Podstawa Programowa Wychowania Przedszkolnego Obowiązujący

Podstawa Programowa Wychowania Przedszkolnego
Obowiązujący w aspekcie prawnym dokument Ministerstwa Edukacji Narodowej określający wymagania państwa dotyczące
celów, treści i wymagań edukacyjnych. Praca wychowawczo dydaktyczna w Przedszkolu planowana jest zgodnie z
Podstawą Programową Wychowania Przedszkolnego. Realizujemy Programy zgodne z podstawą programową:
•
"Nasze Przedszkole" Małgorzata Kwaśniewska, Wiesława Żaba Żabińska
Nauczyciele Przedszkola samodzielnie podejmują decyzję w sprawie kolejności realizacji treści nauczania, proporcji
czasu przeznaczonego na zapoznanie wychowanków z treściami, poszerzenia treści wskazanych w podstawie programowej.
Nauczyciele mają swobodę stosowania takich metod nauczania, jakie uważają za najwłaściwsze spośród uznanych przez
współczesne nauki pedagogiczne. Podjęcie decyzji podpowiada wybrany przez nauczyciela program wychowania
przedszkolnego.
Nasze metody pracy:
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Metoda czynnościowego nauczania matematyki Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej, doskonale wykorzystuje
możliwości i prawidłowości rozwojowe małego dziecka. Pozwala dziecku działać doświadczać, rozwiązywać
problemy, wyciągać wnioski, przewidywać, cieszyć się z każdego działania. Uczy logicznego myślenia i rozwija
wyobraźnię.
Metoda Batii Strauss - opiera się na: wykorzystaniu elementów ruchu, tańca, gestów, śpiewu, gry na prostych
instrumentach perkusyjnych, stwarzaniu dzieciom możliwości zabawy z muzyką, przez co staje się lubiana i chętnie
słuchana, aktywnym słuchaniu łatwo przyswajalnej muzyki poważnej, obcowaniu z nią i czerpaniu z niej tego co
najlepsze: piękno, wrażliwość, pomysłowość, muzykalność, uruchamianiu wyobraźni oraz przełamywaniu oporów
związanych z publicznym występem,
Metoda KLANZY - pedagogika zabawy- Metoda oparta na wielokierunkowej aktywności dziecięcej , łączy w
sobie w szczególności ruch, muzykę, taniec, działania plastyczne, działania poznawcze. Do ciekawych zabaw
należą zabawy z " animacyjną chustą", które doskonale wpływają na integrację grupy, wyzwalają pozytywne
emocje.
Metoda gimnastyki twórczej C. Orffa i R Labana - pracując ta metodą wykorzystuje się różne formy ruchu, w
tym również pantomimę, opowieść muzyczno- ruchową. Metoda pozwala na wykorzystanie ekspresji dziecka i jego
inwencji. Umożliwia podejmowanie decyzji. Łączy w sobie dwa światy muzyki i ruchu.
Metoda Kniesów - Metoda gimnastyki rozwijająca koordynację słuchowo- wzrokowo-ruchową. Doskonale
rozwija poczucie rytmu i sprawność fizyczną. Jest to rodzaj gimnastyki utanecznionej, polegającej na poszukiwaniu
coraz to nowych form ruchu sprzężonego z rytmem, muzyka z zastosowaniem przyborów. Zajęcia polegają na
naśladowaniu ruchów prowadzącego. Dzieci odwzorowują ruchy nauczycielki, a także wprowadzają własne
kreatywne ćwiczenia
Metoda ruchu rozwijającego Sherborne - Udział w ćwiczeniach metodą W. Sherborne ma na celu stworzyć
dziecku okazję do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i związku z
tym możliwości ruchowych. Dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje też poczucie bezpieczeństwa.
Podczas ćwiczeń ruchowych dziecko może poznać przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego
groźna. Czuje się ono w niej bezpiecznie, staje się aktywne, przejawia większą inicjatywę, może być twórcze.
Dzielenie przestrzeni z drugą osobą nie musi być zagrażające, może stać się źródłem współprzeżywania.
Nawiązania bliskiego kontaktu, opartego na zaufaniu i współpracy, daje możliwość poczucia wspólnoty i przeżycia
szczęścia.
Metody aktywizujące - pracując metodami aktywizującymi podstawowym zabiegiem, jaki wykonuje każdy
nauczyciel, jest uświadomienie dziecku celu jego działań wraz z umotywowaniem potrzeby jego osiągnięcia
Dennisona - Metoda, której twórcą jest Paul Dennison, zwana jest "Gimnastką Mózgu" lub inaczej Kinezjologią
Edukacyjną (kines - od sł. ruch; logos - nauka), Jest to metoda ukierunkowana na ćwiczenie obu półkul
mózgowych, oparta przede wszystkim na ruchach naprzemiennych .Metoda ukierunkowana na usprawnianie
procesu uczenia się, na stymulowanie rozwoju intelektualnego dziecka, aktywizowanie systemu nerwowego i
uwalnianie od blokad, które pojawiają się podczas stresu. Od innych metod wspomagających proces uczenia
wyróżnia się tym, że jest oparta w głównej mierze na ruchu.
Muzykoterapia - jedna z metod oddziaływania diagnostycznego, rehabilitacyjnego, terapeutycznego i
profilaktycznego, poprzez wieloaspektowy wpływ muzyki na stan psychofizyczny i rozwój człowieka.
Relaksacja - pomaga w zachowaniu wewnętrznej równowagi, umiejętnie wykorzystuje wszelkie chwile spokoju i
odprężenia. Umiejętnie prowadzony relaks to świadome działania na pograniczu ćwiczeń fizycznych i
umysłowych, pozwalające na pełne poznanie własnego ciała i jego możliwości oraz uświadomienie sobie znaczenia
swojej woli. Dzięki własnej aktywności dziecko w wieku od 2 do 5 lat stopniowo poznaje fizyczne możliwości
swojego ciała, uczy się panowania nad nim oraz umiejętności opisania go. Zgodnie z wymaganiami otoczenia zarówno w domu, jak i w przedszkolu - korzysta ze swych umiejętności. Władzę, jaką posiada nad samym sobą,
pozwalającą wykonywać i kontrolować własne czyny i gesty uświadomienia sobie krok po kroku. Dzięki temu
lepiej panuje nad swoimi popędami, potrafi zahamować nierozważne ruchy, co ułatwia wysłuchanieinnych osób,
pomaga w koncentracji uwagi i skupieniu się na wykonywanych czynnościach.
Główne cele wychowania przedszkolnego realizowane są we wszystkich obszarach działalności edukacyjnej naszego
przedszkolnego
•
•
•
•
•
•
•
•
wspomaganie dzieci w rozwijaniu uzdolnień oraz kształtowanie czynności intelektualnych potrzebnych im w
codziennych sytuacjach i w dalszej edukacji,
wychowywanie dzieci tak, żeby lepiej orientowały się w tym , co dobre i co złe, potrafiły zgodnie bawić się i
uczyć, kulturalnie zwracać się do innych w domu, w przedszkolu, na ulicy,
kształtowanie u dzieci odporności emocjonalnej koniecznej do racjonalnego radzenia sobie w nowych i trudnych
sytuacjach, w tym także do łagodniejszego znoszenia stresów i porażek,
rozwijanie umiejętności społecznych dzieci, które są niezbędne w poprawnych relacjach z dziećmi i dorosłymi,
troska o zdrowie dzieci, ich rozwój fizyczny oraz sprawność ruchową, aby chciały i mogły uczestniczyć w
zabawach i grach sportowych,
budowanie dziecięcej wiedzy o świecie społecznym, przyrodniczym i technicznym, a także rozwijanie
umiejętności wypowiadania się poprzez muzykę, małe formy teatralne oraz sztuki plastyczne,
kształtowanie u dzieci poczucia przynależności społecznej: do rodziny, grupy rówieśniczej i wspólnoty
narodowej,
zapewnienie dzieciom lepszych szans edukacyjnych poprzez wspieranie ich ciekawości, aktywności i
samodzielności, a także kształtowanie tych wiadomości i umiejętności, które są ważne w szkolnym kształceniu.
Aby powyższe cele zostały osiągnięte, zadaniem nauczycieli jest wspomaganie rozwoju, wychowywanie i kształcenie
dzieci w następujących obszarach:
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi, zgodne funkcjonowanie w
zabawie i sytuacjach zadaniowych.
Kształtowanie czynności samoobsługowych, nawyków higienicznych i kulturalnych. Wdrażanie dzieci do
utrzymywania ładu i porządku.
Wspomaganie rozwoju mowy dzieci.
Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu siebie i
swojego otoczenia.
Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności ruchowej.
Wdrażanie dzieci do dbałości o bezpieczeństwo własne oraz innych.
Wychowanie przez sztukę - dziecko widzem i aktorem.
Wychowanie przez sztukę - muzyka i śpiew, pląsy i taniec.
Wychowanie przez sztukę: różne formy plastyczne.
Wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci poprzez zabawy konstrukcyjne, budzenie zainteresowań technicznych
Pomaganie dzieciom w rozumieniu istoty zjawisk atmosferycznych i w unikaniu zagrożeń.
Wychowanie dla poszanowania roślin i zwierząt.
Wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną.
Kształtowanie gotowości do nauki czytania i pisania.
Wychowanie rodzinne, obywatelskie i patriotyczne.
Zadania nauczycieli we współpracy z rodzicami
•
•
•
•
Systematycznie informują rodziców o zadaniach wychowawczych i kształcących realizowanych w przedszkolu.
Zapoznają rodziców z podstawą programową i włączają ich do kształtowania u dziecka tych wiadomości i
umiejętności, które są tam zalecane
Informują rodziców o sukcesach i kłopotach ich dzieci, a także włączają ich do wspierania osiągnięć rozwojowych
dzieci i łagodzenia trudności, na jakie natrafiają
Zachęcają rodziców do współdecydowania w sprawach przedszkola, np. wspólnie organizują wydarzenia, w
których biorą udział dzieci
Zasady warunkujące prawidłowy przebieg wychowania i nauczania dzieci 3 - 4 letnich oraz prawidłowy rozwój
psychoruchowy
•
•
•
•
Co najmniej 1/4 pobytu dziecka w przedszkolu trzeba przeznaczamy na zabawę dowolną
Co najmniej 1/4 czasu przedszkolnego dzieci spędzają w ogrodzie, na boisku, w parku, itp.
Najwyżej 1/4 czasu pobytu dziecka w przedszkolu zajmują różnego rodzaju zajęcia dydaktyczne, realizowane wg.
wybranego programu
Pozostałe 2/4 czasu pobytu dziecka w przedszkolu nauczyciel może dowolnie go zagospodarować . W tym czasie
mieszczą się czynności opiekuńcze, samoobsługowe, organizacyjne i inne
Zadania nauczycieli w obliczu celów podstawy programowej wychowania przedszkolnego
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Nauczyciele z pozycji nauczającej zajmują pozycje wspierające, wspomagające rozwój
Nauczyciele przemodelowują własną pozycję w procesie kształcenia dzieci w wieku przedszkolnym; z
organizatorów procesu wychowawczo - dydaktycznego stają się moderatorami przestrzeni edukacyjnej
Nauczyciele wspierają dzieci w rozwoju samodzielności w szerokim rozumieniu tego pojęcia ( samodzielności
społecznej, komunikacyjnej, myślenia, własnego rozwoju, oceniania działania własnego i innych, samodzielności
ruchowej i funkcjonalnej w najbliższym otoczeniu, etc.)
Nauczyciele w znaczący sposób wspierają rozwój emocjonalny dzieci poprzez budowanie poczucia wartości
osobistej wychowanków, nazywanie uczuć towarzyszących danym sytuacjom i umiejętności radzenia sobie z
uczuciami negatywnymi, uczenie dzieci mówienia o uczuciach w celu rozwiązywania konfliktów i
współodczuwania innych ludzi w najbliższym otoczeniu
Nauczyciele w większym zakresie niż dotychczas stosują indywidualizację wspierania rozwoju dzieci opartą o
rzetelną diagnozę we wszystkich sferach rozwojowych i indywidualne programy stymulująco - korekcyjno terapeutyczne
Nauczyciele poprze własny wzorzec i działania wychowawcze kształtują postawy otwartości na innych, tolerancji,
współpracy, odpowiedzialności poprzez samodzielność wyborów, szacunku dla siebie i innych, itp.
Nauczyciele wykorzystują sztukę nie tylko dla celów rozwijania wrażliwości estetycznej, ale staje się ona
narzędziem d rozwoju ruchowego, umysłowego, kulturowego, emocjonalnego, higieny układu nerwowego i do aktu
tworzenia poprzez samodzielne działania
Nauczyciele tworzą dzieciom warunki do samodzielnych obserwacji, doświadczania, odkrywania zależności w
świecie przyrody i techniki, samodzielnego formułowania wniosków i poszukiwania odpowiedzi na rodzące się
pytania
Nauczyciele dbają o zapewnienie dzieciom dostępu do źródeł informacji w celu samodzielnego ich wyboru
Nauczyciele zapewniają dzieciom możliwość autoprezentacji w szerokim rozumieniu tego pojęcia
Nauczyciel dbają o rozwój fizyczny dzieci nie tylko w celu nabywania sprawności ruchowej, ale również w celu
rozwoju umysłowego oraz kształtowania świadomości zdrowotnej
Rozkład dnia w podstawie programowej
•
•
•
•
•
•
Co najmniej 1/4 pobytu dziecka w przedszkolu trzeba przeznaczyć na zabawę dowolną
Co najmniej 1/4 czasu przedszkolnego dzieci spędzają w ogrodzie, na boisku, w parku, itp.
Najwyżej 1/4 czasu pobytu dziecka w przedszkolu zajmują różnego rodzaju zajęcia dydaktyczne, realizowane wg.
Wybranego programu wychowania przedszkolnego
Pozostałe 2/4 czasu pobytu dziecka w przedszkolu nauczyciel może dowolnie go zagospodarować . W tym czasie
mieszczą się czynności opiekuńcze, samoobsługowe, organizacyjne i inne
W wychowaniu przedszkolnym nie stosuje się szkolnych metod i środków dydaktycznych, np. zeszytów ćwiczeń
dla dzieci
Wobec dzieci 5 - letnich, rozwijanie gotowości do nauki pisania poprzez rozwijanie umiejętności graficznych nie
trwa dłużej niż 10 minut dziennie
Diagnozowanie rozwoju dzieci zadaniem nauczyciela
•
•
•
Diagnozowanie potrzeb rozwojowych dzieci wieku przedszkolnego jest obowiązkiem nauczyciela w każdej grupie
wiekowej.
Celem diagnozy jest: określenie mocnych i słabych stron w rozwoju dziecka oraz opracowanie
zindywidualizowanych programów stymulujących, terapeutycznych stosownie do potencjału rozwojowego dziecka,
harmonizowanie sfer rozwojowych
Diagnoza Dzieci ma na celu zgromadzone informacje o poziomie rozwoju dzieci aby pomóc;- rodzicom w
poznaniu stanu gotowości swojego dziecka do podjęcia nauki w szkole podstawowej, aby mogli je w osiąganiu tej
gotowości, odpowiednio do potrzeb wspomagać a nauczycielowi przedszkola przy opracowaniu indywidualnego
programu wspomagania i korygowania rozwoju dziecka, który będzie realizowany w roku poprzedzającym
rozpoczęcie nauki w szkole podstawowej;
Zasady formułowania diagnozy
•
•
•
•
Prowadzone obserwacje odnoszą się do poszczególnych sfer rozwojowych dziecka , wnioski i spostrzeżenia
formułowane są dla każdej ze sfer indywidualnie, natomiast diagnoza ujmowana jest całościowo.
Diagnoza pedagogiczna uwzględnia: ogólną wiedzę o dziecku ( na podstawie rozmów z rodzicami, dzieckiem,
bieżących obserwacji )
Wyniki z arkusza obserwacyjnego
Informacje od specjalistów, pod opieką których pozostaje wychowanek
MONITOROWANIE
Nauczyciel monitoruje u wychowanka:
wiedzę i umiejętności, postawy, uzdolnienia, zachowania, wzajemne relacje, stosowanie zwrotów grzecznościowych (kultura
słowa i zachowania), umiejętność nawiązywania kontaktów, opanowanie emocji
Nauczyciel monitoruje u siebie:
realizację zadań dydaktycznych i wychowawczych, stopień opanowania wiadomości i umiejętności, postępy w realizacji
celów, umiejętność korzystania z różnych źródeł informacji, stopień realizacji planów pracy, zgodność doskonalenia
zawodowego z potrzebami przedszkola,
Dyrektor monitoruje u nauczyciela:
prowadzenie dokumentacji, sposoby i efekty nauczania, realizację programów wychowania przedszkolnego, pracę
nauczyciela, realizację zadań dydaktyczno-wychowawczych, postępowanie nauczyciela wobec wychowanka, sposób
prowadzenia zajęć, wykorzystanie różnorodnych metod nauczania, realizację treści podstawy programowej, realizację zadań
z planu pracy przedszkola, osiągnięcia nauczyciela, wywiązywanie się z obowiązków służbowych, efektywne wykorzystanie
czasu pracy na zajęciach, przygotowanie nauczyciela do zajęć, kontrolę przez nauczyciela osiągnięć dzieci, organizację
imprez, relacje międzyludzkie, wystrój sal, motywowanie dzieci, atmosfera na zajęciach, pracę z dzieckiem zdolnym i z
problemami.
Rodzice monitorują u dziecka:
rozwój dziecka, postępy, osiągnięcia, trudności, opanowanie określonych umiejętności, zachowania w określonych
sytuacjach, samopoczucie, spędzanie czasu wolnego, towarzystwo dziecka; samopoczucie w przedszkolu, stan emocjonalny
dziecka, czas spędzony przed telewizorem - oglądane programy, czas spędzony przed komputerem.
PODSTAWA PROGRAMOWA
OBSZAR EDUKACYJNY
Kształtowanie umiejętności
społecznych dzieci: porozumiewanie
się z dorosłymi i dziećmi, zgodne
funkcjonowanie w zabawie i
sytuacjach zadaniowych.
Kształtowanie czynności
samoobsługowych, nawyków
higienicznych i kulturalnych.
Wdrażanie dzieci do utrzymywaniu
ładu i porządku
Wspomaganie rozwoju mowy
dzieci.
Wspieranie dzieci w rozwijaniu
czynności intelektualnych, które
stosują w poznawaniu i rozumieniu
siebie i swojego otoczenia.
Wychowanie zdrowotne i
kształtowanie sprawności fizycznej
dzieci.
Wdrażanie dzieci do dbałości o
bezpieczeństwo własne oraz innych.
WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI - WYMAGANIA, STANDARDY
WYMAGAŃ
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
obdarza uwagą dzieci i dorosłych, aby rozumieć to, co mówią i czego oczekują;
grzecznie zwraca się do innych w domu, w przedszkolu, na ulicy; przestrzega reguł
obowiązujących w społeczności dziecięcej (stara się współdziałać w zabawach i w
sytuacjach zadaniowych) oraz w świecie dorosłych; w miarę samodzielnie radzi
sobie w sytuacjach życiowych i próbuje przewidywać skutki swoich zachowań; wie,
że nie należy chwalić się bogactwem i dokuczać dzieciom, które wychowują się w
trudniejszych warunkach, a także, że nie należy wyszydzać i szykanować innych;
umie się przedstawić: podaje swoje imię, nazwisko i adres zamieszkania; wie komu
można podawać takie informacje.
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
umie poprawnie umyć i wytrzeć się oraz umyć zęby; właściwie zachowuje się przy
stole podczas posiłków, nakrywa do stołu i sprząta po sobie; samodzielnie korzysta z
toalety; samodzielnie ubiera i rozbiera się, dba o osobiste rzeczy i nie naraża ich na
zgubienie lub kradzież; utrzymuje porządek w swoim otoczeniu.
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem
artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym; mówi płynnie, niezbyt
głośno, dostosowując ton głosu do sytuacji; uważnie słucha, pyta o niezrozumiałe
fakty i formułuje dłuższe wypowiedzi o ważnych sprawach; w zrozumiały sposób
mówi o swoich potrzebach i decyzjach.
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
przewiduje, w miarę swoich możliwości, jakie będą skutki czynności
manipulacyjnych na przedmiotach (wnioskowanie o wprowadzanych i
obserwowanych zmianach); grupuje obiekty w sensowny sposób (klasyfikuje) i
formułuje uogólnienia typu: to do tego pasuje, te obiekty są podobne, a te są inne;
stara się łączyć przyczynę ze skutkiem i próbuje przewidywać, co się może zdarzyć.
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
dba o swoje zdrowie; zaczyna orientować się w zasadach zdrowego żywienia;
dostrzega związek pomiędzy chorobą a leczeniem, poddaje się leczeniu, np. wie, że
zastrzyki są konieczne; jest sprawne fizycznie lub jest sprawne na swoje możliwości,
jeżeli jest dzieckiem mniej sprawnym ruchowo; uczestniczy w zajęciach ruchowych,
w zabawach i grach w ogrodzie przedszkolnym, w parku, na boisku, w sali
gimnastycznej.
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
wie, jak trzeba zachować się w sytuacji zagrożenia i gdzie można otrzymać pomoc,
Wychowanie przez sztukę - dziecko
widzem i aktorem.
Wychowanie przez sztukę - muzyka
i śpiew, pląsy i taniec.
Wychowanie przez sztukę: różne
formy plastyczne.
Wspomaganie rozwoju umysłowego
dzieci poprzez zabawy
konstrukcyjne, budzenie
zainteresowań technicznych.
Pomaganie dzieciom w rozumieniu
istoty zjawisk atmosferycznych i w
unikaniu zagrożeń. Dziecko
kończące przedszkole i
rozpoczynające naukę w szkole
podstawowej:
Wychowanie dla poszanowania
roślin i zwierząt.
Wspomaganie rozwoju
intelektualnego dzieci wraz z
edukacją matematyczną.
Kształtowanie gotowości do nauki
czytania i pisania.
umie o nią poprosić; orientuje się w bezpiecznym poruszaniu się po drogach i
korzystaniu ze środków transportu; zna zagrożenia płynące ze świata ludzi, roślin
oraz zwierząt i unika ich; wie, że nie może samodzielnie zażywać lekarstw i
stosować środków chemicznych (np. środków czystości); próbuje samodzielnie i
bezpiecznie organizować sobie czas wolny w przedszkolu i w domu; ma rozeznanie,
gdzie można się bezpiecznie bawić, a gdzie nie.
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
wie, jak należy się zachować na uroczystościach, np. na koncercie, festynie,
przedstawieniu, w teatrze, w kinie; odgrywa role w zabawach parateatralnych
posługując się mową, mimiką, gestem i ruchem; umie posługiwać się rekwizytami
(np. maską).
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru oraz łatwe piosenki ludowe; chętnie
uczestniczy w zbiorowym śpiewie, w tańcach i muzykowaniu; dostrzega zmiany
dynamiki, tempa i wysokości dźwięku utworu muzycznego, wyraża je pląsając lub
tańcząc; tworzy muzykę korzystając z instrumentów perkusyjnych (oraz innych
przedmiotów), a także improwizuje ją ruchem; w skupieniu słucha muzyki, w tym
także muzyki poważnej.
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
przejawia, w miarę swoich możliwości, zainteresowanie wybranymi zabytkami i
dziełami sztuki oraz tradycjami i obrzędami ludowymi ze swojego regionu; umie
wypowiadać się w różnych technikach plastycznych i przy użyciu elementarnych
środków wyrazu (takich jak kształt i barwa) w postaci prostych kompozycji i form
konstrukcyjnych; wykazuje zainteresowanie malarstwem, rzeźbą i architekturą
(także architekturą zieleni i architekturą wnętrz).
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
wznosi konstrukcje z klocków i tworzy kompozycje z różnorodnych materiałów (np.
przyrodniczych), ma poczucie sprawstwa ("potrafię to zrobić") i odczuwa radość z
wykonanej pracy; używa właściwie prostych narzędzi podczas majsterkowania;
interesuje się urządzeniami technicznymi (np. używanymi w gospodarstwie
domowym), próbuje rozumieć, jak one działają i zachowuje ostrożność przy
korzystaniu z nich.
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
rozpoznaje i nazywa zjawiska atmosferyczne charakterystyczne dla poszczególnych
pór roku; podejmuje rozsądne decyzje i nie naraża się na niebezpieczeństwo
wynikające z pogody, np. nie stoi pod drzewem w czasie burzy, nie zdejmuje czapki
w mroźną pogodę; wie, o czym mówi osoba zapowiadająca pogodę w radiu i w
telewizji, np. że będzie padał deszcz, śnieg, wiał wiatr; stosuje się do podawanych
informacji w miarę swoich możliwości.
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
wymienia rośliny i zwierzęta żyjące w różnych środowiskach przyrodniczych, np. na
polu, na łące, w lesie; wie, jakie warunki są potrzebne do rozwoju zwierząt
(przestrzeń życiowa, bezpieczeństwo, pokarm) i wzrostu roślin (światło,
temperatura, wilgotność); potrafi wymienić zmiany zachodzące w życiu zwierząt i
roślin w kolejnych porach roku; wie, w jaki sposób człowiek może je chronić i
pomóc im, np. przetrwać zimę.
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
liczy obiekty i rozróżnia błędne liczenie od poprawnego; wyznacza wynik
dodawania i odejmowania pomagając sobie liczeniem na palcach lub na innych
zbiorach zastępczych; ustala równoliczność dwóch zbiorów, a także posługuje się
liczebnikami porządkowymi; rozróżnia stronę lewą i prawą, określa kierunki i ustala
położenie obiektów w stosunku do własnej osoby, a także w odniesieniu do innych
obiektów; wie, na czym polega pomiar długości i zna proste sposoby mierzenia:
krokami, stopa za stopą; zna stałe następstwo dni i nocy, pór roku, dni tygodnia,
miesięcy w roku.
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
potrafi określić kierunki oraz miejsca na kartce papieru, rozumie polecenia typu:
narysuj kółko w lewym górnym rogu kartki, narysuj szlaczek, zaczynając od lewej
strony kartki; potrafi uważnie patrzeć (organizuje pole spostrzeżeniowe), aby
rozpoznać i zapamiętać to, co jest przedstawione na obrazkach; dysponuje
sprawnością rąk oraz współpracą ręki i oka potrzebną do rysowania, wycinania i
nauki pisania; interesuje się czytaniem i pisaniem; jest gotowe do nauki czytania i
pisania; słucha np. opowiadań, baśni i rozmawia o nich; interesuje się książkami;
układa krótkie zdania, dzieli zdania na wyrazy, dzieli wyrazy na sylaby; wyodrębnia
głoski w słowach o prostej budowie fonetycznej; rozumie sens informacji podanych
w formie uproszczonych rysunków oraz często stosowanych oznaczeń i symboli, np.
w przedszkolu, na ulicy, na dworcu.
Wychowanie rodzinne,
obywatelskie i patriotyczne
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
wymienia imiona i nazwiska osób bliskich, wie gdzie pracują, czym się zajmują; zna
nazwę miejscowości, w której mieszka, zna ważniejsze instytucje i orientuje się w
rolach społecznych pełnionych przez ważne osoby, np. policjanta, strażaka; wie,
jakiej jest narodowości, że mieszka w Polsce, a stolicą Polski jest Warszawa; nazywa
godło i flagę państwową, zna polski hymn i wie, że Polska należy do Unii
Europejskiej; wie, że wszyscy ludzie mają równe prawa bez względu na
narodowość, kolor skóry, płeć.
16. Przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
1) uczestniczy w zabawach np. muzycznych, ruchowych,plastycznych, konstrukcyjnych, teatralnych;
2) rozumie bardzo proste polecenia i reaguje na nie;
3) powtarza rymowanki , proste wierszyki i śpiewa piosenki w grupie;
4) rozumie ogólny sens krótkich historyjek opwiadanych lub czytanych, gdy są wspierane np. obrazkami, rekwizytami,
ruchem,mimiką, gestami.
Głównym celem zmian w zakresie wychowania przedszkolnego jest wprowadzenie obowiązkowej, bezpłatnej nauki języka
obcego dla wszystkich dzieci korzystających z wychowania przedszkolnego. Będzie to możliwe dzięki dodaniu do podstawy
programowej nowego obszaru "Przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym". Treści nowego
obszaru, jeśli tak zdecyduje dyrektor przedszkola, będą mogły być realizowane już od 1 września 2014 r. Natomiast
obowiązek w tym zakresie od 1 września 2015 r. zostanie wprowadzony w stosunku do dzieci pięcioletnich, a od 1 września
2017 r. w stosunku do wszystkich dzieci korzystających z wychowania przedszkolnego.