachowywać wszystko, co sami otrzymujemy od Boga, to najpierw
potrzeba się tym samemu napełnić. Tylko wtedy można tym co Boże
promieniować.
W przemianie sposobu myślenia, mówienia, widzenia i działania, jaki miał
się dokonać w czasie tej Misji Świętej, nie był najważniejszy mój wysiłek,
ale otwarcie na moc Boga. Chodziło bowiem o odkrycie, że Bóg jest z nami
po wszystkie dni aż do skończenia świata. Amen.