BIP 150.indd - Biuletyn AGH

fot. Marek Torma
Słowa pożegnania wygłoszone przez
Profesor Jadwigę Szczepańską
6
Społeczność Akademicka
Akademii Górniczo–Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie
z głębokim żalem przyjęła wiadomość o śmierci
śp.
prof. zw. dr. hab. inż. Stanisława Słupka
Profesora Akademii Górniczo–Hutniczej, byłego prodziekana Wydziału
Metalurgicznego i wicedyrektora Instytutu Metalurgii AGH, kierownika Zakładu Techniki Cieplnej i Ochrony Środowiska AGH, kierownika Katedry
Pieców Przemysłowych i Ochrony Środowiska Politechniki Częstochowskiej oraz kierownika Międzywydziałowej Szkoły Energetyki AGH.
Odszedł od nas szlachetny człowiek, wybitny uczony, nauczyciel i wychowawca wielu pokoleń metalurgów, uhonorowany m.in. Złotym i Srebrnym
Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim OOP, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką za Pracę Społeczną Miasta
Krakowa i za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej.
Środowisko naukowe poniosło dotkliwą stratę.
Rodzinie Zmarłego składamy wyrazy głębokiego współczucia
Rektor i Senat AGH
fot. ZS
Panie Profesorze,
Tak zawsze zwracaliśmy się do Pana, niezależnie od funkcji, które Pan
sprawował – tak też czynię i dzisiaj. Słowa pożegnania, ostatniego pożegnania przekazuję w imieniu najbliższych Pana współpracowników z krakowskiej szkoły hydrogeologicznej, której był Pan twórcą, jej wieloletnim
szefem – Dyrektorem Instytutu Hydrogeologii i Geologii Inżynierskiej
w AGH.
To z Pana udziałem, nie tak dawno, bo na przełomie wieków XX/XXI
świętowaliśmy 100-rocznicę narodzin nowej dyscypliny nauk geologicznych – hydrogeologii.
Krakowska szkoła hydrogeologii powstała z ponad 50-letnim opóźnieniem do narodzin hydrogeologii światowej – i to Pan był jej twórcą.
Do hydrogeologii dochodził Pan stopniowo – tak Pan to ujął w swojej
autobiografii z 1992 r. zamieszczonej w Księdze Jubileuszowej wydanej
przez Pana uczniów z okazji 70-tej rocznicy Pana urodzin i 45-lecia służby
geologicznej. Moment przełomowy w Pana życiu i dojście do hydrogeologii to wyjazd do Chin w latach 1958–1960 w charakterze eksperta d/s hydrogeologii. Tam powstały zręby Pana pracy habilitacyjnej, obronionej
w 1963 r. na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH. I ten moment
należy uznać z formalnego punktu widzenia jako narodziny krakowskiej
szkoły hydrogeologicznej.
Zawsze potrafił Pan przyciągać młodych ludzi, skupić ich wokół siebie
a co najważniejsze zatrzymać i nadać im właściwy kierunek zawodowy
a często i życiowy.
To tu w krakowskiej szkole hydrogeologii we współpracy z całym środowiskiem hydrogeologicznym Polski i międzynarodowym stworzone zostały podwaliny racjonalnej ochrony wód podziemnych. Powstały podręczniki Ochrony Wód Podziemnych, Mapa Głównych Zbiorników Wód
Podziemnych. To dzięki Panu i Pana uczniom hydrogeologia w Polsce
uzyskała wysoką pozycję – a najlepszym tego dowodem jest powołanie
Państwowej Służby Hydrogeologicznej. Jakże często zaglądamy i będziemy zaglądać do Pana prac i podręczników i wcale się tego nie wstydzimy,
choć już z racji wieku i urzędu oraz zasług, też jesteśmy profesorami.
Był Pan dla nas i całego środowiska hydrogeologicznego Mistrzem
form. Wszystko, co Pan przekazywał czy to publikując czy wygłaszając
referaty, pisząc recenzje, cechowało się doskonałą formą merytoryczną,
stylistyczną i graficzną. Tego też wymagał Pan od nas.
Szczycimy się tym, iż jesteśmy z Pana Szkoły – krakowskiej szkoły hydrogeologicznej. Byliśmy świadkami jej narodzin, świadkami czasów. Był
Pan dla nas najlepszym Nauczycielem, Mistrzem i Przyjacielem na każdy
czas a nie tylko dogodny.
Zawsze staliśmy u Pana boku i wspieraliśmy Pana poczynania – to są
Pana słowa Panie Profesorze zamieszczone w przedmowie do „Ochrony
wód podziemnych w Polsce” – skierowane pod naszym adresem.
Dzisiaj też jesteśmy z Panem, stoimy u Pana boku i dziękujemy, że nasze drogi się spotkały a potem podążaliśmy już razem dziesiątki lat po tej
samej drodze hydrogeologicznej.
Za to wszystko dziękujemy, a dwa żywioły: ziemia i woda, które starał
się Pan poznać i ujarzmić i którym tak wiele czasu poświęcał, niech nadal
będą dla Pana Profesora przyjazne.
BIP 150 – luty 2006 r.