Zjawisko dyfuzji

ZJAWISKO DYFUZJI
Przedstawione przeze mnie na zdjęciu zjawisko to
dyfuzja atramentu w wodzie. Ze zjawiskiem dyfuzji spotykamy
się codziennie. Zaparzając herbatę zauważamy jak jej
cząsteczki mieszają się z cząsteczkami wody. Podobnie
używając odświeżaczy powietrza, już po chwili możemy
poczuć zapach w całym pomieszczeniu. Dyfuzja jest to
samorzutne mieszanie się substancji, polegające na tym, że
cząstki jednej substancji wnikają w drugą. Po wprowadzeniu
materii do siebie, zaczynają się ona rozpraszać. Konsekwencją
tego są chaotyczne, nieuporządkowane i nieharmonijne
Dyfuzja w cieczach
zderzenia cząsteczek, powodujących w ten sposób
przekazywanie sobie energii kinetycznej. Zatem nietrudno się
domyślić, że wkrótce substancje zaczną bezwładnie się mieszać. Jest to powodem
osiągnięcia wspaniałych wzorów na zdjęciu. Zjawisko dyfuzji prowadzi do
wyrównania stężeń i tym samym osiągnięcia stanu równowagi w roztworze.
Świadczy ono o ziarnistej budowie materii i ciągłym ruchu cząsteczek, z których owa
materia jest zbudowana.
Na szybkość dyfuzji ma wpływ stan skupienia
substancji. Najszybciej dyfundują gazy, potem ciecze, a na
końcu ciała stałe. Im rzadziej położone są atomy w
substancji, tym szybciej się one poruszają. Ogromny
wpływ ma również temperatura. Wzrost energii cieplnej
przyspiesza dyfuzję.
Porównanie układu atomów w
3 różnych stanach skupienia
Zderzenia, chaotyczne ruchy powodujące to
zjawisko to tak zwane ruchy Browna. Odkryte zostały
przez Roberta Browna, który obserwując pyłki kwiatowe w
powietrzu, wziął je za małe żywe stworzątka. To zjawisko
polega na tym, że małe „atomki”, chcąc „popchnąć” większy
atom skupiają się w jednym miejscu, powodując ruch
„olbrzyma”. Ruchy Browna są jednym z podstawowych
przykładów mieszania się substancji podczas dyfuzji. To
zjawisko ma wiele pozytywnych stron. Jako przykład
posłuży mi tutaj fakt, że dzięki dyfuzji odkryto możliwość
leczenia aromaterapią.
Ruchy Browna
Aleksandra Kosik