to całkiem inna sprawa. Tak więc wino nie

to całkiem inna sprawa. Tak więc wino nie przedstawia tu
żadnego problemu, ale byłam ciekawa, jak rodzice z Oklahomy zareagują na widok wina podawanego w szkole.
— Mamo, poznaj moją współmieszkankę. Pamiętasz,
jak ci o niej opowiadałam? To Zoey Redbird. Zoey, to moja
mama.
— Dzień dobry, pani Johnson. Miło mi panią poznać —
przywitałam się grzecznie.
— To mnie jest miło poznać ciebie, Zoey. Ojejku, Stevie
Rae wcale nie przesadziła, mówiąc, że masz taki ładny Znak.
— Zaskoczyła mnie tym swoim maminym uściskiem, jak też
wyszeptanym wyznaniem: — Tak się cieszę, że troszczysz
się o moją Stevie Rae. Ja się o nią martwię.
Też ją uścisnęłam i odpowiedziałam szeptem:
— Nie ma sprawy, pani Johnson. Stevie Rae jest moją
najlepszą przyjaciółką. — Nagle zapragnęłam, co było zupełnie nierealne, żeby moja mama martwiła się o mnie tak,
jak pani Johnson martwi się o swoją córkę.
— Mamo, przyniosłaś mi czekoladowe chrupki? — zapytała Stevie Rae.
— Tak, dziecino, przyniosłam, ale zostawiłam w samochodzie. — Mama Stevie Rae mówiła z tak samo silnym
oklahomskim akcentem jak jej córka. — Chodź ze mną do
samochodu, to razem je przyniesiemy. Wzięłam trochę więcej, żebyś poczęstowała przyjaciółki. — Uśmiechnęła się do
mnie miło. — Chodź z nami, Zoey, będzie nam przyjemniej.
— Zoey!
Usłyszałam własny głos niczym zamrożone echo ciepłej
tonacji pani Johnson, gdy za jej plecami zobaczyłam, jak
moja mama wchodzi do holu wraz z Johnem. Serce uciekło
mi do pięt. Musiała go przyprowadzić. Nie mogła raz dla odmiany zostawić go w domu i przyjść sama, tak byśmy zostały tylko we dwie? Oczywiście znałam odpowiedź. On by się
nigdy na to nie zgodził. A skoro on by nie pozwolił, to ona