4 kwietnia - 10 kwietnia 2014r.

Przegląd prasowych informacji podatkowych
z okresu 4 kwietnia – 10 kwietnia 2014r.
PRZEGLĄD PRASY
Oddziały firm zagranicznych to więcej VAT do odliczenia
Rzeczpospolita 2014-04-04
Tomasz Hatylak
NSA wyrokiem z 12 lutego 2014 r. (sygn. akt I FSK 353/13) potwierdził swoje stanowisko zaprezentowane w
precedensowym orzeczeniu z 26 lutego 2013 r. ( sygn. Akt I FSK 493/12), w którym uznał prawo polskiego zakładu spółki
zagranicznej do odliczenia VAT naliczonego od nabywanych na terytorium Polski towarów i usług związanych z
czynnościami wykonywanymi na rzecz zagranicznej centrali. W uchylonym orzeczeniu WSA w Gliwicach uznał, iż polski
oddział nie miał prawa do odliczenia VAT, ponieważ nabyte towary i usługi były związane z wzajemnymi świadczeniami
pomiędzy oddziałem i centralą stanowiącymi ten sam podmiot. W konsekwencji, nie można uznać, że poniesione wydatki
są związane z działalnością opodatkowaną. Jednakże NSA stwierdził, iż w świetle przepisów ustawy o VAT odliczenie
VAT z tytułu wydatków poniesionych przez zakład na centralę jest w pełni zasadne, gdy zakupy bezsprzecznie związane
są z czynnościami opodatkowanymi świadczonymi za granicą przez centralę na rzecz podmiotów zewnętrznych. Taki
związek powinien być wystarczającą przesłanką do uznania, że na mocy art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT podatek od
zakupu towarów i usług w Polsce podlega odliczeniu.
Przekazanie akcjonariuszowi znaku towarowego jest neutralne
Dziennik Gazeta Prawna 2014-04-07
Łukasz Zalewski
Zgodnie z wyrokiem WSA w Gdańsku z dnia 26 lutego 2014 r. (sygn. akt I Sa/Gd 5/14), wypłata dywidendy uprawnionym
akcjonariuszom w postaci niepieniężnej tj. przeniesienia autorskich praw majątkowych do znaków towarowych nie rodzi
po stronie Spółki przychodu w PDOP. Sprawa dotyczyła spółki akcyjnej, która posiadała niepodzielony zysk z lat
poprzednich. Nie chcąc naruszać swojej płynności finansowej, planowała wypłacić akcjonariuszom dywidendę nie w
pieniądzu, a przenosząc prawa majątkowe do znaków towarowych, których wartość księgowa odpowiadałaby kwocie
zysku przeznaczonego do podziału. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka przedstawiła stanowisko,
zgodnie z którym wypłata dywidendy w takiej postaci nie rodzi dla niej przychodu. Otrzymana interpretacja była jednak
dla Spółki niekorzystna, gdyż wynikało z niej, że uzyska ona przychód z tytułu przekazania praw do znaków towarowych
na podstawie art. 12 ust. 1 UPDOP. Spółka zaskarżyła interpretację, a sąd przyznał jej rację. W wydanym orzeczeniu
Albania | Austria | Bułgaria | Chorwacja | Czechy | Polska | Rumunia | Serbia | Słowacja | Słowenia | Węgry
wyjaśnił, że wypłata dywidendy nie powoduje przysporzenia majątkowego po stronie Spółki, a jedynie po stronie
akcjonariusza. Sąd uznał za niedopuszczalne, by przychód mógł powstać jednocześnie po stronie Spółki, jak i
akcjonariusza. Wskazał również, że zgodnie z art. 14 ust. 1 UPDOP przychód ustala się w wartości wyrażonej w cenie
określonej w umowie, a wypłata dywidendy jest jednostronną czynnością prawną, która nie stanowi ani czynności
odpłatnej ani wzajemnej, ponieważ nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony akcjonariusza.
Urząd może zweryfikować wartość objętych udziałów
Dziennik Gazeta Prawna 2014-04-07
Przemysław Molik
NSA w wyroku z dnia 5 marca 2014 r. (sygn. akt II FSK 481/12) uznał, że w przypadku, gdy wartość nominalna udziałów
nabywanych przez Spółkę znacznie odbiega od wartości rynkowej przedmiotu aportu, wówczas organ podatkowy ma
prawo do określenia jej przychodu w wartości rynkowej. Spółka zamierzała objąć udziały w spółce z siedzibą na Cyprze.
Objęcie udziałów miało nastąpić w zamian za wkład niepieniężny po cenie wyższej niż ich wartość nominalna. W związku
z tym, Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z pytaniem, czy przychodem z tytułu objęcia udziałów
w spółce cypryjskiej będzie dla Spółki ich wartość nominalna także wówczas, gdy będzie ona niższa niż wartość rynkowa
przedmiotu aportu. Spółka stała na stanowisku, że w takiej sytuacji, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 UPDOP, wysokość
przychodu zawsze wyznacza wartość nominalna udziałów. Dyrektor Izby Skarbowej nie podzielił stanowiska Spółki i
uznał, że organy podatkowe są upoważnione do weryfikacji ceny, gdy nominalna wartość udziałów, bez uzasadnionej
przyczyny, odbiega od wartości rynkowej przedmiotu aportu. Pierwotnie, WSA w Poznaniu uchylił interpretację, jednakże
NSA uchylił rozstrzygnięcie sądu wojewódzkiego i potwierdził stanowisko Izby Skarbowej.
Przy przekształceniu udziałowiec nie ma dochodu
Rzeczpospolita 2014-04-08
Aleksandra Tarka
Spółka kapitałowa złożyła wniosek o interpretację prawa podatkowego pytając czy wypracowany przez nią zysk, który
został przeznaczony na kapitał zapasowy oraz pokrycie straty będzie podlegał opodatkowaniu PDOF w momencie
przekształcenia spółki na spółkę komandytową. Organ podatkowy uznał, że wypracowany zysk będzie opodatkowany,
ponieważ spełnione zostaną przesłanki art. 24 ust. 5 pkt 8 ustawy o PDOF, zgodnie z którym w momencie
przekształcenia opodatkowaniu podlega wartość niepodzielonych zysków w spółce. Z przedstawionym stanowiskiem nie
zgodził się WSA w Opolu, który w wyroku z dnia 12 marca 2014 r. wskazał, że skoro pojęcie „niepodzielonego zysku” nie
zostało zdefiniowane w przepisach prawa, należy się odnieść do wykładni systemowej przepisów kodeksu spółek
handlowych. Z uwagi na fakt, iż umowa spółki może regulować inny niż wypłata wspólnikom podział zysku, należy uznać,
iż przeznaczenie przez spółkę zysku na kapitał rezerwowy czy pokrycie straty wyklucza uznanie zysku za niepodzielony.
Tym samym, zysk ten nie stanowi dochodu podlegającego opodatkowaniu (sygn. akt I SA/Op 73/14). Ekspert podkreśla,
iż pomimo utrwalonej linii orzeczniczej w tym zakresie, organy podatkowe konsekwentnie nakazują opodatkowanie
wspomnianego zysku w momencie przekształcenia.
Wydatki sfinansowane dotacją koryguje się na bieżąco
Dziennik Gazeta Prawna 2014-04-08
Mariusz Szulc
WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 26 marca 2014 r. (sygn. I SA/Gd 41/14) uznał, że otrzymanie refundacji kosztów
poniesionych na zakup środka trwałego oznacza zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów w dacie jej otrzymania.
Spór dotyczył art. 16 ust. 1 pkt 48 UPDOP, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów nie mogą być odpisy
amortyzacyjne m.in. od tej części wartości środka trwałego, która odpowiada wydatkom zwróconym podatnikowi w
jakiejkolwiek formie. Spółka z własnych środków zakupiła urządzenia, które zakwalifikowała do środków trwałych, a
odpisy amortyzacyjne zaliczała do kosztów podatkowych. Wydatki Spółki na ten cel miały być częściowo zwrócone przez
Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w
którym zapytała, czy otrzymanie refundacji oznacza konieczność zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w roku
otrzymania dotacji czy też wymaga skorygowania kosztów poprzedniego roku, w którym rozpoczęto amortyzację. W
wydanej interpretacji Izba Skarbowa wskazała, że Spółka powinna skorygować koszty wstecz. Izba argumentowała, że
jeśli Spółka miała informacje o tym, że wydatki zostaną jej zrefundowane, to odpisów amortyzacyjnych w tej części nie
powinna zaliczać do kosztów uzyskania przychodów. WSA w Gdańsku nie zgodził się ze stanowiskiem Izby. Według
sądu, Spółka nie mogła mieć pewności co do otrzymania refundacji. Stąd, nie można obciążać Spółki konsekwencjami
podatkowymi sięgającymi wstecz (konieczność zapłacenia odsetek) tym bardziej, że faktycznie, zgodnie z prawem,
Spółka zaliczała wartość odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.
Oszustwa sprzedawcy nie wykluczają odliczenia VAT
Rzeczpospolita 2014-04-09
Przemysław Wojtasik
ETS rozstrzygał polską sprawę właściciela firmy transportowej, który kupił paliwo od spółki z o.o. i odliczył VAT. Organy
podatkowe stwierdziły, iż przedsiębiorcy nie przysługuje prawo do odliczenia, gdyż faktury za paliwo nie odzwierciedlały
rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, bowiem sprzedawcą paliwa był inny podmiot niż jego właściciel. Przedsiębiorca
wniósł sprawę do sądu twierdząc, iż skoro otrzymał towar i fakturę zakupu oraz posiada potwierdzenie rejestracji
kontrahenta jako podatnika VAT, spełnione zostały warunki konieczne dla odliczenia VAT. WSA skierował sprawę do
ETS, który w postanowieniu w polskiej sprawie C-33/13 Jagiełło stwierdził, że urzędy skarbowe nie mogą wymagać od
podatnika każdorazowego sprawdzenia kontrahenta. Okoliczność, iż towar został otrzymany od podmiotu, który nie jest
wystawcą faktur, nie świadczy od razu o działaniu w przestępczym procederze. Jeżeli organ podatkowy uzna, iż doszło
do przestępstwa, w celu zakwestionowania prawa do odliczenia VAT musi udowodnić, iż podatnik wiedział lub powinien
był wiedzieć o oszustwie. Niemniej, gdy istnieją przesłanki, iż nabywca mógł podejrzewać nieprawidłowości lub działanie
w złej woli, powinien on zasięgnąć informacji o sprzedawcy w celu upewnienia się o jego wiarygodności.
Promocja cudzego produktu jest kosztem podatkowym
Dziennik Gazeta Prawna 2014-04-09
Przemysław Molik
WSA w Warszawie 3 kwietnia 2014 r. (sygn. akt III Sa/Wa 2791/13) wydał wyrok, w którym przyznał, że wydatki firmy na
reklamę produktu wytwarzanego przez inny podmiot mogą stanowić koszt podatkowy, jeśli dzięki temu rośnie sprzedaż
jej własnych produktów. Orzeczenie zapadło w sprawie Spółki, która zajmuje się dystrybucją kapsułek z kawą
przeznaczonych do ekspresów jednego producenta. Aby użytkownik ekspresu mógł z niego skorzystać, musi użyć
kapsułki sprzedawanej przez Spółkę. W związku z tym, Spółka wykazuje większe przychody ze sprzedaży kapsułek,
ilekroć rośnie wysokość sprzedaży ekspresów. Spółka zapytała Izbę Skarbową, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania
przychodów wydatki na promocję ekspresów prowadzoną w sklepach ze sprzętem AGD. Izba Skarbowa odpowiedziała,
że Spółka nie ma do tego prawa, ponieważ nie sprzedaje ekspresów, a jedynie kapsułki do nich. Sąd podważył
argumentację Izby Skarbowej, uzasadniając, że sprzedaż ekspresów zależy od sprzedaży kapsułek, a zatem promocja
samych ekspresów przyczynia się do uzyskania przychodów ze sprzedaży kapsułek przez Spółkę. Z tego powodu,
wydatki na promocję ekspresów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki.
Zwrot PCC tylko przy uchyleniu się od skutków prawnych czynności
Rzeczpospolita 2014-04-10
Daniel Miszkiń
WSA w Białymstoku w wyroku z 26 lutego 2014 r. orzekł, iż rozwiązanie ważnej umowy w drodze zgodnych oświadczeń
woli nie jest podstawą do zwrotu nadpłaconego PCC (sygn. akt I SA/Bk 14/14). Sprawa dotyczyła podatnika, który na
mocy umowy w formie aktu notarialnego nabył mieszkanie. Z tego tytułu notariusz pobrał PCC. Ze względu na
nieprawidłowe określenie powierzchni lokalu umowa została rozwiązana i podatnik zawarł kolejną umowę sprzedaży tego
samego lokalu, od której również został pobrany PCC. Zdaniem podatnika, rozwiązanie umowy nastąpiło wskutek błędu
co do czynności prawnej. Tym samym, na mocy art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC, zgodnie z którymi podatek podlega
zwrotowi, jeżeli uchylone zostały skutki prawne oświadczenia woli (nieważność względna), przysługuje mu zwrot nadpłaty
PCC. Organ podatkowy odmówił zwrotu twierdząc, iż rozwiązanie umowy nie jest jednoznaczne z uchyleniem skutków
prawnych błędnego oświadczenia woli. Z przedstawionym stanowiskiem zgodził się sąd twierdząc, iż niepowołanie się
przez podatnika w akcie rozwiązującym umowę na przesłanki zawarte w art. 86 i 87 kodeksu cywilnego dowodzi, że nie
zostały uchylone skutki prawne oświadczenia woli. Tym samym, cytowana regulacja ustawy o PCC nie będzie miała
zastosowania. Zgodnie z ustawą o PCC podatek jest należny tyle razy, ile ważnych umów podpisze podatnik.
Przegląd orzecznictwa
Wyrok WSA w Białymstoku z 20.03.2014 r. (II SA/Bk 1191/13) Postępowanie w sprawie przywrócenia terminu do
dokonania zaniedbanej czynności procesowej prowadzone jest na prośbę strony i opiera się na ocenie okoliczności przez
stronę wskazanych. To strona ma uprawdopodobnić brak winy w niedochowaniu terminu, a nie organ dociekać przyczyn
spóźnienia strony.
Wyrok WSA we Wrocławiu z 28.02.2014 r. (I SA/Wr 2070/13) W okolicznościach przedmiotowej sprawy, przyjęta z dniem
1 stycznia 2013 r. przez polskiego ustawodawcę regulacja art. 89b ustawy o VAT wykracza poza to, co jest niezbędne do
osiągnięcia celu zabezpieczenia interesów Skarbu Państwa i jest sprzeczna z zasadą neutralności VAT.
Dokonując wykładni prounijnej w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że przepis art. 89b ust. 1 ustawy o VAT należy
interpretować w związku z art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b) ustawy o VAT, co oznacza, że w sytuacji zaistnienia wierzytelności
nieściągalnej w braku uprawnienia do korekty podstawy opodatkowania (podatku należnego) po stronie sprzedawcy z
uwagi na sytuację dłużnika – prowadzenie postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego, dłużnik taki nie jest
obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającego z faktury dokumentującej ową nieuregulowaną należność.
Uwagi i opinie prosimy kierować pod adresem: [email protected]
Przeglądu Prasowych Informacji Podatkowych nie należy traktować jako porady prawnej. Za treść referowanych
publikacji TPA Horwath nie ponosi odpowiedzialności.
NASI EKSPERCI
Krzysztof Kaczmarek
Partner zarządzający
tel.: +48 22 64 79 700
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Wojciech Sztuba
Partner zarządzający
tel.: +48 22 64 79 700
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Małgorzata Dankowska
Partner
tel.: +48 22 64 79 700
[email protected]
Damian Kubiś
Partner
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
TPA Horwath
Członek Crowe Horwath International
[email protected]
www.tpa-horwath.pl
ul. Murawa 12-18
61-655 Poznań
Tel.: +48 61 63 00 500
Fax: +48 61 63 00 532
ul. Przyokopowa 33
01-208 Warszawa
Tel.: +48 22 64 79 700
Fax: +48 22 64 79 701
al. Korfantego 141 B
40-154 Katowice
Tel: +48 32 73 20 000
Fax: +48 32 73 20 002