7. Dzielnica miasta Brehy 8. Cmentarz wojskowy oraz

7. Dzielnica miasta Brehy
8. Cmentarz wojskowy oraz
snińska kolej wąskotorowa
Brehy to jeden ze snińskich przysiółków. Na polach dawnych
snińskich gospodarzy stoją dziś domy rodzinne, których budowę rozpoczęto w latach 80-tych XX w., kiedy to właśnie
w tej części miasta zdecydowano się osiedlić mieszkańców
wsi wysiedlonych wskutek budowy Snińskiego Zbiornika
Wodnego. W 1985 r. wierzący prawosławni postawili w tej
okolicy cerkiew pod wezwaniem Wniebowstąpienia Jezusa
Chrystusa.
Na cmentarzu wojskowym, zwanym
„epidemicznym“ pochowano żołnierzy,
którzy zmarli na cholerę podczas I wojny światowej (jeńcy wojenni z obozu
zlokalizowanego w snińskim tartaku).
Cmentarz znajduje się w pobliżu dawnej
kolei wąskotorowej, którą transportowano martwe ciała żołnierzy, zrzucając je
następnie prosto do masowych grobów.
W roku 1912 hrabia Józef Degenfeld, właściciel posiadłości ziemskiej
w Sninie, rozpoczął budowę S.U.L.D
– Snińskiej Leśnej Kolei Wąskotorowej
służącej do transportu drewna z Gór
Wihorlackich do dawnego tartaku. Działała ona do 1950 r.
9. Staw „Młynisko“
ov
at
eľ
sk
á
vat
Bu
d
Vihorlatská
ka
Strojárska
me
ns
k
ého
Ko
Daľkovská
Ko
nsk
ého
Kom
e
Daľ ko
n
me
Kom
ské
metre
ho
200 100
100 0
0
200
ho
ské
en
200
200
400
400
600
600
Štúr
o
Stakčínska
va
Gen. Svobodu
á
a čovova
Slá
dko
vičo
va
Let
n
n ská
Pug
Česká
N a d Cir ochou
7
enk ova
Še vč
Gorkého
Sta
ri
a
Pále
n
rsk
čiars
ka
Na
d C iro chou
ska
Perečín
Hámorská
S troj á r s
ojárska
Ko Str
m e ns
me
Ko
nsk
ého
ho
tt u
Bo Pálen
čia
na
Pálenč iar sk a
rov
a
Mapa
Trasa rowerowa „Szlak historii
miasta Snina“
Postoje
á
ľs k
ké
ov
ej
Ko
llá
hrd
ino
v
ých
ls
k
a te
ov
ská
Já
ská
n
Já
6
5
ku
ska
án
rtiz čn á 3
Pa
i
n
S ta
ľa
Krá
ka
Jan
2
4
Kp
Jána B ottu
u
o tt
aB
1
t
rla
lep
t. Ná
va
1
t
rla
riko
e
d
Bu
o
Vih
á
Šaf
d
Štu
ká
n ts
o
Vih
á
1. mája
Ša
fá
ri k
ov
a
a
ov
čí n
ká
ku
n ts
Ku
de
Štu
ká
vs
ova
v
M ier o
c
Hurbanova
p luk
ěm
B. N
š
Pu
to
Svä
e
á ja
2
ova
árik
Šaf
a
ov
kin
é
a
k
nic
k
Du
m
1.
rova
Kollá
v
ro
llá
Ko
m
Jile
ho
rova
ov a
l av
dos
va
va
ká
rmo
ors
Šve
dh
Po
á
K o ll
Bu
do
ez
Hvi
mo
er
Šv
3
va
iko
ká
lár
n ts
Pa
de
u
t
Š
eľ s
ká
Nazwa stawu pochodzi od górnego młyna snińskiego - jednego z dwóch młynów z 1623 r., będących własnością Drugethów i które zostały zlikwidowane po I wojnie światowej. Znajdujący się nieopodal teren rekreacyjny „Snińskie Stawy“, leży
wśród Gór Wihorlackich, szczycących się jeziorami pochodzenia wulkanicznego. Największym z nich jest „Morskie oko“.
W pobliżu znajduje się cmentarz wojskowy Giglovo (335 m
n.p.m.), pochodzący z czasów I wojny światowej.
8
9
1. Na starym rynku w Sninie
Murowany kościół rzymskokatolicki pod wezwaniem
Podwyższenia Św. Krzyża. Klasycystyczny, pierwotnie barokowy, murowany kościół z 1751 r. był pierwotnie poświęcony
Znalezieniu Św. Krzyża. Zrekonstruowano go na początku XIX
w., zaś rozbudowano w latach 90-tych XX w. We jego wnętrzu
znajdują się dzieła malarskie I. Roškovicsa, M. Jordana i J.
Kocha, wśród których dominuje obraz Panny Marii Śnieżnej
z 1891 r. Ciekawostką jest fresk umieszczony na dużym łuku,
na którym widnieje pierwotny kościół; z kolei ewenementem
jest mierzący 9,5 metra wysokości krzyż męki Jezusa Chrystusa, dzieło profesora rzeźby Svetozára Ilavskiego.
3. Kaplica rodziny
Rhollów w Vinicy
5. Sniński kasztel i mityczny
Herkules
Pochodzącą z 1842 r., klasycystyczną kaplicę poświęcono
Siedmiu Boleściom Marii Panny. Krypta pod kaplicą została
obrabowana podczas II wojny światowej. Pochowano tutaj
Józefa i Stefana Rhollów z małżonkami i prawdopodobnie
dalszych członków tej rodziny. Część cmentarza miejskiego
zajmuje cmentarz żydowski, będący swoistym historycznym
wspomnieniem o losach gminy żydowskiej miasta Snina,
która przestała istnieć w wyniku działań II wojny światowej.
Pochodzący z XVII w. kasztel (budowę którego zainicjowała w
1781 r. hrabina Teresa Van Dernáth, a którą zakończył 19 lat
później przedsiębiorca Jozef Rholl) stoi w miejscu byłej drewnianej kurii wybudowanej przez Drugethów. W jego pobliżu wybudowano mały dworek dla służby wraz z budynkami gospodarczymi, które zachowały się do chwili obecnej. Na kamiennym
podeście, w środku małego zbiornika wodnego usytuowanego
na dziedzińcu, stoi wykonana z żelaza rzeźba Herkulesa, którą
odlano w zakładach odlewniczych w Dolinie Józefa w 1841 r.,
będąc nieformalnym symbolem miasta.
4. Rzeźba Św. Jana Nepomucena
na snińskim folwarku
2. Snina – mesto i powiat
Po mieście Humenné miasto Snina było drugim, co do wielkości miastem we włościach humeńskich i najdalej na północ wysuniętym w Żupie Zemplińskiej. Pod koniec XIX w.
nadano mu rangę miasta powiatowego, którą utrzymało
(z krótkimi przerwami) do dziś. Jest jednym z najstarszych
miejsc zasiedleń w Górnym Zemplinie. Pierwsza pisemna
wzmianka o nim, pochodząca z 1317 r., znajduje się w akcie
donacyjnym króla Węgier Roberta na rzecz Filipa I. Drugetha, gdzie występuje jako darowizna majątkowa pod nazwą
Sznina. Począwszy od 1623 r. „oppidum Sinna” występuje w
aktach jako miasto.
Pierwotnie rzeźba ta była
umieszczona w murowanej
kaplicy ufundowanej przez
Štefana Rholla w 1838 r., bezpośrednio w obrębie miasta na
brzegu rzeki Cirocha obok mostu łączącego miasto z kasztelem i folwarkiem. W 1935 r.
zburzono ją z powodu budowy
nowego betonowego mostu,
który powstał w miejscu dotychczasowego
drewnianego.
Oryginał rzeźby zachował się
do czasów dzisiejszych i znajduje się w archiwum miasta.
6. Wśród starych drzew
w historycznym parku
Historyczny park miejski
jest nieodłączną częścią
snińskiego kasztelu. Po II
wojnie światowej majestat
całego kompleksu zakłóciła
budowa ośrodków rekreacyjno-sportowych i szpitala
z polikliniką. Wśród przeważnie liściastych drzew najstarszym jest liczący około 300
lat dąb szypułkowy (Quercus
rober), rosnący w areale szpitala (obwód pnia – 451 cm).