Kod przedmiotu………

Instytut Politechniczny
Zakład Elektrotechniki i Elektroniki
Kod przedmiotu:
PLPILA02-IPELE-I-VIkC23-2013-S
C23
Pozycja planu:
1. INFORMACJE O PRZEDMIOCIE
A. Podstawowe dane
1
Nazwa przedmiotu
Symulacja komputerowa układów dynamicznych
2
Kierunek studiów
Elektrotechnika
3
Poziom studiów
I stopnia (inż.)
4
Forma studiów
Studia stacjonarne
5
Profil studiów
praktyczny
6
Rok studiów
trzeci
7
Specjalność
1.
11
Jednostka prowadząca
kierunek studiów
Liczba punktów ECTS
Imię i nazwisko nauczyciela (li),
stopień lub tytuł naukowy,
adres e-mail
Język wykładowy
12
Przedmioty wprowadzające
13
Wymagania wstępne
14
Cele przedmiotu:
8
9
10
C1
C2
C3
Systemy Automatyki i Elektroniki
2. Odnawialne Źródła Energii
Instytut Politechniczny,
Zakład Elektrotechniki i Elektroniki
2
dr inż. Romuald Łuczkowski
([email protected]) – wykład, ćwiczenia
laboratoryjne
polski
Informatyka, matematyka, teoria obwodów, elektronika,
energoelektronika, maszyny elektryczne, automatyka i regulacja
automatyczna, metrologia, elektroenergetyka
Wiadomości z zakresu informatyki, elektrotechniki,
elektroniki, energoelektroniki, automatyki, maszyn
elektrycznych, metrologii i elektroenergetyki
Przekazanie uporządkowanej wiedzy na temat podstawowych zasad budowy
komputerowych modeli układów dynamicznych oraz sposobów ich wykorzystania.
Rozwinięcie zdolności posługiwania się podstawowymi programami symulacyjnymi
wykorzystywanymi w praktyce inżyniera elektryka.
Zdobycie umiejętności budowy modeli symulacyjnych układów dynamicznych,
przeprowadzenia badań modeli oraz opracowania wyników badań.
B. Semestralny/tygodniowy rozkład zajęć według planu studiów
Semestr
Wykłady
(W)
VI
30
Ćwiczenia
audytoryjne
(Ć)
Ćwiczenia
laboratoryjne
(L)
Ćwiczenia
projektowe
(P/S)
Seminaria
(S)
Zajęcia
terenowe
(T)
-
15
-
-
-
2.
PRZEDMIOTOWE EFEKTY KSZTAŁCENIA (wg KRK)
Efekt
Odniesienie przedmiotowych
efektów kształcenia do
Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia
efektów kształcenia student:
efektów kształcenia dla
celów
kierunku
EP1
Zna sposoby modelowania układów dynamicznych za
pomocą komputera.
C1
K_ELE_W21
EP2
Posiada wiedzę dotyczącą stosowania różnych języków i
technik programowania do tworzenia modeli obiektów
oraz wyznaczania ich parametrów.
C2
K_ELE_W21
EP3
Posiada umiejętności budowy modeli symulacyjnych
układów dynamicznych, przeprowadzenia badań modeli
oraz opracowania wyników badań.
C3
obszaru
T1P_W04
T1P_W04
K_ELE_W21 T1P_W04
K_ELE_U08
T1P_U08
T1P_U09
3. TREŚCI PROGRAMOWE ODNIESIONE DO EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
Treści programowe
T
liczba
godzin
EP
2
EP1
4
EP1
EP1
EP2
Forma: wykład multimedialny
T1W Wprowadzenie do modelowania układów dynamicznych,
podstawowe pojęcia, klasyfikacja układów.
T2W Metody budowy modeli – równań różniczkowych, równań stanu.
T3W Analogie elektryczno – mechaniczne, pneumatyczne, hydrauliczne i
cieplne. Modelowanie wybranych układów nieelektrycznych.
T4W Zasady modelowania wybranych elementów elektronicznych,
energoelektronicznych i elektromechanicznych.
T5W Wprowadzenie do programów symulacyjnych – Pspice, MatlabSimulink i TCAD. Zasady budowy modeli symulacyjnych,
wykonywania badań oraz opracowania wyników.
4
8
EP2
12
EP2
15
EP3
Forma: ćwiczenia laboratoryjne
T1C
Opracowanie modelu symulacyjnego złożonego układu
dynamicznego jego przetestowanie i opracowanie wybranych
wyników badań.
4. LITERATURA
Literatura
podstawowa
S. OSOWSKI: Modelowanie i symulacja układów i procesów dynamicznych,
Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2007.
A. CZEMPLIK: Modele dynamiki układów fizycznych dla inżynierów, WNT,
Warszawa, 2008.
S. OSOWSKI: Modelowanie układów dynamicznych z zastosowaniem języka
SIMULINK, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa,
1999.
R. SZCZĘSNY: Komputerowa symulacja układów energoelektronicznych,
Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk, 1999.
Strona 2 z 5
Instytut Politechniczny
Zakład Elektrotechniki i Elektroniki
Literatura
uzupełniająca
J. PORĘBSKI, P. KOROHODA: SPICE program analizy nieliniowej układów
elektronicznych, WNT, Warszawa, 1992.
B. MROZEK, Z. MROZEK: MATLAB I SIMULINK – poradnik
użytkownika, HELION, Gliwice, 2004.
F. MORRISON: Sztuka modelowania układów dynamicznych, WNT,
Warszawa, 1996.
5. METODY DYDAKTYCZNE
Forma kształcenia
Metody dydaktyczne
Wykład wsparty prezentacją multimedialną
wykład
ćwiczenia
laboratoryjne
Symulacja komputerowa
6. METODY WERYFIKACJI PRZEDMIOTOWYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
Forma oceny
Przedmiotowy
efekt kształcenia
E
P
E
U
T
K
EP1
x
EP2
x
EP3
S
W
S
U
P
R
O
D
S
E
P
S
K
I
x
EP – egzamin pisemny
EU – egzamin ustny
K – kolokwium
SW – sprawdzian wiedzy
P – prezentacja
R – raport/referat
D – dyskusja
SE – seminarium
KI – konsultacje indywidualne
T – test
SU – sprawdzenie umiejętności praktycznych
O – obserwacja w czasie zajęć
PS – prace samokształceniowe studentów
7. KRYTERIA OCENY OSIĄGNIĘCIA PRZEDMIOTOWYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
Efekt
kształceni
a
Kryteria oceny
2
3 - 3,5
EP1
Nie zna podstawowych
zasad modelowania
układów dynamicznych
Zna wybrane zasady
modelowania układów
dynamicznych
EP2
Nie zna języków
programowania ani
zasad budowy modeli
elementów i układów
Zna wybrane języki
modelowania i zasady
budowy modeli
wybranych elementów i
4 – 4,5
Zna zasady
modelowania
układów
dynamicznych oraz
potrafi podać
przykłady
Zna języki
modelowania, zasady
modelowania
większości
5
Zna zasady modelowania
układów dynamicznych,
sposoby rozwiązywania
równań różniczkowych
Zna różne języki
modelowania, zasady
modelowania
podstawowych elementów i
urządzeń
EP3
Nie potrafi opracować
modelu symulacyjnego
układu dynamicznego
elementów
elektronicznych i
energoelektronicznyc
h
Potrafi opracować model
symulacyjny prostego
układu dynamicznego,
wykonać badania
testujące model
Potrafi opracować
model symulacyjny
układu
dynamicznego,
wyznaczyć parametry
modelu i wykonać
podstawowe badania
układów elektrycznych,
elektronicznych,
energoelektronicznych i
innych (nieelektrycznych)
Potrafi opracować model
symulacyjny układu
dynamicznego
wykorzystując odpowiedni
program, wykonać badania,
opracować wyniki badań i
ocenić wiarygodność
wyników
8. SPOSOBY OCENIANIA I WARUNKI ZALICZENIA W POSZCZEGÓLNYCH FORMACH
KSZTAŁCENIA
Wykład – ocenianie podsumowujące w formie kolokwium po zakończeniu wykładów.
Ćwiczenia laboratoryjne – ocenianie bieżące obejmujące aktywność w czasie zajęć oraz ocenę
wykonanego modelu symulacyjnego układu dynamicznego.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny w każdej z dwóch form
kształcenia.
9. OCENA KOŃCOWA PRZEDMIOTU
Składowa oceny końcowej:
Procentowy udział składowej w ocenie końcowej:
Zaliczenie z wykładu
60 %
Zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych
40 %
RAZEM
100 %
10. NAKŁAD PRACY STUDENTA – BILANS GODZIN I PUNKTÓW ECTS
Aktywność studenta
Lp.
Obciążenie
studenta
Liczba godzin
45
3
Udział w zajęciach dydaktycznych
Przygotowanie do zajęć (studiowanie literatury i):
• Wykład: 30 x 0,33 godz. = 10 godz.
• Ćwiczenia laboratoryjne 7 x 1 godz. =7 godz.
Inne (przygotowanie do kolokwium)
4
Łączny nakład pracy studenta
66
5
Punkty ECTS za przedmiot
6
Nakład pracy studenta związany z zajęciami o charakterze praktycznym
7
Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału
nauczycieli akademickich
1
2
ZATWIERDZENIE SYLABUSU:
Strona 4 z 5
17
4
2 ECTS
21
1 ECTS
45
1 ECTS
Instytut Politechniczny
Zakład Elektrotechniki i Elektroniki
Stanowisko
Tytuł/stopień naukowy, imię nazwisko
Opracował
Sprawdził pod
względem formalnym
Zatwierdził
dr inż. Romuald Łuczkowski
Kierownik Zakładu Zakładu Elektrotechniki i Elektroniki
Mgr inż. Marek Skorupski
Dyrektor Instytutu Politechnicznego
Doc. dr Andrzej Kraczkowski
Podpis