Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo energetyczne, ustawę

Uzasadnienie
do ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo energetyczne, ustawę – Prawo
gazowe oraz ustawę o odnawialnych źródłach energii
Przedmiotowy projekt ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo
energetyczne, ustawę – Prawo gazowe oraz ustawę o odnawialnych źródłach energii, zwaną
dalej „ustawą wprowadzającą”, stanowi realizację postulatów zgłaszanych przez Rządowe
Centrum Legislacji podczas konsultacji projektu nowej ustawy – Prawo energetyczne.
Rządowe Centrum Legislacji podkreślało wielokrotnie, Ŝe nowa ustawa – Prawo energetyczne
stanowi zaledwie jeden z elementów tzw. trójpaku energetycznego, obejmującego trzy
ustawy: ustawę – Prawo energetyczne, ustawę – Prawo gazowe oraz ustawę o odnawialnych
źródłach energii.
Ze względu na fakt, Ŝe konieczne jest uchylenie obecnie obowiązującej ustawy –
Prawo energetyczne, w celu zapewnienia poprawności legislacyjnej niezbędne stało się
przygotowanie jednej ustawy wprowadzającej dla wszystkich trzech projektów tzw. trójpaku
energetycznego. Ponadto te projekty wprowadzają wiele nowych instytucji oraz tym samym
wymuszają dokonanie zmian w szeregu innych aktów prawnych. Ustawa wprowadzająca
obejmuje równieŜ swoim zakresem zmiany w przepisach obowiązujących a takŜe przepisy
przejściowe i końcowe.
Projektowana ustawa ma charakter techniczny – przeniesione zostały do niej przepisy
przejściowe zawarte dotychczas w projektach ustaw: Prawo energetyczne, Prawo gazowe oraz
o odnawialnych źródłach energii. Były one szeroko konsultowane, zarówno w toku
konsultacji społecznych, jak i uzgodnień międzyresortowych, powyŜszych projektów ustaw.
Uzupełnieniem do niniejszego uzasadnienia są rozwiązania zaproponowane w
projektach ww. ustaw, a takŜe w kwestiach szczegółowych uzasadnienie i Ocena Skutków
Regulacji, w szczególności dotyczy to projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii,
gdzie w OSR szczegółowo omawia się sposób ustalanie współczynników korekcyjnych oraz
poziom wsparcia dla wytwórców energii ze źródeł odnawialnych. NaleŜy podkreślić, iŜ
przepisy tej ustawy są integralnie związane z zaproponowanymi rozwiązaniami w projekcie
ustawy o odnawialnych źródłach energii. Dotyczy to takŜe uzasadnienia i OSR.
Zmiany dotknęły następujących, obowiązujących ustaw:
1) Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zmiany w wymienionej
ustawie podyktowane są przeniesieniem zagadnień dotyczących planowania i
organizacji zaopatrzenia w ciepło i energię elektryczną, planowania oświetlenia miejsc
publicznych oraz gminnych, powiatowych i wojewódzkich dróg znajdujących się na
terenie gminy, finansowania oświetlenia ulic i placów, a takŜe planowania i
organizacji działań mających na celu racjonalizację zuŜycia energii elektrycznej z
ustawy – Prawo energetyczne do ustawy o samorządzie gminnym, a konkretniej do
artykułu określającego zadania własne gminy. Zdefiniowane zostało równieŜ pojęcie
infrastruktury oświetleniowej. Zgodnie z postulatami zgłaszanymi do Ministerstwa
Gospodarki przez przedstawicieli samorządu terytorialnego wprowadzone zostały
zmiany w zasadach finansowania oświetlenia dróg publicznych. Wiele gmin zgłaszało
Ministerstwu Gospodarki, Ŝe nie są w stanie finansować oświetlenia dróg krajowych.
Z tego względu drogi krajowe zostały wyłączone z katalogu dróg, za finansowanie
oświetlenia których odpowiedzialna jest gmina. Zgodnie z proponowanymi zapisami
gmina odpowiedzialna jest za finansowanie oświetlenia dróg gminnych, powiatowych
oraz wojewódzkich znajdujących się na obszarze gminy;
2) Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zmiany w wymienionej ustawie dotyczą prawidłowego odwołania do ustawy
regulującej problematykę odnawialnych źródeł energii, a takŜe uwzględniają
moŜliwość opodatkowania przychodów osób fizycznych uzyskujących przychody z
tytułu wytwarzania energii z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacjach oraz
małych instalacjach, którzy uzyskują przychody z tytuły wsparcia systemem
sztywnych cen za wytwarzaną energię elektryczną. Brak tej zmiany skutkował będzie
pozbawieniem budŜetu państwa środków, które wpływałyby do budŜetu z tytułu
podatku dochodowego.
3) Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.
Zmiany w wymienionej ustawie dotyczą ułatwień w zakresie instalowania i
montowania mikroinstalacji, a takŜe zmienia podejście na gruncie przepisów ustawy Prawo
budowlane
do
instalacji
elektroenergetycznych,
wodociągowych,
kanalizacyjnych, cieplnych i telekomunikacyjnych. W chwili obecnej przepisy ustawy
– Prawo budowlane zwalniają z obowiązku uzyskania decyzji o pozwoleniu na
budowę,
budowę
m.in.
przyłączy
elektroenergetycznych,
wodociągowych,
kanalizacyjnych, cieplnych i telekomunikacyjnych (zob. art. 29 ust. 1 pkt 20 w zw. z
art. 30 ust. 1 pkt 1a ustawy – Prawo budowlane) oraz przebudowę sieci
elektroenergetycznych,
wodociągowych,
kanalizacyjnych,
cieplnych
i
telekomunikacyjnych, która podlega obowiązkowi zgłoszenia właściwemu organowi
(zob. art. 29 oraz art. 29 ust. 2 pkt 11 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo
budowlane). Mając na względzie powyŜsze podkreślić naleŜy, Ŝe ustawa – Prawo
budowlane
upraszcza
jedynie
budowę
przyłączy
elektroenergetycznych,
wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych i telekomunikacyjnych oraz przebudowę
ww. sieci. Brak jest natomiast odpowiednich przepisów dotyczących instalacji
elektroenergetycznych,
wodociągowych,
kanalizacyjnych,
cieplnych
i
telekomunikacyjnych. Tym samym, zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 28
ustawy – Prawo budowlane, budowa, a takŜe przebudowa ww. instalacji wymagają
uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę. PowyŜsza regulacja nie tylko
niepotrzebnie wydłuŜa proces inwestycyjny, ale prowadzi do powstania wątpliwości
dotyczących kwalifikowania robót budowlanych polegających na budowie instalacji
elektroenergetycznych,
wodociągowych,
kanalizacyjnych,
cieplnych
i
telekomunikacyjnych. Wobec powyŜszego proponuje się zmianę brzmienia art. 29 ust
1 ustawy – Prawo budowlane dotyczącego budowy instalacji elektroenergetycznych,
wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych i telekomunikacyjnych oraz art. 29 ust. 2
dotyczącego remontu oraz przebudowy ww. instalacji, a ponadto proponuje się
nadanie nowego brzmienia art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo budowlane, w zakresie
budowy
ww.
Wprowadzenie
instalacji
na
podstawie
przedmiotowych
zmian
zgłoszenia
pozwoli
właściwemu
na
uproszczenie
organowi.
procesu
inwestycyjnego oraz pozwoli na przyjęcie jednakowych procedur w stosunku do tego
samego rodzaju robót budowlanych i przyczyni się tym samym do wprowadzenia
zasad bardziej spójnych i przejrzystych, a tym samym korzystniejszych dla inwestora.
Podobne podejście będzie się odnosić do jednostek zewnętrznych pomp ciepła typu
powietrze/woda lub powietrze/powietrze oraz urządzeń fotowoltaicznych do 40 kW.
4) Ustawa z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Zmiany w
wymienionej ustawie wiąŜą się z koniecznością dokonania zmian w art. 2 pkt 2 lit. d
zawierającym odesłania do ustawy – Prawo energetyczne oraz ustawy o odnawialnych
źródłach
energii.
przedsiębiorstwom
Celem
zmian
gazowniczym
w
w
ustawie
rozumieniu
jest
ponadto
ustawy
umoŜliwienie
Prawo
gazowe,
bezpośredniego uczestnictwa w obrocie za pośrednictwem giełdy.
5) Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej. Zmiana w wymienionej
ustawie spowodowana jest koniecznością wdroŜenia art. 3 ust. 13 dyrektywy
2009/72/WE nakładającego na państwa członkowskie obowiązek ustanowienia sądów
polubownych rozstrzygających spory z zakresu energetyki. W ustawie o Inspekcji
Handlowej rozszerzono kognicję sądów polubownych o spory z zakresu energetyki.
6) Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym. Niniejsze zmiany
wynikają z rozszerzenia kompetencji Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego o sprawy
dotyczące świadectw kwalifikacyjnych w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji lub
sieci elektroenergetycznych i ciepłowniczych (gazowych);
7) Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
Zmiany w wymienionej ustawie dotyczą wprowadzenia przepisów mających na celu
wspieranie poprawy efektywności energetycznej, w tym wysokosprawnej kogeneracji,
wspieranie przedsięwzięć termomodernizacyjnych w rozumieniu ustawy z dnia
21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. Nr 223, poz.
1459, z późn. zm.), wspieranie rozwoju instalacji odnawialnych źródeł energii. Na
wsparcie tych inicjatyw przeznaczone zostaną środki Narodowego Funduszu Ochrony
Środowiska i Gospodarki Wodnej. Dodatkowo moŜliwe będzie wspieranie innych
działań związanych z odnawialnymi źródłami energii oraz wytwarzaniem energii z
tych źródeł, w szczególności na:
a)
promowanie wytwarzania energii z odnawialnych źródeł energii lub
wykorzystywania energii wytwarzanej z tych źródeł,
b)
opracowywanie lub wdraŜanie nowych technik lub technologii wytwarzania
energii z odnawialnych źródeł energii lub wykorzystywania energii wytwarzanej z
tych źródeł.
8) Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. Zmiany w przedmiotowej
ustawie spowodowane są wprowadzeniem systemu ochrony odbiorcy wraŜliwego
energii elektrycznej. Obowiązek wprowadzenia takiego systemu wynika z art. 3 ust. 7
i 8 dyrektywy 2009/72/WE. W zmianach do ustawy o pomocy społecznej określono
krąg osób uprawnionych do otrzymywania dodatku energetycznego i dodatku
gazowego. Dodatek ten będzie miał prawo otrzymać odbiorca lub rodzina – strony
umowy kompleksowej lub umowy o sprzedaŜ gazu ziemnego. Jego wysokość wynosić
będzie do 30% iloczynu limitu zuŜycia energii elektrycznej lub gazu ziemnego oraz
średniej ceny energii elektrycznej lub gazu ziemnego dla odbiorcy w gospodarstwie
domowym. Wprowadzenie systemu ochrony odbiorcy wraŜliwego poprzez zmianę w
ustawie o pomocy społecznej pociągnie za sobą najniŜsze z moŜliwych kosztów
organizacyjnych jego wprowadzenia. W dalszej części ustawy sformułowana została
reguła wydatkowa sporządzona zgodnie z wymogami Ministerstwa Finansów;
9) Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Zmiana w
przedmiotowej ustawie wynika z wyłączenia obrotu paliwami ciekłymi spod
obowiązku uzyskania koncesji i objęcie tej działalności obowiązkiem wpisu do
rejestru obrotu paliwami ciekłymi, a takŜe jest wynikiem wprowadzenia nowych
rodzajów koncesji w obszarze gazu ziemnego.
10) Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych
i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagroŜenia
bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym.
W ustawie zastąpiono wymóg uzyskania koncesji na prowadzenie działalności
gospodarczej w zakresie produkcji, magazynowania, przesyłu rurociągowego i obrotu
paliwami – wpisem do rejestru działalności regulowanej prowadzonego przez Prezesa
URE. Jednocześnie proponuje się objęcie tym rejestrem wszystkich podmiotów
prowadzących działalność gospodarczą w ww. zakresie. Zaproponowane zmiany nie
wpłyną negatywnie na konkurencyjność gospodarki. Uproszczenia w zasadach
reglamentacji odnośnie prowadzenia działalności gospodarczej w sektorze paliwowym
moŜe oznaczać ułatwienia dla nowych przedsiębiorstw wchodzących na rynek.
11) Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych.
Zmiany w wymienionej ustawie dotyczą dostosowania zawartych w tej ustawie
definicji do definicji zawartych w ustawie o odnawialnych źródłach energii.
12) Ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej.
Zmiany ustawy wprowadzają zwolnienia z opłaty skarbowej w zakresie:
a) wydanie przyrzeczenia wydania koncesji,
b) przedłuŜenie terminu waŜności koncesji,
c) wydanie duplikatu koncesji duplikatu promesy koncesji
- przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie
wytwarzania energii elektrycznej w instalacjach OZE o łącznej mocy elektrycznej do
5 MW.
Zgodnie z projektem zwolnienia z opłaty skarbowej będzie miało równieŜ
zastosowanie w przypadku wpisu do rejestrów działalności regulowanej, o których
mowa w ustawie o odnawialnych źródłach energii.
13) Ustawa z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów u wtwórców w
związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaŜy
mocy i energii elektrycznej. Zmiany w niniejszej ustawie spowodowane są zmianami
w odesłaniach tej ustawy do ustawy – Prawo energetyczne oraz nałoŜeniem na
Zarządcę Rozliczeń S.A. zadań operatora informacji pomiarowych, a takŜe
obowiązków określonych w ustawie o odnawialnych źródłach energii, które to
obowiązki dotyczyć będą funkcjonowania systemu wsparcia (Feed-in-tariff)
uregulowanego w tej ustawie. Szczegółowo omówione zostało to w uzasadnieniu do
projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii.
14) Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.
Zmiany w niniejszej ustawie spowodowane przyjęciem modelu wsparcia wytwarzania
energii elektrycznej w oparciu o system cen sztywnych (Feed-in-tariff). Zmiana tej
ustawy jest gwarancją rozwoju małej energetyki i mikroenergetyki. NaleŜy wskazać,
iŜ obecnie funkcjonujący przepis art. 30 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym (…)
przewiduje zwolnienie dla energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł
energii. Konieczność zmian przedmiotowej ustawy wynika z kształtu nowej regulacji
tj. rozwiązań prosumenckich oraz rozwiązań w zakresie systemu wsparcia w oparciu o
stałe ceny (Feed-in-tariff tj. art. 41 projektu ustawy o odnawialnych źródłach). Mając
powyŜsze na uwadze naleŜy podnieść następujące kwestie. Zgodnie z przepisem art. 2
ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym energia elektryczna jest wyrobem
akcyzowym ergo (o czym poniŜej) jest opodatkowana podatkiem akcyzowym. Por.:
„1) wyroby akcyzowe — wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje
alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy” Następnie
przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym stanowi, Ŝe kaŜde zuŜycie energii
elektrycznej jest opodatkowane podatkiem akcyzowym, bowiem jak niŜej wskazano
opodatkowanie podatkiem akcyzowym dotyczy takŜe energii wyprodukowanej
i zuŜytej na potrzeby własne. Por.: „1. W przypadku energii elektrycznej przedmiotem
opodatkowania akcyzą jest:
1) nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2) sprzedaŜ energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez
podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót
energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. —
Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3) zuŜycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w
pkt 2;
4) zuŜycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa
w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5) import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6) zuŜycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeŜeli nie została od niej
zapłacona akcyza w naleŜnej wysokości i nie moŜna ustalić podmiotu, który dokonał
sprzedaŜy tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.”
Stosownie do przepisu art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym obowiązek
podatkowy powstaje z dniem zuŜycia energii elektrycznej.
Por.: „1. W przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:
(...)
3) z dniem zuŜycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1
pkt 3, 4 i 6;”
Ustawa o podatku akcyzowym przewiduje moŜliwość zwolnień z akcyzy zawartych w
rozdziale 6 ustawy o podatku akcyzowym. Zwolnienia z podatku akcyzowego w
zakresie energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii, zostały
wskazane przepisem art. 30 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z treścią
przywołanego przepisu, w związku z przepisem art. 30 ust. 2 objęta zwolnieniem w
zakresie podatku akcyzowego jest jedynie energia elektryczna wyprodukowana
z odnawialnych źródeł energii na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie
świadectwa pochodzenia.
Por.: „Art. 30. 1. Zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wytwarzaną z
odnawialnych źródeł energii, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie
świadectwa pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów prawa energetycznego.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się nie wcześniej niŜ z chwilą
otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii,
poprzez obniŜenie akcyzy naleŜnej od energii elektrycznej za najbliŜsze okresy
rozliczeniowe.”
Oznacza to - w świetle przywołanych wyŜej przepisów ustawy o podatku akcyzowym
- iŜ wytwórcy energii elektrycznej w mikroinstalacji i części małych instalacji w
zakresie w jakim zuŜywać będą energię elektryczną na potrzeby własne będą
zobowiązani do zapłaty podatku akcyzowego, bowiem jak wskazano powyŜej
zwolnieniu podlega jedynie energia elektryczna wyprodukowana w odnawialnych
źródłach energii na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa
pochodzenia energii. Ponadto zwolnienie to stosuje się nie wcześniej niŜ z chwilą
otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii,
poprzez obniŜenie akcyzy naleŜnej od energii elektrycznej za najbliŜsze okresy
rozliczeniowe (art. 30 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym).
Podsumowując :
•
osoby fizyczne wytwarzające energię elektryczną, de facto - aby uniknąć
czynności do których zobligowany jest podatnik podatku akcyzowego nie będą mogły
jej zuŜywać na potrzeby własne - a jedynie oddawać do sieci energetycznej,
•
zwolnienie z podatku akcyzowego dla wytwórców energii elektrycznej
w mikroinstalacji i części małych instalacji będzie niemoŜliwe gdyŜ ustawodawca nie
przewiduje świadectw pochodzenia dla tego rodzaju instalacji.
Oznacza to, iŜ w związku ze zmianą podejścia do mikroinstalacji i małych instalacji,
Ŝe ratio legis regulacji dotyczących zwolnień od podatku akcyzowego na gruncie
obowiązującej ustawy w odniesieniu do mikroinstalacji i niektórych małych instalacji
nie zostało urzeczywistnione. Brak powyŜszych zwolnień spowoduje nie tylko
zahamowanie rozwoju energetyki rozproszonej, ale i dodatkowo pozbawi BudŜet
Państwa wpływów z tytułu podatków dochodowych, oraz z tytułu podatków
pośrednich (VAT), a takŜe pozbawi części wpływów z tytułu podatków i opłat
lokalnych.
Brak proponowanych rozwiązań z pewnością będzie powodem braku zainteresowania
wykorzystaniem mikro źródeł przez prosumentów, co oznacza istotny uszczerbek dla
polskiej energetyki. NaleŜy wskazań, iŜ potencjalną grupą, które powyŜsze
rozwiązania będą potencjalnie i docelowo dotyczyć jest ok. 6 mln gospodarstw w
Polsce (przyjmując, Ŝe w Polsce mamy ok. 2 mln gospodarstw rolnych i ok. 4 mln
domów jednorodzinnych).
15) Ustawa z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci
telekomunikacyjnych.
Niniejsza zmiana wiąŜe się zmianą odniesienia w tej ustawie do ustawy – Prawo
energetyczne;
Rolą przepisów przejściowych i końcowych jest ułatwienie stosowania aktu prawnego
w początkowym okresie jego obowiązywania. Przepisy przejściowe i końcowe określają,
kiedy pierwszy raz naleŜy sporządzić dany report, sprawozdanie lub ogłosić określone dane, a
takŜe termin dla przedsiębiorstw energetycznych na dostosowanie treści swoich umów do
obowiązującego stanu prawnego.
W celu uporządkowania istniejącego stanu prawnego koncesje na wykonywanie
działalności gospodarczej
w zakresie wytwarzania, przesyłania, dystrybucji lub obrotu
energią elektryczną, lub przesyłania i dystrybucji ciepłem lub koncesje wydane na podstawie
ustawy Prawo gazowe wydane przed dniem wejścia w Ŝycie nowej ustawy - Prawo
energetyczne stają się bezterminowe. Wyjątek stanowią koncesje na wytwarzanie energii z
OZE. Koncesje te zachowują waŜność do upływu okresu na jaki zostały udzielone.
Zgodnie z przepisami ustawy Prezes Rady Ministrów pierwszy raz powoła na nowych
zasadach Prezesa URE w terminie 3 lat od wejścia w Ŝycie ustawy – Prawo energetyczne.
Szereg przepisów przejściowych związanych jest z koniecznością zapewnienia
kontynuacji istniejącego stanu prawnego, tj. obowiązywania warunków przyłączenia, promes
na udzielenie koncesji, umów zawartych podczas obowiązywania poprzedniej ustawy –
Prawo energetyczne, kontynuacji systemu wsparcia dla przedsiębiorstw energetycznych
wytwarzających energie ze źródeł odnawialnych, czy teŜ wynika z konieczności określenia
współczynników korekcyjnych oraz systemu cen sztywnych (Feed-in-tariff), których dotyczą
przepisy projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii w pierwszym okresie
obowiązywania ustawy (ustawa o OZE).
Wprowadzono ponadto rozwiązania przejściowe w zakresie wprowadzania obowiązku
sprzedaŜy określonej ilości gazu ziemnego na giełdach towarowych lub rynku regulowanym.
Osiągnięcie poziomu docelowego powinno być poprzedzone progresywnym zwiększaniem
ilości gazu ziemnego, którego dotyczy wskazany powyŜej obowiązek sprzedaŜy.
Ustawa
wprowadza
równieŜ
konieczność
dostosowania
umów
sprzedaŜy,
przewidujących obowiązek zapłaty za określoną ilość gazu ziemnego do rozwiązań
ustawowych związanych z funkcjonowaniem punktu wirtualnego. Odbiorca gazu ziemnego,
będący stroną tej mowy, powinien mieć bowiem prawo wskazania, Ŝe miejscem jego odbioru
jest punkt wirtualny. Rozwiązanie to ma umoŜliwić zwiększenie płynności handlu gazem
ziemnym poprzez punkt wirtualny i ułatwić sprzedaŜ gazu ziemnego, do którego odebrania
odbiorca jest zobowiązany na podstawie umowy sprzedaŜy. Ponadto ustawa umoŜliwia
odbiorcom posiadającym zawarte umowy sprzedaŜy wypowiedzenie ich w związku ze zmianą
sprzedawcy.