D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnowie

Sygn. akt IV U 1377/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 kwietnia 2013 r.
Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:
Przewodniczący:SSO Natalia Lipińska
Protokolant: st.sekr.sądowy Jolanta Stawarz
po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2013 r. w Tarnowie na rozprawie
odwołania J. B.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
z dnia 30 października 2012 r. nr (...)
w sprawie J. B.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy
zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się J. B. prawo do renty z tytułu częściowej
niezdolności do pracy od dnia 1 października 2012 r. na okres 1 /jednego/ roku.
Sygn. akt IV U 1377/12
UZASADNIENIE
wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie
z dnia 26 kwietnia 2013 r.
Decyzją z dnia 30 października 2012 r., nr (...)- (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie
przepisów ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił J. B. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy,
ponieważ Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 24 października 2012 r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest
niezdolny do pracy.
Odwołanie od tej decyzji wniósł J. B., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności
do pracy. W uzasadnieniu odwołujący wskazał, że zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca. Jak podał, w dniu
2 lutego 2010 r. wystąpił
u niego udar niedokrwienny w obrębie płata potylicznego prawego. Z tej też przyczyny oraz nadciśnienia tętniczego
był hospitalizowany. Obecnie zaś znajduje się pod stałą kontrolą specjalistów.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w
uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazał, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ
na zmianę orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.
Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący J. B., urodzony (...), ukończył zasadniczą szkołę zawodową
o specjalności murarz- tynkarz. Jako tynkarz pracował przez około 2 lata po ukończeniu szkoły, ostatnio zaś był
pomocnikiem piekarza.
Od 29 lipca 2011 r. do 30 września 2012 r. ubezpieczony pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.
W dniu 30 sierpnia 2012 r. odwołujący wystąpił do organu rentowego z wnioskiem
o ponowne przyznanie mu prawa do tego świadczenia.
Zaskarżoną decyzją z dnia 30 października 2012 r. (...) Oddział w T. odmówił J. B. przyznania prawa do renty z tytułu
niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 24 października 2012 r. stwierdziła, że
ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.
(okoliczności bezsporne)
Nadto Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny sprawy:
Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 26 września 2012 r. stwierdził u wnioskodawcy:
• nadciśnienie tętnicze (...) zredukowane,
• stan po przebytym w 2010 r. zawale prawej półkuli mózgowej w zakresie płata potylicznego, aktualnie z pełną
remisją zmian neurologicznych, bez istotnego ograniczenia sprawności,
• zaburzenia lipidowe,
• otyłość pokarmową.
W konsekwencji, Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy.
Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do Komisji Lekarskiej ZUS, która
w opinii lekarskiej z dnia 24 października 2012 r. rozpoznała u wnioskodawcy:
• zespół metaboliczny- otyłość brzuszną ( (...) 34),
• nadciśnienie tętnicze w okresie wydolności układu krążenia,
• hiperlipidemię mieszaną,
• przebyty udar niedokrwienny w obrębie płata potylicznego prawego w lutym 2010 r., aktualnie bez ogniskowych
objawów uszkodzenia (...).
W konsekwencji, Komisja Lekarska ZUS podtrzymała stanowisko wyrażone przez Lekarza Orzecznika, uznając, że
odwołujący nie jest niezdolny do pracy.
Orzeczenie to legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.
dowód:
• orzeczenie Lekarza Orzecznika z dnia 26.09.2012 r.- k. 115 cz. I akt ZUS,
• orzeczenia Komisji Lekarskiej z dnia 24.10.2012 r.- k. 117 cz. I akt ZUS,
W celu stwierdzenia czy i w jakim stopniu odwołujący jest niezdolny do pracy, czy istniejąca poprzednio częściowa
niezdolność do pracy ustała oraz czy nastąpiła poprawa jego stanu zdrowia i na czym polega, jak również kiedy
powstała niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych:(...), lek. med. P. M.- specjalisty
kardiologa i lek. med. E. W.- Z.- specjalisty chorób wewnętrznych.
W pisemnej opinii z dnia 26 lutego 2013 r. biegli sądowi neurolog, kardiolog
i specjalista chorób wewnętrznych zdiagnozowali u odwołującego:
• stan po przebytym w 2010 r. zawale prawej półkuli mózgowej w zakresie płata potylicznego,
• nadciśnienie tętnicze III stopnia,
• zaburzenia gospodarki lipidowej.
W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznali, że odwołujący jest osobą częściowo
niezdolną do pracy od 1 października 2012 r. na okres jednego roku i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po
przekwalifikowaniu.
W uzasadnieniu opinii podali, że badany skarży się na zawroty i bóle głowy. Biegły neurolog stwierdził u niego cechy
uszkodzenia centralnego układu nerwowego pod postacią połowicznej niedoczulicy bólowej prawostronnej, żywe
objawy palmo- mentalne (pyszczkowy i dłoniowo- bródkowy) obustronnie i tendencje do objawu B. po stronie prawej.
Dodatnio wypadła też próba R.. Na podstawie badania echokardiograficznego z dnia
26 czerwca 2010 r. rozpoznano powiększony lewy przedsionek serca, przerost przegrody międzykomorowej i
ścian komory lewej tego organu oraz cechy zaburzonej relaksacji lewej komory. Powikłane epizodem mózgowym
nadciśnienie tętnicze wymaga systematycznego leczenia.
dowód:
• opinia sądowo- lekarska z dnia 26.02.2013 r.- k. 7-9,
Sąd w całości podzielił opinię biegłych sądowych neurologa, kardiologa i specjalisty chorób wewnętrznych uznając,
że zawiera ona kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującego, a nadto uwzględnia wpływ
rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez
biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej
doświadczeniem osób sporządzających opinię. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych odnośnie
częściowej okresowej niezdolności badanego do pracy. Zauważyć przy tym trzeba, że opinia wydana została przez
biegłych sądowych
o specjalnościach adekwatnych do schorzeń zdiagnozowanych u wnioskodawcy. Nadto podkreślić należy, iż opiniujący
w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz
badaniu odwołującego.
W piśmie procesowym z dnia 24 października 2012 r., zawierającym zarzuty do opinii sądowo- lekarskiej, organ
rentowy podniósł, że wnioski opinii nie znajdują uzasadnienia
w zebranej w sprawie dokumentacji medycznej. W szczególności, uzasadnione wątpliwości budzi stwierdzona przez
biegłych dodatnia próba R., bowiem brak jest podstaw merytorycznych do rozpoznania u odwołującego uszkodzenia
sznurów tylnych rdzenia kręgowego. Wobec złej interpretacji próby R. opinia biegłego jest więc pod względem
merytorycznym mało wiarygodna. Jak wskazał organ rentowy, neurolog wchodzący w skład Komisji Lekarskiej,
poza osłabieniem czucia powierzchownego, nie stwierdził u badanego żadnych innych objawów neurologicznych.
Zauważył też, że w okresie pogorszenia stanu zdrowia odwołujący nie pracował w wyuczonym zawodzie, wobec czego
odwoływanie się w opinii do kwalifikacji zawodowych jest chybione. Zarzucił ponadto, iż wbrew twierdzeniu biegłych
sądowych, u odwołującego doszło do poprawy stanu zdrowia
w stosunku do wcześniejszego okresu. W konsekwencji, organ rentowy wniósł
o dopuszczenie w sprawie dowodu z opinii innych biegłych lub opinii (...) Ośrodka (...) w K..
Zarzuty te nie zasługiwały na uwzględnienie.
Nie nasuwały bowiem wątpliwości zarówno fachowość biegłych sądowych, jak i rzetelność przeprowadzonego przez
nich badania. Opinia w sposób przejrzysty obrazuje stan zdrowia ubezpieczonego. Odpowiada też na wszystkie
istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia o powołaniu biegłych
sądowych. Biegli ci na podstawie osobistego badania wnioskodawcy, które przeprowadzone zostało dokładnie, zgodnie
z obowiązującymi w tym zakresie standardami oraz dogłębnej analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w
aktach rentowych, dokonali prawidłowego rozpoznania
i sformułowali ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. W niniejszej sprawie biegli sądowi dokonali oceny stanu
zdrowia badanego z punktu widzenia kryteriów określonych dyspozycją art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z FUS. Wyraźnie wskazali, że obecny stan zdrowia wnioskodawcy powoduje u niego częściową
okresową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Formułując taki wniosek, posiadali
wiedzę o wyuczonym przez badanego zawodzie (murarza- tynkarza)
i ostatnio wykonywanej przez niego pracy (pomocnika piekarza), na co wskazuje część
A opinii, dotycząca danych osobowych w/w. W ocenie Sądu, nieuprawnione jest twierdzenie organu rentowego o
braku podstaw do rozpoznania u odwołującego uszkodzenia sznurów tylnych rdzenia kręgowego (dodatniej próby R.),
skoro skutkiem takiego uszkodzenia jest zaburzenie koordynacji przy zamkniętych oczach. Jak zaś wynika chociażby
z treści opinii lekarskiej Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 26 września 2012 r. (k. 115 cz. I akt ZUS),
u odwołującego występują zaburzenia równowagi (część dotycząca przeprowadzonego wywiadu). Skoro zaś tak, nie
sposób zasadnie podnosić, iż brak jest „podstaw merytorycznych” do rozpoznania u badanego wskazanego wyżej
uszkodzenia. Na tej podstawie można natomiast stwierdzić, że w przypadku wnioskodawcy nie doszło do ustąpienia
objawów udaru mózgu, na co wskazuje organ rentowy. Chybiony był więc argument o poprawie zdrowia badanego,
czego potwierdzeniem jest wydana przez biegłych sądowych opinia sądowo- lekarska, z której wyraźnie wynika, że u
odwołującego stwierdza się cechy uszkodzenia centralnego układu nerwowego pod postacią połowicznej niedoczulicy
bólowej prawostronnej, żywe objawy palmo- mentalne (pyszczkowy i dłoniowo- bródkowy) obustronnie i tendencje
do objawu B. po stronie prawej- nie licząc dodatniej próby R..
Uwzględniając powyższe, na podstawie tej właśnie opinii, ocenionej pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności
z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia
stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.
Mając na uwadze, że okoliczności sporne zostały w sprawie dostatecznie wyjaśnione, na rozprawie w dniu 26 kwietnia
2013 r. Sąd oddalił wniosek dowodowy organu rentowego
o dopuszczenie w sprawie dowodu z opinii innych biegłych lub opinii (...) Ośrodka (...) w K., uznając, że nie wniosłoby
to niczego nowego do sprawy, zmierzając jedynie do przewłoki postępowania. W tym miejscu należy jedynie zauważyć,
iż w orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, że potrzeba powołania innego (kolejnego) biegłego (biegłych)
powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej (złożonych)
opinii. Jeżeli więc opinia biegłego jest przekonywująca i zupełna dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie
uzasadnił, to fakt, iż opinia taka jest niepełna dla stron procesowych, nie jest przesłanką dopuszczenia
w sprawie kolejnej opinii (por. wyrok SN z dnia 6 maja 2009 r., II CSK 642/08, Legalis, postanowienie SN z dnia 6
czerwca 2012 r., I UK 113/12, Legalis ).
Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś
dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie zostały uznane przez Sąd za wiarygodne.
Sąd rozważył, co następuje:
Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.
Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołujący J. B. jest niezdolny do pracy, czy
istniejąca poprzednio częściowa niezdolność do pracy ustała oraz czy nastąpiła poprawa jego stanu zdrowia i na czym
polega, jak również kiedy powstała niezdolność do pracy.
Zgodnie z brzmieniem art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do świadczeń
uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania
lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub
z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.
Stosownie zaś do treści art. 57 tej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który
łącznie spełnia następujące warunki:
1) jest niezdolny do pracy,
2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,
3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust.
2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo
nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.
Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność
do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po
przekwalifikowaniu.
W myśl dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do
wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w
znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.
Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do
odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia
niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie
możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się,
jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.
Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłych sądowych neurologa, kardiologa i specjalisty chorób
wewnętrznych, odwołujący, z uwagi na występujące u niego schorzenia w postaci: stanu po przebytym w 2010 r. zawale
prawej półkuli mózgowej
w zakresie płata potylicznego; nadciśnienia tętniczego III stopnia i zaburzeń gospodarki lipidowej, jest osobą
częściowo niezdolną do pracy od 1 października 2012 r. na okres jednego roku.
Skoro więc zaskarżona przez J. B. decyzja (...) Oddział w T.
z dnia 30 października 2012 r. nie była zasadna, należało uwzględnić jego odwołanie, przyjmując jako podstawę
prawną takiego rozstrzygnięcia art. 57 ust. 1 i art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z FUS.
Tym samym, na podstawie art. 47714 § 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu
prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 października 2012 r. na okres jednego roku.
SSO Natalia Lipińska
(...)
• (...)
• (...)
• (...).
(...)