Fragment książki

Podstawy teoretyczne
...w kierunku pni i przewodów, zwykle poprzez stacje węzłów limfatycznych.Posiada
w swoim przebiegu zastawki ukierunkowujące przepływ limfy oraz trzy warstwy
mięśni gładkich ułożonych poprzecznie lub spiralnie (2 warstwy) i podłużnie względem osi naczynia (1 warstwa).
Pnie i przewody
To największe naczynia transportowe w układzie limfatycznym. Swą budową nie
odbiegają od kolektorów poza rozmiarami – są szersze i mają grubszą ścianę. Zwykle prowadzą limfę z jakiegoś większego obszaru ciała, posiadają więc w swej nazwie także określenie lokalizacji bądź drenowanego obszaru – np. pień śródpiersiowo-oskrzelowy przedni lewy (truncus bronchomediastinalis anterior sinister), pień
podobojczykowy (truncus subclavius) czy przewód limfatyczny prawy (ductus lymphaticus dexter).
Węzły limfatyczne
To skupiska tkanki limfoidalnej, występujące w przebiegu naczyń limfatycznych. Ich
wygląd i wielkość jest w organiźmie zmienna, mierzą zwykle od kilku do kilkunastu
milimetrów i posiadają kształt zbliżony do ziarna fasoli. Wyróżnia się w nich część
wypukłą i przeważnie jedną część wklęsłą zwaną wnęką. W obrazie mikroskopowym
można wyróżnić torebkę otaczającą całość węzła oraz jego miąższ. Miąższ także nie
posiada jednolitej budowy i można w nim wskazać wiele innych struktur. Naczynia
aferentne wchodzą do węzła od jego strony wypukłej, zaś naczynia eferentne, których jest zwykle 3-5 razy mniej, wychodzą z wnęki węzła.
Torebka węzła posiada włókna mięśniówki gładkiej, dzięki czemu np. pod wpływem
bodźca mechanicznego obkurcza się wypychając w stronę naczyń eferentnych limfę
zgromadzoną w zatokach węzła, zwłaszcza w największych – zatokach brzeżnych,
oddzielających ją od miąższu węzła. Zjawisko to wykorzystywane jest w procesie
terapii przeciwobrzękowej, gdzie jako bodziec mechaniczny wykorzystuje się palpację, a niektóre doniesienia naukowe opisują także zastosowanie ultradźwięków.
Dużo mniejsza ilość naczyń eferentnych w stosunku do aferentnych oraz gęsta budowa siateczkowa grudek chłonnych i innych struktur miąższu wymusza spowolnienie przepływu limfy przez węzeł, dzięki czemu zgromadzone tam limfocyty oraz
inne komórki odpornościowe (np. granulocyty, monocyty) zyskują czas na reakcje
immunologiczne wobec antygenów transportowanych z prądem limfy. Można zatem powiedzieć, iż węzły limfatyczne stanowią pewien filtr dla rozprzestrzeniania
się drogami limfatycznymi różnych zakażeń czy rozsiewów...