Oda do Życia Ech, Życie czemu żeś mnie tak potraktowało

Oda do Życia
Ech, Życie czemu żeś mnie tak potraktowało,
pragnęłam szczęścia a dostałam garść żalu,
w pogoni za Tobą zgubiłam swój ślad,
nie było mnie przez wiele lat,
a teraz zabierz mnie proszę w podróż marzeń,
gdzie usłyszę szepty swych dawnych zwierzeń
i odnajdę siebie sprzed lat wielu,
Życie - mój drogi przyjacielu,
nie chcę na to do świtania czekać,
Ty mnie teraz na wyspy szczęśliwe zaprowadź.
***
Niewiele pamiętam
z dziecinnych mych lat
skrzypiący żuraw poił wodą,
ogród
w jego cieniu pisałam,
chleb słońcem pieczony,
tęczę nad umysłem po burzy uspokojonym,
ciebie
co gwiazdy pokazałaś mym oczom,
gdy świat na mapie mej duszy kusił
podróżą
zostałam
lecz teraz już wszystko umarło,
myśli kirem przykryte,
nad twoim medalionem płaczę,
a ty się z niego uśmiechasz,
jakbyś życie
chciała mi przywrócić nowe,
żałobą się modlę nad tobą,
bo nigdy już nie będzie tak samo,
nie ucałuję twoich zmęczonych rąk
mamo...
***
Spadających liści ławica
zakręca piruetem nad ziemią
wplatając w swe zapomnienie
dziki powiew wiatru
by w środku dębowej alei
gdzie liście kolorami się mienią
zatańczyć walca z nadchodzącą
jesienią.
***
Chciałabym znaleźć szczęście
co zapach czterolistnej koniczyny w sobie ma
zaprzyjaźnić się z nim na długo
może na całe życie
chodzić z nim na spacery
samotności uciekać skutecznie
schronić się w jego dłoniach bezpiecznie
czytać jak wiersz najpiękniejszy na świecie
ciebie czytać szczęście
ale ty mi ciągle uciekasz
a ja szukam ,wiem ,że odnajdę
cię w spojrzeniu drugiego człowieka.
***
Jak możesz kłamać (mogę)
cudzołożyć zabijać
nie jestem zły
czasem tylko upadam
gdybyś stworzył mnie doskonalszego
nie musiałbyś za mnie umierać
jestem tylko
Twoim człowiekiem...
Obraz
Namaluję cię pędzlem
mojego idealizmu
w duszę ci wleję
jaskrawość umysłu
serce kolorem miłości otoczę
w marzeniach sennych
będziesz lepszy ode mnie
i myśli ci twoje ozłocę
na tym obrazie
nie jesteś rzeczywisty
ale wyśniony
bo jesteś mój.